🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄☄ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان، آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو، دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست، آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه، در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان، آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این روز باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید، آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄☄ آناهیتا، ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها، او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند.
☄☄ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍ گردآوری و نگارش #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄☄ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان، آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو، دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست، آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه، در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان، آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این روز باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید، آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄☄ آناهیتا، ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها، او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند.
☄☄ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍ گردآوری و نگارش #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️☄️ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن چنانچه در این روز باران می‌بارید جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️☄️ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍️ #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه #جشن_های_ایرانی
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️☄️ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن چنانچه در این روز باران می‌بارید جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️☄️ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍️ #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه #جشن_های_ایرانی
🍃🌱 @AdabSar
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️ آب در ایران و جهان در گذشته‌های دور بسیار ارزشمند و سپند بود. ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان ویژه‌ی آب و ایزدبانوی آب‌ها، آناهیتا بود. افزون بر ماه آبان که ماه بارندگی است، روز دهم هر ماه آبان‌روز نام داشت.
جشن آبانگان در آبان‌روز از آبان‌ماه و جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار می‌شد. انگیزه‌ی برگزاری جشن آبانگاه این بود که آبان‌روز فروردین، نخستین روز پاسداشت آب در سال بود. دو جشن آبانگاه و آبانگان ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی داشتند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز سامان دادن به کاریز(قنات)ها و رودها، نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را نشانه‌ی به‌کامی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این جشن باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه از آن زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در افسانه‌های ایرانی بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️ نیایشگاه‌ها(معابد) آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند و در کنار آن‌ها آبی روان بوده یا هست، می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
✍️ #پریسا_امام_وردیلو
🎞 فرتور(عکس): پیکره‌ی آناهیتا در فومن(بالا)
پیکره‌ی آناهیتا در مراغه(پایین)
b2n.ir/annahita
____________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
____________________
📜 درباره‌ی آبانگان و جشن‌های آب بیشتر بخوانید:
استوره‌ی آناهیتا
https://t.me/AdabSar/15197
پیدایش آبانگان
https://t.me/AdabSar/15198
آیین‌های آبانگان
https://t.me/AdabSar/15199
#جشن_های_ایرانی #جشن_آبانگاه #آبانگاه #فروردینگان #نوروز
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️ آب در ایران و جهان در گذشته‌های دور بسیار ارزشمند و سپند بود. ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان ویژه‌ی آب و ایزدبانوی آب‌ها، آناهیتا بود. افزون بر ماه آبان که ماه بارندگی است، روز دهم هر ماه آبان‌روز نام داشت.
جشن آبانگان در آبان‌روز از آبان‌ماه و جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار می‌شد. انگیزه‌ی برگزاری جشن آبانگاه این بود که آبان‌روز فروردین، نخستین روز پاسداشت آب در سال بود. دو جشن آبانگاه و آبانگان ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی داشتند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز سامان دادن به کاریز(قنات)ها و رودها، نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را نشانه‌ی به‌کامی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این جشن باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه از آن زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در افسانه‌های ایرانی بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️ نیایشگاه‌ها(معابد) آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند و در کنار آن‌ها آبی روان بوده یا هست، می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
✍️ #پریسا_امام_وردیلو
🎞 فرتور(عکس): پیکره‌ی آناهیتا در فومن(بالا)
پیکره‌ی آناهیتا در مراغه(پایین)
b2n.ir/annahita
____________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
____________________
📜 درباره‌ی آبانگان و جشن‌های آب بیشتر بخوانید:
استوره‌ی آناهیتا
https://t.me/AdabSar/15197
پیدایش آبانگان
https://t.me/AdabSar/15198
آیین‌های آبانگان
https://t.me/AdabSar/15199
#جشن_های_ایرانی #جشن_آبانگاه #آبانگاه #فروردینگان #نوروز
🍃🌱 @AdabSar