غیرت، اگر نقد نشود، باز هم می‌کُشد؛
تأملی در خشونت‌های مبتنی بر غیرت و مسئولیت نظام حاکم

✍حسن باقری‌نیا

هانیه بهبودی، ورزشکار جوان و موفق، دیگر در میان ما نیست. مرگ او، اگرچه یک فاجعه شخصی به‌نظر می‌رسد، اما ریشه در ساختاری دارد که خشونت علیه زنان را نه‌تنها ممکن، که مشروع، مقدس و حتی «ضروری» جلوه می‌دهد. این ساختار، فقط خانواده سنتی یا فرهنگ محلی نیست؛ بلکه نظام سیاسی-ایدئولوژیکی است که در رأس آن، جمهوری اسلامی با همه ابزارهای مذهبی، حقوقی و رسانه‌ای‌اش ایستاده است.

🔸وقتی منبر به میدان آموزش خشونت تبدیل می‌شود

در ایرانِ امروز، منبرها، تریبون‌های نماز جمعه، و رسانه‌های رسمی بارها و بارها بر لزوم کنترل زنان تأکید می‌کنند. روحانیونی که با زبان «مردانگی» و «غیرت»، محدودسازی زنان را توصیه می‌کنند، سهم بزرگی در مشروع‌سازی خشونت دارند. در این منبرها، زنان نه به‌عنوان شهروند، بلکه به‌عنوان ناموس مردان تعریف می‌شوند و دفاع از آن‌ها، نه وظیفه دولت، که وظیفه مرد خانه است؛ حتی اگر با «مشت آهنین» باشد.

این فرهنگ، به‌صورت مکرر بازتولید می‌شود؛ نه در حاشیه جامعه، بلکه در قلب رسمی‌ترین نهادهای ایدئولوژیک نظام.

🔸قانون، مدافع مردان؛ قاضی زنان

قوانین جمهوری اسلامی، نه‌تنها حافظ جان زنان نیستند، بلکه در مواردی خاص، به قتل آنان «تخفیف» می‌دهند. مردی که همسر یا دختر خود را بکشد، با مجازات کمتری مواجه می‌شود. قوانین مربوط به «قصاص»، «ولایت پدر» و «اختیارات شوهر» در خروج زن از خانه، همگی بر این ایده استوارند که زن ملک مرد است، نه انسان مستقل.

در چنین ساختاری، اگر مردی دست به خشونت بزند، قانون نه بازدارنده است و نه پناه. قانون در ایران، بخشی از مسأله است، نه راه‌حل.

🔸رهبری که از حجاب می‌گوید، اما از خون نمی‌گوید

رهبر جمهوری اسلامی، بارها و بارها با لحنی تند درباره «لزوم رعایت حجاب» سخن گفته، و بی‌حجابی را به «بی‌حیایی» و «فساد اجتماعی» پیوند زده است. اما همان رهبری، هیچ‌گاه درباره خشونت خانگی، قتل‌های ناموسی، یا زنان قربانی سکوت را نشکسته است. این سکوت، بی‌طرفی نیست؛ مشارکت در جنایت است.

وقتی رأس نظام، حجاب را مسئله اصلی جامعه می‌داند و حضور اجتماعی زنان را با دقت و حساسیت رصد می‌کند، اما نسبت به جان آنان بی‌تفاوت است، چه پیامی به جامعه مخابره می‌شود؟ اینکه «زن»، نه انسان، بلکه ابزار کنترلی برای ساختار قدرت است؛ و کنترل او، مسئولیت هر مردی.

🔸روان‌شناسی غیرت یا ناتوانی نظام در تولید امنیت عاطفی

غیرت، از منظر روان‌شناسی، اغلب واکنشی‌ست به اضطراب، ترس از دست‌دادن کنترل و بحران عزت‌نفس. اما در جامعه‌ای که این اضطراب با آموزه‌های رسمی دینی و فرهنگی تقویت می‌شود، «غیرت» از سطح احساس فردی به یک ارزش اجتماعی ارتقا می‌یابد. مرد نگران، در این فضا، احساس می‌کند وظیفه‌ای مقدس بر دوش دارد؛ وظیفه‌ای که به او مشروعیت می‌دهد برای نظارت، سرکوب و حذف.

و نظام، با سیاست‌هایش، با قوانینش، و با تربیت فرهنگی‌اش، این مشروعیت را هر روز تولید و توزیع می‌کند.

🔸هانیه، نه یک استثنا؛ بلکه یک نشانه

هانیه، یکی از هزاران زنی‌ست که در سکوت قانونی، در سایه تفسیرهای مذهبی، و در بستر فرهنگی مبتنی بر تملک مردانه جان باخته‌اند. قتل او، هشدار یک‌باره نیست؛ پژواک صدای بلند ساختاری‌ست که خشونت را آموزش می‌دهد، غیرت را تقدیس می‌کند، و زنان را به سکوت و حذف می‌راند.


🔸راه رهایی: نقد صریح و بازسازی فرهنگی

اگر به‌راستی خواهان تغییر هستیم، باید با شجاعت:

مفهوم غیرت را از جایگاه قدسی‌اش پایین بکشیم،

نظام حقوقی را به‌نفع برابری و عدالت بازنویسی کنیم،

سکوت مسئولان را افشا کرده و از آنان پاسخ بخواهیم،

و زنان را نه به‌عنوان «ناموس»، بلکه به‌عنوان انسان‌های کامل و دارای حق بشناسیم.

تا آن زمان، باید به‌روشنی گفت:

غیرت، اگر نقد نشود، باز هم می‌کُشد.
و تا نظام سیاسی قرون وسطایی جمهوری اسلامی حاکم باشد، این درد هرگز دوا نمی‌شود.
#هانیه_بهبودی #خشونت_علیه_زنان
#حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زن‌کشی ساختاری؛ جمهوری اسلامی متهم ردیف اول

برای کبری، هانیه، الهه و همه آنانی که در سکوت کشته شدند

دکتر حسین باقری‌نیا، استاد دانشگاه اخراج‌شده، در این ویدیو می‌گوید: هانیه بهبودی، زن ورزشکاری که روزی با لبخندش در اخبار موفقیت‌های ورزشی‌اش دیده می‌شد، حالا دیگر نیست؛ قربانی خشونت همسرش شد. او تأکید می‌کند این نخستین مورد نبود و آخرین هم نخواهد بود. الهه قربانی دیگر بود، و تنها در همین هفته، چندین زن‌کشی در خراسان شمالی و رضوی گزارش شده است.
او می‌افزاید: این حوادث استثنا نیستند، بلکه نشانه‌ی یک چرخه‌ی منظم از خشونت‌اند؛ خشونتی ساختاری که قانون نه‌تنها مهارش نمی‌کند، بلکه خود بخشی از آن است. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی می‌گوید پدری که فرزندش را بکشد، قصاص نمی‌شود؛ یعنی قانون به مرد اختیار جان زن و فرزند را می‌دهد. نگاهی که زن را «ناموس» مرد می‌بیند، نه انسانی مستقل.

این استاد سابق دانشگاه یادآور می‌شود: در جمهوری اسلامی، زن تا وقتی فرمان‌بردار و خاموش باشد، پذیرفته است؛ اما اگر اراده کند، «نه» بگوید یا صدایی داشته باشد، از سوی قانون، عرف و مذهب رسمی سرکوب می‌شود. لایحه حمایت از زنان ۱۲ سال در مجلس خاک خورد و نهایتاً کنار گذاشته شد. هیچ پناهگاه امنی برای زنان در معرض خشونت تعریف نشده و خدمات حمایتی وجود ندارد.

او خاطرنشان می‌کند: در کشورهای مسلمانی چون ترکیه و اردن، اصلاح قوانین و ایجاد پناهگاه‌ها آمار زن‌کشی را کاهش داده است؛ اما در ایران، زن‌کشی به بخشی از زیست روزمره بدل شده. ما نباید به این وضعیت عادت کنیم؛ باید روایت کنیم، آگاهی بدهیم و همبستگی را تمرین کنیم.
در پایان، او یاد می‌کند از کبری رضایی، زن مهاجر افغانستانی که در سکوت و حاشیه کشته شد. صدای ما باید جای سکوت او باشد.

#زن_کشی #خشونت_علیه_زنان #هانیه_بهبودی #الهه_حسین_نژاد #کبری_رضایی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آخرین مچ اندازی
The last arm wrestling
قتل هانیه بهبودی ورزشکار رشته مچ اندازی توسط همسرش. انگیزه: نارضایتی همسر از فعالیت ورزشی و تصویر اجتماعی او ! همچنان پانزده سال است که قانون منع خشونت خانگی منتظر تصویب در مجلس مانده، یال و دم و اشکم شیر لایحه را هم گرفته اند اما باز تصویبش نمی کنند
Iranian Woman Killed By Her Husband After Posting Arm Wrestling Victory

کارتون از مانا نیستانی
@mananey

#نه_به_خشونت_خانگی
#نه_به_زن_کشی
#notoviolenceagainstwomen
#هانیه_بهبودی #کارتون #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech