📚 #برشی_از_کتاب : #ده_گام_ساده_به_سوی_خوشبختی
✍️ اثر: #آرتور_کالیاندور و #بری_لنسون
👌 ترجمه: #ابوذر_کرمی
📇 انتشارات: #سایه_سخن
🆔 @Sayehsokhan

📚 #برشی_از_کتاب : #ده_گام_ساده_به_سوی_خوشبختی
✍️ اثر: #آرتور_کالیاندور و #بری_لنسون
👌 ترجمه: #ابوذر_کرمی
📇 انتشارات: #سایه_سخن
🆔 @Sayehsokhan

📚 #برشی_از_کتاب : #ده_گام_ساده_به_سوی_خوشبختی
✍️ اثر: #آرتور_کالیاندور و #بری_لنسون
👌 ترجمه: #ابوذر_کرمی
📇 انتشارات: #سایه_سخن
🆔 @Sayehsokhan

صبح را با دیر بیدارشدن کوتاه نکنید؛ به‌صبح مانند پنجمین عنصر حیات بنگرید که قدری نیز مقدس است.

#آرتور_شوپنهاور

🆔 @Sayehsokhan

#صرفا_جهت_انديشيدن

اگر از سعادت دیگران خرسند نمی شوید
بدانید که هرگز سعادتمند نخواهید شد!

✍️ #آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

☸️ پذیرش مسئولیت احساس ها و رفتارهای مان اهمیت زیادی دارد.

⚛️ نخست، منظور ما این نیست که باید خودتان را به خاطر رفتارهای نامناسبتان سرزنش کنید یا مورد حمله قرار دهید.

🔯 مشکل این است که واژه های مسئولیت، سرزنش و تقصیر را معمولاً طوری به کار می بریم که انگار می شود آنها را به جای هم به کار برد- اما آنها معناهای بسیار متفاوتی دارند.

☸️ مسئولیت به این معناست که شما در قبال احساس ها و رفتارهای تان پاسخگو هستید، زیرا شما توانایی هدایت و کنترل آنها را دارید.

⛔️ سرزنش کردن خود، به معنای آن است که به خاطر بدرفتاری، به خودتان، با تمام وجودتان، سرکوفت میزنید.

☸️ مسئولیت پذیری، خوب و سازنده است؛

⛔️ سرزنش خود، مخرب است.


📗 #برشی_از_کتاب
#نميگذارم_كسي_دكمه_هاي_اعصابم_را_فشار_دهد
🖋 اثر: #آلبرت_اليس #آرتور_لانگ
📝 ترجمه: #حميد_شمسي_پور
📰 انتشارات: #رسا
📖 صفحه: ٣٥

🚻 @honar_rabete
🆔 @Sayehsokhan

⭕️هنگامی که مطالعه می‌کنیم شخصِ دیگری به جای ما فکر می‌کند؛ ما فقط جریانِ ذهنی او را تکرار می‌کنیم.

این حدیث همان شاگردی است که
برای یادگیری فنّ تحریر، با مداد خود خطوطی را که معلم رسم نموده دنبال می‌کند. بنابراین در مطالعه، بخش اعظم تفکّر به جای ما انجام شده. به همین دلیل است که هنگامی که پس از چندی اشتغالِ خاطر به افکار خودمان، به مطالعه می‌پردازیم، احساس آسودگی می‌کنیم.

اما هنگام مطالعه، ذهن در واقع جولانگاهِ افکارِ شخصی دیگر می‌شود. وبنابراین گاه اتفاق می‌افتد که شخصی که فراوان — یعنی تقریباً تمام روز — مطالعه می‌کند و در فواصل آن‌ هم وقت خود را با اشتغالات خالی از تفکّر هدر می‌دهد، به تدریج توانِ خوداندیشی را از دست می‌دهد؛ همچون شخصی که همواره سواری می‌کند و عاقبت راه رفتن را از یاد می‌برد.

#آرتور_شوپنهاور
#جهان_و_تاملات_فیلسوف

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

به ندرت در هر صد نفر یک نفر ارزش آن را دارد که با او بحث کنی .

بگذار دیگران هر چه دوست دارند بگویند ، زیرا هر کسی آزاد است که احمق باشد ...

#هنر_همیشه_بر_حق_بودن
#آرتور_شوپنهاور
ترجمۀ #عرفان_ثابتی

🆔@Sayehsokhan

#دستنوشته_های_مدیر_سایه_سخن_۳۲

از تنهایی به در آمدم و به تنهایی فرو رفتم!
شمس تبریزی

✍️ دهمین ویژگی مهم و ممتاز انسان معنوی از نگاه مولانا سفر صادقانه و شجاعانه به درون خویش است.
انسان فرزانه با خود خلوت مدام دارد.
➖در زندگی با صفا و صداقت رفتار می‌کند.
➖ کسی را به خلوت خود راه نمی‌دهد.
➖ همواره به مرور احوال دل خویش مشغول است. چون اهل دل و اهل خلوت است.

✅ نذر کردم که زخلوت هیچ من
سر برون نارم چو زنده‌ست این بدن
زانک در خلوت هر آن‌چه تن کند
نه از برای روی مرد و زن کند

#آرتور_شوپنهاور فیلسوف آلمانی در اثر ارزشمندش
📕 در باب حکمت زندگی می‌گوید:
آدمی هر چه در درون خود بیشتر مایه داشته باشد، از بیرون کمتر طلب می‌کند و دیگران هم کمتر می‌توانند چیزی به او عرضه کنند. برای این انسان یکی از پله‌های رشد شخصیت آن است که همواره با خودش صادق باشد.

انسان معنوی عطش دریافت خویشتن دارد تا سبکبال در مسیر حق سیر کند.
در آینه خود می‌نگرد و مدام به خودارزیابی مشغول است تا زشتی‌ها و علف‌های هرز خود را بیرون بریزد.

✅ آینه‌ات دانی چرا غماز نیست؟
زانکه زنگار از رخش ممتاز نیست
رو تو زنگار از رخ خود پاک کن
بعد از آن آن نور را ادراک کن

ما چون از خودمان جنگل و باغ‌وحش ساخته‌ایم، می‌ترسیم به ملاقات خویشتن برویم.

✅ هر کسی گر عیب‌خود دیدی ز پیش
کی بدی فارغ وی از اصلاح خویش
غافلند این خلق از خود ای پدر
لاجرم گویند عیب هم‌دگر
من نبینم روی خود را ای شمن
من ببینم روی تو، تو روی من

انسان معنوی وقتی عیب خود را می‌بیند، لذت برده، درصدد رفع آن برمی‌‌‌آید تا به آرامش درونی برسد، در حالیکه انسان‌های دیگر از مواجه شدن با خویش و چالش درونی وحشت دارند.

👌 امام علی (ع) می‌فرماید:
"شجاع‌ترین آدم‌ها آنهایی هستند که به درون خودشان سفر می‌کنند و از تاریکی‌های درونشان می‌گذرند."

انسان معنوی از خودش فرار نمی‌کند، به زیارت خود می‌رود و از این‌که به چالش بیفتد وحشت ندارد لذا به روی خود خم می‌شود تا عیب‌های خود را ببیند.

✅ چنان در نیستی غرقم که معبودم همی گوید
بیا با من دمی بنشین ، سر آن هم نمی‌دارم
دمی کاندر وجود آورد آدم را به یک لحظه
از آن دم نیز بیزارم سر آن هم نمی‌دارم

وقتی با معبود خود معاشقه می‌کند حواسش به رفتارش هست و ادب را نگاه می‌دارد.

✅ گرچه با تو شه نشیند بر زمین
خویشتن بشناس و نیکوتر نشین

برای خودش شان و منزلت فراوان قائل است و از حریم خصوصیش دفاع می‌کند.
وقتش را بیهوده به هدر نمی‌دهد و سخت به ارزش‌های خویش پای‌بند است.

✅ همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم
همه شراب تو نوشم چو لب فراز کنم
حرام دارم با مردمان سخن گفتن
و چون حدیث تو آید، سخن دراز کنم
هزار گونه بلنگم به هر رهم که برند
رهی که آن بسوی توست ترکتاز کنم

این‌چنین است که انسان معنوی به مکاشفه و شعور خود اعتنایی خاص دارد و خودش را از هیچ‌کس برتر نمی‌داند و همیشه دغدغه‌اش خودشکوفایی خویش است.
وقتی از مکاشفه خود بیرون زد و از تاریکی‌های درون گذر کرد، همه مخلوقات هستی را در حال نیایش می‌بیند. آن‌گاه سرمست و سرخوش به‌سوی مردم بازمی‌گردد.

✅ چون رهند از دست خود دستی زنند
چون جهند از نقص خود رقصی کنند
مطربانشان از درون دف می‌زنند
بحرها در شورشان کف می‌زنند

شاد و در لحظه باشید
ارادتمند
حسن ملکیان

🆔@Sayehsokhan

اکثر مردم هنگامی که به پایانِ کار می‌رسند و نظری بر گذشته می‌افکنند، درمی‌یابند که سرتاسرِ زندگی را چون چیزی گذرا زیسته‌اند و با حیرت مشاهده می‌کنند که آنچه بی‌اعتنا از کنارش گذشته‌اند و لذّتی از آن نبرده‌اند، همان زندگیشان بوده است؛

یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده‌اند. انسان فریاد بر می‌آورد که امید و آرزو او را فریفته‌اند تا این‌که عاقبت در آغوش مرگ به رقص درآید! آه چه مخلوق حریصِ سیری ناپذیری است این انسان!

✍️ #آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

مقدارِ سعادتی که هر کس می‌تواند بدست آورد، در اثرِ فردیتش پیشاپیش معین شده است. بویژه، محدودیت‌هایِ ذهنیِ هر شخص، میزانِ تواناییِ او را در کسبِ لذت، یک بار برایِ همیشه، تعیین کرده است.

#آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

کسانی که از نوع عوام نیستند
و واقعاً فکری بلند دارند
مانند عقاب در ارتفاعات بلند
در تنهایی آشیانه می کنند.

#آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

سعادت انسان را می‌توان با درختان مقایسه نمود. هر هنگام که از دور به تماشای آن‌ها می‌نشینی بسیار زیبا و دلنشین به نظر میرسند، امّا وقتی به میان آن‌ها می‌روی این زیبایی محو می‌شود و دیگر قادر به تماشای آن نیستی. دلیل حسادت ورزیدن ما به دیگران نیز همین است.

✍🏽 #آرتور_شوپنهاور
📕 #ترس‌ها_و_مزخرفات_ذهنی

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

ما به ندرت درباره آنچه که داریم فکر می‌کنیم، درحالی‌که پیوسته در اندیشه چیزهایی هستیم که نداریم.

#آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

هر کس با معیارهای خود ما را می‌سنجد؛ معیارهایی عموماً شبیه متر خیاطی، و ما باید این حقیقت را بپذیریم که: هیچ‌کس اجازه نخواهد داد تا از او بلندتر باشیم.

#آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

با هیچ‌کس نباید بیش از اندازه گذشت یا محبت داشت!
همان‌طور که دوستانمان را نه به علت رد کردن تقاضای قرضی که از ما خواسته‌اند، بلکه به علت اینکه به آنان قرض داده‌ایم از دست می‌دهیم، هیچ‌کس را به علت رفتار غرورآمیز و بی‌اعتنایی اندک از دست نمی‌دهیم، بلکه به این علت از دست می‌دهیم که رفتاری بیش از اندازه دوستانه و فروتنانه از ما دیده است.

#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

#صرفا_جهت_اندیشیدن

شادی انسان بیشتر شبیه به جنگلی است که از دور زیبا به نظر می‌رسد؛ اما هنگامی که به میانِ آن می‌رویم، زیبایی ناپدید می‌گردد.
ما نمی‌فهمیم که بر سر آن زیبایی چه آمده؟ چرا که اطرافمان را مشتی درخت گرفته‌اند.
وقتی به موقعیت دیگران حسادت می‌کنیم نیز چنین اتفاقی در حال وقوع است.

#آرتور_شوپنهاور
#جهان_و_تأملات_فیلسوف

🆔@Sayehsokhan

✍️  رولو می

🖊  احساس پوچی و اضطراب

احساس پوچی یا خلا معمولا از این احساس افراد سرچشمه می‌گیرد که از انجام هر کار مؤثر در زندگی خود یا دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، ناتوانند. خلا درونی حاصل انباشتگی دراز مدت این عقیده‌ فرد درباره‌ خودش است که قادر نیست به عنوان یک موجود هستی‌مند، زندگی خود را اداره کند یا نگرش ‌دیگران را نسبت به خود تغییر دهد یا تأثیر مفیدی بر دنیای اطرافش بگذارد. در نتیجه گرفتار حس عمیق نومیدی و بیهودگی‌ می‌شود؛ در این شرایط افراد خیلی زود خواستن و احساس کردن را کنار می‌گذارد. بی‌احساسی و فقدان عاطفه دفاع‌هایی هستند در برابر اضطراب. وقتی کسی مدام خود را با خطری مواجه می‌بیند که قادر نیست بر آن غلبه کند، آخرین دفاعش این است که حتی از حس کردن آن خطرات هم پرهیز کند.
وقتی ملتی اسیر نیازهای اقتصادی هستند و در همان حال از نظر روانی تهی می‌باشند، حاکمیت خودکامه و تمامیت‌خواه شکل می‌گیرد و مردم برای رهایی از اضطرابی که تحملش را ندارند، از آزادی خود صرفنظر می کنند و به آنها روی می‌آورند.


همانطور که تب نشانه مبارزه بین بدن ما و میکروب هاست، اضطراب نشانه مبارزه ما با خطری است که ما را تهدید می‌کند. اضطراب معرف یک مبارزه روانی در درون ماست؛ اضطراب وسیله‌ای است که طبیعت در اختیار ما قرار داده، تا بدانیم مسئله‌ای داریم و بهتر است که حلش کنیم.

کسی که گرفتار وحشت و اضطراب است، نمی‌تواند بین خود و واقعیتی که در آن قرارگرفته، جدایی احساس کند. شاید شوخ طبعی به ما کمک کند تا بین خود و مسائل و مشکلاتی که با آن دست به گریبانیم، فاصله‌ای بیندازیم. اما انسان تا زمانی می‌تواند بخندد که زیر نفوذ و استیلای کامل ترس و اضطراب نباشد.

#آرتور _میلر (Arthur Miller)، نویسنده و نمایش‌نامه ‌نویس آمریکایی می‌گوید:
تراژدی بیشتر از کمدی معرف خوشبین بودن انسان است، زیرا نظر انسان را نسبت به انسان و خلقیات او به واقعیت نزدیک‌تر می‌کند.

تهی بودن و اضطراب رابطه لذت بخش ما را با طبیعت از بین می‌برد. وقتی نوزاد متوجه می‌شود که موجودی مستقل و جدا از مادرش است، با این احساس جدا بودن، به نفوذ خودش در دیگران پی‌می‌برد، این چنین است که شخصیت در فرزند انسانی شکل می‌گیرد و انسان شخص می‌شود.

هر وقت انسان بتواند مثل کسی غیر از خودش به خودش بنگرد، و درباره خودش بیاندیشد، به خود آگاهی رسیده است. سگ یا میمون چنین توانایی را ندارد. البته نبودن خودآگاهی می‌تواند انسان را از احساس گناه و اضطراب‌های روانی رها سازد، و بعضی‌ها می گویند خوش به حال سگ که خودآگاهی ندارد، اما در واقع این بالاترین کیفیتی است که انسان از آن برخوردار است.

در موضوع سلامت و بیماری، باید نقش خود را در مقابله با آن فعال بدانیم.   #فروید بارها گفته است که هدف روانکاوی این است که آنچه در ناخوداگاه است، به سطح آگاه آورده شود. برای خیلی‌ها مشغولیت زیاد پوششی بر اضطراب درونی و دور نگهداشتن خود از حال و وضع واقعی خودشان است. فعالیت و عمل‌کردن همراه با خودآگاهی نشانه سرزنده بودن و انسجام شخصیت است.

خیلی وقت‌ها می‌شود که فعال و سرزنده بودن، مستلزم عمل نکردن و خلاقانه بی‌کار نشستن است و این موضوع برای بسیاری از آدم‌های امروزی سخت‌تر از کوشش و فعالیت است. خودآگاهی به معنای زندگی آرام و موقر، همراه با تفکر و تامل و مراقبه و مکاشفه است؛ در این نوع از خودآگاهی، یک چیز «بودن» مهمتر از یک کار «کردن» است.

📚 انسان در جستجوی خویشتن

🆔 @Sayehsokhan
.

🪫🔋هر روز فقط به کارِ آن روز فکر کنید

وقتی احساس می­‌کنم کار یا مسئله‌ای فلجم کرده است، اصل دکتر ویلیام اوسلر، پزشک بزرگ کانادایی در اوایل قرن بیستم، را به یاد می‌آورم.

او در سخنرانی به نام «راه زندگی» که در سال ۱۹۰۹ در دانشگاه ییل ایراد کرد شیوه‌ خود را که مبتنی بر تمرکز بر یک کار در هر زمان بود توصیف کرد. او این شیوه را "کابین‌های کیپ کشتی" نامید. من فکر می‌کنم این شیوه‌ی ارزشمندی است. در نتیجه آن را با شما در میان می‌گذارم.

او گفت که این ایده‌ «کابین‌های کیپ کشتی» زمانی به ذهنش خطور کرد که سوار یک کشتی اقیانوس‌پیما بود. ناگهان آژیر خطر به گوش رسید و تمام اتاقک‌ها و کابین‌های کشتی که زیر عرشه بودند کیپ شدند تا در صورت بروز خطر، آب در آن‌ها نفوذ نکند. ناگهان این فکر به ذهنم رسید که ما انسان‌ها هم می­‌توانیم فکر و ذهن خود را فقط بر روی کار همان روز متمرکز کنیم و فکر و ذهن خود را در مقابل افکار دیگر کیپ کنیم و ببندیم. می­‌توان کار امروز را انجام دهیم بدون این‌که دچار #استرس و نگرانی درباره‌ آینده شویم.


📚کتاب: #ده_گام_ساده_به_سوی_خوشبختی
✍️ نویسندگان: #آرتور_کالیاندور و #بری_لنسون
👨‍🏫 مترجم: #ابوذر_کرمی
📇 ناشر: #سایه_سخن
🗞نوبت چاپ: #چاپ_دوم


🎁🎁سفارش این کتاب🎁🎁

🆔 @Sayehsokhan

کسی که «نمی‌اندیشد»، یک حیوان است زیرا دغدغهٔ بنیادی زندگی انسانی، درک معنای آن‌ است.

#آرتور_شوپنهاور

@vivaphilosophy


🆔 @sayehsokhan