استاد فقید، پرفسور اَمْنون نِتْصِر، یک یهودی ایرانی‌تبار و متولد ۱۳۱۳ خورشیدی در رشت بود. در ویدئوی زیر که در ۱۹۹۱ میلادی و به همت تلویزیون جام جم تهیه شد، از قدمت حضور یهودیان در ایران می‌گوید و اینکه گویش یهودیان ساکن در نطنز، کاشان و اصفهان، به لحاظ ساختار دستوری و آواشناسی و ریخت‌شناسی زبانی، بسیار نزدیک به پهلوی، یعنی فارسی میانه است.

‏نتصر که پس از تاسیس دولت اسرائیل در شانزده سالگی از ایران به اسرائیل مهاجرت کرد، در اوراق هویتی ایرانی با نام «ناصر سلوکی» شناخته می‌شد. این استاد ایران‌شناسی دانشگاه عبری اورشلیم، در ۱۹۶۱ میلادی از دانشگاه کلمبیای آمریکا در رشته «ایران‌شناسی و زبان‌های هند و اروپایی و زبان‌های سامی» با درجه‌ی دکتری فارغ‌التحصیل شد و در ۱۹۷۱ میلادی موفق شد منتخبی از اشعار فارسی یهودیان ایران را در کتابی جمع‌آوری کند.

نتصر مقاله مشهوری به نام «شاهان ساسانی در تلمود» دارد که در اپیزود دوازدهم از پادکست دیگری‌نامه با نام «مسیحیان شهر نصیبین» بخش‌هایی از آن را نقل کردیم. برای دسترسی به این اپیزود به صفحه گفت‌وشنود بروید:

https://dialog.tavaana.org/podcast_others_12/

‏⁧ #گفتگو⁩ ⁧ #گفتگو_توانا⁩ ⁧ #مدارا⁩ ⁧ #یهودیان⁩ ⁧ #یهودیان_ایران⁩ ⁧ #یهودی_ایرانی⁩ ⁧ #آزادی_ادیان⁩ ⁧ #امنون_نتصر⁩ ⁧ #فارسی⁩ ⁧ #زبان_فارسی⁩

@Dialogue1402⁩

‌
احمد عاشورپور در این ویدئو به گیلکی در مورد اهمیت زبان مادری سخن می‌گوید.

#زبان_مادری و خرده‌فرهنگ‌ها بخش مهمی از هویت فردی و جمعی هر جامعه را تشکیل می‌دهند و نقش حیاتی در حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ملت‌ها دارند. زبان مادری نه‌تنها وسیله‌ای برای ارتباط، بلکه حامل اندیشه‌ها، باورها و ارزش‌های یک ملت است. با حفظ آن، نسل‌های آینده می‌توانند پیوند خود را با ریشه‌های تاریخی و فرهنگی‌شان حفظ کنند و از فراموشی و استحاله فرهنگی در امان بمانند.

در بسیاری از کشورها، سیاست‌های چندفرهنگی و آموزشی تلاش دارند تا زبان‌ها و خرده‌فرهنگ‌های گوناگون را حفظ کرده و از نابودی آن‌ها جلوگیری کنند. این امر نه‌تنها به تقویت همبستگی اجتماعی و پذیرش تنوع فرهنگی منجر می‌شود، بلکه موجب غنای فکری و خلاقیت در جامعه نیز می‌گردد. به‌عنوان مثال، کشورهای اروپایی مانند سوئیس و بلژیک، با رسمیت بخشیدن به چندین زبان، توانسته‌اند انسجام ملی خود را حفظ کرده و از درگیری‌های فرهنگی و زبانی جلوگیری کنند.
در ایران، به‌عنوان کشوری با تنوع گسترده زبانی و قومی، اهمیت حفظ زبان‌های مادری دوچندان است. از ترکی و کردی گرفته تا عربی، بلوچی، ترکمنی و گیلکی و ...، هر یک از این زبان‌ها حامل تاریخ، ادبیات و سنت‌های ارزشمندی هستند که در صورت بی‌توجهی، در معرض فراموشی قرار می‌گیرند.
متأسفانه در دهه‌های اخیر، سیاست‌های یکسان‌سازی زبانی و فرهنگی موجب تضعیف بسیاری از زبان‌های محلی شده است. این امر نه‌تنها حق طبیعی مردم برای یادگیری و استفاده از زبان مادری‌شان را محدود می‌کند، بلکه منجر به از بین رفتن بخش مهمی از هویت فرهنگی ایران می‌شود.

حفظ و احیای زبان‌های مادری در ایران و سایر کشورها، نه‌تنها احترام به حقوق زبانی اقوام و جوامع محلی است، بلکه اقدامی ضروری برای حفظ تنوع فرهنگی، انسجام اجتماعی و تقویت گفت‌وگوی بین فرهنگی است. اتخاذ سیاست‌های حمایتی، آموزش زبان‌های محلی در کنار زبان رسمی و ترویج فرهنگ‌های بومی از طریق رسانه‌ها و نظام آموزشی، از راهکارهای مؤثری است که می‌تواند به بقای این میراث گران‌بها کمک کند.

گاه مشاهده می‌شود که برخی افراد گویش یک منطقه را مورد تمسخر قرار می‌دهند، در فیلم‌ها و سریال‌ها افراد با یک گویش خاص افرادی دارای ویژگی‌های منفی نشان داده می‌شوند و این موضوع به همبستگی لطمه می‌زند.

روز ۲۱ فوریه، روز_زبان_مادری، بهانه‌ای است برای یادآوری به همدیگر و به خود که تنوع زبانی و گوناگونی زیبای هویت‌های فرهنگی را پاس بداریم و قدردان آن باشیم.

#روز_جهانی_زبان_مادری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech