مردم ایران تنها هستند؛ تنها در مقابل حکومتی که آنان را از خود نمی‌داند و بلکه آنان را از خود می‌راند.
ملت ایران ملت بی‌پناهی است. نه می‌توانند در سرنوشت سیاسی خود مشارکت جویند و نه از آن درجه از توانایی مالی برخودار هستند که بتوانند به واسطه آن، خود را از خطرات این بی‌پناهی محافظت کنند.
در این میان وکلای شریف و ارزشمندی پیدا می‌شوند که اعلام می‌کنند از زنان در معرض خشونت به صورت رایگان دفاع خواهند کرد و وکیل مدافع آنان خواهند شد.
لطفا صدای امثال این وکلا را بازتاب دهیم و اگر زنانی را می‌شناسید که در خطر خشونت خانگی یا خشونت در محل کار هستند، خبر دهید که چنین امکانی وجود دارد. آنان نبایستی پیش‌فرض بگیرند که باید هزینه سنگینی بابت وکالت یک وکیل بپردازند.
دست در دست هم دهیم تا بتوانیم این دوره پرادبار و پررنج تاریخ ایران را بگذرانیم.
#خشونت_خانگی #خشونت_علیه_زنان #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ملت ایران ملت بی‌پناهی است. نه می‌توانند در سرنوشت سیاسی خود مشارکت جویند و نه از آن درجه از توانایی مالی برخودار هستند که بتوانند به واسطه آن، خود را از خطرات این بی‌پناهی محافظت کنند.
در این میان وکلای شریف و ارزشمندی پیدا می‌شوند که اعلام می‌کنند از زنان در معرض خشونت به صورت رایگان دفاع خواهند کرد و وکیل مدافع آنان خواهند شد.
لطفا صدای امثال این وکلا را بازتاب دهیم و اگر زنانی را می‌شناسید که در خطر خشونت خانگی یا خشونت در محل کار هستند، خبر دهید که چنین امکانی وجود دارد. آنان نبایستی پیش‌فرض بگیرند که باید هزینه سنگینی بابت وکالت یک وکیل بپردازند.
دست در دست هم دهیم تا بتوانیم این دوره پرادبار و پررنج تاریخ ایران را بگذرانیم.
#خشونت_خانگی #خشونت_علیه_زنان #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
کودک‌آزاری در ایران؛ و نقش ریاکارانه جمهوری اسلامی
خشونت علیه کودکان پدیده غم‌انگیزی‌ست. اعتیاد والدین در این میان نقشی عمده بازی می‌کند و جمهوری اسلامی نیز در این میان هیچ کمکی به بهبود وضعیت کودکان نمی‌کند.
یکی از فعالان حقوق کودک در این میان روایتی واقعی از نقش ظالمانه یک پدر دارد. او در این‌باره می گوید: «این پدر تمام همسرها و بچه هایش را به واسطه اعتیادی که دارد مجبور می‌کند هر روز کار کنند و گاهی در محل کارشان یا حتی دم در خانه می‌ایستد و هر کدام که حداقل ۵۰ هزار تومان کار نکرده باشند اجازه ورود به خانه را ندارند؛ یعنی باید روزی پنجاه هزارتومان کار کنند و اصلا مهم نیست که این پول از چه طریقی به دست بیاید، مهم این است که در انتهای روز این پول برای پدر بیاید».
پرسش: به نظر شما چرا جمهوری اسلامی غم کودکان یمنی را می‌خورد ولی از رنج کودکان ایرانی نه چیزی می‌گوید و نه چیزی انجام می‌دهد؟
طرح از مانا نیستانی
منبع کارتون:
خانه امن
@khanehamntelegram
#یاری_مدنی_توانا #کودک_آزاری #خشونت_خانگی
@Tavaana_TavaanaTech
خشونت علیه کودکان پدیده غم‌انگیزی‌ست. اعتیاد والدین در این میان نقشی عمده بازی می‌کند و جمهوری اسلامی نیز در این میان هیچ کمکی به بهبود وضعیت کودکان نمی‌کند.
یکی از فعالان حقوق کودک در این میان روایتی واقعی از نقش ظالمانه یک پدر دارد. او در این‌باره می گوید: «این پدر تمام همسرها و بچه هایش را به واسطه اعتیادی که دارد مجبور می‌کند هر روز کار کنند و گاهی در محل کارشان یا حتی دم در خانه می‌ایستد و هر کدام که حداقل ۵۰ هزار تومان کار نکرده باشند اجازه ورود به خانه را ندارند؛ یعنی باید روزی پنجاه هزارتومان کار کنند و اصلا مهم نیست که این پول از چه طریقی به دست بیاید، مهم این است که در انتهای روز این پول برای پدر بیاید».
پرسش: به نظر شما چرا جمهوری اسلامی غم کودکان یمنی را می‌خورد ولی از رنج کودکان ایرانی نه چیزی می‌گوید و نه چیزی انجام می‌دهد؟
طرح از مانا نیستانی
منبع کارتون:
خانه امن
@khanehamntelegram
#یاری_مدنی_توانا #کودک_آزاری #خشونت_خانگی
@Tavaana_TavaanaTech
امروز
یک زن در اهواز به قتل رسید
مردی در خوی، همسر خواهر همسر و دختر خود را به قتل رساند
دو روز پیش
مردی تحصیل‌کرده! در مشهد همسرش را به قتل رساند تکه‌تکه کرد در چمدان گذاشت با همان چمدان به تهران رفت و خود را تسلیم کرد
....
هر روز شاهد خبرهای تلخ و عذاب‌آوری هستیم که فهم ابعاد و چگونگی وقوع آن، هر انسان متعهدی را آزرده می‌کند.
با تکرار قتل‌های ناموسی جامعه ایران شکننده‌تر می‌شود زعفران، نازنین، هوژان، زبیده، نازنین، سارا، هاجر، و رومینا غزل فاطمه ....
زنگ خطر تهدید سلامت خانواده سلامت جامعه به صدا درآمده است.
#خشونت_خانگی
#قتل_ناموسی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
یک زن در اهواز به قتل رسید
مردی در خوی، همسر خواهر همسر و دختر خود را به قتل رساند
دو روز پیش
مردی تحصیل‌کرده! در مشهد همسرش را به قتل رساند تکه‌تکه کرد در چمدان گذاشت با همان چمدان به تهران رفت و خود را تسلیم کرد
....
هر روز شاهد خبرهای تلخ و عذاب‌آوری هستیم که فهم ابعاد و چگونگی وقوع آن، هر انسان متعهدی را آزرده می‌کند.
با تکرار قتل‌های ناموسی جامعه ایران شکننده‌تر می‌شود زعفران، نازنین، هوژان، زبیده، نازنین، سارا، هاجر، و رومینا غزل فاطمه ....
زنگ خطر تهدید سلامت خانواده سلامت جامعه به صدا درآمده است.
#خشونت_خانگی
#قتل_ناموسی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
سازمان‌دهی زنان برای تغییر؛ قانون‌گذاری در اندونزی برای ریشه‌کن‌کردن خشونت خانگی
خشونت علیه زنان از مدت‌ها پیش برای اندونزی عامل نگرانی بوده است. اواخر دهه ۱۹۹۰ در آخرین سال‌های حکومت دیکتاتوری رئیس جمهور سوهارتو زنان اندونزی برای برخورد با این معضل اقدام به سازمان‌دهی کردند. خشونت خانگی امری خصوصی محسوب می‌شد که در باورهای دینی ریشه داشت؛ باورهایی که مرد را در صدر خانواده قرار می‌داد.
ایدئولوژی جنسیت‌گرای رژیم سوهارتو بر نقش «طبیعی» زن به عنوان همسر و مادر تاکید داشت و سوهارتو سازمان‌هایی برای زنان ایجاد کرده بود که این دیدگاه را تبلیغ کنند. با وجود این، در اواخر دهه ۸۰ سازمان‌های غیردولتی جدیدی به راه افتادند که بر موضوع حقوق زنان و حمایت از زنانی که قربانی خشونت شده بودند، تمرکز داشتند.
در ژانویه ۱۹۹۸ شورش‌های سراسری آغاز شد. خشونت‌ها به دلیل قیمت‌های سرسام‌آور موادغذایی آغازیدن گرفت و خشونت‌های فرقه‌ای به آن دامن زد. در جریان این تظاهرات، خشونت جنسی گسترده‌ای علیه زنان چینی‌تبار صورت گرفت. این خشونت‌ها ادامه یافت تا این‌که سوهارتو سرنگون و گذار آرام به دموکراسی آغاز شد. برگزاری انتخابات مستقیم، خودگردانی بیشتر در سطح محلی، شکل‌گیری احزاب سیاسی جدید و آزادی بیشتر بیان، مطبوعات و گردهمایی موجب بازشدن کانال‌های جدیدی برای زنان شد تا از این طریق خواسته‌های خود را اعلام کنند و بر سیاست تاثیر بگذارند. سازمان‌های زنان به‌سرعت از این فرصت‌ها استفاده کردند. زنان نیز به دنبال باخبرشدن از خشونت جنسی گسترده در جریان تظاهرات، انگیزه بیش‌تری برای فعالیت پیدا کردند. این واقعه منجر به تظاهرات سراسری در حمایت از حقوق زنان شد که به همراه فضای بازتر سیاسی، به تلاش‌های بی‌سابقه‌ای برای پیشبرد آزادی‌ها و حقوق زنان انجامید.
یکی از اولویت‌های فعالان تصویب قانونی بود که خشونت خانگی را جرم اعلام کند...
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/indonesian_women_against_domestic.../
انگلیسی:
https://en.tavaana.org/indonesian_women_against_domestic.../
#مطالعه_موردی #حقوق_زنان #ایاری_مدنی_توانا #خشونت_خانگی
@Tavaana_TavaanaTech
خشونت علیه زنان از مدت‌ها پیش برای اندونزی عامل نگرانی بوده است. اواخر دهه ۱۹۹۰ در آخرین سال‌های حکومت دیکتاتوری رئیس جمهور سوهارتو زنان اندونزی برای برخورد با این معضل اقدام به سازمان‌دهی کردند. خشونت خانگی امری خصوصی محسوب می‌شد که در باورهای دینی ریشه داشت؛ باورهایی که مرد را در صدر خانواده قرار می‌داد.
ایدئولوژی جنسیت‌گرای رژیم سوهارتو بر نقش «طبیعی» زن به عنوان همسر و مادر تاکید داشت و سوهارتو سازمان‌هایی برای زنان ایجاد کرده بود که این دیدگاه را تبلیغ کنند. با وجود این، در اواخر دهه ۸۰ سازمان‌های غیردولتی جدیدی به راه افتادند که بر موضوع حقوق زنان و حمایت از زنانی که قربانی خشونت شده بودند، تمرکز داشتند.
در ژانویه ۱۹۹۸ شورش‌های سراسری آغاز شد. خشونت‌ها به دلیل قیمت‌های سرسام‌آور موادغذایی آغازیدن گرفت و خشونت‌های فرقه‌ای به آن دامن زد. در جریان این تظاهرات، خشونت جنسی گسترده‌ای علیه زنان چینی‌تبار صورت گرفت. این خشونت‌ها ادامه یافت تا این‌که سوهارتو سرنگون و گذار آرام به دموکراسی آغاز شد. برگزاری انتخابات مستقیم، خودگردانی بیشتر در سطح محلی، شکل‌گیری احزاب سیاسی جدید و آزادی بیشتر بیان، مطبوعات و گردهمایی موجب بازشدن کانال‌های جدیدی برای زنان شد تا از این طریق خواسته‌های خود را اعلام کنند و بر سیاست تاثیر بگذارند. سازمان‌های زنان به‌سرعت از این فرصت‌ها استفاده کردند. زنان نیز به دنبال باخبرشدن از خشونت جنسی گسترده در جریان تظاهرات، انگیزه بیش‌تری برای فعالیت پیدا کردند. این واقعه منجر به تظاهرات سراسری در حمایت از حقوق زنان شد که به همراه فضای بازتر سیاسی، به تلاش‌های بی‌سابقه‌ای برای پیشبرد آزادی‌ها و حقوق زنان انجامید.
یکی از اولویت‌های فعالان تصویب قانونی بود که خشونت خانگی را جرم اعلام کند...
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/indonesian_women_against_domestic.../
انگلیسی:
https://en.tavaana.org/indonesian_women_against_domestic.../
#مطالعه_موردی #حقوق_زنان #ایاری_مدنی_توانا #خشونت_خانگی
@Tavaana_TavaanaTech
۱۶ روز نارنجی با زنان علیه خشونت؛ از همسایه خود شروع کنید!
خشونت علیه زنان و دختران، طیف وسیعی از رفتار خشونت‌آمیز و توهین‌آمیز را شامل می‌شود که به اشکال مختلف رخ می‌دهد. امروزه خشونت فیزیکی، روانی، جنسی و گونه‌های دیگر خشونت در کنار محرومیت از حقوق اجتماعی و شخصی و غیره در جهان جاری است. در بسیاری از کشورها که قانون از زنان حمایت نمی‌کند چندان که باید به خشونت پرداخته نمی‌شود؛ عمدتا به دلایلی مانند مصونیت از مجازات، خاموش‌ماندن در برابر خشونت‌گر، بدنامی، شرم، خجالت و حفظ آبرو.
خشونت بازتابی است از حس پرخاشگری. به‌رغم این‌که در ایران آمار روشنی از زنان قربانی خشونت وجود ندارد، برخی پژوهش‌ها بیانگر این واقعیت است که خشونت علیه زنان ایرانی در قیاس با متوسط آمار جهانی بالاتر است.
بر اساس آمارهایی که از سوی برخی مراکز دانشگاهی منتشر شده است ۶۶ درصد زنان ایرانی از ابتدای زندگی مشترک حداقل یک بار مورد همسرآزاری قرار گرفته‌اند. ۴۸ درصد زنان باردار نیز در معرض خشونت خانگی هستند و ۷۲ درصد پرستاران در طول دوره کاری با خشونت مواجه بوده‌اند. این همه در حالی رخ می‌دهد که در ایران تصویب «لایحه منع خشونت علیه زنان» هنوز منتظر نظر رئیس قوه قضائیه است.
محمد فرجی‌ها، استاد دانشگاه تربیت مدرس تهران، خشونت علیه زنان را از موضوعاتی می‌داند که کم‌ترین شانس را برای جلب توجه قوانین دولتی دارد. این حقوقدان در این باره می‌گوید: «گفتمانی در کشور وجود دارد که می‌خواهد نشان دهد خشونت علیه زنان امر رایجی در ایران نیست و صرفا مختص کشورهای غربی است.»
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/16daysorange/
#یاری_مدنی_توانا
#زنان
#خشونت_خانگی
@Tavaana_TavaanaTech
خشونت علیه زنان و دختران، طیف وسیعی از رفتار خشونت‌آمیز و توهین‌آمیز را شامل می‌شود که به اشکال مختلف رخ می‌دهد. امروزه خشونت فیزیکی، روانی، جنسی و گونه‌های دیگر خشونت در کنار محرومیت از حقوق اجتماعی و شخصی و غیره در جهان جاری است. در بسیاری از کشورها که قانون از زنان حمایت نمی‌کند چندان که باید به خشونت پرداخته نمی‌شود؛ عمدتا به دلایلی مانند مصونیت از مجازات، خاموش‌ماندن در برابر خشونت‌گر، بدنامی، شرم، خجالت و حفظ آبرو.
خشونت بازتابی است از حس پرخاشگری. به‌رغم این‌که در ایران آمار روشنی از زنان قربانی خشونت وجود ندارد، برخی پژوهش‌ها بیانگر این واقعیت است که خشونت علیه زنان ایرانی در قیاس با متوسط آمار جهانی بالاتر است.
بر اساس آمارهایی که از سوی برخی مراکز دانشگاهی منتشر شده است ۶۶ درصد زنان ایرانی از ابتدای زندگی مشترک حداقل یک بار مورد همسرآزاری قرار گرفته‌اند. ۴۸ درصد زنان باردار نیز در معرض خشونت خانگی هستند و ۷۲ درصد پرستاران در طول دوره کاری با خشونت مواجه بوده‌اند. این همه در حالی رخ می‌دهد که در ایران تصویب «لایحه منع خشونت علیه زنان» هنوز منتظر نظر رئیس قوه قضائیه است.
محمد فرجی‌ها، استاد دانشگاه تربیت مدرس تهران، خشونت علیه زنان را از موضوعاتی می‌داند که کم‌ترین شانس را برای جلب توجه قوانین دولتی دارد. این حقوقدان در این باره می‌گوید: «گفتمانی در کشور وجود دارد که می‌خواهد نشان دهد خشونت علیه زنان امر رایجی در ایران نیست و صرفا مختص کشورهای غربی است.»
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/16daysorange/
#یاری_مدنی_توانا
#زنان
#خشونت_خانگی
@Tavaana_TavaanaTech
فاطمه سلطانی، قربانی خشونت خانگی
و قوانینی که خشونت را تسهیل می‌کند
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.
برادرش، امیرمحمد، که پس از تماس فاطمه به‌سرعت خود را رسانده بود، او را غرق در خون در آغوش گرفت. فاطمه سال‌ها در سایه خشونت پدر زندگی کرده بود؛ مردی بدزبان، معتاد، متجاوز به حقوق خانواده، که بارها با چاقو فرزندانش را تهدید کرده و همسرش را تا حد نابودی جسمی کتک زده بود. فرزندانش از او می‌ترسیدند، بعد از یک دعوای بزرگ، به خانه دایی‌شان پناه برده بودند.
فاطمه دختری بود مهربان و موفق که برای استقلال مالی تلاش می‌کرد، هوای مادرش را داشت، خیانت‌های پدر را افشا کرده و در برابر خشونت‌های او طرف مادر ایستاده بود. همین شد دلیل انتقام‌جویی پدر.
طبق ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، چون قاتل پدر مقتول است، امکان قصاص وجود ندارد. مادر، به‌عنوان ولی‌دم، تنها می‌تواند بخشی از دیه را مطالبه کند. فاطمه در نظامی کشته شد که نه‌تنها از او حمایت نکرد، بلکه به قاتلش مصونیت قانونی داد.
رفتارهای پدر از مدت‌ها قبل نشان‌دهنده اختلالات شدید روانی و رفتارهای خطرناک بود. اما در جمهوری اسلامی، نه نظام پیشگیری مؤثری برای خشونت خانوادگی وجود دارد، نه سازوکار درمانی برای افراد پرخطر. فاطمه، نماد دخترانی‌ست که نه در خانه امن‌اند، نه در قانون، نه در جامعه. او قربانی خشونتی بود که قانون به آن اجازه رشد و بروز داد.
فاطمه قربانی عدم حمایت‌های قانونی از افراد در معرض خشونت خانگی بود و متاسفانه او آخرین قربانی نخواهد بود.
فاطمه در یکی از پست‌های اینستاگرامش نوشت:
«هرچند حق ما نبود، اما کشیدیم رنج دنیا را»
#فاطمه_سلطانی #خشونت_خانگی #تبعیض_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
و قوانینی که خشونت را تسهیل می‌کند
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.
برادرش، امیرمحمد، که پس از تماس فاطمه به‌سرعت خود را رسانده بود، او را غرق در خون در آغوش گرفت. فاطمه سال‌ها در سایه خشونت پدر زندگی کرده بود؛ مردی بدزبان، معتاد، متجاوز به حقوق خانواده، که بارها با چاقو فرزندانش را تهدید کرده و همسرش را تا حد نابودی جسمی کتک زده بود. فرزندانش از او می‌ترسیدند، بعد از یک دعوای بزرگ، به خانه دایی‌شان پناه برده بودند.
فاطمه دختری بود مهربان و موفق که برای استقلال مالی تلاش می‌کرد، هوای مادرش را داشت، خیانت‌های پدر را افشا کرده و در برابر خشونت‌های او طرف مادر ایستاده بود. همین شد دلیل انتقام‌جویی پدر.
طبق ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، چون قاتل پدر مقتول است، امکان قصاص وجود ندارد. مادر، به‌عنوان ولی‌دم، تنها می‌تواند بخشی از دیه را مطالبه کند. فاطمه در نظامی کشته شد که نه‌تنها از او حمایت نکرد، بلکه به قاتلش مصونیت قانونی داد.
رفتارهای پدر از مدت‌ها قبل نشان‌دهنده اختلالات شدید روانی و رفتارهای خطرناک بود. اما در جمهوری اسلامی، نه نظام پیشگیری مؤثری برای خشونت خانوادگی وجود دارد، نه سازوکار درمانی برای افراد پرخطر. فاطمه، نماد دخترانی‌ست که نه در خانه امن‌اند، نه در قانون، نه در جامعه. او قربانی خشونتی بود که قانون به آن اجازه رشد و بروز داد.
فاطمه قربانی عدم حمایت‌های قانونی از افراد در معرض خشونت خانگی بود و متاسفانه او آخرین قربانی نخواهد بود.
فاطمه در یکی از پست‌های اینستاگرامش نوشت:
«هرچند حق ما نبود، اما کشیدیم رنج دنیا را»
#فاطمه_سلطانی #خشونت_خانگی #تبعیض_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.
قوانینی که با تکیه بر فقه سنتی و برداشت‌های تاریخی از متون دینی تدوین شده‌اند، در مواردی چون فرزندکشی یا زن‌کشی، عملاً راه را برای شکل‌گیری نوعی مصونیت قضایی برای خشونت‌ورزان درون خانواده هموار کرده‌اند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، که پدر را از قصاص بابت قتل فرزند معاف می‌کند، نمونه‌ای بارز از چنین قانونی است؛ قانونی که نه از عدالت، بلکه از یک خوانش خاص و محافظه‌کار از فقه تبعیت می‌کند. این نگاه، پدر را به‌عنوان «مالک» جان فرزند تلقی می‌کند و نه شریک برابر در خانواده‌ای انسانی، و در نتیجه، قتل فرزند را نه جنایت کامل بلکه نوعی تخلف شخصی می‌بیند که تنها با دیه جبران‌پذیر است.
حمایت قانون از چنین رویکردهایی، در عمل به نفی حق حیات و امنیت برای قربانیان خشونت خانگی می‌انجامد و به مردانی که در جایگاه پدر یا شوهر هستند، این پیام را می‌دهد که می‌توانند بدون ترس از مجازات‌های جدی، تصمیمی مرگبار بگیرند. این قوانین، نه‌تنها با اصول جهان‌شمول حقوق بشر در تضاد هستند، بلکه با خودِ روح عدالت‌طلب و رحمانی دین نیز بیگانه‌اند. در نظامی که قانون به جای دفاع از جان بی‌دفاع، قاتل را مصون می‌دارد، نه‌تنها عدالت، بلکه کرامت انسانی نیز قربانی می‌شود. فاطمه سلطانی، تنها یکی از هزاران قربانی این بی‌عدالتی ساختاری است.
تصویر از صفحه ایکس آقای معین خزائلی، حقوقدان
#فقه_شیعه #حکومت_فقهی #فرزندکشی #زن_کشی #خشونت_خانگی #نقد_دین #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.
قوانینی که با تکیه بر فقه سنتی و برداشت‌های تاریخی از متون دینی تدوین شده‌اند، در مواردی چون فرزندکشی یا زن‌کشی، عملاً راه را برای شکل‌گیری نوعی مصونیت قضایی برای خشونت‌ورزان درون خانواده هموار کرده‌اند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، که پدر را از قصاص بابت قتل فرزند معاف می‌کند، نمونه‌ای بارز از چنین قانونی است؛ قانونی که نه از عدالت، بلکه از یک خوانش خاص و محافظه‌کار از فقه تبعیت می‌کند. این نگاه، پدر را به‌عنوان «مالک» جان فرزند تلقی می‌کند و نه شریک برابر در خانواده‌ای انسانی، و در نتیجه، قتل فرزند را نه جنایت کامل بلکه نوعی تخلف شخصی می‌بیند که تنها با دیه جبران‌پذیر است.
حمایت قانون از چنین رویکردهایی، در عمل به نفی حق حیات و امنیت برای قربانیان خشونت خانگی می‌انجامد و به مردانی که در جایگاه پدر یا شوهر هستند، این پیام را می‌دهد که می‌توانند بدون ترس از مجازات‌های جدی، تصمیمی مرگبار بگیرند. این قوانین، نه‌تنها با اصول جهان‌شمول حقوق بشر در تضاد هستند، بلکه با خودِ روح عدالت‌طلب و رحمانی دین نیز بیگانه‌اند. در نظامی که قانون به جای دفاع از جان بی‌دفاع، قاتل را مصون می‌دارد، نه‌تنها عدالت، بلکه کرامت انسانی نیز قربانی می‌شود. فاطمه سلطانی، تنها یکی از هزاران قربانی این بی‌عدالتی ساختاری است.
تصویر از صفحه ایکس آقای معین خزائلی، حقوقدان
#فقه_شیعه #حکومت_فقهی #فرزندکشی #زن_کشی #خشونت_خانگی #نقد_دین #گفتگو_توانا
@Dialogue1402