دو خرس گرفتار در تله از مرگ نجات یافتند
این تصاویر که توسط وب‌سایت "دیده‌بان محیط‌زیست و حیات‌وحش ایران" منتشر شده، عملیات رها کردن دو خرس گرفتارشده در یک تله در روستای #بابونه شهرستان #هشترود در استان #آذربایجان شرقی را نشان می‌دهد.
به گزارش ب‌سایت "دیده‌بان #محیط‌زیست و #حیات‌وحش ایران"، اهالی روستای
«بابونه» خبر گرفتار شدن یک خرس قهوه‌ای ماده و توله‌اش را در تله‌ی سیمی، به اداره‌ی محیط‌زیست شهرستان هشترود اطلاع دادند و به دنبال آن، ماموران این اداره به محل، اعزام شدند.
آن‌گونه که محمدرضا مسعود، رییس اداره نظارت بر حیات‌وحش اداره کل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی گفته، «بلافاصله تیمی از کارشناسان و دکتر جواد قهاری دام‌پزشک این اداره به همراه دارو و تجهیزات بیهوشی عازم روستای مذکور شدند».
به گفته‌ی محمدرضا مسعود، رییس اداره نظارت بر حیات‌وحش اداره کل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی، تیم کارشناسان دام‌پزشکی پس از حضور در محل حادثه، داروی بیهوشی را با دارت به بدن خرس مادر و توله‌اش تزریق کرده و پس از عمیق شدن بیهوشی #خرس‌ها، عملیات بیرون آوردن آنها از تله با موفقیت به انجام رسید.
بنا بر این گزارش، هر دو #خرس پیش از به هوش آمدن، توسط دام‌پزشک معاینه شدند و پس از به هوش آمدن، محل را به سوی کوه ترک کردند.
دیده بان محیط زیست و حیات وحش #ایران
توانا: رفتار مردم روستای بابونه قابل تقدیر است، در سال های گذشته بسیاری از حیوانات وحشی در دام افتاده توسط برخی مردم به ضرب داس و تبر کشته می شدند و یا بر اساس برخی باورها و خرافات دل و روده بچه خرس را در می آوردند. امید که با فرهنگسازی توسط گروه های حفاظت از محیط زیست، گونه های نادر جانوری و محیط زیست ایران از انقراض و نابودی رهایی یابند.
https://telegram.me/Tavaana_TavaanaTech
#فرهنگسازی #مردم #محیط_زیست #جانوران
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
این تصاویر که توسط وب‌سایت "دیده‌بان محیط‌زیست و حیات‌وحش ایران" منتشر شده، عملیات رها کردن دو خرس گرفتارشده در یک تله در روستای #بابونه شهرستان #هشترود در استان #آذربایجان شرقی را نشان می‌دهد.
به گزارش ب‌سایت "دیده‌بان #محیط‌زیست و #حیات‌وحش ایران"، اهالی روستای
«بابونه» خبر گرفتار شدن یک خرس قهوه‌ای ماده و توله‌اش را در تله‌ی سیمی، به اداره‌ی محیط‌زیست شهرستان هشترود اطلاع دادند و به دنبال آن، ماموران این اداره به محل، اعزام شدند.
آن‌گونه که محمدرضا مسعود، رییس اداره نظارت بر حیات‌وحش اداره کل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی گفته، «بلافاصله تیمی از کارشناسان و دکتر جواد قهاری دام‌پزشک این اداره به همراه دارو و تجهیزات بیهوشی عازم روستای مذکور شدند».
به گفته‌ی محمدرضا مسعود، رییس اداره نظارت بر حیات‌وحش اداره کل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی، تیم کارشناسان دام‌پزشکی پس از حضور در محل حادثه، داروی بیهوشی را با دارت به بدن خرس مادر و توله‌اش تزریق کرده و پس از عمیق شدن بیهوشی #خرس‌ها، عملیات بیرون آوردن آنها از تله با موفقیت به انجام رسید.
بنا بر این گزارش، هر دو #خرس پیش از به هوش آمدن، توسط دام‌پزشک معاینه شدند و پس از به هوش آمدن، محل را به سوی کوه ترک کردند.
دیده بان محیط زیست و حیات وحش #ایران
توانا: رفتار مردم روستای بابونه قابل تقدیر است، در سال های گذشته بسیاری از حیوانات وحشی در دام افتاده توسط برخی مردم به ضرب داس و تبر کشته می شدند و یا بر اساس برخی باورها و خرافات دل و روده بچه خرس را در می آوردند. امید که با فرهنگسازی توسط گروه های حفاظت از محیط زیست، گونه های نادر جانوری و محیط زیست ایران از انقراض و نابودی رهایی یابند.
https://telegram.me/Tavaana_TavaanaTech
#فرهنگسازی #مردم #محیط_زیست #جانوران
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
سهم کم‌توانان در ایران: زندگی با سه کلوچه
وقتی به یک کشور توسعه‌یافته بروید، از شمار بالای افراد کم‌توان در محیط‌های عمومی تعجب می‌کنید. از خودتان می‌پرسید چطور است که آنها نتوانسته‌اند از آمار کم‌توانان بکاهند؟ اما افراد کم‌توان در یک کشور توسعه‌یافته، همه جا هستند: در کتابخانه، اداره‌ها، پارک‌ها و در حال عبور از چراغ قرمز. آنها می‌توانند با ماشین‌های پیشرفته، به سینما و پارک بروند یا به سادگی در #پیاده‌روها رفت و آمد کنند. آیا تعداد افراد کم‌توان در این کشورها بیشتر از ایران است؟
اعداد همیشه شگفت‌انگیزید: یک میلیون و ۲۰۰ هزار #معلول در کشور شناسایی شده‌اند و تقریبا ۳۰۰ هزار نفر هم در نوبت شناسایی قرار دارند، این یعنی ایران یک جامعه یک و نیم میلیون نفری از معلولان را دارد.
همه این افراد کم‌توان در تهران و شهرهای بزرگ زندگی نمی‌کنند.۴۲۰ هزار نفر از آنها در دورترین نقاط کشور زندگی می‌کنند و پنج هزار نفرشان از عشایر کشور هستند. این گروه‌ها به مراکز مجهز تخصصی دسترسی ندارند.
آدم‌ها در ایران چطور کم‌توان می‌شوند؟ پرسش جالبی است: هشت درصد جامعه ایران مبتلا به دیابت است. بی‌توجهی و کم‌توجهی به این بیماری عاقبتش قطع عضو و نابینایی است. غیر از این، ایران یکی از کشورهای است که بیشترین حوادث جاده‌ای را دارند و به دنیال این حوادث بر جمعیت کم‌توانش افزوده می‌شود و البته، هر سال چند هزار نوزاد کم‌توان هم به دنیا می‌آیند.
مسئولان می‌خواهند جلوی کم‌توان شدن افراد را بگیرند. یک راهش جلوگیری از تولد بچه‌های کم‌توان است با آزمایش ژنتیک. یا مثلا برخی از #غربالگری‌ها را در مورد #نوزادان انجام می‌دهند؛ مثل شنوایی‌سنجی که در بعضی استان‌ها بدون آن نمی‌شود شناسنامه گرفت یا #بینایی‌سنجی برای بچه‌ها در بدو ورود به مدرسه، به طوری که بدون آن امکان ثبت‌نام در مدرسه وجود ندارد.
درباره حوادث جاده‌ای هم چاره‌ای جز ایمن‌سازی خودروها و جاده‌ها و #فرهنگسازی نیست. #بیماران دیابتی هم نیاز به آموزش بیشتر دارند. اما تا زمانی که همه این روش‌ها موثر شود، روزانه ۱۱۰ نفر در ایران به معلولیت دچار می‌شوند.
واقعیت این است که با وجود این آمار نه چندان کوچک، در شهرها و خیابان‌ها خبری از افراد #کم‌توان نیست؛ تصویر #فریبکاری که به ذهن متبادر می‌کند افراد کم‌توان در ایران کم‌اند. اما واقعیت گزنده این است که #معلولان در ایران امکان چندانی برای تردد ندارند: نه امکان #اشتغال برای‌شان فراهم است، نه محلی برای تفریح دارند، نه مستمری‌شان کفاف هزینه‌ها‌ی‌شان را می‌دهد و نه مکان‌های مختلف شهری و ساختمانها برای حضور آنها مناسب‌سازی شده است. آنها محکوم هستند در چنین شرایطی محیط خانه را انتخاب کنند؛ جایی که کافی نیست و بر مشکلات #عاطفی و روانی‌شان می‌افزاید...
گزارش: نعیمه دوستدار، رادیو زمانه http://goo.gl/D8zO5a
@Tavaana_Tavaanatech
وقتی به یک کشور توسعه‌یافته بروید، از شمار بالای افراد کم‌توان در محیط‌های عمومی تعجب می‌کنید. از خودتان می‌پرسید چطور است که آنها نتوانسته‌اند از آمار کم‌توانان بکاهند؟ اما افراد کم‌توان در یک کشور توسعه‌یافته، همه جا هستند: در کتابخانه، اداره‌ها، پارک‌ها و در حال عبور از چراغ قرمز. آنها می‌توانند با ماشین‌های پیشرفته، به سینما و پارک بروند یا به سادگی در #پیاده‌روها رفت و آمد کنند. آیا تعداد افراد کم‌توان در این کشورها بیشتر از ایران است؟
اعداد همیشه شگفت‌انگیزید: یک میلیون و ۲۰۰ هزار #معلول در کشور شناسایی شده‌اند و تقریبا ۳۰۰ هزار نفر هم در نوبت شناسایی قرار دارند، این یعنی ایران یک جامعه یک و نیم میلیون نفری از معلولان را دارد.
