سال نو آمد اما آرشام رضایی، همچنان در انفرادی و ممنوعالملاقات و ممنوعالتماس است.
دلایلشان برای نگهداری آرشام در انفرادی چیست؟ در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، علیه حکومت شعار داده و همچنین به مسئولان زندان فحش داده. خوب چی؟ باید برود انفرادی؟
زندگی مردم را نابود کردید، کشور را به فلاکت کشاندید، مردم را فقیرتر کردید، اینهمه جوان را کشتید و نابینا کردید، اینهمه مردم را بازداشت و شکنجه کردید، انتظار دارید قربانیانتان مجیزگوییتان را کنند؟
اصلا از ابتدا بیجا کردید آرشام را بازداشت کردید! او مگر چه کار میکرد؟ سر مزار جاویدنامان میرفت و از آنها دلجویی میکرد.
حالا مادر سالمند آرشام، مسئولان حکومت را تهدید کرده، جان عزیزش را وسط گذاشته است، بلکه فرزندش را به بند عمومی بازگردانند.
#آرشام_رضایی #سلول_انفرادی #نوروز۱۴۰۴ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
دلایلشان برای نگهداری آرشام در انفرادی چیست؟ در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، علیه حکومت شعار داده و همچنین به مسئولان زندان فحش داده. خوب چی؟ باید برود انفرادی؟
زندگی مردم را نابود کردید، کشور را به فلاکت کشاندید، مردم را فقیرتر کردید، اینهمه جوان را کشتید و نابینا کردید، اینهمه مردم را بازداشت و شکنجه کردید، انتظار دارید قربانیانتان مجیزگوییتان را کنند؟
اصلا از ابتدا بیجا کردید آرشام را بازداشت کردید! او مگر چه کار میکرد؟ سر مزار جاویدنامان میرفت و از آنها دلجویی میکرد.
حالا مادر سالمند آرشام، مسئولان حکومت را تهدید کرده، جان عزیزش را وسط گذاشته است، بلکه فرزندش را به بند عمومی بازگردانند.
#آرشام_رضایی #سلول_انفرادی #نوروز۱۴۰۴ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نامهای از رضا محمد حسینی در حمایت از آرشام رضایی
آرشام رضایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، از ۲۱ بهمن ماه ۱۴۰۳ در سلول انفرادی است و حالا به دستور مقامات زندان، باید سه هفته دیگر را هم به صورت تنبیهی در سلول انفرادی بگذراند. سلول انفرادی که به مثابه شکنجه سفید شناخته میشود.
همبندی او رضا محمدحسینی، در اعتراض به این وضعیت و در حمایت از آرشام رضایی، نامهای به شرح زیر نوشته است:
«بهنام ایران، بهنام آزادی و کرامت انسانی،
دوستان، همراهان و مدافعان حقوق بشر،
در روزهایی که مردم ایران، همراه با میلیونها انسان در سراسر جهان، فرارسیدن نوروز را جشن میگیرند و از جان و دل برای بهاری نو دعا میکنند، یکی از همبندیهایم و یکی از فرزندان رنجکشیده این سرزمین، آرشام رضایی، در سلول انفرادی زندان قزلحصار روز و شب را بیهیچ امکان تماس یا ملاقاتی، در تنهایی و تحت شکنجه سفید سپری میکند.
از ۲۱ بهمنماه تاکنون، آرشام نه فقط از حقوق اولیهی انسانی، بلکه از ابتداییترین حق زیستن در جمع محروم شده است.
جرم او چیست؟ اعتراض. فریاد زدن حقیقت در سالگرد انقلابی که ۴۶ سال است آزادی و عدالت را به اسارت کشیده. همراهی با خانوادههای داغداری که فرزندانشان بیگناه جان باختند. نه تروریست است، نه مجرم. فقط انسانیست با وجدانی بیدار و صدایی رساتر از سکوت.
به دستور مقامات زندان، آرشام بهدلیل انتشار یک پیام صوتی انتقادی، باید سه هفتهی دیگر نیز در انفرادی بماند؛ آن هم در بندی که به "کشتارگاه" شهرت دارد — جایی که شبها، صدای نجواهای آخر محکومان به اعدام، روان زندانیان را میفرساید. این، شکنجه است. شکنجهی سفید، اما نه بیصدا و نه بیاثر.
و در این میان، شاید دردناکترین تصویر، مادری رنجکشیده و سالخورده است؛ زنی که جان خود را در کف گرفته، ناله و تهدید کرده، شاید فرزند مظلومش را از سیاهی انفرادی به روشنی بند عمومی بازگردانند. اما گوش شنوایی نیست. پاسخ، فقط سکوت و بیرحمی بوده است.
بیپرده بپرسم: شما که این سرزمین را به قهقرا کشاندهاید، که نسلها را به فقر، ترس و خاموشی واداشتهاید، حالا از فرزندان همین خاک توقع سکوت دارید؟ این فرزندان اگر فریاد نزنند، اگر اعتراض نکنند، پس چهکسی باید مرهم زخمهای این ملت باشد؟
از اینجا، بهعنوان یک شهروند، و بهنام وجدان جمعی، از همهی نهادهای حقوق بشری، فعالان مدنی، رسانهها و انسانهای آگاه در سراسر جهان میخواهم صدای آرشام رضایی را بشنوند. نگذارید او را در تاریکی تنها بگذارند. نگذارید ظلم، با سکوت ما، مشروعیت بگیرد.
آرشام تنها نیست. صدای او، صدای ماست. و ما، در کنار او، برای آزادیاش خواهیم ایستاد.
با احترام و امید،
رضا محمد حسینی
اول فروردین ۱۴۰۴»
#رضا_محمدحسینی #آرشام_رضایی #سلول_انفرادی #شکنجه_سفید #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آرشام رضایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، از ۲۱ بهمن ماه ۱۴۰۳ در سلول انفرادی است و حالا به دستور مقامات زندان، باید سه هفته دیگر را هم به صورت تنبیهی در سلول انفرادی بگذراند. سلول انفرادی که به مثابه شکنجه سفید شناخته میشود.
همبندی او رضا محمدحسینی، در اعتراض به این وضعیت و در حمایت از آرشام رضایی، نامهای به شرح زیر نوشته است:
«بهنام ایران، بهنام آزادی و کرامت انسانی،
دوستان، همراهان و مدافعان حقوق بشر،
در روزهایی که مردم ایران، همراه با میلیونها انسان در سراسر جهان، فرارسیدن نوروز را جشن میگیرند و از جان و دل برای بهاری نو دعا میکنند، یکی از همبندیهایم و یکی از فرزندان رنجکشیده این سرزمین، آرشام رضایی، در سلول انفرادی زندان قزلحصار روز و شب را بیهیچ امکان تماس یا ملاقاتی، در تنهایی و تحت شکنجه سفید سپری میکند.
از ۲۱ بهمنماه تاکنون، آرشام نه فقط از حقوق اولیهی انسانی، بلکه از ابتداییترین حق زیستن در جمع محروم شده است.
جرم او چیست؟ اعتراض. فریاد زدن حقیقت در سالگرد انقلابی که ۴۶ سال است آزادی و عدالت را به اسارت کشیده. همراهی با خانوادههای داغداری که فرزندانشان بیگناه جان باختند. نه تروریست است، نه مجرم. فقط انسانیست با وجدانی بیدار و صدایی رساتر از سکوت.
به دستور مقامات زندان، آرشام بهدلیل انتشار یک پیام صوتی انتقادی، باید سه هفتهی دیگر نیز در انفرادی بماند؛ آن هم در بندی که به "کشتارگاه" شهرت دارد — جایی که شبها، صدای نجواهای آخر محکومان به اعدام، روان زندانیان را میفرساید. این، شکنجه است. شکنجهی سفید، اما نه بیصدا و نه بیاثر.
و در این میان، شاید دردناکترین تصویر، مادری رنجکشیده و سالخورده است؛ زنی که جان خود را در کف گرفته، ناله و تهدید کرده، شاید فرزند مظلومش را از سیاهی انفرادی به روشنی بند عمومی بازگردانند. اما گوش شنوایی نیست. پاسخ، فقط سکوت و بیرحمی بوده است.
بیپرده بپرسم: شما که این سرزمین را به قهقرا کشاندهاید، که نسلها را به فقر، ترس و خاموشی واداشتهاید، حالا از فرزندان همین خاک توقع سکوت دارید؟ این فرزندان اگر فریاد نزنند، اگر اعتراض نکنند، پس چهکسی باید مرهم زخمهای این ملت باشد؟
از اینجا، بهعنوان یک شهروند، و بهنام وجدان جمعی، از همهی نهادهای حقوق بشری، فعالان مدنی، رسانهها و انسانهای آگاه در سراسر جهان میخواهم صدای آرشام رضایی را بشنوند. نگذارید او را در تاریکی تنها بگذارند. نگذارید ظلم، با سکوت ما، مشروعیت بگیرد.
آرشام تنها نیست. صدای او، صدای ماست. و ما، در کنار او، برای آزادیاش خواهیم ایستاد.
با احترام و امید،
رضا محمد حسینی
اول فروردین ۱۴۰۴»
#رضا_محمدحسینی #آرشام_رضایی #سلول_انفرادی #شکنجه_سفید #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech