‌
محسن آزموده

🔹زنده باشی آقای دهباشی

چند شب پیش شنیدم كه آقای دهباشی بستری شده. گفتند عمل جراحی در پیش دارد. جرات نكردم با او تماسی بگیرم. حدس می‌زدم خودش نمی‌تواند صحبت كند. صبح فردا سر كار یكی از همكاران گفت كه با یكی از دوستان آقای دهباشی تماس گرفته، حالش را بپرسد، گفته چرا به خودش زنگ نزدی؟ جواب می‌دهد، همان‌طور روی تخت بیمارستان. باز جرات نكردم زنگ بزنم. فاطمه با او تماس گرفت. گوشی را برداشته و گفته بود: «خیلی درد كشیدم. سنگ كلیه دارم، هیچ‌وقت در زندگی این‌طور درد نكشیدم.» اینها را که تعریف می‌كرد، صورتش در هم می‌شد. من هم طاقت شنیدن نداشتم. گفت: یك زنگ به آقای دهباشی بزن، خیلی سلام رساند و گفت: دلم تنگ شده، چرا نمی‌آیید به دیدن من؟! شرمنده شدم. چه كار باید می‌كردم. بالاخره بر خجالت و شرمندگی‌ام غلبه كردم و شماره‌اش را گرفتم. بعد از یكی، دو تا بوق برداشت. خودش بود، با صدای رنجور و گرفته. گفت: آزموده كجایی؟ چرا نمیای ببینمت؟ گفتم: خدا بد نده آقای دهباشی، چطورید؟ همان حرف‌های فاطمه را تكرار كرد. لحن صدایش دردناك بود. گفت: تا دیر نشده بیا. گفتم: زنده باشید آقای دهباشی. برایش آرزوی سلامتی كردم. گفتم: «شما رو به خدا استراحت كنید.»

می‌دانم گوش نمی‌كند و این نگران‌كننده است. #علی_دهباشی در شصت و هفت سالگی، یك‌تنه به اندازه یك اداره یا نهاد فرهنگی با بیش از شصت و هفت كارمند و كاركن كار می‌كند. شب‌های پر و پیمان با انبوه مخاطبان برگزار می‌كند. مجله چاپ می‌كند. اسباب ارتباط و دیدار اهل فرهنگ و هنر و ادبیات و سینما و موسیقی و ... می‌شود. به ایران خدمت می‌كند. بدون اغراق هیچ ایرانی‌ای به اندازه او در برگزاری یادبود و نكوداشت دوستداران ایران، خواه آنها كه فرمان یافته‌اند و به دیار باقی شتافته‌اند و خواه آنها كه در قید حیات هستند، تلاش نكرده. دهباشی برای وجوه گوناگون و متكثر و متنوع فرهنگ و سیاست و جامعه و طبیعت و جغرافیا و تاریخ ایران شب برگزار كرده و در هر مورد از برجسته‌ترین چهره‌ها دعوت كرده تا دقیق‌ترین و جامع‌ترین چیزها را بگویند. او باید باشد. باید سالم و تندرست باشد. به همین خاطر باید استراحت كند. كمی هم به خودش برسد. چشم خیلی‌ها به شماست آقای دهباشی. مواظب خودتان باشید. با امید.

نقل از: روزنامۀ اعتماد، شمارۀ ۶۰۱۵، پنج‌شنبه ۲۱ فروردين ۱۴۰۴

🔹Bukharamag | ‏#مجله_بخارا

بازنشر: 🔹#واژه‌پرداز|‎🆔 @VajehPardaz

‌
✳️ داستان ایفا

انجـمن حمایت از توسـعهٔ مناطـق محـروم ایفا، یک ســازمان مردم‌نـهاد و غیرانتفاعی است. ایفا یک بستر (پلتفرم) تأمین منابع مالی خُرد موردنیاز برای ایجاد شغل و توسعهٔ کسب‌وکار در روستاها و مناطق کم‌برخوردار ایران است. ما پس از طی فرایندها و کارشناسی دقیق، طرح‌های کسب‌وکار مورد تأیید را در بستر ایفا منتشر می کنیم تا مردم با قرض دادن مبالغ موردنظرشان به این طرح‌ها، ایجاد و توسعهٔ فرصت‌های شغلی را ممکن کنند؛ به این ترتیب با توانمندسازی و ایجاد فرصت اشتغال با فقر، حاشیه‌نشینی و نابرابری‌های منطقه‌ای مبارزه می‌کنیم.

