شب‌ها کنسرت، صبح‌ها اعدام؛

سرگرمی می‌سازد تا جنایت فراموش شود!

پیام همراهان

در روزگاری که قدرت از درون تهی شده اما همچنان می‌خواهد بر فراز بماند، دیگر شلاق و زندان کافی نیست. سلطه‌ی امروز نه با سرکوب مستقیم، بلکه با مدیریت توجه و تولید رضایت ادامه می‌یابد. همان‌طور که چامسکی در نظریه‌ی «ساخت رضایت» توضیح می‌دهد، نظام‌های اقتدارگرا می‌آموزند چگونه ذهن‌ها را اشباع کنند تا اندیشه مجال بیداری نیابد. این همان بازآفرینی مدرنِ سیاستِ «نان و سیرک» رومی است: تا وقتی مردم نان داشته باشند و سرگرم باشند، آزادی را مطالبه نمی‌کنند.

در جمهوری اسلامی، این سازوکار به‌دقت در حال اجراست. صدا و سیما و دستگاه فرهنگی، بی‌وقفه تولید محتوا می‌کنند؛ طنزهای سطحی، مسابقات شاد، جشن‌ها، کنسرت‌ها و برنامه‌های احساسی، همان سیرکی هستند که نگاه جامعه را از طناب دار منحرف می‌کنند. در همین حال، خبر اعدام‌ها، سرکوب‌ها و فسادهای ساختاری یا سانسور می‌شود یا چنان عادی جلوه داده می‌شود که دیگر دردی برنمی‌انگیزد.
مردم، خسته از فشار اقتصادی و انبوه اطلاعات بی‌ارزش، به سرگرمی پناه می‌برند و در این چرخه، سیاست‌زدایی رخ می‌دهد؛ جامعه‌ای شکل می‌گیرد که به جای عدالت، تنها «رضایت از زنده ماندن» را می‌شناسد.

قدرت می‌داند مردمی که سرگرم باشند، خطر نمی‌آفرینند.
پس موسیقی پخش می‌شود، چهره‌ها می‌خندند، جشن‌ها برپا می‌شود، تا جنایت در پسِ نور و صدا گم شود.
اما خطر اصلی اینجاست: وقتی فراموشی عادت شود، دیگر نیازی به سانسور نیست؛ ذهنِ پرشده‌ی ما خود به بهترین زندان تبدیل می‌شود.

آگاهی، نقطه‌ی رهایی است.
یادمان باشد هرگاه سرگرمی بیش از حد شد، شاید کسی دارد چیزی را از ما پنهان می‌کند.

#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech