آموزشکده توانا
61.6K subscribers
27.8K photos
34.8K videos
2.53K files
18K links
کانال رسمی «توانا؛ آموزشکده جامعه مدنی»
عكس،خبر و فيلم‌هاى خود را براى ما بفرستيد:
تلگرام:
t.me/Tavaana_Admin

📧 : info@tavaana.org
📧 : to@tavaana.org

tavaana.org

instagram.com/tavaana
twitter.com/Tavaana
facebook.com/tavaana
youtube.com/Tavaana2010
Download Telegram
از کمپ ترک اعتیاد تا سکوی قهرمانی جهان

جوان بندرگزی پس از چهار سال گرفتاری در بند مواد مخدر با اراده قوی و پولادین و جایگزین کردن اعتیاد با ورزش موفق به ایستادن بر سکوی قهرمانی جهان شد.

علی اصغر غزنوی جوان ۳۰ ساله اهل شهر نوکنده از توابع شهرستان بندرگز در غربی ترین نقطه استان گلستان در گفت وگو با ایرنا برای نخستین بار پرده از زندگی سخت و دشوار خود برداشت.
سرگذشت این جوان می تواند به الگویی برای رهایی افراد دربند مواد افیونی و خانمانسوز تبدیل شود.

از نوجوانی ورزشکار بودم

غزنوی ورزش را از سن ۹ سالگی آغاز کرد و در پانزده سالگی موفق به کسب اولین عنوان قهرمانی استان گلستان در رشته کونگ فو شد.
وی اظهار داشت: از سال ۷۹ که اولین مدال استانی را به دست آوردم تا سال 84 بارها مقام قهرمانی استان را کسب کردم و به ورزشکاری نامدار در شهر کوچکم تبدیل شده بودم اما جدایی ام از ورزش با اعزام به خدمت سربازی آغاز شد.
این ورزشکار رها شده از موادمخدر بیان کرد: پس از اتمام خدمت سربازی به جای آنکه دوباره مسیر حضور در ورزش قهرمانی را طی کنم در دام مواد مخدر افتادم که مهمترین دلیل آن فراهم بودن زمینه تهیه آسان این مواد و همچنین برخی بی توجهی ها به خواسته هایم به عنوان یک قهرمان بود.
غزنوی ادامه داد: گمان می کردم بعد از انجام خدمت سربازی و با توجه به اینکه توانسته بودم چند مدال برای ورزش شهرم کسب کنم باید به بخشی از خواسته های شخصی ام از جمله شغل و درآمد مناسب برسم اما تقویت این باور اشتباه در ذهنم و نرسیدن به آن موجب سرخوردگی و دل بریدن از ادامه حضور در ورزش حرفه ای شد.
وی اظهار کرد: علاوه بر آن در منطقه محل سکونتم خرید و فروش و تهیه مواد مخدر بسیار آسان بود و دست به دست هم دادن این مسائل در کنار دوستان ناباب زمینه جداشدن مرا از جمع ورزشکاران و ورود به دنیای سیاه مواد مخدر فراهم کرد.

یادی از آن روزهای تلخ

غزنوی به گفته خودش در سن ۲۲ سالگی که می تواند اوج درخشش در میادین ورزشی باشد با مواد مخدر آشنا شد، به سرعت در استفاده از آن خبره شد و به معتادی حرفه ای تبدیل شد، ورزشکاری که پس از رهایی از ورزش به سیگار روی آورد و با مصرف شیشه و در ادامه تزریق این مواد مخدر معتادی خیابانی و رانده از جامعه شد.
خودش می گوید: روزهای بسیار سختی را تجربه کردم و روز به روز به مرگ و پایان زندگی نزدیک تر می شدم و به نصیحت ها و دلسوزی های اطرافیانم توجه نمی کردم.
ورزشکار مدال آور بندرگزی اظهار کرد: می گوییم اعتیاد بیماری است اما متاسفانه دیدگاه عمومی جامعه به فرد معتاد نگاهی از سر جرم و جنایت است و به همین دلیل افراد معتاد از جامعه رانده شده و فرایند بازگشت مجدد آنها به دامان جامعه طولانی و در بسیاری از موارد نیز تقریبا غیرممکن می شود.
غزنوی که در دوران اعتیاد تشکل های مردمی و پزشکان متعددی برای کمک به ترک اعتیاد به سراغ او آمده اند، اضافه می کند: چون اراده ای برای ترک مواد مخدر نداشتم، همه آن تلاش ها به نتیجه نرسید.
منبع: ایرنا

