😁عکس برای حوالی ماه‌های مهر یا آبان ۱۳۶۷ است، #قتل_عام_زندانیان_سیاسی در خلال تابستان ۱۳۶۷ آغاز و‌ تا اواسط مهر ادامه داشت، واقعیت دردناکی در مورد بسیاری از این اعدام شدگان وجود دارد که جمهوری اسلامی حتی نام و نشان آنها را هم نمی‌دانست، بسیاری از اعدام شدگان را جمهوری اسلامی خود در قبرستانهای بی نام و‌نشان دفن کرد، بخش دیگری را هم پس از اعلام نام و نشانشان پیکرهایشان را تحویل خانواده‌هایشان داد، این تصویر تلخ و دردناک برای. آن دسته از اعدام شدگانی است که حتی نام و نشان آنها را نمی‌دانست و‌ پس از گذشت مدتی در اطلاعیه‌ای از خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده برای شناسایی اعدام شدگان و‌ دریافت پیکرشان فراخوان داده شده‌ که خانواده‌ها به حسینیه #زندان_اوین آمده‌اند تا اجساد عزیزانشان را شناسایی کنند و با خود ببرند، بخش اعظم اعدامیان البته در گورهای دسته جمعی و یا بی نام و نشان در #گورستان_خاوران و #بهشت_زهرا دفن شده‌اند.
از #ابراهیم_رئیسی، #حسینعلی_نیری ، #مصطفی_پورمحمدی و #مرتضی_اشرفی به عنوان افرادی نام برده می‌شود که نقش عمده و کلیدی در این اعدامها داشته‌اند.
در خاطرات #آیت_الله_منتظری و همچنین #تاریخ_سیاسی_ایران ، از مرتضی اشراقی (دادستان وقت تهران) به همراه حسینعلی نیری (حاکم شرع وقت )، سید ابراهیم رئیسی (معاون اجرایی آنزمان دادستان تهران) و مصطفی پورمحمدی (نمایندهٔ وقت وزارت اطلاعات)، به عنوان مسئولان هیئت مرگ یاد می‌شود.
‏
🌐 irbr.news
✅️ @irbriefing

۲-‌ پورمحمدی وزیر شد. این وزارت، هر چند ساختمانی عریض و طویل در خیابان فاطمی به او می داد اما وسعتش کمتر از اتاق کار وزارت اطلاعات بود؛ جایی که عملیات‌های برون مرزی سربازان گمنام امام زمان را رصد می کرد.
‎پورمحمدی تا رسیدن به معاونتِ #علی_فلاحیان وزیر اطلاعاتِ دولت سازندگی، باید کارها می کرد کارستان.
انقلاب اسلامی سال ۵۷ ثابت کرد که می توان جوانان ۲۰ ساله را یک شبه بر مسند قضاوت نشاند اگر که عبایی داشته باشد و عمامه‌ای.
#مصطفی_پورمحمدی جوان، با قضاوت به انقلاب پیوست و از هرمزگان و یزد و خوزستان آغاز کرد.
‎ احکامِ دادستانی انقلاب، در سالهایی که همه‌ی قوانین رژیم پیشین دگرگون شده و جای جُنحه و جنایت را قصاص و تعزیرات گرفته بود، بیشتر به سبکِ قضاوت و انقلابی‌گری قاضی چرخ می خورد و طلبه جوانی که چند سالی بیشتر در قم درس نخوانده و بحث نکرده بود، گویا چنان احکامِ چشمگیری صادر می‌کرد که به سرعت ارتقا درجه می گرفت و به ارکان نظام راه می‌یافت.
‎ سال ۶۵ یعنی کمتر از دو‌سال از تاسیس وزارت اطلاعات ، به وزارت اطلاعات رفت و سیر ترقی همچنان ادامه داشت تا اینکه در تابستانِ سالِ ۶۷ در هیاتی سه نفره منصوب شد و به کار تصفیه‌ی زندانهای جمهوری اسلامی از مجاهدین و مارکسیست ها رسید.
‎ اگر خاطرات آیت الله منتظری و افشاگری‌اش درباره #قتل_عام_زندانیان_سیاسی در سال ۶۷ نبود، شاید هیچ گاه نامی از قاضی نیری ، رئیسی و اشراقی و مصطفی پور محمدی، نمی شنیدیم.
طلبه‌ی جوان با سه داورِ دیگر، حکم زندگی و مرگ را در کوتاهترین لحظه صادرمی کردند و از امضا تا اعدام راهی نبود.
‎ از آن تاریخ است که هر جا نامی از پورمحمدی می‌آمد، در گوشه و کنار جسدی هم کشف می‌شد، حالا یا خفه شده یا تکه تکه شده و یا تیر باران گشته.
‎ سالهای پس از جنگ، پورمحمدی همچنان در جنگ بود، عملیات برون مرزی وزارت اطلاعات که مخالفین نظام را در اقصی نقاط هدف قرار می داد،قتل فجیع شاپور بختیار از یادگاری های این دوره‌ی کاری اوست.
[ایران بریفینگ در نظر دارد در مجموعه یادداشت‌های آتی به بیش از هزار چهره جمهوری اسلامی تحت عنوان #مجمع_الجزایر_جمهوری_اسلامی بپردازد، اولویت اول ما چهره‌های بر سر کار و سپس در قید حیات و‌ در آخر فوت شدگان است، چنانچه شما هم فردی برایتان شناختنش مهم است به ما پیشنهاد دهید،]
ادامه دارد…

🌐 irbr.news
✅️ @irbriefing