✳️ درست‌نویسی ضمایر ملکی و مفعولی
▫️برگرفته از: درست‌نویسی
📌به قلم جناب آقای #علی_ملیح
این مطلب در جواب مطلبی که در اینستاگرام بسیار دیده شده، نوشته شده است:
🔸اگر قرار باشد ضمایر ملکی و مفعولی را به این شکل [👇👇] بنویسیم، اول این‌که مخاطب را دچار بدخوانی و التباس می‌کنیم. و دوم این‌که ایشان «مَردَم» را «مرد ام» نوشته‌اند؛ یعنی ضمیر را بافاصله مرقوم فرموده‌اند، چراکه می‌دانند اگر بی‌فاصله بنویسندش، کاملاً اشتباه خوانده می‌شود و بی‌گمان، بافاصله اشتباه است.
🔸چرا راه دور برویم! اکنون می‌توانیم بگوییم «برد» چه معنایی دارد؟ «بَرْد» (به‌معنای سرما)، «بُرْد» (ماضی بردن درمقابل باختن، یا رهسپاری)، «بَرَد» (مضارع فعل پیشین)، یا «بُرَد» (مضارع مصدر بُردن)؟ کدام است؟ بی‌گمان بافتار و متن است که مشخص می‌کند این واژه‌ها چه‌گونه باید خوانده شوند. بنابراین ابداً به صلاح، و مناسب نیست که ما برای ایجاد تمایز و تناظر، ضمایر ملکی و مفعولی را به‌گونه‌ای نادرست بنویسیم که خواندنش، ایجاد ابهام کند.
🔸ما فقط ضمایر ملکی و مفعولی را در زمانی به‌صورت نیم‌فاصله با واژه و همراه الف (در رسمی‌نویسی) می‌نویسیم که واژه به ی و ه ناملفوظ ختم شده‌باشد:
زندگی‌ام/ زندگی‌م
شخصی‌ات/ شخصی‌ت
خوبی‌ات/ خوبی‌ت
نامه‌مان/ نامه‌مون
رفته‌ام/ رفته‌م
خانه‌ات/ خونه‌ت (و نه خونت)
بهانه‌شان/ بهونه‌شون
در نهایت، چنان‌چه بخواهیم خوانندهٔ متنمان را بهتر راهنمایی کنیم، اعراب‌گذاری می‌کنیم؛ یعنی همان کاری که ایشان، با همین روش، باز هم انجام داده‌اند!
|#درست‌نویسی|#ضمایر_ملکی|#ضمایر_مفعولی|
🆔 @VajehPardaz |#واژه‌پرداز🔹
.
▫️برگرفته از: درست‌نویسی
📌به قلم جناب آقای #علی_ملیح
این مطلب در جواب مطلبی که در اینستاگرام بسیار دیده شده، نوشته شده است:
🔸اگر قرار باشد ضمایر ملکی و مفعولی را به این شکل [👇👇] بنویسیم، اول این‌که مخاطب را دچار بدخوانی و التباس می‌کنیم. و دوم این‌که ایشان «مَردَم» را «مرد ام» نوشته‌اند؛ یعنی ضمیر را بافاصله مرقوم فرموده‌اند، چراکه می‌دانند اگر بی‌فاصله بنویسندش، کاملاً اشتباه خوانده می‌شود و بی‌گمان، بافاصله اشتباه است.
🔸چرا راه دور برویم! اکنون می‌توانیم بگوییم «برد» چه معنایی دارد؟ «بَرْد» (به‌معنای سرما)، «بُرْد» (ماضی بردن درمقابل باختن، یا رهسپاری)، «بَرَد» (مضارع فعل پیشین)، یا «بُرَد» (مضارع مصدر بُردن)؟ کدام است؟ بی‌گمان بافتار و متن است که مشخص می‌کند این واژه‌ها چه‌گونه باید خوانده شوند. بنابراین ابداً به صلاح، و مناسب نیست که ما برای ایجاد تمایز و تناظر، ضمایر ملکی و مفعولی را به‌گونه‌ای نادرست بنویسیم که خواندنش، ایجاد ابهام کند.
🔸ما فقط ضمایر ملکی و مفعولی را در زمانی به‌صورت نیم‌فاصله با واژه و همراه الف (در رسمی‌نویسی) می‌نویسیم که واژه به ی و ه ناملفوظ ختم شده‌باشد:
زندگی‌ام/ زندگی‌م
شخصی‌ات/ شخصی‌ت
خوبی‌ات/ خوبی‌ت
نامه‌مان/ نامه‌مون
رفته‌ام/ رفته‌م
خانه‌ات/ خونه‌ت (و نه خونت)
بهانه‌شان/ بهونه‌شون
در نهایت، چنان‌چه بخواهیم خوانندهٔ متنمان را بهتر راهنمایی کنیم، اعراب‌گذاری می‌کنیم؛ یعنی همان کاری که ایشان، با همین روش، باز هم انجام داده‌اند!
|#درست‌نویسی|#ضمایر_ملکی|#ضمایر_مفعولی|
🆔 @VajehPardaz |#واژه‌پرداز🔹
.
