عبدالله مؤمنی با ضرب و شتم راهی زندان شد
در رژیم جمهوری اسلامی، رفتار مستبدانه از راس حکومت به ماموران رده پایین تسری پیدا می‌کند. آن‌ها حق خود می‌دانند که با مردم هر طور که می‌خواهند رفتار کنند و خون را در پناه حکومت در امنیت می‌بینند.
بارها درباره رفتار ماموران زندان‌ها با زندانیان شنیده و خوانده‌ایم. همین سال گذشته بود که قاسم صحرایی از ماموران سابق زندان رجایی‌شهر (که حالا به زندان قزل‌حصار منتقل شده)، گلوی آرشام رضایی را می‌فشرد و داشت خفه‌اش می‌کرد یا رضا محمدحسینی را چنان مورد ضرب و شتم قرار داد و روی زمین کشید که بدنش به شدت مجروح شد...
حالا هم گزارش شده که عبدالله مؤمنی که با پای خودش برای تحمل حبس به دادسرای اوین رفته، توسط مسئول حفاظت دادسرا و زیردستانش به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و علاوه بر این فرزندانش هم مضروب شدند!
بهمن احمدی امویی، گزارشی در این زمینه نوشته که در رسانه تحکیم ملت منتشر شده است.
فارغ از هر باور و گرایش سیاسی که یک زندانی دارد، به رفتار فراقانونی و غیرانسانی با یک زندانی باید اعتراض کرد و این رویه حکومت در رفتار با بازداشت‌شدگان را تقبیح نمود.
متن گزارش آقای احمدی امویی به شرح زیر است:
«گزارش ضرب و شتم عبدالله مومنی، زندانی سیاسی و فرزندانش
🖊بهمن احمدی امویی :
چهارشنبه ۲۷ دی ماه ۱۴۰۲، ساعت ۱۰ صبح و برای چندمین بار مقابل زندان اوین. عبدالله مومنی برای اجرای یک سال حکم زندانش، آمده تا خودش را معرفی کند. او بابت سخنرانی در کنفرانس "نجات ایران" به اجرای احکام دادسرای ۳۳ احضار شده بود. هوا سرد است و آلوده. چند نفری برای بدرقه و دیدار گرد آمده بودند. چشم‌هایی تر شد و آغوش‌هایی گرم. عبداالله با همراهی وکیلش حسن اسدی زیدابادی به دادسرا رفتند. یکی دو نفر گفتند: با توجه به شرایط همسرش که بیماری سخت و حادی دارد، احتمالا به او فرصتی می‌دهند تا دوره درمان همسرش خانم فاطمه آدینه‌وند تمام شود و مشکلاتش تا حدی کاهش پیدا کند. من گفتم: شاید! ولی جمهوری اسلامی حساب و کتابش را فقط خودش می‌داند. حتی اگر ۹۹ درصد احتمال بدهی باز هم ان یک درصد کار خودش را می کند. و آن یک درصد کار خودش را کرد.
وکیلش آمد و گفت : تمام شد. فرستادمیش داخل. با تلخندی که چاره‌ای نیست. باید می‌رفت. به همراه حمید و امیر، دو پسر عبدالله، خواهرش و یکی دو نفر دیگر از نزدیکانش به در ورودی دادسرا رفتیم. به این امید از آنجا که بیرون بیاید تا به در ورودی زندان اوبن منتقل شود، آخرین بار دستی برایش تکان دهیم و آخربن سفارش‌ها و پیام هایش را باره خانواده‌اش بگبریم؛ همیشه زندانی در آخرین لحظات هم دلش می‌خواهد سفارش‌هایی برای خانواده‌اش داشته باشد، مخصوصا اگر عزیزش بیمار هم باشد.
چند دقیقه‌ای گذشت و صدای عبدالله بلند شد که چرا کتک می زنید ؟ نباید به من دستبند بزنید، من با پای خودم آمده‌ام و این دیگر چه رفتاری است؟ رفتیم مقابل در ورودی دادسرا.ماموری او را هل می‌داد که :برو ! پرو بازی در نیار!
چند سرباز، مامور اصلی را در هل‌دادن و توهین کردن همراهی می‌کردند. به نظر ارشدشان بود. پسران عبداالله و خواهرش با دیدن این صحنه‌ها ناراحت شدند و به طرف آن‌هایی که عبدالله را می‌زدند و توهین می‌کردند، رفتند... هر چه سرباز و لباس شخصی بود، دوره‌مان کردند، یکی هل می‌داد، یکی فحش و ناسزا و چند نفری هم دو پسر عبدالله را نشان کرده بودند که با زور به درون دادسرا ی اوین ببرند. که بردند، من و یکی دو نفر از دوستان هرجور بود وارد دادسرا شدیم، سعی می کردیم فضا را آرام کنیم اما خودمان هم چند مشت و لگد خوردیم.
از دادسرا بیرونمان کردند و درش را هم قفل زدند مبادا کسی وارد شود.
خواهر عبدالله داد می‌زد : با پای خودش آمده چرا چنین می‌کنید. عبدالله برادر شهید است. یکی از مأموران جواب داد: برادر شهید باشد. ما هم از خانواده شهدا هستیم.
در همین چند متر مربع هر کدام شهدای خود را بر حقانیت خود شاهد می‌آورد و صدایی به کسی نمی‌رسید. در این میان مسئول تیم حفاظت دادسرا، مهدی صالحی، تنها وظیفه خود را در گرفتن یقه دو پسر عبدالله خلاصه کرده بود و آن‌ها را رها نمی‌کرد. او و سربازان تحت امرش از یکطرف و ما چند نفر دیگر از طرف دیگر در کشمکش بودیم که مبادا این دو را هم بگیرند و ببرند. اما زور آن‌ها چربید و این دو جوان را هم به داخل کشیدند و صدای کتک و فحش و توهین فضا را پر کرده بود. صالحی مرتب با داد و فریاد می گفت : همین جاست که می‌فهمید که چه بلایی سرتان خواهد آمد و هیچکس هم هیچ کاری برایتان نمی‌کند.
ادامه را اینجا بخوانید
#عبدالله_مومنی #زندان_اوین #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در رژیم جمهوری اسلامی، رفتار مستبدانه از راس حکومت به ماموران رده پایین تسری پیدا می‌کند. آن‌ها حق خود می‌دانند که با مردم هر طور که می‌خواهند رفتار کنند و خون را در پناه حکومت در امنیت می‌بینند.
بارها درباره رفتار ماموران زندان‌ها با زندانیان شنیده و خوانده‌ایم. همین سال گذشته بود که قاسم صحرایی از ماموران سابق زندان رجایی‌شهر (که حالا به زندان قزل‌حصار منتقل شده)، گلوی آرشام رضایی را می‌فشرد و داشت خفه‌اش می‌کرد یا رضا محمدحسینی را چنان مورد ضرب و شتم قرار داد و روی زمین کشید که بدنش به شدت مجروح شد...
حالا هم گزارش شده که عبدالله مؤمنی که با پای خودش برای تحمل حبس به دادسرای اوین رفته، توسط مسئول حفاظت دادسرا و زیردستانش به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و علاوه بر این فرزندانش هم مضروب شدند!
بهمن احمدی امویی، گزارشی در این زمینه نوشته که در رسانه تحکیم ملت منتشر شده است.
فارغ از هر باور و گرایش سیاسی که یک زندانی دارد، به رفتار فراقانونی و غیرانسانی با یک زندانی باید اعتراض کرد و این رویه حکومت در رفتار با بازداشت‌شدگان را تقبیح نمود.
متن گزارش آقای احمدی امویی به شرح زیر است:
«گزارش ضرب و شتم عبدالله مومنی، زندانی سیاسی و فرزندانش
🖊بهمن احمدی امویی :
چهارشنبه ۲۷ دی ماه ۱۴۰۲، ساعت ۱۰ صبح و برای چندمین بار مقابل زندان اوین. عبدالله مومنی برای اجرای یک سال حکم زندانش، آمده تا خودش را معرفی کند. او بابت سخنرانی در کنفرانس "نجات ایران" به اجرای احکام دادسرای ۳۳ احضار شده بود. هوا سرد است و آلوده. چند نفری برای بدرقه و دیدار گرد آمده بودند. چشم‌هایی تر شد و آغوش‌هایی گرم. عبداالله با همراهی وکیلش حسن اسدی زیدابادی به دادسرا رفتند. یکی دو نفر گفتند: با توجه به شرایط همسرش که بیماری سخت و حادی دارد، احتمالا به او فرصتی می‌دهند تا دوره درمان همسرش خانم فاطمه آدینه‌وند تمام شود و مشکلاتش تا حدی کاهش پیدا کند. من گفتم: شاید! ولی جمهوری اسلامی حساب و کتابش را فقط خودش می‌داند. حتی اگر ۹۹ درصد احتمال بدهی باز هم ان یک درصد کار خودش را می کند. و آن یک درصد کار خودش را کرد.
وکیلش آمد و گفت : تمام شد. فرستادمیش داخل. با تلخندی که چاره‌ای نیست. باید می‌رفت. به همراه حمید و امیر، دو پسر عبدالله، خواهرش و یکی دو نفر دیگر از نزدیکانش به در ورودی دادسرا رفتیم. به این امید از آنجا که بیرون بیاید تا به در ورودی زندان اوبن منتقل شود، آخرین بار دستی برایش تکان دهیم و آخربن سفارش‌ها و پیام هایش را باره خانواده‌اش بگبریم؛ همیشه زندانی در آخرین لحظات هم دلش می‌خواهد سفارش‌هایی برای خانواده‌اش داشته باشد، مخصوصا اگر عزیزش بیمار هم باشد.
چند دقیقه‌ای گذشت و صدای عبدالله بلند شد که چرا کتک می زنید ؟ نباید به من دستبند بزنید، من با پای خودم آمده‌ام و این دیگر چه رفتاری است؟ رفتیم مقابل در ورودی دادسرا.ماموری او را هل می‌داد که :برو ! پرو بازی در نیار!
چند سرباز، مامور اصلی را در هل‌دادن و توهین کردن همراهی می‌کردند. به نظر ارشدشان بود. پسران عبداالله و خواهرش با دیدن این صحنه‌ها ناراحت شدند و به طرف آن‌هایی که عبدالله را می‌زدند و توهین می‌کردند، رفتند... هر چه سرباز و لباس شخصی بود، دوره‌مان کردند، یکی هل می‌داد، یکی فحش و ناسزا و چند نفری هم دو پسر عبدالله را نشان کرده بودند که با زور به درون دادسرا ی اوین ببرند. که بردند، من و یکی دو نفر از دوستان هرجور بود وارد دادسرا شدیم، سعی می کردیم فضا را آرام کنیم اما خودمان هم چند مشت و لگد خوردیم.
از دادسرا بیرونمان کردند و درش را هم قفل زدند مبادا کسی وارد شود.
خواهر عبدالله داد می‌زد : با پای خودش آمده چرا چنین می‌کنید. عبدالله برادر شهید است. یکی از مأموران جواب داد: برادر شهید باشد. ما هم از خانواده شهدا هستیم.
در همین چند متر مربع هر کدام شهدای خود را بر حقانیت خود شاهد می‌آورد و صدایی به کسی نمی‌رسید. در این میان مسئول تیم حفاظت دادسرا، مهدی صالحی، تنها وظیفه خود را در گرفتن یقه دو پسر عبدالله خلاصه کرده بود و آن‌ها را رها نمی‌کرد. او و سربازان تحت امرش از یکطرف و ما چند نفر دیگر از طرف دیگر در کشمکش بودیم که مبادا این دو را هم بگیرند و ببرند. اما زور آن‌ها چربید و این دو جوان را هم به داخل کشیدند و صدای کتک و فحش و توهین فضا را پر کرده بود. صالحی مرتب با داد و فریاد می گفت : همین جاست که می‌فهمید که چه بلایی سرتان خواهد آمد و هیچکس هم هیچ کاری برایتان نمی‌کند.
ادامه را اینجا بخوانید
#عبدالله_مومنی #زندان_اوین #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
عبدالله مومنی با ضرب‌وشتم راهی زندان شد
در رژیم جمهوری اسلامی، رفتار مستبدانه از راس حکومت به ماموران رده پایین تسری پیدا می‌کند. آن‌ها حق خود می‌دانند که با مردم هر طور که می‌خواهند رفتار کنند و خون را در پناه حکومت در امنیت می‌بینند. بارها درباره ماموران زندان‌ها با زندانیان شنیده و خوانده‌ایم.…
🔷 احضار عبدالله مومنی به دادسرای امنیت؛ اولین واکنش‌ها به بیانیه حمایت از رفراندوم
🔻 عبدالله مومنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، تنها چند ماه پس از آزادی از زندان، بار دیگر به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» از سوی دادسرای امنیت تهران احضار شد.
این احضار در پی امضای بیانیه‌ای در حمایت از پیشنهاد میرحسین موسوی درباره برگزاری رفراندوم آزاد و تشکیل مجلس مؤسسان صورت گرفته است.
مومنی در حساب کاربری خود در توییتر نوشت:
«پس از حمایت از پیشنهاد میرحسین موسوی در خصوص رفراندوم و مجلس مؤسسان، به دادسرای امنیت تهران احضار شده‌ام؛ به همان اتهاماتی که سال گذشته به خاطرشان در زندان بودم: تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب.»
او در گفت‌وگو با رسانه‌ی تحکیم ملت نیز ضمن تأیید دریافت ابلاغیه، گفت:
«خوشبختانه، برغم مزاحمت‌ها و حضور مأموران مقابل منزل، امروز ابلاغیه به دستم رسید. نمی‌دانم این چرخه‌ی آزار و فشار تا کی ادامه خواهد داشت. هنوز چند ماهی از آزادی‌ام نگذشته که دوباره پرونده‌ای با همان اتهامات برایم گشوده‌اند.»
🔸 این احضار در حالی صورت گرفته که تنها یک روز پیش از انتشار بیانیه اخیر، خبرگزاری فارس گزارشی منتشر کرده بود که در آن اتهاماتی متوجه مومنی شده بود؛ اقدامی که به نظر می‌رسد با پرونده‌سازی تازه برای این فعال سیاسی در ارتباط است.
مومنی در بخشی از گفتوگوی خود با تحکیم ملت تأکید کرد:
«ما را به حاشیه می‌رانید، ممنوع‌الصدا می‌کنید، اما گمان نبرید که می‌توانید حقیقت را مهار کنید. وقتی می‌بینیم کشور در مسیر جنگ، ناامنی و ویرانی گام برمی‌دارد، مگر می‌توان سکوت کرد؟ آیا هشدار برای آینده ایران جرم است؟»
او افزود:
«بیان نگرانی برای آینده کشور نه جرم است، نه گناه. این حق خدادادی ماست که سخن بگوییم. کشور را نمی‌توان با تفتیش عقاید اداره کرد. اجازه دهید دلسوزان حرف بزنند؛ نه اینکه هر بار برای گفتن حقیقت، احضار و محاکمه شوند.»
عبدالله مومنی که پیش‌تر نیز بارها به دلیل فعالیت‌های سیاسی و مدنی بازداشت شده، از چهره‌های برجسته‌ی جنبش دانشجویی و از حامیان اصلاحات ساختاری در ایران به شمار می‌رود. او در پایان با لحنی استوار گفت:
«زندگی ما را با زندان، با احضار، با فشار به گروگان گرفته‌اید، اما ما ایستاده‌ایم؛ نه برای قدرت، بلکه برای مردم و برای ایران. صدای حقیقت خاموش‌شدنی نیست.»
#عبدالله_مومنی #رفراندوم #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🔻 عبدالله مومنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، تنها چند ماه پس از آزادی از زندان، بار دیگر به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» از سوی دادسرای امنیت تهران احضار شد.
این احضار در پی امضای بیانیه‌ای در حمایت از پیشنهاد میرحسین موسوی درباره برگزاری رفراندوم آزاد و تشکیل مجلس مؤسسان صورت گرفته است.
مومنی در حساب کاربری خود در توییتر نوشت:
«پس از حمایت از پیشنهاد میرحسین موسوی در خصوص رفراندوم و مجلس مؤسسان، به دادسرای امنیت تهران احضار شده‌ام؛ به همان اتهاماتی که سال گذشته به خاطرشان در زندان بودم: تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب.»
او در گفت‌وگو با رسانه‌ی تحکیم ملت نیز ضمن تأیید دریافت ابلاغیه، گفت:
«خوشبختانه، برغم مزاحمت‌ها و حضور مأموران مقابل منزل، امروز ابلاغیه به دستم رسید. نمی‌دانم این چرخه‌ی آزار و فشار تا کی ادامه خواهد داشت. هنوز چند ماهی از آزادی‌ام نگذشته که دوباره پرونده‌ای با همان اتهامات برایم گشوده‌اند.»
🔸 این احضار در حالی صورت گرفته که تنها یک روز پیش از انتشار بیانیه اخیر، خبرگزاری فارس گزارشی منتشر کرده بود که در آن اتهاماتی متوجه مومنی شده بود؛ اقدامی که به نظر می‌رسد با پرونده‌سازی تازه برای این فعال سیاسی در ارتباط است.
مومنی در بخشی از گفتوگوی خود با تحکیم ملت تأکید کرد:
«ما را به حاشیه می‌رانید، ممنوع‌الصدا می‌کنید، اما گمان نبرید که می‌توانید حقیقت را مهار کنید. وقتی می‌بینیم کشور در مسیر جنگ، ناامنی و ویرانی گام برمی‌دارد، مگر می‌توان سکوت کرد؟ آیا هشدار برای آینده ایران جرم است؟»
او افزود:
«بیان نگرانی برای آینده کشور نه جرم است، نه گناه. این حق خدادادی ماست که سخن بگوییم. کشور را نمی‌توان با تفتیش عقاید اداره کرد. اجازه دهید دلسوزان حرف بزنند؛ نه اینکه هر بار برای گفتن حقیقت، احضار و محاکمه شوند.»
عبدالله مومنی که پیش‌تر نیز بارها به دلیل فعالیت‌های سیاسی و مدنی بازداشت شده، از چهره‌های برجسته‌ی جنبش دانشجویی و از حامیان اصلاحات ساختاری در ایران به شمار می‌رود. او در پایان با لحنی استوار گفت:
«زندگی ما را با زندان، با احضار، با فشار به گروگان گرفته‌اید، اما ما ایستاده‌ایم؛ نه برای قدرت، بلکه برای مردم و برای ایران. صدای حقیقت خاموش‌شدنی نیست.»
#عبدالله_مومنی #رفراندوم #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔33🕊6❤4👎2
عبدالله مومنی، فعال سیاسی، با صدور قرار تأمین و سپردن وثیقه یک میلیارد تومانی به طور موقت آزاد شد
این فعال سیاسی، صبح امروز یک‌شنبه ۱۲ مردادماه، با حضور در شعبه پنجم بازپرسی ناحیه ۳۳ دادسرای امنیت (شهید مقدس)، با اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» مورد بازجویی قرار گرفت. پس از چند ساعت بازجویی، بازپرس پرونده با صدور قرار تأمین کیفری، آزادی او را منوط به تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی کرد. این وثیقه ظهر امروز تأمین شد و عبدالله مومنی به طور موقتا آزاد شد.
عبدالله مومنی به همراه ۱۶ نفر دیگر بیانیه‌ای را با عنوان "نگران سرنوشت ایرانیم" امضا و منتشر کرده‌اند و در آن خواستار برگزاری رفراندوم و تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی شده‌اند.
عبدالله مومنی پیش از این نیز برای فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است. او در شهریور ۱۴۰۳، به دنبال مختومه‌شدن پرونده خود از زندان اوین آزاد شده بود.
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی
@Tavaana_TavaanaTech
این فعال سیاسی، صبح امروز یک‌شنبه ۱۲ مردادماه، با حضور در شعبه پنجم بازپرسی ناحیه ۳۳ دادسرای امنیت (شهید مقدس)، با اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» مورد بازجویی قرار گرفت. پس از چند ساعت بازجویی، بازپرس پرونده با صدور قرار تأمین کیفری، آزادی او را منوط به تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی کرد. این وثیقه ظهر امروز تأمین شد و عبدالله مومنی به طور موقتا آزاد شد.
عبدالله مومنی به همراه ۱۶ نفر دیگر بیانیه‌ای را با عنوان "نگران سرنوشت ایرانیم" امضا و منتشر کرده‌اند و در آن خواستار برگزاری رفراندوم و تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی شده‌اند.
عبدالله مومنی پیش از این نیز برای فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است. او در شهریور ۱۴۰۳، به دنبال مختومه‌شدن پرونده خود از زندان اوین آزاد شده بود.
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی
@Tavaana_TavaanaTech
👍20❤2
عبدالله مؤمنی: آزادی زندانیان سیاسی و به‌رسمیت‌شناختن حق مخالفت ضرورتی فوری برای گذار دموکراتیک است
عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و از امضاکنندگان بیانیه «نگران سرنوشت ایرانیم»، با انتشار بیانیه‌ای بر لزوم آزادی زندانیان سیاسی، توقف اعدام‌ها و به‌رسمیت‌شناختن حق مخالفت و اعتراض تأکید کرد. او پرسید: «چرا مسئله زندانیان سیاسی و به رسمیت شناختن حق مخالفت و اعتراض بیش از هر زمان دیگری برای جامعه اهمیت دارد؟»
مؤمنی در پاسخ به این پرسش نوشت: «آزادی زندانیان سیاسی، گشایش در فضای سیاسی، به رسمیت شناختن حق مخالفت، و پذیرش عاملیت مردم و نهادهای مدنی اگر چه همواره مورد تاکید جریانات خواهان تغییر سیاسی و مخالف حاکمیت بوده اما در شرایط کنونی، این موضوع ضرورتی است که می‌تواند گامی در جهت گذار به حکمرانی عقلانی، کم‌هزینه و دموکراتیک باشد.»
او با اشاره به تجربه‌های تاریخی و معاصر افزود: «مقاومت در برابر اراده مردم، بی‌توجهی به مطالبات جامعه، و ناتوانی در حل بحران‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را نمی‌توان صرفاً با ابزار سرکوب و کنترلگری امنیتی مدیریت کرد.» به گفته وی، نظام‌هایی که در پی راه‌حل هستند، «چاره‌ای ندارند جز انتخاب مسیرهای کم‌هزینه و معقول؛ نه آنکه با مسدود کردن راه‌های تغییر مسالمت‌آمیز، کشور را به سوی بحران‌های پرهزینه و خشونت‌بار سوق دهند.»
مؤمنی تأکید کرد: «مساله زندانیان سیاسی و تداوم اعدام و خشونت بر شهروندان مخالف و منتقد؛ نمادهایی از سرکوب سیستماتیک هرگونه دگراندیشی سیاسی، مذهبی و حذف تنوع فکری از صحنه عمومی جامعه است.» او این وضعیت را مانعی جدی در برابر «کنشگری مدنی و دموکراتیک» و عامل انسداد در مسیر راه‌حل‌های خشونت‌پرهیز دانست.
وی با اشاره به شمار بالای زندانیان سیاسی و عقیدتی در کشور، گفت: «صدها پرونده مفتوح و بی‌شمار چهره شناخته و ناشناس، تنها به دلیل مخالفت با حکمرانان، کنش سیاسی اعتراضی، فعالیت مدنی، دفاع از حقوق بشر یا باور دینی متفاوت در زندان‌اند... این وضع، نه استثناء، بلکه نمود بحران ساختاری در رابطه حاکمیت با جامعه است.»
او ضمن انتقاد از نگاه «سطحی و سلیقه‌ای» به آزادی زندانیان، تأکید کرد که حل این مسئله «بدون رویکردی فراگیر، غیرگزینشی و بر مبنای به رسمیت شناختن حق مخالفت سیاسی و مدنی» نه کافی خواهد بود و نه مؤثر.
مؤمنی در بخش دیگری از بیانیه خود خواستار «لغو فوری همه اعدام‌های سیاسی، به‌ویژه در خصوص معترضان جنبش ۱۴۰۱» و «توقف کامل خشونت ساختاری علیه منتقدان» شد و رفع حصر از میرحسین موسوی و زهرا رهنورد را «نشانه‌ای از به رسمیت شناختن حق مخالفت و آغاز گفت‌وگو با جامعه» خواند.
او نتیجه گرفت: «آزادی واقعی زندانیان سیاسی تنها زمانی معنا می‌یابد که با آزادی فراگیر همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و به رسمیت شناختن حق فعالیت سیاسی و مدنی، رفع فضای اختناق و تضمین حق اعتراض همراه شود.»
عبدالله مؤمنی پیش‌تر نیز سابقه بازداشت و تحمل حبس به دلیل فعالیت‌های سیاسی داشته و در شهریور ۱۴۰۳، پس از مختومه‌شدن پرونده‌اش، از زندان اوین آزاد شده بود.
برای خواندن متن کامل بیانیه، به این لینک مراجعه کنید.
https://tinyurl.com/bddn6cve
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و از امضاکنندگان بیانیه «نگران سرنوشت ایرانیم»، با انتشار بیانیه‌ای بر لزوم آزادی زندانیان سیاسی، توقف اعدام‌ها و به‌رسمیت‌شناختن حق مخالفت و اعتراض تأکید کرد. او پرسید: «چرا مسئله زندانیان سیاسی و به رسمیت شناختن حق مخالفت و اعتراض بیش از هر زمان دیگری برای جامعه اهمیت دارد؟»
مؤمنی در پاسخ به این پرسش نوشت: «آزادی زندانیان سیاسی، گشایش در فضای سیاسی، به رسمیت شناختن حق مخالفت، و پذیرش عاملیت مردم و نهادهای مدنی اگر چه همواره مورد تاکید جریانات خواهان تغییر سیاسی و مخالف حاکمیت بوده اما در شرایط کنونی، این موضوع ضرورتی است که می‌تواند گامی در جهت گذار به حکمرانی عقلانی، کم‌هزینه و دموکراتیک باشد.»
او با اشاره به تجربه‌های تاریخی و معاصر افزود: «مقاومت در برابر اراده مردم، بی‌توجهی به مطالبات جامعه، و ناتوانی در حل بحران‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را نمی‌توان صرفاً با ابزار سرکوب و کنترلگری امنیتی مدیریت کرد.» به گفته وی، نظام‌هایی که در پی راه‌حل هستند، «چاره‌ای ندارند جز انتخاب مسیرهای کم‌هزینه و معقول؛ نه آنکه با مسدود کردن راه‌های تغییر مسالمت‌آمیز، کشور را به سوی بحران‌های پرهزینه و خشونت‌بار سوق دهند.»
مؤمنی تأکید کرد: «مساله زندانیان سیاسی و تداوم اعدام و خشونت بر شهروندان مخالف و منتقد؛ نمادهایی از سرکوب سیستماتیک هرگونه دگراندیشی سیاسی، مذهبی و حذف تنوع فکری از صحنه عمومی جامعه است.» او این وضعیت را مانعی جدی در برابر «کنشگری مدنی و دموکراتیک» و عامل انسداد در مسیر راه‌حل‌های خشونت‌پرهیز دانست.
وی با اشاره به شمار بالای زندانیان سیاسی و عقیدتی در کشور، گفت: «صدها پرونده مفتوح و بی‌شمار چهره شناخته و ناشناس، تنها به دلیل مخالفت با حکمرانان، کنش سیاسی اعتراضی، فعالیت مدنی، دفاع از حقوق بشر یا باور دینی متفاوت در زندان‌اند... این وضع، نه استثناء، بلکه نمود بحران ساختاری در رابطه حاکمیت با جامعه است.»
او ضمن انتقاد از نگاه «سطحی و سلیقه‌ای» به آزادی زندانیان، تأکید کرد که حل این مسئله «بدون رویکردی فراگیر، غیرگزینشی و بر مبنای به رسمیت شناختن حق مخالفت سیاسی و مدنی» نه کافی خواهد بود و نه مؤثر.
مؤمنی در بخش دیگری از بیانیه خود خواستار «لغو فوری همه اعدام‌های سیاسی، به‌ویژه در خصوص معترضان جنبش ۱۴۰۱» و «توقف کامل خشونت ساختاری علیه منتقدان» شد و رفع حصر از میرحسین موسوی و زهرا رهنورد را «نشانه‌ای از به رسمیت شناختن حق مخالفت و آغاز گفت‌وگو با جامعه» خواند.
او نتیجه گرفت: «آزادی واقعی زندانیان سیاسی تنها زمانی معنا می‌یابد که با آزادی فراگیر همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و به رسمیت شناختن حق فعالیت سیاسی و مدنی، رفع فضای اختناق و تضمین حق اعتراض همراه شود.»
عبدالله مؤمنی پیش‌تر نیز سابقه بازداشت و تحمل حبس به دلیل فعالیت‌های سیاسی داشته و در شهریور ۱۴۰۳، پس از مختومه‌شدن پرونده‌اش، از زندان اوین آزاد شده بود.
برای خواندن متن کامل بیانیه، به این لینک مراجعه کنید.
https://tinyurl.com/bddn6cve
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
👍20❤3
صبح امروز، شنبه ۸ شهریورماه ۱۴۰۴، جلسه رسیدگی به پرونده عبدالله مومنی، فعال سیاسی، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران برگزار شد.
هوشنگ پوربابایی، وکیل دادگستری، وکالت مومنی را برعهده داشت، در این جلسه اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» به عبدالله مومنی تفهیم شد.
چندی پیش، عبدالله مومنی به همراه ۱۶ نفر دیگر بیانیه‌ای را با عنوان "نگران سرنوشت ایرانیم" امضا و منتشر کردند و در آن خواستار برگزاری رفراندوم و تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی شدند. پس از انتشار این بیانیه آزار و اذیت این فعالان شدت گفت.
عبدالله مومنی پیش از این نیز برای فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است. او در شهریور ۱۴۰۳، به دنبال مختومه‌شدن پرونده خود از زندان اوین آزاد شده بود.
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی
@Tavaana_TavaanaTech
هوشنگ پوربابایی، وکیل دادگستری، وکالت مومنی را برعهده داشت، در این جلسه اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» به عبدالله مومنی تفهیم شد.
چندی پیش، عبدالله مومنی به همراه ۱۶ نفر دیگر بیانیه‌ای را با عنوان "نگران سرنوشت ایرانیم" امضا و منتشر کردند و در آن خواستار برگزاری رفراندوم و تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی شدند. پس از انتشار این بیانیه آزار و اذیت این فعالان شدت گفت.
عبدالله مومنی پیش از این نیز برای فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است. او در شهریور ۱۴۰۳، به دنبال مختومه‌شدن پرونده خود از زندان اوین آزاد شده بود.
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی
@Tavaana_TavaanaTech
🕊19❤1
♦️ حمایت از حسین رونقی به مثابه‌ی ضرورتی اخلاقی و انسانی
✍ عبدالله مومنی
اعتصاب غذا یکی از دشوارترین اشکال مقاومت مدنی در زندان و به تعبیری آخرین شکل از آن است. زندانی سیاسی زمانی به این شیوه متوسل می‌شود که تمامی مسیرهای قانونی و انسانی برای اعتراض و تغییر بر او بسته شده و هیچ صدایی برای دادخواهی‌اش شنیده نمی‌شود. در چنین شرایطی، اعتصاب غذا ـ و به‌ویژه اعتصاب غذای خشک ـ نه انتخابی آسان، بلکه تصمیمی دردناک است که نتیجه مستقیم بی‌عدالتی و انسداد راه‌های دیگر اعتراض محسوب می‌شود.
اعتصاب غذا در اصل تلاشی است برای انتقال بار مسئولیت هر اتفاقی که بر زندانی می‌گذرد، به دوش تصمیم‌گیران و مسئولانی که با رفتار ظالمانه خود وضع ناعادلانه را استمرار می‌بخشند. این عمل، فریادی خاموش است که نشان می‌دهد زندانی حاضر است جسم خود را به میدان مقاومت بدل کند تا شاید جهان بیرون صدای او را بشنود.
چنین شکلی از مقاومت سیاسی در تاریخ مبارزات مدنی و جنبش‌های آزادی‌خواهانه تجربه شده و همواره نشان داده است که حکومت‌های خودکامه تنها زمانی وادار به عقب‌نشینی می‌شوند که فشار افکار عمومی و هزینه‌های سرکوب برایشان غیرقابل‌تحمل گردد.
در شرایط کنونی، حمایت و همبستگی با زندانیانی همچون حسین رونقی که جان خود را بر سر اعتراض به بی‌عدالتی می‌گذارند، نه‌تنها ضرورتی سیاسی، بلکه یک وظیفه انسانی و اخلاقی است. حسین رونقی و همه زندانیانی که با اعتصاب غذا در برابر سرکوب ایستادگی می‌کنند، آینه‌ای از اراده انسانی برای کرامت و آزادی‌اند و سکوت در برابر وضعیت آنان، بی‌تفاوتی در برابر کرامت انسان است.
منتشر شده در رسانه تحکیم ملت
@tahkimmelat
عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق و از هم‌بندی‌های سابق حسین رونقی است که به رغم برخی اختلاف نظرها، از این زندانی سیاسی حمایت کرده است.
حسین رونقی در روز بیست و هفتم اعتصاب غذا و پنجم اعتصاب غذای خشک به سر می‌برد. او در دوران اعتصاب غذای خشک به دلیل وخامت حالش یک لیوان آب نوشیده و دو وعده سرم دریافت کرده است.
#عبدالله_مومنی #حسین_رونقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍ عبدالله مومنی
اعتصاب غذا یکی از دشوارترین اشکال مقاومت مدنی در زندان و به تعبیری آخرین شکل از آن است. زندانی سیاسی زمانی به این شیوه متوسل می‌شود که تمامی مسیرهای قانونی و انسانی برای اعتراض و تغییر بر او بسته شده و هیچ صدایی برای دادخواهی‌اش شنیده نمی‌شود. در چنین شرایطی، اعتصاب غذا ـ و به‌ویژه اعتصاب غذای خشک ـ نه انتخابی آسان، بلکه تصمیمی دردناک است که نتیجه مستقیم بی‌عدالتی و انسداد راه‌های دیگر اعتراض محسوب می‌شود.
اعتصاب غذا در اصل تلاشی است برای انتقال بار مسئولیت هر اتفاقی که بر زندانی می‌گذرد، به دوش تصمیم‌گیران و مسئولانی که با رفتار ظالمانه خود وضع ناعادلانه را استمرار می‌بخشند. این عمل، فریادی خاموش است که نشان می‌دهد زندانی حاضر است جسم خود را به میدان مقاومت بدل کند تا شاید جهان بیرون صدای او را بشنود.
چنین شکلی از مقاومت سیاسی در تاریخ مبارزات مدنی و جنبش‌های آزادی‌خواهانه تجربه شده و همواره نشان داده است که حکومت‌های خودکامه تنها زمانی وادار به عقب‌نشینی می‌شوند که فشار افکار عمومی و هزینه‌های سرکوب برایشان غیرقابل‌تحمل گردد.
در شرایط کنونی، حمایت و همبستگی با زندانیانی همچون حسین رونقی که جان خود را بر سر اعتراض به بی‌عدالتی می‌گذارند، نه‌تنها ضرورتی سیاسی، بلکه یک وظیفه انسانی و اخلاقی است. حسین رونقی و همه زندانیانی که با اعتصاب غذا در برابر سرکوب ایستادگی می‌کنند، آینه‌ای از اراده انسانی برای کرامت و آزادی‌اند و سکوت در برابر وضعیت آنان، بی‌تفاوتی در برابر کرامت انسان است.
منتشر شده در رسانه تحکیم ملت
@tahkimmelat
عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق و از هم‌بندی‌های سابق حسین رونقی است که به رغم برخی اختلاف نظرها، از این زندانی سیاسی حمایت کرده است.
حسین رونقی در روز بیست و هفتم اعتصاب غذا و پنجم اعتصاب غذای خشک به سر می‌برد. او در دوران اعتصاب غذای خشک به دلیل وخامت حالش یک لیوان آب نوشیده و دو وعده سرم دریافت کرده است.
#عبدالله_مومنی #حسین_رونقی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤27👍13👎2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 گفت‌وگو با عبدالله مؤمنی دربارهٔ ریشه‌های تولید زندانی سیاسی در ایران
در تازه‌ترین گفتوگوی رسانهٔ استودیو پات، عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، از تجربه‌های خود در سال‌های زندان و از ماهیت ساختار سیاسی جمهوری اسلامی سخن می‌گوید؛ ساختاری که به باور او، ذاتاً «تولیدکنندهٔ زندانی سیاسی» است.
مؤمنی در این گفت‌وگو تأکید می‌کند:
«مادامی که ما با یک نظام سیاسی مواجه‌ایم که خودش را پدیده‌ای مقدس می‌داند و حفظ خودش را اوج واجبات، هرگونه نقد و مخالفتی جرم تلقی می‌شود و عملاً تولید زندانی سیاسی ادامه دارد.»
او قانون «جرم سیاسی» مصوب سال ۱۳۹۵ را در عمل «قانون امنیتی‌سازی اعتراض» می‌نامد و می‌گوید این قانون نه برای حمایت از معترضان، بلکه برای انکار وجود جرم سیاسی و سرکوب مخالفان تدوین شده است.
به گفتهٔ مؤمنی، جامعهٔ ایران طی سال‌های اخیر به این جمع‌بندی رسیده که جمهوری اسلامی «نه توان اصلاح دارد و نه ارادهٔ پاسخ‌گویی»، و همین امر باعث شده زندانیان سیاسی به نمایندگان بخش آگاه و معترض جامعه بدل شوند.
او می‌افزاید:
«اگر وجود زندانی سیاسی را مسأله بدانیم، باید به ریشه‌ها و علت‌هایش بپردازیم؛ و ریشه، ساختار غیردموکراتیکی است که حق مخالفت را به رسمیت نمی‌شناسد.»
عبدالله مؤمنی در بخش دیگری از گفت‌وگو یادآور می‌شود که از دههٔ هفتاد به بعد، به‌ویژه پس از جنبش‌های دانشجویی و اعتراضات اجتماعی، «زندانی سیاسی دیگر یک چهرهٔ دور از مردم نیست، بلکه خودِ مردم است».
این گفت‌وگو بخشی از کمپین «نماد مقاومت» است که به بازخوانی تجربه‌های فعالان و زندانیان سیاسی در ایران می‌پردازد.
ویدیوی کامل را در کانال یوتیوب استودیو پات ببینید:
https://youtu.be/40PCjr85B3Y?si=nOv49n7Zvw1I9k5T
#عبدالله_مومنی #نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در تازه‌ترین گفتوگوی رسانهٔ استودیو پات، عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، از تجربه‌های خود در سال‌های زندان و از ماهیت ساختار سیاسی جمهوری اسلامی سخن می‌گوید؛ ساختاری که به باور او، ذاتاً «تولیدکنندهٔ زندانی سیاسی» است.
مؤمنی در این گفت‌وگو تأکید می‌کند:
«مادامی که ما با یک نظام سیاسی مواجه‌ایم که خودش را پدیده‌ای مقدس می‌داند و حفظ خودش را اوج واجبات، هرگونه نقد و مخالفتی جرم تلقی می‌شود و عملاً تولید زندانی سیاسی ادامه دارد.»
او قانون «جرم سیاسی» مصوب سال ۱۳۹۵ را در عمل «قانون امنیتی‌سازی اعتراض» می‌نامد و می‌گوید این قانون نه برای حمایت از معترضان، بلکه برای انکار وجود جرم سیاسی و سرکوب مخالفان تدوین شده است.
به گفتهٔ مؤمنی، جامعهٔ ایران طی سال‌های اخیر به این جمع‌بندی رسیده که جمهوری اسلامی «نه توان اصلاح دارد و نه ارادهٔ پاسخ‌گویی»، و همین امر باعث شده زندانیان سیاسی به نمایندگان بخش آگاه و معترض جامعه بدل شوند.
او می‌افزاید:
«اگر وجود زندانی سیاسی را مسأله بدانیم، باید به ریشه‌ها و علت‌هایش بپردازیم؛ و ریشه، ساختار غیردموکراتیکی است که حق مخالفت را به رسمیت نمی‌شناسد.»
عبدالله مؤمنی در بخش دیگری از گفت‌وگو یادآور می‌شود که از دههٔ هفتاد به بعد، به‌ویژه پس از جنبش‌های دانشجویی و اعتراضات اجتماعی، «زندانی سیاسی دیگر یک چهرهٔ دور از مردم نیست، بلکه خودِ مردم است».
این گفت‌وگو بخشی از کمپین «نماد مقاومت» است که به بازخوانی تجربه‌های فعالان و زندانیان سیاسی در ایران می‌پردازد.
ویدیوی کامل را در کانال یوتیوب استودیو پات ببینید:
https://youtu.be/40PCjr85B3Y?si=nOv49n7Zvw1I9k5T
#عبدالله_مومنی #نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍14❤2💯1