سالروز تولد بسکتبالیستی که اسطوره فوتبال شد
#ناصرحجازی، اسطوره‌ای که ۲۳ آذرماه سال ۱۳۲۸ در خیابان آریانا (مالک اشتر) تهران به‌دنیا آمد اما ۶۰ سال بعد در همین ماه پزشکان به او گفتند به سرطان ریه مبتلا شده و تنها ۳ ماه فرصت زندگی دارد. آنها خبر نداشتند محافظ دروازه‌ها، به این راحتی تسلیم نمی‌شود و او توانست با روحیه مبارزه طلبانه‌اش ماه‌ها پس از این خبر، جسمش را به جای یادش در میان خانواده و اهالی فوتبال زنده نگه دارد.
وقتی به دوران تحصیلی‌اش را در مدارس هخامنش، ابومسلم، سعادت، سینا، سهند و شرق سپری می‌کرد، کسی نمی‌دانست ستاره محبوب فوتبال ایران درحال بزرگ شدن است.
علاقه به بسکتبال باعث شد در کنار درس، ورزش را هم پیگیری کند تا مانند لئو یاشین اسطوره دروازه‌بانی شوروی و جهان، از ابتدا فوتبالیست نباشد. حضور در تیم بسکتبال دبیرستان ابومسلم در نخستین سال حضور در دبیرستان، نشان از استعدادش داشت. سپس به باشگاه پولاد رفت و تا حضور در مسابقات باشگاه‌های تهران را تجربه کند اما نخستین افتخار ورزشی‌اش را با پولاد جشن گرفت، یعنی رسیدن به عنوان چهارم مسابقات بسکتبال تهران.
یم دبیرستان سینا در زمین شاره ۴ اکبرآباد بازی داشت که تا اواخر بازی ۶-۷ گل دریافت کرده و دروازه‌بانش هم مصدوم شده بود. آقا حسین دستگاه (خبرنگار وقت کیهان ورزشی) معلم ورزش مدرسه که بسیار ناراحت بود، کنار زمین جوانی قد بلند را دید و ناگهان فریاد زد:«هی ناصر، تو قدت بلنده برو توی گل»؛ حجازی هم که به همراه دوستانش برای تماشای بازی رفه بود، ناگهان خود را درون دروازه می‌بیند، اتفاق ساده‌ای که آغاز شهرت ناصر حجازی را رقم زد.
خودش این ماجرا آن روز را این چنین تعریف می‌کند: « فوتبال را تفریحی دنبال می‌کردم، چون بسکتبالیست بودم. به همراه دوستانم برای تماشای بازی رفته بودم که دروازه‌بان تیم مدرسه ما آسیب دید. مربی تیم مرا صدا زد و گفت ناصر بیا برو توگل. گفتم آقا نمی‌توانم چون وقتی هم که فوتبال بازی می‌کنم، هافبکم نه دروازه‌بان. اما اصرارهایش ادامه پیدا کرد و با ترس و لرز و دلهره رفتم درون دروازه. آن روز برای من، روزی بیاد ماندنی و خاطره‌انگیز است. خودم هم باورم نمی‌شد با وجود آنکه برای اولین‌بار درون دروازه ایستاده بودم، اینقدر خوب توپ می‌گرفتم. بازی که تمام شد همه تماشاگرانی که برای دیدن مسابقه آماده بودند، تشویقم کردند".
راه پیشرفت کم کم برایش هموار می‌شد؛ او در تست تیم #فوتبال جوانان ایران در زمین شماره ۳ شهباز حضور یافت، سال ۴۷ بود و وقتی درون دروازه ایستاد، چند شیرجه استثسنایی رفت تا توجه مربیانی از جمله داوود نصیری، محمد بیاتی و رایکوف را به خود جلب کند. رایکوف بلافاصله صدایش کرد و به با گفتن جمله «تو انتخاب شدی پسر، فردا بیا تمرین»
خبرگزاری مهر
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/64mtFG
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
#ناصرحجازی، اسطوره‌ای که ۲۳ آذرماه سال ۱۳۲۸ در خیابان آریانا (مالک اشتر) تهران به‌دنیا آمد اما ۶۰ سال بعد در همین ماه پزشکان به او گفتند به سرطان ریه مبتلا شده و تنها ۳ ماه فرصت زندگی دارد. آنها خبر نداشتند محافظ دروازه‌ها، به این راحتی تسلیم نمی‌شود و او توانست با روحیه مبارزه طلبانه‌اش ماه‌ها پس از این خبر، جسمش را به جای یادش در میان خانواده و اهالی فوتبال زنده نگه دارد.
وقتی به دوران تحصیلی‌اش را در مدارس هخامنش، ابومسلم، سعادت، سینا، سهند و شرق سپری می‌کرد، کسی نمی‌دانست ستاره محبوب فوتبال ایران درحال بزرگ شدن است.
علاقه به بسکتبال باعث شد در کنار درس، ورزش را هم پیگیری کند تا مانند لئو یاشین اسطوره دروازه‌بانی شوروی و جهان، از ابتدا فوتبالیست نباشد. حضور در تیم بسکتبال دبیرستان ابومسلم در نخستین سال حضور در دبیرستان، نشان از استعدادش داشت. سپس به باشگاه پولاد رفت و تا حضور در مسابقات باشگاه‌های تهران را تجربه کند اما نخستین افتخار ورزشی‌اش را با پولاد جشن گرفت، یعنی رسیدن به عنوان چهارم مسابقات بسکتبال تهران.
یم دبیرستان سینا در زمین شاره ۴ اکبرآباد بازی داشت که تا اواخر بازی ۶-۷ گل دریافت کرده و دروازه‌بانش هم مصدوم شده بود. آقا حسین دستگاه (خبرنگار وقت کیهان ورزشی) معلم ورزش مدرسه که بسیار ناراحت بود، کنار زمین جوانی قد بلند را دید و ناگهان فریاد زد:«هی ناصر، تو قدت بلنده برو توی گل»؛ حجازی هم که به همراه دوستانش برای تماشای بازی رفه بود، ناگهان خود را درون دروازه می‌بیند، اتفاق ساده‌ای که آغاز شهرت ناصر حجازی را رقم زد.
خودش این ماجرا آن روز را این چنین تعریف می‌کند: « فوتبال را تفریحی دنبال می‌کردم، چون بسکتبالیست بودم. به همراه دوستانم برای تماشای بازی رفته بودم که دروازه‌بان تیم مدرسه ما آسیب دید. مربی تیم مرا صدا زد و گفت ناصر بیا برو توگل. گفتم آقا نمی‌توانم چون وقتی هم که فوتبال بازی می‌کنم، هافبکم نه دروازه‌بان. اما اصرارهایش ادامه پیدا کرد و با ترس و لرز و دلهره رفتم درون دروازه. آن روز برای من، روزی بیاد ماندنی و خاطره‌انگیز است. خودم هم باورم نمی‌شد با وجود آنکه برای اولین‌بار درون دروازه ایستاده بودم، اینقدر خوب توپ می‌گرفتم. بازی که تمام شد همه تماشاگرانی که برای دیدن مسابقه آماده بودند، تشویقم کردند".
راه پیشرفت کم کم برایش هموار می‌شد؛ او در تست تیم #فوتبال جوانان ایران در زمین شماره ۳ شهباز حضور یافت، سال ۴۷ بود و وقتی درون دروازه ایستاد، چند شیرجه استثسنایی رفت تا توجه مربیانی از جمله داوود نصیری، محمد بیاتی و رایکوف را به خود جلب کند. رایکوف بلافاصله صدایش کرد و به با گفتن جمله «تو انتخاب شدی پسر، فردا بیا تمرین»
خبرگزاری مهر
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/64mtFG
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
توانا
سالروز تولد بسکتبالیستی که اسطوره فوتبال شد
مبارزه با سرطان، آخرین نبرد ناصر حجازی اسطوره فوتبال ایران بود؛ جنگی که ۱۶ ماه بیش از تشخیص پزشکان ادامه یافت اما صبح دوشنبه دوم خردادماه ۱۳۹۰ با برجاگذاشتن خاطره‌ای تلخ به پایان رسید.
ناصر حجازی، اسطوره‌ای که #اسطوره ماند
ناصر حجازی در بیست‌وهشتمین روز از آذرماه سال ۱۳۲۸ در تهران و در خیابان آریانا (مالک اشتر) دیده به جهان گشود. پدرش متولد تبریز بود و صاحب یک بنگاه معاملات ملکی.ناصر دوران دبستان را در مدرسه‌ی هخامنش آغاز کرد و هم‌چنین دوران دبیرستان را در مدارس سعادت، سینا، سهند و شرق در تهران سپری کرد. در زمانه‌ی که خیلی مرسوم نبود ورزش‌کاران بیشتر از سواد خواندن و نوشتن بیاموزند ناصر به مدرسه‌ی عالی ترجمه رفت و یک سال پیش از انقلاب اسلامی، لیسانس گرفت.
حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران و کویت انجام پذیرفت و بعد از آن به دلیل قانون ِ معروف به «قانون ۲۷ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۷ سال در تیم ملی را نمی‌پذیرفت از تیم ملی کنار گذاشته شد.
داستان این قانون و محرومیت ناصر در پی آن ایجاد شد که در شروع یکی از بازی‌های تاج (استقلال) تهران در اوایل انقلاب و در مراسم ابتدایی قرار بود که بازیکنان هر دو تیم عکس‌هایی از روح‌الله خمینی، رهبری ِ جمهوری اسلامی را در دست بگیرند که ناصر حجازی چنین نمی‌کند و این موضوع آغاز اختلاف ناصر حجازی با حاکمان جدید برآمده از انقلاب اسلامی می‌شود.
همسر ناصر حجازی در مورد تنها آرزوی هم‌سرش چنین میگوید:
«تنها آرزویی که حجازی داشت و به آن نرسید، نشستن روی نیمکت تیم ملی بود. ناصر خیلی دوست داشت برای یک دوره سرمربی تیم ملی شود اما هرگز شانسی به او داده نشد؛ او دیگر هیچ آرزویی نداشت.»
ناصر حجازی از لحاظ سیاسی هم‌واره منتقد بود چه در زمانی که حاضر نشد که عکس روح‌الله خمینی را در دست بگیرد و چه زمانی که با صراحت طرح هدف‌مندی یارانه‌ها را زیر سوال بود.
حجازی در ۳۱ فروردین‌ماه ۱۳۹۰ در گفت‌وگویی به وضعیت بد اقتصادی ایران اعتراض می‌کند و میگوید:
«دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند، نفت، گاز و ... دولت حق ندارد به مردم کمک کند. دولت باید کار کند و خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دو دستی تقدیم آنها نماید.» در واکنش به این گفته‌های حجازی سایت رجا نیوز خطاب به حجازی نوشته بود: «به دروازه‌بان اسطوره‌ای سال‌های دور استقلال توصیه می‌کنیم در چارچوب خود حرکت کند و پا را فراتر از حد خود نگذارد، چون مردم طاقت همراهی او با دشمنان کشورشان را ندارند.»
مجید تقوی بازیکن سابق استقلال و تیم ملی ایران در مورد منش و شخصیت ناصر حجازی میگوید:
«حجازی مردی سازش‌ناپذیر اما دوست داشتنی بود. باید او را از نزدیک می‌شناختید تا به زوایای پنهان #شخصیت منحصربه‌فردش پی می‌بردید. .. #ناصرحجازی هیچوقت برای اینکه #مربیگری کند با هیچ ارگان و یا شخصی #لابی گری نکرد. اعتماد به نفس و شخصیت دوست داشتنی او موجب شده بود تا به رغم نتایج بدی که تیم در اولین حضورش در استقلال گرفت، تماشاگران و هواداران همچنان از او حمایت کنند. شاید برای خیلی از بازیکنان آن زمان که من هم جزئی از آنان بودم، چنین حمایتی باورکردنی نبود.»
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/e3ZyHI
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ناصر حجازی در بیست‌وهشتمین روز از آذرماه سال ۱۳۲۸ در تهران و در خیابان آریانا (مالک اشتر) دیده به جهان گشود. پدرش متولد تبریز بود و صاحب یک بنگاه معاملات ملکی.ناصر دوران دبستان را در مدرسه‌ی هخامنش آغاز کرد و هم‌چنین دوران دبیرستان را در مدارس سعادت، سینا، سهند و شرق در تهران سپری کرد. در زمانه‌ی که خیلی مرسوم نبود ورزش‌کاران بیشتر از سواد خواندن و نوشتن بیاموزند ناصر به مدرسه‌ی عالی ترجمه رفت و یک سال پیش از انقلاب اسلامی، لیسانس گرفت.
حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران و کویت انجام پذیرفت و بعد از آن به دلیل قانون ِ معروف به «قانون ۲۷ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۷ سال در تیم ملی را نمی‌پذیرفت از تیم ملی کنار گذاشته شد.
داستان این قانون و محرومیت ناصر در پی آن ایجاد شد که در شروع یکی از بازی‌های تاج (استقلال) تهران در اوایل انقلاب و در مراسم ابتدایی قرار بود که بازیکنان هر دو تیم عکس‌هایی از روح‌الله خمینی، رهبری ِ جمهوری اسلامی را در دست بگیرند که ناصر حجازی چنین نمی‌کند و این موضوع آغاز اختلاف ناصر حجازی با حاکمان جدید برآمده از انقلاب اسلامی می‌شود.
همسر ناصر حجازی در مورد تنها آرزوی هم‌سرش چنین میگوید:
«تنها آرزویی که حجازی داشت و به آن نرسید، نشستن روی نیمکت تیم ملی بود. ناصر خیلی دوست داشت برای یک دوره سرمربی تیم ملی شود اما هرگز شانسی به او داده نشد؛ او دیگر هیچ آرزویی نداشت.»
ناصر حجازی از لحاظ سیاسی هم‌واره منتقد بود چه در زمانی که حاضر نشد که عکس روح‌الله خمینی را در دست بگیرد و چه زمانی که با صراحت طرح هدف‌مندی یارانه‌ها را زیر سوال بود.
حجازی در ۳۱ فروردین‌ماه ۱۳۹۰ در گفت‌وگویی به وضعیت بد اقتصادی ایران اعتراض می‌کند و میگوید:
«دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند، نفت، گاز و ... دولت حق ندارد به مردم کمک کند. دولت باید کار کند و خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دو دستی تقدیم آنها نماید.» در واکنش به این گفته‌های حجازی سایت رجا نیوز خطاب به حجازی نوشته بود: «به دروازه‌بان اسطوره‌ای سال‌های دور استقلال توصیه می‌کنیم در چارچوب خود حرکت کند و پا را فراتر از حد خود نگذارد، چون مردم طاقت همراهی او با دشمنان کشورشان را ندارند.»
مجید تقوی بازیکن سابق استقلال و تیم ملی ایران در مورد منش و شخصیت ناصر حجازی میگوید:
«حجازی مردی سازش‌ناپذیر اما دوست داشتنی بود. باید او را از نزدیک می‌شناختید تا به زوایای پنهان #شخصیت منحصربه‌فردش پی می‌بردید. .. #ناصرحجازی هیچوقت برای اینکه #مربیگری کند با هیچ ارگان و یا شخصی #لابی گری نکرد. اعتماد به نفس و شخصیت دوست داشتنی او موجب شده بود تا به رغم نتایج بدی که تیم در اولین حضورش در استقلال گرفت، تماشاگران و هواداران همچنان از او حمایت کنند. شاید برای خیلی از بازیکنان آن زمان که من هم جزئی از آنان بودم، چنین حمایتی باورکردنی نبود.»
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/e3ZyHI
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
ناصر حجازی؛ اسطوره‌ای که اسطوره ماند - توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
ناصر حجازی و غلامرضا تختی تنها چهره‌های ورزشی ایران هستند که نامشان در مجموعه مفاخر و نام‌آوران ایران‌زمین قرار گرفته است. علاوه بر این کم‌تر ورزشکاری در ایران بوده است که این‌گونه مورد اقبال و توجه ورزش‌دوستان و حتی مردم عادی قرار گرفته باشد. ناصر حجازی…
پنجمین سالگرد درگذشت ناصر حجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
در این ویدئو کوتاه در برنامه نود، ناصر حجازی پرسشی می‌پرسد که همچنان می‌تواند پرسش امروز باشد.
او میگوید که می‌گویند فوتبال ما ناپاک است باید بپرسیم که جاهای دیگه‌ای ما پاک است؟
برای آشنایی بیشتر با #ناصر_حجازی:
#ناصرحجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
https://goo.gl/AbpLxR
@Tavaana_TavaanaTech
در این ویدئو کوتاه در برنامه نود، ناصر حجازی پرسشی می‌پرسد که همچنان می‌تواند پرسش امروز باشد.
او میگوید که می‌گویند فوتبال ما ناپاک است باید بپرسیم که جاهای دیگه‌ای ما پاک است؟
برای آشنایی بیشتر با #ناصر_حجازی:
#ناصرحجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
https://goo.gl/AbpLxR
@Tavaana_TavaanaTech
توانا
ناصر حجازی؛ اسطوره‌ای که اسطوره ماند
ناصر حجازی و غلامرضا تختی تنها چهره‌های ورزشی ایران هستند که نامشان در مجموعه مفاخر و نام‌آوران ایران‌زمین قرار گرفته است. علاوه بر این کم‌تر ورزشکاری در ایران بوده است که این‌گونه مورد اقبال و توجه
ششمین سالگرد درگذشت ناصر حجازی
goo.gl/vr3Odv
ناصر حجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران و کویت انجام پذیرفت و بعد از آن به دلیل قانون ِ معروف به «قانون ۲۷ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۷ سال در تیم ملی را نمی‌پذیرفت از تیم ملی کنار گذاشته شد.
داستان این قانون و محرومیت ناصر در پی آن ایجاد شد که در شروع یکی از بازی‌های تاج (استقلال) تهران در اوایل انقلاب و در مراسم ابتدایی قرار بود که بازیکنان هر دو تیم عکس‌هایی از روح‌الله خمینی، رهبری ِ جمهوری اسلامی را در دست بگیرند که ناصر حجازی چنین نمی‌کند و این موضوع آغاز اختلاف ناصر حجازی با حاکمان جدید برآمده از انقلاب اسلامی می‌شود.
همسر ناصر حجازی در مورد تنها آرزوی هم‌سرش چنین میگوید:
«تنها آرزویی که حجازی داشت و به آن نرسید، نشستن روی نیمکت تیم ملی بود. ناصر خیلی دوست داشت برای یک دوره سرمربی تیم ملی شود اما هرگز شانسی به او داده نشد؛ او دیگر هیچ آرزویی نداشت.»
ناصر حجازی از لحاظ سیاسی هم‌واره منتقد بود چه در زمانی که حاضر نشد که عکس روح‌الله خمینی را در دست بگیرد و چه زمانی که با صراحت طرح هدف‌مندی یارانه‌ها را زیر سوال بود.
حجازی در ۳۱ فروردین‌ماه ۱۳۹۰ در گفت‌وگویی به وضعیت بد اقتصادی ایران اعتراض می‌کند و میگوید:
«دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند، نفت، گاز و ... دولت حق ندارد به مردم کمک کند. دولت باید کار کند و خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دو دستی تقدیم آنها نماید.» در واکنش به این گفته‌های حجازی سایت رجا نیوز خطاب به حجازی نوشته بود: «به دروازه‌بان اسطوره‌ای سال‌های دور استقلال توصیه می‌کنیم در چارچوب خود حرکت کند و پا را فراتر از حد خود نگذارد، چون مردم طاقت همراهی او با دشمنان کشورشان را ندارند.»
مجید تقوی بازیکن سابق استقلال و تیم ملی ایران در مورد منش و شخصیت ناصر حجازی میگوید:
«حجازی مردی سازش‌ناپذیر اما دوست داشتنی بود. باید او را از نزدیک می‌شناختید تا به زوایای پنهان شخصیت منحصربه‌فردش پی می‌بردید. .. ناصر حجازی هیچوقت برای اینکه مربیگری کند با هیچ ارگان و یا شخصی لابی گری نکرد.
اعتماد به نفس و شخصیت دوست داشتنی او موجب شده بود تا به رغم نتایج بدی که تیم در اولین حضورش در استقلال گرفت، تماشاگران و هواداران همچنان از او حمایت کنند. شاید برای خیلی از بازیکنان آن زمان که من هم جزئی از آنان بودم، چنین حمایتی باورکردنی نبود.»
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/e3ZyHI
@Tavaana_TavaanaTech
goo.gl/vr3Odv
ناصر حجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران و کویت انجام پذیرفت و بعد از آن به دلیل قانون ِ معروف به «قانون ۲۷ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۷ سال در تیم ملی را نمی‌پذیرفت از تیم ملی کنار گذاشته شد.
داستان این قانون و محرومیت ناصر در پی آن ایجاد شد که در شروع یکی از بازی‌های تاج (استقلال) تهران در اوایل انقلاب و در مراسم ابتدایی قرار بود که بازیکنان هر دو تیم عکس‌هایی از روح‌الله خمینی، رهبری ِ جمهوری اسلامی را در دست بگیرند که ناصر حجازی چنین نمی‌کند و این موضوع آغاز اختلاف ناصر حجازی با حاکمان جدید برآمده از انقلاب اسلامی می‌شود.
همسر ناصر حجازی در مورد تنها آرزوی هم‌سرش چنین میگوید:
«تنها آرزویی که حجازی داشت و به آن نرسید، نشستن روی نیمکت تیم ملی بود. ناصر خیلی دوست داشت برای یک دوره سرمربی تیم ملی شود اما هرگز شانسی به او داده نشد؛ او دیگر هیچ آرزویی نداشت.»
ناصر حجازی از لحاظ سیاسی هم‌واره منتقد بود چه در زمانی که حاضر نشد که عکس روح‌الله خمینی را در دست بگیرد و چه زمانی که با صراحت طرح هدف‌مندی یارانه‌ها را زیر سوال بود.
حجازی در ۳۱ فروردین‌ماه ۱۳۹۰ در گفت‌وگویی به وضعیت بد اقتصادی ایران اعتراض می‌کند و میگوید:
«دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند، نفت، گاز و ... دولت حق ندارد به مردم کمک کند. دولت باید کار کند و خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دو دستی تقدیم آنها نماید.» در واکنش به این گفته‌های حجازی سایت رجا نیوز خطاب به حجازی نوشته بود: «به دروازه‌بان اسطوره‌ای سال‌های دور استقلال توصیه می‌کنیم در چارچوب خود حرکت کند و پا را فراتر از حد خود نگذارد، چون مردم طاقت همراهی او با دشمنان کشورشان را ندارند.»
مجید تقوی بازیکن سابق استقلال و تیم ملی ایران در مورد منش و شخصیت ناصر حجازی میگوید:
«حجازی مردی سازش‌ناپذیر اما دوست داشتنی بود. باید او را از نزدیک می‌شناختید تا به زوایای پنهان شخصیت منحصربه‌فردش پی می‌بردید. .. ناصر حجازی هیچوقت برای اینکه مربیگری کند با هیچ ارگان و یا شخصی لابی گری نکرد.
اعتماد به نفس و شخصیت دوست داشتنی او موجب شده بود تا به رغم نتایج بدی که تیم در اولین حضورش در استقلال گرفت، تماشاگران و هواداران همچنان از او حمایت کنند. شاید برای خیلی از بازیکنان آن زمان که من هم جزئی از آنان بودم، چنین حمایتی باورکردنی نبود.»
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/e3ZyHI
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. ششمین سالگرد درگذشت ناصر حجازی ناصر حجازی، اسطوره‌ای که #اسطوره ماند حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران…
زادروز ناصر حجازی
ناصر حجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
goo.gl/5pFBr1
توانا- ناصر حجازی و غلامرضا تختی تنها چهره‌های ورزشی ایران هستند که نامشان در مجموعه مفاخر و نام‌آوران ایران‌زمین قرار گرفته است علاوه بر این کم‌تر ورزشکاری در ایران بوده است که این‌چنین مورد اقبال و توجه ورزش‌دوستان و حتا مردم عادی قرار گرفته باشد. ناصر حجازی در بیست‌وسومین روز از آذرماه سال ۱۳۲۸ در تهران و در خیابان آریانا (مالک اشتر) دیده به جهان گشود. پدرش متولد تبریز بود و صاحب یک بنگاه معاملات ملکی.ناصر دوران دبستان را در مدرسه‌ی هخامنش آغاز کرد و هم‌چنین دوران دبیرستان را در مدارس سعادت، سینا، سهند و شرق در تهران سپری کرد. در زمانه‌ی که خیلی مرسوم نبود ورزش‌کاران بیشتر از سواد خواندن و نوشتن بیاموزند ناصر به مدرسه‌ی عالی ترجمه رفت و یک سال پیش از انقلاب اسلامی، لیسانس گرفت.
ناصر حجازی در دوران دبیرستان در تیم فوتبال دبیرستان ابومسلم در پست گوش راست و دروازه‌بانی بازی می‌کرد. حجازی در تیم بسکتبال این دبیرستان نیز بازی می‌کرد. در حالی که در آن‌زمان همه‌گان گمان داشتند که حجازی سر از بازی بسکتبال دربیاورد اما او فوتبالیست شد.
حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران و کویت انجام پذیرفت و بعد از آن به دلیل قانون ِ معروف به «قانون ۲۷ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۷ سال در تیم ملی را نمی‌پذیرفت از تیم ملی کنار گذاشته شد. البته باید گفت که این قانون در آن زمان تنها به ناصر حجازی ابلاغ شد.
همسر ناصر حجازی، بهناز شفیعی در گفت‌وگویی میگوید که خانه‌نشین‌کردن حجازی فشار روحی بسیاری بر ناصر وارد کرد. او میگوید: «من هنوز اعتقاد دارم آن طرح تنها برای کنار گذاشتن ناصر بود چون نامه مسئولان تنها به در خانه‌ی ما آمد. ناصر پس از آن اتفاق چند شبانه روز گریه می‌کرد و می‌گفت چرا باید مرا از خدمت کردن به تیم کشورم محروم کنند؟!» داستان این قانون و محرومیت ناصر در پی آن ایجاد شد که در شروع یکی از بازی‌های تاج (استقلال) تهران در اوایل انقلاب و در مراسم ابتدایی قرار بود که بازیکنان هر دو تیم عکس‌هایی از روح‌الله خمینی، رهبری ِ جمهوری اسلامی را در دست بگیرند که ناصر حجازی چنین نمی‌کند و این موضوع آغاز اختلاف ناصر حجازی با حاکمان جدید برآمده از انقلاب اسلامی می‌شود.
در سایت توانا بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/AbpLxR
#پروفایل
@Tavaana_TavaanaTech
ناصر حجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
goo.gl/5pFBr1
توانا- ناصر حجازی و غلامرضا تختی تنها چهره‌های ورزشی ایران هستند که نامشان در مجموعه مفاخر و نام‌آوران ایران‌زمین قرار گرفته است علاوه بر این کم‌تر ورزشکاری در ایران بوده است که این‌چنین مورد اقبال و توجه ورزش‌دوستان و حتا مردم عادی قرار گرفته باشد. ناصر حجازی در بیست‌وسومین روز از آذرماه سال ۱۳۲۸ در تهران و در خیابان آریانا (مالک اشتر) دیده به جهان گشود. پدرش متولد تبریز بود و صاحب یک بنگاه معاملات ملکی.ناصر دوران دبستان را در مدرسه‌ی هخامنش آغاز کرد و هم‌چنین دوران دبیرستان را در مدارس سعادت، سینا، سهند و شرق در تهران سپری کرد. در زمانه‌ی که خیلی مرسوم نبود ورزش‌کاران بیشتر از سواد خواندن و نوشتن بیاموزند ناصر به مدرسه‌ی عالی ترجمه رفت و یک سال پیش از انقلاب اسلامی، لیسانس گرفت.
ناصر حجازی در دوران دبیرستان در تیم فوتبال دبیرستان ابومسلم در پست گوش راست و دروازه‌بانی بازی می‌کرد. حجازی در تیم بسکتبال این دبیرستان نیز بازی می‌کرد. در حالی که در آن‌زمان همه‌گان گمان داشتند که حجازی سر از بازی بسکتبال دربیاورد اما او فوتبالیست شد.
حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تبم ملی پاکستان به انجام رساند که پایانش ۴ بر ۲ به نفع ایران بود. آخرین بازی حجازی نیز بازی او در سال ۱۳۵۹ در بازی ایران و کویت انجام پذیرفت و بعد از آن به دلیل قانون ِ معروف به «قانون ۲۷ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۷ سال در تیم ملی را نمی‌پذیرفت از تیم ملی کنار گذاشته شد. البته باید گفت که این قانون در آن زمان تنها به ناصر حجازی ابلاغ شد.
همسر ناصر حجازی، بهناز شفیعی در گفت‌وگویی میگوید که خانه‌نشین‌کردن حجازی فشار روحی بسیاری بر ناصر وارد کرد. او میگوید: «من هنوز اعتقاد دارم آن طرح تنها برای کنار گذاشتن ناصر بود چون نامه مسئولان تنها به در خانه‌ی ما آمد. ناصر پس از آن اتفاق چند شبانه روز گریه می‌کرد و می‌گفت چرا باید مرا از خدمت کردن به تیم کشورم محروم کنند؟!» داستان این قانون و محرومیت ناصر در پی آن ایجاد شد که در شروع یکی از بازی‌های تاج (استقلال) تهران در اوایل انقلاب و در مراسم ابتدایی قرار بود که بازیکنان هر دو تیم عکس‌هایی از روح‌الله خمینی، رهبری ِ جمهوری اسلامی را در دست بگیرند که ناصر حجازی چنین نمی‌کند و این موضوع آغاز اختلاف ناصر حجازی با حاکمان جدید برآمده از انقلاب اسلامی می‌شود.
در سایت توانا بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/AbpLxR
#پروفایل
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. ناصر حجازی، اسطوره‌ای که #اسطوره ماند توانا- ناصر حجازی و غلامرضا تختی تنها چهره‌های ورزشی ایران هستند که نامشان در مجموعه مفاخر و نام‌آوران ایران‌زمین قرار گرفته است علاوه بر این کم‌تر ورزشکاری در ایران بوده است که این‌چنین مورد اقبال و توجه ورزش‌دوستان…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
علی عالی:
ما با اسطوره‌هایمان چه کردیم؟ ناصر حجازی را آنقدر تحت فشار گذاشتند که به هند و بنگلادش رفت
#ناصرحجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
https://goo.gl/AbpLxR
@Tavaana_TavaanaTech
ما با اسطوره‌هایمان چه کردیم؟ ناصر حجازی را آنقدر تحت فشار گذاشتند که به هند و بنگلادش رفت
#ناصرحجازی، اسطوره‌ای که اسطوره ماند
https://goo.gl/AbpLxR
@Tavaana_TavaanaTech