‏بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی درباره حمله هوایی اسرائیل به «زندان اوین» و هشدار وضعیت نابهنجار و غیر انسانی زندانیان سیاسی و سیاست ارعاب، سرکوب وحشیانه و بگیر و ببندهای فله‌ای در جامعه

این روایت شاهدان زنده حمله هوایی اسرائیل در صبح دوم تیرماه ۱۴۰۴ به زندان اوین، بیانگر بی‌خردی و مسئولیت گریزی مسئولانی است که هشدارهای مکرر زندانیان در مورد آوار فاجعه بار حمله احتمالی اسرائیل به زندان اوین را شنیدند و نادیده گرفتند.

هفت روز پیش از حمله اسرائیل به زندان اوین، شماری از زندانیان سیاسی در دیدار با رئیس، دادیار زندان و مسئول حفاظت اطلاعات زندان اوین درباره خطر جانی و پیامدهای ناشی از حمله احتمالی برای زندانیان و حتی کارکنان زندان، هشدار لازم را دادند و خواستار اجرای مصوبه قوه قضائیه برای آزادی موقت زندانیان در شرایط جنگی شدند. هم‌زمان نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضائیه نوشتند که بر اجرای مصوبه شماره ۱۲۱ شورای عالی قضائی مورخ ۱۲ دی ۱۳۶۵ تاکید و اعمال ملاحظات قانونی تدابیر و اقدامات قابل اعمال در مورد زندانیان جرایم مختلف در شرایط جنگی تاکید میکرد.
در نهایت روز دوم تیرماه حاکمیت با حمله هوایی ارتش اسرائیل بالاخره از خواب بیدار شد و تصمیم گرفت بدون اعلام قبلی و به زور اسلحه و ارعاب، زندانیان را به سان اسرای جنگی، از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل کنند. توضیح و ترسیم تمام عیار آن برخوردهای وحشیانه و توهین آمیز دشوار است.
ما زندانیان را با دستبند و پابند، دو به دو به هم غل و زنجیر کردند و هر زندانی چند کیسه و ساک از بقایای وسایل ضروری خود را به دوش می‌کشید. از میان آوارها و خاک و سنگ، در حالی به سمت اتوبوس‌ها راه می‌پیمودیم که شلیک پدافند، تاریکی شب را می‌شکافت و روی زمین، نیروهای ویژه مسلسل به دست ما را محاصره کرده بودند؛ در حالیکه دستبندها و پابندها امکان حرکت آزادانه را از ما سلب کرده بود و هم چون قطاری از اسرای جنگی، ساعتی متر به سانتی متر از میان خاک و سنگ قدم برمیداشتیم.
فرایند انتقال زندانیان بندهای مختلف، در مجموع ۱۴ ساعت طول کشید که ۱۰ ساعت آن تنها به حرکت زندانیان از میان خاک و سنگ و زیر حملات هوایی اختصاص داشت.
اگر در این فاصله بار دیگر زندان اوین هدف حمله قرار می‌گرفت، ده‌ها زندانی در چشم برهم زدنی جان خود را از دست میدادند یا زخمی میشدند. کوتاه آنکه هنر صاحبان قدرت بود که با بی‌لیاقتی، کوته فکری و لجاجت راه بر جنایت اسرائیل گشودند که مرگ دست‌کم ۷۱ تن از کارکنان اوین، پزشکان، سربازان، زندانیان و خانواده‌های ایشان انجامید.

زنان زندان اوین هم از آسیب‌های روحی و جسمی ناشی از انفجار و انتقال به زندان قرچک ورامین بی‌نصیب نماندند و چه بسا ابعاد تلخ‌تری از این فاجعه را از سر گذراندند.
شرایط اسفبار زندانیان زن و مردی که از اوین به زندان‌های قرچک و تهران بزرگ منتقل شده‌اند، نسبت به نخستین روز انتقال تغییری نکرده است و همان هشدارهای پیشین زندانیان در مورد نبود امنیت در شرایط جنگی هم‌چنان پابرجاست. زندان‌ها فاقد پناهگاه و استانداردهای ابتدایی در زمینه ایمنی و زیست زندانیان است. در حال حاضر زندان تهران بزرگ و قرچک ورامین با شرایط غیر انسانی خود به عنوان نماد خفقان، جایگزین زندان اوین شده‌اند و حقوق زندانیان اعم از سیاسی و عادی، هم‌چنان نقض می‌شود.

هشدار می‌دهیم که این وضعیت نابهنجار و غیر انسانی برای زندانیان سیاسی قابل تحمل نیست و باید به سرعت تغییر کند. در سطح جامعه نیز باید به سیاست ارعاب، سرکوب وحشیانه، ایجاد محدودیت و بگیر و ببندهای فله‌ای پایان دهد.

اسامی امضا کنندگان:

سیامک ابراهیمی
سعید احمدی
مطلب احمدیان
سجاد ایمان‌نژاد
شهریار براتی
محمدباقر بختیار
مرتضی پروین
مصطفی تاج‌زاده
خشایار سفیدی
حسین شنبه‌زاده
سیدمحمدرضا فقیهی
محسن قشقایی
ابوالفضل قدیانی
مهدی محمودیان
علی منصوری
محمد نجفی

#بیانیه #زندان_اوین #زندانیان_سیاسی #ج_ا_یعنی_جنگ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‍ 📝آنان در دل آتش، انسان باقی ماندند...

🖋️ جعفر پناهی

🔻در گزارشی که ابوالفضل قدیانی و مهدی محمودیان از بمباران زندان اوین ارائه کردند، صحنه‌ای روایت شده است که کمتر در حافظه‌ی تاریخ جهان به آن بر می‌خوریم، لحظه‌ای شگفت که مرز میان اسارت و آزادی، قدرت و شرافت، از نو معنا می‌شود.

🔻در روایت آنان آمده است:
«نزدیک ظهر روز دوشنبه، زندان اوین با صدای چند انفجار پیاپی لرزید. دو یا سه انفجار نزدیک بند ۴ رخ داد و هنگامی که زندانیان از درِ بند بیرون آمدند، مشاهده کردند که بهداری در چند متری‌شان در حال سوختن است و انبار کالاهای غذایی و بهداشتی زندان تخریب شده. عده‌ای از زندانیان برای کمک به مجروحان وارد بهداری شدند و شماری از کشته‌شدگان و زخمی‌ها را بیرون کشیدند.

🔻همزمان، بند امنیتی زندان ـ که ده‌ها زندانی را در سلول‌های انفرادی مخوف خود جای داده بود ـ آسیب دید. درها باز شدند و زندانیان و مأموران امنیتی با چهره‌هایی وحشت‌زده از بند خارج شدند. تا حدود ساعت ۲ بعدازظهر، در حالی‌که تعداد مأموران زندان و نیروهای امنیتی اندک بود، پیکر حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر از کارکنان بهداری، زندانیان، انباری‌ها، و مأموران بند ۲۰۹، توسط خود زندانیان از زیر آوار بیرون آورده شد.»

