شنیدن خبر هلاکت قاتلانی که سال‌ها عامل مرگ و رنج هزاران انسان بی‌گناه بودند، با شادی و تبریک همراه است. لحظه‌ای از این که عدالت به نوعی اجرا شده و آنان به سزای اعمالشان رسیده‌اند، قلب‌ها لبریز از خشنودی می‌شود. لبخندها و خنده‌های کوتاه، نمادی از رهایی از وحشت و ترس‌های گذشته است. گویی طلوع امیدی تازه در دل‌های آسیب‌دیده پدیدار شده است.

اما این شادی زودگذر به سرعت جایش را به آه و حسرت می‌دهد؛ چرا که یاد عزیزانی که جان‌شان قربانی ظلم و بی‌عدالتی این افراد شد، همچنان در دل‌ها زنده است. گریه‌ها و غم‌ها از ناتمام ماندن قصه زندگی آن‌هایی که بی‌دلیل از ما گرفته شدند، جاری می‌شود. اندوه از این که بسیاری از این جان‌باختگان فرصت دیدن این روزها را نیافتند و حسرت محاکمه علنی و عادلانه قاتلان بر دل بازماندگان باقی ماند، هر لحظه قلب‌ها را می‌فشارد.

ویدیو از پوریا افضلی

#نه_به_جمهورى_اسلامى #دادخواهی #ایران #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

لیلی مهدوی، مادر جاویدنام سیاوش محمودی، نوجوان معترض کشته‌شده در خیزش انقلابی، با انتشار ویدیویی در اینستاگرام خود گفت: «از خون به ناحق ریخته‌شده پسرم نخواهم گذشت.» او در این پست اینستاگرامی نوست: «پاره‌ تنم به دست ظالمان بچه‌کُش و با تیر جنگی در خیابان، در شهر و کشور خودم آسمانی شد.»

متن کامل نوشته خانم مهدوی به شرح زیر است:

«سیاوش من...
پاره‌ی تنم، جان بی‌گناهی که به دست ظالمان بچه‌کُش، با تیر جنگی در خیابان در شهر و کشور خودم آسمانی شد.
خونی که به ناحق ریخته شد، نه بخشیدنی است، نه معامله‌پذیر. من دیه نمی‌گیرم! چراکه خون عزیزم، بهایی ندارد. هیچ طلا و نقره‌ای نمی‌تواند قلب شکسته‌ی مادری را که فرزندش را برای آزادی و حق‌خواهی از دست داده، تسکین دهد.

این خون، چراغ راه است، نه باری بر دوش.
به همه‌ی ظالمان می گویم:خون سیاوش من و دیگر بی‌گناهان این سرزمین، در زمین نمی‌ماند. روزی می‌رسد که عدالت از دل همین خون‌ها جوانه می‌زند.

یاد سیاوش من، یاد همه‌ی فرزندان آسمانی‌مان جاودان باد.
ما زنده‌ایم، ما ایستاده‌ایم. برای حق، برای عدالت. ✊"»


ـ لازم به ذکر است، جمهوری اسلامی به بسیاری از خانواده‌های جان‌باختگان راه آزادی پیشنهاد داده که به شما از محل بیت‌المال دیه می‌دهیم! تلاش کرده به خصوص در خانواده‌هایی که در فقر زندگی می‌کنند، خانواده پدری برخی جان‌باختگان را راضی کند که دیه بگیرند و از دادخواهی دست بکشند! این موضوع با مخالفت بسیاری از خانواده‌ها مواجه شده است.

#سیاوش_محمودی #دادخواهی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

استوری اینستاگرام مادر جاویدنام محمد قبادلو


جمهوری اسلامی سحرگاه سه‌شنبه، ۳ بهمن ۱۴۰۲، محمد قبادلو، جوان ۲۳ ساله، را که در جریان انقلاب زن، زندگی، آزادی بازداشت کرده بود، اعدام کرد. پیکر او در قطعه ۹۹ بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شده است.

یکسال از قتل حکومتی محمد قبادلو گذشت. اعدام، قتل حکومتی است. جمهوری اسلامی از ابزار اعدام برای سرکوب و ارعاب استفاده می‌کند. متهمان در ذوندی ناعادلانه محاکمه می‌شوند. جوانانی که خواسته‌شان آزادی و رفاه و عدالت است، در چنگال دستگاه ناعادلانه قضایی حکومت کشته می‌شوند.

محمد قبادلو یکی از جوانان به ستوه آمده از حکومت اسلامی بود که مثل اکثر مردم ایران خواهان سرنگونی این حکومت بود و به خیابان‌ رفته بود.

محمد قبادلو، در جریان اعتراضات، روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، به دلیل تصادف با موتورهای یگان ویژه، بازداشت شده بود.
قاضی دادگاه به اتهام «محاربه و افساد الارض»، در اولین جلسه دادگاه بدون حضور وکیل و خانواده، برای وی، حکم اعدام صادر کرد.

#محمد_قبادلو #نه_به_جمهورى_اسلامى #دادخواهی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
در صعودی موفقیت‌آمیز یک کوهنورد ایرانی در مسیر جدید در کوه‌های راکی کانادا را پیمود و نام این مسیر را «نیکا» گذاشت

یکی از کوهنوردان ایرانی ساکن کانادا موفق شد در یک صعود زمستانی دشوار، کوهی در رشته‌کوه‌های راکی را از مسیری جدید فتح کند. این کوهنورد به پاس گرامیداشت یاد نیکا شاکرمی، نام این مسیر جدید را «نیکا شاکرمی» گذاشته است و در تلاش است تا این نام را به ثبت برساند.

این صعود که پس از چهار بار تلاش در شرایط سخت زمستانی به سرانجام رسید، نه تنها دستاوردی بزرگ در عرصه کوهنوردی محسوب می‌شود، بلکه یادبودی از شجاعت و مقاومت در برابر ناملایمات است.

تصاویر و فیلم‌های این صعود برای ما ارسال شده است. این کوهنورد جوان از این طریق یاد نیکا را زنده نگاه داشته است. نیکایی که شجاعت و شهامتش مسیر تازه‌ای پیش پای مردم ایران گذاشته است، ایستادگی، غرور، افتخار، پایداری و سوزاندن نماد سلطه حکومت...

#نیکا_شاکرمی #دادخواهی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

محمد قبادلو، جوانی که در میانه اعتراضات و تلاطمات سیاسی در ایران به دار آویخته شد، یکی از نمادهای مقاومت و مبارزه برای آزادی به حساب می‌آید. مادرش، معصومه احمدی، در ویدئوهایی که در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده، با غم و اندوه، از روزهای آخر زندگی پسرش و شرایط ناعادلانه‌ای که بر او تحمیل شد، سخن گفته بود.

محمد قبادلو نمادی از بی‌عدالتی در سیستم قضایی ایران شده است. او نه تنها به عنوان یک فرد، بلکه به عنوان نماینده‌ای از جوانانی که در خیابان‌های ایران برای حقوق خود مبارزه می‌کردند، شناخته می‌شود. داستان زندگی و مرگ او، قلب‌های بسیاری را به درد آورده و به یادآوری این نکته است که در پس هر چهره از این اعتراضات، یک انسان با آرزوها، خانواده و احساسات وجود دارد که می‌تواند قربانی سیستم‌های ناعادلانه شود.

ویدیو از پوریا افضلی

#محمد_قبادلو #دادخواهی #نه_به_اعدام #نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم سالگرد جان‌باختن جاویدنام مجید طوس‌پرور بر سر مزارش برگزار شد

یگانه طوس‌پرور نوشت:
«ولی من دیگه حتی برای سرماخوردگیم برم بیمارستان دوباره عزا‌دار میشم...
دوباره گریم میگیره...
دوباره کمرم میشکنه...
یه نگاه میندازم به همونجایی که نشستمو برات زار زدم...
ما فقط یبار از دستت ندادیم، ماهمیشه هرچی که تو رو یادمون بندازه دوباره عزادار میشیم و از دستت میدیم💔🥀»


🥀مجید طوس‌پرور، ساکن اسلامشهر بود که بر اثر شکنجه نیروهای رژیم در بهمن ماه ۱۴۰۱ جان باخت.

مجید جوانی شجاع و ورزشکار بود، او در اوایل آذرماه ۱۴۰۱ خشم و اعتراض خود نسبت به جنایت‌های جمهوری اسلامی و کشتن مهسا امینی را با انتشار ویدیویی از آتش‌زدن بنر خامنه‌ای که مسبب همه این قتل‌هاست، اعلام کرد.

گفته می‌شود، سربازان خامنه‌ای او را شناسایی و دستگیر کردند و در نخستین روزهای بهمن ماه طی تماس تلفنی با خانواده مجید از آن‌ها خواستند برای شناسایی جسد مراجعه کنند.

خانواده مجید را مانند سایر خانواده کشته‌شدگان تهدید کردند و سعی کردند روی این جنایت هم با صحنه‌سازی کشته‌شدن در تصادف، سرپوش بگذارند، اما موفق نشدند.
به گزارش یک منبع نزدیک به خانواده مجید، این جوان توسط نیروهای حکومتی ربوده و شکنجه شد و زیر شکنجه جان داد.

مجید پدرش را از دست داده بود و نان‌آور خانواده بود.


#مجید_طوس_پرور #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مراسم اولین سالگرد جاویدنام محمد قبادلو با حضور خانواده‌های دادخواه بر سر مزارش برگزار شد

ویدیو از استوری اینستاگرام مادر امیر مهدی فرخی‌پور


محمد قبادلو، جوانی که در میانه اعتراضات و تلاطمات سیاسی در ایران به دار آویخته شد، یکی از نمادهای مقاومت و مبارزه برای آزادی به حساب می‌آید. مادرش، معصومه احمدی، در ویدئوهایی که در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده، با غم و اندوه، از روزهای آخر زندگی پسرش و شرایط ناعادلانه‌ای که بر او تحمیل شد، سخن گفته بود.

محمد قبادلو نمادی از بی‌عدالتی در سیستم قضایی ایران شده است. او نه تنها به عنوان یک فرد، بلکه به عنوان نماینده‌ای از جوانانی که در خیابان‌های ایران برای حقوق خود مبارزه می‌کردند، شناخته می‌شود. داستان زندگی و مرگ او، قلب‌های بسیاری را به درد آورده و به یادآوری این نکته است که در پس هر چهره از این اعتراضات، یک انسان با آرزوها، خانواده و احساسات وجود دارد که می‌تواند قربانی سیستم‌های ناعادلانه شود.


#محمد_قبادلو #دادخواهی #نه_به_اعدام #نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم سالگرد قتل حکومتی جاویدنام محمد قبادلو با حضور خانواده‌های دادخواه بر سر مزارش برگزار شد
مادر محمد قبادلو ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«محمدم دیگر نیستی که برایم از آن روزها بگویی از ۱۵ ماه زندان و انفرادی و …
از روزهایی که فقط من و خدای بینمان می دانیم چه بر تو گذشت
همان خدایی که داشتم فراموشش می کردم
یک روز قبل از سالگرد آسمانی شدنت دوباره وجودیتش را به ما نشان داد و نوری از امید بر زخم های قلب ناآرامم تاباند
دیگر باور دارم که معجزه ها را گاه در دستان کسانی می توان یافت که با یک چای تلخ میهمانت می کنند .
محمد تو گفتی ،بارها گفتی برای دفاع از دختران سرزمینت بر ضاربانشان تاختی
چون غیرت بر ناموس را از پدرت آموختی

قلب مادر آرام بخواب که مردان این سرزمین تا طلوع آفتاب مهر ،بیدارن
و راهت ادامه دارد …»


#محمدقبادلو
#محمد_قبادلو
#نه_به_اعدام
#دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
روز یکشنبه روز پنجم ژانویه ۲۰۲۵ ، مراسمی با عنوان «مادران دادخواه، از رنج تا امید» در شهر هامبورگ آلمان برگزار شد. در این برنامه جمعی از مادران دادخواه ایران برگزار شد. در بخشی از این مراسم پیامی از مادر جاویدنام محمدرسول مؤمنی‌زاده قرائت شد.
متن پیام به شرح زیر است:
«درود می‌فرستم به هموطنانم

من مادر محمد رسول مومنی‌زاده هستم همان جوانی که در چهارشنبه سیاه برابر با ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ برای نجات هموطنش بر اثر شلیک از فاصله ای کمتر از یک متر به خون غلطید.

من همان مادری هستم که پس از تیر خوردن فرزندم بالای سرش ماندم محمد رسول در بغل برادر بزرگش بود و مأموران با لگد اسلحه و باتون ضرباتی محکم به سر و صورت پسر بزرگم وارد کردند در حالی که او نمی‌گذاشت جسم تیر خورده برادرش آسیب بیشتری ببیند. اما مأموران حتی به زخم‌های محمد رسول رحم نکردند و لگدهایشان مستقیماً به جای زخم فرزندم اصابت می‌کرد.

محمد رسول پسر شجاع و دلاور من مانند یک مرد با دستان خالی سینه سپر کرد من از آن رئیس بیمارستان پورسینای رشت نمی‌گذرم؛ همان کسی که دستور داد هر زخمی که به بیمارستان مراجعه می‌کند به اطلاعات خبر داده شود و هیچ اقدامی حتی احیا برای زخمی‌ها انجام نشود.

من زهرا کریمی مادری که فرزندش را از دست داده است دادخواه خون به ناحق ریخته جوانم هستم من خودم را به یاد میآورم در حالی که تخت فرزندم را با سرعت می‌بردند و دور تخت چندین مأمور با اسلحه حضور داشتند زیپ کاور را کمی باز کردم و متوجه شدم جگرگوشه‌ام محمدرسول دیگر زنده نیست.

روی صحبتم با همه هموطنانم است ملت شریف ایران از شما می‌خواهم که تفرقه‌ها را کنار بگذارید و بیدار شوید. ما هم فکر نمی‌کردیم این داغ به ما برسد. بیدار شوید!

من زهرا کریمی نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنم آن حرام‌زاده‌ای که از فاصله کمتر از یک متر به جوان بی‌سلاح من شلیک کرد در پیشگاه عدالت پاسخگو خواهد بود.

محمد رسول افتخار من بود.

از طرف زهرا کریمی مادر محمد رسول مومنی‌زاده»


#محمدرسول_مومنی_زاده #رشت #دادخواهی #مادران_دادخواه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام غزاله چلابی، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:
‌
«خیال آمدنت دیشبم به سر می زد 💔💔»

۱۴۰۳/۱۱/۴🎂


"غزاله چلابی؛ اسطوره‌ای که جاودانه شد"

غزاله چلابی، نامی که به نماد شهامت، ایستادگی و عشق به آزادی بدل شده است. دختری ۳۳ ساله از آمل که آخرین کلامش پیش از جاودانه شدن، فریادی برای شجاعت بود: «نترسید، نترسید.»

در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، غزاله در حالی که با تلفن همراه خود از خیابان‌های اعتراض گرفته فیلم‌برداری می‌کرد، گلوله‌ای پیشانی‌اش را شکافت. او پنج روز در کما ماند و سپس چشم از جهان فروبست. اما شجاعتش، صدایش و نگاه پرامیدش در تاریخ این سرزمین باقی ماند.

غزاله، فارغ‌التحصیل رشته امور بانکی و حسابدار یک شرکت خصوصی، عاشق طبیعت، کوهنوردی و زندگی ساده و پرمعنا بود. او که قله‌های علم‌کوه و دماوند را فتح کرده بود، با همان عزم و اراده‌ای که به کوه‌ها صعود می‌کرد، در برابر استبداد ایستاد. دختری که مهربانی‌اش در مراقبت از سگ‌های خیابانی و شجاعتش در برداشتن روسری‌اش در هر فرصتی نمایان بود، به الگویی برای نسل‌های آینده تبدیل شد.

مأموران امنیتی حتی اجازه ندادند آخرین آرزوی غزاله برای اهدای اعضای بدنش محقق شود. گفتند: «با این کار از غزاله اسطوره‌سازی می‌شود.» اما آیا می‌توان جلوی اسطوره شدن کسی را گرفت که با جان و دل برای آزادی ایستاد؟

امروز، مادر غزاله با دلی شکسته می‌گوید: «خیال آمدنت دیشبم به سر می‌زد.» اما غزاله برای همیشه در قلب ایران جاودانه است؛ دختری که دماوند سرفراز را در استواری و شجاعت یادآور شد.

غزاله چلابی نه فقط یک نام، بلکه نمادی از مقاومت، شهامت و امید برای فردایی بهتر است. یاد او و همه جاویدنامان این سرزمین، زنده و ماندگار.


#غراله_چلابی #دادخواهی
#نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

امروز ۲۴ ژانویه، روز جهانی وکلای در معرض خطر است.
در سال‌های اخیر جمهوری اسلامی تعداد زیادی از وکلا را به «مجازات! شلاق» محکوم کرده است.

اصغر محمدی
امیرسالار داوودی
​​​​​​​مصطفی ترک‌همدانی
و
......

طرح از اسد بیناخواهی منتشرشده در دادبان

دلیل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟
#یاری_مدنی_توانا
#روز_جهانی_وکلای_در_معرض_خطر
#وکلای_در_معرض_خطر
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#دادخواهی
@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام عرفان رضایی، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:
‌
بعضی‌ها می‌گریند تا فراموش کنند

بعضی ها میخندند تا فراموش کنند

بعضی ها  می‌خوابند تا  فراموش کنند

بعضی‌ها  سکوت می‌کنند تا فراموش کنند

اما من هم می‌گریم، هم میخندم،هم میخوابم  وهم سکوت میکنم 

اما فراموش نه...


ـ عرفان رضایی نوائی، جوان ۲۱ ساله‌ای که در مسیر عدالت‌خواهی و اعتراض به سرکوب‌های جمهوری اسلامی، جانش را از دست داد، نماد آگاهی و شجاعت بود. او در خانواده‌ای بزرگ شد که پدرش، محسن، جانباز شیمیایی و موج انفجار بود؛ مردی که سلامتش را در جنگ ایران و عراق از دست داد و سال‌ها با رنج‌های ناشی از جنگ دست‌وپنجه نرم کرد. عرفان، پسری کتاب‌خوان و آگاه، با وجود تمام دشواری‌های زندگی در خانواده‌ای با مشکلات مالی و فشارهای ناشی از جانبازی پدر، شخصیتی قوی و پرامید داشت.

قتل عرفان در ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، صحنه‌ای دردناک از جنایت جمهوری اسلامی را به تصویر کشید. او پس از پایین کشیدن تصویر علی خامنه‌ای، با دو گلوله مأموران امنیتی جان باخت. مادرش، فرزانه برزه‌کار، از رنج‌های فرزندش و دلتنگی عمیق خود می‌گوید؛ دلتنگی برای پسری که او را به ایستادگی و قدرت دعوت می‌کرد و زندگی‌اش را در راه آزادی گذاشت. فرزانه امروز، در برابر فشارها و تهدیدهای حکومت، همچنان با صدای بلند از حقانیت پسرش دفاع می‌کند. داغ عرفان، زخمی است که هیچ‌گاه التیام نمی‌یابد.

#عرفان_رضایی #دادخواهی #اعتراضات_سراسری #مادران_دادخواه_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech