🔎 معرفی شاعر تبری سرا #امیر_لاله_وایی


#علی_کفشگر با بَرنامِ (مستعارِ) امیر لاله ­وایی ـ از شاعران تبری­سرای مازندران ـ در سال 1345ش. در روستای خلیل کلای لاله ­آباد بابل ـ که هم اکنون «خلیل­ کلا» از محله های شهر جدید زرگر است ـ به دنیا آمد.

او در پنج سالگی پدرش را از دست داد و بعدها سرپرستیِ خانواده هم به دوش او افتاد، امّا با همة این سختی­ها و فشارهای زندگی، تحصیلات دبستان تا دبیرستان را در زادگاه خویش و نیز در مرکز شهر بابل گذراند.

در سال 1373 ش. دورة کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه پیام نور ساری و در سال 1390 ش. دورة تحصیلات تکمیلی کارشناسی ارشد را در همان رشته در دانشگاه پیام نور بابل به پایان رساند.

ایشان هم اکنون سال­های پایانی خدمت خویش را در دبیرستان­های آموزش و پرورش و مراکز آموزش عالی شهرستان بابل سپری می­کند.    

این شاعر بومی­ سرا، مجموعه سروده ­های تبری (مازندرانی) خویش را با عنوانِ «لاله ­وا (=لاله ­آباد)» در دست انتشار دارد. چند دوبیتی از این دفتر تقدیم می شود:

                بِهار  

بِهارِه وا نَکِنی نیم­دَری رِ؟

هَدی وا شِه دِل ا هَم شِه گَلی رِ

بَوینی، بِشتُوئی لِتکا خالِ سَر

خونِشِ بِلبِل ا رَقصِ هَلی رِ.

bəhār-ə  vā  nakəni  nimdari  rə?

hadi  vā  šə  dəl-ā  ham  šə  gali  rə 

bavini , bəštu,i  lətkā  xāl-ə  sar

xunəš-ə  bəlbəl-ā  raqs-ə  hali  rə.

 

بهاران است، پنجره (ی رو به باغ) را باز نمی ­کنی؟

تا هم دل و هم گلوی خویش را به نسیم بدهی.

و هم ببینی و بشنَوی روی شاخه ­های باغ،

خوانش بلبل و رقص درخت آلوچه (گوجه سبز) را.


         نِماشُون

نِماشُونِه مِه روزِ شُو بَوِردِه

مِه سَرِ تاجِ شِه جِلُو بَوِردِه

مِه نانا، وِنِه اَرِه اَرِه، آخِر

مِه چِشمُونِ یِواشِک خُو بَوِردِه.

nǝmāšun-ǝ  mǝ  ruz-ǝ  šu  bavǝrdǝ

mǝ  sar-ǝ  tāj-ǝ  šǝ  jǝlu  bavǝrdǝ

mǝ  nā nā,  vǝnǝ  arǝ  arǝ, āxǝr

mǝ  čǝšmun-ǝ  yǝvāšǝk  xu  bavǝrdǝ.

شامگاهان است و شب، روز مرا برده است

پیش از آن، تاجِ سرم (خورشید) را برده است

«نَه نَه»ی من بود و «آری آریِ» شب، که سرانجام،

(سیاهی شب) چشمان مرا آرام آرام به خواب برده است.

        وارِش

آسِمُونِ وارِش نَم­ نَم دَئیتِه

لالِه­ ئِ لاله ­وا هَمدَم بَئتِه

دِتایی خُونِنِه گَلی بِه گَلی

مازِرونِ دِلِه شیشَم دَپیتِه.

āsəmun-ə  vārəš  nam nam daitə

lālə-ǝ(yǝ)  lālə-vā hamdam  baitə

dətāi  xunənə  gali bə gali 

māzərun-ə  dələ  šišə(a)m dapitə.

بارش آسمانی نم نم باریدن گرفت

لالة لاله ­آباد همدم گرفت

این دو (باران و لاله) گلو به گلو می­خوانند

(با خواندن­شان) در مازندران صدای جشن و شادی پیچیدن گرفت.

#پاتوق_لاله_آبادیها ↙️
✅ https://t.me/joinchat/AAAAAEQ3qiY1uefpw-QGWQ

عالم بزرگ لاله‌آبادی

#شیخ_محمود_فائز_مرزبالی

🔺در پایان کتاب #ریاض‌القدس وقف‌نامه‌ای است به خط #فائز که خود را #محمود_بن_رمضان_مرزبالی
جلال‌ازرکی [1] مازندرانی معرفی می‌کند.

🔺طاهری شهاب وی را از اهالی دهکده [شهر] امیرکلای بابل معرفی می‌کند و او را شاعری بلیغ می‌داند. طاهری همچنین از سفری یاد می‌کند که #فائز در سال 1322 هجری با پای پیاده به #مشهد مقدس داشته و شرح حال کاروان را در قصیده ای شرح داده است. وی تاریخ درگذشت فائز را سال 1328 و محل دفن او را #امیرکلا می‌داند.[2]

🔺یوسف الهی در شرح حال #فائز می‌نویسد: « شیخ محمود فرزند رمضان بارفروشی متخلص به فائز در 1237 هجری شمسی در روستای #مرزبال بابل زاده شد.
تحصیلات خود را در محضر عالم بزرگوار #شیخ_کبیر، #محمدحسن، به اتمام رسانده و در قریه #مرزبال به ارشاد مردم و امور کشاورزی روزگار می‌گذراند و یکبار برای زیارت عتبات مقدسه ائمه هدی به #عراق عرب سفر نمود.
🔺 #فائز از شعرای نامی و توانا در عرصة سرایش مدح و مراثی آل الله بود و دو دیوان جامع او به چاپ رسیده است که عبارتند از:
ا- #بیت‌العزاء که مجموعه مدایح و مصائب که در دو تاریخ 1332 قمری و 1373 قمری در تهران به چاپ رسید.
2- #مظهرالاسرار_فی_مصائب‌الابرار که به سفارش حاج مهدی بابااُف طبرستانی در 1342 قمری به چاپ رسید.
این دو مجموعه کمیاب در عصر خود مورد استقبال دوستداران اهل بیت و ادبا قرار گرفت. فائز در یک مثنوی در این باره می سراید:
دیدم که جهان وفا ندارد
با ما سرِ مدعا ندارد
پس دامن دهر آفرین را
بگرفته فشاندن آستین را
بر ذیل ولای آل یاسین
آویختم از صفای آیین
در مدح رسول آل اطهار
اشعار نوشته‌ام دُر بار
از خامه عنبرین شمامه
گردید رقم بسی چکامه
در مرثیه حسین بی یار
آن تشنه لب شهید اشرار
بس نوحه غم‌فزا نوشتم
آن جمله به خونِ دل سرشتم...

🔺فائز در سرودن مخمس، مستزاد، قصیده و مثنوی دستی توانا داشت و علاوه بر اشعار مذهبی، سروده های چندی چون پند و اندرز، مثنوی بلند سفرنامه خراسان و شیوع وبا و نیز سروده های طنز و شکایت از جور زمانه و وضع نابسامان مردم آن روزگار دارد که در کتاب #بیت‌العزا آورده شده است. میرزا #محمود_فائز در 1312 شمسی در زادگاه خود درگذشت و بنا به وصیتش، او را با احترام تشییع و در کنار #امامزاده_محسن (ع) #آردکلا به خاک سپردند. »[3]

🔺بر سنگ مزار فائز، تاریخ تولد و وفات وی به ترتیب 1195 و 1270 [شمسی] حک شده است که نادرست است. اسنادی به خط فائز موجود است که نشان می‌دهد وی حداقل تا سال 1298 خورشیدی در قید حیات بوده است. وقف‌نامه مورد اشاره در همین مطلب نیز در سال 1324 قمری ( 1285-1284 خورشیدی ) نوشته شده است. بنابراین نظر آقای یوسف الهی در رابطه با تاریخ تولد (1237 خورشیدی) و وفات (1312 خورشیدی) فائز درست به نظر می‌رسد.


🔺اشعار و مرثیه‌های #فائز در ایام سوگواری سیدالشهداء (ع) توسط مداحان محلی خوانده می¬شود، امّا از آنجا که در دفاتر قدیمی مداحان نامی از شاعر این مراثی نیامده، شیخ محمود فائز نیز مانند بسیاری از بزرگان منطقه، گمنام مانده است.
خوشبختانه دیوان اشعار #فائز توسط محقق و شاعر لاله ¬آبادی، آقای #علی_کفشگر، در دست تصحیح و تدوین است.
پی نوشت ها
[1]. جلال ¬ازرک نام یکی از دهستان ¬های بخش لاله ¬آباد است که در قسمت شمالی این بخش واقع شده و از
دهة 60 خورشیدی به کاری ¬پی تغییر نام داده است. روستای مرزبال در مسیر سه راهی سپاه دانش به بابلسر
و در حدود 3 کیلومتری زرگرشهر قرار دارد.
[2]. طاهری شهاب، محمد، تاریخ ادبیات مازندران، ج2، به کوشش زین العابدین درگاهی، تهران، رسانش، 1381، صص 568-567.
[3]. الهی، یوسف، سخنوران بابل، تهران، نشر رسانش، 1380، صص 104-103.

تحقیق: #علی_ایمانی_ایمنی

#کانال_لاله_آباد_نیوز
🔡 @laleh_abad

دِدیم خُونِّه وِه کِتابُونِ "بِرِشت"
دِدیم شُونِه وِه اُون دِریُوکِ "وَلِشت"
وِرِه گِنی، چِه دَنی خِنِه‌ئِ په؟
گِنِه: دِل خِش بُوئِه، خِنِه کِلی‌پِشت.

📝 #علی_کفشگر (امیر)
📸 #میثم_انتظاری

سه شنبه، ٣۰ اردیبهشت ٩٩.
  ↙ پایگاه خبری
#لاله_آبادنیوز 🌐
✔️ @laleh_abad
✳http://instagram.com/_u/lalehabad

کِچیکِی، بیمِه خِجیر ا بِهاری
جِوُونی هَم، مِثِه وِرزایِ کاری
اِسا کِه بَیمِه پیر، گمِه اَمُونَ ای:
اَلِف بیمِه، بَهیمِه دالِ واری.

✍ #علی_کفشگر
📸 #رقیه_ملک_نژاد

یک شنبه ، ۱۵ تیر ٩٩.
  ↙اولین  پایگاه خبری #لاله_آباد
#لاله_آبادنیوز 🌐
✔️ @laleh_abad
✳http://instagram.com/_u/lalehabad