⭕️ ادامه اعتصاب غذای زندانیان در پانزدهمین  هفته‌ی کارزار « ‌سه‌شنبه‌های نه به اعدام»

از اول اردیبهشت تاکنون حداقل ۸۰ زندانی محکوم به اعدام در زندان‌های سراسر کشور اعدام شده‌اند؛ هفته گذشته زندانی سیاسی عقیدتی انور خضری پس از ۱۵ سال زندان و شکنجه در سکوت خبری اعدام شد.

در همین راستا زندانیان اعتصابی کارزار #سه‌شنبه‌های_نه‌_به_اعدام در زندان‌های اوین، قزلحصار، خرم آباد، خوی، نقده و ... در پانزدهمین هفته متوالی در روز سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

آنان ضمن اعتراض به اعدام‌ها از جمله اعدام انور خضری، نسبت به اعدام قریب‌الوقوع زندانی سیاسی عقیدتی خسرو بشارت که در زندان قزلحصار جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل شده‌است، هشدار داده و خواهان همبستگی جهت توقف این حکم شده‌اند.

این زندانیان همچنان تاکید کرده‌اند صدور حکم اعدام برای زندانیان گمنام و زندانیان سیاسی مانند محمود مهرابی نشان دهنده عزم حاکمیت برای سرکوب و ایجاد ارعاب در جامعه است و مجددا بر اتحاد جمعی برای توقف ماشین اعدام تاکید نموده‌اند.

#خسرو_بشارت #محمود_محرابی #انور_خضری #رضا_رسایی #مجاهد_کورکور #عباس_دریس #توماج_صالحی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تداوم کارزار "سه‌شنبه‌های‌ سیاه نه‌‌ به اعدام" در بیست‌ودومین هفته؛ مشارکت زندانیان دوازده بند در کارزار نه به اعدام

زندانیان امروز سه‌شنبه پنجم تیر ماه در دوازده بند مختلف در هفت زندان کشور برای بیست‌دومین هفته برای مقابله به صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند. تدوام کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" در حالی است که شمار زندانیان مشارکت کننده در این کارزار هفته گذشته و با پیوستن ۹ زندانی عقیدتی واحد سه زندان قزلحصار افزایش یافت. بنا بر اطلاع منابع موثق امروز در زندان‌های اوین (بندزنان، بند۴، بند ۶ و بند ۸)، زندان قزلحصار ( واحد۳ و واحد ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، خوی، نقده، سقز و مشهد زندانیان برای بیست‌دومین هفته پیاپی علیه اعدام دست به اعتصاب غذا زدند.

تداوم این کارزار در حالی است که در روزهای گذشته شاهد سرکوب زنان و صدور دست‌کم دو حکم اعدام بودیم. یک کولبر کُرد اهل سردشت به نام ادریس الی به اتهام جاسوسی در روندی مبهم به اعدام محکوم شد و همچنین شهروند دیگری به نام رسول عزیزی به صورت غیابی به اعدام محکوم شده است. یک زندانی در زندان مرکزی قزوین در عملی وحشیانه مقابل چشمان کودک ۷ساله‌اش بدار آویخته شد.
اعتراض زندانیان به نقض حقوق بشر و راه‌اندازی کارزار "نه به اعدام" در حالی صورت می‌گیرد که روز گذشته علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در دیدار قضات و عوامل قوه قضاییه از قضات خواست در محاکمه شهروندان به مبانی حقوق‌بشر استناد نکنند!
نمایش دادگاه ۴۰ متهم آتشسوزی اوین که به منظور عوض کردن جای جلاد و قربانی برگزار شد بیانگر همین مدعای خامنه‌ای است و این در حالی است که اقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه  حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران ضمن  تاکید بر جنایات این حاکمیت در زمینه قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ بر لزوم پاسخگویی مسولین رژیم در قبال این جنایات  تاکید کرده است.
به گفته یک منبع آگاه؛ زندانیان شرکت‌کننده در کارزار "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام" از جمله زندانیان واحد چهار زندان قزلحصار، سخنان رهبر جمهوری اسلامی در روز جهانی "منع شکنجه" درباره لزوم بی‌توجهی به مبانی حقوق بشر را زنگ خطر جدی در ارتباط با حقوق بشر و گسترش نقض آن توسط جمهوری اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی آن دانسته و بر لزوم توجه جدی افکار عمومی در داخل و خارج از کشور به مساله نقض حقوق‌بشر در ایران تاکید کرده و از عزم خود برای تداوم و گسترش کارزار علیه اعدام خبر دادند.

زندانیان اعتصابی #سه‌شنبه‌های-نه-به-اعدام
۵تیر۱۴۰۳

#بیانبه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

✅  کارزار "#سه‌شنبه‌های‌_نه_به_اعدام‌" با پیوستن زندانیان #زندان_اردبیل و #زندان‌_قائم‌شهر وارد بیست‌وپنجمین هفته شد.

زندانیان کارزار علیه اعدام که هر سه‌شنبه‌ برای مقابله با حکم "اعدام" و جلب توجه افکار عمومی داخلی و بین‌المللی به مساله "مجازات غیرانسانی اعدام" دست‌ به اعتصاب غذا می‌زنند، امروز سه‌شنبه ۲۶ تیرماه در  بیست‌وپنجمین هفته این کارزار در ۱۱ زندان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

تدوام این کارزار در حالی است که در هفته گذشته شماری از  زندانیان با اتهام های مختلف توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعدام شده‌اند.

بنا بر اطلاع منابع موثق این هفته شماری از زندانیان زندان اردبیل  و زندان قائم شهر که تا حالا اسمی از انها منتشر نشده نیز ،در همراهی با کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" و اعتراض به استفاده از مجازات غیرانسانی اعدام در ایران در بیست‌وپنجمین هفته این کارزار با دیگر زندانیان اعلام همبستگی کرده و به آن پیوستند.و این کارزار با قدرت ادامه دارد و خواهان پیوستن زندانیان در زندانهای سراسر کشور اعم از سیاسی و غیره سیاسی به این کارزار هستند تا این مطالبه "نه به اعدام" به خواسته ملی تبدیل شود

تاکنون در ۱۱ زندان کشور شماری از زندانیان به کارزار "سه‌سشنبه‌های نه به اعدام" پیوسته‌اند، از جمله این زندان‌ها می‌توان به زندانیان زندانهای اوین(بند۸،بند۶،بند۴و بند زنان)، زندان قزلحصار (واحد۳ و واحد۴)، زندان مرکزی کرج،زندان خرم آباد، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان قائم‌شهر ، زندان خوی، زندان نقده، زندان مشهد و زندان سقز اشاره کرد.

در بیانیه هفته گذشته زندانیان کارازر "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" به آغاز دور جدیدی از بهره‌برداری دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی از مجازات غیرانسانی اعدام اشاره شده بود و زندانیان اعتصابی خواهان حمایت بیشتر افکار عمومی داخلی و بین‌المللی از کارزارشان "علیه اعدام" شده بودند.

اکنون و با جانشینی خانم مای ساتو به جای آقای جاوید رحمان به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر در مورد ایران، انتظار می‌رود به خواسته های این کارزار در خصوص دفاع از "حق زندگی" شهروندان ایرانی و مقابله با  استفاده مقامات جمهوری اسلامی از مجازات غیرانسانی اعدام توجه بیشتری شود. و صدای زندانیان دربند زیر حکم اعدام، همبندی‌های و خانواده‌های دادخواه آنها از سوی مقامات سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی شنیده شده و اقدامات موثری برای مقابله با نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی در دستور کار قرار گیرد.

کارزار سه‌شنبه های نه به اعدام
۲۶تیر۱۴۰۳

#نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«سه‌‌شنبه‌های نه به اعدام» روایتی از مقاومت و شجاعتی در حال تکثیر

#شیرین_عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، در گفت‌وگو با خانواده‌های زندانیان سیاسی زندان قزلحصار و نیز با بررسی اخبار منتشر شده، گزارش اختصاصی از کارزار  « #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام» منتشر کرد. این گزارش شامل نگاهی تحلیلی به شرایط زندانیان (محکوم به اعدام) و جنبش مدنی نوپای پیرامون آن دارد.

۱۲ شهریور سال ۱۴۰۲ بود که رسانه‌ها از تبعید تعدادی از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان قزلحصار خبر دادند. زندانی که تا پیش از آن به عنوان بزرگترین زندان مواد مخدر در ایران و بلکه در کل منطقه غرب آسیا از آن یاد می‌شد. اما مدت زیادی طول نکشید که قزلحصار نه به عنوان زندان مواد مخدر بلکه به عنوان کانون اصلی ایستادگی در برابر «اعدام» به عنوان مجازاتی غیرانسانی، در رسانه‌ها و افکار عمومی شناخته شد.

کمتر از شش ماه پس از تبعید زندانیان سیاسی به نام‌های جعفر ابراهیمی، احمدرضا حائری، زرتشت احمدی راغب، رضا سلمان‌‌زاده، سعید ماسوری، حمزه سواری، سپهر امام جمعه، میثم دهبان‌زاده، لقمان امین‌پور و رضا محمدحسینی از زندان اوین به زندان قزلحصار، با وجود فشار و سرکوب پس از تبعید، کارزاری را با عنوان «سه‌شنبه‌های #نه_به_اعدام» شکل دادند. کارزاری که اکنون به بیش از ۲۳ زندان ایران گسترش یافته و در تاریخ ۶ شهریور ۱۴۰۲ نیز ۶۸ تشکل و سازمان حقوق‌ بشری ایرانی و بین‌المللی در حمایت از آن بیانیه‌ مهمی را صادر کردند.

در مورد چرایی انتخاب سه‌شنبه برای این کارزار یکی دیگر از اعضای خانواده‌های زندانیان سیاسی میگوید: «زندانیان تلاش می‌کنند تا از طریق این کمپین توجه جامعه، فعالان حقوق بشر و رسانه‌ها را به منظور محو مجازات اعدام جلب کنند. آن‌ها امیدوارند که در سطح داخلی و بین‌المللی این پیام رسانده شود که اعدام به عنوان ابزار سرکوب علیه جامعه استفاده می‌شود. همچنین به این دلیل روز سه‌شنبه برای کارزار انتخاب شد که نماد آخرین روز زندگی زندانیانی است که در شرف اعدام هستند و نشانه مقاومت در برابر این مجازات غیرانسانی است.»
براساس بررسی و تحلیل متن بیانیه‌ها و نامه‌های منتشر شده از زندانیان سیاسی قزلحصار در رابطه با کمپین «سه شنبه‌های نه به اعدام» خواسته اصلی آنان و تفاوتش با برخی کنش‌های قبلی، در ۴ مورد است:
۱. توجه بیشتر نسبت به اعدام زندانیان با جرائم غیرسیاسی
۲. تأکید بر عمل جمعی به منظور موفقیت
۳. لزوم استمرار و تداوم عمل جمعی
۴. توجه بیشتر به زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنام زیر حکم اعدام

متن کامل گزارش:
tinyurl.com/ShiEdm

#یاری_مدنی_توانا

@shirinebadiofficial

@Tavaana_TavaanaTech

۲۴ ساعت یک‌صدا علیه اعدام

سه‌شنبه هشتم اکتبر (۱۷ مهرماه) در حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، با زندانیان در ایران هم‌صدا می‌شویم و بر خواسته مشترکمان، یعنی لغو کامل این مجازات بی‌رحمانه و غیرانسانی، تأکید می‌کنیم.

از شما دعوت می‌کنیم که در آستانه «روز جهانی علیه مجازات مرگ» با ۲۴ساعت برنامه زنده در حمایت از «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» همراه شوید و با هم صدای زندانیان ایرانی را به جهانیان برسانیم.

این برنامه با حضور کنشگران ایرانی و بین‌المللی مدافع حقوق بشر از سراسر جهان، روز سه‌شنبه از ۱۲ ظهر به‌وقت اروپای مرکزی (۱۳:۳۰ به‌وقت ایران) آغاز می‌شود و تا ظهر چهارشنبه ادامه خواهد داشت.

پخش زنده برنامه را از کانال یوتیوب سازمان حقوق بشر ایران و رسانه‌های اجتماعی کارزار جهانی نه به اعدام در ایران دنبال کنید.

متن و ویدیو از سازمان حقوق بشر ایران
@iranhumanrightsorg

لینک یوتیوب
https://youtube.com/watch?v=Mqx8fQpg6a4


#نه_به_اعدام
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#روز_جهانی_علیه_مجازات_اعدام
#StopExecutionsInIran
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس در اعتراض به صدور احکام اعدام بیانیه‌ای صادر کردند.
روز گذشته، سه‌شنبه دوم بهمن‌ماه، تعدادی از دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس گردهم آمدند و با انتشار بیانیه‌ای همبستگی خود با کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام اعلام کردند.
آن‌ها صدور حکم غیرانسانی اعدام را محکوم کردند.
در این بیانیه آمده است:
«حکومت هرگز حق ندارد ما را بکشد، هیچ یک از ما را، بی هیچ بهانه و دستاویزی. این نه یک نهِ قطعی و بی‌چون‌وچراست.»

متن کامل بیانیه

«گاه آن رسیده است تا بیش از پیش و با صدایی هرچه رساتر اعلام کنیم: حکومت هرگز حق ندارد ما را بکشد، هیچ یک از ما را، بی هیچ بهانه و دستاویزی. این نه یک نهِ قطعی و بی‌چون‌وچراست.

نیک می‌دانیم که حاکمیت برای بقای خود و حفظ منافع مشترک اقلیت حامی خود، با بهره‌گیری از ایدئولوژی، مجازات‌های اسماً قانونی را وضع می‌کند و به نام «قانون» جنایاتش را علیه شهروندان مشروع جلوه می‌دهد. اعدام یکی از این مجازات‌ها است: پیام‌آور رعب و وحشت که فلسفۀ وجودی آن چیزی نیست مگر سرکوب تودۀ مردم. آموخته‌ایم که آنچه دولت‌های جبار و خودکامه را نگاه می‌دارد (هرچند نه تا ابد) سیطره رعب و ترس است. این است که توسل به جوخه‌های اعدام در نظام‌های سیاسی خودکامه و استبدادی عادتی دیرینه است و در جمهوری اسلامی با بهانه‌های مختلف: گاه به اسم «امنیت»، گاه به نام عدالت.

امروز در حکومت جمهوری اسلامی بحث حتی بر سر این نیست که آیا اعدام می‌تواند بخشی از یک سیستم حقوقی جویای عدالت باشد یا خیر؟ اعدام جمهوری اسلامی قصدی برای مجازات و برقراری «عدالت» ندارد؛ بلکه راهی است برای تغذیه نظام و هراس‌افکنی بر جمعیت از طریق نمایش جباریت.

اما آنچه باید به‌ حکومت مستبد آموخت این است که منشأ قانون خواست و ارادۀ مردم است نه ارادۀ حاکمان. اعدام نفی حق حیات انسان به دست خون‌خواه حکومت است و «زن، زندگی، آزادی»، در گام نخست، پاسداشت زندگی است و کوتاه کردن بازوان این قدرت مسلط در گرفتن حق زیست شهروندان است.

ما دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس، در همراهی با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» زندانیان سراسر کشور، آمده‌ایم تا اعلام کنیم در برابر اعدام، این حکم غیرانسانی و بربرگونه، تمام قد ایستاده‌ایم.

امیدواریم یارانمان در دیگر دانشگاه‌ها نیز صدای «نه به اعدام» را رساتر از گذشته، به انواع شیوه‌های خلاقانه‌ای که می‌شناسند، در دانشگاه‌ها بلند کنند. دیر نیست روزی که، آنچنان که شایسته و به‌حق است، فضای دانشگاه را بازپس‌گیریم و با بهره‌گیری از حق آزادی بیان، این حق بنیادین شهروندی‌مان، صدای اعتراض خود را، آن‌گونه که باید، در صحن دانشگاه طنین‌انداز کنیم.

جامعه‌ای که شأن و کرامت انسانی را پاس می‌دارد جایی برای چوبه‌های دار ندارد.»

#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی
#پخشان_عزیزی
#وریشه_محمدی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#بیانیه

@Tavaana_TavaanaTech

پنجاه و سومین هفته اعتصاب غذای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در زندان‌های ایران

«آغاز دومین سال کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، کارزاری فراگیر، ملی و بین‌المللی علیه اعدام»

ما، زندانیان سیاسی و غیرسیاسی در ۳۴ زندان از چهارگوشه ایرانِ در زنجیر، روز سه‌شنبه ۹ بهمن، دومین سال کارزار نه به اعدام را با شور و نشاط بیشتری آغاز می‌کنیم و در پنجاه و سومین سه‌شنبه کارزار نه به اعدام، دست به اعتصاب غذا می‌زنیم. باشد که صدای ما از پشت دیوارهای ستبر زندان با صدای زنان، مردان و جوانان ایران پیوند بخورد و سهمی در دفاع از حقوق بشر و برچیدن طناب‌های دار داشته باشیم.
ما در شرایطی سال دوم این کارزار را آغاز می‌کنیم که در سال گذشته میلادی، بیش از هزار زندانی اعدام شده‌اند و در دی‌ماه گذشته نیز شمار اعدام‌ها از ۱۱۰ نفر فراتر رفته است.
امروز، در سالگرد این کارزار، در حالی اعتصاب می‌کنیم که روز یکشنبه ۷ بهمن، دو تن از زندانیان سیاسی و اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" به نام‌های بهروز احسانی و مهدی حسنی که به اعدام محکوم شده‌اند، با خشونت از زندان اوین ربوده و به زندان قزلحصار منتقل شدند. این در حالی است که طبق گفته وکلای آنان، روز دوشنبه ۸ بهمن، درخواست اعاده دادرسی در پرونده آن‌ها ثبت شده است. اما بر اساس اطلاعات رسیده به کارزار، این دو زندانی سیاسی هم‌اکنون در سلول‌های بند امن واحد ۳ قزلحصار، که محل نگهداری زندانیان در آستانه اجرای حکم اعدام است، به سر می‌برند و خطر اعدام، آنان را تهدید می‌کند.
زندانیان سیاسی قزلحصار، اولین اعتصاب غذای خود را در تاریخ سه‌شنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲ اعلام کردند و از آن روز تاکنون، به مدت یک سال، بر اعتصاب غذای سه‌شنبه‌ها پایداری کرده‌اند. ابتدا شماری از زندانیان سیاسی در بندهای ۴ و ۸ اوین، سپس بند زنان زندان اوین، زندان مرکزی کرج، لاکان رشت، و به‌دنبال آن، در هفته‌های پی‌درپی، زندان‌های دیگر نیز به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوستند. تاکنون، یعنی آغاز دومین سال کارزار، تعداد زندان‌های پیوسته به این حرکت، به ۳۴ زندان رسیده است.
شروع کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، سال گذشته از آنجایی آغاز شد که موج اعدام‌ها آن‌چنان گسترده و فراگیر شد که در هیچ جای جهان سابقه نداشت. این امر نمی‌توانست تصادفی یا صرفاً حقوقی - جزایی باشد.
در ابتدای موج اعدام‌ها، نامه‌ای تظلم‌خواهانه از زندانیان عادی زیر حکم اعدام منتشر شد که از همه زندانیان و مردم ایران برای نجات جان خود و انبوه محکومان در صف اعدام، طلب استمداد و یاری کرده بودند.
شروع کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، مصادف شد با هفتمین روز پس از اعدام زنده‌یادان محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، زندانیان سیاسی و عقیدتی قزلحصار. اعضای اولیه کارزار، با اعتصاب غذای خود به اعتراض علیه اعدام‌ها برخاستند. زندانیان به این دلیل روز سه‌شنبه را برای اعتصاب انتخاب کردند که عموماً محکومان به اعدام را روزهای دوشنبه به سلول انفرادی منتقل کرده و در سحرگاه چهارشنبه اعدام می‌کردند.
این حرکت اعتراضی، که اکنون اکثر زندان‌های کشور را فراگرفته است، به لطف تلاش‌های هم‌وطنانمان در داخل و خارج کشور، از دیوارهای زندان‌ها عبور کرده و مرزهای جغرافیایی را نیز درنوردیده است. به‌طوری که انبوه نهادهای حقوق بشری، فعالان حقوق بشر، ارگان‌ها و نهادهای بین‌المللی و حتی جریان‌های سیاسی، به حمایت از آن پرداخته‌اند. بسیاری از رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها نیز، در عملی مسئولانه نسبت به حقوق بشر، هر هفته بیانیه و گزارش کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام را منتشر و به اطلاع عموم می‌رسانند.
پروفسور جاوید رحمان (گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد نقض حقوق بشر در ایران در آن زمان) در پیامی از این کارزار تقدیر کرد. همچنین خانم مای‌ساتو (گزارشگر ویژه فعلی) در پیامی تصویری (۱۰ اکتبر) کارزار سه‌شنبه‌ها را «تعهدی تزلزل‌ناپذیر به عدالت و حقوق بشر دانست که در برابر اقدامات سرکوبگرانه حکومت درخشیده است».
در همان روز ۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، همزمان با روز جهانی علیه اعدام، در آمریکا و اغلب کشورهای اروپایی، هم‌وطنان ایرانی مراسم این روز را در پیوند با کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام برگزار کردند و صدای این جنبش علیه اعدام را در جهان طنین‌انداز کردند.
در هفته‌های گذشته، شاهد حمایت‌های داخلی از جمله دانشجویان، معلمان، کارگران و زنان بودیم. اعتصاب عمومی در کردستان نقطه عطفی بود که جای تقدیر دارد و باید به تمام ایران گسترش یابد.

ادامه را در لینک زیر بخوانید:
https://tinyurl.com/36fvk83p

#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام #نه_به_اعدام #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

باپیوستن زندان میاندوآب، کارزار"سه‌شنبه‌های نه به اعدام" درهفته پنجاه و هشتم در ۳۸زندان ادامه می یابد

حکومت مستبد حاکم بر ایران تنها با گذشت دو هفته از اسفند ماه ۸۵ تن را اعدام کرده است. در هفته گذشته دستکم ۵۳ تن را اعدام کرده که ۲۴ تن از آنها هموطنان کُرد و بلوچ بوده‌اند و یک نفر هم به طور سبعانه در ملاءعام در اسفراین به دار آویخته شد.

این اعدامهای وحشیانه آن هم در آستانه عید نوروز که باعث عزادار شدن صدها تن از هموطنانمان می‌شود به درستی نشان می‌دهند که این حکومت قرون‌ وسطایی هدفی غیر از ایجاد وحشت در جامعه ندارد و تنها با سرکوب، شکنجه و اعدام می‌خواهد پایان عمر خود را به عقب بیاندازد.

در مقابله با این خشونت‌های حکومتی علیه‌ مردم بی‌دفاع ایران، بسیاری از هموطنان و انسانهای آزاده در سراسر ایران و جهان همراه با زندانیان متعهد در زندان‌های مختلف به کارزار "نه به اعدام" در ایران پیوسته و اعدام‌های جنایتکارانه در ایران را محکوم می‌کنند.

هفته گذشته جمعی از زندانیان در زندان میاندوآب در استان آذربایجان غربی اعلام کردند که در اعتراض به احکام اعدام از روز سه‌شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ به کارزار" سه‌شنبه‌های نه به اعدام" می‌پیوندند و اعتصاب غذا خواهند کرد.

باز هم و بیش از پیش وجدان‌های بیدار جهان را به اقدامات جدی‌تر و عاجل‌تر برای توقف این ماشین کشتار فرا‌ می‌خوانیم.

اعضای کارزار‌ "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" سه‌شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ در هفته پنجاه‌ و هشتم در ۳۸ زندان زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین (بند زنان ،بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار(واحد ۲، ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز ، زندان سپیدار اهواز، زندان نظام شیراز، زندان عادل آباد شیراز(بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج ، زندان طبس، زندان جوین، زندان مشهد، زندان گنبد کاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان )، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران، زندان میاندوآب

هفته پنجاه و هشتم
سه‌شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیوستن بند زنان زندان سپیدار اهواز به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" همزمان با روز جهانی زن در پنجاه و نهمین هفته این کارزار در ۳۸ زندان کشور

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" ۸مارس روز جهانی زن را به همه‌ی زنان جهان بویژه به زنان مقاوم و مبارز این سرزمین که قرن‌هاست مورد تبعیض فاحش قرار گرفتند و ۴۶ سال گذشته با وجود حکومت فاشیست مذهبی و زن ستیز برای حداقل حقوق انسانی خود به‌ پا خاستند، تبریک می‌گوید و خاطره هزاران زنی که در راه آزادی جانباختند را گرامی می‌دارد.

حکومت مستبد در ایران همچنان ماشین کشتار خود را بدون توقف به پیش می‌برد، به‌طوری که از ابتدای اسفند تا کنون قریب  ۱۰۰ تن و تنها در روز ۱۱ اسفند ۲۸ تن را اعدام کرده‌است.

این هفته و همزمان با روز جهانی زن جمعی از زندانیان بند زنان زندان سپیدار اهواز در اعتراض به اعدامهای گسترده در ایران در بیانیه‌ای اعلام کردند که به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" می‌پیوندند و خواهان لغو اعدام هستند.

این کارزار ضمن سپاس از همراهی همه زندانیانی که تا کنون به این کارزار علیه اعدام پیوسته‌اند ، همچنان از تمامی زندانیان و همه وجدان‌های بیدار و فعالان سیاسی ، حقوق بشری ، مدنی و صنفی می‌خواهد علیه‌اعدام در ایران بایستند و صدای تک تک محکومان به اعدام باشند.

همه ما باید توجه داشته‌باشیم که هزاران زندانیِ جرایم عمومی و ده‌ها زندانی سیاسی و عقیدتی زیر حکم اعدام هستند ؛ زندانیانی که هر لحظه زندان برای آنها و همبندی‌هایشان با فکر طناب و چوبه دار سپری می‌شود و هر لحظه ممکن است حق حیات آنها توسط دستگاه سرکوب استبداد دینی پایمال شود بنابراین لازم است که همگان در هیاهوی اخبار گوناگون مساله اعدام زندانیان زیر حکم را یادآور شده و علیه آن موضع جدی بگیریم.

کارزار"سه‌شنبه‌های نه به اعدام" سه‌شنبه ۲۱ اسفند ۱۴۰۳ در هفته پنجاه و نهم در ۳۸ زندان زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین (بند زنان ،بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳و ۴)، زندان مرکزی کرج ، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم ، زندان کهنوج ، زندان طبس، زندان جوین، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان )، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران

هفته پنجاه و نهم
۲۱ اسفند ۱۴۰۳
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#بیانیه #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز، ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، هم‌زمان با #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام، تعدادی از خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام با در دست داشتن تصاویر عزیزانشان و نوشته‌های #نه_به_اعدام، خواستار لغو احکام اعدام این زندانیان سیاسی شدند. زندگی، حق همه است.

پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام، #وحید_بنی‌عامریان، #بابک_علیپور، #پویا_قبادی، #اکبر_دانشورکار و #سید_محمد_تقوی، برای انتقال اجباری به زندان قزل‌حصار، محل اجرای اعدام‌ها، تحت فشار قرار دارند. تلفن و کارت بانکی این افراد قطع شده که موجب نگرانی خانواده‌ها شده است.

#ابوالحسن_منتظر
#منوچهر_فلاح
#محمد_جواد_وفایی_ثانی
#مهدی_حسنی
#بهروز_احسانی_اسلاملو
#نه_به_اعدام
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

⭕️ کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته شصت‌ونهم خود، با پیوستن زندان‌های مهاباد، بوکان و یاسوج به ۴۴ زندان گسترش یافت.

در شرایطی که کشور با فساد سیستماتیک و ناکارآمدی ساختار استبدادی حاکم روبروست و این وضعیت زندگی شهروندان را مختل کرده و آن‌ها را از ابتدایی‌ترین نیازها مانند آب و برق محروم ساخته است، روند صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام با اراده‌ای آشکار از سوی حاکمیت نه‌تنها متوقف نشده بلکه افزایش نیز یافته است.

این حکومت همواره از ارائه آمار دقیق درباره تعداد زندانیان و اجرای احکام اعدام خودداری می‌کند، اما بر اساس گزارش‌هایی که به کارزار رسیده است، از ابتدای اردیبهشت‌ماه تاکنون بیش از ۱۲۹ نفر – از جمله چهار زن – اعدام شده‌اند. تنها در هفته گذشته، حکم اعدام ۲۵ زندانی به اجرا درآمد که در میان آن‌ها دو کودک‌مجرم نیز دیده می‌شدند که در زندان‌های ملایر و عادل‌آباد شیراز به دار آویخته شدند؛ اقدامی که بدون هیچ ابایی از افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی انجام شد و آنان را از «حق حیات» محروم ساخت.

در واکنش به این خشونت و نقض سیستماتیک «حق حیات»، شاهد افزایش اعتراضات خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام و حمایت گسترده جوانان در شهرهای مختلف از این کارزار هستیم. این حمایت‌ها با ابتکارهای متنوع مردمی، چهره‌ای گسترده‌تر یافته‌اند.

ما، اعضای کارزار، با درود به تمامی حامیان «نه به اعدام»، از همه مردم به‌ویژه جوانان می‌خواهیم در هر کوچه و برزن، صدای اعتراض خود را علیه این مجازات ضدانسانی بلند کنند و به هر شکل ممکن از این حرکت حمایت کنند. ما از تمامی مخالفان اعدام دعوت می‌کنیم در کنار خانواده‌های دادخواه بایستند و در تجمعات اعتراضی آنان را تنها نگذارند.

در هفته گذشته، به ابتکار هم‌وطنان مبارز در داخل و خارج از کشور، همبستگی گسترده‌ای با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل گرفت. از تمامی افراد، نهادها، احزاب و سازمان‌های سیاسی، مدنی و حقوق بشری که در این حرکت مردمی مشارکت داشتند، صمیمانه قدردانی می‌کنیم.

همچنین جمعی از زندانیان در زندان‌های مهاباد، بوکان و یاسوج اعلام کرده‌اند که از این هفته به کارزار پیوسته و هر سه‌شنبه دست به اعتصاب غذا خواهند زد. با پیوستن این سه زندان به اعتصاب، تعداد زندان‌های شرکت کننده در کارزار به چهل و چهار زندان افزایش یافته است.

سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، زندانیان در ۴۴ زندان زیر برای شصت‌ونهمین هفته متوالی اعتصاب غذا خواهند کرد:

اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز (زنان و مردان)، نظام شیراز، عادل‌آباد شیراز (زنان و مردان)، زاهدان (زنان)، برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، کهنوج، طبس، مشهد، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت (زنان و مردان)، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، سقز، بانه، مریوان، سنندج، کامیاران، مهاباد، بوکان و یاسوج.

هفته شصت و نهم
سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#بیانیه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏آن شامگاه تلخ و سراسر نکبتی که خبر انتقال حاج حلیم براهویی را به انفرادی زندان قزل‌حصار شنیدم، چنان دست و دلم لرزید که بغض فروخورده‌ام به ناگاه ترکید. دقیقاً ندانستم چه شد که در کل مسیر رفتن به خانه‌ دوستم، یک دل سیر برای حاج حلیم گریستم.

آن چهره‌ گندم‌گون و گشاده‌رویش روبه‌روی چشمانم ظاهر می‌شود و من کلامش را به یاد می‌آوردم که با لهجه‌ زیبای بلوچی می‌گوید: «فقط ابلیس ناامیده».

حاج حلیم براهویی، پیرمرد صبور بلوچ را آنقدر در ۲۰۹ نگه داشته بودند که به‌قول خودش، تمام کف بازداشتگاه را رج زده بود. انفرادی‌های طولانی‌مدت و فشارهای روانی را طوری برایش اجرا می‌کردند تا بشکند و اعتراف کند. او اما مصرانه می‌گفت: «کاری که نکرده‌ام را نخواهم پذیرفت».

اتهام انتسابی حاج حلیم، حمل و انتقال مقادیر زیادی مواد مخدر بود. اتهامی که حاج حلیم تا انتهای روند دادرسی نیز آن را نپذیرفت. وقتی در سال ۹۸ بازداشت شد، پس از شش ماه انفرادی در بند ۲۰۹، به سلول‌های چندنفره منتقل شده بود. در فرآیند دادرسی از داشتن وکیل انتخابی محروم ماند و تاکید داشت که اتهام انتسابی به او نوعی «باج‌گیری» است و حاج حلیم کسی نبود که زیر بار این موضوع برود.

این پیرمرد تا پیش از انتقال به زندان قزل‌حصار برای اجرای حکم اعدام، بیش از چهار سال را در بند امنیتی ۲۰۹ گذراند و این شرایط فاجعه‌بار عملاً مصداق شکنجه‌ روانی طولانی‌مدت است؛شکنجه‌ای که رد آن را در جای جای کلام و صحبت حاج حلیم می‌توان یافت.

خیلی اهل مراوده و صحبت نبود. دیر اعتماد می‌کرد و بیشتر می‌شنید. کمتر در صحبت‌ها دخالت می‌کرد و سعی داشت با صبر بی‌اندازه‌اش، روزهای سخت را برگیرد و برود… .

یک روز در سلول ما مشغول خواندن نماز بود که ناگاه من وارد شدم. بی‌سروصدا کنارش نشستم و منتظر ماندم نمازش را تمام کند. گفتم: «قبول باشه حاج حلیم!» سریع گفت: «باور کن برای تو هم خیلی دعا می‌کنم». با احترام پیشانی‌اش را بوسیدم و گفتم: «حاجی جان! نمی‌دونی چقدر دوس دارم وقتی همه‌مان از این خراب‌شده آزاد شدیم، بیام ولایت شما که تا حالا افتخار دیدنش رو نداشتم...».

با بغضی در گلویش گفت: «بلوچستان خیلی فقیرند مردم، خیلی...». من سریع گفتم: «منتها شریفند و دوس داشتنی». انگار که یخش باز شده باشد، دستم را گرفت و گفت: «آزاد که شدیم همه، دست خانواده رو می‌گیری و میای بلوچستان، خونه‌ خودم. افتخار میدی به ما». از صحبتش فهمیدم در منطقه خودشان هم مرد سرشناسی است و هم آدم بسیار معتمد و متمول.

خیلی آرام صحبت می‌کرد و هیچ‌گاه صدای بلندی ازش نشنیدم. در بحث‌های سیاسی ما، با لبخندهای همیشگی‌اش همراهی می‌کرد و گاه در گوشی چیزی می‌گفت که ناشی از بی‌اعتمادی کاملش به حکومت و دستگاه قضا بود. بارها گفته بود ظلم بسیاری به او شده اما هیچ‌گاه ندیدم که با کینه حرف بزند. عمیقاً زندگی، خانواده‌ و بلوچستان را دوست داشت و امیدوار بود زودتر آزاد بشود و برود.

هیچ‌گاه رنج دل‌خراشی را کشیده بود، بروز نمی‌داد. همچون خیلی از مردمان شریف و صبور بلوچستان، انسانی سخت‌کوش، آب‌دیده و باصلابت بود. کوچک‌ترین‌ ناامیدی‌ در نگاهش وجود نداشت. با طمأنینه می‌گفت: «من نماز می‌خونم یعنی اللّه تعالی صدای منو‌ می‌شنوه. ناامید نیستم». به او گفتم: «حاجی! دل بزرگی داری که هنوز ناامید نیستی». در گوشم گفت: «فقط ابلیس ناامیده».

گاهی زمزمه‌ صدای زیر و کوتاه حاج حلیم در گوشم می‌آید که می‌گفت: «باور کن نمی‌دونی چقدر دوس دارم آزاد بشی و بیرون ببینمت! مثل پسرمی، بیا مهمون من باش!». قول داده بودم حتماً پیشش بروم... .

صد حیف که نشد بیرون ببینمت، حاج حلیم براهویی! اما هروقت ولایت شما بروم، آن تصویر محزون اما صبور تو را به یاد خواهم آورد. ما روزهای سخت ۲۰۹ را باهم قدم زدیم، باهم درد و دل کردیم و باهم از ظلم گفتیم.

-همبندی سابق حاج حلیم در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات

منبع: بامداد بی‌دار
@BamdadBidar

#نه_به_اعدام
#بامداد_بی‌دار
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#حاج_حلیم_براهویی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech