بیتا، خواهر دادخواه بهنام لایق‌پور، با انتشار این تصاویر نوشت:

«یک سال دیگه ، یه سیزده سال دیگه رو بدون وجود نازنینت به در کردیم بهنام من ، ولی مطمئنم لحظه به لحظه‌اش رو کنار ما بودی و هستی عشق من، بعد رفتنت فهمیدم این درد بزرگ ما رو نمی‌کشه بلکه که باعث شد از همیشه قوی‌تر بشیم.
به امید یه ایران آزاد هستیم و ادامه می‌دیم جان خواهر و اجازه نمی‌دم خون به ناحق ریخته‌شده‌ات پایمال شه بهنام من
به امید ایرانی آزاد و شاد که خواسته قلبی خودت و تمام هم‌رزمانت بوده ادامه می‌دم جان دل خواهر 🤍✌️
سیزده‌ات تو آسمان‌ها کنار دوستای قشنگت مبارک بهنام من 🫂💔
#بهنام_لایق_پور 🕊️🥀🤍»

بهنام لایق‌پور، متولد ۸ بهمن ۱۳۶۴ در رشت، هنرمند تتو و پیرسینگ بود. او در جریان اعتراضات سراسری ایران در ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در بلوار لاکانی رشت، با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی کشته شد.
بهنام در آخرین پست اینستاگرامی خود اعلام کرده بود که به احترام مردم ایران، فعالیت‌هایش را تعلیق می‌کند. او قصد داشت پیش از نوروز ۱۴۰۲ با نامزدش، ازدواج کند. پس از کشته‌شدن بهنام، خانواده‌اش تحت فشار نیروهای امنیتی قرار گرفتند تا مراسم خاکسپاری را در سکوت و با حداقل حضور برگزار کنند. با این حال، مادر بهنام در مراسم خاکسپاری روسری خود را برداشت و شعار داد.

#بهنام_لایق_پور #رشت #هنر_اعتراض #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

آرمین، برادر جاویدنام دکتر آیدا رستمی، به یاد خواهرش نوشت:

«برای خواهرم، دکتر آیدا رستمی🎖️

خواهرم، فرشته‌ی سپیدپوش آزادی🕊️

تو برای زندگی جنگیدی، برای درمان زخم‌های مردم، اما نامردمان، تو را از ما گرفتند. دستانت که روزی مرهم دردها بود، حالا یادگار سرزمینی است که آزادی را با خون می‌نویسد. تو را کشتند، اما اندیشه‌ات، راهت، و فداکاری‌ات زنده است، در قلب‌هایی که هنوز برای حقیقت می‌تپد.

آیدا جان، نبودنت زخمی است که بر جان ما نشسته، اما نامت فریادی است که در تاریخ می‌پیچد. دلتنگت هستیم، اما سوگند که راهت را ادامه خواهیم داد.

روحت جاودانه، نامت ماندگار، یادت همیشه در قلب ما».🌱

#دکتر_آیدا_رستمی
#زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مهسا یزدانی، مادر جاویدنام محمدجواد زاهدی، در ویدیوئی که در اینستاگرام صفحه دخترش منتشر شده، اعلام کرد که روز ۱۴ فروردین‌ماه از زندان دیکتاتور جمهوری اسلامی آزاد شده است.

مهسا یزدانی از سوی دادگاه انقلاب ساری به ۱۳ سال حبس تعزیری (پنج سال قابل اجرا) محکوم شده بود که با پابند در حبس خانگی به سر می‌برد.
او از حمایت جامعه ایران سپاسگزاری کرد.

معصومه (مهسا) یزدانی ولشکلایی، مادر محمد جواد زاهدی ساروی، به پنج سال حبس بابت اتهام «اهانت به مقدسات» و «تحریک مردم به برهم زدن امنیت ملی» و دو سال حبس تعزیزی به اتهام «توهین به رهبری» و از محل «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به حبس محکوم شده بود.

محمدجواد زاهدی، فرزند خانم یزدانی در روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ در ساری و در جریان اعتراضات پس از کشته‌شدن مهسا امینی بر اثر اصابت گلوله به قتل رسیده بود.
اکانت ایشان در اینستاگرام

@_mitratattoo_


#مادران_دادخواه
#زن_زندگی_آزادی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#مهسا_یزدانی
#محمدجواد_زاهدی
#دادخواهی
@Tavaana_TavaanaTech

فرزانه برزه‌کار، مادر جاویدنام عرفان رضایی، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

«من هم مادر فرزندی هستم
مادر که تا آخرین نفس دادخواه خون به ناحق ریخته اش است
مادری که زندانی شد
مادری که به حبس محکوم شد
من مادر دادخواهی هستم که سالها دوام آوردم و جنگیدم
زمین خوردم اما دوباره به میدان زندگی برگشتم تا فرزندانم را در آغوش امن خود بزرگ کنم
درست لبه ی پرتگاه که می‌رسیدم نور زندگی با دیدن و قد کشیدن فرزندانم نجاتم میداد
غرق میشدم اما روی بالاترین سطح زندگی شناور بودم
من با همه ی مشکلاتم در کنار فرزندانم یک مادر شاد و پر انرژی بودم
اما حالا اگر چه جهانم را تاریک کردند
غافل از اینکه من در در ساحل ناآرام زندگی ام با اندک رمقی با چشمان حریصم نظاره گر نورم
من سراپا گوشم برای شنیدن هلهله شادی
قلب ناآرام من امیدوار است .چرا که می‌دانم در زندگی هیچ کس هیچ ابر سیاهی اجازه ماندگاری ندارد
هیچ کس اجازه ندارد نور و روشنایی را به تاراج ببرد
به فرزندم ،به پسر قهرمان سبز پوش وطن افتخار میکنم
وهمین جا در سرزمینم دادخواه خونش می‌مانم
هیچ تهدیدی هیچ زندانی نمی‌تواند منصرفم کند
افتخار میکنم که مادر عرفانم، من به خودم میبالم که چند صباحی کوتاه مادر عرفان قهرمان بودم و هنوز هم براش مادری میکنم

اگرچه عشق وطن می‌کشد مرا اما
خوشم به این مرگ که این دوست خیر خواه من است.»

erfan_rezaei_navaei

#عرفان_رضایی #دادخواهی #مادران_دادخواه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

آنچه‌باقی‌ماند…

از این همه جنایت چطور میشه گذشت!؟

‏نه فراموش می‌کنیم و نه میبخشیم!
mahsapiraei

آن‌چه باقی ماند» فقط نمایشگاه اندوه نیست. موزه‌ی مبارزه است. حافظه‌ی صدها جان عزیزی که صدایشان، آرام یا بلند، در روان ما می‌پیچد؛ صدایی که هر روز آزادی را در گوش‌مان زمزمه می‌کند.

این نمایشگاه که با همکاری خانواده‌های دادخواه و فعالان حقوق بشر برپا شده، مجموعه‌ای از اشیاء شخصی، عکس‌ها، نامه‌ها و یادگاری‌های جان‌باختگان سرکوب‌ها را به نمایش می‌گذارد. هدف اصلی این نمایشگاه جلوگیری از فراموشی، مبارزه با تبدیل قربانیان به اعداد و ارقام آماری، و تأکید بر ارزش تک‌تک جان‌های از دست‌رفته است.

نمایشگاه حاوی اشیائی است که هر کدام داستانی تلخ و غم‌انگیز را روایت می‌کنند؛ از کفش‌های قرمز کوردیا تا لباس عروسی‌ای که سفیدی‌اش به سرخی خون آغشته است، از کلاه بچگانه‌ی خونین تا عینک‌هایی که زمانی برای دیدن زیبایی‌های جهان به چشم عزیزانمان بود، و اکنون تنها نمادی از جنایات ظالمانه‌اند. این اشیاء، که بسیاری از آن‌ها به تازگی از ایران منتقل شده‌اند، نه تنها یادآور دردها و رنج‌های خانواده‌های قربانیان‌اند، بلکه تجسمی از اراده‌ی مردم ایران برای آزادی و عدالت به شمار می‌روند.

اهمیت این نمایشگاه فراتر از یک یادآوری تاریخی است؛ این ابتکار بخشی از جنبش دادخواهی است که در تلاش است جنایات جمهوری اسلامی را در سطح جهانی آشکار کند. برگزارکنندگان نمایشگاه بر این باورند که یادآوری و بازگو کردن این وقایع نه تنها برای جلوگیری از تکرار تاریخ بلکه برای تقویت اراده‌ی جهانی در برابر ظلم و استبداد ضروری است. این نمایشگاه همچنین تأکید می‌کند که مبارزه برای عدالت، همدلی با خانواده‌های قربانیان، و حفظ یاد و خاطره‌ی آن‌ها بخشی از هویت هر انسانی است که به آزادی و کرامت انسان اعتقاد دارد.

مرتبط:
آنچه باقی ماند، نمایشگاهی برای پاسداشت دادخواهی

https://tavaana.org/advocacy-exhibition-cologne/

#نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چهارمین نمایشگاه آنچه باقی ماند در وین اتریش برگزار شده است.
مادر دادخواه یوسف قنبرزادگان این تصاویر را منتشر کرده است. او نوشته:

«دورت بگردم مادر تو صدای منو فریاد زدی وقتی عکستو تو اتریش با صدای خودم شنیدم دونستم ک چقدر زنده ای ودر قلبم تا ابد مانا»

در ویدیو صدای مادر یوسف را می‌شنوید که ترانه ای ساربان ای کاروان از رهی معیری را می‌خواند.

یوسف قنبرزادگان، از جان‌باختگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ از شهر شیراز است که در بر اثر شلیک مستقیم عوامل حکومتی به تاریخ ۲۷آبان در شیراز جانش را نثار راه آزادی کرد.
خانواده یوسف را زیر فشار گذاشتند که علت مرگ او را تصادف اعلام کنند.
اکانت ایشان در اینستاگرام
yousef__ghanbarzadegan

«آن‌چه باقی ماند» فقط نمایشگاه اندوه نیست. موزه‌ی مبارزه است. حافظه‌ی صدها جان عزیزی که صدایشان، آرام یا بلند، در روان ما می‌پیچد؛ صدایی که هر روز آزادی را در گوش‌مان زمزمه می‌کند.

این نمایشگاه که با همکاری خانواده‌های دادخواه و فعالان حقوق بشر برپا شده، مجموعه‌ای از اشیاء شخصی، عکس‌ها، نامه‌ها و یادگاری‌های جان‌باختگان سرکوب‌ها را به نمایش می‌گذارد. هدف اصلی این نمایشگاه جلوگیری از فراموشی، مبارزه با تبدیل قربانیان به اعداد و ارقام آماری، و تأکید بر ارزش تک‌تک جان‌های از دست‌رفته است.

نمایشگاه حاوی اشیائی است که هر کدام داستانی تلخ و غم‌انگیز را روایت می‌کنند؛ از کفش‌های قرمز کوردیا تا لباس عروسی‌ای که سفیدی‌اش به سرخی خون آغشته است، از کلاه بچگانه‌ی خونین تا عینک‌هایی که زمانی برای دیدن زیبایی‌های جهان به چشم عزیزانمان بود، و اکنون تنها نمادی از جنایات ظالمانه‌اند. این اشیاء، که بسیاری از آن‌ها به تازگی از ایران منتقل شده‌اند، نه تنها یادآور دردها و رنج‌های خانواده‌های قربانیان‌اند، بلکه تجسمی از اراده‌ی مردم ایران برای آزادی و عدالت به شمار می‌روند.

اهمیت این نمایشگاه فراتر از یک یادآوری تاریخی است؛ این ابتکار بخشی از جنبش دادخواهی است که در تلاش است جنایات جمهوری اسلامی را در سطح جهانی آشکار کند. برگزارکنندگان نمایشگاه بر این باورند که یادآوری و بازگو کردن این وقایع نه تنها برای جلوگیری از تکرار تاریخ بلکه برای تقویت اراده‌ی جهانی در برابر ظلم و استبداد ضروری است. این نمایشگاه همچنین تأکید می‌کند که مبارزه برای عدالت، همدلی با خانواده‌های قربانیان، و حفظ یاد و خاطره‌ی آن‌ها بخشی از هویت هر انسانی است که به آزادی و کرامت انسان اعتقاد دارد.

مرتبط:
آنچه باقی ماند، نمایشگاهی برای پاسداشت دادخواهی
https://tavaana.org/advocacy-exhibition-cologne/

#نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

علی روحی، پدر جاویدنام حمیدرضا روحی در زادروز او این ویدیو از مزار غرق در گل پسرش را منتشر کرد و نوشت:

«برای بیست و دومین زادروز پسرمان حمیدرضا؛
زندگی همانند صحنهٔ یک فیلم است
کارگردانش خدا و بازیگرانش ما انسان‌ها
هر کداممان در این فیلم نقش خودمان را داریم
بعضی نقش بلند و بعضی دیگر نقشی کوتاه ولی تأثیرگذار،
مطمعنٱ آنهائی که نقششان کوتاه است برای ایفای نقشی خاص و رسالتی خاص در فیلم حضور داشته اند
که پایان نقش آنها همراه میشود با غم و حسرتی برای بازمانده ها و یا رسیدن و رساندن به آگاهی و شروع یک تغییر و رشد عمیق برای ادامه زندگی
هیچ کداممان در این فیلم حضور دائمی نداریم،
این انتخاب من و شماست که بخواهیم چگونه نقش خود را اجرا کنیم و در اذهان آیندگان باقی بمانیم
محبوب یا منفور»

ali_rouhi1401

#حمیدرضا_روحی #دادخواهی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTecj

هویت یکی دیگر از جان‌باختگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، شناسایی شد

الهه سعیدی، نوجوانی که هنوز به ۱۴ سالگی نرسیده بود.

فرهاد محمودی، برادر جاویدنام فریدون محمودی از جان‌باختگان سقز، در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

الهه سعیدی؛ نوجوانی که در سقز به ضرب گلوله کشته شد

الهه سعیدی، نوجوانی که تنها چهار ماه تا تولد ۱۴سالگی‌اش باقی مانده بود، در تاریخ ۱۵ مهر ۱۴۰۱ در شهر سقز با گلوله جنگی جان باخت. بر اساس اطلاعات موجود، او مقابل یک رستوران هدف قرار گرفت و جان خود را از دست داد. متأسفانه اطلاعات زیادی درباره‌ی او در دسترس نیست، اما یکی از بستگان نزدیکش تأیید کرده که او به دست نیروهای جمهوری اسلامی کشته شده است. اگر کسی اطلاعات بیشتری درباره‌ی این جنایت دارد، می‌تواند با ما به اشتراک بگذارد. نباید اجازه دهیم که این جنایات فراموش شوند.


#الهه_سعیدی #سقز #فریدون_محمودی #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #نه_به_حکومت_بچه_کش #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گرامیداشت یاد حمیدرضا روحی و آرمیتا گراوند و تولد گرفتن برای آن‌ها، توسط تعدادی از هموطنان در تهران

۱۶ و ۱۷ فروردین، به ترتیب زادروز حمیدرضا روحی و آرمیتا گراوند است. دو جوان که قتل آن‌ها توسط جمهوری اسلامی، هرگز از یادمان نمی‌رود.
جوان‌هایی که فرزندان ایران بوده‌اند و آرزوهای بسیاری داشته‌اند. از نسلی که آینده مبهن‌مان از آن آن‌هاست...

نسلی که تن استبداد را لرزانده‌اند. نسلی که کشوری آزاد و آباد می‌خواهند و برای خواسته خود تا پای جان ایستادگی کرده‌اند.

#حمیدرضا_روحی #آرمیتا_گراوند #دادخواهی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

لوازم شخصی و لباس‌های زنده‌یادان، عادل، امین و آزیتا کیان‌پور در نمایشگاه آنچه باقی ماند در وین اتریش

صدایی که در ویدیو می‌شنوید، صدای آزیتا کیان‌پور است که در نمایشگاه پخش می‌شود.

عادل کیانپور  زندانی سیاسی‌ای بود که از چهارم دی‌ماه سال ۱۴۰۰ در اعتراض به محرومیت از حق دادرسی عادلانه و بدون رسيدگى پزشكى اعتصاب غذای خود را آغاز کرده بود و در پی وخامت حال بعدازظهر روز شنبه، ۱۱ دی ۱۴۰۰ در زندان شیبان اهواز جان باخت.

بعدها برادرش امین و خواهرش آزیتا هم توسط حکومت کشته شدند....


«آن‌چه باقی ماند» فقط نمایشگاه اندوه نیست. موزه‌ مبارزه است. حافظه‌ صدها جان عزیزی که صدایشان، آرام یا بلند، در روان ما می‌پیچد؛ صدایی که هر روز آزادی را در گوش‌مان زمزمه می‌کند.
این نمایشگاه که با همکاری خانواده‌های دادخواه و فعالان حقوق بشر برپا شده، مجموعه‌ای از اشیای شخصی، عکس‌ها، نامه‌ها و یادگاری‌های جان‌باختگان سرکوب‌ها را به نمایش می‌گذارد. هدف اصلی این نمایشگاه جلوگیری از فراموشی، مبارزه با تبدیل قربانیان به اعداد و ارقام آماری، و تأکید بر ارزش تک‌تک جان‌های از دست‌رفته است.

نمایشگاه حاوی اشیائی است که هر کدام داستانی تلخ و غم‌انگیز را روایت می‌کنند؛ از کفش‌های قرمز کوردیا تا لباس عروسی‌ای که سفیدی‌اش به سرخی خون آغشته است، از کلاه بچگانه‌ی خونین تا عینک‌هایی که زمانی برای دیدن زیبایی‌های جهان به چشم عزیزانمان بود، و اکنون تنها نمادی از جنایات ظالمانه‌اند. این اشیاء، که بسیاری از آن‌ها به تازگی از ایران منتقل شده‌اند، نه تنها یادآور دردها و رنج‌های خانواده‌های قربانیان‌اند، بلکه تجسمی از اراده‌ی مردم ایران برای آزادی و عدالت به شمار می‌روند.
این نمایشگاه همچنین تأکید می‌کند که مبارزه برای عدالت، همدلی با خانواده‌های قربانیان، و حفظ یاد و خاطره‌ی آن‌ها بخشی از هویت هر انسانی است که به آزادی و کرامت انسان اعتقاد دارد.

آنچه باقی ماند، نمایشگاهی برای پاسداشت دادخواهی
https://tavaana.org/advocacy-exhibition-colog

#دادخواهی #عادل_کیانپور #امین_کیانپور #آزیتا_کیانپور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«تقدیم به آنان که جان ما بودند
ما هم باهم هستیم تا آزادی✌️✌️»
💚🤍❤️

از صفحه میلاد زنیدپور
milad_zeneyedpour7
ویدیو از پوریا افضلی
pouriazeraati

ناهید شیرپیشه، مادر دادخواه جاویدنام پویا بختیاری می‌گفت، پیش از آنکه دادخواه شوید و مثل ما مادران عکس فرزندانتان را در دست بگیرید، مطالبه‌گر باشید.
این جوانان به خون خفته همگی فرزندان ایران بودند. فرزندان پدران و مادرانشان، خواهر و برادر بودند، فامیل و دوست و رفیق بودند. برای زندگی‌شان رویاها داشتند و برای آزادی به خیابان رفتند و کشته شدند.

ممکن است فردا با تداوم رژیم جمهوری اسلامی، فرزند، همسر، برادر، خواهر، نامزد، دوست، رفیق یا فامیل هر یک از ما به نحوی قربانی بعدی باشد.

پس، مطالبه‌گر و دادخواه باشیم، برای آزادی، عدالت و رفاه و آبادی ایران بایستیم، تا نسل‌های بعدی قربانی استبداد و جهل و ظلم نشوند.

#دادخواهی #من_هم_مادر_کسی_هستم #من_هم_پسر_کسی_هستم #من_هم_دختر_کسی_هستم #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خواهر جاویدنام عیسی بیگلری، ضمن انتشار این ویدیو عشق و اندوه خود را چنین بیان می‌کند:
«مهربونم، ببخش که تو نیستی و ما داریم به زندگی کردن ادامه می‌دیم.»

این جمله کوتاه، زخم عمیق دلی است که ناچار به ادامه راه شده، اما هر قدمش در غیاب عزیزی‌ست که نبودنش هر روز سنگین‌تر می‌شود.

عیسی بیگلری، مردی ۴۰ ساله، پدری مهربان با دو فرزند خردسال، پیمانکاری پرتلاش بود که روزهایش را با کار بر روی پل‌ها می‌گذراند، و شب‌هایش را با آرزوی آزادی برای مردمش. در اعتراضات شهر سنندج، حضوری پررنگ و مؤثر داشت. ایمان داشت که «این نسل، طعم آزادی را خواهد چشید»؛ اما حکومت جمهوری اسلامی در ۲۴ آبان ۱۴۰۱، زندگی‌اش را در میانه این آرزو، خاموش کرد.

صدای او هنوز در ویدیویی شنیده می‌شود که با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» دل‌ها را به لرزه می‌اندازد. و هنوز، پس‌لرزه‌های این فریاد، دامن خانواده‌اش را گرفته؛ خانواده‌ای که حتی در مراسم عزای او، از سوی نیروهای امنیتی تهدید و سرکوب شدند. پدر سالمندش، در حالی که فرزندش را به خاک می‌سپرد، شجاعانه شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر داد؛ صدایی که لرزشش تا همیشه در حافظه جمعی خواهد ماند.

نوشتۀ خواهر عیسی، اعترافی‌ست از دل‌هایی که هرگز التیام نمی‌یابند؛ دل‌هایی که از نبود عزیزشان رنج می‌کشند، اما چاره‌ای جز ادامه دادن ندارند. این درد، درد هزاران خانواده‌ای‌ست که با داغ عزیزان‌شان زندگی می‌کنند؛ عزیزانی که فقط برای آزادی، برای حق، و برای عدالت برخاستند.

ما با شما هستیم. در خاطره، در صدا، در راه.
عیسی بیگلری تنها یک نام نیست؛ او یک پل است، میان دیروز تلخ و فردای آزاد.


#عیسی_ببگلری #سنندج #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام صالح میرهاشمی، دسته گلی را نثار مزار فرزند دلیرش می‌کند و بر آن بوسه می‌زند.
او ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«نامت تا ابد جاودان صالح مادر
جان و جهانم»

ـ صالح میرهاشمی، ورزشکار و جوان بامرام اصفهانی، در جریان اعتراضات محله خانه اصفهان در آبان ۱۴۰۱ بازداشت و در پرونده‌ای پر از ابهام به اعدام محکوم شد. او در ۲۶ آبان، در مسیر رفتن به شمال ایران دستگیر شد و در همان ابتدا، بدون بازجویی، از تلویزیون به‌عنوان «تروریست خانه اصفهان» معرفی شد. خانواده او ۴۷ روز بی‌خبر ماندند و هیچ‌گونه دسترسی به وکیل یا اطلاعات پرونده نداشتند.

در دوران بازجویی، صالح تحت فشارهای شدید جسمی و روانی، از جمله اعدام مصنوعی، ضرب‌وشتم با شوکر، و تهدید به آسیب به خانواده‌اش، مجبور به اعترافات اجباری شد. با این حال، او علیه کسی شهادت نداد و سناریوی بازجویان را نپذیرفت. حکم اعدام او بدون مدارک معتبر، تنها بر اساس اعترافات اجباری و تحت فشار برخی بازداشت‌شدگان دیگر صادر شد.

دادگاه صالح در شرایطی برگزار شد که او گیج و خسته از فشارها قادر به دفاع از خود نبود. خانواده او نیز تحت تهدید و فشارهای مداوم نیروهای امنیتی قرار گرفتند و اجازه هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی یا اقدام قانونی موثر را نداشتند. پس از تأیید حکم توسط دیوان عالی، اعدام صالح در شبی تعطیل و با عجله انجام شد، بدون اینکه اجازه ثبت اعاده دادرسی داده شود.

صالح میرهاشمی، که به دلیل روحیه پهلوانی و محبوبیتش هدف قرار گرفت، امروز به نمادی از قربانیان بی‌عدالتی در ایران تبدیل شده است. خانواده‌اش، به‌ویژه مادر و همسرش، غمگین و ویران از فقدان او، یادش را گرامی می‌دارند.

#نه_به_اعدام #صالح_میرهاشمی #دادخواهی #نوروز #نوروز۱۴۰۴ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech