#نکته

🔻قضیّه دو سر دارد:
استثمارگری و استثمارپذیری؛
استکبار در جایی خواهد بود که استضعاف باشد.
به حکم طبیعت، آب که جاری شد به طرف گودال می‌رود، اگر بخواهند از این آب جلو گیرند، باید گودال را پُر کرد.

📚سخن‌ها را بشنویم/دکتر #اسلامی_نُدوشن

@antioligarchie

#تلنگر

🔻 خوش خیالیِ شاعر!!

به مدرسه‌ی چهارباغ نتوانستیم نگاه تازه‌ای بیندازیم، زیرا درش بسته بود و گفتند که طلبه‌ها در آن مشغول تلمّذ هستند. سرایدار آمد جلو و با حالتی کنار آمدنی گفت: حالا نه، ولی عصر می‌شود. امّا عصر دیگر وقت نکردیم.
چون لحظه‌ای ما را راه داد که در کریاسِ در[ آستانه] بایستیم، چشمم به این دو بیت کتیبه افتاد که به خطّ نستعلیقِ خوش دوْرادوْر نوشته بودند:
"وارثِ تختِ سلیمان، خسرو گیتی‌سِتان
پادشاهِ شیعیان، جانِ جهان، سلطان حسین
آنکه از تیغِ کجَش شد راست کار عالمی
آنکه از خلق و کرم بگرفت حدّ مشرقين"

با خود گفتم: این که تیغِ کجَش چگونه عالم را راست کرد، می‌بایست از اشرف و محمود افغان پرسیده شود!

📚 بازتاب‌ها/ دکتر #اسلامی_نُدوشن

🔻‌تاریخ جز اندوه ثمری ندارد. می‌خوانیم و می‌آموزیم که در زمانی مردم فقیر و بدبخت بودند. بعد نیروی خود را گرد آوردند و تلاش فراوان کردند و رنج بسیار بردند تا آفتاب سعادت بر آنها بتابد و تابید. اما ای کاش تاریخ هم کمی استراحت می‌کرد...!
‌
‌
📚آبلوموف/ #ایوان_گنجارف


https://t.me/antioligarchie/25406
@antioligarchie

‍ #یادداشت

🔻 هم پتیاره، هم دلارام

در لشکرکشی ایران به یونان به روایت #هرودوت، #خشایارشا بر آن می‌شود تا سپاه را سان ببیند. اورنگی[تخت] از مرمر، از جانب مردم "اُبيدوس" ساخته شده است که آن را بر فراز تپّه‌ای می‌گذارند و او بر آن جلوس کرده سپاه را از برابر خود می‌گذراند. #هرودوت نوشته است که چون #خشایارشا این انبوه عظیم انسانها را می‌نگرد و داردانِل** را پوشیده از کشتی می‌بیند، نخست ابراز شادی می‌کند، امّا لحظه‌ای بعد اشک از چشمانش سرازیر می‌گردد. #اردوان عموی پادشاه، که پهلویش ایستاده به او می‌گوید: «سالار من، به یقین تعارض عجیبی در میانِ دو حالتِ اکنون و لحظه‌ی پیشین شماست. دمی پیش خود را خوشبخت می‌دیدید و اکنون می‌گریید.» #خشایارشا جواب می‌دهد: «داشتم فکر می‌کردم که زندگیِ آدمی‌زاد چه بینوایانه کوتاه است؛ زیرا از این هزاران مرد، یک صد سال دیگر، احدی زنده نخواهد بود.»
#اردوان به او جواب می‌دهد: «از این مصیبت‌بارتر نیز چیزهایی در زندگی هست. هر چند زندگی کوتاه باشد، هیچ فردی را در هیچ نقطه‌ای از جهان نمی‌توانید یافت که در دورانی از عمر خود، نه یک بار، بلکه بارها آرزوی مرگ نکند. رنجهایی بر ما عارض می‌شوند، بیماریهایی به سراغ ما می‌آیند که زندگی را با همه‌ی کوتاهی، بیش از حد دراز می‌نمایانند. بار اَلَم چنان سنگین می‌شود که مرگ پناهگاهی آرزو کردنی می‌گردد. این به نزد همگان به اثبات رسیده است که پروردگار که ذوق شیرینیِ دنیا را در نهادِ ما نهاده، در بخششِ خود تنگ چشمی به خرج داده است.» [هرودوت، بند ۴۹].

**[داردانِل، یا تنگه‌ی "چاناق‌قلعه" تنگه‌ای است باریک در شمال غربی ترکیه که دریای اِژِه را به دریای مَرمَره پیوند می‌دهد.]

📚بازتاب‌ها / دکتر #اسلامی_ندوشن

@antioligarchie

پانوشت : تصویر آرامگاه خشایارشا، نقش رستم، مرو دشت، استان فارس.

https://t.me/antioligarchie/26101

‍ 🔻شعرهای وطنیِ "فرّخی " جُزو مؤثّرترین آثار دوره‌ی مشروطه‌اَند.
در میان آن همه تب و تاب‌ها، یک بیتِ امیدبخش هم دارد:
"دلم از این خرابی‌ها بُوَد خوش زانکه می‌دانم
خرابی چون که از حد بگذرد، آباد می‌گردد"

این بیت اشاره دارد به اصلِ بسیار مهمّ واکنش، یعنی امری که چون در زمانی به درجه‌ی افراط رسید، واکنشِ معارضِ خود را ایجاد می‌کند، بنابراین از دورانهای سختِ کشور نباید نومید بود، تعجّبی ندارد که "پایان شب سیه سفید" باشد.

📚بازتاب‌ها / دکتر #اسلامی_نُدوشن

@antioligarchie

پانوشت : عکس از آزاده اخلاقی، پروژه‌ی به روایتِ یک شاهدِ عینی.

#تلنگر

🔻استثمار در قرن بیستم با توپ و تفنگ وارد کشور دیگری نمی‌شود؛
بلکه وضع را طوری کرده که بروند پول بدهند و منّت بکشند و این توپ و تفنگ را از او بخرند و احیاناً دو کشورِ فقیر، آن را بر ضدّ یکدیگر به کار برند.

📚سخن‌ها‌ را بشنویم/ دکتر #اسلامی نُدوشن

@antioligarchie

#نکته

غلامانِ به دولت رسیده که نمی‌توانند بر آزادگی و ملّیّت تکیّه کنند، بهترین پناهگاه را در تشرّع می‌جویند؛ هم فال است و هم تماشا!
هم در سایه‌ی آن می‌توان پول اندوخت و هم سالاری کرد. این آسان‌ترین راه است برای ساکت نگاه داشتنِ مردم و بهره کشیدن از آنها. کسی که زبان بگشاید، با جانِ خود بازی کرده، و اگر حدّاکثر فرد نامداری چون حسنک وزیر باشد، باز می‌شود فتوای مرگش را از خلیفه گرفت.
چه منظره‌ی کارناوال مانندِ تهییج کننده‌ای!

📚شهرزاد قصه‌گو/ #اسلامی‌_ندوشن

@antioligarchie

#نکته

⭕️ در گذشته اقوام و افراد، بدبختیِ خود را به عالَم بالا و آسمان نسبت می‌دادند و سرنوشت را عاملِ کار می‌دانستند، امّا دنیای جدید این تفکّر را به عامه‌ی مردم القا کرد که مشکلاتشان را ناشی از خود و جامعه‌شان بدانند.

📚دیروز امروز فردا / #اسلامی‌_نُدوشن

@antioligarchie

#تلنگر

🔻اگر معتصم عبّاسی در یک ساعت دوشیزگیِ سه دخترِ دشمن را بر می‌داشت و نماز شکر می‌خواند، امروز روسپیگریِ روحی است، به میزانی بسیار وسیع!!
مدّعی را وقتی نشود از میان برداشت، می‌توان اخته‌ی سیاسی‌اَش کرد؛ به او آنقدر خوراند که بلغم و صفرا سراسرِ روحش را بگیرد و تا آخر عمر جز به امتلاء خود به چیز دیگری نیندیشد!

و امّا برای عامّه، زنده باد فرستنده ! این نازنین صنمِ قرن بیستم؛ و سُربِ حروف که باجی به سربِ گلوله نمی‌دهد. مانند گذشته‌ها که دشمن را مسمومِ تدریجی می‌کردند و او تا عمر داشت با سَمّ خود دست به گریبان بود، امروز می‌توان روح را در دور افتاده‌ترین و خشک‌ترین کوره دِه‌ها بر سرِ امواجِ فرستنده به رقص آورد، چنان که مارافسای [ مارگیر] و مارش.


📚داستان داستان‌ها/ #اسلامی_نُدوشن

@antioligarchie

#نکته

🔻همیشه یک گرفتاری در کار بوده است و آن «شِبهْ» به جای اصلْ نشاندن است؛
تا زمانی که بشود کاریکاتورهای مضحکی نشان داد و گفت این «لبخند ژوکوند» است و تصوّر برود که مردم هم می‌پذیرند، اگر صدایی نباشد که بگوید قبول نداریم، می‌شود دل خوش کرد که کارها به راه است؟

📚فصلنامه هستی‌ / #اسلامی_ نُدوشن

@antioligarchie

#نکته

🔻اقتضای خلقت بشر آن است که «چون و چرا‌گر» باشد. قصّه‌ی آدمِ نخست که در تفسیرها آمده حکایت از همین معنا دارد. آدم «میوه‌ی مُنهی» خورد و عارفِ نیک و بد شد، و امّا آن «درخت مُنهی» می‌گویند که آن، درختِ علم بوده، «هر که از آن بخوردی چیزها بدانستی» [کشف الاسرار، ص ۱۴۸]...‌

▫️اگر فردی تشنه بود و آب خواست، به نظر هیچکس غیرِ طبیعی نمی‌آید؛
پس چرا اگر گفت: بگذارید حرفم را بزنم، و می‌خواهم بنده نباشم، باید رو تُرش کرد و به او نگاهِ مشکوک انداخت؟

📚مرزهای‌ناپیدا/ #اسلامی‌_نُدوشن


@antioligarchie