🍇🍷🍖☘
@AdabSar
🔅آشنایی با جشن‌های ایرانی
شادی و جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی، ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند.
🍲ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و یکی از این جشن‌ها "سیرسور" یا "سیرشور" بود که به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان، با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد، پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی ماه (هشتم دی در گاه‌شمار کنونی) بود.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[*] می‌نوشیدند و سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود، خود را برهانند."
👑در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید"، مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت نشستن جمشید، نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه، آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی!
#شاهنامه #فردوسی
🍗شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز، نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها را دارد. زیرا امروز سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏امروزه انجمن خوراک ایران به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان، روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) نام گذاشته است.
📖در گوش‌روز از دی‌ماه، بجز "سیرسور"، فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
پی‌نوشت*
آب انگور: 😉👈👈🍷
برداشت آزاد از:
#آثارالباقیه
نویسنده: #ابوریحان_بیرونی
تارنمای "ایران‌بوم"
#برهان_قاطع
نویسنده: #محمدحسین_خلف_تبریزی
#فرهنگ_نامهای_شاهنامه
نویسنده: #منصور_رستگار_فسایی
#دیگان #سیرسور
#فرهنگ_ایران #جمشید
@AdabSar
📚📚📚📚
@AdabSar
🔅آشنایی با جشن‌های ایرانی
شادی و جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی، ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند.
🍲ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و یکی از این جشن‌ها "سیرسور" یا "سیرشور" بود که به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان، با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد، پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی ماه (هشتم دی در گاه‌شمار کنونی) بود.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[*] می‌نوشیدند و سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود، خود را برهانند."
👑در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید"، مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت نشستن جمشید، نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه، آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی!
#شاهنامه #فردوسی
🍗شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز، نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها را دارد. زیرا امروز سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏امروزه انجمن خوراک ایران به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان، روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) نام گذاشته است.
📖در گوش‌روز از دی‌ماه، بجز "سیرسور"، فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
پی‌نوشت*
آب انگور: 😉👈👈🍷
برداشت آزاد از:
#آثارالباقیه
نویسنده: #ابوریحان_بیرونی
تارنمای "ایران‌بوم"
#برهان_قاطع
نویسنده: #محمدحسین_خلف_تبریزی
#فرهنگ_نامهای_شاهنامه
نویسنده: #منصور_رستگار_فسایی
#دیگان #سیرسور
#فرهنگ_ایران #جمشید
@AdabSar
📚📚📚📚
🍇🍷🍖☘
@AdabSar
🥗 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🥗 جشن سیرسور یا سیرشور
💃💃 شادی، جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی، ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند. هرچند که پژوهش‌های دیگری به بیش از ۶۵ جشن باور دارند.
🍲🍲 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و یکی از این جشن‌ها "سیرسور" یا "سیرشور" بود که به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان، با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد، پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶🍶 جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[😉👈🍷] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود، خود را برهانند."
👑👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید"، مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت نشستن جمشید، نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه، آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی!
#شاهنامه #فردوسی
🍗🍗 شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز، نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها را دارد. زیرا امروز سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏🍏 امروزه انجمن خوراک ایران به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان، روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) نام گذاشته است.
📖📖 در گوش‌روز از دی‌ماه، "سیرسور"، فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
________________
برداشت آزاد از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
________________
#دیگان #سیرسور #سیرشور #جمشید #فرهنگ_ایران
@AdabSar
📚📚📚📚
@AdabSar
🥗 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🥗 جشن سیرسور یا سیرشور
💃💃 شادی، جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی، ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند. هرچند که پژوهش‌های دیگری به بیش از ۶۵ جشن باور دارند.
🍲🍲 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و یکی از این جشن‌ها "سیرسور" یا "سیرشور" بود که به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان، با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد، پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶🍶 جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[😉👈🍷] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود، خود را برهانند."
👑👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید"، مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت نشستن جمشید، نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه، آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی!
#شاهنامه #فردوسی
🍗🍗 شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز، نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها را دارد. زیرا امروز سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏🍏 امروزه انجمن خوراک ایران به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان، روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) نام گذاشته است.
📖📖 در گوش‌روز از دی‌ماه، "سیرسور"، فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
________________
برداشت آزاد از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
________________
#دیگان #سیرسور #سیرشور #جمشید #فرهنگ_ایران
@AdabSar
📚📚📚📚
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄☄ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان، آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو، دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست، آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه، در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان، آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این روز باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید، آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄☄ آناهیتا، ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها، او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند.
☄☄ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍ گردآوری و نگارش #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄☄ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان، آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو، دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست، آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه، در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان، آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این روز باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید، آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄☄ آناهیتا، ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها، او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند.
☄☄ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍ گردآوری و نگارش #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
🍇🍷 @AdabSar 🍎
🥗 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🥗 جشن سیرسور یا سیرشور
💃💃 شادی، جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند. هرچند که پژوهش‌های دیگری به بیش از ۶۵ جشن باور دارند.
🍲🍲 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و در میانه‌ی جشن‌های دیگان نیز جشن بسیار کهن "سیرسور" یا "سیرشور" برگزار می‌شد. به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان این جشن با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶🍶 جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی‌ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[🍷🍇] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود خود را برهانند."
👑👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید" مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت‌نشستن جمشید نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی
#شاهنامه #فردوسی
🍗🍗 شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها دارد. زیرا امروز سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏🍏 امروز انجمن خوراک ایران می‌کوشد به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) بنامد. در چند سال گذشته در این روز برنامه‌هایی برای بهبود خوراک و تندرستی برگزار شده است.
📖📖 در گوش‌روز از دی‌ماه و روز جشن "سیرسور" فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
✍🏼 #پریسا_امام_وردی
#جشن_های_ایرانی #دیگان #سیرسور #سیرشور
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
🍎🍎 @AdabSar 🍏
🥗 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🥗 جشن سیرسور یا سیرشور
💃💃 شادی، جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند. هرچند که پژوهش‌های دیگری به بیش از ۶۵ جشن باور دارند.
🍲🍲 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و در میانه‌ی جشن‌های دیگان نیز جشن بسیار کهن "سیرسور" یا "سیرشور" برگزار می‌شد. به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان این جشن با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶🍶 جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی‌ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[🍷🍇] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود خود را برهانند."
👑👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید" مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت‌نشستن جمشید نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی
#شاهنامه #فردوسی
🍗🍗 شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها دارد. زیرا امروز سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏🍏 امروز انجمن خوراک ایران می‌کوشد به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) بنامد. در چند سال گذشته در این روز برنامه‌هایی برای بهبود خوراک و تندرستی برگزار شده است.
📖📖 در گوش‌روز از دی‌ماه و روز جشن "سیرسور" فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
✍🏼 #پریسا_امام_وردی
#جشن_های_ایرانی #دیگان #سیرسور #سیرشور
________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
🍎🍎 @AdabSar 🍏
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️☄️ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن چنانچه در این روز باران می‌بارید جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️☄️ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍️ #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه #جشن_های_ایرانی
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️☄️ ایران در گذشته سرزمینی بود که بیشترین جشن‌ها را داشت. برای ایرانیان باستان آب و آتش آخشیج‌های سپند(عناصر مقدس) بودند و ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران روز و ماه آبان به نام آب و فرشته‌ی آب، آناهیتا است. ازاین‌رو دهمین روز هر ماه و هشتیمن ماه سال که دومین ماه پاییز و آغاز بارندگی‌هاست آبان نامیده شد.
جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار و ازآن‌رو گرامی داشته می‌شد که نخستین آبان‌روز سال بود. جشن آبانگاه در فروردین و جشن آبانگان در آبان‌ماه ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی دارند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را به‌کاهمی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن چنانچه در این روز باران می‌بارید جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در ایران کهن بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️☄️ نیایشگاه‌های آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند، در کنار آن‌ها آبی روان است و می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
📱 برای آشنایی با "آبانگان" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/8874
✍️ #پریسا_امام_وردی
___________________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
#فروردینگان #جشن_آبانگاه #آبانگاه #جشن_های_ایرانی
🍃🌱 @AdabSar
🍇🍷 @AdabSar 🍎
🥗 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🥗 جشن سیرسور یا سیرشور
💃 شادی، جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند. هرچند که پژوهش‌های دیگری به بیش از ۶۵ جشن باور دارند.
🍲 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و در میانه‌ی جشن‌های دیگان نیز جشن بسیار کهن "سیرسور" یا "سیرشور" برگزار می‌شد. به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان این جشن با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶 جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی‌ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[می🍷] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود خود را برهانند."
👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید" مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت‌نشستن جمشید نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی
#شاهنامه #فردوسی
🍗 شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها داشت. امروز هم سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏 امروز انجمن خوراک ایران می‌کوشد به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) بنامد. در چند سال گذشته در این روز برنامه‌هایی برای بهبود خوراک و تندرستی برگزار شده است.
📖 در گوش‌روز از دی‌ماه و روز جشن "سیرسور" فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #دیگان #سیرسور #سیرشور
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
🍎🍎 @AdabSar 🍏
🥗 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🥗 جشن سیرسور یا سیرشور
💃 شادی، جشن و پایکوبی، شیوه‌ی زندگی ایرانیان باستان بود و اندوه، گریستن و پریشانی ناپسند شمرده می‌شد. گفته می‌شود ایرانیان باستان دست‌کم ۶۵روز از سال جشن‌های همگانی داشتند. هرچند که پژوهش‌های دیگری به بیش از ۶۵ جشن باور دارند.
🍲 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و در میانه‌ی جشن‌های دیگان نیز جشن بسیار کهن "سیرسور" یا "سیرشور" برگزار می‌شد. به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان این جشن با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که گریه و اندوه به آن راه نداشت.
🍶 جشن "سیرسور" در "گوش‌روز"، برابر با چهاردهم دی‌ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: "در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[می🍷] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود خود را برهانند."
👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان "جمشید" مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت‌نشستن جمشید نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی
#شاهنامه #فردوسی
🍗 شگفت آنکه در میان ایرانیان و به‌ویژه در این روز خوردن چربی ناپسند شمرده می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها داشت. امروز هم سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
🍏 امروز انجمن خوراک ایران می‌کوشد به پاس این رفتار هوشمندانه‌ی ایرانیان روز چهاردهم دی را "روز میهنی خوراک"(روز ملی تغذیه) بنامد. در چند سال گذشته در این روز برنامه‌هایی برای بهبود خوراک و تندرستی برگزار شده است.
📖 در گوش‌روز از دی‌ماه و روز جشن "سیرسور" فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #دیگان #سیرسور #سیرشور
____________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
🍎🍎 @AdabSar 🍏
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️ آب در ایران و جهان در گذشته‌های دور بسیار ارزشمند و سپند بود. ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان ویژه‌ی آب و ایزدبانوی آب‌ها، آناهیتا بود. افزون بر ماه آبان که ماه بارندگی است، روز دهم هر ماه آبان‌روز نام داشت.
جشن آبانگان در آبان‌روز از آبان‌ماه و جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار می‌شد. انگیزه‌ی برگزاری جشن آبانگاه این بود که آبان‌روز فروردین، نخستین روز پاسداشت آب در سال بود. دو جشن آبانگاه و آبانگان ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی داشتند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز سامان دادن به کاریز(قنات)ها و رودها، نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را نشانه‌ی به‌کامی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این جشن باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه از آن زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در افسانه‌های ایرانی بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️ نیایشگاه‌ها(معابد) آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند و در کنار آن‌ها آبی روان بوده یا هست، می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
✍️ #پریسا_امام_وردیلو
🎞 فرتور(عکس): پیکره‌ی آناهیتا در فومن(بالا)
پیکره‌ی آناهیتا در مراغه(پایین)
b2n.ir/annahita
____________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
____________________
📜 درباره‌ی آبانگان و جشن‌های آب بیشتر بخوانید:
استوره‌ی آناهیتا
https://t.me/AdabSar/15197
پیدایش آبانگان
https://t.me/AdabSar/15198
آیین‌های آبانگان
https://t.me/AdabSar/15199
#جشن_های_ایرانی #جشن_آبانگاه #آبانگاه #فروردینگان #نوروز
🍃🌱 @AdabSar
☔️ آشنایی با جشن‌های ایرانی
☔️ جشن آبانگاه
«...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان‌شده و خوب‌کُنشِ اهورایی را...»
برگرفته از نسک یسنا
☄️ آب در ایران و جهان در گذشته‌های دور بسیار ارزشمند و سپند بود. ایرانیان برای پاک‌نگه‌داشتن و بهره‌برداری درست از آب می‌کوشیدند. در گاهشماری کهن ایران، روز و ماه آبان ویژه‌ی آب و ایزدبانوی آب‌ها، آناهیتا بود. افزون بر ماه آبان که ماه بارندگی است، روز دهم هر ماه آبان‌روز نام داشت.
جشن آبانگان در آبان‌روز از آبان‌ماه و جشن آبانگاه در آبان‌روز از فروردین‌ماه برابر با دهم فروردین برگزار می‌شد. انگیزه‌ی برگزاری جشن آبانگاه این بود که آبان‌روز فروردین، نخستین روز پاسداشت آب در سال بود. دو جشن آبانگاه و آبانگان ریشه، انگیزه و آیین‌های همسانی داشتند و جشنی در پاسداشت آب و آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها بودند. از آیین‌های این روز سامان دادن به کاریز(قنات)ها و رودها، نیایش برای داشتن سالی پرباران و آب‌پاشی و شادی در کنار آب‌ها بود. هنوز هم در باور ایرانیان آب روشنایی است، پشت سرِ راهی(مسافر) آب می‌پاشند و آب ناخواسته را نشانه‌ی به‌کامی(مراد) می‌دانند. به باور مردمان کهن، چنانچه در این جشن باران می‌بارید، جشن آبانگاه از آن مردان بود و مردان به آب‌تنی می‌رفتند و اگر باران نمی‌بارید آبانگاه از آن زنان بود و زنان آب‌تنی می‌کردند و این کار را دارای شگون می‌دانستند.
☄️ آناهیتا ایزدبانوی بسیار برجستهای در افسانه‌های ایرانی بود و جایگاه ویژه‌ای در آیین‌های ایرانی داشت. پیشینه‌ی ستایش او به زمانی بسیار پیش از پیدایش کیش زرتشتی می‌رسد.
در نسک یشت‌ها او زنی جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، به گوهر آراسته، با گردنبندی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاگی(تاجی) با سَد(صد) ستاره‌ی هشت‌گوش بر سر، پاپوش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی است. اَناهید یا آناهیتا گردونه‌ای دارد با چهار اسب سپید و اسب‌های گردونه‌ی او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین جای آسمان است و بر کرانه‌ی هر دریاچه‌ای خانه‌ای آراسته که سَد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان به فرمان اهورامزدا باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
☄️ نیایشگاه‌ها(معابد) آناهیتا در کنار رودها برپا می‌شد و مسیتگاه(زیارتگاه)هایی که امروز با نامهای دختر و بی‌بی شناخته می‌شوند و در کنار آن‌ها آبی روان بوده یا هست، می‌توانند بجامانده از باورهای کهن ایرانی یا نیایشگاه‌های آناهید باشند.
برخی هتا(حتی) خوان پَتیست(نذری) با نام بی‌بی(همچون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های نیایش آناهیتا می‌دانند.
✍️ #پریسا_امام_وردیلو
🎞 فرتور(عکس): پیکره‌ی آناهیتا در فومن(بالا)
پیکره‌ی آناهیتا در مراغه(پایین)
b2n.ir/annahita
____________________
📚 برداشت آزاد از:
1- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
2- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
3- راهنمای زمان جشن‌ها و گردهمایی ملی ایرانیان #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
____________________
📜 درباره‌ی آبانگان و جشن‌های آب بیشتر بخوانید:
استوره‌ی آناهیتا
https://t.me/AdabSar/15197
پیدایش آبانگان
https://t.me/AdabSar/15198
آیین‌های آبانگان
https://t.me/AdabSar/15199
#جشن_های_ایرانی #جشن_آبانگاه #آبانگاه #فروردینگان #نوروز
🍃🌱 @AdabSar
🍷🧄 جشن سیرسور یا سیرشور
جشن ایرانی ناشناخته
🧄 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و در میانه‌ی جشن‌های دیگان نیز جشن بسیار کهن «سیرسور» یا «سیرشور» برگزار می‌شد. به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان این جشن با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد، پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که اندوه به آن راه نداشت.
🍷 جشن سیرسور در «گوش‌روز»، برابر با چهاردهم دی‌ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: «در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[می🍷] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود خود را برهانند.»
👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان جمشید مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت‌نشستن جمشید نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی
#شاهنامه #فردوسی
🍗 ایرانیان در این روز خوردن چربی ناپسند می‌دانستند و همواره بیش‌رَوی(افراط) در خوردن چربی نکوهش می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها داشت. امروز هم سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
📖 در گوش‌روز از دی‌ماه و روز جشن سیرسور فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
@AdabSar
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #دیگان #سیرسور #سیرشور
__________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
🍎 @AdabSar 🍏
جشن ایرانی ناشناخته
🧄 ماه دی یکی از ماه‌هایی بود که جشن‌های پرشماری داشت و در میانه‌ی جشن‌های دیگان نیز جشن بسیار کهن «سیرسور» یا «سیرشور» برگزار می‌شد. به گفته‌ی ابوریحان بیرونی و برخی دیگر از ایران‌شناسان این جشن با سوگواری همگانی برای مرگ جمشیدشاه، پادشاه آرمانی ایران که به دست اهریمن کشته شد، پیوند داشت. نگر(توجه) داشته باشید که در روز سوگواری جمشیدشاه نیز مردم ایران آیینی داشتند که اندوه به آن راه نداشت.
🍷 جشن سیرسور در «گوش‌روز»، برابر با چهاردهم دی‌ماه برگزار می‌شد.
در بن‌مایه‌ها نوشته شده: «در این روز مردم سیر می‌خوردند و آب انگور[می🍷] می‌نوشیدند، سیر و سبزی‌ها را با گوشت می‌پختند و می‌خوردند تا با این کار زیان‌های دیو یا اهریمن را از خود دور کنند و از اندوهی که پس از کشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود خود را برهانند.»
👑 در افسانه‌ها و همچنین داستان‌های شاهنامه‌ی فردوسی آمده است که در زمان جمشید مرگ، رنج، تنگدستی، سرما و گرما از ایران رخت بربست و وی بهترین شیوه را برای به‌زیستی و شادکامی مردمان پدید آورد و روز بر تخت‌نشستن جمشید نوروز نامیده شد. وی نزدیک به شِشسَد(۶۰۰) سال بر ایران فرمانروایی کرد ولی در سده‌های پایانی از راستی و راه یزدان سرپیچید و ناخرسندی و شورش در کشور پدید آمد. سپس جمشید ناگزیر از ایران گریخت و تاج و تخت به آژی‌دهاک(ضحاک)ماردوش رسید. جمشید سد سال پنهان بود ولی در گوش‌روز از دی‌ماه آژی‌دهاک وی را در دریای چین یافت و او را به دو نیم کرد. در این زمان جمشید ۷۰۰ساله بود.
چو این گفته شد فر یزدان ازوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی
#شاهنامه #فردوسی
🍗 ایرانیان در این روز خوردن چربی ناپسند می‌دانستند و همواره بیش‌رَوی(افراط) در خوردن چربی نکوهش می‌شد.
همچنین خوردن سیر پخته و خام و دیگر خوراک‌های ویژه‌ی این روز نشان از رویارویی با سرما و پیشگیری از بیماری‌ها داشت. امروز هم سیر را گیاه تندرستی نامیده‌اند. در داستان‌ها آمده است که خوردن گوشت پس از زمان جمشیدشاه در میان ایرانیان رواگ(رواج)یافت.
📖 در گوش‌روز از دی‌ماه و روز جشن سیرسور فرستادن فرزندان به آموزشگاه و آموختن دانش و پیشه نیک شمرده می‌شد.
@AdabSar
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #دیگان #سیرسور #سیرشور
__________________
📚 برگرفته از:
۱- آثارالباقیه #ابوریحان_بیرونی
۲- تارنمای "ایران‌بوم"
۳- برهان قاطع #محمدحسین_خلف_تبریزی
۴- فرهنگ نامهای شاهنامه #منصور_رستگار_فسایی
🍎 @AdabSar 🍏