همه این افراد کم‌توان در تهران و شهرهای بزرگ زندگی نمی‌کنند.۴۲۰ هزار نفر از آنها در دورترین نقاط کشور زندگی می‌کنند و پنج هزار نفرشان از عشایر کشور هستند. این گروه‌ها به مراکز مجهز تخصصی دسترسی ندارند.
آدم‌ها در ایران چطور کم‌توان می‌شوند؟ پرسش جالبی است: هشت درصد جامعه ایران مبتلا به دیابت است. بی‌توجهی و کم‌توجهی به این بیماری عاقبتش قطع عضو و نابینایی است. غیر از این، ایران یکی از کشورهای است که بیشترین حوادث جاده‌ای را دارند و به دنیال این حوادث بر جمعیت کم‌توانش افزوده می‌شود و البته، هر سال چند هزار نوزاد کم‌توان هم به دنیا می‌آیند.
مسئولان می‌خواهند جلوی کم‌توان شدن افراد را بگیرند. یک راهش جلوگیری از تولد بچه‌های کم‌توان است با آزمایش ژنتیک. یا مثلا برخی از #غربالگری‌ها را در مورد #نوزادان انجام می‌دهند؛ مثل شنوایی‌سنجی که در بعضی استان‌ها بدون آن نمی‌شود شناسنامه گرفت یا #بینایی‌سنجی برای بچه‌ها در بدو ورود به مدرسه، به طوری که بدون آن امکان ثبت‌نام در مدرسه وجود ندارد.
درباره حوادث جاده‌ای هم چاره‌ای جز ایمن‌سازی خودروها و جاده‌ها و #فرهنگسازی نیست. #بیماران دیابتی هم نیاز به آموزش بیشتر دارند. اما تا زمانی که همه این روش‌ها موثر شود، روزانه ۱۱۰ نفر در ایران به معلولیت دچار می‌شوند.
واقعیت این است که با وجود این آمار نه چندان کوچک، در شهرها و خیابان‌ها خبری از افراد #کم‌توان نیست؛ تصویر #فریبکاری که به ذهن متبادر می‌کند افراد کم‌توان در ایران کم‌اند. اما واقعیت گزنده این است که #معلولان در ایران امکان چندانی برای تردد ندارند: نه امکان #اشتغال برای‌شان فراهم است، نه محلی برای تفریح دارند، نه مستمری‌شان کفاف هزینه‌ها‌ی‌شان را می‌دهد و نه مکان‌های مختلف شهری و ساختمانها برای حضور آنها مناسب‌سازی شده است. آنها محکوم هستند در چنین شرایطی محیط خانه را انتخاب کنند؛ جایی که کافی نیست و بر مشکلات #عاطفی و روانی‌شان می‌افزاید...
گزارش: نعیمه دوستدار، رادیو زمانه http://goo.gl/D8zO5a
@Tavaana_Tavaanatech
Radiozamaneh
سهم کم‌توانان در ایران: زندگی با سه کلوچه
نعیمه دوستدار- افراد کم‌توان در یک کشور توسعه‌یافته، همه جا هستند: در کتابخانه، اداره‌ها، پارک‌ها و در حال عبور از چراغ قرمز. آیا تعداد افراد کم‌توان در این کشورها بیشتر از ایران است؟
این تصویر شاید برای همه ما آشنا باشد.راننده‌ی متخلف به محض دیدن پلیس و برای فرار از جریمه به هزار دروغ متوسل می‌شود تا شاید از اجرای قانون جلوگیری نماید.
رانندگان هم به محض دیدن حضور پلیس #رفتار خود را با مقررات وفق می‌دهند و در غیبت او آداب و ترتیبی را رعایت نمی‌کنند. با تمام اینها اما در چند سال اخیر بر تعداد رانندگانی که به قوانین رانندگی احترام می‌گذارند، افزوده شده و این امر نشان می‌دهد که سیاست‌های جدید برای ایجاد نظم ترافیکی از بعد فرهنگسازی می‌تواند مؤثر واقع شود. کارشناسان معتقدند افزایش جریمه نقدی شاید در کوتاه مدت اثرگذار باشد اما در بلند مدت تاثید چندانی بر کاهش تخلفات رانندگی نخواهد داشت بنابراین با #فرهنگسازی و جایگزینی #جریمه نقدی با تدابیری چون اجبار به گذراندن دوره‌های آموزشی ، محرومیت موقت از #رانندگی و یا انجام خدمات اجتماعی اجباری می‌تواند باعث کاهش #تخلفات رانندگی شود.
ویدیو: سریال «شوخی کردم»
نظر شما چیست؟
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
رانندگان هم به محض دیدن حضور پلیس #رفتار خود را با مقررات وفق می‌دهند و در غیبت او آداب و ترتیبی را رعایت نمی‌کنند. با تمام اینها اما در چند سال اخیر بر تعداد رانندگانی که به قوانین رانندگی احترام می‌گذارند، افزوده شده و این امر نشان می‌دهد که سیاست‌های جدید برای ایجاد نظم ترافیکی از بعد فرهنگسازی می‌تواند مؤثر واقع شود. کارشناسان معتقدند افزایش جریمه نقدی شاید در کوتاه مدت اثرگذار باشد اما در بلند مدت تاثید چندانی بر کاهش تخلفات رانندگی نخواهد داشت بنابراین با #فرهنگسازی و جایگزینی #جریمه نقدی با تدابیری چون اجبار به گذراندن دوره‌های آموزشی ، محرومیت موقت از #رانندگی و یا انجام خدمات اجتماعی اجباری می‌تواند باعث کاهش #تخلفات رانندگی شود.
ویدیو: سریال «شوخی کردم»
نظر شما چیست؟
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
.
با هدف #فرهنگسازی #بازیافت و کمک به #نیازمندان برگزار شد:
نمایشگاه خط کوفی با درهای #بطری
چندی پیش کمپین مردمی و محیط زیستی «آرتوان» در #مشهد با هدف کمک به #کودکان بیماری‌های خاص، #معلولان و نیازمندان و با استفاده از درهای بطری نمایشگاه خط کوفی برگزار کرد. این کار گامی در جهت فرهنگسازی بازیافت و #کارآفرینی بوده است.
کمپینی مردمی جمع‌آوری در بطری در جهت ارتقا فرهنگ بازیافت به شکل موثر و همچنین کمک به نیازمندان فعالیت می‌کند. این کمپین به نام کمپین «دربطری» یا «ویلچر» در ایران معروف شد و کارش را از تبریز آغاز کرد و در چند استان دیگر نیز فعالیت می‌کند. کمپین فعالیت تشکیلاتی خود را در خراسان با نام #آرتوان از اردیبهشت ۹۴ با شعار «میشه دور نریخت» شروع کرد. «آرتوان» نام یکی از فرمان‌روایان اشکانی و در لغت به معنای (یاری رساننده درستکاران) است.
عکس و گزارش ارسال شده توسط همراهان توانا
@Tavaana_TavaanaTech
با هدف #فرهنگسازی #بازیافت و کمک به #نیازمندان برگزار شد:
نمایشگاه خط کوفی با درهای #بطری
چندی پیش کمپین مردمی و محیط زیستی «آرتوان» در #مشهد با هدف کمک به #کودکان بیماری‌های خاص، #معلولان و نیازمندان و با استفاده از درهای بطری نمایشگاه خط کوفی برگزار کرد. این کار گامی در جهت فرهنگسازی بازیافت و #کارآفرینی بوده است.
کمپینی مردمی جمع‌آوری در بطری در جهت ارتقا فرهنگ بازیافت به شکل موثر و همچنین کمک به نیازمندان فعالیت می‌کند. این کمپین به نام کمپین «دربطری» یا «ویلچر» در ایران معروف شد و کارش را از تبریز آغاز کرد و در چند استان دیگر نیز فعالیت می‌کند. کمپین فعالیت تشکیلاتی خود را در خراسان با نام #آرتوان از اردیبهشت ۹۴ با شعار «میشه دور نریخت» شروع کرد. «آرتوان» نام یکی از فرمان‌روایان اشکانی و در لغت به معنای (یاری رساننده درستکاران) است.
عکس و گزارش ارسال شده توسط همراهان توانا
@Tavaana_TavaanaTech
.
با هدف #فرهنگسازی #بازیافت و کمک به #نیازمندان برگزار شد:
نمایشگاه خط کوفی با درهای #بطری
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
با هدف #فرهنگسازی #بازیافت و کمک به #نیازمندان برگزار شد:
نمایشگاه خط کوفی با درهای #بطری
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
١٦ هزار کشته بس نیست؟
باورکردنی نیست؛ اما آمار کشتگان تصادفات نوروزی امسال هم همچون سال‌های گذشته آن‌قدر بالا بود که از یک طرف مسئولان را بیشتر از قبل نگران کرد و از سوی دیگر، مردم را واداشت تا تعداد مرگ‌های جاده‌ای در نوروز را با حوادث دلخراش و تروریستی در بروکسل مقایسه کنند.
چه اتفاقی می‌افتد وقتی سال نو، به جای طلیعه درخشان یک زندگی تازه و شاداب و سالم، رخت سیاه به تن اهالی یک خانواده می‌کند؟ یکی از موضوع‌هایی که در دنیا در حوزه اجتماعی هم مورد توجه قرار گرفته، تصادفات جاده‌ای است؛ چراکه این نوع سوانح به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر شاخص‌های سلامت (جسمی، روانی و اجتماعی) هر کشوری تأثیر زیادی دارند. پیامد‌های تصادفات جاده‌ای می‌تواند منجر به معلولیت‌هایی شود یا خانواده‌ای زن سرپرست خود را از دست بدهد یا کودکی را یتیم کند.
آنچنان که آمارها می‌گویند، در سال ٩٣ بیش از ١٦ هزار نفر در ایران به خاطر تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست داده‌اند؛ به عبارتی هر ساعت ٢/٢ نفر در کشور بر اثر #تصادف به کام مرگ رفته‌اند و به استناد آمارها، هشت تا ١٠ برابر این میزان، مصدوم و معلول روی دست جامعه مانده است! باور نمی‌کنید؛ اما سومین عامل #معلولیت در کشور، تصادفات جاده‌ای هستند به طوری که از ١٢هزارو ٥٠٠ نفر از #معلولان ضایعه نخاعی تحت پوشش بهزیستی، شش‌هزارو ٨٢٥ نفر، یعنی حدود ٥٥ درصد به دلیل تصادفات رانندگی بوده‌اند. سومین دلیل زن سرپرست خانوارشدن در کشور نیز همین تصادفات هستند تا جایی که مرکز پژوهش‌ها هشدار داده تصادف جاده‌ای دیگر یک اتفاق یا یک رخداد ساده با بار اقتصادی و مالی نیست بلکه جزء لاینفک حوزه گسترده اجتماعی محسوب می‌شود.
واقعیت این است که در کشور ما با پدیده‌ای مواجهیم که هر سال ضررهای گسترده‌ای را به جامعه تحمیل می‌کند، خسارت‌هایی که در حوزه اقتصادی حدود شش درصد از تولید ناخالص داخلی را از بین خواهند برد و در حوزه اجتماعی، لطمات جبران‌ناپذیری بر پیکره روح و روان و #سلامت اجتماعی افراد باقی می‌گذارند.
می‌گویند که تعداد #قربانیان جاده‌ای در #نوروز امسال، چهار درصد کاهش داشته است، این را باید به فال‌نیک گرفت اما هنوز رقم ١٦ هزار نفری مرگومیرهای جاده‌ای ترسناک و نگران‌کننده است؛ ما جامعه‌ای کم‌نظیر در دنیا هستیم که هر سال، حدود همین تعداد از نیروهای انسانی‌مان را در #قربانگاه جاده‌های کشور از دست می‌دهیم. مردم هم انگار #آداب_سفر را فراموش کرده‌اند؛ از یاد برده‌اند که ایرانی‌ها یکی از امن‌ترین و ایمن‌ترین سفرهای دنیا را در اعصار کهن تجربه می‌کردند و مسئولان هم به جای #فرهنگسازی و کمک خواستن از ان‌جی‌اوها، خواسته‌اند با افزایش جریمه‌ها به کاهش آمار مرگومیرهای جاده‌ای بپردازند که هنوز تا وضعیت مطلوب، فاصله بسیار زیادی دارند. از میان آمار #تصادفات امسال، ٤٤ درصد واژگونی خودروها به ما یادآوری می‌کند که حتی #رانندگان نیز به فکر سلامت خود نیستند. اگر مردم در این راه به اصلاح الگوهای غلط نپردازند، نوروزهای ما همچنان با دلواپسی مسافرانی که راهی سفر کرده‌ایم، همراه خواهد بود.
سیدحسن موسوی‌چلک
رئیس انجمن مددکاری ایران
@Tavaana_TavaanaTech
باورکردنی نیست؛ اما آمار کشتگان تصادفات نوروزی امسال هم همچون سال‌های گذشته آن‌قدر بالا بود که از یک طرف مسئولان را بیشتر از قبل نگران کرد و از سوی دیگر، مردم را واداشت تا تعداد مرگ‌های جاده‌ای در نوروز را با حوادث دلخراش و تروریستی در بروکسل مقایسه کنند.
چه اتفاقی می‌افتد وقتی سال نو، به جای طلیعه درخشان یک زندگی تازه و شاداب و سالم، رخت سیاه به تن اهالی یک خانواده می‌کند؟ یکی از موضوع‌هایی که در دنیا در حوزه اجتماعی هم مورد توجه قرار گرفته، تصادفات جاده‌ای است؛ چراکه این نوع سوانح به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر شاخص‌های سلامت (جسمی، روانی و اجتماعی) هر کشوری تأثیر زیادی دارند. پیامد‌های تصادفات جاده‌ای می‌تواند منجر به معلولیت‌هایی شود یا خانواده‌ای زن سرپرست خود را از دست بدهد یا کودکی را یتیم کند.
آنچنان که آمارها می‌گویند، در سال ٩٣ بیش از ١٦ هزار نفر در ایران به خاطر تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست داده‌اند؛ به عبارتی هر ساعت ٢/٢ نفر در کشور بر اثر #تصادف به کام مرگ رفته‌اند و به استناد آمارها، هشت تا ١٠ برابر این میزان، مصدوم و معلول روی دست جامعه مانده است! باور نمی‌کنید؛ اما سومین عامل #معلولیت در کشور، تصادفات جاده‌ای هستند به طوری که از ١٢هزارو ٥٠٠ نفر از #معلولان ضایعه نخاعی تحت پوشش بهزیستی، شش‌هزارو ٨٢٥ نفر، یعنی حدود ٥٥ درصد به دلیل تصادفات رانندگی بوده‌اند. سومین دلیل زن سرپرست خانوارشدن در کشور نیز همین تصادفات هستند تا جایی که مرکز پژوهش‌ها هشدار داده تصادف جاده‌ای دیگر یک اتفاق یا یک رخداد ساده با بار اقتصادی و مالی نیست بلکه جزء لاینفک حوزه گسترده اجتماعی محسوب می‌شود.
واقعیت این است که در کشور ما با پدیده‌ای مواجهیم که هر سال ضررهای گسترده‌ای را به جامعه تحمیل می‌کند، خسارت‌هایی که در حوزه اقتصادی حدود شش درصد از تولید ناخالص داخلی را از بین خواهند برد و در حوزه اجتماعی، لطمات جبران‌ناپذیری بر پیکره روح و روان و #سلامت اجتماعی افراد باقی می‌گذارند.
می‌گویند که تعداد #قربانیان جاده‌ای در #نوروز امسال، چهار درصد کاهش داشته است، این را باید به فال‌نیک گرفت اما هنوز رقم ١٦ هزار نفری مرگومیرهای جاده‌ای ترسناک و نگران‌کننده است؛ ما جامعه‌ای کم‌نظیر در دنیا هستیم که هر سال، حدود همین تعداد از نیروهای انسانی‌مان را در #قربانگاه جاده‌های کشور از دست می‌دهیم. مردم هم انگار #آداب_سفر را فراموش کرده‌اند؛ از یاد برده‌اند که ایرانی‌ها یکی از امن‌ترین و ایمن‌ترین سفرهای دنیا را در اعصار کهن تجربه می‌کردند و مسئولان هم به جای #فرهنگسازی و کمک خواستن از ان‌جی‌اوها، خواسته‌اند با افزایش جریمه‌ها به کاهش آمار مرگومیرهای جاده‌ای بپردازند که هنوز تا وضعیت مطلوب، فاصله بسیار زیادی دارند. از میان آمار #تصادفات امسال، ٤٤ درصد واژگونی خودروها به ما یادآوری می‌کند که حتی #رانندگان نیز به فکر سلامت خود نیستند. اگر مردم در این راه به اصلاح الگوهای غلط نپردازند، نوروزهای ما همچنان با دلواپسی مسافرانی که راهی سفر کرده‌ایم، همراه خواهد بود.
سیدحسن موسوی‌چلک
رئیس انجمن مددکاری ایران
@Tavaana_TavaanaTech
تصاویری از ترانه علیدوستی، هنرپیشه‌ی ایرانی در نشست خبری فیلم «فروشنده» در ایران منتشر شده است که نشان می‌دهد این هنرپیشه‌ی محبوب ایرانی بر روی دستش نشان «قدرت زنان» یا همان نماد فمینیسم را حک کرده است.
برخی از خبرگزاری‌های داخلی که به جناح‌های اقتدارگرا تعلق دارند گفته‌اند که #ترانه_علیدوستی باید در مورد این تتو توضیح بدهد. رجانیوز در این مورد چنین نوشته است:
«. . . علیدوستی مادر یک کودک خردسال به نام حنا است. درج چنین نشانه‌ای بر روی بدن یک بازیگر زن ایرانی که جایگاه مادری دارد سوالات و نقاط ابهام بسیاری را به وجود آورده است. سوالاتی که همه امیدوارند برای آن توضیح مناسبی وجود داشته باشد.»
ترانه علیدوستی پیش از این در صفحه‌ی اینستاگرامش خود را فمینیست دانسته بود. نوشته او را در این زمینه در پایین می‌خوانیم:
«برای مخالفت با واژه‌ی فمینیسم، بهتر است ابتدا معنی دقیق آن را بدانیم. «فمنیست: شخصی که به برابری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر دو جنس معتقد است»
(از کتاب همه باید فمینیست باشیم، نوشته‌ی چیماناندا انگوزی آدیچی)
اگر سوتفاهم یا واهمه‌ای از این کلمه دارید به جای اتکا به روایت رسانه هایی که عمری است اخبارمان را تحریف و روند رسیدن اطلاعات به ما را مهندسی می‌کنند، از گوگل استفاده کنید. خودتان تحقیق کنید و اگر فمینیسم همان فرقه‌ی عقده‌گشایانه‌ی مردستیز و خانمان‌برانداری بود که در گوش ما خواندند، باز آن را پس بزنید.
مبارزه با #سکسیسم فقط در جهت #زنان نیست. مبارزه با نقش‌هایی است که جای اینکه خود انتخابشان کنیم جامعه و فرهنگ از پیش آن را به ما تحمیل کنند. فقط چون زن یا مرد هستیم. برچسب‌هایی روی زنان و مردان هست که الزاما واقعیت ندارند. نیازی نیست ما این چرخه بیمار را بازتولید کنیم.
اگر زنی انتخاب کند که خانه دار باشد این انتخاب حق اوست و قابل احترام. اگر مردی انتخاب کند وظیفه کار بیرون را داشته باشد این حق اوست،مساله این است که مردان و زنان خودشان بنا به فردیتشان تصمیم بگیرند می‌خواهند چگونه زندگی کنند، نه اینکه جامعه از روزهای ابتدای کودکی رفته‌رفته ما را به جبر در این نقش‌ها قرار بدهد. و کم‌کم طلبکار شود و این نقش‌ها را از ما بخواهد.
این شوخی کودکی مان یادتان هست؟ «پسرا شیرن، مثل شمشیرن. دخترا بادکنکن، دست بزنی می‌ترکن»
اینگونه متل‌ها #فرهنگسازی نامنصفانه‌ای بود برای کودکانی که هنوز حتی تفاوتهایشان با هم را نمی‌شناختند. کار فمینیسم نزدیک کردن مرد و زن به هم است نه جنگ انداختن بین آنها. #فمینیسم یعنی حق هر انسان فارغ از جنسیتش، این است که فردیتی داشته باشد و طبق آن زندگی‌ای که دوست دارد را برگزیند. . . .ما گاهی با شوخیهای نا به جا هم به چرخه این روند بیمار کمک میکنیم.
من و همسرم هر دو شاغلیم، هر دو درآمدمان را برای زندگی‌مان خرج
میکنیم، هر دو در بزرگ کردن فرزندمان نقش برابر داریم، و هر دو بخشی از نظافت خانه را هم به عهده می‌گیریم. ما مبارزه با #سکسیسم را اینطور آموخته‌ایم.
به این دلایل من خودم را قطعا فمینیست می‌دانم. فمینیسم معرف اتحاد و انصاف است. من فمینیستم و کاش شما هم #فمینیست باشید، یا بشوید.»
شما چه فکر می‌کنید؟
@Tavaana_TavaanaTech
برخی از خبرگزاری‌های داخلی که به جناح‌های اقتدارگرا تعلق دارند گفته‌اند که #ترانه_علیدوستی باید در مورد این تتو توضیح بدهد. رجانیوز در این مورد چنین نوشته است:
«. . . علیدوستی مادر یک کودک خردسال به نام حنا است. درج چنین نشانه‌ای بر روی بدن یک بازیگر زن ایرانی که جایگاه مادری دارد سوالات و نقاط ابهام بسیاری را به وجود آورده است. سوالاتی که همه امیدوارند برای آن توضیح مناسبی وجود داشته باشد.»
ترانه علیدوستی پیش از این در صفحه‌ی اینستاگرامش خود را فمینیست دانسته بود. نوشته او را در این زمینه در پایین می‌خوانیم:
«برای مخالفت با واژه‌ی فمینیسم، بهتر است ابتدا معنی دقیق آن را بدانیم. «فمنیست: شخصی که به برابری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر دو جنس معتقد است»
(از کتاب همه باید فمینیست باشیم، نوشته‌ی چیماناندا انگوزی آدیچی)
اگر سوتفاهم یا واهمه‌ای از این کلمه دارید به جای اتکا به روایت رسانه هایی که عمری است اخبارمان را تحریف و روند رسیدن اطلاعات به ما را مهندسی می‌کنند، از گوگل استفاده کنید. خودتان تحقیق کنید و اگر فمینیسم همان فرقه‌ی عقده‌گشایانه‌ی مردستیز و خانمان‌برانداری بود که در گوش ما خواندند، باز آن را پس بزنید.
مبارزه با #سکسیسم فقط در جهت #زنان نیست. مبارزه با نقش‌هایی است که جای اینکه خود انتخابشان کنیم جامعه و فرهنگ از پیش آن را به ما تحمیل کنند. فقط چون زن یا مرد هستیم. برچسب‌هایی روی زنان و مردان هست که الزاما واقعیت ندارند. نیازی نیست ما این چرخه بیمار را بازتولید کنیم.
اگر زنی انتخاب کند که خانه دار باشد این انتخاب حق اوست و قابل احترام. اگر مردی انتخاب کند وظیفه کار بیرون را داشته باشد این حق اوست،مساله این است که مردان و زنان خودشان بنا به فردیتشان تصمیم بگیرند می‌خواهند چگونه زندگی کنند، نه اینکه جامعه از روزهای ابتدای کودکی رفته‌رفته ما را به جبر در این نقش‌ها قرار بدهد. و کم‌کم طلبکار شود و این نقش‌ها را از ما بخواهد.
این شوخی کودکی مان یادتان هست؟ «پسرا شیرن، مثل شمشیرن. دخترا بادکنکن، دست بزنی می‌ترکن»
اینگونه متل‌ها #فرهنگسازی نامنصفانه‌ای بود برای کودکانی که هنوز حتی تفاوتهایشان با هم را نمی‌شناختند. کار فمینیسم نزدیک کردن مرد و زن به هم است نه جنگ انداختن بین آنها. #فمینیسم یعنی حق هر انسان فارغ از جنسیتش، این است که فردیتی داشته باشد و طبق آن زندگی‌ای که دوست دارد را برگزیند. . . .ما گاهی با شوخیهای نا به جا هم به چرخه این روند بیمار کمک میکنیم.
من و همسرم هر دو شاغلیم، هر دو درآمدمان را برای زندگی‌مان خرج
میکنیم، هر دو در بزرگ کردن فرزندمان نقش برابر داریم، و هر دو بخشی از نظافت خانه را هم به عهده می‌گیریم. ما مبارزه با #سکسیسم را اینطور آموخته‌ایم.
به این دلایل من خودم را قطعا فمینیست می‌دانم. فمینیسم معرف اتحاد و انصاف است. من فمینیستم و کاش شما هم #فمینیست باشید، یا بشوید.»
شما چه فکر می‌کنید؟
@Tavaana_TavaanaTech
مرگ احساس مسئولیت اجتماعی در حادثه «پلاسکو»
شهروند مزاحم
goo.gl/7iFCZY
رئیس سابق انجمن جامعه شناسی ایران در خصوص فرهنگسازی در برخورد با حوادث و بحران‌ها توضیح می‌دهد:«این اتفاق نیاز به اخلاق مدنی دارد. اخلاق مدنی دو بعد دارد؛ یکی رفتار شهروندان و یکی رفتار دولتمردان و مسئولان که از همدیگر الگو می‌گیرند. شهروندان وقتی آشفتگی‌هایی در رفتار سیاستمداران می‌بینند جری می‌شوند که بیایند و رفتار نامنضبطی را انجام دهند.
مردم می‌خواهند ابراز وجود کنند اما عرصه، امکانات و ابزار و مشارکت آن در جامعه کم است که بتواند اوقات خود را پر کنند و بتوانند رفتار سازمان‌یافته و سیستماتیکی نشان دهند، برای همین آنها از این عرصه‌های اتفاقی استفاده می‌کنند تا به کنجکاوی خود پاسخ بدهند و پیامی برای دیگران بفرستند و مشارکتی کنند. به خاطر اینکه زمینه‌های زیادی برای ابراز بروز و احساسات نداریم از زمینه‌های فرعی و اتفاقی استفاده میکنیم.»
گزارش «فریبا نباتی» را در «ابتکار» بخوانید:
http://bit.ly/2iOkuhn
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
شهروند مزاحم
goo.gl/7iFCZY
رئیس سابق انجمن جامعه شناسی ایران در خصوص فرهنگسازی در برخورد با حوادث و بحران‌ها توضیح می‌دهد:«این اتفاق نیاز به اخلاق مدنی دارد. اخلاق مدنی دو بعد دارد؛ یکی رفتار شهروندان و یکی رفتار دولتمردان و مسئولان که از همدیگر الگو می‌گیرند. شهروندان وقتی آشفتگی‌هایی در رفتار سیاستمداران می‌بینند جری می‌شوند که بیایند و رفتار نامنضبطی را انجام دهند.
مردم می‌خواهند ابراز وجود کنند اما عرصه، امکانات و ابزار و مشارکت آن در جامعه کم است که بتواند اوقات خود را پر کنند و بتوانند رفتار سازمان‌یافته و سیستماتیکی نشان دهند، برای همین آنها از این عرصه‌های اتفاقی استفاده می‌کنند تا به کنجکاوی خود پاسخ بدهند و پیامی برای دیگران بفرستند و مشارکتی کنند. به خاطر اینکه زمینه‌های زیادی برای ابراز بروز و احساسات نداریم از زمینه‌های فرعی و اتفاقی استفاده میکنیم.»
گزارش «فریبا نباتی» را در «ابتکار» بخوانید:
http://bit.ly/2iOkuhn
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
.
مرگ احساس #مسئولیت_اجتماعی در حادثه «پلاسکو»
شهروند مزاحم
رئیس سابق انجمن جامعه شناسی ایران در خصوص #فرهنگسازی در برخورد با حوادث و بحران‌ها توضیح می‌دهد:«این اتفاق نیاز به اخلاق مدنی دارد. اخلاق مدنی دو بعد دارد؛ یکی رفتار #شهروندان و یکی رفتار #دولتمردان…
مرگ احساس #مسئولیت_اجتماعی در حادثه «پلاسکو»
شهروند مزاحم
رئیس سابق انجمن جامعه شناسی ایران در خصوص #فرهنگسازی در برخورد با حوادث و بحران‌ها توضیح می‌دهد:«این اتفاق نیاز به اخلاق مدنی دارد. اخلاق مدنی دو بعد دارد؛ یکی رفتار #شهروندان و یکی رفتار #دولتمردان…