اگر فلسفه را اندیشیدن به بنیادهای اشیا و امور می‌دانید و در پی کشف لایه‌های پنهان آرای بزرگانی چون مرلوپونتی، نیچه، شوپنهاور، اسپینوزا، کانت و ماکیاولی هستید، مجموعهٔ «تفاسیر و شرح‌های فلسفه» از انتشارات ققنوس مسیری روشن در تاریکنای مفاهیم پیچیده پیش رویتان می‌گذارد.

این مجموعه با گردآوری دقیق آثار شارحان برجسته و فیلسوفان معاصر امکان مواجههٔ دوباره با ایده‌های بنیادین فلسفه و بازخوانی آن‌ها در بستر امروز را فراهم کرده است.

از «قدرت اسپینوزا از کجا می‌آید؟» تا «فلسفهٔ سیاسی ماکیاولی» و «نقد عقل محض کانت»، هر کتاب گامی است به سوی درکی ژرف‌تر از اموری چون هستی، معرفت، اخلاق و سیاست.

این مجموعه برای آنانی است که می‌خواهند، فراتر از متون فلسفی، روح فلسفه را لمس کنند.

#فلسفه #انتشارات_ققنوس #مرلوپونتی #نیچه #شوپنهاور #اسپینوزا #کانت #ماکیاولی #کتاب_فلسفی #تفاسیر_فلسفه #مطالعه_فلسفی
@qoqnoospub

از مجموعهٔ «روان‌شناسی همه‌چیز» راتلیج منتشر شد؛
روان‌شناسی دموکراسی به بررسی نیروهای
روان‌شناختی‌ای می‌پردازد که نهادهای دموکراتیک، مشارکت شهروندان و رفتار سیاسی را شکل می‌دهند. کتابی به‌ هنگام و تأمل‌برانگیز برای دنیای پیچیده امروز ما.
با ترجمه‌ای روان و دقیق از دکتر نازی اکبری، این اثر تأثیرگذار اکنون توسط نشر ققنوس در دسترس فارسی‌زبانان قرار دارد.

#روان‌شناسی_دموکراسی

@qoqnoospub

در «موج چهارم» دموکراسی، چنان‌که در حوادث تکان‌دهنده «بهار عربی» دیدیم، زنان در مطالبه آزادی و حقوق سیاسی حضور فعالی داشته‌اند. در خیابان‌های تونس و قاهره و اخیراً صنعا، حضور زنان در قشرهای مختلف را که به صفوف معترضان خیابانی پیوسته‌اند و صدایشان را برای دموکراسی و حقوق مدنی بلند کرده‌اند به‌سختی می‌شود نادیده گرفت.
در نتیجه، ما در آستانه دستیابی به نتایجی برای  زنان هستیم.
اصلاح‌طلبان سیاسی تونس به چیزی رسیده‌اند که تا چند ماه پیش از آن حتی تصورش ممکن نبود؛ پیش‌نویس قانونی که خواستار برابری کامل در نمایندگی سیاسی دموکراسی جدید تونس شده بود. طبق این قانون، نام زنان و مردان در فهرست‌های نامزدهای انتخابات مجلس آینده باید به صورت متناوب ذکر شود.
این حوادث به ما یادآوری می‌کند که دموکراسی از بدو پیدایش تاکنون چه تغییرات بنیادینی کرده است. دموكراسی زمانی در انحصار نخبگان مرد بود، اما حالا   شهروندی سیاسی به طور برابر از آنِ تمام مردم است. البته عالی‌ترین سطوح حکومت باید حامی این مهم باشد تا مشارکت کامل و برابر زنان در فرایندهای دموکراتیک تضمین شود.

#موانع_حضور_زنان_در_حکومت‌ها
@qoqnoospublication

🌿🌿🌿🌿🌿

در فصلی از کتاب #ایران_و_عصر_روشنگری با عنوان «ایران مداراجو در نامه‌های ایرانی مونتسکیو» در باب «سفر» می‌خوانیم:

مونتسکیو از ابتدای نامه‌های ایرانی تناظری بین سفر و حکمت برقرار می‌کند. او نظر خود را صریحا نمی‌گوید، اما چنین القا می‌کند که ارتباط با مردم، بحث با دیگران، سفر کردن به سرزمین‌های ناشناخته، و آموزش دیدن لازم است. تعلیم دیدن از طریق سفر انسان‌ها را حکیم‌تر و متین‌تر می‌کند؛ بدون گفتگو یا گفت‌وشنود یادگیری یا حکمتی در کار نیست. او در کتاب دیگرش به‌ویژه مشرب رواقی را به یاد انتقاد می‌گیرد که می‌گوید با هنر خودکاوی می‌توان خود را شناخت. مونتسکیو که مخالف این سخن است می‌گوید تأیید دیگران لازم است، زیرا انسان‌ها به طور طبیعی با حقیقت فاصله دارند: «انسان‌ها چنان از نزدیک به خود نگاه می‌کنند که قادر نیستند خود را ببینند.‌ چراکه آن‌ها فضایل و زشتی های خود را صرفاً از دریچهٔ عشق به خود درک می‌کنند. آن‌ها در قبال خود همیشه شاهدانی بی‌وفا و قضاتی فاسدند.»
به نظر او حکمت ثمرهٔ ارتباط با دیگران است، و سفر وسیلهٔ تحقق این امر است.

#ایران_و_عصر_روشنگری
#سیروس_مسروری_ویتنی_مَنیز_و_دیگران
#ترجمهٔ_شهربانو_صارمی
@qoqnoospub

.
وقتی چیزی زیبا وارد جهانمان می‌شود، وجدی ما را در بر می‌گیرد که مقرون است به این احساس که همه‌چیز بر وفق مراد است و اگرچه هیچ‌چیز نمی‌تواند با این وجد برابری کند، هیچ وجدی هم نمی‌تواند نشان دهد که آن احساس موجه است. وعده‌ی زیبایی هر قدر هم که افسونگر باشد، نه آشکار می‌کند آنچه وعده‌اش را می‌دهد چیست و نه نشان می‌دهد که اگر آن‌ چیز را به دست آورم تبدیل به چه شخصی خواهم شد.

#فلسفه_هنر
#جایگاه_زیبایی_در_عالم_هنر
#الکساندر_نهاماس
#سید_مسعود_حسینی
@qoqnoospub

🌿🌿🌿🌿🌿

تارکوفسکی: نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد. چرا هنر راز خود را در قرن بیستم از دست داد. چرا هنرمند ناگهان خواست همه‌چیز را به دست بیاورد. هنرمند قرن بیستمی هنوز اولین رباعی‌اش را ننوشته، می‌خواهد آن را چاپ شده ببیند. پیش از این، هنرمندی مثل کافکا رمان‌های خود را می‌نوشت و می‌مرد و برای دوست و وصی خود وصیتنامه‌ای می‌گذاشت، مبنی بر این‌که همه‌ی کارهای او را از بین ببرد. خوشبختانه این دوست وصیتنامه را از بین برد. ممکن است بگویید کافکا هم به قرن بیستم تعلق دارد. بله، این اتقاق در قرن بیستم افتاد، ولی کافکا به قرن بیستم تعلق ندارد. از نظر اخلاقی، او به قرن قبل تعلق دارد. به همین دلیل این‌قدر رنج کشید. او انسانی بود که برای زمانش آمادگی نداشت. بنابراین نکته‌ی اصلی این است که هنرمند حقیقی آزمایش یا کاوش نمی‌کند - او می‌یابد. زیرا اگر نیابد، کارش کاملا بیهوده است.
#سینما
#گفتگو_با_آندری_تارکوفسکی
#جان_جانویتو
#آرش_محمداولی
@qoqnoospub

.
از مجموعه "روان‌شناسی همه‌چیز" از انتشارات راتلج منتشر شد
کتاب روان‌شناسی مشاوره و روان درمانی با نگاهی عمیق و کاربردی به فرآیند درمان، با تمرکز بر جنبه‌های هیجانی، شناختی بین‌فردی به رابطه مشاور و درمانجو می پردازد.
انتشارات ققنوس به‌تازگی «روان‌شناسی مشاوره و روان‌درمانی» را از مجموعهٔ «روان‌شناسی همه‌چیز» از انتشارات راتلیج با ترجمهٔ دکتر نازی اکبر منتشر کرده است
این کتاب برای دانشجویان، درمانگران و تمامی علاقه‌مندان به دنیای مشاوره و روان‌درمانی منبع مهمی است

#روانشناسی
#روان‌شناسی_مشاوره_و_روان‌درمانی

@qoqnoospublication

.

#روانشناسی
#روان‌شناسی_همه‌چیز

@qoqnoospublication

🌿🌿🌿🌿🌿

از منظر تاریخی، چندین چرخهٔ معیوب با هم ترکیب شده‌اند تا مشارکت هنرمندان زن را در تاریخ هنر سرکوب کنند.
هیچ فرد یا موسسه‌ای آثار هنرمندان زن را جمع‌‌آوری نکرده، هیچ مورخی راجع به آن‌ها تحقیق نکرده، یا دلالان آثار هنری (که همگی عمدتا مرد بودند) آن‌ها را نگهداری نکرده‌اند. کارگروه‌های خرید آثار در نگارخانه‌ها نیز از پرداخت مبالغ بالا به هنرمندان زن، که فاقد سابقهٔ حضور در حراجی‌اند تا بتوانند قیمت‌ها را اعتبار ببخشند، اکراه دارند.
افزون بر سوگیری‌های اجتماعی و تاریخی، برخی از سوگیری‌های ریشه‌دواندهٔ روان‌شناختی نیز ممکن است برای کم‌کردن مشارکت هنرمندان زن در کار باشند. تا به امروز هیچ‌گونه شواهد علمی‌ای وجود ندارد مبنی بر این‌که هنر تولیدشدهٔ هنرمندان زن نازل‌تر از هنر هنرمندان مرد باشد.
همین‌طور به‌نظر نمی‌رسد بتوان جنسیت نقاش را  صرفا با نگاه‌کردن به اثر هنری
حدس زد.

