🔻 صحبت‌های محمدکاظم کاظمی در مراسم نکوداشت مجید نظافت و ابوطالب مظفری
🔹 یک‌شنبه ۱ مهر ۱۴۰۳
🔹 تالار جهاد دانشگاهی مشهد

🗓 سال ۲۰۴۰ میلادی
😓چرا هیچ کاری نکردی ؟

📺 نسخه اصلی کلیپ:
🌐 youtu.be/DBuj4oKy79o

#دوره_آموزشی | دوره آموزش مقدمات و مبانی شعر با محمدرضا معلمی

💡۸ جلسهٔ ۹۰ دقیقه‌ای

👈جهت مشاهده توضیحات کامل کلیک کنید

🔹زمان برگزاری دوره آنلاین: مهر و آبان ۱۴۰۳
🔸حضوری و مجازی

📮جهت پرداخت هزینه و ثبت نام پیام بدهید:
🆔 @Mimremeem16bot


https://t.me/+DxJ01G6Y6UIzODBk
https://t.me/+DxJ01G6Y6UIzODBk

ظلم، مسری است
(چرا باید به وضعیت افغانستانی‌تبارهای ایران حساس باشیم؟)

ظلم، خاصیت سرایت دارد. این ادعا را می‌توان از منظر اجتماعی توضیح داد. جامعه‌ای که به انفعال در برابر ستم به یک انسان، به یک «دیگری» آرام‌آرام عادت و توجیهش کرد، در برابر ستم‌های دیگر نیز چنین خواهد کرد. دیروز و همچنان زنان، قومیت‌ها، کارگران، معلمین، افغانستانی‌‌تبارها .. حریم امنی برای هیچ‌کدام‌مان جز قدرتمندان نمی‌ماند. بی‌تفاوتی امروز، سیاهی فرداست..

اگر ظلم، مسری است، ایستادن در برابرش هم شجاعت می‌دهد. کسی که به ظلمی به دیگری «نه»ای حتی آرام می‌گوید، جسارت «نه» گفتن به ستم‌های دیگر را تکثیر می‌کند. جامعه‌ای که هر ستم، «نه» می‌گوید.

مجموعه گزارش‌های قمر تکاوران در «پیام ما»، از این «نه» گفتن‌ها به ستم است. هر نوشته‌ای، فریادی، یاری رساندنی، به این معناست که به ظلم عادت نکرده‌ایم. و نمی‌کنیم. ما، «جامعه»، جز خودش، کسی را ندارد. باید به هم بپیوندیم. باید به سرنوشت هم حساس باشیم. با هم، قدرتمندیم.

چو پرده‌دار به شمشیر می‌زند همه را|کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند..

@raahiane|ایده‌نوشت‌های مهدی سلیمانیه|راهیانه
#از_رنجی_که_میبریم|#روشنا|#افغانستان_عزیز

🔻 پیشنهاد می‌کنم دوستان گرامی وقت بگذارند و این گزارش را بخوانند. این قطره‌ای از دریای اتفاقاتی است که می‌افتد و وضعیتی است که وجود دارد. و متأسفانه جز همین راویان آزاد و تلاش‌های شخصی، هیچ نهاد و ارگانی در این مورد پاسخگو یا رفع‌کنندهٔ این وضعیت نیست.

✳️ شعر احسان بدخشانی در مرحلهٔ نیمه نهایی مسابقهٔ سرزمین شعر، همراه با توضیحات محمدکاظم کاظمی دربارهٔ «خراسان» در این شعر.

https://shirazehketab.com/product/detail/691/%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%86-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%B2%D9%87%D8%A7-%DA%86%D8%A7%D9%BE-%D8%A7%D9%88%D9%84