⬅️ مصاحبهٔ خانم سارا شاهرخی بنیان‌گذار پلتفرم ایفا

🌿 اگر قصد دارید برای کسب‌وکارتان از «ایفا» قرض بگیرید، حتماً ویدئوی بالا را تماشا کنید

📌پلتفرم ایفا:
https://www.ifacrowd.fund/fa/

#کار_خیر #تأمین_مالی #اشتغال_پایدار #فقرزدایی #ایفا

🔹#واژه‌پرداز|‎🆔 @VajehPardaz

املا چه فرقی با رسم‌الخط دارد؟

املا یعنی حروفِ تشکیل‌دهندۀ واژه و ترتیبِ خاصِ آن‌ها. املا ممکن است درست یا غلط باشد.

املای درست: اصطلاح، تثبیت، منتشر.
املای غلط: اسطلاح، تسبیت، متنشر.

رسم‌الخط یعنی جدانویسی یا پیوسته‌نویسی.
همۀ رسم‌الخط‌ها درست‌اند و توجیه دارند، فقط روش‌ها فرق می‌کنند.

جدانویسی: آرام‌بخش، خوش‌بخت، می‌شود.
پیوسته‌نویسی: آرامبخش، خوشبخت، میشود.

#املا
#رسم‌الخط

امروز سر کلاس ادبیات کودک داشتم اصول داستان حماسی برای کودکان را توضیح می‌دادم و می‌گفتم: «حواستان باشد بچه‌ها به هیچ‌وجه نباید در جریان خشم و خشونت جنگ قرار بگیرند.» ناگهان یاد کودکان غزه افتادم و دلم لرزید و بعد، ناخودآگاه، شعر عاشورایی کودکانه‌ی قیصر امین‌پور بر زبانم جاری شد و یکی از دانشجوها که مادر است زد زیر گریه.

راستی آیا
کودکان کربلا
تکلیفشان تنها
دائماً تکرار مشق آب، آب
مشق بابا آب بود؟

تصویر: کودکان غزه

@mahboubeman

✍️
📌گام‌های اول ویرایش و نشر

کارگاه یک روزه (حضور برای همۀ علاقه‌مندان آزاد و رایگان است.)
۲ جلسۀ ۱ ساعته

مدرسان: جواد رسولی، هومن عباسپور

📅 زمان: پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴ (مجازی در بستر وبینارپلاس)

⏰ساعت کارگاه: ۱۶ تا ۱۸

📲برای اطلاع از جزئیات در تلگرام یا واتسپ پیام بدهید.
۰۹۳۹۶۵۴۴۷۹۸
https://t.me/Anjomanamuzesh




@anjomanvirastaran

Post your images here
Get permanent links for Facebook, Twitter, message boards and blogs

✳️ تصاویر و پیوندهای خود را اینجا بفرستید و پیوندهای مستقیم و دائمی برای telegra.ph ، فیس‌بوک، توییتر، تابلوهای پیام و وبلاگ‌ها دریافت کنید.

🌐 postimages.org


#آپلود_رایگان #لینک_تصویر #تلگراف ‎#postimages

🆔 @VajehPardaz ‎|#واژه‌پرداز🔹

‌
✍ نامِ درست ماه‌های میلادی را چگونه بنویسیم؟

🔶️ سپاس فراوان از استاد بزرگوارمان، دکتر نازنين خلیلی‌پور

🟠 ویرآموزگار

شما را نمی‌دانم اما من به برکت، خیلی اعتقاد دارم. بعضی پول‌ها مثل چرک کف دست تمام می‌شوند اما بعضی پول‌ها هم به خودت و هم به دیگران خیر می‌رسانند.
به همین‌خاطر، معمولاً مراقبم که کارم را تمام و کمال انجام دهم تا پولش حلال باشد و نمی‌فهمم که چه‌طور بعضی پول‌ها از گلوی بعضی آدم‌ها پایین می‌رود؟
مثلاً یک ناشر گمنام پیدا شده که هرازگاهی، فراخوان می‌دهد و داستان نویسنده‌های مبتدی را جمع می‌کند و در قالب یک کتاب به اسم خود ناشر می‌چاپد و فقط یک نسخه به هر نویسنده می‌دهد و پول نسبتاً چشمگیری هم از هر نویسنده می‌گیرد. دقت کنید که نویسنده‌ها هیچ سهمی در شناسنامه و ثبت کتاب ندارند و فقط یک جلد از کتابی را دریافت می‌کنند که توی بازار موجود نیست و فقط با دیدن اسم و عکس و کلماتشان در کتاب کذا ذوق می‌کنند!
هیچ قرارداد و چیزی هم بین نویسنده‌ها و ناشر وجود ندارد.

شاید بگویید نویسنده‌ها راضی، ناشر راضی، گور بابای منتقد ناراضی؛ که خب بگویید. گفتم که از نظر من، شاید این پول حرام نباشد اما خوردن هم ندارد. چون دیده‌ام که برخی از نویسنده‌های مذکور با چه سختی‌ای این چند میلیون را تهیه می‌کنند به هوای این‌که کتاب خودشان به دستشان می‌رسد!

@mahboubeman

‌
✳️ داستان دوست باصفای سعدی
▫️منبع: نوداستان | محمدحسین توفیق‌زاده

همه گل‌ها پژمرده می‌شن، جز اون گل‌هایی که از دل آدمایی مثل سعدی درمیان.
این قصه، بر اساس حکایت دیباچه گلستان و درباره سعدیه. ولی قهرمان واقعی‌ش دوستیه که نمی‌ذاره خاموش بمونی.
‌‌‌
✨این ویدیو بخش سوم از دوست‌نامهٔ #نوداستان است. داستان‌هایی درباره تاثیر دوستان مهربان و باصفا در آفرینش آثار بزرگ ادبیات فارسی‌.
‌‌
اول اردیبهشت فقط روز سعدی نیست؛ روز یه رفیق باصفاست که حالتو می‌فهمه، سوگندت رو می‌شکنه، دلتو زنده می‌کنه.
‌یه دوست قدیمی سمج که با یه سلام، با یه دسته گل، با یه دلگرمی…
گلستان رو از دل تاریکی میاره!
‌
این پستو بفرست برای اون رفیقی که خودِ بهاره!
کسی که وقتی تو خزون بودی، اومد و گفت: «قولتو بشکن، خودتو نسوزون.»
بهش بگو: «دمِت گرم، گلستانِ من!»

📌بخش | ۱ | ۲ | دوستنامه

بازنشر: 🔹#واژه‌پرداز|‎🆔 @VajehPardaz

فقط ۳ ساعت تا پایان تخفیف ۶۰۰هزارتومانی⏳

سلام خدمت آقای مازندرانی @Rezamazandarani استاد عزیزم، امروز داشتم درس آموزش کنوا رو گوش میدادم اولش یه جمله خیلی کلیدی گفتید برای همین این نوشته رو تقدیم حضورتون می کنم که به حق تو مسیر جدیدم واقعا یه خورشید کامل هستید. بمونید برای عزیزان تون

فصل دوم: کاشتن دانه، بی‌نیاز از نتیجه
یاد گرفته بودم از دانستنم لذت ببرم، از اینکه چیزی رو بفهمم، لمسش کنم، و بعد بتونم به کسی دیگه یادش بدم. انگار دانستن برای خودم کافی نبود، باید به جریان می‌افتاد، باید به دیگری می‌رسید تا کامل بشه.
اما همیشه این‌طور نبود.
اوایل، وقتی چیزی رو با اشتیاق می‌گفتم و کسی گوش نمی‌داد، قلبم مچاله می‌شد.
فکر می‌کردم یعنی حرفم بی‌ارزشه.
یعنی من بی‌ارزشم.
با گذشت زمان، فهمیدم اون دردِ ناامیدی از جایی قدیمی‌تر میاد. از کودکی‌ای که شنیده نشد، از صدایی که قطع شد، از نگاهی که دیده نشد.
اما حالا، صدای اون کودک هنوز هست، ولی دیگه هدایت نمی‌کنه.
امروز، وقتی چیزی رو یاد می‌دم،
فقط دونه‌مو می‌کارم.
بی‌نیاز از این‌که کی برمی‌گرده قدردانی کنه، کی رشد می‌کنه، کی حتی متوجه می‌شه.
یاد گرفتم که اثرِ آموزش، در لحظه دیده نمی‌شه.
مثل کاشتن درخت توی شب.
تو نمی‌بینی ریشه می‌زنه، ولی می‌زنه.
و این، آزادترین شکل عشق‌ورزیدنه:
یاد دادن بدون وابستگی به نتیجه.