بازداشتگاه‌های موقت؛ حدود و شرایط

بر اساس آيين‌نامه اجرايی بازداشتگاه‌های موقت، مصوب سال ۱۳۸۵، بازداشتگاه موقت محل نگهداری متهمانی است که قرار تامین صادرشده علیه آنان قرار بازداشت موقت نبوده، اما تودیع تامین کیفری برایشان ممکن نیست. در نتیجه به طور موقت و فقط تا زمان تودیع تامین کیفری به بازداشتگاه اعزام می‌شوند.
مثلا چنانچه برای متهمی قرار وثیقه یا کفالت صادر شود و او به هر دلیل از سپردن تأمین در بازپرسی یا دادیاری عاجز باشد و نتواند وثیقه یا کفالت تعیین‌شده را تأمین کند، از آنجا که تا زمان تأمین وثیقه یا کفالت باید در بازداشت بماند، باید به بازداشتگاههای موقت منتقل شود و تا زمانی که وثیقه یا کفالت را تأمین نکند در آن‌جا نگهداری شود.

محدودیت نگهداری متهم در بازداشتگاه موقت
بازداشتگاه‌های موقت مجازند «حداکثر تا یک ماه» متهمان را نگهداری کنند. با پایان یک ماه، مسئولان بازداشتگاه باید پرونده را نزد قاضی ببرند و بازپرس یا دادیار پرونده، تکلیف متهم را روشن کند. در مرحله بعد:
الف- اگر متهم با قرار بازداشت موقت در بازداشت بوده است، نسبت به فک قرار بازداشت و تبدیل آن به قرار دیگر اقدام شود.
ب- اگر متهم با قرار وثیقه یا کفالتی که قادر به تودیع آن نبوده در بازداشت مانده است، نسبت به صدور قرار تأمین دیگر و سبک‌تر از قرار سابق، اقدام شود. به نحوی که متهم امکان تودیع آن را داشته باشد.
پ- اگر قرار متهم به قرار سبک‌تر تبدیل نمی‌شود، باید تکلیف او برای انتقال به بازداشتگاه عمومی روشن شود.
بازپرس یا دادیار می‌تواند بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم در بازداشتگاه موقت، دستور ادامه نگهداری او در همان بازداشتگاه را صادر کند، اما در این صورت، مسئولان بازداشتگاه اجازه ندارند برای ادامه این وضعیت، فقط به دستور مقام قضائی اکتفا کنند و ادامه نگهداری متهم برای مدتی بیش‌تر از یک ماه، منوط به نظر شورای تشخیص بازداشتگاه موقت است.
شورایی مرکب از: قاضی ناظر بازداشتگاه، رئیس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان، و مددکار اجتماعی.

https://youtu.be/F-aEa_47gDM

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/meqz6nubv3pp

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#یاری_حقوقی_توانا #پادکست #حقوق_متهم #حقوق_متهم_به_زبان_ساده

@Tavaana_TavaanaTech

شرایط تمدید بازداشت موقت

آیا بازپرس یا دادیار می‌تواند بعد از گذشت یک ماه از زمان بازداشت موقت، دوباره دستور بازداشت متهم را در همان بازداشتگاه موقت صادر کند؟
طبق آئین‌نامه اجرایی بازداشتگاه‌های موقت، بازپرس یا دادیار می‌تواند بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم، دستور دوباره‌ی نگهداری او در همان بازداشتگاه را صادر کند. اما بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم، ادامه نگهداری او برای مدتی بیش‌تر از یک ماه، منوط به نظر شورای تشخیص بازداشتگاه است.
شورای تشخیص بازداشتگاه موقت، متشکل است از: قاضی ناظر بازداشتگاه، رئیس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان و مددکار اجتماعی.
نکته مهم این‌که مسئولان بازداشتگاه اجازه ندارند برای بیش از یک ماه نگهداری متهم در بازداشتگاه، فقط به دستور مقام قضائی اکتفا کنند؛ بلکه باید مدارک لازم در خصوص نظر شورای تشخیص بازداشتگاه را هم داشته باشند.

https://youtu.be/bqmpYphf8zI

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/jee8uh9nfrr7

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#یاری_حقوقی_توانا #بازداشت_موقت #حقوق_زندانی #حقوق_متهم_به_زبان_ساده

@Tavaana_TavaanaTech

نگهداری کودکان در زندان‌های عمومی ممنوع است

کانون اصلاح و تربیت، مرکزی است که باید برای نگهداری اطفال و کودکان زیر ۱۸ سال در مرکز هر استان و به ضرورت، در دیگر مناطق کشور، تأسیس شود و شامل سه بخش دختران، پسران  و جوانان است.

پس اطفال و کودکان زیر ۱۸ سال نباید به بازداشتگاه‌ها یا زندان‌های معمولی فرستاده شوند و  به جای بازداشتگاه یا زندان، باید در مراکز کانون اصلاح و تربیت نگهداری شوند.

اما علاوه بر این‌که نگهداری اطفال و کودکان زیر ۱۸ سال بین بزرگسالان قانوناً ممنوع است، اشخاصی هم که در زمان ارتکاب جرم، زیر ۱۸ سال سن داشته‌اند ولی در زمان صدور حکم، سن‌شان از ۱۸ سال بالاتر رفته باشد نیز باید حداقل تا ۲۳سالگی در بخش جوانان کانون اصلاح و تربیت نگهداری شوند.

همچنین، بعد از ۲۳سالگی هم در صورت انتقال به زندان عمومی، باید به بخش جوانان زندان عمومی منتقل شوند.

لازم به ذکر است که در مقررات کانون اصلاح و تربیت به قاضی اجازه داده شده که بدون در نظر گرفتن محدودیت سنی برای نگهداری مددجویان در کانون اصلاح و تربیت، در مورادی حکم اجرای محکومیت مددجو در کانون اصلاح و تربیت را صادر کند. در این صورت همه دوران محکومیت مددجو حتی بعد از ۲۳سالگی نیز در کانون اصلاح و تربیت خواهد گذشت. 

البته رئیس کانون اصلاح و تربیت حق دارد که در صورت مخالفت با این حکم، موضوع را به قاضی صادرکننده حکم یا قاضی اجرای احکام اعلام و تقاضای تجدیدنظر در این امر کند؛ اما نمی‌تواند از اجرای حکم و نگهداری مددجو در کانون خودداری کند.

چنانچه قاضی به تقاضای او توجهی نکرد، نیز قضیه را به رئیس سازمان زندان‌ها و رئیس کل دادگستری استان اعلام می‌کند تا از آن طریق پیگیری شود. 

لازم به ذکر است که طبق آئین‌نامه تفکیک و طبقه‌بندی زندان‌ها، چنانچه در استانی کانون اصلاح و تربیت وجود نداشته باشد، اطفال و نوجوانان زیر ۱۸ سال باید در محل جداگانه‌ای خارج از محیط زندان نگهداری شوند. حتی اگر یک مقام قضائی، مثل قاضی، دستور اعزام نوجوانی زیر ۱۸ سال را به زندان داده باشد رؤسای زندان‌ها مجبور به اجرای دستور مزبور نیستند و مکلفند بلافاصله نوجوان معرفی‌شده را به کانون اصلاح و تربیت اعزام کنند.

https://youtu.be/EPmLyxyNjBE

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/hoghugh-8

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#پادکست #حقوق_متهم #حقوق_متهم_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حقوق متهم در بازداشتگاه موقت

آئین‌نامه اجرایی بازداشتگاه‌های موقت، حقوقی را برای متهمانی که در این بازداشت‌گاه‌ها نگهداری می‌شوند در نظر گرفته است. از جمله:

۱- متهمان حق دارند که نشریات، کتب و مجلات و روزنامه‌ها را خریداری کنند و بخوانند.

۲-  متهمان حق دارند به صورت تمام وقت از وسایل ارتباط جمعی، مثل رادیو و تلویزیون استفاده کنند.

۳- متهمان حق دارند از وسایل شخصی خود مانند تلفن همراه و رایانه استفاده کنند.

۴- متهمان حق دارند همه روزه از ساعت 8 صبح تا 8 شب با وکیل مدافع، بستگان و سایر افراد مورد درخواست خود به صورت حضوری و آزادانه در مکان‌های خاص ملاقات نمایند.

البته در خصوص ملاقات متهم با بستگان و سایر افراد مورد درخواستش، استثنائاتی مطرح شده که موجب محرومیت متهم از این حقوق می‌شود. استثنائات مذکور عبارتند از :

الف- نظر شورای تشخیص بازداشتگاه این باشد که ملاقات او با افراد دیگر (غیر از وکیل) در نظم عمومی و حُسن جریان محاکمه، اختلال ایجاد می‌کند.

ب- بازپرس یا دادیار صریحاً در قرار صادره، متهم را از ملاقات با بستگان یا دیگر افراد (غیر از وکیل( منع کرده باشند. در این صورت ملاقات بستگان متهم با او، تنها با اجازه کتبی همان بازپرس یا دادیاری که قرار تأمین را صادر کرده، امکان‌پذیر است.

شایان توجه است که در مورد ملاقات متهم با وکیل، هیچ استثناء و منعی وجود ندارد و رئیس بازداشتگاه مکلف است مکان‌های مناسبی را برای ملاقات‌های متهم با وکیل یا تنظیم وکالتنامه اختصاص داده و باید همکاری لازم را با وکیل یا وکلای مدافع متهم به عمل آورد.

https://youtu.be/S26LZ303MZ8

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/hoghugh-9-vid

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#حقوق_متهم_به_زبان_ساده #بازداشتگاه #بازداشتگاه_موقت #پادکست #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شرایط پذیرش افراد در بازداشتگاه یا زندان

به محض ورود بازداشتی یا زندانی به بازداشتگاه یا زندان، در قسمت پذیرش، پرونده‌ای برای او درست می‌شود، از او انگشت‌نگاری صورت می‌گیرد، عکس گرفته شده و ضمیمه پرونده‌اش می‌شود. در این مرحله متهم یا محکوم باید یک نفر را معرفی کند که در مواقع ضروری بتواند با او تماس بگیرد. وسایل و اسناد و مدارک شخصی‌اش گرفته می‌شود، برای این کار مسئولان بازداشتگاه، می‌بایست رسید دریافت مدارک فرد را همانجا در ۳ نسخه تنظیم کنند:

- یک نسخه برای درج در پرونده زندانی تنظیم،

- یک نسخه برای قراردادن در صندوق یا کیسه پلمب‌شده اموال زندانی،

- و یک نسخه از آن هم در اختیار خود زندانی یا بازداشتی قرار می‌گیرد.

در زمان پذیرش، یک کارت اعتباری در اختیار متهم یا محکوم به حبس قرار داده می‌شود تا در طول مدت بازداشت یا حبس، بتواند از فروشگاه‌های داخل زندان خرید کند. در زمان آزادی هم پول‌های موجود در آن کارت اعتباری به او بازگردانده می‌شود.

ممکن است که در زمان آزادیِ فرد، زندان یا بازداشتگاه وجه نقدی نداشته باشد که می‌بایست به ازای وجوه موجود، این مبلغ را با کارت اعتباری به زندانی پرداخت کند. در این صورت فرد آزاد‌شده می‌تواند با مراجعه به هر یک از شعب بانکی صادرکننده کارت، وجوه باقیمانده را نقد کند. همچنین او می‌تواند شماره حسابی را اعلام کند تا زندان یا بازداشتگاه، وجوه باقیمانده در کارت اعتباری را به آن حساب واریز کنند. در این صورت زندان یا بازداشتگاه موظف است که این وجوه را حداکثر ظرف ۴۸ ساعت به حساب فرد واریز کند.

این موارد بر اساس ماده ۵۱ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور لازم‌الاجرا است.

در یوتیوب:
https://youtu.be/mnRAyGqoxPg

در ساندکلاد:
https://m.soundcloud.com/tavaana/2gmm1astc0er

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#حقوق_متهم_به_زبان_ساده #بازداشتگاه #بازداشتگاه_موقت #پادکست #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شرایط نگهداری یا تحویل وسایل شخصی افراد در زندان

درباره نگهداری یا تحویل وسایل شخصی افراد در زندان دو مسئله مهم است. 
یک: آیا زندانی می‌تواند از سپردن وسایل خود به انبار زندان یا بازداشتگاه خودداری کند؟ 
پاسخ این است که بله. زندانی یا بازداشتی، این حق را دارد که از مسئولان پذیرش بخواهد که وسایلش را به یکی از بستگان یا آشنایان خود تحویل دهند. یا اینکه به صورت کتبی درخواست کند که وسایل همراه‌اش را به هزینه او با پست سفارشی یا به هر شکل ممکن دیگری، به محلی که خودش تعیین کند، بفرستند. در این صورت باید وسایل او را بسته‌بندی و لاک و مهر کنند، صورت‌جلسه‌ای هم تنظیم کنند و مشخصات و محتویات بسته را در آن قید کنند. درستی این صورت‌جلسه هم باید با انگشت‌زدن توسط زندانی تائید شود، همین‌طور زندان و مسئول امور نگهبانی و انبارداری تائیدش کنند. بدیهی است که یک نسخه از این صورت‌جلسه باید در اختیار زندانی قرار بگیرد.
دو: شرایط نگهداری اشیاء قیمتی - مثل طلا و جواهرِ همراه زندانی - چگونه خواهد بود؟ 
اشیاء قیمتی، مثل طلا و جواهر، که زندانی صاحب آن است، باید در محلی غیر از زندان، مثل صندوق امانات یا توسط بانک‌ها یا بخش خصوصی که با زندان طرف قرارداد باشد، نگهداری شود. 
برای این کار، زندانی هم باید کتبا درخواست کند و هم هزینه آن را خودش بپردازد. در صورت درخواست زندانی و موافقت رئیس زندان، اشیاء قیمتی او به صندوق امانات یا بانک و موارد دیگر، سپرده می‌شود؛ اما یک شرط دیگر که رعایت آن الزامی است، این است که تحویل لوازم زندانی یا ارسال و نگهداری آن‌ها در محلی غیر از زندان، قانوناً منعی نداشته باشد. برای مثال اشیاء قیمتی زندانی، اشیایی نباشد که حاصل از جرم ارتکابی او است.  این شرایط، طبق ماده ۵۲ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور لازم‌الاجرا است.

در یوتیوب:
https://youtu.be/R2EfemJhjMs

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/2gmm1astc0er

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#حقوق_متهم_به_زبان_ساده #بازداشتگاه #بازداشتگاه_موقت #پادکست #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازرسی بدنی در زندان و حقوق زندانی

آیا بازرسی بدنی زندانی، هنگام ورود به زندان ضروری است؟
بله. هر فردی که به بازداشتگاه یا زندان معرفی می‌شود، در زمان پذیرش، بازرسی بدنی می‌شود تا از ورود مواد یا اشیاء غیرقانونی توسط او جلوگیری شود. 
برای جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده یا رفتار غیرقانونی یا غیراخالقی با زندانی هم، لازم است که بازرسی اموال و اشیاء و همچنین بازرسی بدنی زندانی در اتاقی مجهز به دوربین صورت گیرد. بازرسی بدنی را ماموران حفاظت فیزیکی انجام می‌دهند که همجنس زندانی هستند و آموزش‌های لازم را برای این کار دیده‌اند. و تا آنجا که ممکن است، می‌بایست این کار با استفاده از وسایل الکترونیکی صورت بگیرد. 
در بازرسی بدنی، زندانی نباید تمام لباس‌های خود را از تن بیرون بیاورد. بنابراین بازرسی بدنی بدون لباس یا بازرسی مواضع داخلی بدن زندانیان - اعم از متهم یا محکوم به حبس- ممنوع است. البته امروزه با وجود فراوانی دستگاه‌های اسکن و فلزیاب، انجام بازرسی بدنی با برهنه‌کردن زندانی عملی غیراخلاقی و نامتعارف است؛ اما در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها پیش‌بینی شده در صورتی که مسئول بخش پذیرش تشخیص دهد، بازرسی بدنی بدون لباس زندانی – به ضرورت - صورت بگیرد. در این صورت، مسئول پذیرش باید موارد و دلیل ضرورت را در صورت‌جلسه‌ای قید کند. او این حق را ندارد که بدون قید ضرورت و دلیل آن، اقدام به این کار کند. 
بازرسی بدنی بدون لباس زندانی، نباید در میان جمع و در برابر دیدگان سایر مأموران و حتی دوربین انجام شود. همچنین مأموری که بدن زندانی را بدون لباس بازرسی می‌کند، حق ندارد قسمت خارجی بدن زندانی را لمس کند یا هنگام بازرسی از کلمات و عبارات جنسی و جنسیتی استفاده کند. 
طبق ماده ۵۳ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور،، تمامی این موارد لازم‌الاجرا است.

در یوتیوب:
https://youtu.be/O0JPzTHy-ak

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/12-bazrasi-vid

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#حقوق_متهم_به_زبان_ساده #زندان #بازرسی_بدنی #پادکست #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازداشتگاه‌های موقت؛ حدود و شرایط

بر اساس آيين‌نامه اجرايی بازداشتگاه‌های موقت، مصوب سال ۱۳۸۵، بازداشتگاه موقت محل نگهداری متهمانی است که قرار تامین صادرشده علیه آنان قرار بازداشت موقت نبوده، اما تودیع تامین کیفری برایشان ممکن نیست. در نتیجه به طور موقت و فقط تا زمان تودیع تامین کیفری به بازداشتگاه اعزام می‌شوند.
مثلا چنانچه برای متهمی قرار وثیقه یا کفالت صادر شود و او به هر دلیل از سپردن تأمین در بازپرسی یا دادیاری عاجز باشد و نتواند وثیقه یا کفالت تعیین‌شده را تأمین کند، از آنجا که تا زمان تأمین وثیقه یا کفالت باید در بازداشت بماند، باید به بازداشتگاههای موقت منتقل شود و تا زمانی که وثیقه یا کفالت را تأمین نکند در آن‌جا نگهداری شود.

محدودیت نگهداری متهم در بازداشتگاه موقت
بازداشتگاه‌های موقت مجازند «حداکثر تا یک ماه» متهمان را نگهداری کنند. با پایان یک ماه، مسئولان بازداشتگاه باید پرونده را نزد قاضی ببرند و بازپرس یا دادیار پرونده، تکلیف متهم را روشن کند. در مرحله بعد:
الف- اگر متهم با قرار بازداشت موقت در بازداشت بوده است، نسبت به فک قرار بازداشت و تبدیل آن به قرار دیگر اقدام شود.
ب- اگر متهم با قرار وثیقه یا کفالتی که قادر به تودیع آن نبوده در بازداشت مانده است، نسبت به صدور قرار تأمین دیگر و سبک‌تر از قرار سابق، اقدام شود. به نحوی که متهم امکان تودیع آن را داشته باشد.
پ- اگر قرار متهم به قرار سبک‌تر تبدیل نمی‌شود، باید تکلیف او برای انتقال به بازداشتگاه عمومی روشن شود.
بازپرس یا دادیار می‌تواند بعد از گذشت یک ماه از بازداشت متهم در بازداشتگاه موقت، دستور ادامه نگهداری او در همان بازداشتگاه را صادر کند، اما در این صورت، مسئولان بازداشتگاه اجازه ندارند برای ادامه این وضعیت، فقط به دستور مقام قضائی اکتفا کنند و ادامه نگهداری متهم برای مدتی بیش‌تر از یک ماه، منوط به نظر شورای تشخیص بازداشتگاه موقت است.
شورایی مرکب از: قاضی ناظر بازداشتگاه، رئیس بازداشتگاه، مسئول بهداشت و درمان، و مددکار اجتماعی.

https://youtu.be/F-aEa_47gDM

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/meqz6nubv3pp

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@dhrc.ir

#یاری_حقوقی_توانا #پادکست #حقوق_متهم #حقوق_متهم_به_زبان_ساده

@Tavaana_TavaanaTech