✳️ انتشار کتاب
خواندن فراسوی مرزها؛
افغان‌ها، ایرانی‌ها و ملی‌گرایی ادبی

🔹 نوشتهٔ آریا فانی
🔸 ترجمهٔ علی قاسمی منفرد

🔻 توضیحی دربارهٔ این کتاب:
بيشترِ پژوهش هايی كه به دگرگوني ها و تحولات سياسی، فرهنگی و اجتماعی ايران در يكصد و پنجاه سال اخير پرداخته اند، آنهـا را در چـارچوب نظريـه مدرنيزاسـيون مورد نقد و ارزيابی قرار داده اند. كتاب حاضر با پرداختن بـه دولـت ملّـت سـازي از طريق گشودنِ بحث ملّی گرايی، استثنايی است بر اين قاعده. اگر به هنگام اهتمام برای مدرن كردن سازوكارهای حكمرانـی كـشور، نگاه فعالان بيشتر به سمت بيرون (عمدتاً به سمت كشورهاي غربي و گاه به تجربه كشور ژاپن ) و الگوبرداري از تجارب ديگران بود، تـلاش و تكـاپو بـراي دولـت - ملّتسازی نگاهی درونی بود و بيش از هر چيز منوط به تمركز بر داشته های كشور و به آن عوامل و عناصری كه توانسته بودند پيوند هـاي ملّـت را مـستحكم سـازند. تلاش و تكاپويی كه مستلزم تمركز بر ميراث بود به معنای يادمان هـا و سـازه هـای تاريخی و همزمان منوط به توجه و تأكيد بر ميراث فرهنگی و برجسته كردن آن از طريق بزرگداشت حاملان تاريخی اش و نهايتـاً جـد وجهـد بـرای تبـديل تجـارب همزيستي ملّت به يك ميراث.

موضوع كتاب حاضر بررسی تبعات پويايي های ايـن نگاه به درون است با بررسی حوزهٔ زبان و ادبيـات فارسـي در ايـران و افغانـستان. حوزه ای كه نه تنها ميراث مشترك فرهنگي اين دو كشور كـه تمـامي سـاير جوامـع فارسی زبان به شمار می آيد. معمول آن است كه الزامات ملّی گرايـی همـه جوامـع را به سوی پشت كردن به بيرون و روی آوردن به درون ترغيب كنـد. كتـاب حاضـر از طريق استناد به مراودات گسترده و گفت وگوهاي انتقادي ميان ادبـا، روشـنفكران و صاحبنظران دو كشور افغانستان و ايران نشان می دهد كه از قـضا ملّـی گرايـان دو كشور بودند كه بيش و پيش از همه در اين برههٔ سرنوشت ساز به استقبال شناسايی نقطه نظرات يكديگر شتافتند.

تصویر جلد کتاب «خواندن فراسوی مرزها» مربوط به یادداشت قبل.

📽تیزر فیلم سینمایی : نهنگها
نویسنده و کارگردان: غلامرضا جعفری
تهیه کننده محمد احمدی
سرمایه گذار امیر زمستانی

❗️شما را به تماشای فیلمی فوق‌العاده دعوت می‌کنیم. این فیلم با موضوع مهاجرین، داستانی تأثیرگذار و انسانی را روایت می‌کند که به چالش‌ها و امیدهای مهاجرین پرداخته است.

🍿 این فیلم داستان خانواده‌ای افغانستانی را که در یک ویلا هستند، روایت می‌کند.

جدول گروه سینمایی هنر و تجربه

🔺شهرستان از تاریخ ۱۴۰۳/۸/۲ تا ۱۴۰۳/۸/۸
بازار شهر قم : چهارشنبه پنج شنبه جمعه و شنبه 🕔 17
آیه قم:چهارشنبه 🕓 16
هویزه مشهد: چهارشنبه 🕓 16
اطلس مشهد: چهارشنبه 🕓 16
ویلا توریست مشهد: چهارشنبه 🕓 16
سوره اصفهان: یکشنبه 🕖 19
ساحل اصفهان: چهارشنبه 🕕 18
گلستان شیراز: چهارشنبه 🕕 18

🔺تهران از تاریخ ۱۴۰۳/۸/۲ تا ۱۴۰۳/۸/۸
سینماهای کوروش، پردیس چارسو، صبا مال،فلسطین، باغ کتاب، فرهنگ، پرند مال، موزه سینما، نارسیس

❗️برای تهیه بلیط و اطلاع دقیق از زمان نمایش فیلمها به سامانه های
بلیط فروشی سینماتیکت ، گیشه ۷ مراجعه فرمایید.

🗓 جدول اکران بصورت هفتگی منتشر میشود.


📈 اخبار مهاجرین، افغانستان و جهان در پیشگامان خبر 
🌐 @PioneersNews

🍁اخراج افغانستانی‌ها جنایت است در حق تجارت و تولید استان خراسان رضوی

💬 حسین محمدیان (عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی خراسان رضوی):

«[با اخراج بی‌ضابطهٔ افغانستانی‌ها] راه همان صادرات اندک‌مان را می‌بندیم. پشت این [مهاجرهراسی] چیزی هست. ما نمی‌فهمیم؛ دارند بازی‌مان می‌دهند. آیا واقعاً همهٔ افغانستانی‌ها مجرم‌اند؟ ٪ ۵۰ از صادرات استان خراسان رضوی به افغانستان است؛ از دستش می‌دهیم.»

© از: کانال روزنامه اقتصادی آسیا (۱۴۰۳/۷/۲۳)

‌‌
✳️ گذر فرهنگ را نبندید

🔻 قریب به بیست روز است که یکی از فضاهای دلپذیر و مؤثر فرهنگی مشهد مسدود شده است، یعنی «کافه کتاب آفتاب».

🔻 کافه کتاب آفتاب نه فقط یک کتابفروشی است، نه فقط یک کافه، بلکه یک پاتوق فرهنگی است. بعضی جای‌ها حالت پاتوق یا حتی یک گذر فرهنگی می‌یابند. در این جای‌ها بسیاری از مراودات فرهنگی شکل می‌گیرد؛ بسیار دیدارها و ارتباط‌های فرهنگی و ادبی و هنری بین آدم‌ها در آنجا جرقه می‌زد. فرهنگ مثل یک شهر، به چهارراه نیاز دارد، به بازار نیاز دارد و به جایی که اهالی فرهنگ با هم تعامل و برخورد و داد و ستد داشته باشند. شاید در بین فضاهای فرهنگی خصوصی مشهد، کمتر جایی مثل کافه کتاب آفتاب داشته باشیم که چنین نقش چندمنظوره‌ای داشته باشد.
وقتی چنین فضایی وجود دارد، خیلی‌ها بیشتر انگیزه می‌یابند برای کتاب‌خواندن و کتاب خریدن؛ برای شرکت در نشست‌ها، برای تعاملات فرهنگی. چنین است که «زندگی فرهنگی» یک شهر کامل‌تر می‌شود. با مسدودساختن یک فضا، در واقع یکی از رگ‌های حیات‌بخش این موجود زنده را قطع کرده‌ایم.

🔻 خسارت دیگری که به این شکل می‌خوریم، احساس ناامیدی است؛ ‌ناامیدی به آینده، ناامیدی به بهبود اوضاع، ناامیدی از آینده‌دار بودن جوانان. آن جوانی که آینده‌اش را در چنین شغلی می‌بیند، با خود می‌اندیشد که من هم روزی به جای مشاغل دیگر می‌توانم چنین فضایی ایجاد کنم. اوطبیعتاً احساس ناامنی می‌کند و عدم اطمینان.

🔻 می‌گویید که این فضا دلخواه ما نیست. بیاییم به این بنگریم که فضاهای نادلخواه‌تر هم وجود دارد یا نه؟ آن جوانانی که این فضای فرهنگی را از دست می‌دهند چه خواهند کرد؟ به خصوص اگر ناراضی و سرخورده باشند از این وضعیت. حداقل این است که از کتاب دور می‌شوند و حداکثر این که وقتشان را با هزار چیز دیگر سپری می‌کنند.

🔻 از پاییز دو سال پیش در این مملکت همه چیز یک پله جابه‌جا شد و حتی گاهی چند پله. نمی‌خواهم بگویم مقصر که بود. ولی می‌شود گفت که خیلی از متولیان و مسئولان فرهنگ مملکت شاید با خود بگویند که کاش به قبل از پاییز ۱۴۰۱ برگردیم. شاید یک روزی که نه چندان دور باشد، با خود بگوییم که کاش جوان‌ها به کافه کتاب‌ها بروند.

🔻 و همین طور مسئولان و متولیان امور در مشهد می‌توانند باز به دو سال قبل برگردند، آن زمان که کافه کتاب آفتاب از بازار کتاب گلستان بیرون رانده شد. اکنون در آن محل چه چیزی است که این فضا را پر کرده باشد؟ با خود نمی‌گوییم کاش در آنجا یک کافه کتاب بود؟

#کافه_کتاب_آفتاب
@mkazemkazemi