«چرا گمان می‌کنیم برای معنوی بودن نیازمندان روحانیان هستیم؟ من کاملا درک می‌کنم که انسان‌ها حفره‌های معنوی در درون زندگی خود دارند و اصلا مذهبی‌بودن از اینجا آغاز می‌شود که ما احساس می‌کنیم خلا روحی و روانی داریم یا اینکه احساس می‌کنیم در مقابل مسائلی مانند مرگ نیازمند پناهگاهی معنوی هستیم.

من اما پرسشم این است این احساس قابل درک چه نیازی به این دارد که طبقه‌ای از آخوند و کشیش و روحانی و خاخام بسازد که دستگاهی مالی بسازند و از این احساس مردم سوءاستفاده کنند و بدتر از آن علیه دیگر باورمندان نفرت‌پراکنی کنند. آیا کم دیده‌ایم و خوانده‌ایم در طول تاریخ همین افراد موجب مرگ چه شهروندان بی‌گناهی شده‌اند؟

من می‌خواهم بگویم استقلال معنوی داشته باشیم؛ مستضعف روحانی نباشیم. شما الان مسلمان باشی یا مسیحی باشی به هر زبانی کتاب مقدس تو ترجمه شده است و یقین بدان خود تو بسیار شایسته‌تر از این مراجع تقلید و بسیاری از کشیش‌ها برای ارتباط گیری با خدای خودت هستی. چه نیازی به واسطه داری؟»

-- این متن را یکی از همراهان گرامی و محترم ما ارسال کرده است. نکته پراهمیتی درباره سازوکار مالی دستگاه‌های روحانیت در ادیان گوناگون و استقلال معنوی باورمندان طرح کرده‌اند.

نظر شما درباره متن این همراه گرامی چیست؟

#گفتگو_توانا #نفرت_پراکنی #نیازمندی_معنوی #حوزه_علمیه

@Dialogue1402

لطفا صفحه دیالوگ‌ را دنبال کنید. این صفحه نیز متعلق به آموزشکده توانا است.

‏@Dialogue1402

ایلی ويزل (متولد ۱۹۲۸) از بازماندگان هولوکاست، نويسنده، استاد دانشگاه، فعال سیاسی و برنده‌ جايزه‌ نوبل است.

او در رومانی متولد شده بود و نازی‌ها او را به اردوگاه‌های کار فرستادند. او در کتاب تکان‌دهنده و مشهور خود با عنوان «شب» تجربه‌اش را از آن رخداد هولناک بازگو کرده است.

ويزل در سخنرانی‌اش در سال ۱۹۹۹ با عنوان «مخاطرات بی‌تفاوتی» که در کاخ سفید ايراد شده است از این می‌گوید که بی‌تفاوتی به رنج دیگران از خشم و نفرت هم بدتر است.

ایلی ویزل در بخشی از این سخنرانی می‌گوید: «بی‌تفاوت بودن به آن رنج است که آدمیان را غیرآدمی می‌کند. بی‌تفاوتی، هر طور نگاه کنیم، بسی خطرناک‌تر از خشم و نفرت است. خشم گاه می‌تواند خالق باشد. یکی از روی خشم شعری ژرف می‌نویسد، یا سمفونی با عظمتی خلق می‌کند، دیگری به سبب آنکه از مشاهده بی‌عدالتی خشمگین است دست به کاری ویژه به خاطر انسانیت می‌زند. اما بی‌تفاوتی هرگز به خلاقیتی ختم نمی‌شود. حتی گاه نفرت است که می‌تواند واکنشی بر انگیزد. با آن می‌جنگید؛ آن را محکوم می‌کنید؛ خلع سلاحش می‌کنید. بی‌تفاوتی اما هیچ واکنشی بر نمی‌انگیزد».

- متن بالا برگرفته از سخنرانی ایلی ویزل است که آموزشکده توانا آن را به فارسی ترجمه کرده است. این لینک را کپی کنید و با استفاده از آن، از تلگرام توانا پی‌دی‌اف کتاب را صورت رایگان دریافت کنید.

https://t.me/Tavaana/1393

#گفتگو_توانا #نفرت_پراکنی #یهود_ستیزی #بی_تفاوتی

‏@Dialogue1402

جنس گفتگو با جنس مناظره یکی نیست!

در گفتگو تلاش می‌شود گفت و شنودی متقابل و برابر در کار باشد. طرفین گفتگو می‌گویند از آنچه بایستی برای اقناع یا آگاهی طرف بگویند؛ یا یکی از طرفین قانع می‌شود یا هیچ‌کدام قانع نمی‌شوند ولی دستکم نسبت به موضع همدیگر آگاه می‌شوند.

مناظره اما اینگونه نیست؛ در مناظره میل به تصرف جایگاه طرف مقابل وجود دارد از پس هر چه می‌تواند آن جایگاه را تضعیف کند. به همین علت است که جدل‌ورزی کاندیداهای ریاست‌جمهوری یا دیگر پست‌های سیاسی، گفتگو نامیده نمی‌شود بلکه مناظره نام دارد.

در گفتگو دلیل می‌آورند در مناظره جدل می‌ورزند.

در زندگی شخصی خود اهل گفتگو هستید یا مناظره؟

#گفتگو_توانا #حقوق_شهروندی #مدارای_سیاسی #نفرت_پراکنی

@Dialogue1402

ایدئولوژی در هر حوزه‌ای همانند بسته حقیقت است و به ضرورت تمامیت‌خواهانه و انحصارطلبانه است.

یک فرد ایدئولوژیک مارکسیست یا نازیست یا اسلامگرا، از دیدگاه‌های اقتصادی یا نژادی یا مذهبی خود یک بسته با ابعاد مشخص و دستورالعمل‌های معلوم می‌سازد و از دیگران می‌خواهد به آن باور بیاورند.

این انحصارگرایی و تمامیت‌خواهی که می‌خواهد تمام تنوعات و تفاوت‌های موجود را محو کند و این اندازه‌های گوناگون را به اندازه ایدئولوژی خود در بیاورد راهی جز اعمال خشونت ندارد.

چه آنکه انسان‌ها ربات و آدم آهنی نیستند که از پیش بر اساس دستورالعمل‌های مشخص عمل کنند.

انسان بر اساس انسانیت خود دایره بسیار متنوعی از انتخاب‌های وجودی و فکری را پیش روی خود می‌بیند و تا جایی که به دیگران آزار مشخص و قابل اندازه‌گیری نرساند در انتخاب آزاد است.

حال بر این اساس این پرسش مطرح می‌شود که آیا مذهب به ماهو مذهب، امری ایدئولوژیک است یا می‌تواند به عنوان یک گزینه معرفتی در کنار گزینه‌های دیگر مطرح باشد؟

تجربه کشورهای توسعه‌یافته و آزاد نشان می‌دهد اگر مذهب را از درون بسته‌های حقیقت‌ خارج کنیم و به واسطه آن در پی پاسخ به همه پرسش‌های عالم نباشیم، می‌توانیم آن را به مثابه یک «گزینه» در کنار دیگر گزینه‌ها در نظر بگیریم و اگر تمایل داشتیم برای آرامش روحی خودمان از آن بهره بگیریم.

کسانی که گمان می‌برند به واسطه صرفا یک دیدگاه - چه مذهبی چه کمونیستی چه نازیستی - می‌توانند به تمام ابهام‌ها پاسخ دهند، مستضعفانی فکری هستند که گمان می‌برند تمام سرمایه‌های معرفتی لازم را در اختیار دارند!

#گفتگو_توانا #نفرت_پراکنی #کمونیسم_فاشیسم #ایدئولوژی_مذهبی

@Dialogue1402

تمایلات ضد اهل سنت و نیز دیگر اقلیت‌های مذهبی به ویژه بهاییان در حوزه علمیه بسیار سنگین است.

اگرچه روحانیون معدودی وجود دارند که چنین نگاه‌های نفرت‌پراکنانه علیه دیگر مذاهب و حاملان آن‌ها را نمی‌پسندند اما دست بالا متاسفانه با کسانی است که خداناباوران و بهاییان را نجس می‌پندارند.‌

اما برخی بر این باور هستند این مسائل جزو مسائل فقهی است و در دایره دروس مورد تدریس در حوزه می‌گنجد. ضمن اینکه به باور آنان فقها حق صدور فتوا دارند؛ حتی اگر علیه دیگر باورمندان باشد. ‌

شما چه فکر می‌کنید؟ این‌ها را نفرت‌پراکنی مذهبی می‌دانید یا دروس مورد تدریس در یک نهاد آموزشی؟

#گفتگو #سکولار_دموکراسی #روحانیت_شیعه #نفرت_پراکنی

@Dilogue1402

علیه سیاست «مرگ بر...»

«دیدم درباره نفرت‌پراکنی می‌نویسید. این تیکه از ویدئو که این روزها دست بدست میشه رو امیدوارم دیده باشید. این دقیقا همون وجه نفرت پراکنانه جمهوری اسلامی است که در اینجا به طنز بیان میشه. نفرت پراکنی جمهوری اسلامی مذهبی نیست فقط؛ سیاسی هم است. باز مرگ بر صدام رو آدم میفهمه. صدام به کشورمان حمله کرد. مرگ بر فرانسه دیگه چرا؟! چرا روادار بودن برای جمهوری اسلامی اینقدر سخت است؟»

- متن و ویدئو ارسالی از همراهان
ویدیو از فیلم سینمایی «بمب یک عاشقانه»

#گفتگو_توانا #باور_مذهبی #نفرت_پراکنی #جمهوری_اسلامی

@Dialogue1402