#روانشناسی
#هنر
#هنر_روان‌شناسی
#روان‌شناسی_هنر
#جرج_مدر
#سهند_سلطاندوست
@qoqnoospub

فرهنگ و آداب فتوّت و عیّاری از کجا سرچشمه گرفته است و سابقه آن به چه زمانی می رسد؟ در متون تاریخی و ادبی اصطلاحاتی چون عیّار و فتی را از سده های آغازین اسلامی درکنار یکدیگر و گاه مترادف یکدیگر می بینیم. از آنجا که درباره ریشه لغوی عیّار اختلاف نظر وجود دارد برخی محققان این پدیده اجتماعی را به فرهنگ عربی نسبت می دهند. کتاب پیش رو تحقیقی مفصل و موشکافانه درباره خاستگاه های عیّاری و جوانمردی است و نشان می دهد که این پدیده اجتماعی ریشه در ایران باستان و مشخصا اصول و مرام آزادان و اسواران ساسانی دارد. چگونگی انتقال آرمان ها و معیارهای اخلاقی و فکری این اقشار به جامعه آغازین مسلمانان و مطالعه آمیزش آن با باورهای اسلامی در انجمن های اهل فتوّّت از جمله مباحث این کتاب است.

#تاریخ_ایران
#سربازان_ساسانی_در_جامعهٔ_اسلامی

@qoqnoospub

«..،تو مدام می‌خوای من به چی اعتراف کنم؟ ..چرا نسل شما همیشه نسل ما رو تحت فشار میذاره؟ این که شما رو به دنیا آورده‌ایم و تسلیم خواسته‌هاتون بوده‌یم کافی نیست؟..»
جویس کرول اوتس نویسندهٔ «عاشقانه‌ای در منهتن» تاکنون بیش از صد رمان و مجموعه داستان کوتاه نوشته و در عرصهٔ داستان کوتاه بسیار تحسین شده و نزدیک به سی جایزهٔ ادبی دریافت کرده.
در این ویدیو پژند سلیمانی، نویسنده و مترجم، دربارهٔ «عاشقانه‌ای در منهتن» و «جویس کرول اوتس» صحبت می‌کند

#داستان_خارجی
#عاشقانه‌ای_در_منهتن #جورج_کرول_اوتس #مهری_شرفی #داستان_کوتاه #ادبیات_جهان #داستان_آمریکایی #پژند_سلیمانی #انتشارات_ققنوس

@qoqnoospublication
@pajandski

زندگی ما حالتی از وجود است که قادر نیستیم ناپدید شدن یا از دست‌رفتن آن را تجربه کنیم. حالتی است از وجود که فقط ما می‌توانیم تجربه‌اش کنیم و آن را به این اعتبار برای خودمان بی‌همتا و منحصربه‌فرد کنیم؛ حالتی است از وجود که صرفا از رهگذر آن است که قادریم معنای چیزها را تجربه کنیم، به آن‌ها معنا نسبت دهیم یا آن‌ها را از معنا تهی کنیم؛ حالتی از وجود است که وقتی می‌میریم ناپدید می‌شود.
ما از زندگیمان مجزا و برکنار نیستیم. پس نه درون آن قرار داریم و نه بیرون از آن؛ لذا خودِ نگرشمان در قبال زندگی نیز جزئی از زندگی است.
در زندگی ما، یعنی در این حالت بی‌همتا و انحصاری وجود که به تمامی مالِ خود ماست، نگرش ماست که نشان می‌دهد چه‌چیز در نظرمان معنادار یا عاری از
معناست.

#فلسفه
#سفر_فلسفی_در_جستجوی_معنای_زندگی
#یووال_لوری
#سعید_عابدی
@qoqnoospub

یادداشت روزنامهٔ اعتماد بر «کتاب زمینی»
اثر سعید بردستانی

@qoqnoospublication

يادداشتي بر «كتاب زميني» مجموعه داستان سعيد بردستاني
تبديل روزمرّگي به هنر
كوروش وفايي
سعيد بردستاني پس از 8 سال از انتشار آخرين اثر خود، با مجموعه‌ داستان «كتاب زميني» به دنياي ادبيات بازگشته است. اين كتاب كه توسط نشر ققنوس منتشر شده، شامل ۹ داستان كوتاه است كه هر يك در فضايي تجربه‌گرا، گاه با لحني هجوآلود و گاه به شكلي سوررئال، جهان خاص نويسنده را بازنمايي مي‌كنند. بردستاني كه پيش‌تر با مجموعه ‌داستان‌هاي «هيچ» و «نهنگ تاريك» و  رمان «تار مو» شناخته شده بود، در اين كتاب به شيوه‌اي  بي‌پرواتر  و بي‌واسطه‌تر از هميشه ظاهر شده  است. آنچه بيش از همه در «كتاب زميني» جلب‌توجه مي‌كند، چرخش معنادار نويسنده از فضاهاي وهم‌زده و اسطوره‌گرايانه آثار پيشين، به سوي نوعي نوواقع‌گرايي انتقادي است. اگر در «نهنگ تاريك» و «تار مو» با لايه‌هايي از خيال، تمثيل و استعاره سر و كار داشتيم، در اين مجموعه با موقعيت‌هايي ملموس‌تر، شخصيت‌هايي زميني‌تر و زبان و ساختاري ساده‌تر مواجهيم. اين سادگي منجر به نوعي ايجاز و دقت در طراحي موقعيت‌ها و ساختن طنز از دل واقعيت شده است.
داستان‌هاي اين كتاب در جنوب ايران مي‌گذرند؛ اما برخلاف نگاهي صرفا اقليمي يا توريستي، آنچه اهميت دارد، انسان است. شخصيت‌هاي بردستاني نه قهرمانند و نه قرباني؛ آنها آدم‌هايي ساده‌اند با منطق خاص خود، گرفتار تناقض‌ها، خنده‌ها، نااميدي‌ها و گاه جنون‌هاي كوچك و شخصي.  در داستان «جزيره من» با شخصيتي سر و كار داريم كه به محض فكر كردن به چيزي، آن را مي‌آفريند. در داستان «جوانشير» كارمندي بي‌آزار گرفتار جدالي ابدي با كلاغ‌ها مي‌شود. در «نقطه» تمام عمر و زندگي جواني به نام «آيا» با يك تصادف جزيي هجوزده به ناگهان در يك لحظه ويران مي‌شود. يا در «بهترين آتش‌نشان دنيا» با آتش‌نشان نمونه‌اي مواجهيم كه در عمر كاري سي ساله خود حتي يك‌بار هم آتشي را خاموش نكرده. از نظر زباني، «كتاب زميني» به ريتم گفتار نزديك شده و به نظر مي‌رسد نويسنده با حذف نقطه‌گذاري‌هاي مرسوم، بازتاب‌دهنده‌ سياليت ذهني و گفتاري شخصيت‌هاست. اين انتخاب زباني، علاوه بر خلق لحن، به ساختن نوعي طنز دروني هم كمك كرده است؛ طنزي محوري كه در بسياري از داستان‌ها از جنس هجو است. هجويه‌اي عليه نظم رسمي، عليه بروكراسي، عليه كليشه‎‌هاي رسمي و حتي عليه خود ادبيات. براي مثال در داستان‌هايي مثل «مصاحبه» روند دست و پاگير و كلافه‌كننده مصاحبه‌هاي كاري مورد هجو و حمله قرار گرفته و در «كالاي فرهنگي» كنايه‌اي هوشمندانه به مناسبات صنعت نشر و مصرف‌كنندگان كتاب زده مي‌شود.  در قياس با آثار قبلي «كتاب زميني» اثري است پخته‌تر و جسورانه‌تر. نويسنده ديگر از پشت لايه‌هاي ضخيم تمثيل و استعاره به جهان نمي‌نگرد، بلكه با شفافيتي رندانه، چشم در چشم واقعيت ايستاده و آن را دستكاري مي‌كند. اما اين‌بار نه با زبان مرثيه كه با زبان خنده، زخم‌ها را نشان مي‌دهد. به همين خاطر است كه «كتاب زميني» بيش از آنكه كتابي درباره‌ جنوب باشد، كتابي است درباره‌ انسان؛ انساني زميني؛ انساني گرفتار، اميدوار و طناز. اين كتاب نشان مي‌دهد كه چطور مي‌توان بدون پناه گرفتن در اسطوره يا پست‌مدرنيسم، از دلِ واقعيت، داستان‌هايي ساخت كه هم سرگرم‌كننده باشند و هم عميق. «كتاب زميني» شايد شخصي‌ترين و صميمي‌ترين كتاب بردستاني باشد؛ كتابي كه نه‌تنها نقطه‌ تلاقي تجربه و زبان است، بلكه سندي است بر توان ادبيات براي تبديل زيست روزمره به اثر هنري.

@qoqnoospub