اتحاد و اعتراض
برای لغو اعدام

تجمع فعالان مدنی در روز سه شنبه ۲۳ بهمن ماه ۱۴۰۳ در کنار تعدادی از خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در مقابل سالن ملاقات زندان اوین
در این تجمع جعفر پناهی، آرش صادقی، کامبیز نوروززاده، حسین رزاق، شقایق مرادی، آریا شیخی, هستی امیری و نرگس محمدی حضور داشتند. خانواده وریشه مرادی از کردستان به مقابل زندان اوین آمده بودند.

پلاکاردهای در دست تجمع کنندگان
#نه_به_اعدام
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#زن_زندگی_آزادی
#برای_لغو_اعدام_اتحاد_اتحاد
#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، که از دل زندان‌های ایران آغاز شد، کنشی است که فعالان مدنی و سیاسی را به همبستگی و اتحاد حول محور موضوعی که همه گروه‌ها می‌توانند درباره آن توافق داشته باشند، فرا می‌خواند و فارغ از هر گرایش فکری و سیاسی، می‌توان در این زمینه با همبستگی و اتحاد صفوف محکمی در برابر حکومت اعدامی تشکیل داد.
محور دیگر می‌تواند دادخواهی باشد...
بادا که ریشه حکومت جهل و تباهی با همبستگی برکنده شود.

نرگس محمدی نوشت:
«روزهایی آن سوی دیوار زندان ننگین اوین، فریاد نه به اعدام سر می‌دادیم. در حیاط بند تجمع می کردیم و شعار
«بند زنان اوین
هم صدا و هم‌پیمان
تا لغو حکم اعدام
ایسنا ه آیم تا پایان »
سر می دادیم. دستهای هم بندیان محکوم به اعداممان پخشان عزیزی و وریشه مرادی را می فشردیم ، دستهای یکدیگر را می گرفتیم و سرود
«دست در دست هم
مشتهای محکمیم
فریاد می زنیم آزادی»
را می‌خواندیم.

در جمع فعالان مدنی، امروز این سوی دیوار در کنار خانواده‌های زندانیان زن و مرد محکوم به اعدام ایستاده ایم و باز« لغو اعدام» را فریاد می زنیم.
خانواده وریشه مرادی تمام شب را در راه بودند. خواهری کودک یک سال و نیمه اش را در کردستان گذاشته و به تهران آمده، مادر پیر تمام شب را در سرمای زمستان از کردستان تا تهران به شوق دیدار دختر نیاسوده، اما اجازه ملاقات به وریشه داده نشد و خانواده بی هیچ دیداری به کردستان باز می‌گردند.»

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech