زادروز #استاد #علی_تجویدی
علی تجویدی (زاده ۱۵ آبان ۱۲۹۸ - درگذشته ۲۴ اسفند ۱۳۸۴) #نوازنده ویولن و سه‌تار، #آهنگساز ، #پژوهشگر و مؤلف ایرانی بود. وی آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان #تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود آغازکرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از ۱۶ سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری #ویلن و #سه‌تار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند نوازنده ویولن #کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گران‌قدری چون محمد ایرانی مجرد، اسماعیل قهرمانی، سید حسین طاهرزاده و رکن‌الدین مختار که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد. او استاد هنرمندانی چون هایده و حمیرا نیز بوده‌است.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با دلکش بر می‌گردد. مثلث تجویدی، دلکش و معینی کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد. همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:
"درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام. تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است."
وی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ درگذشت.
قطعه «زمین مست آسمان مست»با ویولن و آواز زنده یاد علی تجویدی و تار فریدون احتشامی در دستگاه دشتی اجرا شده است.
#موسیقی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
علی تجویدی (زاده ۱۵ آبان ۱۲۹۸ - درگذشته ۲۴ اسفند ۱۳۸۴) #نوازنده ویولن و سه‌تار، #آهنگساز ، #پژوهشگر و مؤلف ایرانی بود. وی آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان #تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود آغازکرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از ۱۶ سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری #ویلن و #سه‌تار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند نوازنده ویولن #کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گران‌قدری چون محمد ایرانی مجرد، اسماعیل قهرمانی، سید حسین طاهرزاده و رکن‌الدین مختار که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد. او استاد هنرمندانی چون هایده و حمیرا نیز بوده‌است.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با دلکش بر می‌گردد. مثلث تجویدی، دلکش و معینی کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد. همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:
"درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام. تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است."
وی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ درگذشت.
قطعه «زمین مست آسمان مست»با ویولن و آواز زنده یاد علی تجویدی و تار فریدون احتشامی در دستگاه دشتی اجرا شده است.
#موسیقی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
امروز سالگرد درگذشت #درویش‌خان، #موسیقی‌دان ایرانی است
در این ویدئو کوتاه «#چهارمضراب ماهور» غلامحسین درویش‌خان را با اجرای هنرمندانه سید خلیل #عالی‌نژاد می‌بینید و می‌شنوید.
سید خلیل عالی‌نژاد، #نوازنده و $آهنگساز و از رهبران مذهبی ِ #یارسان در سال ۱۳۳۶ در شهر #صحنه در ایتان کرمانشاه به دنیا آمد. او در سال ۱۳۷۵ از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شد. او تنبورنوازی توانا بود که علاوه بر آن #سه‌تار هم می‌نواخت و #آواز نیز می‌خواند. او در ابتدای دهه‌ی شصت به گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری پیوست. او در اوایل دهه‌ی هفتاد گروه بابا طاهر را تشکیل داد.
عالی‌نژاد در سال ۱۳۷۹ به سوئد رفت و بیش از یک سال در سوئد اقامت داشت و تنها چند روز پیش از بازگشت به ایران در ۲۷ آبان‌ماه ۱۳۷۹ در شهر گوتنبرگ به دست افراد ناشناسی به #قتل رسید (چند روز پیش سالگرد کشته شدن او بود) و خانه و جسم بی‌جانش به آتش کشیده شد.
برای آشنایی بیش‌تر با درویش‌خان:
https://goo.gl/jDWnuy
#توانا
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
در این ویدئو کوتاه «#چهارمضراب ماهور» غلامحسین درویش‌خان را با اجرای هنرمندانه سید خلیل #عالی‌نژاد می‌بینید و می‌شنوید.
سید خلیل عالی‌نژاد، #نوازنده و $آهنگساز و از رهبران مذهبی ِ #یارسان در سال ۱۳۳۶ در شهر #صحنه در ایتان کرمانشاه به دنیا آمد. او در سال ۱۳۷۵ از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شد. او تنبورنوازی توانا بود که علاوه بر آن #سه‌تار هم می‌نواخت و #آواز نیز می‌خواند. او در ابتدای دهه‌ی شصت به گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری پیوست. او در اوایل دهه‌ی هفتاد گروه بابا طاهر را تشکیل داد.
عالی‌نژاد در سال ۱۳۷۹ به سوئد رفت و بیش از یک سال در سوئد اقامت داشت و تنها چند روز پیش از بازگشت به ایران در ۲۷ آبان‌ماه ۱۳۷۹ در شهر گوتنبرگ به دست افراد ناشناسی به #قتل رسید (چند روز پیش سالگرد کشته شدن او بود) و خانه و جسم بی‌جانش به آتش کشیده شد.
برای آشنایی بیش‌تر با درویش‌خان:
https://goo.gl/jDWnuy
#توانا
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
توانا
درویش‌خان؛ موسیقی‌دان بزرگ ایرانی
درویش‌خان که نام اصلی‌اش غلامحسین درویش بود از هنرمندان سرشناس و استادان بنام موسیقی ایرانی در اواخر دوره قاجاریه است. او در سال ۱۲۵۱ شمسی در تهران دیده به جهان گشود. پدرش حاج بشیر از تات‌های
به بهانه‌ی سالگرد درگذشت نصرالله #زرین‌پنجه
نصرالله زرین‌پنجه، #آهنگساز و نوازنده‌ی سرشناس #ایرانی در سال ۱۲۸۵ در #تهران به دنیا آمد. او در سیزده‌سالگی نزد ربیع‌خان برادر ِ #درویش‌خان به آموختن #تار مشغول شد و پس از آن به خدمت #موزیک نظام درآمد.
حسین هنگ‌آفرین، نوازنده‌ی تار و #سه‌تار و ویولن و رئیس ِ دسته‌ی موزیک #قزاق‌خانه زمانی که صدای ساز زرین‌پنجه را شنید بسیار مورد پسندش واقع شد و او را به شاگردی قبول کرد. زرین‌پنجه هم‌چنین نزد اساتید بزرگی مانند مرتضی #نی‌داود، یحیی زرین‌پنجه و علی‌اکبر #شهنازی به #آموزش موسیقی پرداخت. در این زمان زرین‌پنجه با موسی #معروفی آشنا شد و ردیفی که معروفی راوی ِ آن بود را نواخت.
زرین‌پنجه در سال ۱۳۱۳ از موسیقی دست کشید و وارد وزارت دارایی شد اما در سال ۱۳۲۰ که علی‌نقی #وزیری به هنرستان موسیقی بازگشت با ترغیب حسین #سنجری، نوازنده‌ی سرشناس تار بار دیگر به تار رو آورد و با تشویق روح‌الله خالقی از وزارت دارایی به وزارت فرهنگ آمد. زرین‌پنجه به تدریس موسیقی در هنرستان موسیقی پرداخت و علاوه بر آن در تدوین کتاب‌های مقدماتی تار و سه‌تار همت گمارد. رزین‌پنجه سال‌ها با رادیو همکاری کرد و ره‌بر ارکستر سازهای ایرانی در رادیو بود و آهنگ‌های فراوانی ساخت که اجرا شد.
نصرالله زرین‌پنجه حدود ۵۰ آهنگ ساخته است و در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایران آموزگار موسیقی بود.
زرین‌پنجه در نواختن #سه‌نار و #بربط و #ترومپت نیز مهارت داشت.
نصرالله زرین‌پنجه در ۲۵ آذرماه ۱۳۶۰ درگذشت.
تصنیف «فصل درو» با صدای غلامحسین بنان و آهنگ‌سازی نصرالله زرین‌پنجه و ترانه‌ی ایرج تیمورتاش تقدیم می‌شود به شما هم‌راهان توانا
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
نصرالله زرین‌پنجه، #آهنگساز و نوازنده‌ی سرشناس #ایرانی در سال ۱۲۸۵ در #تهران به دنیا آمد. او در سیزده‌سالگی نزد ربیع‌خان برادر ِ #درویش‌خان به آموختن #تار مشغول شد و پس از آن به خدمت #موزیک نظام درآمد.
حسین هنگ‌آفرین، نوازنده‌ی تار و #سه‌تار و ویولن و رئیس ِ دسته‌ی موزیک #قزاق‌خانه زمانی که صدای ساز زرین‌پنجه را شنید بسیار مورد پسندش واقع شد و او را به شاگردی قبول کرد. زرین‌پنجه هم‌چنین نزد اساتید بزرگی مانند مرتضی #نی‌داود، یحیی زرین‌پنجه و علی‌اکبر #شهنازی به #آموزش موسیقی پرداخت. در این زمان زرین‌پنجه با موسی #معروفی آشنا شد و ردیفی که معروفی راوی ِ آن بود را نواخت.
زرین‌پنجه در سال ۱۳۱۳ از موسیقی دست کشید و وارد وزارت دارایی شد اما در سال ۱۳۲۰ که علی‌نقی #وزیری به هنرستان موسیقی بازگشت با ترغیب حسین #سنجری، نوازنده‌ی سرشناس تار بار دیگر به تار رو آورد و با تشویق روح‌الله خالقی از وزارت دارایی به وزارت فرهنگ آمد. زرین‌پنجه به تدریس موسیقی در هنرستان موسیقی پرداخت و علاوه بر آن در تدوین کتاب‌های مقدماتی تار و سه‌تار همت گمارد. رزین‌پنجه سال‌ها با رادیو همکاری کرد و ره‌بر ارکستر سازهای ایرانی در رادیو بود و آهنگ‌های فراوانی ساخت که اجرا شد.
نصرالله زرین‌پنجه حدود ۵۰ آهنگ ساخته است و در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایران آموزگار موسیقی بود.
زرین‌پنجه در نواختن #سه‌نار و #بربط و #ترومپت نیز مهارت داشت.
نصرالله زرین‌پنجه در ۲۵ آذرماه ۱۳۶۰ درگذشت.
تصنیف «فصل درو» با صدای غلامحسین بنان و آهنگ‌سازی نصرالله زرین‌پنجه و ترانه‌ی ایرج تیمورتاش تقدیم می‌شود به شما هم‌راهان توانا
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
سالگرد درگذشت ابوالحسن صبا، نابغه‌ی موسیقی ایران
#ابوالحسن_صبا ۲۵ فروردین ۱۲۸۱ شمسی در تهران و در خانواده‌ای اهل فرهنگ به دنیا آمد.
فتح‌الله دولتشاهی از دوستان و هم‌شاگردی‌های صبا در کالج آمریکایی‌ها به تاثیرگذاری دو زن بر زندگی صبا اشاره می‌کند: «از دیگر شرایط مساعد برای پیشرفت ابوالحسن خردسال، وجود کوکب‌الدوله، عمه‌ی علاقمند به ساز و سرود او بوده است. این بانو ندیمه‌ای به اسم ربابه خانم (از منسوبان حبیب سماعی) داشته که تنبک‌نوازی چیره‌دست و خواننده‌ای بسیار خوش صدا بوده است. استاد صبا نواختن ساز بسیار مهم تنبک را از ربابه خانم فرا گرفت.»
اولین صفحه‌ای که با #تک‌نوازی ویولون صبا در سال ۱۳۰۶به بازار آمد به نام «ای وطن» از ساخته‌های وزیری و با صدای «روح‌انگیز» بود. ابوالحسن صبا در همین سال از طرف وزیری ماموریت یافت تا در شهر رشت مدرسه‌ی موسیقی دایر کند. صبا دو سال در #رشت اقامت گزید و ضمن آموزش موسیقی به روستاهای شمال می رفت تا به جمع‌آوری آهنگ‌های محلی بپردازد. آهنگ‌های #دیلمان، رقص چوبی #قاسم‌آبادی و امیری مازندارانی محصول این دوره پژوهش و وارسی صبا در موسیقی محلی آن نواحی است. صبا آن‌چنان مهارتی در موسیقی یافت که بدون اغراق می‌توانست سازهای #سنتور، #تار، #سه‌تار، #تنبک، #نی، #کمانچه، ویولون و هم‌چنین پیانو را به خوبی و مهارت بنوازد؛ با این‌حال صبا سازهای #ویولون و سه‌تار را به عنوان سازهای تخصصی خود انتخاب کرد.
پس از بازگشت از شمال ایران، #صبا در منزل خود در سال ۱۳۱۰ کلاس‌های موسیقی را به راه انداخت و شاگردان فراوانی به کلاس درس او می‌آمدند. این کلاس‌ها ۲۵ سال دایر بود و تا آخرین روزهای زندگی صبا ادامه یافت.
صبا تلاش بسیار کرد تا یک‌نواختی و اندوه را از موسیقی سنتی بگیرد.او در این مورد می‌گوید: "حال که آرزو، امیال و تمنیات ما به واسطه نفوذ تمدن اروپائی اوج گرفته، متحیر هستم که جوانان با این موسیقی چه می کنند. غم نهفته در این موسیقی برخاسته از غم‌ها و مصیبت‌های تاریخی ماست. حوادث غم‌بار تاریخی است که ذهنیت ما را دگرگون کرده و همه‌ی تراوشات ذهنی ما را چه در شعر چه در موسیقی و هنرهای دیگر غم‌گنانه ساخته است.» صبا اما چاره‌ی این غم را ایجاد شادی و نشاط در درون می‌داند: «اگر بخواهیم #موسیقی نشاط آور داشته باشیم باید اول در درون خود ایجاد بشاشیت و #نشاط بنمائیم- ساختگی خیر! آن وقت طبیعتا موسیقی ما هم که تراوش روح ماست نشاط آور خواهد شد.»
شهریار شاعر سرشناس ایرانی با صبا دوستی بسیار نزدیک و صمیمی داشت. او در مواجهه با مرگ صبا چنین سروده است:
ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی؟
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی؟
تو که آتشکده‌ی عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی؟
به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را
که خود از رقت آن بی‌خود و بی‌هوش شدی
تو به صد نغمه، زبان بودی و دل‌ها هم گوش
چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی؟
خلق را گر چه وفا نيست و ليکن گل من
نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی
تا ابد خاطر ما خونی و رنگين از تست
تو هم‌آميخته با خون سياوش شدی
بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1FEhXpF
#ابوالحسن_صبا ۲۵ فروردین ۱۲۸۱ شمسی در تهران و در خانواده‌ای اهل فرهنگ به دنیا آمد.
فتح‌الله دولتشاهی از دوستان و هم‌شاگردی‌های صبا در کالج آمریکایی‌ها به تاثیرگذاری دو زن بر زندگی صبا اشاره می‌کند: «از دیگر شرایط مساعد برای پیشرفت ابوالحسن خردسال، وجود کوکب‌الدوله، عمه‌ی علاقمند به ساز و سرود او بوده است. این بانو ندیمه‌ای به اسم ربابه خانم (از منسوبان حبیب سماعی) داشته که تنبک‌نوازی چیره‌دست و خواننده‌ای بسیار خوش صدا بوده است. استاد صبا نواختن ساز بسیار مهم تنبک را از ربابه خانم فرا گرفت.»
اولین صفحه‌ای که با #تک‌نوازی ویولون صبا در سال ۱۳۰۶به بازار آمد به نام «ای وطن» از ساخته‌های وزیری و با صدای «روح‌انگیز» بود. ابوالحسن صبا در همین سال از طرف وزیری ماموریت یافت تا در شهر رشت مدرسه‌ی موسیقی دایر کند. صبا دو سال در #رشت اقامت گزید و ضمن آموزش موسیقی به روستاهای شمال می رفت تا به جمع‌آوری آهنگ‌های محلی بپردازد. آهنگ‌های #دیلمان، رقص چوبی #قاسم‌آبادی و امیری مازندارانی محصول این دوره پژوهش و وارسی صبا در موسیقی محلی آن نواحی است. صبا آن‌چنان مهارتی در موسیقی یافت که بدون اغراق می‌توانست سازهای #سنتور، #تار، #سه‌تار، #تنبک، #نی، #کمانچه، ویولون و هم‌چنین پیانو را به خوبی و مهارت بنوازد؛ با این‌حال صبا سازهای #ویولون و سه‌تار را به عنوان سازهای تخصصی خود انتخاب کرد.
پس از بازگشت از شمال ایران، #صبا در منزل خود در سال ۱۳۱۰ کلاس‌های موسیقی را به راه انداخت و شاگردان فراوانی به کلاس درس او می‌آمدند. این کلاس‌ها ۲۵ سال دایر بود و تا آخرین روزهای زندگی صبا ادامه یافت.
صبا تلاش بسیار کرد تا یک‌نواختی و اندوه را از موسیقی سنتی بگیرد.او در این مورد می‌گوید: "حال که آرزو، امیال و تمنیات ما به واسطه نفوذ تمدن اروپائی اوج گرفته، متحیر هستم که جوانان با این موسیقی چه می کنند. غم نهفته در این موسیقی برخاسته از غم‌ها و مصیبت‌های تاریخی ماست. حوادث غم‌بار تاریخی است که ذهنیت ما را دگرگون کرده و همه‌ی تراوشات ذهنی ما را چه در شعر چه در موسیقی و هنرهای دیگر غم‌گنانه ساخته است.» صبا اما چاره‌ی این غم را ایجاد شادی و نشاط در درون می‌داند: «اگر بخواهیم #موسیقی نشاط آور داشته باشیم باید اول در درون خود ایجاد بشاشیت و #نشاط بنمائیم- ساختگی خیر! آن وقت طبیعتا موسیقی ما هم که تراوش روح ماست نشاط آور خواهد شد.»
شهریار شاعر سرشناس ایرانی با صبا دوستی بسیار نزدیک و صمیمی داشت. او در مواجهه با مرگ صبا چنین سروده است:
ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی؟
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی؟
تو که آتشکده‌ی عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی؟
به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را
که خود از رقت آن بی‌خود و بی‌هوش شدی
تو به صد نغمه، زبان بودی و دل‌ها هم گوش
چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی؟
خلق را گر چه وفا نيست و ليکن گل من
نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی
تا ابد خاطر ما خونی و رنگين از تست
تو هم‌آميخته با خون سياوش شدی
بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1FEhXpF
توانا
ابوالحسن صبا، نابغه‌ی موسیقی ایران
«تمدن‌ها می‌آیند و می‌روند و فقط این هنر است که باقی می‌ماند.»