This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
شب عاشورا و شام غریبان مادر جاویدنام امید مؤیدی در کنار مزار فرزندش
امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.
روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوانی معترض روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.
#شیراز #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #امید_مؤیدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.
روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوانی معترض روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.
#شیراز #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #امید_مؤیدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مصطفی کنعانی، هنرمند ایرانی، به مناسبت زادروز نوید افکاری این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:
«آخرین روز از تیرماه آمد و به رسم عادت امروز روز تولد منه، اگر جمهوری اسلامی نبود امروز زادروز قهرمان میهن جاوید نام نوید افکاری را خانواده اش جشن میگرفتند
و از این پس من هر ساله روز تولدم برای تو جشن خواهم گرفت تا یاد و خاطرت تا همیشه در ذهن و قلب آزادیخواهان وطن بماند ما مردم ایران صدای تو را هرگز فراموش نخواهیم کرد که میگفتی(سکوت ما یعنی حمایت از ظلم و ظالم) و ما به احترام تو هرگز سکوت نخواهیم کرد
زادروزت در آسمانها خجسته نوید جان💔
#نوید_افکاری #شیراز #سعیدافکاری #حبیب_افکاری #ایران #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهوری_اسلامی
پیامی اگر برای خانواده شجاع افکاری دارید برام بنویسد
پاینده ایران جاویدشاه 💚🤍❤✌»
از صفحه مصطفی کنعانی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«آخرین روز از تیرماه آمد و به رسم عادت امروز روز تولد منه، اگر جمهوری اسلامی نبود امروز زادروز قهرمان میهن جاوید نام نوید افکاری را خانواده اش جشن میگرفتند
و از این پس من هر ساله روز تولدم برای تو جشن خواهم گرفت تا یاد و خاطرت تا همیشه در ذهن و قلب آزادیخواهان وطن بماند ما مردم ایران صدای تو را هرگز فراموش نخواهیم کرد که میگفتی(سکوت ما یعنی حمایت از ظلم و ظالم) و ما به احترام تو هرگز سکوت نخواهیم کرد
زادروزت در آسمانها خجسته نوید جان💔
#نوید_افکاری #شیراز #سعیدافکاری #حبیب_افکاری #ایران #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهوری_اسلامی
پیامی اگر برای خانواده شجاع افکاری دارید برام بنویسد
پاینده ایران جاویدشاه 💚🤍❤✌»
از صفحه مصطفی کنعانی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ویدیویی که شیوا قائمی، خواهر جاویدنام سجاد قائمی منتشر کرد.
سجاد قائمی بهمن‌بیگلو، جوان ۳۱ ساله، شامگاه چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۱، در جریان خیزش مردمی در شیراز، با شلیک تیر مستقیم از سوی مأموران امنیتی جان باخت. در مراسم تشییع پیکر او نیروهای حکومتی روی مردم آتش گشودند و دست‌کم دو‌نفر در آن روز کشته شدند.
سجاد، دهم آبان ۱۳۷۰ در سالگرد درگذشت برادر بزرگترش مهران به دنیا آمد.
تولد سجاد، که خانواده‌اش هنوز داغدار از دست‌دادن فرزندشان بودند، دلگرم‌کننده و امیدآفرین بود.
سجاد در معالی‌آباد شیراز بزرگ شد. او جوانی با شهامت و دلیر بود.
روز ۲۵ آبان با دوستش به اعتراضات در منطقه معالی‌آباد شیراز پیوست. وقتی نیروهای سرکوبگر به مردم هجوم آوردند، او همراه دوستش به کوچه‌ای که ماشینش را پارک کرده بود، رفت. دو مامور حکومتی با موتور آن‌ها را تعقیب کرده و به سوی آن‌ها شلیک کردند. حدود هشتاد گلوله ساچمه‌ای به سجاد اصابت کرد و او غرق در خون شد. مردم پیکر خونینش را به بیمارستان رساندند ولی او جانش را از دست داده بود.
تشییع پیکر سجاد، در دارالرحمه شهرک کشن معالی‌آباد به یک قیام تبدیل شد. جوانان خشمگین علیه حکومت شعار دادند و مزدوران حکومتی مردم را به گلوله بستند.
یادش گرامی باد، نه فراموش میکنیم و نه میبخشیم.
#سجاد_قائمی #شیراز #مهسا_امينى #انقلاب_۱۴۰۱ #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
سجاد قائمی بهمن‌بیگلو، جوان ۳۱ ساله، شامگاه چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۱، در جریان خیزش مردمی در شیراز، با شلیک تیر مستقیم از سوی مأموران امنیتی جان باخت. در مراسم تشییع پیکر او نیروهای حکومتی روی مردم آتش گشودند و دست‌کم دو‌نفر در آن روز کشته شدند.
سجاد، دهم آبان ۱۳۷۰ در سالگرد درگذشت برادر بزرگترش مهران به دنیا آمد.
تولد سجاد، که خانواده‌اش هنوز داغدار از دست‌دادن فرزندشان بودند، دلگرم‌کننده و امیدآفرین بود.
سجاد در معالی‌آباد شیراز بزرگ شد. او جوانی با شهامت و دلیر بود.
روز ۲۵ آبان با دوستش به اعتراضات در منطقه معالی‌آباد شیراز پیوست. وقتی نیروهای سرکوبگر به مردم هجوم آوردند، او همراه دوستش به کوچه‌ای که ماشینش را پارک کرده بود، رفت. دو مامور حکومتی با موتور آن‌ها را تعقیب کرده و به سوی آن‌ها شلیک کردند. حدود هشتاد گلوله ساچمه‌ای به سجاد اصابت کرد و او غرق در خون شد. مردم پیکر خونینش را به بیمارستان رساندند ولی او جانش را از دست داده بود.
تشییع پیکر سجاد، در دارالرحمه شهرک کشن معالی‌آباد به یک قیام تبدیل شد. جوانان خشمگین علیه حکومت شعار دادند و مزدوران حکومتی مردم را به گلوله بستند.
یادش گرامی باد، نه فراموش میکنیم و نه میبخشیم.
#سجاد_قائمی #شیراز #مهسا_امينى #انقلاب_۱۴۰۱ #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فرزانه مؤیدی، مادر جاویدنام امید مؤیدی، در این ویدیو تاکید می‌کند که تا آخرین لحظه دادخواه خون به نام حق ریخته فرزند خود در کنار سایر خانواده‌های دادخواه خواهد بود و از مردم می‌خواهد که فراموش نکنند چه خون‌هایی بر زمین ریخته شد.
امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.
روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوانی معترض روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.
#شیراز #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #امید_مؤیدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.
روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوانی معترض روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.
#شیراز #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #امید_مؤیدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۲۷ مهر ماه سالگرد کشته‌شدن اسماعیل شبندی است. او که ماموران امنیتی پیکرش را در ازای خودروی نو اسماعیل تحویل دادند.
او از جان‌باختگان گمنام است، سال گذشته منبعی آگاه در گفت‌و‌گو با ایران‌وایر حادثه اسماعیل را این گونه تعریف می‌کند: «اسماعیل در شیراز کار می‌کرد اما مادر و دو خواهرش در استهبان فارس زندگی می‌کردند، بچه زحمت‌کشی بود و از جوانی کار می‌کرد. به تازگی هم یک ماشین نو، از همین ماشین‌های ایران‌خودرو خریده بود. هنوز روکش‌های ماشین خود را نکنده بود.»
روز جمعه ۲۲ مهر ۱۴۰۱، همزمان با خیزش انقلابی مردم ایران، اسماعیل و چند نفر از دوستانش به صف معترضان در خیابان «قاآنی» شیراز می‌پیوندند، شعار می‌دهند و درگیری لباس شخصی‌ها و یگان ویژه با معترضان آغاز می‌شود. دوستانش برای خانواده‌اش روایت کرده‌اند که ابتدا چند گلوله ساچمه‌ای به اسماعیل شلیک کرده بودند. گلوله‌ها به کمرش خورده بودند و توان راه رفتن نداشته است: «دوستانش موتور داشتند، او را ترک موتور می‌نشانند تا از صحنه دور شوند. لباس شخصی‌ها اما رحم نمی‌کنند، با ماشین دنبال موتور آن‌ها می‌افتند و به شدت به موتور می‌کوبند. اسماعیل از ترک موتور پایین می‌افتد. باز هم رحم نمی‌کنند، تازه با باتوم به جان او می‌افتند. بعد هم خودشان زنگ می‌زنند اورژانس و اسماعیل را به بیمارستان رجایی شیراز منتقل می‌کنند.»
به گفته او: «لباس شخصی‌ها و نیروهای امنیتی به طور مدام در بیمارستان حضور دارند و به خانواده‌های معترضانی که به این بیمارستان منتقل می‌شوند، اجازه ملاقات نمی‌دهند. اسماعیل از جمعه ۲۲ مهر تا چهارشنبه ۲۷ مهر در بخش «آی‌سی‌یو» در بیمارستان بستری بود اما به خانواده‌اش اجازه ملاقات نداده بودند: «پرستارها گفته بودند اسماعیل اگر زنده بماند هم قطع نخاع می‌شود.» پس از مرگ اسماعیل، نهادهای امنیتی خانواده شنبدی را تهدید می‌کنند که بگویند علت مرگ، «تصادف» بوده است و همه جا اعلام کنند او در اعتراضات کشته نشده است، در غیر این صورت جنازه را تحویل نمی‌دهند: «دروغ نبود، خودشان اسماعیل را با تصادف کشته بودند. خانواده سکوت کردند بلکه پیکر او را تحویل بگیرند. اما بعد گفتند برای تحویل جنازه باید ۴۵ میلیون تومان بپردازید، چون ۴۵ میلیون تومان هزینه بیمارستان شده است.»
خانواده اسماعیل اما گفته بودند چنین پولی نداریم: «چند روز گذشت تا این که آن‌ها سراغ ماشین اسماعیل را گرفتند. ماشین نو اسماعیل را بردند و پیکرش را تحویل دادند.»
#اسماعیل_شبندی #شیراز #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
او از جان‌باختگان گمنام است، سال گذشته منبعی آگاه در گفت‌و‌گو با ایران‌وایر حادثه اسماعیل را این گونه تعریف می‌کند: «اسماعیل در شیراز کار می‌کرد اما مادر و دو خواهرش در استهبان فارس زندگی می‌کردند، بچه زحمت‌کشی بود و از جوانی کار می‌کرد. به تازگی هم یک ماشین نو، از همین ماشین‌های ایران‌خودرو خریده بود. هنوز روکش‌های ماشین خود را نکنده بود.»
روز جمعه ۲۲ مهر ۱۴۰۱، همزمان با خیزش انقلابی مردم ایران، اسماعیل و چند نفر از دوستانش به صف معترضان در خیابان «قاآنی» شیراز می‌پیوندند، شعار می‌دهند و درگیری لباس شخصی‌ها و یگان ویژه با معترضان آغاز می‌شود. دوستانش برای خانواده‌اش روایت کرده‌اند که ابتدا چند گلوله ساچمه‌ای به اسماعیل شلیک کرده بودند. گلوله‌ها به کمرش خورده بودند و توان راه رفتن نداشته است: «دوستانش موتور داشتند، او را ترک موتور می‌نشانند تا از صحنه دور شوند. لباس شخصی‌ها اما رحم نمی‌کنند، با ماشین دنبال موتور آن‌ها می‌افتند و به شدت به موتور می‌کوبند. اسماعیل از ترک موتور پایین می‌افتد. باز هم رحم نمی‌کنند، تازه با باتوم به جان او می‌افتند. بعد هم خودشان زنگ می‌زنند اورژانس و اسماعیل را به بیمارستان رجایی شیراز منتقل می‌کنند.»
به گفته او: «لباس شخصی‌ها و نیروهای امنیتی به طور مدام در بیمارستان حضور دارند و به خانواده‌های معترضانی که به این بیمارستان منتقل می‌شوند، اجازه ملاقات نمی‌دهند. اسماعیل از جمعه ۲۲ مهر تا چهارشنبه ۲۷ مهر در بخش «آی‌سی‌یو» در بیمارستان بستری بود اما به خانواده‌اش اجازه ملاقات نداده بودند: «پرستارها گفته بودند اسماعیل اگر زنده بماند هم قطع نخاع می‌شود.» پس از مرگ اسماعیل، نهادهای امنیتی خانواده شنبدی را تهدید می‌کنند که بگویند علت مرگ، «تصادف» بوده است و همه جا اعلام کنند او در اعتراضات کشته نشده است، در غیر این صورت جنازه را تحویل نمی‌دهند: «دروغ نبود، خودشان اسماعیل را با تصادف کشته بودند. خانواده سکوت کردند بلکه پیکر او را تحویل بگیرند. اما بعد گفتند برای تحویل جنازه باید ۴۵ میلیون تومان بپردازید، چون ۴۵ میلیون تومان هزینه بیمارستان شده است.»
خانواده اسماعیل اما گفته بودند چنین پولی نداریم: «چند روز گذشت تا این که آن‌ها سراغ ماشین اسماعیل را گرفتند. ماشین نو اسماعیل را بردند و پیکرش را تحویل دادند.»
#اسماعیل_شبندی #شیراز #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
چهار شهروند بهائی، با هجوم ماموران امنیتی در شهر شهر شیراز بازداشت شدند
رزیتا اسلامی، الهام حقیقت‌جو، وحید معصومی و وحید ثابت، نام چهار شهروند بهائی است که یکشنبه ۲۰ آبان، بازداشت و به بازداشتگاه ادارهٔ اطلاعات شیراز موسوم به پلاک ۱۰۰ منتقل شدند.
بازداشت این افراد همراه با تفتیش منزل آن‌ها صورت گرفته است.
ماموران ضمن تفتیش خودرو و منزل این افراد، شماری از وسایل شخصی آن‌ها و خانواده این شهروندان بهائی از جمله لوازم الکترونیکی، کتاب‌ها و تعدادی عکس را ضبط کردند.
از اتهامات مطروحه علیه این افراد، هیچ اطلاعاتی در دست نیست.
بهائیان در ایران تحت سرکوب شدیدی قرار دارند، آن‌ها علاوه بر محرومیت از بسیاری حقوق شهروندی مثل حق تحصیل، حق اشتغال در بسیاری مشاغل و ... مرتب بازداشت و به حبس محکوم می‌شوند.
نه تنها بهائیان، بلکه مسیحیان، یهودیان، مسلمانان اهل سنت، شیعیان غیر باورمند به ولایت فقیه، خداناباوران ... همه تحت سرکوب هستند.
در سایهٔ حکومتی که آزادی عقیده را جرم‌انگاری می‌کند، آزادی هیچکس تضمین نیست. این داستان همه ما ایرانیان است.
#رزیتا_اسلامی #الهام_حقیقت_جو #وحید_معصومی #وحید_ثابت #داستان_ما_يكيست #بهائیان_ایران #شیراز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
رزیتا اسلامی، الهام حقیقت‌جو، وحید معصومی و وحید ثابت، نام چهار شهروند بهائی است که یکشنبه ۲۰ آبان، بازداشت و به بازداشتگاه ادارهٔ اطلاعات شیراز موسوم به پلاک ۱۰۰ منتقل شدند.
بازداشت این افراد همراه با تفتیش منزل آن‌ها صورت گرفته است.
ماموران ضمن تفتیش خودرو و منزل این افراد، شماری از وسایل شخصی آن‌ها و خانواده این شهروندان بهائی از جمله لوازم الکترونیکی، کتاب‌ها و تعدادی عکس را ضبط کردند.
از اتهامات مطروحه علیه این افراد، هیچ اطلاعاتی در دست نیست.
بهائیان در ایران تحت سرکوب شدیدی قرار دارند، آن‌ها علاوه بر محرومیت از بسیاری حقوق شهروندی مثل حق تحصیل، حق اشتغال در بسیاری مشاغل و ... مرتب بازداشت و به حبس محکوم می‌شوند.
نه تنها بهائیان، بلکه مسیحیان، یهودیان، مسلمانان اهل سنت، شیعیان غیر باورمند به ولایت فقیه، خداناباوران ... همه تحت سرکوب هستند.
در سایهٔ حکومتی که آزادی عقیده را جرم‌انگاری می‌کند، آزادی هیچکس تضمین نیست. این داستان همه ما ایرانیان است.
#رزیتا_اسلامی #الهام_حقیقت_جو #وحید_معصومی #وحید_ثابت #داستان_ما_يكيست #بهائیان_ایران #شیراز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مراسم سالگرد جان‌باختن امید مؤیدی، پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۳ برگزار شد
امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.
روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوانی معترض روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.
#شیراز #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #امید_مؤیدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.
روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوانی معترض روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.
#شیراز #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #امید_مؤیدی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مادر جاویدنام علیرضا انجوی، در پنجمین سالگرد جان‌باختن فرزندش این ویدیو را منتشر کرد.
علیرضا انجوی، جوان ۲۶ سالهای بود که در رشته معماری فارغ‌التحصیل شده بود. او نور چشم و تنها فرزند مادر بود؛ دو برادر علیرضا سال‌ها پیش، از دنیا رفته بودند و پدر جانبازش هم شهید شده بود.
تنها همدم و یار مادر، علیرضا بود. علیرضا پس از تحصیلات دانشگاهی، مکانی را اجاره کرده بود تا با ارائه مشاوره به دانشجویان معماری، مخارج زندگی را تأمین کند. اما در روز ۲۵ آبان ۹۸، علیرضا انجوی، در حالی که در راه بین محل کار و منزل در شهر صدرا شیراز بود، مزدوران جمهوری‌اسلامی به پیشانی او شلیک مستقیم کردند و جهان آرزوها و رویاهای علیرضا و مادرش را برای همیشه به تاریکی کشاندند.
#علیرضا_انجوی #شیراز #آبان_خونبن #آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
علیرضا انجوی، جوان ۲۶ سالهای بود که در رشته معماری فارغ‌التحصیل شده بود. او نور چشم و تنها فرزند مادر بود؛ دو برادر علیرضا سال‌ها پیش، از دنیا رفته بودند و پدر جانبازش هم شهید شده بود.
تنها همدم و یار مادر، علیرضا بود. علیرضا پس از تحصیلات دانشگاهی، مکانی را اجاره کرده بود تا با ارائه مشاوره به دانشجویان معماری، مخارج زندگی را تأمین کند. اما در روز ۲۵ آبان ۹۸، علیرضا انجوی، در حالی که در راه بین محل کار و منزل در شهر صدرا شیراز بود، مزدوران جمهوری‌اسلامی به پیشانی او شلیک مستقیم کردند و جهان آرزوها و رویاهای علیرضا و مادرش را برای همیشه به تاریکی کشاندند.
#علیرضا_انجوی #شیراز #آبان_خونبن #آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
صحبت های مادر جاوید نام علیرضا انجوی در پنجمین سال قتل حکومتی او
علیرضا انجوی، جوان ۲۶ سالهای بود که در رشته معماری فارغ‌التحصیل شده بود. او نور چشم و تنها فرزند مادر بود؛ دو برادر علیرضا سال‌ها پیش، از دنیا رفته بودند و پدر جانبازش هم شهید شده بود.
تنها همدم و یار مادر، علیرضا بود. علیرضا پس از تحصیلات دانشگاهی، مکانی را اجاره کرده بود تا با ارائه مشاوره به دانشجویان معماری، مخارج زندگی را تأمین کند. اما در روز ۲۵ آبان ۹۸، علیرضا انجوی، در حالی که در راه بین محل کار و منزل در شهر صدرا شیراز بود، مزدوران جمهوری‌اسلامی به پیشانی او شلیک مستقیم کردند و جهان آرزوها و رویاهای علیرضا و مادرش را برای همیشه به تاریکی کشاندند.
#علیرضا_انجوی #شیراز #آبان_خونبن #آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
علیرضا انجوی، جوان ۲۶ سالهای بود که در رشته معماری فارغ‌التحصیل شده بود. او نور چشم و تنها فرزند مادر بود؛ دو برادر علیرضا سال‌ها پیش، از دنیا رفته بودند و پدر جانبازش هم شهید شده بود.
تنها همدم و یار مادر، علیرضا بود. علیرضا پس از تحصیلات دانشگاهی، مکانی را اجاره کرده بود تا با ارائه مشاوره به دانشجویان معماری، مخارج زندگی را تأمین کند. اما در روز ۲۵ آبان ۹۸، علیرضا انجوی، در حالی که در راه بین محل کار و منزل در شهر صدرا شیراز بود، مزدوران جمهوری‌اسلامی به پیشانی او شلیک مستقیم کردند و جهان آرزوها و رویاهای علیرضا و مادرش را برای همیشه به تاریکی کشاندند.
#علیرضا_انجوی #شیراز #آبان_خونبن #آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
محمد داوری و نقض آشکار قوانین جمهوری اسلامی در صدور حکم
محمد داوری، زندانی سیاسی، از تاریخ ۱۴۰۳/۱۰/۰۲ تاکنون از زندان عادل‌آباد شیراز به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ اطلاعات شیراز منتقل شده است. دلیل این انتقال همچنان نامشخص است.
لازم به ذکر است، در پرونده محمد داوری و رایی که دادگاه علیه او صادر کرده است، موارد آشکاری از نقض قوانین مشاهده می‌شود، که نشان از وجود اراده‌ای ورای قانون برای آزار زندانیان سیاسی دارد.
مطابق قوانین جمهوری اسلامی، در صورتی که دادگاه مجازات حبس را بیش از حداقل مجازات مقرر در قانون تعیین کند، می‌بایست جهات قانونی و علت صدور حکم به بیش از حداقل مجازات را ذکر کند. در غیر این صورت، این اقدام موجب مجازات انتظامی درجه چهار برای قاضی خواهد بود.
با این حال، قضات تحت تأثیر و فشار ضابطین، احکامی ناعادلانه و ظالمانه صادر می‌کنند و حتی قوانین مصوب جمهوری اسلامی را نقض می‌کنند. آنان گاه بیش از سقف مجازات مقرر در قانون، حکم صادر می‌کنند، بدون آنکه جهات موجهی برای این اقدام وجود داشته باشد.
در پرونده محمد داوری:
بابت اتهام «توهین به خامنه‌ای» مجازات قانونی از ۶ ماه تا ۲ سال حبس است، اما دادگاه بدوی او را به ۳ سال حبس، ۲ سال تبعید، ۲ سال منع خروج از کشور، ۲ سال محرومیت از خدمات اجتماعی و ۲ سال منع فعالیت در فضای مجازی محکوم کرده است.
همچنین در خصوص اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» با وجود آنکه مجازات قانونی از ۳ ماه تا ۱ سال حبس است، اما محمد داوری به ۱ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده است.
این حکم غیرقانونی و ظالمانه، آشکارا نشان‌دهنده عدم استقلال قضات جمهوری اسلامی است. محمد داوری که به مشروعیت قضات و دادگاه‌های جمهوری اسلامی باور ندارد، حتی به این رأی اعتراض نکرده است.
او از اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، بدون حتی یک ساعت مرخصی، دوران حبس ۳ ساله خود را در زندان عادل‌آباد شیراز می‌گذراند.
روند این پرونده نه‌تنها نقض قوانین داخلی جمهوری اسلامی است، بلکه بار دیگر نشان‌دهنده فشارهای سیستماتیک و سرکوب آزادی بیان در ایران است.
#محمد_داوری #شیراز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
محمد داوری، زندانی سیاسی، از تاریخ ۱۴۰۳/۱۰/۰۲ تاکنون از زندان عادل‌آباد شیراز به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ اطلاعات شیراز منتقل شده است. دلیل این انتقال همچنان نامشخص است.
لازم به ذکر است، در پرونده محمد داوری و رایی که دادگاه علیه او صادر کرده است، موارد آشکاری از نقض قوانین مشاهده می‌شود، که نشان از وجود اراده‌ای ورای قانون برای آزار زندانیان سیاسی دارد.
مطابق قوانین جمهوری اسلامی، در صورتی که دادگاه مجازات حبس را بیش از حداقل مجازات مقرر در قانون تعیین کند، می‌بایست جهات قانونی و علت صدور حکم به بیش از حداقل مجازات را ذکر کند. در غیر این صورت، این اقدام موجب مجازات انتظامی درجه چهار برای قاضی خواهد بود.
با این حال، قضات تحت تأثیر و فشار ضابطین، احکامی ناعادلانه و ظالمانه صادر می‌کنند و حتی قوانین مصوب جمهوری اسلامی را نقض می‌کنند. آنان گاه بیش از سقف مجازات مقرر در قانون، حکم صادر می‌کنند، بدون آنکه جهات موجهی برای این اقدام وجود داشته باشد.
در پرونده محمد داوری:
بابت اتهام «توهین به خامنه‌ای» مجازات قانونی از ۶ ماه تا ۲ سال حبس است، اما دادگاه بدوی او را به ۳ سال حبس، ۲ سال تبعید، ۲ سال منع خروج از کشور، ۲ سال محرومیت از خدمات اجتماعی و ۲ سال منع فعالیت در فضای مجازی محکوم کرده است.
همچنین در خصوص اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» با وجود آنکه مجازات قانونی از ۳ ماه تا ۱ سال حبس است، اما محمد داوری به ۱ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده است.
این حکم غیرقانونی و ظالمانه، آشکارا نشان‌دهنده عدم استقلال قضات جمهوری اسلامی است. محمد داوری که به مشروعیت قضات و دادگاه‌های جمهوری اسلامی باور ندارد، حتی به این رأی اعتراض نکرده است.
او از اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، بدون حتی یک ساعت مرخصی، دوران حبس ۳ ساله خود را در زندان عادل‌آباد شیراز می‌گذراند.
روند این پرونده نه‌تنها نقض قوانین داخلی جمهوری اسلامی است، بلکه بار دیگر نشان‌دهنده فشارهای سیستماتیک و سرکوب آزادی بیان در ایران است.
#محمد_داوری #شیراز #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
برادر جاویدنام مجتبی قناعتی خلاری، ضمن انتشار این ویدئو نوشت:
«دوسال در چنین روزی دنیا بر سر برادر و خواهرت خراب شد داداش عزیزم
در چنین روزی سیزدهم دی ماه سال چهارصد یک بعداز ۵ روز همه جا گشتن از ما خواستن تو را شناسایی کنیم ابتدا عکسی با دهانی خونی جهت شناسایی بهم نشان دادند و سپس به سردخانه فرستادن تا تورا شناسایی کنم
کاش هیچ وقت چنین لحظه‌ای را ندیده بودم
لعنت بر تمام قاتلانت
نامت همیشه جاودان خواهد ماند داداش قهرمان
اسمت رمز پیروزی ماست »
1403/10/13
مجتبی قناعتی خلاری، جوانی خودساخته، در ۸ اسفند ۱۳۷۱ در شیراز به دنیا آمد. او در کودکی پدر و مادرش را در حادثه‌ای از دست داد و با خواهرش مریم و برادرش محمد بزرگ شد. مجتبی همزمان با تحصیل، کار می‌کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در رشته شیمی از دانشگاه ارم شیراز، حسابدار یک شرکت لوازم‌خانگی شد. او زندگی شادی برای خود ساخته بود و به فوتبال، موسیقی رپ، و خوانندگانی چون هیچکس و بهرام علاقه داشت.
مجتبی در اعتراضات سالهای ۹۶ و ۹۸ فعال بود و تحت تهدیدهای امنیتی قرار داشت. او با انقلاب «زن، زندگی، آزادی» همراه شد و با دیوارنویسی مخالفت خود با دیکتاتوری را نشان داد. سرانجام در ۹ دی‌ماه ۱۴۰۱ حین دیوارنویسی بازداشت و در بازداشتگاه تحت شکنجه جان باخت.
پیکر مجتبی ۵ روز بعد در بیابان‌های اطراف شیراز رها شد. علیرغم فشارهای نیروهای حکومتی برای تغییر روایت، خانواده‌اش علت مرگ را شکنجه اعلام کردند. مراسم تدفین او با حضور سنگین نیروهای امنیتی برگزار شد، اما خانواده‌اش به دادخواهی ادامه دادند.
مجتبی نمادی از نسل جوانانی است که با شجاعت برای آزادی و عدالت ایستادگی کردند. یاد او و دیگر جان‌باختگان این راه در تاریخ ایران ماندگار خواهد بود.
مجتبی از مخاطبان نسبتا قدیمی توانا بود....
درباره مجتبی قناعتی خلاری:
https://tavaana.org/mojtaba_ghenaati_kholari/
#مجتبی_قناعتی_خلاری
#مجتبی_قناعتی
#شیراز #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«دوسال در چنین روزی دنیا بر سر برادر و خواهرت خراب شد داداش عزیزم
در چنین روزی سیزدهم دی ماه سال چهارصد یک بعداز ۵ روز همه جا گشتن از ما خواستن تو را شناسایی کنیم ابتدا عکسی با دهانی خونی جهت شناسایی بهم نشان دادند و سپس به سردخانه فرستادن تا تورا شناسایی کنم
کاش هیچ وقت چنین لحظه‌ای را ندیده بودم
لعنت بر تمام قاتلانت
نامت همیشه جاودان خواهد ماند داداش قهرمان
اسمت رمز پیروزی ماست »
1403/10/13
مجتبی قناعتی خلاری، جوانی خودساخته، در ۸ اسفند ۱۳۷۱ در شیراز به دنیا آمد. او در کودکی پدر و مادرش را در حادثه‌ای از دست داد و با خواهرش مریم و برادرش محمد بزرگ شد. مجتبی همزمان با تحصیل، کار می‌کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در رشته شیمی از دانشگاه ارم شیراز، حسابدار یک شرکت لوازم‌خانگی شد. او زندگی شادی برای خود ساخته بود و به فوتبال، موسیقی رپ، و خوانندگانی چون هیچکس و بهرام علاقه داشت.
مجتبی در اعتراضات سالهای ۹۶ و ۹۸ فعال بود و تحت تهدیدهای امنیتی قرار داشت. او با انقلاب «زن، زندگی، آزادی» همراه شد و با دیوارنویسی مخالفت خود با دیکتاتوری را نشان داد. سرانجام در ۹ دی‌ماه ۱۴۰۱ حین دیوارنویسی بازداشت و در بازداشتگاه تحت شکنجه جان باخت.
پیکر مجتبی ۵ روز بعد در بیابان‌های اطراف شیراز رها شد. علیرغم فشارهای نیروهای حکومتی برای تغییر روایت، خانواده‌اش علت مرگ را شکنجه اعلام کردند. مراسم تدفین او با حضور سنگین نیروهای امنیتی برگزار شد، اما خانواده‌اش به دادخواهی ادامه دادند.
مجتبی نمادی از نسل جوانانی است که با شجاعت برای آزادی و عدالت ایستادگی کردند. یاد او و دیگر جان‌باختگان این راه در تاریخ ایران ماندگار خواهد بود.
مجتبی از مخاطبان نسبتا قدیمی توانا بود....
درباره مجتبی قناعتی خلاری:
https://tavaana.org/mojtaba_ghenaati_kholari/
#مجتبی_قناعتی_خلاری
#مجتبی_قناعتی
#شیراز #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
روز گذشته مراسم دومین سالگرد جان‌باختن مجتبی قناعتی خلاری بر سر مزارش برگزار شد.
مجتبی قناعتی خلاری، جوانی خودساخته، در ۸ اسفند ۱۳۷۱ در شیراز به دنیا آمد. او در کودکی پدر و مادرش را در حادثه‌ای از دست داد و با خواهرش مریم و برادرش محمد بزرگ شد. مجتبی همزمان با تحصیل، کار می‌کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در رشته شیمی از دانشگاه ارم شیراز، حسابدار یک شرکت لوازم‌خانگی شد. او زندگی شادی برای خود ساخته بود و به فوتبال، موسیقی رپ، و خوانندگانی چون هیچکس و بهرام علاقه داشت.
مجتبی در اعتراضات سالهای ۹۶ و ۹۸ فعال بود و تحت تهدیدهای امنیتی قرار داشت. او با انقلاب «زن، زندگی، آزادی» همراه شد و با دیوارنویسی مخالفت خود با دیکتاتوری را نشان داد. سرانجام در ۹ دی‌ماه ۱۴۰۱ حین دیوارنویسی بازداشت و در بازداشتگاه تحت شکنجه جان باخت.
پیکر مجتبی ۵ روز بعد در بیابان‌های اطراف شیراز رها شد. علیرغم فشارهای نیروهای حکومتی برای تغییر روایت، خانواده‌اش علت مرگ را شکنجه اعلام کردند. مراسم تدفین او با حضور سنگین نیروهای امنیتی برگزار شد، اما خانواده‌اش به دادخواهی ادامه دادند.
مجتبی نمادی از نسل جوانانی است که با شجاعت برای آزادی و عدالت ایستادگی کردند. یاد او و دیگر جان‌باختگان این راه در تاریخ ایران ماندگار خواهد بود.
مجتبی از مخاطبان نسبتا قدیمی توانا بود....
درباره مجتبی قناعتی خلاری:
https://tavaana.org/mojtaba_ghenaati_kholari/
#مجتبی_قناعتی_خلاری
#مجتبی_قناعتی
#شیراز #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مجتبی قناعتی خلاری، جوانی خودساخته، در ۸ اسفند ۱۳۷۱ در شیراز به دنیا آمد. او در کودکی پدر و مادرش را در حادثه‌ای از دست داد و با خواهرش مریم و برادرش محمد بزرگ شد. مجتبی همزمان با تحصیل، کار می‌کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در رشته شیمی از دانشگاه ارم شیراز، حسابدار یک شرکت لوازم‌خانگی شد. او زندگی شادی برای خود ساخته بود و به فوتبال، موسیقی رپ، و خوانندگانی چون هیچکس و بهرام علاقه داشت.
مجتبی در اعتراضات سالهای ۹۶ و ۹۸ فعال بود و تحت تهدیدهای امنیتی قرار داشت. او با انقلاب «زن، زندگی، آزادی» همراه شد و با دیوارنویسی مخالفت خود با دیکتاتوری را نشان داد. سرانجام در ۹ دی‌ماه ۱۴۰۱ حین دیوارنویسی بازداشت و در بازداشتگاه تحت شکنجه جان باخت.
پیکر مجتبی ۵ روز بعد در بیابان‌های اطراف شیراز رها شد. علیرغم فشارهای نیروهای حکومتی برای تغییر روایت، خانواده‌اش علت مرگ را شکنجه اعلام کردند. مراسم تدفین او با حضور سنگین نیروهای امنیتی برگزار شد، اما خانواده‌اش به دادخواهی ادامه دادند.
مجتبی نمادی از نسل جوانانی است که با شجاعت برای آزادی و عدالت ایستادگی کردند. یاد او و دیگر جان‌باختگان این راه در تاریخ ایران ماندگار خواهد بود.
مجتبی از مخاطبان نسبتا قدیمی توانا بود....
درباره مجتبی قناعتی خلاری:
https://tavaana.org/mojtaba_ghenaati_kholari/
#مجتبی_قناعتی_خلاری
#مجتبی_قناعتی
#شیراز #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دهم بهمن زادروزجاویدنام سجاد قائمی است، خواهرش شیوا، ضمن انتشار این ویدیو نوشت؛
«باز ۱۰بهمن دیگری از راه رسید و تو نیستی
تلخ ترین تولد زندگیم روز تولد توست سجادم💔
تولدت مبارک عزیز خواهر»
سجاد قائمی فرزند علی و گل‌بس در ۱۰ بهمن ۱۳۷۰ در خانواده‌ای قشقایی در شیراز به دنیا آمد. دو سال پیش از تولد او خانواده‌اش داغدار مرگ مهران برادر بزرگترش بودند که در همان روز و همان ساعت ۱۰ بهمن ۱۳۶۸ ساعت ۹ صبح از دنیا رفته بود.
تولد سجاد در دومین سالگرد فقدان مهران امید و شور تازه‌ای در دل خانواده‌اش ایجاد کرد او را معجزه‌ای برای تغییر سرنوشتشان می‌دانستند، او آرام، مهربان و صبور بود. دیپلم داشت و قبلاً کافه‌داری می‌کرد اما مدتی بود که بیکار شده بود.
با آغاز خیزش انقلابی در سال ۱۴۰۱ پس از قتل مهسا امینی، سجاد نیز همچون بسیاری از جوانان معترض در خیابان‌های شیراز حاضر شد شب ۲۵ آبان ۱۴۰۱، همراه با یکی از دوستانش به معالی آباد یکی از مراکز تجمع مردم رفت خیابان‌ها شلوغ‌تر از همیشه بود نیروهای سرکوبگر با خشونتی وحشیانه مردم را مورد حمله قرار می‌دادند.
سجاد که ماشینش را در یکی از کوچه‌ها پارک کرده بود زمانی که قصد داشت به سمت آن برود ناگهان موتورسیکلتی با دو سرنشین وارد کوچه شد. سرنشین عقب از فاصله نزدیک با هشتاد گلوله ساچمه‌ای به بدنش شلیک کرد و سپس از محل گریخت. سجاد غرق در خون بر زمین افتاد مردم او را سریع به بیمارستان رساندند اما به دلیل خونریزی شدید و جراحات سنگین در ساعت ۱۰:۳۰ همان شب جان باخت.
پیکر بی جان او در تاریخ ۲۸ آبان ۱۴۰۱، با حضور گسترده مردم در دارالرحمه‌ی شهرک کشن شیراز به خاک سپرده شد. اما مراسم تدفین او به اعتراض و قیامی مردمی تبدیل شد قشقایی‌ها که در عزاداری‌هایشان سنت دیرینه‌ی ده وره" (وارونه) - موسیقی سوگواری خاص جوانان کشته شده و مجرد را اجرا می‌کنند با نواختن این موسیقی و سر دادن شعارهای ضد حکومتی خشم خود را نشان دادند نیروهای امنیتی با گلوله‌های جنگی به سوی مردم شلیک کردند و چندین نفر را زخمی و به قتل رساندند.
هیچ نهادی مسئولیت قتل سجاد را بر عهده نگرفت. مأموران به خانواده‌اش گفتند که فرد شلیک کننده یک تروریست بوده که برای رد گم کردن لباس نیروهای امنیتی را بر تن کرده است.
مدتی پیش از جان‌باختن، سجاد یادداشتی نوشته بود
زندگی دفترچه‌ای است که شروع و پایانش در اختیار ما نیست. ما که شروعش را نفهمیدیم پایانش را هم نخواهیم دید. شاید گوش‌های ما سنگین شده یا چشم‌هایمان ضعیف که حقیقت را به شکل دیگری مینویسیم زندگی کوتاه است به اندازه یک جمله‌ای که حتی شروع و پایانش را خودمان تعیین نمی‌کنیم
خانواده سجاد باور داشتند که خداوند او را به جای مهران به آن‌ها بخشیده و همیشه از او مراقبت خواهد کرد. اما او همچون پرنده‌ای از میانشان پر کشید. خودش معتقد بود که برای آزاد شدن وطن باید افرادی مثل او برای آزادی مبارزه کنند.
سجاد رفت اما یاد و نامش دل مردم آزادی خواه زنده خواهد ماند.
#سجاد_قائمی #شیراز #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«باز ۱۰بهمن دیگری از راه رسید و تو نیستی
تلخ ترین تولد زندگیم روز تولد توست سجادم💔
تولدت مبارک عزیز خواهر»
سجاد قائمی فرزند علی و گل‌بس در ۱۰ بهمن ۱۳۷۰ در خانواده‌ای قشقایی در شیراز به دنیا آمد. دو سال پیش از تولد او خانواده‌اش داغدار مرگ مهران برادر بزرگترش بودند که در همان روز و همان ساعت ۱۰ بهمن ۱۳۶۸ ساعت ۹ صبح از دنیا رفته بود.
تولد سجاد در دومین سالگرد فقدان مهران امید و شور تازه‌ای در دل خانواده‌اش ایجاد کرد او را معجزه‌ای برای تغییر سرنوشتشان می‌دانستند، او آرام، مهربان و صبور بود. دیپلم داشت و قبلاً کافه‌داری می‌کرد اما مدتی بود که بیکار شده بود.
با آغاز خیزش انقلابی در سال ۱۴۰۱ پس از قتل مهسا امینی، سجاد نیز همچون بسیاری از جوانان معترض در خیابان‌های شیراز حاضر شد شب ۲۵ آبان ۱۴۰۱، همراه با یکی از دوستانش به معالی آباد یکی از مراکز تجمع مردم رفت خیابان‌ها شلوغ‌تر از همیشه بود نیروهای سرکوبگر با خشونتی وحشیانه مردم را مورد حمله قرار می‌دادند.
سجاد که ماشینش را در یکی از کوچه‌ها پارک کرده بود زمانی که قصد داشت به سمت آن برود ناگهان موتورسیکلتی با دو سرنشین وارد کوچه شد. سرنشین عقب از فاصله نزدیک با هشتاد گلوله ساچمه‌ای به بدنش شلیک کرد و سپس از محل گریخت. سجاد غرق در خون بر زمین افتاد مردم او را سریع به بیمارستان رساندند اما به دلیل خونریزی شدید و جراحات سنگین در ساعت ۱۰:۳۰ همان شب جان باخت.
پیکر بی جان او در تاریخ ۲۸ آبان ۱۴۰۱، با حضور گسترده مردم در دارالرحمه‌ی شهرک کشن شیراز به خاک سپرده شد. اما مراسم تدفین او به اعتراض و قیامی مردمی تبدیل شد قشقایی‌ها که در عزاداری‌هایشان سنت دیرینه‌ی ده وره" (وارونه) - موسیقی سوگواری خاص جوانان کشته شده و مجرد را اجرا می‌کنند با نواختن این موسیقی و سر دادن شعارهای ضد حکومتی خشم خود را نشان دادند نیروهای امنیتی با گلوله‌های جنگی به سوی مردم شلیک کردند و چندین نفر را زخمی و به قتل رساندند.
هیچ نهادی مسئولیت قتل سجاد را بر عهده نگرفت. مأموران به خانواده‌اش گفتند که فرد شلیک کننده یک تروریست بوده که برای رد گم کردن لباس نیروهای امنیتی را بر تن کرده است.
مدتی پیش از جان‌باختن، سجاد یادداشتی نوشته بود
زندگی دفترچه‌ای است که شروع و پایانش در اختیار ما نیست. ما که شروعش را نفهمیدیم پایانش را هم نخواهیم دید. شاید گوش‌های ما سنگین شده یا چشم‌هایمان ضعیف که حقیقت را به شکل دیگری مینویسیم زندگی کوتاه است به اندازه یک جمله‌ای که حتی شروع و پایانش را خودمان تعیین نمی‌کنیم
خانواده سجاد باور داشتند که خداوند او را به جای مهران به آن‌ها بخشیده و همیشه از او مراقبت خواهد کرد. اما او همچون پرنده‌ای از میانشان پر کشید. خودش معتقد بود که برای آزاد شدن وطن باید افرادی مثل او برای آزادی مبارزه کنند.
سجاد رفت اما یاد و نامش دل مردم آزادی خواه زنده خواهد ماند.
#سجاد_قائمی #شیراز #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
امروز زادروز علیرضا انجوی، از جان‌باختگان آبان ۹۸ است.
علیرضا انجوی، جوان ۲۶ سالهای بود که در رشته معماری فارغ‌التحصیل شده بود. او نور چشم و تنها فرزند مادر بود؛ دو برادر علیرضا سال‌ها پیش، از دنیا رفته بودند و پدر جانبازش هم شهید شده بود.
تنها همدم و یار مادر، علیرضا بود. علیرضا پس از تحصیلات دانشگاهی، مکانی را اجاره کرده بود تا با ارائه مشاوره به دانشجویان معماری، مخارج زندگی را تأمین کند. اما در روز ۲۵ آبان ۹۸، علیرضا انجوی، در حالی که در راه بین محل کار و منزل در شهر صدرا شیراز بود، مزدوران جمهوری‌اسلامی به پیشانی او شلیک مستقیم کردند و جهان آرزوها و رویاهای علیرضا و مادرش را برای همیشه به تاریکی کشاندند.
@alireza.enji_aban98
@madare_alireza_enjvi_aban_98
#علیرضا_انجوی #شیراز #آبان_خونین #آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
علیرضا انجوی، جوان ۲۶ سالهای بود که در رشته معماری فارغ‌التحصیل شده بود. او نور چشم و تنها فرزند مادر بود؛ دو برادر علیرضا سال‌ها پیش، از دنیا رفته بودند و پدر جانبازش هم شهید شده بود.
تنها همدم و یار مادر، علیرضا بود. علیرضا پس از تحصیلات دانشگاهی، مکانی را اجاره کرده بود تا با ارائه مشاوره به دانشجویان معماری، مخارج زندگی را تأمین کند. اما در روز ۲۵ آبان ۹۸، علیرضا انجوی، در حالی که در راه بین محل کار و منزل در شهر صدرا شیراز بود، مزدوران جمهوری‌اسلامی به پیشانی او شلیک مستقیم کردند و جهان آرزوها و رویاهای علیرضا و مادرش را برای همیشه به تاریکی کشاندند.
@alireza.enji_aban98
@madare_alireza_enjvi_aban_98
#علیرضا_انجوی #شیراز #آبان_خونین #آبان_ادامه_دارد #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech