🔵 آموزش معلمان در #ژاپن
—------------------------
اعظم ملایی‌نژاد
«#تربیت معلم»را می‌توان از جمله حساس‌ترین و مهم‌ترین مؤلفه‌های نظام‌های تعلیم و تربیت دانست;چرا که موفقیت و یا عـدم موفقیت در ایجاد تحول در نظام‌های آموزشی،منوط به توانمندی‌ها و قابلیت‌های حرفه‌ای معلمان است کـه مجریان اصلی برنامه‌ها در مـحیط واقـعی هستند.1بی‌دلیل نیست که ژاپنی‌ها می‌گویند،شایستگی هر نظام آموزشی،به اندازهء شایستگی معلمان آن نظام است.لذا توجه به تربیت معلم با توجه به چالش‌های جدید،امری ضروری است.این مقاله در نـظر دارد،ضمن پرداختن به اهمیت #آموزش_معلمان،مروری نیز بر نظام تربیت معلم ژاپن باشد.
ضرورت بازنگری برنامه‌های تربیت معلم
پس از دههء 1960 میلادی به دلیل تحول در مفهوم توسعه،«تعلیم و تربیت»در توسعهء اقتصادی،اجـتماعی و فـرهنگی جایگاهی ویژه یافت و نقش نیروی انسانی آموزش دیده و تأمین آن برای توسعهء جوامع در اولویت قرار گرفت.در واقع توسعه مفهومی انسانی پیدا کرد.لذا برای دستیابی به هدف‌های توسعه،سرمایه‌گذاری‌های جدی صورت گـرفت.2
در ربـع آخر قرن بیستم،تلاش‌هایی جدی در زمینهء توجه به افزایش کیفیت نظام‌های آموزشی به عمل آمد.در همین راستا،توصیه‌نامهء اجلاس بین المللی تعلیم و تربیت،در سال 1996،آموزش و پرورش را به عنوان بـهترین انـتخاب و کلید طلایی برای رویارویی با چالش‌های موجود اجتماعی معرفی کرد.از آن‌جا که تحقق هر آرمانی در آموزش و پرورش در گروی معلم به عنوان نیروی انسانی است،در این اجلاس بر تقویت نقش مـعلم،افـزایش حـرفه‌مندی‌های وی بر اساس تغییر بنیادی در شـیوه‌های آمـوزش دادن بـه او،ایجاد علاقه به یادگیری در طول عمر، پیوند«مهارت در دانش»با«مهارت در شیوه‌های یاددهی-یادگیری»، تسلط بر راهبردهای آموزشی در شرایط متفاوت یـادگیری‌های دانـش‌آموزان و...تـأکید کرد.همچنین با اعلام این اصل که هـیچ اصـلاحی نمی‌تواند بدون همکاری و مشارکت معلمان موفق شود،بر توجه به مشارکت معلمان در تغییرات بنیادی بنیادی تأکید ورزید.
در کتاب«تـفکر دربـارهء تـحولات آیندهء آموزش و پرورش»نیز که محصول گردهمایی‌های سالهای 1980 و 1981«یونسکو»است، آمـده است:«تحول در نقش معلم،موجب شد در برنامه‌های تربیت معلم تغییراتی پدید آید.از جمله اینکه اغلب کشورهای پیشرفته دورهـ‌های تـربیت مـعلم را طولانی‌تر ساختند و برای معلمان کارآموزی‌ها و بازآموزی‌هایی پیش‌بینی کردند.همگام با ایـن تـحولات،منابع دانش و اطلاعات نیز رو به فزونی گذاشت و از این طریق به محتوای برنامه‌های تربیت معلم و کتابهای درسـی و بـرنامه‌های آمـوزشی، مطالب و موضوعات جدیدی افزوده شد.اما این تحولات و تغییرات، مشکلات غیر قـابل انـتظاری را بـه وجود آوردند و موجب شدند،این تفکر شکل بگیرد که برنامه‌های خرد و اصلاحی آموزش و پرورش و در صـدر آنـ‌ها اصـلاح و بهسازی تربیت معلمان و مربیان ورزیده و کارآمد باید به صورت فرایندی پیوستار،آموزش پیش از خـدمت و تـربیت حین خدمت را مورد توجه جدی قرار داد.»3
آموزش پیش از خدمت در ژاپن
ژاپن از جمله کشورهایی است کـه در زمـینهء آمـوزش معلمان، اقدامات جدی انجام داده است.در این کشور،برنامه‌های تربیت معلم به وسیلهء کالج‌ها و دانـشگاه‌ها و بـا تصویب وزارت آموزش،علوم و فرهنگ تهیه می‌شود.دانشگاه‌ها و کـالج‌ها بـرنامهء درسـی خود را مطابق با برنامه‌ای درسی که توسط مرکز "EPCL" 4*و مرکز ایجاد استانداردهای آموزشی،تهیه می‌شود،تـدوین مـی‌کنند.بخشی از این مرکز که در سال 1988 تأسیس شده است،وظیفهء تهیه جزئیات بـرنامهء درسـی مـعلمان و حداقل واحدهای هر موضوع درسی را در ارتباط با نوع گواهینامه‌ها به عهده دارد.برای معلمان سه نـوع گـواهینامه وجـود دارد:
1.گواهینامهء عالی با مدرک فوق لیسانس
2.گواهینامهء لیسانس برای دبیرستان
3.گواهینامهء فـوق دیـپلم برای ابتدایی
معلمان مدرسه‌های ابتدایی،یک دورهء دو ساله را در کالج‌های تربیت معلم می‌گذرانند و معلمان دبیرستان‌ها دوره‌ای چـهار سـاله را در دانشگاه‌ها طی می‌کنند.اکثر معلمان دارای مدرک فوق دیپلم هستند و تقریبا 75 درصـد هـمهء کالج‌ها و دانشگاه‌ها دورهء مخصوص تربیت معلم را دارنـد.اسـتانداردهای مـخصوص تهیه شده توسط وزارت آموزش و پرورش، ساعات و واحدهای خـاص مـوضوعی و واحدهای مربوط به تعلیم و تربیت را مشخص کرده است.
متن کامل مقاله ... http://bit.ly/2kGhTqI
—------------------—
↩️ مقاله ها و خبرهای آموزشی فرهنگی 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
🔵 آموزش معلمان در #ژاپن
—------------------------
اعظم ملایی‌نژاد
«#تربیت معلم»را می‌توان از جمله حساس‌ترین و مهم‌ترین مؤلفه‌های نظام‌های تعلیم و تربیت دانست;چرا که موفقیت و یا عـدم موفقیت در ایجاد تحول در نظام‌های آموزشی،منوط به توانمندی‌ها و قابلیت‌های حرفه‌ای معلمان است کـه مجریان اصلی برنامه‌ها در مـحیط واقـعی هستند.1بی‌دلیل نیست که ژاپنی‌ها می‌گویند،شایستگی هر نظام آموزشی،به اندازهء شایستگی معلمان آن نظام است.لذا توجه به تربیت معلم با توجه به چالش‌های جدید،امری ضروری است.این مقاله در نـظر دارد،ضمن پرداختن به اهمیت #آموزش_معلمان،مروری نیز بر نظام تربیت معلم ژاپن باشد.
ضرورت بازنگری برنامه‌های تربیت معلم
پس از دههء 1960 میلادی به دلیل تحول در مفهوم توسعه،«تعلیم و تربیت»در توسعهء اقتصادی،اجـتماعی و فـرهنگی جایگاهی ویژه یافت و نقش نیروی انسانی آموزش دیده و تأمین آن برای توسعهء جوامع در اولویت قرار گرفت.در واقع توسعه مفهومی انسانی پیدا کرد.لذا برای دستیابی به هدف‌های توسعه،سرمایه‌گذاری‌های جدی صورت گـرفت.2
در ربـع آخر قرن بیستم،تلاش‌هایی جدی در زمینهء توجه به افزایش کیفیت نظام‌های آموزشی به عمل آمد.در همین راستا،توصیه‌نامهء اجلاس بین المللی تعلیم و تربیت،در سال 1996،آموزش و پرورش را به عنوان بـهترین انـتخاب و کلید طلایی برای رویارویی با چالش‌های موجود اجتماعی معرفی کرد.از آن‌جا که تحقق هر آرمانی در آموزش و پرورش در گروی معلم به عنوان نیروی انسانی است،در این اجلاس بر تقویت نقش مـعلم،افـزایش حـرفه‌مندی‌های وی بر اساس تغییر بنیادی در شـیوه‌های آمـوزش دادن بـه او،ایجاد علاقه به یادگیری در طول عمر، پیوند«مهارت در دانش»با«مهارت در شیوه‌های یاددهی-یادگیری»، تسلط بر راهبردهای آموزشی در شرایط متفاوت یـادگیری‌های دانـش‌آموزان و...تـأکید کرد.همچنین با اعلام این اصل که هـیچ اصـلاحی نمی‌تواند بدون همکاری و مشارکت معلمان موفق شود،بر توجه به مشارکت معلمان در تغییرات بنیادی بنیادی تأکید ورزید.
در کتاب«تـفکر دربـارهء تـحولات آیندهء آموزش و پرورش»نیز که محصول گردهمایی‌های سالهای 1980 و 1981«یونسکو»است، آمـده است:«تحول در نقش معلم،موجب شد در برنامه‌های تربیت معلم تغییراتی پدید آید.از جمله اینکه اغلب کشورهای پیشرفته دورهـ‌های تـربیت مـعلم را طولانی‌تر ساختند و برای معلمان کارآموزی‌ها و بازآموزی‌هایی پیش‌بینی کردند.همگام با ایـن تـحولات،منابع دانش و اطلاعات نیز رو به فزونی گذاشت و از این طریق به محتوای برنامه‌های تربیت معلم و کتابهای درسـی و بـرنامه‌های آمـوزشی، مطالب و موضوعات جدیدی افزوده شد.اما این تحولات و تغییرات، مشکلات غیر قـابل انـتظاری را بـه وجود آوردند و موجب شدند،این تفکر شکل بگیرد که برنامه‌های خرد و اصلاحی آموزش و پرورش و در صـدر آنـ‌ها اصـلاح و بهسازی تربیت معلمان و مربیان ورزیده و کارآمد باید به صورت فرایندی پیوستار،آموزش پیش از خـدمت و تـربیت حین خدمت را مورد توجه جدی قرار داد.»3
آموزش پیش از خدمت در ژاپن
ژاپن از جمله کشورهایی است کـه در زمـینهء آمـوزش معلمان، اقدامات جدی انجام داده است.در این کشور،برنامه‌های تربیت معلم به وسیلهء کالج‌ها و دانـشگاه‌ها و بـا تصویب وزارت آموزش،علوم و فرهنگ تهیه می‌شود.دانشگاه‌ها و کـالج‌ها بـرنامهء درسـی خود را مطابق با برنامه‌ای درسی که توسط مرکز "EPCL" 4*و مرکز ایجاد استانداردهای آموزشی،تهیه می‌شود،تـدوین مـی‌کنند.بخشی از این مرکز که در سال 1988 تأسیس شده است،وظیفهء تهیه جزئیات بـرنامهء درسـی مـعلمان و حداقل واحدهای هر موضوع درسی را در ارتباط با نوع گواهینامه‌ها به عهده دارد.برای معلمان سه نـوع گـواهینامه وجـود دارد:
1.گواهینامهء عالی با مدرک فوق لیسانس
2.گواهینامهء لیسانس برای دبیرستان
3.گواهینامهء فـوق دیـپلم برای ابتدایی
معلمان مدرسه‌های ابتدایی،یک دورهء دو ساله را در کالج‌های تربیت معلم می‌گذرانند و معلمان دبیرستان‌ها دوره‌ای چـهار سـاله را در دانشگاه‌ها طی می‌کنند.اکثر معلمان دارای مدرک فوق دیپلم هستند و تقریبا 75 درصـد هـمهء کالج‌ها و دانشگاه‌ها دورهء مخصوص تربیت معلم را دارنـد.اسـتانداردهای مـخصوص تهیه شده توسط وزارت آموزش و پرورش، ساعات و واحدهای خـاص مـوضوعی و واحدهای مربوط به تعلیم و تربیت را مشخص کرده است.
متن کامل مقاله ... http://bit.ly/2kGhTqI
—------------------—
↩️ مقاله ها و خبرهای آموزشی فرهنگی 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
کار تخصصی معلمان در #ژاپن
____________
همیشه با خودم فکر می‌کردم معلمین کشورهای پیشرفته باید تخصصی‌تر روی حوزه مشخصی متمرکز باشند اما در ژاپن برعکس این را دیدم. همین فلیپ خودمان علاوه بر #معلم انگلیسی، در مدرسه کار تاسیساتی و آموزش کاراته هم انجام می‌دهد و عمونقاشی و عمو موسیقی خوبی هم هست. به تازگی دیدم آشپز مجموعه کار ادیت‌فیلم‌های مهد را هم انجام می‌دهد! از همه عجیب‌تر مدیر #مهد وظیفه دربانی را هم به عهده دارد. مدیر دقیقا همانجایی می‌نشیند که نگهبانی در ایران می‌نشیند و باهر کس که وارد و خارج می‌شود سلام و علیک می‌کند. دیدن مدیر مجموعه به‌مراتب سهل‌الوصول‌تراز آبدارچی است.اما با وجودی خوشایند بودن این عمل هنوز نمی‌دانم چطور مدیر می‌تواند تمرکزش را حفظ کند./برگرفته از کانال رایکا در ژاپن
_____________
🌟کانال مقاله ها و خبرهای آموزشی فرهنگی 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
کار تخصصی معلمان در #ژاپن
____________
همیشه با خودم فکر می‌کردم معلمین کشورهای پیشرفته باید تخصصی‌تر روی حوزه مشخصی متمرکز باشند اما در ژاپن برعکس این را دیدم. همین فلیپ خودمان علاوه بر #معلم انگلیسی، در مدرسه کار تاسیساتی و آموزش کاراته هم انجام می‌دهد و عمونقاشی و عمو موسیقی خوبی هم هست. به تازگی دیدم آشپز مجموعه کار ادیت‌فیلم‌های مهد را هم انجام می‌دهد! از همه عجیب‌تر مدیر #مهد وظیفه دربانی را هم به عهده دارد. مدیر دقیقا همانجایی می‌نشیند که نگهبانی در ایران می‌نشیند و باهر کس که وارد و خارج می‌شود سلام و علیک می‌کند. دیدن مدیر مجموعه به‌مراتب سهل‌الوصول‌تراز آبدارچی است.اما با وجودی خوشایند بودن این عمل هنوز نمی‌دانم چطور مدیر می‌تواند تمرکزش را حفظ کند./برگرفته از کانال رایکا در ژاپن
_____________
🌟کانال مقاله ها و خبرهای آموزشی فرهنگی 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
🇯🇵 #ژاپن و تفکيک حداکثري زباله‌ها 🇯🇵
—---------------------—
اغلب کشورهاي آسيايي، فرهنگ و پيشينه تاريخي ارزشمندي دارند اما متأسفانه اين سابقه، در برخي کشورها فراموش شده و ارج نهاده نمي‌شوند. پرتاب انواع زباله‌ها (ته‌سيگار، پاکت خوراکي‌ها، آدامس و...) از شيشه ماشين يا در حال قدم‌زدن از رفتارهاي متداول برخي شهروندان کشورهاي در‌حال‌توسعه يا کمترتوسعه‌يافته آسيايي است؛ رفتارهايي که نه‌تنها منجر به نازيبايي فضاهاي شهري مي‌شوند بلکه زمينه را براي بروز انواع آلودگي‌هاي زيست‌محيطي فراهم مي‌کنند. دراين‌ميان برخي کشورهاي آسيايي هم هستند که درباره سيستم نظافت شهرها و #بازيافت زباله فرهنگ‌سازي کرده‌اند و درنتيجه، شهرهايي پاکيزه دارند. کشور ژاپن، يکي از برترين کشورهايي است که در حوزه بازيافت زباله‌ها قوي عمل مي‌کند؛ کشوري که سال‌هاست با فرهنگ‌سازي براي شهروندانش موفق به ايجاد يک روند مستمر بهداشت در سطح کلان شده است. برخي از مهم‌ترين اصولي که سيستم تفکيک زباله در ژاپن را ارتقا داده‌اند، به فرهنگ‌سازي مرتبط هستند. کشور ژاپن، ظرفيت مناسبي براي استفاده از روش دفن زباله ندارد. درواقع وضعيت خاک و بافت زمين اين کشور به شکلي است که نمي‌توان روي دفن زباله حسابي باز کرد. در نتيجه، يکي از متداول‌ترين روش‌ها براي کاهش حجم #زباله‌ها در ژاپن، تبديل زباله‌هاي غيرقابل بازيافت به خاکستر است. در سراسر شهرهاي مهم ژاپن، سطل‌هايي مخصوص قرار دارد که ويژه انواع زباله‌هاي تجديد‌ناپذير مثل پلاستيک هستند اما زباله‌ها براي ورود به اين سطل‌ها قوانيني را پشت سر مي‌گذارند. يکي از مهم‌ترين بخش‌هاي پيش از ورود پلاستيک‌ها به سطل‌هاي مکانيزه خاکستري، جمع‌آوري انواع پلاستيک و مواد غيرقابل تفکيک است. بسياري از شهروندان ژاپني به شکل داوطلبانه اقدام به جمع‌آوري مواد پلاستيکي از سطح شهرها مي‌کنند اما برخي افراد هم هستند که در حوزه جمع‌آوري پلاستيک‌ها و انواع شيشه و مواد غيرقابل تجديد فعاليت مي‌کنند. اين افراد با جمع‌آوري انواع زباله‌هاي قابل بازيافت (اعم از ظروف، بسته‌بندي‌ها و...) نقشي مهم در گردش چرخه بازيافت ژاپن ايفا مي‌کنند. مقام‌هاي دولتي ژاپن برحسب وزن، حجم و اندازه زباله‌هاي تجديدپذير، مبالغي را پرداخت مي‌کنند. نکته جالب اينکه تمامي هزينه‌هاي خريد مواد پلاستيکي و شيشه‌ها از صندوق ماليات شهروندان کسر مي‌شود. درواقع، شهروندان با پرداخت ماليات به عضوي مؤثر از سيستم بازيافت کشور تبديل مي‌شوند.
—-------------------------
کانال مقاله ها
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
🇯🇵 #ژاپن و تفکيک حداکثري زباله‌ها 🇯🇵
—---------------------—
اغلب کشورهاي آسيايي، فرهنگ و پيشينه تاريخي ارزشمندي دارند اما متأسفانه اين سابقه، در برخي کشورها فراموش شده و ارج نهاده نمي‌شوند. پرتاب انواع زباله‌ها (ته‌سيگار، پاکت خوراکي‌ها، آدامس و...) از شيشه ماشين يا در حال قدم‌زدن از رفتارهاي متداول برخي شهروندان کشورهاي در‌حال‌توسعه يا کمترتوسعه‌يافته آسيايي است؛ رفتارهايي که نه‌تنها منجر به نازيبايي فضاهاي شهري مي‌شوند بلکه زمينه را براي بروز انواع آلودگي‌هاي زيست‌محيطي فراهم مي‌کنند. دراين‌ميان برخي کشورهاي آسيايي هم هستند که درباره سيستم نظافت شهرها و #بازيافت زباله فرهنگ‌سازي کرده‌اند و درنتيجه، شهرهايي پاکيزه دارند. کشور ژاپن، يکي از برترين کشورهايي است که در حوزه بازيافت زباله‌ها قوي عمل مي‌کند؛ کشوري که سال‌هاست با فرهنگ‌سازي براي شهروندانش موفق به ايجاد يک روند مستمر بهداشت در سطح کلان شده است. برخي از مهم‌ترين اصولي که سيستم تفکيک زباله در ژاپن را ارتقا داده‌اند، به فرهنگ‌سازي مرتبط هستند. کشور ژاپن، ظرفيت مناسبي براي استفاده از روش دفن زباله ندارد. درواقع وضعيت خاک و بافت زمين اين کشور به شکلي است که نمي‌توان روي دفن زباله حسابي باز کرد. در نتيجه، يکي از متداول‌ترين روش‌ها براي کاهش حجم #زباله‌ها در ژاپن، تبديل زباله‌هاي غيرقابل بازيافت به خاکستر است. در سراسر شهرهاي مهم ژاپن، سطل‌هايي مخصوص قرار دارد که ويژه انواع زباله‌هاي تجديد‌ناپذير مثل پلاستيک هستند اما زباله‌ها براي ورود به اين سطل‌ها قوانيني را پشت سر مي‌گذارند. يکي از مهم‌ترين بخش‌هاي پيش از ورود پلاستيک‌ها به سطل‌هاي مکانيزه خاکستري، جمع‌آوري انواع پلاستيک و مواد غيرقابل تفکيک است. بسياري از شهروندان ژاپني به شکل داوطلبانه اقدام به جمع‌آوري مواد پلاستيکي از سطح شهرها مي‌کنند اما برخي افراد هم هستند که در حوزه جمع‌آوري پلاستيک‌ها و انواع شيشه و مواد غيرقابل تجديد فعاليت مي‌کنند. اين افراد با جمع‌آوري انواع زباله‌هاي قابل بازيافت (اعم از ظروف، بسته‌بندي‌ها و...) نقشي مهم در گردش چرخه بازيافت ژاپن ايفا مي‌کنند. مقام‌هاي دولتي ژاپن برحسب وزن، حجم و اندازه زباله‌هاي تجديدپذير، مبالغي را پرداخت مي‌کنند. نکته جالب اينکه تمامي هزينه‌هاي خريد مواد پلاستيکي و شيشه‌ها از صندوق ماليات شهروندان کسر مي‌شود. درواقع، شهروندان با پرداخت ماليات به عضوي مؤثر از سيستم بازيافت کشور تبديل مي‌شوند.
—-------------------------
کانال مقاله ها
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#ویدیو_آموزشی 💻
اصلاحات در #سیستم_آموزشی #ژاپن و گذار از تکیه برسیستم محفوظات محور
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
اصلاحات در #سیستم_آموزشی #ژاپن و گذار از تکیه برسیستم محفوظات محور
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
❓چرا کودکان ژاپنی نمی‌خواهند مدرسه بروند؟
------------------
شمار کودکان ژاپنی که نمی‌خواهند مدرسه بروند رو به افزایش است. ژاپنی‌ها این پدیده را "فوتوکو" می‌نامند.
فوتوکو به غیبت از مدرسه، مدرسه‌گریزی، مدرسه‌هراسی و امتناع از مدرسه رفتن تعبیر و ترجمه شده است. نوع مواجهه با فوتوکو در دهه‌های گذشته تغییر کرده، برای مثال تا سال ۱۹۹۲ از آن با عنوان "مقاومت" و نوعی اختلال روانی یاد می‌شد اما در ۱۹۹۷ این تعبیر به "حضور نیافتن" تغییر کرد.
شمار دانش آموزانی که به مدارس آزاد می‌روند بین سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۷ سیر صعودی داشته است. نظرسنجی وزارت آموزش #ژاپن نشان می‌دهد شرایط خانوادگی، مشکلات با دوستان و آزار دیدن در مدرسه از جمله دلایل نرفتن به #مدارس عادی است.
اگرچه مدارس آزاد بدیلی را ارائه کرده اما مشکلات نظام آموزشی ژاپن همچنان پابرجاست و اعتراض به قوانین سخت‌گیرانه و محیط مدارس عادی در کل این کشور رو به افزایش است. bbc
🔸متن کامل مطلب اینجا 👈 https://eduarticle.me/?p=5406
------------------
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
------------------
شمار کودکان ژاپنی که نمی‌خواهند مدرسه بروند رو به افزایش است. ژاپنی‌ها این پدیده را "فوتوکو" می‌نامند.
فوتوکو به غیبت از مدرسه، مدرسه‌گریزی، مدرسه‌هراسی و امتناع از مدرسه رفتن تعبیر و ترجمه شده است. نوع مواجهه با فوتوکو در دهه‌های گذشته تغییر کرده، برای مثال تا سال ۱۹۹۲ از آن با عنوان "مقاومت" و نوعی اختلال روانی یاد می‌شد اما در ۱۹۹۷ این تعبیر به "حضور نیافتن" تغییر کرد.
شمار دانش آموزانی که به مدارس آزاد می‌روند بین سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۷ سیر صعودی داشته است. نظرسنجی وزارت آموزش #ژاپن نشان می‌دهد شرایط خانوادگی، مشکلات با دوستان و آزار دیدن در مدرسه از جمله دلایل نرفتن به #مدارس عادی است.
اگرچه مدارس آزاد بدیلی را ارائه کرده اما مشکلات نظام آموزشی ژاپن همچنان پابرجاست و اعتراض به قوانین سخت‌گیرانه و محیط مدارس عادی در کل این کشور رو به افزایش است. bbc
🔸متن کامل مطلب اینجا 👈 https://eduarticle.me/?p=5406
------------------
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
چرا کودکان ژاپنی نمی‌خواهند مدرسه بروند؟
شمار کودکان ژاپنی که نمی‌خواهند مدرسه بروند رو به افزایش است. ژاپنی‌ها این پدیده را “فوتوکو” می‌نامند. یوتا ایتو یکی از این دانش آموزان است که ده سال دارد و در تعطیلات بهار سال گذشته به وا
🔻کودکان کنسروی و توسعه
دکتر محمدرضا اسلامی
ویدئویی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که یک مدرسۀ ابتدایی ژاپنی را نشان می دهد که بچه ها خودشان مدرسه و کلاسِ درسشان را تمیز می کنند. همچنین نشان می دهد که #کودکان مدرسه ابتدایی بعد از عبور از خیابان، بر می گردند و به سمت ماشینهایِ ایستاده در خیابان (با احترام) تعظیم می کنند. این ویدئو با «تحسین» مخاطبان مواجه شد.
به شخصه جزء کسانی بودم که از اوایل ورود به ژاپن، اینهمه نظم و سیستم را تحسین می کردم.
مطالب مختلفی هم در این خصوص نوشتم . حتی زمانی که در آزمایشگاه فولاد دانشگاه کوبه، روز آخر سال بچه های دانشجوی ارشد و کارشناسی، خانه تکانی می کردند، متنی نوشتم و این رفتارها را تحسین کردم.
گویا زمان لازم بود تا چند سال بگذرد و متوجه بشوم که چقدر این سیستم بیمار است و چقدر بهداشتِ روانی و روحی انسان را خراب می کند. آقای دکتر محمود گلزاری (به عنوان یک روانشناس مبرّز و با تجربه) معتقد است که مدارس اسلامی (مذهبی) بهداشت روحی کودک را خراب می کنند. این را کسی می گفت که خودش مذهبی و متدین است ولی دانشِ روانشناسی به او آموخته بود که عمدۀ آنچه در مدارس مذهبی ما (در تهران) رخ می دهد، در کوتاه مدت، ظاهرا عالی، ولی در بلندمدت، ویرانه است. همین ماجرا به شکل بدتر و گسترده تر در سیستم آموزشی ژاپن برقرار است.
🔹 آن بچۀ کلاس سوم ابتدایی که بعد از عبورِ از خیابان بر می گردد و «تعظیم» می کند (و رو به ماشینهای خیابان که قبل از خطِ عابر متوقف شده اند) احترام می گذارد، او «کودکی» مفهومی که دکتر محسن رنانی می گوید) ندارد، بلکه او را در اوج سنینِ پرطراوت کودکی، در چنان «قوطیِ کنسِرو» تنگ و صلبِ از بایدها و نبایدها کرده اند، که ثمره اش در بزرگسالی می شود انسانی پر وسواس، خجالتی، (بعضا) همراه با انواع تیک های عصبی، و مقداری از خمیر مایۀ خشم.
این مانند همان دختر نوجوانی است که در اوج سنین با طراوت کودکی و نوجوانی، او را در چادر مشکی قرار می دهیم و بعد افتخار می کنیم که ببین، چقدر تربیتِ نظام مند و ارزشمندی را انتخاب کرده ایم! امتداد و ادامۀ آن کودکی و آن نوجوانی را باید در سی و شش/هفت سالگی دید که ثمره اش چه می شود؟
🔹در دانشگاه کیوتو، به دفتر ریاست مرکز مطالعات زلزله دانشگاه رفته بودم. این مرکزی است که جزء برترین مراکز مطالعات زلزله در دنیا محسوب می شود و برترین اساتید دانشگاههای آمریکا، دورۀ فرصت مطالعاتی خود را به این مرکز می آیند. در دفتر ریاست مرکز جلسه ای بود. بعد از جلسه (وقتی که همه رفته بودند) رئیس مرکز زلزله پرسید: وضعیت پیشرفتِ پایان نامه ات چطور است؟ چه زمانی فارغ التحصیل می شوی؟ توضیحاتی دادم و همزمان گلایه کردم که استاد راهنمایم قدری بد اخلاق است و این بد اخلاقی هایش، گاه باعث کند شدنِ مسیر پایان نامه می شود. گفت بداخلاقی؟! دست بردار. بعد به گوشه اتاق اشاره کرد و گفت: اینجا را می بینی؟ من دانشجویان دکترایم را می آورم اینجا و چنان می بندمشان به رگبار سوال و فریاد و چنان تحت فشاری قرارشان می دهم که همین گوشه می ایستند و گریه می کنند (یعنی که برو آقا جان بداخلاقیِ استاد که چیزی نیست!)
این «امتدادِ» همان مسیر بیمار است که در بالا اشاره شد. اینکه تصوّر کنی در گوشۀ آن اتاق مجلل مرکز پژوهشی، دانشجویِ دکترا ایستاده و گریه می کند. مسلّم است که همان دانشجوی دکترا، وقتی که استاد شد، بلایی بر سر دانشجوی دکترایش می آورد، که آن بدبخت هم بایستد و گوشه ای گریه کند.
☑️⭕️سخن پایانی:
همین خطا ممکن است در مورد آمریکا نیز رخ دهد: الگوی آمریکایی که بیشتر بر خلاقیت، فردگرایی و انعطاف و آزادی تاکید دارد. نکته همین است که باید دید «امتدادِ» آن رفتارِ کودکی (مثل امتدادِ تعظیمِ به ماشین و چادر در ده سالگی) به کجاها می رسد؟ وگرنه «در لحظه دیدنِ» امور و تحسین کردن، که هُنری نیست.
درد از اینجا آغاز شد که ما همیشه در دیدنِ «اکستریم» ها (چه #ژاپن باشد و چه آمریکا و چه هر کشور دیگری)، به وجد می آئیم. حکایتِ همان گزارشِ بازدید آقای حدادعادل از مدرسه ابتدایی ژاپنی (که در کتابهای دورۀ دبیرستانِ ما چاپ شده بود) و حکایت همان دو/سه مقاله خودم که در سالهای نخست تحصیلم در ژاپن، به «تحسین» از سیستم آموزشی نوشته بودم.
دقت کنیم که ما نیز اگر در جستجوی توسعه هستیم باید در #مدارس خود سخت کوشی، انضباط، کار گروهی و خلاقیت، انتقادگری و انتقادپذیری... را پرورش دهیم و می دانیم که آن نظم ژاپنی (با معایبش) بهتر از بی سیستمی و بی نظمی و شلختگی است، اما خاطرمان باشد که وقتی به تحسین از یک «رفتار» یا یک «ساختار» می پردازیم، همۀ وجوه ماجرا را دیده باشیم و ببنیم «امتدادِ مسیر» قرار است به کجاها ختم شود؟ از ژاپن الهام بگیریم اما لزوما کپی-پیست (Copy-Paste) راه حل نیست.
شبکه توسعه
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
دکتر محمدرضا اسلامی
ویدئویی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که یک مدرسۀ ابتدایی ژاپنی را نشان می دهد که بچه ها خودشان مدرسه و کلاسِ درسشان را تمیز می کنند. همچنین نشان می دهد که #کودکان مدرسه ابتدایی بعد از عبور از خیابان، بر می گردند و به سمت ماشینهایِ ایستاده در خیابان (با احترام) تعظیم می کنند. این ویدئو با «تحسین» مخاطبان مواجه شد.
به شخصه جزء کسانی بودم که از اوایل ورود به ژاپن، اینهمه نظم و سیستم را تحسین می کردم.
مطالب مختلفی هم در این خصوص نوشتم . حتی زمانی که در آزمایشگاه فولاد دانشگاه کوبه، روز آخر سال بچه های دانشجوی ارشد و کارشناسی، خانه تکانی می کردند، متنی نوشتم و این رفتارها را تحسین کردم.
گویا زمان لازم بود تا چند سال بگذرد و متوجه بشوم که چقدر این سیستم بیمار است و چقدر بهداشتِ روانی و روحی انسان را خراب می کند. آقای دکتر محمود گلزاری (به عنوان یک روانشناس مبرّز و با تجربه) معتقد است که مدارس اسلامی (مذهبی) بهداشت روحی کودک را خراب می کنند. این را کسی می گفت که خودش مذهبی و متدین است ولی دانشِ روانشناسی به او آموخته بود که عمدۀ آنچه در مدارس مذهبی ما (در تهران) رخ می دهد، در کوتاه مدت، ظاهرا عالی، ولی در بلندمدت، ویرانه است. همین ماجرا به شکل بدتر و گسترده تر در سیستم آموزشی ژاپن برقرار است.
🔹 آن بچۀ کلاس سوم ابتدایی که بعد از عبورِ از خیابان بر می گردد و «تعظیم» می کند (و رو به ماشینهای خیابان که قبل از خطِ عابر متوقف شده اند) احترام می گذارد، او «کودکی» مفهومی که دکتر محسن رنانی می گوید) ندارد، بلکه او را در اوج سنینِ پرطراوت کودکی، در چنان «قوطیِ کنسِرو» تنگ و صلبِ از بایدها و نبایدها کرده اند، که ثمره اش در بزرگسالی می شود انسانی پر وسواس، خجالتی، (بعضا) همراه با انواع تیک های عصبی، و مقداری از خمیر مایۀ خشم.
این مانند همان دختر نوجوانی است که در اوج سنین با طراوت کودکی و نوجوانی، او را در چادر مشکی قرار می دهیم و بعد افتخار می کنیم که ببین، چقدر تربیتِ نظام مند و ارزشمندی را انتخاب کرده ایم! امتداد و ادامۀ آن کودکی و آن نوجوانی را باید در سی و شش/هفت سالگی دید که ثمره اش چه می شود؟
🔹در دانشگاه کیوتو، به دفتر ریاست مرکز مطالعات زلزله دانشگاه رفته بودم. این مرکزی است که جزء برترین مراکز مطالعات زلزله در دنیا محسوب می شود و برترین اساتید دانشگاههای آمریکا، دورۀ فرصت مطالعاتی خود را به این مرکز می آیند. در دفتر ریاست مرکز جلسه ای بود. بعد از جلسه (وقتی که همه رفته بودند) رئیس مرکز زلزله پرسید: وضعیت پیشرفتِ پایان نامه ات چطور است؟ چه زمانی فارغ التحصیل می شوی؟ توضیحاتی دادم و همزمان گلایه کردم که استاد راهنمایم قدری بد اخلاق است و این بد اخلاقی هایش، گاه باعث کند شدنِ مسیر پایان نامه می شود. گفت بداخلاقی؟! دست بردار. بعد به گوشه اتاق اشاره کرد و گفت: اینجا را می بینی؟ من دانشجویان دکترایم را می آورم اینجا و چنان می بندمشان به رگبار سوال و فریاد و چنان تحت فشاری قرارشان می دهم که همین گوشه می ایستند و گریه می کنند (یعنی که برو آقا جان بداخلاقیِ استاد که چیزی نیست!)
این «امتدادِ» همان مسیر بیمار است که در بالا اشاره شد. اینکه تصوّر کنی در گوشۀ آن اتاق مجلل مرکز پژوهشی، دانشجویِ دکترا ایستاده و گریه می کند. مسلّم است که همان دانشجوی دکترا، وقتی که استاد شد، بلایی بر سر دانشجوی دکترایش می آورد، که آن بدبخت هم بایستد و گوشه ای گریه کند.
☑️⭕️سخن پایانی:
همین خطا ممکن است در مورد آمریکا نیز رخ دهد: الگوی آمریکایی که بیشتر بر خلاقیت، فردگرایی و انعطاف و آزادی تاکید دارد. نکته همین است که باید دید «امتدادِ» آن رفتارِ کودکی (مثل امتدادِ تعظیمِ به ماشین و چادر در ده سالگی) به کجاها می رسد؟ وگرنه «در لحظه دیدنِ» امور و تحسین کردن، که هُنری نیست.
درد از اینجا آغاز شد که ما همیشه در دیدنِ «اکستریم» ها (چه #ژاپن باشد و چه آمریکا و چه هر کشور دیگری)، به وجد می آئیم. حکایتِ همان گزارشِ بازدید آقای حدادعادل از مدرسه ابتدایی ژاپنی (که در کتابهای دورۀ دبیرستانِ ما چاپ شده بود) و حکایت همان دو/سه مقاله خودم که در سالهای نخست تحصیلم در ژاپن، به «تحسین» از سیستم آموزشی نوشته بودم.
دقت کنیم که ما نیز اگر در جستجوی توسعه هستیم باید در #مدارس خود سخت کوشی، انضباط، کار گروهی و خلاقیت، انتقادگری و انتقادپذیری... را پرورش دهیم و می دانیم که آن نظم ژاپنی (با معایبش) بهتر از بی سیستمی و بی نظمی و شلختگی است، اما خاطرمان باشد که وقتی به تحسین از یک «رفتار» یا یک «ساختار» می پردازیم، همۀ وجوه ماجرا را دیده باشیم و ببنیم «امتدادِ مسیر» قرار است به کجاها ختم شود؟ از ژاپن الهام بگیریم اما لزوما کپی-پیست (Copy-Paste) راه حل نیست.
شبکه توسعه
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
Telegram
-