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/FRZ1RY

@Tavaana_Tavaanatech

#توانا #اراده #ورزش #قهرمان #اعتیاد #رهایی
نوای پیانوی مردی #بی‌خانمان تا دور دست‌ها #پرواز کرد

بهار امسال ویدیویی از #پیانو نوازی مردی بی‌خانمان در فیس‌بوک و یوتیوب منتشر شد. او در این ویدیو یکی از قطعاتی که خودش ساخته است را اجرا می‌کرد. قطعه‌ای #زیبا و #سحرانگیز به نام «شروع» که فورا در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پخش شد. اما داستان «رایان آرکند» به اینجا ختم نشد.

رایان آرکند، مردی که روزهای زیادی بی‌خانمان و #بی‌پول بود حالا سقفی بالای سر دارد و کیبوردی شخصی که با آن قطعات پیانو ساخته و می‌نوازد. او پیش از این ۳۰ سال بی‌خانمان بود و در پی غذا و جا برای زندگی روزمره می‌گشت. وابستگی و #اعتیاد به #الکل بازگشت به #زندگی و #اراده به تلاش بیشتر را از وی سلب کرده بود. او حتی مدتی کوتاه #زندانی بود تا اینکه به خانه‌های حمایتی در شهر ادمونتون منتقل شد. در آنجا توانست محلی برای زندگی داشته باشد. اما به‌تدریج ویدیو منتشر شده از وی توسط رازلین پولار سراسر اینترنت را گرفت. برخی از #آهنگسازان هم شروع به ساخت میکس‌های مختلف‌ با آن کردند. رازلین پولار، زنی عابر بود که در روزی پاییزی رایان را در میدان «وینستون چرچیل» شهر ادمونتون دید و از هنرنمایی او با پیانویی قرمز فیلم گرفت. فیلم را در یوتیوب قرار داد و باعث شد دریچه‌های کمک به روی رایان باز شود.

رایان حالا نه تنها محلی مناسب برای زندگی دارد، کیبوری شخصی و نو نیز به او اهدا شده است. او می‌گوید که برای بازگشت به زندگی اراده‌ای قوی پیدا کرده است اما زخم‌های گذشته هنوز با اوست. به خاطر می‌آورد که آهنگ‌هایش را از دیدن مردم در خیابان و زندگی خیابانی‌ خودش الهام می‌گرفت. زخم‌های او از فوت شدن دوستان و بی‌خانمان‌های دیگر هنوز آزارش می‌دهد. اما تلاش دارد با پیانو آنها را التیام بخشد. می‌گوید شب‌ها که خوابش نمی‌برد انگشتانش را روی پیانو گذاشته و شروع به نواختن می‌کند. او قدردان رازلین پولار است و می‌گوید: «فکر نمی‌کردم این آهنگ تا دودست‌ها برود.»

برای اطلاعات بیشتر درباره رایان و تصاویری از محل زندگی جدیدش به توانا بروید: https://goo.gl/8rpvQS

مطالب #توانا را بدون فیلتر در تلگرام دنبال کنید:
@Tavaana_TavaanaTech

لینک آهنگ ضبط شده وی در استودیو:

https://www.youtube.com/watch?v=ue4PmWUlMDQ
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
#ارعاب کاربران #اینترنت - پشت دیوار الکترونیکی جمهوری اسلامی ایران
https://goo.gl/Qfk4Eu
چگونه دیکتاتور‌ها شما را می‌ترسانند؟

جمهوری اسلامی ایران همه توانِ مالی- فنی خود را برای اخداث دیواربزرگ #فیلترینگ وتبدیل اینترنت آزاد به اینترنت حلال به کار انداخته است اما این حجم عظیم امکانات در برابر #اراده #شهروندان ناکارآمد است.

این ویدئو کوتاه را ببینید و با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
اعمال خود ما بیش از اعمالی که در حقمان روا می‌شود، ما را تغییر می‌دهد. #آزادی_بیان بیش از #آزادی_عقیده در #زنان محدود و کنترل شده است. زن دنیایی را که در آن زندگی کرده، از پشت نرده‌های پنجره دیده است. اما در جریان میل روزافزون #انسان به آفرینش، توان و #اراده برای ساختن، انجام دادن و بیان روح تازه فرد در شکل‌های تازه، زن به کلی #محروم مانده است. زن ممکن است هنوز هم به شکل اولیه مشغول انجام کارهای ابتدایی خانه باشد، اما در جریان رشد اجتناب‌ناپذیر همه صنایع به سطح حرفه‌ای هم کوشیده‌ایم جلوی #زن را بگیریم. کار با دست بدون مزد و خدمت بدنی به خانواده چیزی است که زن اجازه انجام‌اش را دارد؛ در واقع مجبور به انجامِ آن است. اما انجام کاری بیش از این حد برای او ممنوع است. کار او نه از نظر نوع، بلکه از نظر درجه محدود شده است. هرآنچه را جایز به انجام‌اش هست، باید در خلوت و تنهایی انجام دهد، درست مثل صنایع بی‌واسطه دوران توحش....
#اقتصاد #برابری
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
دو زن، نگین نصیری و شقایق جهانبانی کارشان نجاری است. می‌گویند از همان اولی که #دانشگاه قبول شدند کارهای زیادی کردیم؛ از مطبوعات گرفته تا #عکاسی و #طراحی وبسایت و طراحی #پارچه و #لباس... #اخراج شدند و شدند #نجار.. می‌گویند: هیچ چیزی باعث نمیشه که فکر کنیم از عهده کاری بر نمیایم.

#توانا#اراده #خواستن#پشتکار# زنان#زن#توانمندی

@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
#محدودیت نه در #جسم بلکه در #افکار انسان‌هاست
bit.ly/1nDc0I9
وقتی #معلولیت مقهور #اراده می‌شود!

«ماریوز کادینزکی» #هنرمند لهستانی که مادرزاد از نعمت داشتن #دست محروم است می‌گوید:
«محدودیت نه در جسم بلکه در افکار انسان‌هاست.» این هنرمند که در سال ۲۰۱۳ جایزه دومین هنرمند برتر جهان در وین را کسب کرده می‌خواهد #الهام‌بخش مردمی باشد که معلولیت را محدودیت می‌دانند.

متن کامل نوشته این هنرمند را بخوانید:
من بدون دست متولد شدم، اما من همچنان برای تحقق رویایم که خلق نقاشی‌های #رئالیسم است پیش می‌روم.

من «ماریوز کادینزکی» ۲۳ ساله هنرمند لهستانی هستم. اغلب نقاشی رئالیسم یا #هایپررئالیسم (واقع‌گرایی افراطی) انجام می‌دهم و بیشتر پورتره هست. در هنر من چیز خارق‌العاده‌ای وجود ندارد جز اینکه من بدون دست متولد شدم. از این طریق می‌خواهم الهام‌بخش باشم و به مردم نشان دهم که محدودیت نه در جسم بلکه در افکار انسان‌هاست.
معلولیت برای من ناتوانی به این معنا نیست که نتوانم، زندگی فوق‌العاده‌ام را داشته باشم. به این معنا نیست رویاهایم را فراموش کنم. هنر ۷ سال راه زندگی من بوده است. از آن زمان تاکنون بیش از ۷۰۰ نقاشی کشیدم که ۱۵هزار ساعت زمان برد. در عین حال، سال ۲۰۱۳ من جایزه دومین هنرمند برتر جهان در وین را کسب کردم و در نمایشگاه کراکوف
، وین، آکسفورد، ورشو و ... شرکت کردم.

یکی از آخرین طراحی‌هایم را در طول سفر به اروپا انجام دادم. من در خیابان‌های برلین، آمستردام، لندن، پاریس، بارسلونا، مارسی، ونیز، رم، و آتن کار کردم و نام این پروژه را "نقاشی‌های ماریوس؛» نامیدم. من می‌خواهم الهام‌بخش مردم باشم و نشان دهم که محدودیت‌ها در افکار انسان‌هاست.

منبع: بورد پاندا

Mariusz Kędzierski

برخی کارهای او را ببینید:
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
دل‌نوشته نرگس محمدی در پی اجرای حکم جدید زندانش

goo.gl/A74dLl

نرگس محمدی، نائب رییس کانون مدافعان حقوق بشر در پی اجرای حکم جدید زندانش، با نگارش دل‌نوشته‌ای از روشنی راهی که انتخاب کرده، سخن گفته است.
حکم جدید زندان خانم محمدی با پایان یافتن حکم زندان قبلی او که در تاریخ 24 اسفند ماه 1395 به پایان رسید، بلافاصله از تاریخ 25 اسفند ماه اجرا شد. خانم محمدی در پرونده‌ای‌ که در سال 1389 برای او تشکیل شده بود، در دادگاه تجدید نظر به شش سال حبس محکوم شد. او که در مرداد ماه 1391 برای مداوای بیماری خود به مرخصی استعلاجی آمده بود، بار دیگر در پی تشکیل پرونده‌ای جدید، بازداشت و در دادگاهی دیگر به 16 سال حبس محکوم شد که براساس اعمال ماده 134، ده سال از این حکم زندان، اجرا می‌شود.
به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، متن دل‌نوشته نرگس محمدی به شرح زیر است:
بوی بهار می‌آید. زمستانی سرد می‌رود و بهاری دل‌انگیز می‌رسد. حکم ۶ سال حبس من در این زمستان سرد در ۲۴ اسفند ۹۵ پایان پذیرفته و در همان لحظه آزادی، محکومیت ۱۶ساله از راه می‌رسد. لحظه پایان حکم پیشین قلاب به آغاز محکومیت جدید انداخته و زنجیره طویل حبس را محکم می‌کند. زنجیر به زنجیر می‌بندند. به خیال خودشان فرصتی حتی یک روزه برای تنفس آزادی نمی‌دهند.
عقل و دلباختگان قدرت، گمان می‌برند که کارکرد زندان پشیمان‌سازی و برگشت‌پذیری زندانی و ماحصل آن درد و رنج است. نمی‌توانند باور کنند که روی دیگر رنج ناشی از سلب آزادی از انسان آرمان‌خواه، بارور شدن باورهای او و محکم شدن اراده اوست و اینجاست که فرد زندانی، علی‌رغم باختن آزادی تنزل یافته انسان به بودن در خیابان و خانه، حلقه‌های مفقوده زندگی و انسان بودنش را می‌یابد و با رضایت، از آزادی کاذب چشم می‌پوشد و با آزادگی‌ایی که به ازای از دست دادن آزاد بودنش به دست آمده، آرام می‌گیرد.
به پیشواز بهار و نوشدن و آغاز محکومیتی دیگر می‌روم. آرام هستم. در این لحظه و در این مکان ترجیح می‌دهم به جای انسان بی‌اراده اسیر به ظاهر آزاد، انسان بااراده آزاد هرچند محکوم به اسارت در زندان‌ها باشم.
ترجیح می‌دهم به‌جای زن محروم از حقوق انسانی و تسلیم و سکوت پیشه‌کرده در مقابل انقیاد و سلطه، زن معترض، هرچند زندانی باشم.
ترجیح می‌دهم به‌جای مادر همنشین با دختر و پسر به خاکستر نشسته در فردای ایران، مادر ایستاده بر تضمین حقوق انسانی فرزندان فردای سرزمینم، هر چند محبوس در اوین باشم.
.
هر چند می‌دانم زنان و مردان سرزمینم در تقلای آزادی و عدالتند و در هر زمان و مکان، رنج این تلاش را متحملند و زندانیانی چون من، تنها قربانیان و هزینه‌پردازان دموکراسی و آزادی نیستیم.
در خیالم عقل و دل، آرام می‌کنم و در گوشه حیاط زندان می‌نشینم. ثانیه‌ای سپری نشده که صدای پرندگان سرمست از بوی بهار بی‌اختیار دلم را بی‌قرار پرندگان مهاجرم می‌کنند. گویی دل به دنبال بهانه است. لحظه‌ای نسیم بهاری، زمانی غنچه‌ها و جوانه‌های سرزده، روزی صدای دلنشین پرندگان و دمی ابر و بوی باران، بهانه یاد عزیزان سفر کرده‌ام می‌گردند و چشمانم تر و دلم خون می‌کنند.
آری یک روی این ره، صبر است و عزت و ایمان و روی دیگر آن، رنج است و عصیان.
راه روشن است،
ایمانم شعله ور، چشمانم پر اشک
قامتم ایستاده، قلبم پر درد و پرتپش
گام‌هایم استوار، دستانم پر انتظار
در انتظار صلح و آزادی و انسانیت.
نرگس محمدی
زندان اوین
بهار 1396

مطالب مرتبط:

زندان در ایران: جایی که نه خدا هست نه قانونخامنه
http://bit.ly/2j0rDrL
حقوق زندانی
http://bit.ly/1XC6UrO
حقوق زندانیان
http://bit.ly/2fayaO8

نرگس محمدی؛ تجسم پیگیری و تلاش پیوسته حقوق‌بشری
http://bit.ly/1CaHyYG
رنج های یک مادر زندانی و دوقلوهایش
https://goo.gl/7d8AW0

https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
سالگرد درگذشت زنی که بر بام جهان جاودانه شد

‏«اگر در کوه جان دادم، همان‌جا بگذاریدم. نمی‌خواهم دیگران به خاطر من جان‌شان را به خطر بیندازند، آرزو دارم بام جهان آرامگاه ابدی‌ام باشد.»
.
گوینده این جملات ‎#لیلا_اسفندیاری کوهنورد ایرانی است که ۳۱ تیر ۱۳۹۰ هنگام بازگشت از قله گاشربروم میان هند و پاکستان به دره سقوط کرد و جان سپرد.

لیلا اسفندیاری، کوهنورد زن ایرانی، متولد ۱۳۴۹ بود که در ۳۱ تیرماه ۱۳۹۰ در کوه گاشروم ۲ که سیزدهمین کوه مرتفع در سطح خشکی‌های زمین شناخته می‌شود و در پاکستان قرار دارد سقوط کرد و کشته شد.

لیلا اسفندیاری در یکی از شاخص‌ترین صعودهای خود موفق شد که به «قله‌ی نانگاداربات» که کوهی در رشته‌ کوه‌های هیمالایا است و در پاکستان قرار گرفته صعود کند؛ این صعود هرگز از سوی فدراسیون کوه‌نوردی مورد پذیرش قرار نگرفت. عدم همراهی فدراسیون و نیز جراحی دیسک کمر، مانعی برای اراده لیلا نبود.

پس از مرگ اسفندیاری فیلم مستندی به نام «لیلای بی لیلی» که نسخه‌ی اولیه‌ی آن در ابتدا به سفارش باشگاه کوه‌نوردی دماوند تهیه شده بود تا در مراسم یادبود او به نمایش عمومی درآید، گفته می‌شود که این مستند به دلیل این‌که لیلا اسفندیاری در آن بدون روسری گفت‌وگو کرده بود به نمایش درنیامد.

او در آن فیلم از تبعیض جنسیتی سخن می‌گفت ولی گفت با وجود سختی‌هایی که به علت زن بودن کشیده است، هرگر نخواسته که مرد باشد.

لیلا اسفندیاری در سال ۱۳۸۱ به عنوان اولین زن ایرانی موفق به پیمودن کامل غار پراو، عمیق‌ترین غار ایران در استان کرمانشاه شد.

او همچنین پیش از صعودهای بین‌المللی خود ۲۲ بار به قله دماوند از سه جهت صعود کرده بود. این در حالی بود که پدرش مخالف کوهنوردی او بود.

لیلا اسفندیاری که برای صعود به قله‌های گاشربروم ۱ و ۲ به این کوهستان رفته بود، در دومین تلاش خود، در ساعت ۱۴:۱۴ ظهر جمعه، ۳۱ تیرماه ۱۳۹۰ موفق می‌شود قله‌ی گاشربروم ۲ را صعود کند اما در برگشت به دلیل خستگی و از دست‌دادن تعادل خود از مسیر دشوار یخی سقوط می‌کند و در ارتفاع حدود ۷۸۰۰ متری در میان صخره‌ها و بین دو شیب یخی سقوط کرده و کشته می‌شود.

او همیشه به دوستان و نزدیکان خود می‌گفت که اگر در کوه جان خود را از دست داد بگذارند در همان کوه بماند. او گفته بود می‌خواهم بام جهان آرامگاه ابدی‌ام باشد.

مرتبط:
محدودیت‌های حکومت و اراده‌ی زنان ایرانی
https://bit.ly/2Dpjr0I

#لیلا_اسفندیاری #کوهنورد #زنان #زنان_موفق #اراده #کوهنوردی #لیلااسفندیاری #توانا #آموزشکده_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
کرمی از فرماندهان دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی اذعان کرد انقلاب ملی در سال ۱۴۰۲ تداوم سراسری خواهد داشت.

او در راستای همین تحلیل، اذعان کرد که: «در سال ۱۴۰۲ ظرفیت خود را باید به دو برابر وضع موجود افزایش دهیم تا بتوانیم برای مقابله با ناآرامی‌ها ۴۰۰ نقطه را پوشش دهیم».

او انقلاب ملی ایران را «ابر فتنه» نامید و گفت: « در ابرفتنه اخیر که با پیروزی پشت سر گذاشتیم و نام آن عملیات را لبیک با زینب (س) نهادیم توانستیم دشمن را با همه توان و همه استعداد خود از نظر مادی، نیروی انسانی و پشتیبانی رسانه‌ای زمین گیر کنیم و دماغ آن را به خاک بمالیم».

- گرچه این فرد مدعی شده است که توانسته‌اند انقلاب ملی را به خالک بمالند ولی با توجه به اذعان به اینکه آن‌ها مجبور شده‌اند در مقابله با انقلاب ظرفیت خود را دو برابر کنند، انقلاب ملی ایران نه تنها شکست نخورده است بلکه ضربات سنگینی به جمهوری اسلامی وارد کرده است.

#یاری_مدنی_توانا #انقلاب_ملی #اراده_ملی #ملت_ایران

@Tavaana_TavaanaTech
«ضحاک را بگویید
از عزم ارتش خشم
گویا خبر ندارد؟!»

درحالیکه جمهوری اسلامی مشغول تهدید شهروندان ایرانی است که موج سراسری دیگری از انقلاب ملی، ایران را در نوردد، شهروندان ایرانی با تکیه بر سنت و ادبیات کهن ایرانی، از آمادگی خود برای برپایی حکومتی ملی و دموکراتیک در ایران خبر می‌دهند.

شهروندان می‌گویند:
«طناب دار جلاد
بر گردن دماوند
دیگر اثر ندارد!»

#یاری_مدنی_توانا #انقلاب_ملی #اراده_ملی #ملت_ایران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
رفراندوم و رهبر جمهوری اسلامی

در خصوص رفراندوم شاهد استاندارد دوگانه و مواضع متناقض علی خامنه‌ای هستیم. این ویدیو را ببینید.
ویدیو از جوکرنژاد
@jokernejad

اما جمهوری اسلامی، همواره در مقاطع برگزاری انتخابات نمایشی، در پروپاگاندای خود انتخابات را مظهر اراده مردم می‌خواند. تاکید می‌کنند که در قانون اساسی جمهوری اسلامی رفراندوم پیش‌بینی شده است، اما در عمل از اراده مردم هراس دارند.
خامنه‌ای در سخنان اخیر خود مردم را فاقد قدرت استدلال می‌داند، آیا این مردم در زمان رفراندوم جمهوری اسلامی در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ دارای قدرت استدلال بودند؟!
آیا با این سخن خامنه‌ای، او بنیان مشروعیت استقرار جمهوری اسلامی را زیر سوال نمی‌برد؟!

البته که رفراندوم و برگزاری انتخابات موقعی معنادار است که شرایط برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه فراهم باشد.


#خامنه_ای #رفراندوم #انتخابات_آزاد #اراده_مردم #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech