🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«سورِنا»، «سورَن»، «سورین»، «سوران» و «سورینا»
⚜ نام‌های کهن، تبارمند و پسرانه‌ی "سورن"، "سورنا"، "سورین"، "سوران" و "سورینا" از یک ریشه و چندگونه از یک نام هستند.
🏹 این نام‌ها به مانی(معنی)دلیر، نیرومند، توانا، تاخت و تاز، غوغا و هیاهوی سپاه هنگام تازش به دشمن هستند.
🎺 "سورن" در زبان پهلوی به چم نیرومند بود. همچنین این نام با واژه‌ی "سور" به چم شادی و سرور از یک ریشه هستند. نام ترکی "سُرنا" (سازی که در جشن‌ها می‌نوازند) از این ریشه است.
🗺 "سوران" سور+ان(پسوند چندینگی) به چم شادمانی و سرور، نام بخش بزرگی در نزدیکی "اورامان تخت" و یکی از چهار گویش کردی است.
👯 "سورین" سور+ین(پسوند بستگی) به چم شادمانی و سرور و "سورینا" نیز سور+ین+ا(پسوند نام‌ساز) است.
🔍 همچنین گفته می‌شود این نام ریشه در واژه‌ی لکی "سوره" داشته و به چم بزرگ‌زاده است ولی در بررسی‌های ادبسار چنین چیزی یافته نشد.
🤴🏻 "سورن" نام یکی از پسران فرهاد چهارم اشکانی و "سورنا" نام دودمان‌های هفتگانه‌ای در زمان ساسانیان در سیستان و بلوچستان و دودمان‌هایی در زمان اشکانیان بود. "سورنا" همچنین نام سرداری در زمان شاپور دوم بود.
👑 این نام زیبا با نام سردار نامدار و دلیر ایرانی شناخته شده است.
"سردار پارتی، سپهبد رستم سورن پهلو"(سورنا) فرزند ماسیس و آرش، سرداری برومند، بلندبالا، زیبا، خردمند، توانگر و بزرگ‌منش بود که در نبرد با سپاه روم، با روش‌های جنگی پیشرفته رومیان را شکست داد. کراسوس رومی در این جنگ کشته شد. وی در زمان اشک سیزدهم و اُرُد نخست اشکانی می‌زیست ولی ارد به او رشک برد و در جوانی نابودش کرد.
"سورنا" کوتاه ولی درخشان زیست.
🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 سولماز، ستوده، سودابه، سوگند و...
👦🏻 سوشا، سینا، سوشیانت، سوشیا، سوشیان، کارن و...
🖇 فرتور(عکس) پیوست، تندیس مرد پارتی است که گمان می‌رود پیکر "سورنا" باشد. این پیکره در ایذه پیدا شده است.
goo.gl/j2RZpm
#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#سورنا #سورن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«سورِنا»، «سورَن»، «سورین»، «سوران» و «سورینا»
⚜ نام‌های کهن، تبارمند و پسرانه‌ی "سورن"، "سورنا"، "سورین"، "سوران" و "سورینا" از یک ریشه و چندگونه از یک نام هستند.
🏹 این نام‌ها به مانی(معنی)دلیر، نیرومند، توانا، تاخت و تاز، غوغا و هیاهوی سپاه هنگام تازش به دشمن هستند.
🎺 "سورن" در زبان پهلوی به چم نیرومند بود. همچنین این نام با واژه‌ی "سور" به چم شادی و سرور از یک ریشه هستند. نام ترکی "سُرنا" (سازی که در جشن‌ها می‌نوازند) از این ریشه است.
🗺 "سوران" سور+ان(پسوند چندینگی) به چم شادمانی و سرور، نام بخش بزرگی در نزدیکی "اورامان تخت" و یکی از چهار گویش کردی است.
👯 "سورین" سور+ین(پسوند بستگی) به چم شادمانی و سرور و "سورینا" نیز سور+ین+ا(پسوند نام‌ساز) است.
🔍 همچنین گفته می‌شود این نام ریشه در واژه‌ی لکی "سوره" داشته و به چم بزرگ‌زاده است ولی در بررسی‌های ادبسار چنین چیزی یافته نشد.
🤴🏻 "سورن" نام یکی از پسران فرهاد چهارم اشکانی و "سورنا" نام دودمان‌های هفتگانه‌ای در زمان ساسانیان در سیستان و بلوچستان و دودمان‌هایی در زمان اشکانیان بود. "سورنا" همچنین نام سرداری در زمان شاپور دوم بود.
👑 این نام زیبا با نام سردار نامدار و دلیر ایرانی شناخته شده است.
"سردار پارتی، سپهبد رستم سورن پهلو"(سورنا) فرزند ماسیس و آرش، سرداری برومند، بلندبالا، زیبا، خردمند، توانگر و بزرگ‌منش بود که در نبرد با سپاه روم، با روش‌های جنگی پیشرفته رومیان را شکست داد. کراسوس رومی در این جنگ کشته شد. وی در زمان اشک سیزدهم و اُرُد نخست اشکانی می‌زیست ولی ارد به او رشک برد و در جوانی نابودش کرد.
"سورنا" کوتاه ولی درخشان زیست.
🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 سولماز، ستوده، سودابه، سوگند و...
👦🏻 سوشا، سینا، سوشیانت، سوشیا، سوشیان، کارن و...
🖇 فرتور(عکس) پیوست، تندیس مرد پارتی است که گمان می‌رود پیکر "سورنا" باشد. این پیکره در ایذه پیدا شده است.
goo.gl/j2RZpm
#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#سورنا #سورن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
Forwarded from ادبسار
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«سورِنا»، «سورَن»، «سورین»، «سوران» و «سورینا»
⚜ نام‌های کهن، تبارمند و پسرانه‌ی "سورن"، "سورنا"، "سورین"، "سوران" و "سورینا" از یک ریشه و چندگونه از یک نام هستند.
🏹 این نام‌ها به مانی(معنی)دلیر، نیرومند، توانا، تاخت و تاز، غوغا و هیاهوی سپاه هنگام تازش به دشمن هستند.
🎺 "سورن" در زبان پهلوی به چم نیرومند بود. همچنین این نام با واژه‌ی "سور" به چم شادی و سرور از یک ریشه هستند. نام ترکی "سُرنا" (سازی که در جشن‌ها می‌نوازند) از این ریشه است.
🗺 "سوران" سور+ان(پسوند چندینگی) به چم شادمانی و سرور، نام بخش بزرگی در نزدیکی "اورامان تخت" و یکی از چهار گویش کردی است.
👯 "سورین" سور+ین(پسوند بستگی) به چم شادمانی و سرور و "سورینا" نیز سور+ین+ا(پسوند نام‌ساز) است.
🔍 همچنین گفته می‌شود این نام ریشه در واژه‌ی لکی "سوره" داشته و به چم بزرگ‌زاده است ولی در بررسی‌های ادبسار چنین چیزی یافته نشد.
🤴🏻 "سورن" نام یکی از پسران فرهاد چهارم اشکانی و "سورنا" نام دودمان‌های هفتگانه‌ای در زمان ساسانیان در سیستان و بلوچستان و دودمان‌هایی در زمان اشکانیان بود. "سورنا" همچنین نام سرداری در زمان شاپور دوم بود.
👑 این نام زیبا با نام سردار نامدار و دلیر ایرانی شناخته شده است.
"سردار پارتی، سپهبد رستم سورن پهلو"(سورنا) فرزند ماسیس و آرش، سرداری برومند، بلندبالا، زیبا، خردمند، توانگر و بزرگ‌منش بود که در نبرد با سپاه روم، با روش‌های جنگی پیشرفته رومیان را شکست داد. کراسوس رومی در این جنگ کشته شد. وی در زمان اشک سیزدهم و اُرُد نخست اشکانی می‌زیست ولی ارد به او رشک برد و در جوانی نابودش کرد.
"سورنا" کوتاه ولی درخشان زیست.
🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 سولماز، ستوده، سودابه، سوگند و...
👦🏻 سوشا، سینا، سوشیانت، سوشیا، سوشیان، کارن و...
🖇 فرتور(عکس) پیوست، تندیس مرد پارتی است که گمان می‌رود پیکر "سورنا" باشد. این پیکره در ایذه پیدا شده است.
goo.gl/j2RZpm
#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#سورنا #سورن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅آشنایی با نام‌های ایرانی
«سورِنا»، «سورَن»، «سورین»، «سوران» و «سورینا»
⚜ نام‌های کهن، تبارمند و پسرانه‌ی "سورن"، "سورنا"، "سورین"، "سوران" و "سورینا" از یک ریشه و چندگونه از یک نام هستند.
🏹 این نام‌ها به مانی(معنی)دلیر، نیرومند، توانا، تاخت و تاز، غوغا و هیاهوی سپاه هنگام تازش به دشمن هستند.
🎺 "سورن" در زبان پهلوی به چم نیرومند بود. همچنین این نام با واژه‌ی "سور" به چم شادی و سرور از یک ریشه هستند. نام ترکی "سُرنا" (سازی که در جشن‌ها می‌نوازند) از این ریشه است.
🗺 "سوران" سور+ان(پسوند چندینگی) به چم شادمانی و سرور، نام بخش بزرگی در نزدیکی "اورامان تخت" و یکی از چهار گویش کردی است.
👯 "سورین" سور+ین(پسوند بستگی) به چم شادمانی و سرور و "سورینا" نیز سور+ین+ا(پسوند نام‌ساز) است.
🔍 همچنین گفته می‌شود این نام ریشه در واژه‌ی لکی "سوره" داشته و به چم بزرگ‌زاده است ولی در بررسی‌های ادبسار چنین چیزی یافته نشد.
🤴🏻 "سورن" نام یکی از پسران فرهاد چهارم اشکانی و "سورنا" نام دودمان‌های هفتگانه‌ای در زمان ساسانیان در سیستان و بلوچستان و دودمان‌هایی در زمان اشکانیان بود. "سورنا" همچنین نام سرداری در زمان شاپور دوم بود.
👑 این نام زیبا با نام سردار نامدار و دلیر ایرانی شناخته شده است.
"سردار پارتی، سپهبد رستم سورن پهلو"(سورنا) فرزند ماسیس و آرش، سرداری برومند، بلندبالا، زیبا، خردمند، توانگر و بزرگ‌منش بود که در نبرد با سپاه روم، با روش‌های جنگی پیشرفته رومیان را شکست داد. کراسوس رومی در این جنگ کشته شد. وی در زمان اشک سیزدهم و اُرُد نخست اشکانی می‌زیست ولی ارد به او رشک برد و در جوانی نابودش کرد.
"سورنا" کوتاه ولی درخشان زیست.
🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 سولماز، ستوده، سودابه، سوگند و...
👦🏻 سوشا، سینا، سوشیانت، سوشیا، سوشیان، کارن و...
🖇 فرتور(عکس) پیوست، تندیس مرد پارتی است که گمان می‌رود پیکر "سورنا" باشد. این پیکره در ایذه پیدا شده است.
goo.gl/j2RZpm
#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#سورنا #سورن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادبسار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅 پیام شما
🌾سیزده در فرهنگ ایرانیان بدشگون نیست!
ایرانیان ، شمارک ۱۳ را اَشویک( مقدس) دانستە‌اند.
زیرا در چرخە‌ی باستان، به هنگام گاهشماری، سال را به ۳۶۰ روز بخش می‌کردند(به شوند اینکه هر روزشان ۳۰ روز بود، جشن برگزار می‌کردند و نام هر یک از استوره‌شان بود و نمی‌خواستند چینش آن را به هم بزنند)
ولی برای درست شدن گاهشمار ۳۶۵روزه به برخی از ماه‌ها پنج روز(فَنج روز) می‌افزودند، به هر کدام از آن ماه‌ها که بیشتر در بهار و تابستان بود یک روز می‌افزودند و به آن روزی که در ماه ۳۰روزه افزودند اَوَرداد (روز زیادی) می‌گفتند تا به یک سال ۳۶۵روزه برسند. اگر بَهیزَکی (سال کبیسە) می‌شد، به‌جای اینکه هر چهار سال آن‌را بهیزک کنند و به ۳۶۶ روز دگرگونش کنند، شش تسوک(ساعت) واپسین را به شمار نمی‌آوردند. بر این برایند پس از ۱۲۰ سال، یک سال ۱۳ماهه نیز داشتیم که این سیزدهم را "بِهرَگ،بِهیزَک: روز خجسته و مبارک،بهترین روز" می‌گفتند و زبانزد " ۱۲۰ساله بشی" هم از اینجا آمده است.
نویسنده و فرستنده: #سورن
#نوروز #سیزده_بدر
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅 پیام شما
🌾سیزده در فرهنگ ایرانیان بدشگون نیست!
ایرانیان ، شمارک ۱۳ را اَشویک( مقدس) دانستە‌اند.
زیرا در چرخە‌ی باستان، به هنگام گاهشماری، سال را به ۳۶۰ روز بخش می‌کردند(به شوند اینکه هر روزشان ۳۰ روز بود، جشن برگزار می‌کردند و نام هر یک از استوره‌شان بود و نمی‌خواستند چینش آن را به هم بزنند)
ولی برای درست شدن گاهشمار ۳۶۵روزه به برخی از ماه‌ها پنج روز(فَنج روز) می‌افزودند، به هر کدام از آن ماه‌ها که بیشتر در بهار و تابستان بود یک روز می‌افزودند و به آن روزی که در ماه ۳۰روزه افزودند اَوَرداد (روز زیادی) می‌گفتند تا به یک سال ۳۶۵روزه برسند. اگر بَهیزَکی (سال کبیسە) می‌شد، به‌جای اینکه هر چهار سال آن‌را بهیزک کنند و به ۳۶۶ روز دگرگونش کنند، شش تسوک(ساعت) واپسین را به شمار نمی‌آوردند. بر این برایند پس از ۱۲۰ سال، یک سال ۱۳ماهه نیز داشتیم که این سیزدهم را "بِهرَگ،بِهیزَک: روز خجسته و مبارک،بهترین روز" می‌گفتند و زبانزد " ۱۲۰ساله بشی" هم از اینجا آمده است.
نویسنده و فرستنده: #سورن
#نوروز #سیزده_بدر
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
آپانگان (آبانگان) از جشن‌های یکی شدن روز و ماه در ایران باستان می‌باشد، برای ستایش ایزدبانوی آب‌های روان و چنگ‌نواز آسمان‌ها،اناهیتَ (آناهیتا:پاک و بی‌آلایش) برگزار می‌شده است.
این جشن چهارم آبان ماه برابر دهم آبان ماه از گاهشمار ایران باستان می‌باشد.
ایرانیان در جشن آبانگان برای پاسداشت آب به پیرامون چشمه‌ها می‌رفتند و بخشی از نیایش اَوستا به نام آپزور (آبزور) را می‌خواندند. در افسانه‌های ایرانی آمده است که در این روز زَو پادشاه بر افراسیاب پیروز می‌شود و او را از سرزمین خویش می‌راند و همچنین در این روز پس از گذشت پنج خواه هفت سال خشکی باران آمده است.
بایست یاداور شد که ایزدبانو آناهیتَ در باور ایرانیان باستان مادر ایزد میترَ (مهر، دلدادگی، دوستی و خوش پیمانی) بوده است و میترَ نیز نماد خورشید، روشنایی و نیرومندی بوده است.
با آرزوی پیروزی وسربلندی ایرانیان راستین در این روز فرخنده.
#آبانگان #جشن_آبانگان
فرستنده: #سورن
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
آپانگان (آبانگان) از جشن‌های یکی شدن روز و ماه در ایران باستان می‌باشد، برای ستایش ایزدبانوی آب‌های روان و چنگ‌نواز آسمان‌ها،اناهیتَ (آناهیتا:پاک و بی‌آلایش) برگزار می‌شده است.
این جشن چهارم آبان ماه برابر دهم آبان ماه از گاهشمار ایران باستان می‌باشد.
ایرانیان در جشن آبانگان برای پاسداشت آب به پیرامون چشمه‌ها می‌رفتند و بخشی از نیایش اَوستا به نام آپزور (آبزور) را می‌خواندند. در افسانه‌های ایرانی آمده است که در این روز زَو پادشاه بر افراسیاب پیروز می‌شود و او را از سرزمین خویش می‌راند و همچنین در این روز پس از گذشت پنج خواه هفت سال خشکی باران آمده است.
بایست یاداور شد که ایزدبانو آناهیتَ در باور ایرانیان باستان مادر ایزد میترَ (مهر، دلدادگی، دوستی و خوش پیمانی) بوده است و میترَ نیز نماد خورشید، روشنایی و نیرومندی بوده است.
با آرزوی پیروزی وسربلندی ایرانیان راستین در این روز فرخنده.
#آبانگان #جشن_آبانگان
فرستنده: #سورن
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
سوم اَرهشامنو از گاشمار بابلی(گاشمار بابل باستان؛ رویدادنامه نِبونَیید) برابر با بیست‌ونهم اکتبر سال پانسدو بیست‌ونه پیش از زایش(میلاد)،برابر با آبان ماه ایرانی است.
روزی است که پدر ایران زمین، کوروش، بی‌جنگ و پیکار و با سازش، دوستی و مهربانی به بابیر(بابیروش، بابل باستان) درآمد و مردم بابیر با فرخندگی گام نهادن او به سرزمینشان، پیش پایش شاخه‌های سبز گستراندند و به او درود و خوش‌آمد می‌گفتند.
کوروش با شکست واپسین پادشا بابیر، نبونیید، مردم ستمدیده بابیر به‌ویژه یهودیان را که در روزگار پادشاهی بَخت‌خسرو (نِبوکد نچر، بخت‌نصر) دربند بودند، رهایی داد. سپس برای ارج گذاشتن به مردمان بابیر و برای به دست آوردن دل آنان، جامه پادشاهی بابیر را بر تن کرد و در برابر پیکر خدای بزرگ آنان مردوک سر فرود آورد.
او فرمان آزادی خود را بر اَکدی بر روی سُتونکی گِلی (اُستوانه گلی) مانند گِل نبشته‌های آن سرزمین به مایه سنایش (احترام) به آیین مردم میان‌رودان (بین‌النهرین)نوشت.
او برده‌داری را باز داشت و به مردم پیرو شاهنشاهی خود آزادی، جا، کیش و اندیشه داد.
این روز را مردم بابیر در رویدادنامه نِبونَیید به یادگار گذاشتند تا به جهانیان نشان دهند پدر ایران زمین در نزدیک به دوهزار و پانسد و خُرده‌ای سالِ پیش با کردار نیک، گفتار نیک و پندار نیک واژه هُومَنگرایی (انسانیت) را به همگان آموخت.
ما فرزندان امپراتوری پارسیا نیز بر روان پاک آرامیده‌ی پاسارگاد، نخستین نگارنده‌ی برابری، کورُش بزرگ درودی از سر مهر داریم.
فرستنده: #سورن
#روز_کوروش
فرتور پیوست: سنگ‌نبشته‌ی نبونیید goo.gl/1Y1u8J
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
سوم اَرهشامنو از گاشمار بابلی(گاشمار بابل باستان؛ رویدادنامه نِبونَیید) برابر با بیست‌ونهم اکتبر سال پانسدو بیست‌ونه پیش از زایش(میلاد)،برابر با آبان ماه ایرانی است.
روزی است که پدر ایران زمین، کوروش، بی‌جنگ و پیکار و با سازش، دوستی و مهربانی به بابیر(بابیروش، بابل باستان) درآمد و مردم بابیر با فرخندگی گام نهادن او به سرزمینشان، پیش پایش شاخه‌های سبز گستراندند و به او درود و خوش‌آمد می‌گفتند.
کوروش با شکست واپسین پادشا بابیر، نبونیید، مردم ستمدیده بابیر به‌ویژه یهودیان را که در روزگار پادشاهی بَخت‌خسرو (نِبوکد نچر، بخت‌نصر) دربند بودند، رهایی داد. سپس برای ارج گذاشتن به مردمان بابیر و برای به دست آوردن دل آنان، جامه پادشاهی بابیر را بر تن کرد و در برابر پیکر خدای بزرگ آنان مردوک سر فرود آورد.
او فرمان آزادی خود را بر اَکدی بر روی سُتونکی گِلی (اُستوانه گلی) مانند گِل نبشته‌های آن سرزمین به مایه سنایش (احترام) به آیین مردم میان‌رودان (بین‌النهرین)نوشت.
او برده‌داری را باز داشت و به مردم پیرو شاهنشاهی خود آزادی، جا، کیش و اندیشه داد.
این روز را مردم بابیر در رویدادنامه نِبونَیید به یادگار گذاشتند تا به جهانیان نشان دهند پدر ایران زمین در نزدیک به دوهزار و پانسد و خُرده‌ای سالِ پیش با کردار نیک، گفتار نیک و پندار نیک واژه هُومَنگرایی (انسانیت) را به همگان آموخت.
ما فرزندان امپراتوری پارسیا نیز بر روان پاک آرامیده‌ی پاسارگاد، نخستین نگارنده‌ی برابری، کورُش بزرگ درودی از سر مهر داریم.
فرستنده: #سورن
#روز_کوروش
فرتور پیوست: سنگ‌نبشته‌ی نبونیید goo.gl/1Y1u8J
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
Forwarded from ادبسار
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅 پیام شما
🌾سیزده در فرهنگ ایرانیان بدشگون نیست!
ایرانیان ، شمارک ۱۳ را اَشویک( مقدس) دانستە‌اند.
زیرا در چرخە‌ی باستان، به هنگام گاهشماری، سال را به ۳۶۰ روز بخش می‌کردند(به شوند اینکه هر روزشان ۳۰ روز بود، جشن برگزار می‌کردند و نام هر یک از استوره‌شان بود و نمی‌خواستند چینش آن را به هم بزنند)
ولی برای درست شدن گاهشمار ۳۶۵روزه به برخی از ماه‌ها پنج روز(فَنج روز) می‌افزودند، به هر کدام از آن ماه‌ها که بیشتر در بهار و تابستان بود یک روز می‌افزودند و به آن روزی که در ماه ۳۰روزه افزودند اَوَرداد (روز زیادی) می‌گفتند تا به یک سال ۳۶۵روزه برسند. اگر بَهیزَکی (سال کبیسە) می‌شد، به‌جای اینکه هر چهار سال آن‌را بهیزک کنند و به ۳۶۶ روز دگرگونش کنند، شش تسوک(ساعت) واپسین را به شمار نمی‌آوردند. بر این برایند پس از ۱۲۰ سال، یک سال ۱۳ماهه نیز داشتیم که این سیزدهم را "بِهرَگ،بِهیزَک: روز خجسته و مبارک،بهترین روز" می‌گفتند و زبانزد " ۱۲۰ساله بشی" هم از اینجا آمده است.
نویسنده و فرستنده: #سورن
#نوروز #سیزده_بدر
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅 پیام شما
🌾سیزده در فرهنگ ایرانیان بدشگون نیست!
ایرانیان ، شمارک ۱۳ را اَشویک( مقدس) دانستە‌اند.
زیرا در چرخە‌ی باستان، به هنگام گاهشماری، سال را به ۳۶۰ روز بخش می‌کردند(به شوند اینکه هر روزشان ۳۰ روز بود، جشن برگزار می‌کردند و نام هر یک از استوره‌شان بود و نمی‌خواستند چینش آن را به هم بزنند)
ولی برای درست شدن گاهشمار ۳۶۵روزه به برخی از ماه‌ها پنج روز(فَنج روز) می‌افزودند، به هر کدام از آن ماه‌ها که بیشتر در بهار و تابستان بود یک روز می‌افزودند و به آن روزی که در ماه ۳۰روزه افزودند اَوَرداد (روز زیادی) می‌گفتند تا به یک سال ۳۶۵روزه برسند. اگر بَهیزَکی (سال کبیسە) می‌شد، به‌جای اینکه هر چهار سال آن‌را بهیزک کنند و به ۳۶۶ روز دگرگونش کنند، شش تسوک(ساعت) واپسین را به شمار نمی‌آوردند. بر این برایند پس از ۱۲۰ سال، یک سال ۱۳ماهه نیز داشتیم که این سیزدهم را "بِهرَگ،بِهیزَک: روز خجسته و مبارک،بهترین روز" می‌گفتند و زبانزد " ۱۲۰ساله بشی" هم از اینجا آمده است.
نویسنده و فرستنده: #سورن
#نوروز #سیزده_بدر
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
Forwarded from ادبسار
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
سوم اَرهشامنو از گاشمار بابلی(گاشمار بابل باستان؛ رویدادنامه نِبونَیید) برابر با بیست‌ونهم اکتبر سال پانسدو بیست‌ونه پیش از زایش(میلاد)،برابر با آبان ماه ایرانی است.
روزی است که پدر ایران زمین، کوروش، بی‌جنگ و پیکار و با سازش، دوستی و مهربانی به بابیر(بابیروش، بابل باستان) درآمد و مردم بابیر با فرخندگی گام نهادن او به سرزمینشان، پیش پایش شاخه‌های سبز گستراندند و به او درود و خوش‌آمد می‌گفتند.
کوروش با شکست واپسین پادشا بابیر، نبونیید، مردم ستمدیده بابیر به‌ویژه یهودیان را که در روزگار پادشاهی بَخت‌خسرو (نِبوکد نچر، بخت‌نصر) دربند بودند، رهایی داد. سپس برای ارج گذاشتن به مردمان بابیر و برای به دست آوردن دل آنان، جامه پادشاهی بابیر را بر تن کرد و در برابر پیکر خدای بزرگ آنان مردوک سر فرود آورد.
او فرمان آزادی خود را بر اَکدی بر روی سُتونکی گِلی (اُستوانه گلی) مانند گِل نبشته‌های آن سرزمین به مایه سنایش (احترام) به آیین مردم میان‌رودان (بین‌النهرین)نوشت.
او برده‌داری را باز داشت و به مردم پیرو شاهنشاهی خود آزادی، جا، کیش و اندیشه داد.
این روز را مردم بابیر در رویدادنامه نِبونَیید به یادگار گذاشتند تا به جهانیان نشان دهند پدر ایران زمین در نزدیک به دوهزار و پانسد و خُرده‌ای سالِ پیش با کردار نیک، گفتار نیک و پندار نیک واژه هُومَنگرایی (انسانیت) را به همگان آموخت.
ما فرزندان امپراتوری پارسیا نیز بر روان پاک آرامیده‌ی پاسارگاد، نخستین نگارنده‌ی برابری، کورُش بزرگ درودی از سر مهر داریم.
فرستنده: #سورن
#روز_کوروش
فرتور پیوست: سنگ‌نبشته‌ی نبونیید goo.gl/1Y1u8J
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
سوم اَرهشامنو از گاشمار بابلی(گاشمار بابل باستان؛ رویدادنامه نِبونَیید) برابر با بیست‌ونهم اکتبر سال پانسدو بیست‌ونه پیش از زایش(میلاد)،برابر با آبان ماه ایرانی است.
روزی است که پدر ایران زمین، کوروش، بی‌جنگ و پیکار و با سازش، دوستی و مهربانی به بابیر(بابیروش، بابل باستان) درآمد و مردم بابیر با فرخندگی گام نهادن او به سرزمینشان، پیش پایش شاخه‌های سبز گستراندند و به او درود و خوش‌آمد می‌گفتند.
کوروش با شکست واپسین پادشا بابیر، نبونیید، مردم ستمدیده بابیر به‌ویژه یهودیان را که در روزگار پادشاهی بَخت‌خسرو (نِبوکد نچر، بخت‌نصر) دربند بودند، رهایی داد. سپس برای ارج گذاشتن به مردمان بابیر و برای به دست آوردن دل آنان، جامه پادشاهی بابیر را بر تن کرد و در برابر پیکر خدای بزرگ آنان مردوک سر فرود آورد.
او فرمان آزادی خود را بر اَکدی بر روی سُتونکی گِلی (اُستوانه گلی) مانند گِل نبشته‌های آن سرزمین به مایه سنایش (احترام) به آیین مردم میان‌رودان (بین‌النهرین)نوشت.
او برده‌داری را باز داشت و به مردم پیرو شاهنشاهی خود آزادی، جا، کیش و اندیشه داد.
این روز را مردم بابیر در رویدادنامه نِبونَیید به یادگار گذاشتند تا به جهانیان نشان دهند پدر ایران زمین در نزدیک به دوهزار و پانسد و خُرده‌ای سالِ پیش با کردار نیک، گفتار نیک و پندار نیک واژه هُومَنگرایی (انسانیت) را به همگان آموخت.
ما فرزندان امپراتوری پارسیا نیز بر روان پاک آرامیده‌ی پاسارگاد، نخستین نگارنده‌ی برابری، کورُش بزرگ درودی از سر مهر داریم.
فرستنده: #سورن
#روز_کوروش
فرتور پیوست: سنگ‌نبشته‌ی نبونیید goo.gl/1Y1u8J
@AdabSar
🔷💠🔹🔹