🔻در این لحظه‌ی پرهراس و خطرناک، آن‌چه برای زندانیان طبیعی به نظر می‌رسد، فرار از چنگال استبداد بود؛ اما آن‌چه رخ داده است، سراسر حکایت از فداکاری دارد. در چنین لحظه بی نظم طبیعی‌ است که باید به فکر گریز بود . اما زندانیان بی‌هیچ وسیله‌ی امداد ، خود را به دل آتش و ویرانی می‌زنند و زخمی‌ها و بدن‌های بی‌جان کادر زندان را بیرون می‌کشند، حتی زمانی که زندانیان و مأموران بند امنیتی ۲۰۹با چهره‌هایی هراسان بیرون آمدند، بدون کوچک‌ترین تبعیضی میان زندانی و بازجو، به یاری‌مصدومان شتافتند.

🔻در آن روز ، زندانیان بند ۴ با انتخابی روبه‌رو می‌شوند میان نجات خود از چنگال استبداد یا نجات انسان‌های دیگر با هر مرام و مسلک. آن‌ها آزادی فیزیکی خود را فدای جان انسان‌هایی کردند که پیش از این در مقابلشان ایستاده بودند. آن‌ها نه انتقام گرفتند، نه خشونت را با خشونت پاسخ دادند، بلکه به ساده‌ترین و شریف‌ترین شکل، «انسان» باقی ماندند و انسانیت را معنا بخشیدند و این همان لحظه‌ای است که انسان دوستی ، دیوارهای بلند زندان را درمی‌نوردد و در حافظه‌ی تاریخ ماندگار می‌شود.

🔻اما در همین سرزمینی که این زندانیان جان زندانبانان خود را نجات می‌دهند، در خیابان‌هایش در دوره‌های مختلف، در آبان ۹۸ و در روزهای خیزش «زن، زندگی، آزادی»، در ۱۴۰۱ صحنه‌ای معکوس رخ داد؛ مأموران حکومت، نه در دل جنگ، بلکه در آرامش خیابان، اسلحه‌ها را به‌سوی مردم نشانه رفتند. پیکرهای جوانان این سرزمین را در خون غلتاندند، به چشم‌هایشان گلوله فرو کردند و اعتراف کردند که نه تنها به سرها، بلکه به پاها نیز شلیک کرده‌اند. نه برای نجات جان کسی، بلکه برای حفظ سلطه‌ی قدرت . حتی در همان روز حمله به اوین، تنها ساعاتی پس از فروکش کردن شوک بمباران زندان، نیروهای سپاه و وزارت اطلاعات، تفنگ‌ها را به سوی زندانیانی نشانه رفتند که هنوز در حال امدادرسانی بودند. در شرایطی که احتمال حمله‌ی دوم هنوز وجود داشت، درهایی که باز شده بودند، دوباره قفل شدند. آب قطع شد، برق رفت و تاریکی بار دیگر بر همه جا چیره شد.

🔻اما حقیقت، پیش از آن‌که درها قفل شوند، شکل گرفته بود:
زندانیان سیاسی با بدن‌هایی زخمی، اما دل‌هایی آزاد، کاری کردند که تاریخ آن را فراموش نخواهد کرد. آنان نشان دادند که شرافت را نمی‌توان به زنجیر کشید و انسانیت را نمی‌توان سرکوب کرد.
حالا این پرسش برای همیشه باقی است:
چه کسی زندانی بود و چه کسی آزاد؟

برگرفته از اینستاگرام جعفر پناهی

#زندان_اوین #جعفر_پناهی #ج_ا_یعنی_جنگ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیام آیدا نجفلو از زندان قرچک: رنج مشترک زنان زندانی در بی‌آبی، بی‌بهداشتی و آوار جنگ

آیدا نجفلو، نوکیش مسیحی محبوس در زندان قرچک در این پیام صوتی می‌گوید:
«صدای من، صدای ۶۲ نفر از زندانیان عقیدتی و سیاسی زن در زندان قرچک است.
فیض خاص خداوند بر ما باد؛ گویی رابطه‌ای عمیق میان رنج و دلدادگی وجود دارد. رنجی که امروز در زندان زنان قرچک جاری است.
این همان رنجی است که در روز دوشنبه، دوم تیرماه، ساعت ۱۱:۵۰، با انفجار موشک اسرائیل در اوین بر سر ما آوار شد. رنجی که با انتقال پرهیاهوی ۶۲ نفر از زنان زندانی عقیدتی و سیاسی از اوین به قرچک، دوچندان شد.
اما از همه دردناک‌تر، رنج بیش از ۱۲۰۰ زن زندانی در قرچک است که بدون دسترسی به آب شیرین، سرمایش و گرمایش، و در شرایط فقدان بهداشت و غذای مناسب، درهم‌فشرده و درمانده، بار این مصیبت را به دوش می‌کشند.»

#آیدا_نجفلو #زندان_اوین #زندان_قرچک #ج_ا_یعنی_جنگ #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حمید فرهادی، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ و از زندانیان تازه منتقل شده از اوین به این زندان، روایت دردناکی از نحوه برخورد ماموران حکومت و آنتقال زندانیان بیان می‌کند.
او می‌گوید حتی به دست و پای یک زندانی که دچار شکستگی پا شده بود، دستبند و پابند زدند و به جای انتقال او به درمانگاه، او را به این طرز به یک زندان با کمترین امکانات منتقل کردند. او از لحظات در اضطرابی می‌گوید که ماموران از ترس اصابت موشک، خودروی انتقال زندانیان را رها می‌کردند و خود پناه می‌گرفتند! زندانیانی که با پاهای بسته توان حرکت نداشتند. زندانیانی که گمان می‌کردند حکومت قصد کشتن آن‌ها را دارد، در نهایت به زندانی رفتند که فاقد کمترین امکانات است، آب آشامیدنی ندارد، بوی تعفن می‌دهد و ...

#زندان_تهران_بزرگ #زندان_اوین #ج_ا_یعنی_جنگ #یاری_مدنی_توانا


@Dialogue1402

«زندانیان سیاسی از ۲۰۹ اجساد بازجوها را بیرون می‌کشیدند… بازجوها، بازجوها! زندگانشان به ما نگاه می‌کردند. میان دو دشمن ایستادند؛ اسراییل و زندانیان سیاسی. و این نفرینی است جاودان برای آنان. پرسیدم! بنیادین پرسیدم: نگاه ما درد بیشتری داشت یا موشک اسراییل؟!»

خاطره شهریار براتی، زندانی سیاسی از روزی که اوین مورد اصابت موشک اسراییل قرار گرفت.

«یک سال پیش به خدای ابراهیم قسم خوردم که عصای موسی در اوین را خواهد شکافت. این پیش‌بینی شیطانی، مانند دیگر پیش‌بینی‌هایم درست از آب درآمد… باید سزاوار و پذیرای چه رنجی بوده باشیم که در بند اوین شاهد اصابت موشک‌های اسراییل باشیم؟ بعد از آن‌که موشک‌ها اصابت کرد، میان دود و سرفه، میان آوار و خون به‌سوی محمد نجفی دویدم تا او را سالم یافته باشم؛ سالم بود. در کمال سرگشتگی با هم به کریدور رفتیم، چراغ‌ها چون چشم‌های دوزخیان چشمک می‌زدند. محمد می‌خواست از پنجره بیرون را ببیند. قدش نرسید. چه را می‌خواستی به تماشا بنشینی محمد؟! آزادی را؟ نه! آوار را. به راستی که قدما نه به آزادی رسیدند نه به آوار… گفت قلاب بگیر. برایش گرفتم. چیزی ندید. دود سیاه نمی‌گذاشت، به پایین رفتیم. دفتر رییس بند متلاشی شده بود. بهداری متلاشی شده بود. پای زنی که در بهداری کار می‌کرد، قطع شده بود، اوین، غزه شده بود… زندانیان سیاسی از ۲۰۹ اجساد بازجوها را بیرون می‌کشیدند… بازجوها، بازجوها! زندگانشان به ما نگاه می‌کردند. میان دو دشمن ایستادند؛ اسراییل و زندانیان سیاسی. و این نفرینی است جاودان برای آنان. پرسیدم! بنیادین پرسیدم: نگاه ما درد بیشتری داشت یا موشک اسراییل؟!

با محمد نجفی و مهدی محمودیان به همه سالن‌های بند ۴ سر زدیم. به زندانیان دلداری دادیم. آقا مهدی می‌گفت: «روحیه را باید حفظ کرد، بالاخره همدیگر را داریم.» مدتی بعد گفتند جمع کنید تا منتقل شوید. شب شد. نزدیک به شب، هنوز در حیاط کمی نور بود. هیچ‌کس در حیاط نبود، همه مثل اسرای جنگی در صف بودند با دستبند و پابند… دو به دو راه می‌رفتند. پیرمردها می‌لنگیدند. پیش از پابند شدن محمد را دوباره گم کردم.
دوباره یافتمش. موحش‌ترین یافتن زندگی‌ام؛ در حیاط سالن ۳ انجیر اوین را بغل کرده بود و هق‌هق گریه می‌کرد؛ به حال ما، به حال انسان، به حال تاریخ، به حال آن همه نام روی آجرها. جنگ است و محمد در آغوش انجیرش، جنگ است و محمد در آغوش دارش.
شهریار براتی
زندان تهران بزرگ، تیپ ۲، سالن ۹ ۱۴۰۴.۴.۴ »


از صفحه اینستاگرام مهدی محمودیان

#اوین #ج_ا_یعنی_جنگ #زندان_اوین #شهریار_براتی #محمد_نجفی #مهدی_محمودیان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خانم دکتر مکرمی، پزشک متخصص بیماری‌های عفونی، که در جریان اصابت موشک به زندان اوین دچار جراحت شدید شد، در متنی که در اینستاگرام منتشر کرد نوشت که این زندانیان بودند که با وجودی که می‌توانستند بروند (فرار کنند)، ماندند و جان او را نجات دادند.

«چه کسانی نجاتم دادند؟ زندانیان؛ همان‌هایی که روزی درمانشان کرده بودم. مرا به گوشه دیوار کشاندند، نیمه جان بودم. برایم آب آوردند، پتو آوردند، پایم را آتل بستند. خون‌های صورتم را پاک کردند، شیون می‌کردند و مرا در برانکارد گذاشتند، ترسیده بودم، گفتم منو تنها نگذارید. صدایی گفت: تو آبجی ما هستی، معلومه که تنهات نمی‌ذاریم. می‌توانستند بروند، ولی نرفتند، کمکم کردند، نجاتم دادند.‌تشکر ویژه از زندانیانی که نجاتم دادند و نامشان را نمی‌دانم و تشکر از دکتر موحدی که تنهایم نگذاشت.»


ـ شرافت زندانیان سیاسی که ایستادند و به مجروحان کمک کردند، ستودنی است. اما حکومت روی آن‌ها اسلحه گرفت، دست و پایشان را زنجیر بست و مثل اسرای جنگی آن‌ها را به زندان‌های دیگر منتقل کرد.

#زندان_اوین #انسانیت #شرافت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتشار گزارش اختصاصی موسسه کویپی از بند مادران قرچک و قرنطینه اوین، همزمان با روز مادران زندانی

موسسه بین‌المللی کودکان زندانیان (کویپی) توانسته است به اطلاعاتی درباره بند هشت زندان قرچک، محل نگهداری زنان حامله، مادران و کودکان نوزاد و خردسال دست پیدا کند.
از آخرین زمانی که امکان داشتن اطلاعات دقیقی از داخل این بند فراهم بود، حدود شش سال می‌گذرد. موسسه کویپی در گزارش پیشین خود که آذر ۱۴۰۲ در رادیو زمانه منتشر شد، برآورد کرده بود که حداقل ۲۰ مادر و با لااقل ۲۰ کودک و حدود ۱۰ زن حامله در این بند نگهداری می‌شوند.
اطلاعات تازه نشان می‌دهد که تعداد مادران و زنان حامله لااقل ۵۰ نفر است. مشخص نیست چه تعداد از این افراد حامله هستند و تعداد کودکانی که در این بند نگهداری می‌شوند نیز نامعلوم است.
این بند، دارای ۴ اتاق است که هر کدام به طور متوسط حدود ۱۲ متر مربع مساحت دارند.
پیش از انتقال زندانیان زن از بند زنان اوین به زندان قرچک، که دو روز بعد از حمله اسرائیل به این زندان انجام شد، مادر و دختر خردسال ۱۶ ماهه‌اش، در قرنطینه بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شدند. این زن، اسفند ۱۴۰۲، زمانی که هفته‌های آخر بارداری‌اش بود از بند ۲۰۹ زندان اوین به قرنطینه منتقل شد؛ اتاقی ۱۲ متری، بدون پنجره و با دسترسی محدود به امکانات عمومی زندان. اواخر تابستان یا اوایل پاییز ۱۴۰۳، ابتدا یک مادر و کودک پسر ۶ ماهه‌اش، از بند ۲۰۹ اوین به قرنطینه آورده شدند و سپس ۶ زن زندانی، که یکی از آن‌ها، حامله بود، همگی از بند ۲۰۹، وارد این اتاق ۱۲ متری شدند. پسر خردسال و مادرش پاییز همان سال از زندان اوین خارج شدند. سایر زنان، چند روز پیش از حمله اسرائیل به زندان اوین، از زندان آزاد شدند. در آن زمان، زنی که پیش از آن حامله بود، دختری حدودا ۴ ماهه‌ داشت. شواهد موجود نشان می‌دهد این سه کودک، علاوه بر نقض حقوق‌شان به دلیل شرایط نگهداری‌شان در زندان، با نقض حق محفوظ ماندن از تبعیض هم مواجه بودند و شرایطی که آن‌ها تجربه کردند با تابعیت، تعلق اتنیکی و مذهب مادران‌شان مرتبط بوده است.

صفحه این موسسه در اینستاگرام
coipiorg
سایت موسسه کودکان زندانیان (کویپی)
https://coipi-fa.org

#خشونت_علیه_کودکان #کودکان_مادران_زندانی #تبعیض #زندان_اوین #زندان_قرچک #بند_مادران #حمله_اسرائیل⁩ #روز_مادران_زندانی⁩
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech

‌
🔲 زندانی سیاسی کیست؟

✍️مصطفا آل‌احمد

مصطفا آل‌احمد، کارگردان سرشناس ایرانی، در متنی که در اینستاگرام منتشر کرده، درباره منش زندانیان سیاسی، از خودگذشتگی و عشق آن‌ها به ایران و مردم نوشت و خواستار آزادی آن‌ها شده است. او همچنین گفته که پزشکیان که مدعی است که می‌خواهد با اپوزیسیون گفتگو کند، اپوزیسیون در زندان است! سری به آنجا بزند!

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

بنابر مستندات متعدد در بمباران اوین در حالی که دیوارها فرو ریخته بود و ده‌ها زندانی با جرم‌های غیرسیاسی فرار کردند، این زندانیان سیاسی بودند که نه تنها فرار نکردند، بلکه با از خودگذشتگی کادر زندان و زندان‌بان‌هایشان را که زخمی شده بودند از زیر آوار بیرون آوردند. کمک کردند تا اجساد ماموران و بازجوهایشان از زیر آوار بیرون آید.

زندانیان سیاسی همواره با کنش‌هایشان نشان داده‌اند که از با اخلاق‌ترین و دلسوزترین افراد جامعه هستند. آن‌ها می‌توانستند به راحتی دنبال زندگی معمولی خود باشند یا حتی دنبال ثروت بروند، اما عشق به‌ میهن و مردم آن‌ها را وا داشته است تا در موارد متعدد، منتقد سیاست‌های حکومت باشند به قیمت این که می‌دانند جریمه و زندانی می‌شوند و بایستی تاوان مخالفت‌های خود را بدهند. امروز ثابت شده است که حکومت جمهوری اسلامی در عرصه‌های اقتصادی، اخلاقی، اجتماعی، فرهنگی، زیست‌محیطی، نظامی، امنیتی و سیاسی ناکارآمد بوده و حتی با این همه مصیبت باید با شدت بیشتری نقد می‌شده است.
حالا با توجه به اذعان مهمترین مسئولین نظام به نفوذ در سطوح بالا ، آیا می‌توان پرسید که طرح دستگیری و به انزوا کشاندن این کنشگران دلسوز و با اخلاق، خود طرحی نفوذی و انحرافی برای سرگرم کردن نهادهای قضایی و امنیتی بوده است؟ یا این که حکومتی با این همه ناکارآمدی خود را از اساس حق و کامل دانسته و مخالفان (اپوزیسیون) را باطل و مستلزم عذاب و حذف می‌داند؟

مسعود پزشکیان، رئیس‌الوزرا گفته است اپوزیسیون را پیدا کنید با ایشان هم مذاکره می‌کنیم.
حضرت رئیس، اپوزیسیونی که می‌خواهی با آن‌ها گفت‌وگو کنی در زندان‌ها هستند. سری به آن جا بزن.

نگارنده خود الزاما با برخی عقاید سیاسی و روش‌های این زندانیان عزیز موافقت ندارد، اما همواره مخالف دربند شدن و سانسور هرگونه عقیده‌ایست.

#مصطفا_آل_احمد
#مصطفی_آل_احمد

#زندانی_سیاسی
#آزادی_بیان
#زندان_اوین

#فاطمه_سپهری : فعال حقوق زنان و کنش‌گر اجتماعی
#حسین_شنبه‌_زاده : مترجم ، ویراستار و کنش‌گر اجتماعی
#سعید_مدنی : نویسنده و پژوهشگر علوم اجتماعی
#محمد_نوری_زاد : فیلمساز
#حسین_رونقی : کنش‌گر حقوق بشر و روزنامه‌نگار
#مصطفی_تاجزاده : سیاستمدار و فعال سیاسی
#ساسان_چمن_آرا : خواننده، نوازده و کنش‌گر اجتماعی
#مهدی_محمودیان : روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی
#مصطفی_مهرآیین : نویسنده، استاد دانشگاه و پژوهشگر علوم اجتماعی

این فهرست ادامه دارد ....


#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

خبر فوری!
بازگشت بیش از ۶۰۰ زندانی سیاسی به زندان اوین؛ انتقال بدون اطلاع خانواده‌ها از ساعت ۴ بامداد

صبح امروز، جمعه ۱۷ مرداد ۱۴۰۴، بیش از ۶۰۰ زندانی سیاسی و امنیتی که پس از بمباران زندان اوین در تیرماه و یا در هفته‌های اخیر بازداشت و به زندان تهران بزرگ منتقل شده بودند، به بندهای ۷ و ۸ زندان اوین بازگردانده شدند.
این انتقال که از ساعت ۴ بامداد آغاز شد، بدون اطلاع قبلی به خانواده‌های زندانیان انجام گرفت.
بر اساس گزارش منابع مطلع، انتقال زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ وضعیت نامناسب و غیرانسانی این زندان را برجسته کرد؛ از جمله مشکلاتی مانند وضعیت وخیم بهداشتی، کمبود امکانات اولیه، و شرایط دشوار زندگی زندانیان.
با توجه به عدم بازسازی زندان اوین، به نظر می‌رسد بازگرداندن زندانیان سیاسی به این زندان نه به عنوان بهبود شرایط، بلکه اقدامی لجوجانه و نمایشی از سوی مسئولان برای بازگرداندن وضعیت به حالت پیشین باشد.

این خبر توسط کانال تلگرام مهدی محمودیان، زندانی سیاسی، منتشر شده است.

#زندان_اوین #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتقال زندانیان سیاسی به زندان اوین و برخورد وحشیانه نیروهای امنیتی

کوشان پیرزاده، زندانی سیاسی، در این فایل صوتی در خصوص انتقال زندانیان سیاسی از زندان تهران بزرگ به زندان اوین می‌گوید:
«امروز از زندان تهران بزرگ همه زندانی‌های سیاسی رو به زندان اوین انتقال دادن. اما به چه صورت؟ به وحشیانه ترین شکل ممکن توسط نیروهای نوپو و نیروهای زندان مورد ضرب و شتم قرار دادن.»

او در ادامه می‌گوید: «می‌خوام این رو بدونم و پرسشگری بکنم. شماهایی که توی تمام جوامع بین المللی توی تمام دنیا پر کردید که چرا زندان اوین رو زدید. زدن زندان رو بمباران بمباران کردن زندان جرم قدغن فلان بیسار است. اما می‌خواهیم بدانم به چه حقی شما دست بلند می کنید روی یک زندانی که دستبند بهش بسته است. به چه حقی شما دست بلند می‌کنید روی یه زندانی که هیچ کس را نداره؟ یه اسیر پیش شما بی پناه است. با چه وجدانی که وجدان که ندارین، نه بویی از شرافت بردید و نه بویی از انسانیت بردید. به بی رحمانه ترین شکل ممکن. سی، چهل نفر، پنجاه نفر می ریزید رو سر زندانیا با باتوم و مشت لگد. برای چی؟ چه کسی الان باید پاسخگوی این وحشیگری باشه؟ چه کسی باید پاسخگو باشه؟ این رفتارتون در تاریخ ثبت میشه. شما جزو بدنامان تاریخ هستید.»

ـ لازم به ذکر است، در جریان انتقال از ساعت ۴ بامداد، تعدادی از زندانیان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و زندانیان محکوم به اعدام هم به زندان قزل‌حصار منتقل شدند.

#زندانی_سیاسی #وحشیگری #زندان_اوین #کوشان_پیرزاده #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‍ 🔴 روایت یک صحنه آرائی برای سرکوب وحشیانه

🖋️ ابوالفضل قدیانی، مصطفی تاجزاده، مهدی محمودیان


🔹در روزهای اخیر، قوه قضائیه با انتشار چند ثانیه تصویر گزینشی از ابتدای حرکت و لحظه رسیدن به زندان اوین، مدعی شده که انتقال زندانیان سیاسی از زندان تهران بزرگ بدون کوچک‌ترین درگیری، ضرب‌وشتم یا هتک حرمت انجام شده است. این در حالی است که صدها زندانی سیاسی و عادی، و نیز بیش از هزار نیروی امنیتی و انتظامی از سپاه، وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی و یگان‌های ویژه، شاهد مستقیم صحنه‌هایی از خشونت، ضرب و جرح و بی‌حرمتی آشکار بوده‌اند.


🔹حدود ساعت ۲۳ شب پنج‌شنبه ۱۶ مرداد چراغ‌های سالن و بندها روشن شد. به ما اطلاع دادند که ساعت چهار صبح روز جمعه با تعدادی اتوبوس از زندان تهران بزرگ به زندان اوین منتقل خواهیم شد. به هر نفر یک عدد گونی پنجاه کیلویی دادند و گفتند همه وسایلتان را داخل آن بریزید.

🔹در جلوی تیپ دو که قصد سوار شدن بر اتوبوس‌ها را داشتیم، ده‌ها عکاس و صدها نیروی امنیتی از گروه‌های مختلف، از سپاه و وزارت اطلاعات تا سازمان اطلاعات نیروی انتظامی و یگان انتظامی سازمان زندان‌ها، با ده‌ها ماشین منتظر خروج ما از تیپ ۲ بودند. در مقابل درب، دستبند و پابند در اختیار سربازان بود تا به دست و پای زندانیان بزنند.

🔹ده نفر آخر سالن ۹ شامل ابوالفضل قدیانی، مصطفی تاج‌زاده، مهدی محمودیان، امیرحسین موسوی، حسین شنبه‌زاده، خشایار سفیدی، محمدباقر بختیار، سعید احمدی، سیامک ابراهیمی و مطلب احمدیان حاضر به زدن دستبند نشدند.

🔹ابتدا از ورودشان به اتوبوس ممانعت شد، اما با هماهنگی تلفنی مسئولین امنیتی اجازه خروج بدون زدن دستبند به این عده داده شد.

🔹همه چیز آماده یک پروژه به نظر می‌رسید.

🔹بعد از توقف اتوبوس در بین راه تیپ دو تا درب خروج، حدود ۳۰ نفر سرباز با باتوم و حدود ۵۰ نیروی نوپو با لباس‌های به اصطلاح دیجیتالی در پشت و مقابل سربازها یک تونل ایجاد کردند.

🔹ما از اتوبوس خارج شدیم. در حال حرف زدن بودیم که یک سرهنگ و یک لباس شخصی با هیکلی خیلی درشت و چاق به سربازها و نیروهای با لباس دیجیتالی دستور حمله دادند.

🔹تقریباً هر کدام از ما ده نفر چندین نیروی انتظامی و امنیتی روی سر و گردن‌مان سوار شدند. ابتدا زیر پای حسین شنبه‌زاده و خشایار سفیدی زدند و هر کدام چندین سرباز روی کمر و گردن‌شان نشستند، سپس محمودیان به خاطر درگیری لفظی که دوبار یکی در زمان عکس گرفتن مامور سازمان زندان‌ها داخل اتوبوس و یکی درگیری لفظی با سرهنگی که داخل اتوبوس تهدید کرده بود، ابتدا با اصابت باتوم یک سرباز به سرش به زمین خورد و بعد توسط چند نیروی یگان و لباس شخصی روی زمین به سمت بیرون تونل کشیده شد.

🔹آقای قدیانی با ۸۲ سال سن توسط چند سرباز ۱۸ ساله به زمین زده شد؛ آقای بختیار و سعید احمدی هم به زمین زده شدند. آقای بختیار چندین بار از زمین بلند شد و دوباره به زمین زده شد. امیرحسین موسوی با ضربه‌ای محکم به سینه اش و توسط دو سرباز به زمین کوبیده شد و سپس روی کمرش نشستند و با فشار به دستانش دستبند زدند.

🔹مطلب احمدیان در حالی که به زمین خورده بود، حداقل توسط ۵ نفر با ضربات لگد به شکم و پهلو مورد حمله قرار گرفت. سیامک ابراهیمی که به سمت مطلب احمدیان رفته بود تا مانع وحشیگری علیه او شود، به زمین زده شد و دستش به دست مطلب دستبند شد. آقای تاج‌زاده را مجبور کردند روی زمین بنشیند. سپس روی آسفالت خواباندند و به دستانش دستبند زدند.

🔹ما به عنوان آخرین اتوبوس قرار بود از درب تهران بزرگ خارج شویم و با اسکورت ماشین‌های انتظامی به سمت اوین حرکت کنیم. نحوه انتقال به این صورت بود که اتوبوس‌ها پشت سر هم قرار می‌گرفتند و چند ماشین در جلو، چند ماشین از عقب و چند ماشین در کنار، اسکورت را تشکیل می‌دادند. اما انگار قرار نبود این روز نکبت‌بار تمام شود.

🔹 آنها یقه محمودیان را کشیدند و در حالی که دستانش از پشت دستبند خورده بود، با زور از اتوبوس بیرونش بردند. به دستور سرهنگ مزبور محمودیان با دستانی که از پشت بسته شده بود، مورد حمله قرار گرفت.

🔹زندانی‌ها اعتراض کردند و هر کدام که امکان داشت، از اتوبوس خارج شدند، و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. محمودیان را پس از چند بار به زمین زدن، به سمت صندوق یک ماشین بردند و به پشت صندوق انداختند.

🔹این اتفاقات جلوی درب خروج افتاد، به همین دلیل اکثر اتوبوس‌ها شاهد این رفتارهای وحشیانه بودند. تقریباً در تمام لحظات درگیری، صدای فریاد زندانیان علیه دیکتاتور و شخص رهبر فضای خروجی زندان را پر کرده بود. زندانی‌ها با گرایش‌های مختلف مشت به شیشه می‌کوبیدند و اعتراضشان را فریاد می‌زدند.



🔗 متن کامل را اینجا بخوانید

از کانال تلگرام مهدی محمودیان
@MahmoudianMehdi

#بیانیه #مهدی_محمودیان #ابوالفضل_قدیانی #مصطفی_تاج_زاده #زندان_تهران_بزرگ #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

میثم غلامی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در تماس با دوستانش از اعتصاب غذای خود از روز یکشنبه ۲۰ مرداد ماه ۱۴۰۴ خبر داد.

این زندانی سیاسی اعلام کرد در اعتراض به اسکان نامناسب زندانیان سیاسی وجوابگو نبودن مسئولان زندان و دزدیده‌شدن لباس‌ها و مدارک و لوازم شخصی‌اش دست به اعتصاب غذای تر و خشک زده است و از روز گذشته از خوردن و آشامیذن امتناع کرده است.

در پی بمباران زندان اوین، زندانیان مرد شبانه و در وضعیتی همچون اسرای جنگی به زندان تهران بزرگ منتقل شدند. آن‌ها چند روز پیش بار دیگر به زندان اوین بازگردانده شده‌اند. تراکم زیاد زندانیان مشکل ساز شده است و در این جابجایی‌ها وسایل و مدارک شخصی زندانیان مفقود یا دزدیده شده است.

در پوستر تصویر کاردستی زیبایی را می‌بینید که میثم غلامی چند ماه پیش به وکیل خود آقای علی شریف‌زاده هدیه داده است. او این اثر زیبا را در زندان اوین درست کرده بود.

#میثم_غلامی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

رفقای دزد و شرکای قافله

مهرداد گریوانی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در این فایل صوتی، از «غارت سازمان‌یافته اموال زندانیان» در جریان انتقال آنان از زندان اوین به زندان تهران بزرگ و پس از بازگرداندن زندانیان به زندان اوین خبر داده است.»

او می‌گوید هدایت‌الله فرزاد رئیس زندان اوین قول داده بود که وسایل زندانیان هنگام ترک زندان اوین و رفتن به زندان تهران بزرگ محفوظ مانده و به دستشان خواهد رسید. اما لوازم شخصی و نیز کارهای دستی زندانیان غارت شده‌اند و زندان مسئولیتی نمی‌پذیرد و این غارت را کردن زندانیان رای باز می‌اندازد که برای کار کردن در زندان گماشته شده بودند.
گریوانی همچنین از آسیب دیدن و غارت لوازم زندانیان هنگام بازگشت به اوین خبر می‌دهد .روز گذشته خبری مبنی بر اعتصاب غذای میثم غلامی در اعتراض به غارت اموالش منتشر کرده بودیم.

زندانیان در طی دوران حبس خود به زحمت وسایلی را به دست می‌آورند و برای آن‌ها هزینه‌های زیادی را می‌پردازند. مسئولیت نگهداری و حفاظت از این اموال و حفظ امانت در شرایطی که اتفاق افتاد، بر عهده مسئولان زندان  است.
اما مسئولان زندان مثل سایر متولیان امور مملکت، قولشان قول نیست و در غارت و چپاول سهیم هستند.

#بیانیه #مهرداد_گریوانی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اعتراض زندانیان سیاسی اوین به انکار وجود زندانی سیاسی در ایران

جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین، در واکنش به اظهارات اخیر الیاس حضرتی، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت مسعود پزشکیان، که مدعی شده «در کشور زندانی سیاسی نداریم که آن‌ها را آزاد کنیم»، بیانیه‌ای منتشر کردند و این سخنان را «انکار آشکار واقعیت» و «توهین به حافظه جمعی ملت ایران» دانستند.

در این بیانیه که در قالب یک فایل صوتی منتشر شده، زندانیان سیاسی تأکید کرده‌اند که جمهوری اسلامی بارها از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی و سازمان‌های زیرمجموعه سازمان ملل به دلیل «نقض سیستماتیک و گسترده حقوق بشر» محکوم شده است؛ از جمله سرکوب خونین اعتراضات مردمی، شکنجه و اعدام‌های فراقضایی، بازداشت‌های خودسرانه و ایجاد فضای رعب و وحشت.

آن‌ها با یادآوری کشتار معترضان در آبان ۱۳۹۸ و نام بردن از خانواده‌ها و چهره‌های زندانی، فعال سیاسی و دادخواهی مانند منوچهر بختیاری، ناهید شیرپیشه، مهرداد بختیاری، فاطمه سپهری، محمدحسین سپهری و گوهر عشقی، تأکید کردند که این اسناد و چهره‌ها «هرگز از حافظه تاریخی ملت ایران پاک نخواهد شد».

زندانیان سیاسی اوین در بخش دیگری از بیانیه خود نوشتند: «جمهوری اسلامی زندانی بزرگی به وسعت ایران ساخته و میلیون‌ها ایرانی را در فضای سرکوب، محرومیت و فقر نگه داشته است؛ زندانی که نه دیوار و نه میله دارد و هوای آن از نفس آزادی خالی است.»

در پایان، آن‌ها از مردم ایران، فعالان مدنی و سیاسی و آزادی‌خواهان جهان خواستند به کمپین «من یک زندانی سیاسی هستم» بپیوندند تا «صدای حق‌طلبی خاموش نماند و دروغگویان نتوانند تاریخ را تحریف کنند».


#بیانیه #زندان_اوین #زندانیان_سیاسی #من_یک_زندانی_سیاسی_هستم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زندان اوین، بغض غریبانه‌ی تهران

شعری از فرهاد خافظی، زندانی سیاسی
زندان اوین، مرداد ماه ۱۴۰۴

زندان اوین، بغض غریبانه‌ی تهران
نزدیک‌ترین، دورترین نقطۀ ایران
زندان اوین، مسلخ آزادی و پرواز
آزاده‌دلان در قفس و بندِ حقیران
جادوگر شب، در قفسی تنگ گرفته
با جرمِ صدا، پنجره‌ها را به گروگان
......
اما سببِ خیر، عدو شد که رسد دست
این‌گونه در این بند به گنجینه‌ی یاران
آنان که خموشی نگرفتند به ظلمت
فریاد کشیدند به رسوایی شیطان
سر سبزترین سرخ‌زبانان زمانه
تبعیدی تاریک‌ترین گوشه دوران
دل‌های بزرگی که در این سردی و ظلمت
از آتش عشق‌اند چنین گرم و فروزان
مردان و زنانی چو درختان تناور
تسلیم نگردند به کولاک زمستان

#زندان_اوین #فرهاد_حافظی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روایت سامان رضایی از سرقت گسترده اموال زندانیان در زندان اوین

سامان رضایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در یک فایل صوتی از سرقت گسترده‌ی اموال زندانیان توسط مسئولان سازمان زندان‌ها پرده برداشته است.

او می‌گوید:
«زمانی که ما را از اوین به تهران بزرگ منتقل کردند، مسئولان به دروغ اتهام سرقت را به زندانیان محکوم به "رأی باز" نسبت دادند. اما ما از طریق یکی از دوستان‌مان که در رأی باز است و همچنان با او در تماسیم، فهمیدیم که تمام وسایل زندانیان ــ از تلویزیون، تشک، کولر و اسپیلت گرفته تا وسایل داخل اتاق و سالن ــ همگی توسط مأموران سازمان زندان‌ها که از فشافویه آمده بودند، به غارت برده شد. به جرأت می‌گویم حداقل شش میلیارد تومان از اموال زندانیان را دزدیدند. حتی یخچال‌ها را هم بردند و عملاً زندان را خالی کردند، بدون اینکه ما را به بندهای خودمان برگردانند.»

رضایی در ادامه اضافه می‌کند:
«من خودم وسایل زیادی نداشتم؛ فقط یک کتانی مخصوص که به خاطر مشکل پایم گرفته بودم. روز انتقال گفتند تنها یک وسیله ضروری همراه خود بردارید و فقط جان‌تان را از اوین بیرون ببرید. وقتی برگشتیم و پیگیر وسایلمان شدیم، گفتند زندانیان رأی باز دزدیده‌اند؛ در حالی که این دروغی بزرگ است.»


ـ لازم به ذکر است، طی دهه‌ها فعال بودن زندان اوین، زندانیان به تدریج با کمک خیرین و خانواده‌ها، وسایلی را تهیه کرده بودند. آوردن این وسایل به زندان با مقاومت زندانیان و به سختی انجام شده بود. همچنین برخی از زندانیان مالی با مقامات سابق حکومت که مدتی در زندان بودند، در طی سال‌ها وسایلی را به زندان آورده بودند. حالا تمام آن وسایل غارت شده است!


#سامان_رضایی #زندان_اوین #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

علیرضا بختیار، فرزند زندانی سیاسی و جانباز جنگ محمدباقر بختیار، از بازگرداندن پدرش به زندان اوین، با وجود حال وخیمش در پی تزریق یک داروی اشتباه، خبر داد

به گزارش پسر آقای بختیار، وضعیت جسمانی حاج محمدباقر بختیار، زندانی سیاسی و جانباز شیمیایی جنگ ایران و عراق، پس از تزریق داروی ممنوعه و برخوردهای غیرانسانی نیروهای امنیتی، به شدت وخیم است. وی که به دلیل مشکلات حاد جسمی، کاهش شدید وزن و ضعف جسمانی از زندان اوین به بیمارستان طالقانی تهران منتقل شده بود، در شرایطی غیرانسانی تحت فشار و شکنجه قرار گرفت و نهایتاً به اجبار به زندان اوین بازگردانده شد.

محمدباقر بختیار، بنیانگذار نیروی دریایی سپاه پاسداران و فرمانده تیپ ۱۱۴ امیرالمؤمنین ایلام در دوران جنگ، سال‌هاست به دلیل عوارض شیمیایی، اصابت ترکش و موج انفجار با مشکلات جدی جسمانی دست به گریبان است. به همین دلیل نیز پلاک فلزی بر گردن دارد که حساسیت‌های دارویی‌اش روی آن درج شده است. با وجود این، به جای انتقال به بیمارستان‌های تخصصی جانبازان شیمیایی مانند ساسان یا خاتم‌الانبیا، او به بیمارستان طالقانی منتقل شد؛ اقدامی که از همان آغاز، نگرانی خانواده و پزشکان متخصص را برانگیخت.

در بدو بستری، بختیار وضعیت جسمی خود را برای پزشکان شرح داد و بر حساسیت شدید به برخی داروها تأکید کرد. اما ساعاتی بعد نیروهای امنیتی وارد اتاق او شدند و در حالی که وی در شرایط جسمی نامساعد بود، با خشونت تلاش کردند دستبند و پابند به او بزنند؛ اقدامی که با مقاومت بختیار مواجه شد. پزشکان در همان زمان آزمایش‌های مختلف از جمله اکو، نوار قلب و سی‌تی‌اسکن را تجویز کردند اما مأموران امنیتی مانع انجام برخی آزمایش‌ها، از جمله سی‌تی‌اسکن شدند.

یک متخصص کلیه نیز به دلیل کاهش کارکرد کلیه‌ها و خطر جدی، دستور استفاده از سوند پزشکی داده بود اما باز هم نیروهای امنیتی دخالت کرده و مانع اجرای دستور پزشک شدند. فشارها به همین‌جا ختم نشد: مأموران هر دو تا سه ساعت به اتاق او هجوم می‌بردند تا وی را مجبور به بستن دستبند و پابند کنند؛ اقدامی که در دو روز اول با مقاومت بختیار مواجه شد.

اما وضعیت زمانی بحرانی شد که شبانه و در حالی که بختیار در خواب بود، دارویی از نوع آنتی‌بیوتیک به او تزریق شد؛ دارویی که نامش در لیست حساسیت‌های دارویی او ثبت شده بود. پس از تزریق، بختیار با سوزش شدید در سراسر بدن از خواب بیدار شد و بدنش به سرعت دچار تاول‌های وسیع، به‌ویژه در مفاصل و کشاله ران، گردید. ابتدا پرستاران ماجرا را «اشتباه» توصیف کردند، اما پس از وخیم‌تر شدن شرایط، اصل تزریق را انکار کردند.

در پی این وضعیت، توان جسمانی بختیار تحلیل رفت و دیگر نتوانست در برابر فشار نیروهای امنیتی مقاومت کند. آنان نهایتاً توانستند دستبند و پابند به بدن او بزنند و ظهر سه‌شنبه، در حالی که بدنش پر از تاول‌های عفونی بود، وی را برخلاف نظر پزشکان و در شرایطی بسیار نامناسب، از بیمارستان طالقانی به زندان اوین منتقل کردند.

این در حالی است که پزشکان متخصص بیمارستان ساسان بارها درباره خطرات جانی تزریق داروهای اشتباه به جانبازان شیمیایی هشدار داده بودند. انتقال اجباری بختیار در چنین شرایطی، به معنای نادیده گرفتن عمدی جان او و تشدید فشارهای امنیتی بر وی ارزیابی می‌شود.

خانواده بختیار می‌گویند نه تنها اجازه ملاقات با او در بیمارستان داده نشده، بلکه خود آنان نیز از سوی مأموران با رفتارهای توهین‌آمیز مواجه شده‌اند. آنان تأکید می‌کنند این اقدامات بخشی از سیاست عامدانه حکومت برای فشار مضاعف بر زندانیان سیاسی و حتی جانبازانی است که حاضر به سکوت در برابر ظلم و فساد نیستند.

اکنون که بختیار به زندان اوین بازگردانده شده، عفونت ناشی از تاول‌های گسترده سراسر بدن او را تهدید می‌کند و جانش در خطر جدی است. این در حالی است که او، به عنوان جانباز شیمیایی و فردی با شرایط خاص پزشکی، نیازمند بستری فوری در مراکز درمانی تخصصی است.

جمهوری اسلامی حتی نسبت به کسانی که سال‌ها از بدن و جان خود برای دفاع از کشور هزینه داده‌اند، نه تنها کوچک‌ترین احترامی قائل نیست، بلکه آنان را نیز به ابزاری برای انتقام‌گیری سیاسی تبدیل کرده است. روایت دردناک بختیار، بار دیگر پرده از خصومت حاکمیت با زندانیان سیاسی، خانواده‌های شهدا و حتی جانبازانی برمی‌دارد که نام و رنجشان سال‌ها دستمایه تبلیغات حکومتی بوده است.

متن کامل توییت فرزند آقای بختیار را اینجا بخوانید

#محمدباقر_بختیار #زندان_اوین #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

عده‌ای از زندانیان سیاسی زندان اوین به دلیل سرقت اموال شخصی‌شان از بند ۴ زندان اوین از هدایت الله فرزادی ، رئیس این زندان به محاکم قضایی شکایت کرده‌اند.
این زندانیان می‌گویند پس از بمباران زندان اوین و انتقال سریع آن‌ها به زندان تهران بزرگ،  اموال آن‌ها به سرقت رفته است که مسئول اصلی این سرقت‌ها هدایت الله فرزادی است.
تا کنون پنج شکایت از سوی زندانیان سیاسی از جمله شهریار براتی، مرتضی پروین ،میر یوسف یونسی، امیر حسین مرادی و محمود اجاقلو علیه فرزادی ثبت شکایت شده است و عده‌ی دیگری از زندانیان نیز در حال تنظیم شکایت‌های خود هستند.

پس از بازگرداندن زندانیان سیاسی از زندان تهران بزرگ به زندان اوین آن‌ها را به جای انتقال به بندهای سابق‌شان یعنی بند ۴ و ۸ به بند ۷ منتقل کرده‌اند که هرگونه دسترسی آن‌ها به اموالی که در سلول‌هایشان رها کرده بوده‌اند غیر ممکن شد.

پنج زندانی سیاسی در متن شکایت خود رئیس زندان اوین را به دلیل سوءمدیریت به خیانت در امانت ، حیف و میل و سرقت اموال خود متهم کرده‌اند که بررسی دوربین‌های زندان به روشنی می‌تواند ادعای آن‌ها را ثابت کند که چه کسانی در سرقت اموال زندانیان نقش داشته‌اند.
مفقود شدن اموال زندانیان تنها به محکومان سیاسی محدود نمی‌شود و برخی از زندانیان مالی نیز که به زندان اوین بازگردانده شده‌اند ادعای مشابهی را تکرار می‌کنند.
هدایت الله فرزادی در فروردین ۱۴۰۴ از سوی اتحادیه اروپا تحریم شده است.


#زندان_اوین #هدایت‌الله_فرزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شب‌های اوین
شعری از فرهاد حافظی، زندانی سیاسی

شب‌های اوین، چراغخانه، سیگار
سرگیجه شدن از ازدحام افکار
شب‌های اوین هجوم دلتنگی‌ها
مردی که دهن غصه خود را آزار
یک شهر درون خواب خرگوشی خویش
ما شبزدگان، ز خواب آرام بیدار
تاریخ در آینده شهادت بدهد
با ما چه روا داشت شب تیره و تار
سلول به سلول اوین شاهد درد
هر گوشه پر از خاطره‌های غمبار
هر آجر ساکتش پر از فریاد است
ای وای اگر لب بگشاید دیوار
تا صبح قفس، یکسره شب بیداری
تا شام قفس، لحظه به لحظه تکرار

گیرند در این مزرعه حیوانات
هر روز دو بار کره خرها آمار
شرطی شده‌اند عده‌ای زندانی
این گله به صف نشستگان را بشمار
ما چلچله‌های از قفس آزادیم
ما را به حساب گوسفندان نگذار
ما را نتوانی که چنین رام کنی
دست از نظر و خیال باطل بردار
مردان و زنان تشنه آزادی
ما را نکند خراب یک مشت حساب

شب‌های اوین اگرچه خود ویرانی
هر روز اوین اگر چه سخت و دشوار
در راه وطن که بسیاران دیدیم
سلول و شکنجه کردن و چوبه دار
دیگر نکند افاقه ایجاد نفاق
دیگر نکند افاقه تهدید و فشار
ما در دل خویشتن فریدون داریم
ضخاک اگر به دوش خود دارد مار

ما معتقدم این زمستان برود
ما معتقدیم بر خداوند بهار
با سردی و سوز و ظلم شب می‌جنگیم
تا سبز شود دوباره این خاک و دیار
میهن پر درد است و دوایش ماییم
همدرد بیا دست به دستم بگذار
در راه رهایی وطن از ظلمت
دل را به دل وطن‌پرستان بسپار
تاوان سکوت هم وطن نابودی است
بشکن تو سکوت تلخ فریاد بر آر
تاوان سکوت هموطن نابودی است
بشکن تو سکوت تلخ فریاد بر آر

#فرهاد_حافظی #زندان_اوین #زندانی_سیاسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیژن کاظمی، ۹ ماه پس از بازداشت، با وجود صدور کیفرخواست با دو عنوان اتهامی، همچنان بلاتکلیف در زندان اوین

با گذشت بیش از ۹ ماه از زمان بازداشت بیژن کاظمی، این زندانی سیاسی همچنان به‌صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود. خبرگزاری هرانا بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از یک منبع مطلع نزدیک به خانواده او خبر داده که اخیراً پرونده بیژن کاظمی با صدور کیفرخواست از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» و «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی ارجاع شده است.

این منبع افزود که بیژن کاظمی ۲۸۸ روز است که در بند ۷ زندان اوین نگهداری می‌شود، اما با وجود صدور کیفرخواست، هنوز زمانی برای برگزاری دادگاه او تعیین نشده است. همچنین علیرغم پرداخت هزینه‌های لازم از سوی خانواده، وی تاکنون از دریافت عینک طبی خود محروم مانده است.

در اواسط مردادماه، جلسه بازپرسی بیژن کاظمی بدون حضور وکیل در شعبه پنج بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد و برای او وثیقه چهار میلیارد تومانی تعیین گردید، اما با وجود این، ضابط پرونده با آزادی او مخالفت کرد. مدتی بعد، وی به بازداشتگاه اداره اطلاعات قم منتقل و در تاریخ ۳ مهرماه مجدداً به زندان اوین بازگردانده شد.

پیش‌تر و در پی حمله نظامی اسرائیل به زندان اوین، بیژن کاظمی به همراه تعدادی از زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود.

بیژن کاظمی در تاریخ ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط مأموران اداره اطلاعات در شهرستان کوهدشت بازداشت و سه روز بعد به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پیش از این نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی خود با برخوردهای امنیتی و قضایی روبه‌رو بوده است.

#بیژن_کاظمی
#زندانی_سیاسی
#زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech