انقلاب ۵۷ و مقابله با تکنولوژی!
بریده‌ای از روزنامه «امت» را می‌بینید، مربوط به ۱۴ ماه پس از انقلاب ۵۷، که در آن استفاده و صرف هزینه برای تکنولوژی در حکومت پهلوی، «خائنانه» خوانده شده است.
«هنوز که هنوز است سالانه ۴۰۰ میلیون دلار مخارج کامپیوتر از خزانه ملت ایران به جیب کمپانی های غارتگر استعماری می رود. انقلاب ضد امپریالیستی مردم ایران به رهبری قاطعانه امام خمینی ایجاب می کرد که در کلیه زمینه‌ها نفوذ امپریالیسم قطع شود اما پس از گذشت ۱۴ ماه از سرنگونی رژیم منفور گام‌های اساسی و اصولی در این زمینه برداشته نشد...
طی افشاگری‌ها معلوم گردید که کارگزاران رژیم طاغوتی و دست نشانده و خائن ضمن ایجاد زمینه کاذب و تصنعی برای بالابردن سطح نیاز به کامپیوتر مبادرت به خریداری و اجاره صدها کامپیوتر به قیمت‌های سرسام‌آور از انحصارات گوناگون امپریالیستی بویژه آمریکای جهانخور نمونده....»
روزنامه‌ی امت مربوط به جریان "جنبش مسلمانان مبارز" بود.
وقتی همه پدیده‌ها از دریچه یک ایدئولوژی خاص تفسیر می‌شوند، هر موضوعی—حتی پیشرفت علمی و فناوری—می‌تواند در چارچوب آن ایدئولوژی به مسئله‌ای سیاسی و حتی امنیتی تبدیل شود. در فضای پس از انقلاب ۵۷، که گفتمان غالب بر مبنای مبارزه با امپریالیسم شکل گرفته بود، ورود تکنولوژی نیز به‌عنوان ابزاری برای نفوذ استعمارگران تلقی شد. این نگاه باعث شد که حتی ابزارهایی مانند کامپیوتر، که می‌توانستند زیرساخت توسعه علمی و صنعتی کشور را شکل دهند، به‌جای آنکه به‌عنوان ضرورت مدرن‌سازی دیده شوند، نماد وابستگی و خیانت معرفی شوند. این نوع مواجهه ایدئولوژیک، که در بسیاری از انقلاب‌های ایدئولوژیک جهان تکرار شده، از آفات جریان‌های انقلابی است که در تلاش برای خلوص فکری، امکان بهره‌گیری از دستاوردهای تمدنی را نیز از بین می‌برند و به جای رقابت در عرصه پیشرفت، درگیر مبارزات انتزاعی با مفاهیمی مانند "نفوذ" و "استعمار نوین" می‌شوند، بی‌آنکه جایگزین عملی و کارآمدی برای توسعه ارائه دهند.
#تکنولوژی #جمهوری_اسلامی #انقلاب_اسلامی #انقلاب۵۷ #غرب_ستیزی #ایدئولوژی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بریده‌ای از روزنامه «امت» را می‌بینید، مربوط به ۱۴ ماه پس از انقلاب ۵۷، که در آن استفاده و صرف هزینه برای تکنولوژی در حکومت پهلوی، «خائنانه» خوانده شده است.
«هنوز که هنوز است سالانه ۴۰۰ میلیون دلار مخارج کامپیوتر از خزانه ملت ایران به جیب کمپانی های غارتگر استعماری می رود. انقلاب ضد امپریالیستی مردم ایران به رهبری قاطعانه امام خمینی ایجاب می کرد که در کلیه زمینه‌ها نفوذ امپریالیسم قطع شود اما پس از گذشت ۱۴ ماه از سرنگونی رژیم منفور گام‌های اساسی و اصولی در این زمینه برداشته نشد...
طی افشاگری‌ها معلوم گردید که کارگزاران رژیم طاغوتی و دست نشانده و خائن ضمن ایجاد زمینه کاذب و تصنعی برای بالابردن سطح نیاز به کامپیوتر مبادرت به خریداری و اجاره صدها کامپیوتر به قیمت‌های سرسام‌آور از انحصارات گوناگون امپریالیستی بویژه آمریکای جهانخور نمونده....»
روزنامه‌ی امت مربوط به جریان "جنبش مسلمانان مبارز" بود.
وقتی همه پدیده‌ها از دریچه یک ایدئولوژی خاص تفسیر می‌شوند، هر موضوعی—حتی پیشرفت علمی و فناوری—می‌تواند در چارچوب آن ایدئولوژی به مسئله‌ای سیاسی و حتی امنیتی تبدیل شود. در فضای پس از انقلاب ۵۷، که گفتمان غالب بر مبنای مبارزه با امپریالیسم شکل گرفته بود، ورود تکنولوژی نیز به‌عنوان ابزاری برای نفوذ استعمارگران تلقی شد. این نگاه باعث شد که حتی ابزارهایی مانند کامپیوتر، که می‌توانستند زیرساخت توسعه علمی و صنعتی کشور را شکل دهند، به‌جای آنکه به‌عنوان ضرورت مدرن‌سازی دیده شوند، نماد وابستگی و خیانت معرفی شوند. این نوع مواجهه ایدئولوژیک، که در بسیاری از انقلاب‌های ایدئولوژیک جهان تکرار شده، از آفات جریان‌های انقلابی است که در تلاش برای خلوص فکری، امکان بهره‌گیری از دستاوردهای تمدنی را نیز از بین می‌برند و به جای رقابت در عرصه پیشرفت، درگیر مبارزات انتزاعی با مفاهیمی مانند "نفوذ" و "استعمار نوین" می‌شوند، بی‌آنکه جایگزین عملی و کارآمدی برای توسعه ارائه دهند.
#تکنولوژی #جمهوری_اسلامی #انقلاب_اسلامی #انقلاب۵۷ #غرب_ستیزی #ایدئولوژی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تخصیص بودجه کلان به نهادهای ایدئولوژیک: هزینه‌ای بر دوش جامعه
در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، تورم افسارگسیخته، کاهش سطح رفاه عمومی و مشکلات اساسی در بخش‌های آموزش، بهداشت، محیط زیست و صنعت مواجه است، تخصیص بودجه کلان به نهادهای ایدئولوژیک که نه‌تنها ارزش افزوده‌ای برای جامعه ندارند، بلکه تمام کارکردشان حفظ و گسترش ایدئولوژی جمهوری اسلامی است، نشانه‌ای از اولویت‌های ناعادلانه و ناکارآمد حاکمیت محسوب می‌شود.
این نهادها، که بودجه‌های چند هزار میلیارد تومانی دریافت می‌کنند، نه دردی از مردم دوا می‌کنند، نه در بهبود کیفیت زندگی شهروندان نقشی دارند و نه در پیشرفت علمی و اقتصادی کشور مؤثرند. در عوض، کارکرد اصلی آن‌ها تبلیغ و تحمیل گفتمان حاکمیت، کنترل اجتماعی، سرکوب جریان‌های فکری مستقل و حفظ سلطه ایدئولوژیک بر جامعه است.
در حالی که دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی مستقل، نظام آموزشی و زیرساخت‌های حیاتی کشور با کمبود منابع مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، میلیاردها تومان به سازمان‌هایی اختصاص می‌یابد که عمدتاً به تبلیغات حکومتی، ترویج ایدئولوژی مذهبی رسمی، کنترل افکار عمومی و سرکوب آزادی‌های فکری و اجتماعی مشغول‌اند. نهادهایی که نه تولید علم دارند، نه در توسعه پایدار کشور مؤثرند، و نه نقشی در بهبود معیشت مردم ایفا می‌کنند.
این رانت سازمان‌یافته که تحت عنوان بودجه فرهنگی و دینی توزیع می‌شود، نه‌تنها کمکی به فرهنگ و دین جامعه نمی‌کند، بلکه به نارضایتی عمومی، گسترش فساد، و اتلاف منابع ملی منجر شده و فاصله بین مردم و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کند. وقتی نهادهای وابسته به حکومت، بدون هیچ‌گونه پاسخگویی، میلیاردها تومان از بودجه عمومی را مصرف می‌کنند، اما دانش‌آموزان در مدارس فرسوده درس می‌خوانند، بیمارستان‌ها از تأمین دارو و تجهیزات درمانی ناتوان‌اند، و کارگران و معلمان با حداقل حقوق دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مشخص است که نظام بودجه‌ریزی کشور نه بر اساس نیازهای جامعه، بلکه صرفاً بر مبنای حفظ سلطه ایدئولوژیک طراحی شده است.
سؤال اساسی این است که تا چه زمانی مردم باید هزینه سرپا نگه داشتن این نهادهای ناکارآمد را بپردازند؟
#بودجه #ایدئولوژی #تبلیغات_اسلامی #نظام_ولایی #رانت #نه_به_جمهورى_اسلامى #فقر_فساد_گرونی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، تورم افسارگسیخته، کاهش سطح رفاه عمومی و مشکلات اساسی در بخش‌های آموزش، بهداشت، محیط زیست و صنعت مواجه است، تخصیص بودجه کلان به نهادهای ایدئولوژیک که نه‌تنها ارزش افزوده‌ای برای جامعه ندارند، بلکه تمام کارکردشان حفظ و گسترش ایدئولوژی جمهوری اسلامی است، نشانه‌ای از اولویت‌های ناعادلانه و ناکارآمد حاکمیت محسوب می‌شود.
این نهادها، که بودجه‌های چند هزار میلیارد تومانی دریافت می‌کنند، نه دردی از مردم دوا می‌کنند، نه در بهبود کیفیت زندگی شهروندان نقشی دارند و نه در پیشرفت علمی و اقتصادی کشور مؤثرند. در عوض، کارکرد اصلی آن‌ها تبلیغ و تحمیل گفتمان حاکمیت، کنترل اجتماعی، سرکوب جریان‌های فکری مستقل و حفظ سلطه ایدئولوژیک بر جامعه است.
در حالی که دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی مستقل، نظام آموزشی و زیرساخت‌های حیاتی کشور با کمبود منابع مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، میلیاردها تومان به سازمان‌هایی اختصاص می‌یابد که عمدتاً به تبلیغات حکومتی، ترویج ایدئولوژی مذهبی رسمی، کنترل افکار عمومی و سرکوب آزادی‌های فکری و اجتماعی مشغول‌اند. نهادهایی که نه تولید علم دارند، نه در توسعه پایدار کشور مؤثرند، و نه نقشی در بهبود معیشت مردم ایفا می‌کنند.
این رانت سازمان‌یافته که تحت عنوان بودجه فرهنگی و دینی توزیع می‌شود، نه‌تنها کمکی به فرهنگ و دین جامعه نمی‌کند، بلکه به نارضایتی عمومی، گسترش فساد، و اتلاف منابع ملی منجر شده و فاصله بین مردم و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کند. وقتی نهادهای وابسته به حکومت، بدون هیچ‌گونه پاسخگویی، میلیاردها تومان از بودجه عمومی را مصرف می‌کنند، اما دانش‌آموزان در مدارس فرسوده درس می‌خوانند، بیمارستان‌ها از تأمین دارو و تجهیزات درمانی ناتوان‌اند، و کارگران و معلمان با حداقل حقوق دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مشخص است که نظام بودجه‌ریزی کشور نه بر اساس نیازهای جامعه، بلکه صرفاً بر مبنای حفظ سلطه ایدئولوژیک طراحی شده است.
سؤال اساسی این است که تا چه زمانی مردم باید هزینه سرپا نگه داشتن این نهادهای ناکارآمد را بپردازند؟
#بودجه #ایدئولوژی #تبلیغات_اسلامی #نظام_ولایی #رانت #نه_به_جمهورى_اسلامى #فقر_فساد_گرونی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech