نسبت قانون و آزادی شهروندان، از مباحث کلاسیک و همیشه گشوده در مباحث فلسفه سیاسی است.‌

در اصل، این مسئله پذیرفته شده که قانون بایستی وجود داشته باشد و شهروندان برای خیر عمومی از بخشی از آزادی عمل خود چشم بپوشند.

به عنوان نمونه می‌توان از قوانینی مثال زد که استفاده از مشروبات الکلی را قانونمند می‌سازد.‌

اما مسئله این است برخی حکومت‌ها از لزوم حضور قانون به نفع خود و تمایلات تمامیت‌خواهانه‌ی خود استفاده می‌کنند.

به عنوان نمونه جمهوری اسلامی مدعی است پوشش اجباری زنان یک مسئله قانونی است. در حالیکه بدیهی است هر قانون به ماهو قانون‌بودگی خویش حامل خیر و خوبی نیست.

درباره نسبت قانون و آزادی چگونه می‌اندیشید؟ یک قانون تا کجا حق محدودکردن آزادی شهروندان را دارد؟

#گفتگو_توانا #قانون_اساسی #آزادی_مدنی #پوشش_اختیاری

@Dialogue1402

گوشه‌ای از محدودیت شهروندان غیرشیعه در ایران

حتی مذاهب و ادیانی که در کشور به صورت رسمی شناخته شده‌اند، نیز اصلا وضعیت مطلوبی ندارند.

در اردیبهشت ۹۸ بود که نیروهای امنیتی به کلیسای صد ساله‌ آشوریان در تبریز حمله بردند و حتی صلیب این کلیسا را که از آثار ملی ایران به شمار می‌رود، پایین کشیدند و از سرایدار ساختمان خواستند که کلیسا را ترک کند.

پیشاپیش و در سال ۲۰۱۱، دادگاه انقلاب حکم به مصادره این کلیسا داده بود.

اما این محدودیت‌ها به تضییقات مذهبی محدود نمی‌شوند. از جمله محدودیت‌های اقلیت‌های مذهبی می‌توان به محدودیت مطلق سیاسی آنان اشاره کرد.

آنان عملا اجازه ندارند درباره مصالح سیاسی جامعه ایران نظر دهند. محدودیت‌هایی که از فرط طولانی‌شدن، شاید دیگر عادی تلقی شوند.

نکته‌ای که شاید همگان از آن خبر نداشته باشند این است که باورمندان به اقلیت‌های مذهبی نمی‌توانند در ارتش ایران نیز استخدام شوند. پس از انقلاب ۵۷، «تدین به اسلام» یکی از شروط استخدام در ارتش اعلام شد.

- برگرفته از مطلب «قانون علیه اقلیت در ایران»
https://tavaana.org/discrimination_against_religious_minorities/

#اقلیت_مذهبی #گفتگو_توانا #ارتش_ایران #قانون_اساسی

@Dialogue1402

طی ۴۵ سال حکومت جمهوری اسلامی بر ایران، طبق دین رسمی کشور در قانون اساسی و منطبق با «شرع شیعه‌ دوازده‌امامی»، مجازات‌های «قانونی» علیه «غیر خودی»ها اعمال شده است؛ از جمله علیه کسانی که از اسلام خارج شدند. در این میان شهروندانی بوده و هستند که به دلیل روی‌گردانی از همین «دین قانونی»، مجازات شده‌اند یا مجبور به ترک زادگاه خود شده‌اند.

در این برنامه بحث‌ و گفت‌وگو پیرامون یک سوال محوری می‌چرخد و آن این است که «چرا خداناباور شدم؟» و حاضران از تجربه خود در این باره صحبت می‌کنند.

#بگو_بشنو شماره ۴۳ روز ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ با حضور اهورا قوامی، از کانون آتئیست‌ها و آگنوستیک‌ها، مسعود حمیدی‌فر از انجمن آتئیست‌های بلوچ، و برخی ازصاحب‌نظران در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.
گرداننده‌ی پنل: ماهمنیر رحیمی

لینک یوتیوب
https://dialog.tavaana.org/say-listen-43/

لینک ساندکلاد
https://on.soundcloud.com/A7Wca

#جمهوری_اسلامی #قانون_اساسی #ولایت_فقیه #حقوق_خداناباوران

@Dialogue1402

دین رسمی در کشورهای غربی چیست؟

آیا می‌دانید «دین رسمی» به چه معناست؟ در کدام کشورها وجود دارد؟ آیا همه‌ی کشورها دین رسمی دارند؟ اگر نه، چرا و از چه زمانی دین رسمی‌داشتن در این کشورها متوقف شده؟ و اگر بله، چه‌قدر در آن‌ها به دین رسمی عمل می‌شود؟

در #بگو_بشنو ۴۱ نگاهی تاریخی داشتیم به دین رسمی در کشورهای مختلف و البته در جمهوری اسلامی.

این برنامه ۴ بهمن‌ماه، با حضور محمد ماشین‌چیان (پژوهشگر مسایل ایران)، امید شمس (حقوقدان) و برخی از صاحب‌نظران و کنشگران، در اتاق کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شد.
گرداننده: ماهمنیر رحیمی

این گفتگو اکنون در وبسایت «گفت‌وشنود» با لینک زیر، در دسترس است:
https://dialog.tavaana.org/say-listen-41/

#گفتگو_توانا #حقوق_خداناباوران #قانون_اساسی #دین_رسمی