❓چرا آموزش‌و‌پرورش به دلیل نمرات ضعیف دانش‌آموزان ایرانی در "آزمون‌ تیمز" بازخواست نمی‌شود؟!

#آزمون_تیمز (TIMSS) با هدف تهیه اطلاعات مقایسه‌ای برای ارزیابی عملکرد و سیاست‌های کشورهای شرکت‌کننده در زمینه پیشرفت در #آموزش و یادگیری ریاضیات و علوم در پایه‌های چهارم و هشتم اجرا می‌شود.
نتایج این آزمون برای کشورهایی که به کیفیت نظام آموزشی خود اهمیت می‌دهند، بسیار مهم است.
در آزمون تیمز پایه چهارم سال 2019، 58 کشور حضور داشتند؛ از میان 15 کشور همسایه ایران، 12 کشور پاکستان، کویت، عربستان، عمان، قطر، بحرین، امارات، ارمنستان، قزاقستان، آذربایجان، ترکیه و روسیه در ارزیابی پایه چهارم شرکت داشته‌اند. پنج کشور آسیایی سنگاپور، هنگ‌کنگ، کره جنوبی، تایوان و ژاپن جایگاه‌های نخست در آموزش و یادگیری #ریاضیات در پایه چهارم را به خود اختصاص داده‌اند.
ایران با نمره کل 443در میان 58 کشور شرکت‌کننده در جایگاه 50 و در میان 12 همسایه حاضر در آزمون تیمز 2019 پایه چهارم در جایگاه نهم آموزش و یادگیری ریاضی قرار گرفته است!!

در پایه هشتم نیز روند نمرات کسب شده توسط #دانش_آموزان ایرانی چندان امیدوار کننده نبوده و در آزمون ریاضی پایه هشتم نیز 39 کشور حضور داشتند که ایران رتبه 29 را کسب کرد، در #علوم پایه هشتم نیز بین 39 کشور، ایران رتبه 32 را کسب کرده است!

طبق گفته‌های مسعود کبیری؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و مدیر داده‌پردازی مطالعات تیمز و پرلز، تعداد زیادی از دانش آموزان کشور شایستگی‌های حداقلی را کسب نمی‌کنند و این خیلی خطرناک است یعنی در شرایط مقایسه‌ای حدود یک سوم از دانش آموزان ما حداقل انتظار از یک دانش آموز در همان پایه را ندارند البته این حداقل هم چیز عجیبی نیست مثلاً در درس ریاضی 4 عمل اصلی را در پایه چهارم بلد باشند اما حتی همین را هم نمی‌دانند!

او این پرسش را هم مطرح کرد: " چه اتفاقی در مدارس می‌افتد؟ دانش‌ آموزان عمر خود را می‌گذارند، خانواده و دولت هم هزینه می‌کند اما دست آخر هیچ اتفاقی نمی‌افتد. باید سیاست‌های خود را به گونه‌ای تغییر دهیم که صرفاً سرکلاس رفتن مهم نباشد بلکه یادگیری دانش آموزان مهم باشد و اینجا آموزش و پرورش مقصر است چون دولت دارد خرج می‌کند".

🔸ادامه مطلب درسایت بانک مقاله ها 👈اینجا

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

🔻دولت آينده و نظام آموزشي

انتخابات رياست جمهوري به پايان رسيد و به زودي دولت جديد در حالي کار خود را آغاز خواهد کرد که با انبوه مشکلات معيشتي و اقتصادي، به نظر مي رسد جايي براي طرح و ارائه برنامه براي مسائل فرهنگي، اجتماعي، زيست محيطي و حتي آموزشي نماند. در شرايط فعلي، مجموعه نظام آموزشي کشور با مشکلاتي دست به گريبان است که با توجه به آنچه در فضاي انتخابات و دغدغه هاي مطرح شده گذشت، جاي ترديد است که حتي يک برنامه حداقلي براي حل آنها وجود داشته باشد.

جامعه آموزش و پرورش با حدود 14ميليون دانش آموز و يک ميليون فرهنگي و با احتساب والدين آنها، دربرگيري بسيار بالايي دارد. از اينرو، درک صحيح مشکلات آموزش و پرورش و برنامه‌ريزي و عزم جدي براي حل آنها، مي‌تواند بار بزرگي از دوش جامعه بردارد و البته همين موضوع هم تصميم‌گيري‌ها در اين حوزه را زير ذره‌بين تيزبينانه‌تري قرار مي‌دهد؛ زيرا حل چالش‌هاي حوزه‌هاي اخلاقي، فرهنگي و اجتماعي به فرهنگ سازي نياز دارد و مسير فرهنگ سازي از تربيت مي گذرد.

🔻در حوزه آموزش و پرورش، «عدالت آموزشي»، اولين و مهم ترين مساله اي است که با آن مواجهيم.

🔻«تربيت معلم» و چگونگي جذب نيروهاي متخصص از ديگر فوريت هايي است که بايد براي آن در آموزش و پرورش برنامه داشت.

🔻تدوين «سيستم ارزشيابي ورود به دانشگاه» با استفاده از ساز و کارهاي قابل قبول از ديگر مسائل مهم نظام آموزش رسمي کشور محسوب مي‌شود. «کنکور» موضوعي است که دهه هاي متوالي است ضمن تبديل شدن به کابوسي براي نوجوانان و جوانان، اصلي ترين عامل انحراف جريان آموزش و يادگيري در کشور است.

🔻مشکلات معيشت فرهنگيان، کمبود فضاهاي آموزشي و فرسوده بودن برخي از آنها، تغييرات پياپي کتاب هاي درسي و حواشي آن، نبود آزادي عمل براي مديران و اوليا مدرسه به دليل بخشنامه‌هاي متعدد دست و پا گير، نبود‌ سازوکاري مشخص براي هدايت تحصيلي و استعداديابي از ابتداي دبستان خارج از فشارهاي ناشي از کنکور، حافظه محور بودن نظام آموزشي و جاي خالي مهارت آموزي و ارزش‌گذاري براي آن نزد خانواده‌ها و عموم مردم، عبور از چالش هاي آموزشي و تربيتي که کرونا در يک سال و نيم اخير ايجاد کرده، از ديگر مشکلات #آموزش_پرورش هستند و حل آنها برنامه‌هاي کوتاه مدت و بلند مدت خود را مي طلبد.

🔸متن کامل مطلب در سایت بانک مقاله ها 👈اینجا

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

❓والدین چطور بچه ها را برای آموزش آنلاین آماده کنند؟

بسیاری از کارشناسان تربیتی بر این باورند که #کودک با رفتن به #مدرسه، فرایند اجتماعی‌شدن را از طریق همسالان یاد می‌گیرد و حتی اگر #دانش‌آموز بدون رفتن به مدرسه به طور کامل و بدون هر نقصی آموزش را فرابگیرد، فرایند اجتماعی‌شدن او به مشکل برمی‌خورد و در آینده با مشکلاتی روبه‌رو خواهیم شد. یکی از مشکلاتی که والدین در سال گذشته با #آموزش_مجازی فرزندان خود داشتند، این بود که کودک سر کلاس حوصله‌اش سر می‌فت یا اصلا به حرف‌های معلم گوش نمی‌داد یا به راحتی حواسش پرت می‌شد. برخی از والدین هم می‌گفتند فرزندم از یک جایی به بعد دیگر به حرف‌های معلم گوش نمی‌داد و حالتی خواب‌آلود می‌گرفت. حالا سوال این‌جاست که والدین در این روزهای باقی مانده تا شروع سال تحصیلی باید چه کنند تا فرزندشان، سال تحصیلی موفق‌تری داشته باشد؟

والدین کلاس اولی‌ها سردرگم نباشند

آموزش مجازی شاید بیش از همه برای کلاس‌اولی‌ها و آموزگاران‌شان سخت باشد زیرا باید آموزش برای افرادی صورت گیرد که کاملا با درس و کلاس بیگانه‌اند چه برسد به آموزش مجازی. در واقع می‌توان گفت کرونا بیشترین تأثیر خود را بر بخش آموزش گذاشته است و در این میان کلاس اولی‌ها بیشتر از همه در فضای مجازی و آموزش سردرگم می‌شوند. کلاس اولی‌ها هنوز نمی‌دانند مدرسه چیست و باید آموزشی را در فضای مجازی تجربه کنند که هیچ گاه تجربه نکرده بودند. به طور کلی آماده‌سازی فرزندان برای رفتن به مدرسه یکی از وظایف اصلی والدین بوده که اکنون با تغییر سیستم آموزشی، این وظیفه والدین به نحوی تغییر کرده و حتی بیشتر هم شده است. علاوه بر آن، والدین باید از کودکان بعد از آموزش‌های آنلاین هم مراقبت کنند. در آموزش‌های آنلاین، والدین اغلب نقش معلم را به عهده می‌گیرند و حتی مشارکت والدین نسبت به دیگران در پیشرفت تحصیلی کودکان بیشتر و موثرتر شده است. به چنین پدر و مادرهایی توصیه می‌شود به جای سردرگمی با فرزندشان درباره شرایط جدید آموزشی در این روزهای باقی مانده صحبت و در صورت امکان شرایطی را فراهم کنند تا با دانش آموزانی که سال پیش کلاس اول بودند، صحبت کنند و ... تا کودک برای این مرحله از زندگی‌اش آماده شود.


4 توصیه به والدین برای مهیا کردن دانش‌آموزان🔻

۱-به زندگی‌شان نظم بدهید

۲- شرایط را برای تمرکز تحصیلی فراهم کنید

۳- اتاق مطالعه را آماده کنید

۴-در زمان شروع کلاس‌ها به او انگیزه بدهید

🔸متن کامل مطلب در سایت بانک مقاله ها 👈اینجا

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

#ویدیو_آموزشی

از مَجاز تا واقعیت
چطور می‌توان آزادی‌های #آموزش_مجازی را از دانش‌آموز گرفت و او را راهی مدرسه کرد / ایرنا
#کرونا
▪️عاطفه داودی

مقاله،‌ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle

🔻چالش آموزش در ايران


#تعلیم و تربیت یکی از مهمترین نهادهای جامعه  پذیرکننده در هر جامعه‌ای است که در قالب آن انتظار می‌رود یک شخصیت اجتماعی خودساخته پرورش یابد که ابتدا در خانواده اعمال شده و سپس در بستر نهادهای آموزشی، نظام ‌گیرد. «امیل دورکیم» به تعلیم و تربیت در قالب طرح برساختن گونه‌ای دانش اجتماعی حقیقی اندیشیده است. در واقع او علاوه بر پدر جامعه‌شناسی فرانسوی، نخستین جامعه‌شناس تعلیم و تربیت نیز محسوب می‌گردد. تعلیم و تربیت از نظر دورکیم عملی است که نسلهای بالغ روی آن نسلهایی که هنوز به بلوغ برای زندگی اجتماعی نرسیده‌اند، انجام می‌دهند و هدف آن برانگیختن و پرورش‌دادن شماری از حالات جسمانی، فکری و اخلاقی در نزد کودک است. یعنی آموزش و پرورش مشتمل است بر اجتماعی‌نمودن روشمند نسل جوان. هرچند این تعریف مخصوص آموزش‌های قبل از دانشگاه است، اما دو نکته در اینجا جای تأمل دارد؛ اول اینکه، همین کودکان دبستانی اگر درست تربیت نشوند به دانشگاه راه یافته و در آنجا پیامدهای ضعف تربیتی بیشتر تجلی می‌یابد. دوم اینکه، در تعریف جدید، پداگوژی تربیتی، به همه مؤسسات آموزشی و آکادمیک از جمله مراکز دانشگاهی نیز تسری می‌یابد. در این راستا سه عنصر اخلاقی تعریف شده در جامعه‌شناسی آموزش و پرورش، شامل آموزش «ذهنی منظم»، «وابستگی به گروه» و «استقلال اراده» است که با کمی تأمل می‌توان این سه عنصر را در سطح دانشگاه نیز به کار بست. در حالی که مشکلات زیادی در دانشجویان کنونی درحال تحصیل در دانشگاههای ایران دیده می شود که می‌توان گفت ریشه در ضعف آموزش و پرورش ایرانی دارد. به طور مثال یکی از بزرگترین مشکلات دانشجویان و پژوهشگران چگونه نوشتن است که متأسفانه نه در مدارس به آن توجهی می‌شود و نه در دوره دانشگاه. در این زمینه در مقدمه کتاب «شیاخ» (۱۳۹۸) می‌خوانیم: «به عقیده من یادگیری مهارتهای مقدماتی جستارنویسی سخت نیست. دلیل اینکه بسیاری از دانشجویان نتوانسته‌اند این مهارتها را به دست آورند این است که به #آموزش آنها توجه کافی نشده است. بدیهی است که #مدارس و #دانشگاهها اغلب همه وقت و تمرکز خود را معطوف به تدریس هسته اصلی موضوع هر رشته می کنند و تقریباً هیچ زمانی را به مشاوره در خصوص شیوه طرح ایده‌ها در قالب جستار اختصاص نمی دهند.» شاید دلیل آن توجه به ظاهر به جای باطن است. همانطور که«نیستانی» (۱۳۹۴) در کتاب خود از قول شکوهی نقل کرده است «ما همیشه به ظاهر و بزرگی همه چیز توجه کرده‌ایم نه به کیفیت. در این مملکت همیشه ظاهر بر باطن چربیده است.»

🔸ادامه مطلب در سایت بانک مقاله ها 👈اینجا

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

#ویدیو_خبری
#ویدیو_آموزشی

🎥 داستان یک نبرد: آغاز #آموزش نوین در ایران و حمله متعصبان به میرزاحسن #رشدیه بنیانگذار مدارس نوین ایران / عصر ایران
محسن ظهوری

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

🎓 آموزش عالي در خاورميانه

دکتر رضا ماحوزي عضو هیات علمی مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی با اشاره به سرگذشت تلخ #آموزش_عالی در خاورمیانه که قرن گذشته را در اسارت ایدئولوژی‌ها و شبه‌ایدئولوژی‌های رنگارنگ گذرانده و با بیان اینکه آموزش عالی خاورمیانه در ۱۰۰سال گذشته همواره در وضعیتی اسارت گونه یا به عبارت دیگر به گروگان گرفته شده بوده و طبعاً نمی‌توان از چنین آموزش عالی‌ای انتظار داشت که نقشی در صلح داشته باشد، ابراز امیدواری کرد که با درس گرفتن از این تجربه، شاهد آزادی و استقلال #دانشگاه‌ها و حرکت آنها در مسیر توسعة علميِ معطوف به رهايي‌بخشي و صلح باشیم.
قرن بيستم، قرن ايدئولوژي‌هاست و حتی آن زمان که ادعا می‌شود می‌خواهیم از ایدئولوژی عبور کنیم، بعد از مدتی یک شبه ایدئولوژی سر بر می‌آورد که همچون دو ایدئولوژی ناسیونالیستی و کمونیستی، آموزش عالی را در خدمت اهداف خارج از آموزش عالی به خدمت بگیرد.

نگاه کارکردگرایانه‌ای که ایدئولوژی‌ سیاسی – اداری ناسیونالیستی و ایدئولوژی سیاسی – اقتصادی مارکسیستی – سوسیالیستی و شبه ایدئولوژی اقتصادی لیبرال به آموزش عالی داشتند همواره این بوده که آموزش عالی بتواند خواست‌های این نهادهای قدرت را که بعضاً به ابزارهای قدرت و ثروت و توان نظامی و دیوان‌سالاری هم مجهزند، محقق کند و خروجی‌های آن طوری باشند که برآیند این ایدئولوژی ‌ها را استمرار ببخشد.

در منطقه خاورمیانه، میدان دیگری هم داریم که میدان نهاد دین است. در دانشگاه‌های خاورمیانه با سرریز ایدئولوژی‌ها وشبه‌ایدئولوژی‌های متفاوت مواجهیم که باعث می‌شود در اختلاط میدان‌های مختلف متوجه این که دقیقاً کدام میدان است که ایفای نقش می‌کند، نشویم و لذا درک شفافی هم از کارکرد آموزش عالی که می‌تواند در میدان مشخصی کار کند نداشته باشیم.

نظام آموزش عالی همچنین می‌باید دیپلماسی علمی قدرتمندی ایجاد کند که فارغ از همه مرزبندی‌های ایدئولوژیک، براساس منطق خود ارتباط مؤثری را بین کنشگران علمی و دانشگاهی از ملت‌ها و دولت‌های مختلف برقرار کند. تنها در این صورت است که آموزش عالی می‌تواند منادی صلح باشد چرا که اقتضای میدان علم و آموزش عالی، ارتباط‌های فرامرزی میان دانشمندان و کنشگران دانشگاهی است.

🔸متن کامل در سایت بانک مقاله ها 👈 اینجا

مقاله‌، ویدیو آموزشی🌺 @eduartcle

✔️آموزش و پرورش و علوم ناسودمند!

هنگام معرفی وزیران پیشنهادیِ آموزش و پرورش به مجلس برای رأی اعتماد به آنها، معمولاً بحث‌های بسیاری در مورد ناتوانی یا توانایی شخصی آنها صورت می‌گیرد.
مسلماً میزان دانش و تخصص و لیاقت و مدیریت و صلاحیت شخص وزیر و همکاران او در ادارۀ بهتر یا بدتر وزارت آموزش و پرورش بدون تأثیر نیست، اما واقعیت این است که نظام آموزش و پرورش کشور ما از اساس بی‌ربط و بلکه شبیه به طنزی تلخ است.
این نتیجه‌گیری را از طریق مطالعه و بررسی جامعی از نحوۀ کار آموزش و پرورش به دست نیاورده‌ام، بلکه تجربۀ بلاواسطه‌ام از حال و روز فرزندانم آن را برایم فاش می‌کند.
این تجربه به عینه نشان می‌دهد که اغلبِ آموزش‌های دوران مدرسه بخصوص در حوزۀ علوم انسانی و اجتماعی به اندازۀ سرِ سوزنی در ذهن دانش‌آموزان ماندگار نیست و آنها پس از تحمل مشقت بارِ حفظ پاره‌ای مسائل بی‌ربط با زندگی واقعی، به محض خلاصی از عذابِ امتحان، محفوظات تحمیلی را عمداً به باد نسیان می‌سپارند تا ذهن خود را از زیر بار سنگینی آنها آزاد و رها کنند.
مولا علی می‌گوید:
: وَ اعلَم أنَّهُ لا خَيرَ في عِلمٍ لا يَنفَعُ ، و لا يُنتَفَعُ بِعِلمٍ لا يَحُقُّ تَعَلُّمُهُ (بدان در دانشی که سودمند نیست، خیری وجود ندارد و تعلیم دانشی که سزاوار آموختن نیست، سودی ندهد)
در واقع بخش عظیمی از آنچه در مدارس به ذهن دانش‌آموزان ما به عنوان علم و دانش تحمیل می‌شود، مصداق کلام علی است، یعنی نه فقط سودی ندارد که ارزش آموختن هم ندارد.
بحث مستوفی در این باره مجال دیگری می‌طلبد، اما گاه واقعاً فکر می‌کنم تنها حسن تحصیل فرزندانم، به جز یادگیری سواد خواندن و نوشتن، حضور آنها در اجتماع همسالان و دوستان‌شان و بازی و سرگرمی در محیط مدرسه بوده است.
در همین ارتباط، ماجرایی را نقل کنم. یک روز مشاور مدرسه مرا برای گفتگو در بارۀ وضعیت تحصیلی فرزندم به دبیرستان فراخواند. در آنجا آقای مشاور از کوشش شبانه‌روزی برخی دانش‌آموزان و حساسیتِ خارق‌العادۀ خانواده‌هایشان نسبت به نمرات آنها شرحی طویل به دست داد. همین که سخنش به پایان رسید از او خواهش کردم که پسر مرا آزاد بگذارند تا هر طور که راحت‌تر است درس بخواند. به او تأکید کردم که تحمیل یک برنامۀ سنگین از "علوم لاینفع" به یک نوجوان، علاوه بر آنکه ذهنش را پریشان و او را از زندگی بیزار می‌کند، برای آینده‌اش هم سودی ندارد بخصوص با این وضع فلاکت بار دانشگاه‌ها و بازار بیکاری و نبود فرصت شغلی مناسب! پس او را به حال خود بگذارید تا "يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ" ( آزادانه بچرد و بازی کند) اشاره‌ام به آیه‌ای از سورۀ یوسف، در مورد ترغیب برادران یوسف برای بردن او به صحرا جهت تفریح و بازی بود.

✍احمد زیدآبادی

#آموزش_پرورش
@ahmadzeidabad

🆔 @eduarticle

#ویدیو_خبری
#ویدیو_آموزشی

⁉️ مدیران فراری از آموزش و پرورش

▫️دومین وزیر معرفی شده از سوی ابراهیم رئیسی برای #آموزش_پرورش هم نتوانست از مجلس رأی اعتماد بگیرد اما رئیس دولت سیزدهم اولین رئیس جمهوری نیست در مورد این وزارتخانه با چالش وزیر توانمند مقبول که این مسئولیت را بپذیرد مواجه است. چه چیزی وزارت آموزش و پرورش را خط قرمز مدیران توانمند می‌کند؟ / اکو ایران

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

⁉️آینده کشور را قربانی فقر آموزشی امروز خود نکنیم

از بس مسائل اقتصادی و سیاسی جامعه ما را درگیر خود کرده، از دیگر تغییرات منفی اجتماعی تا حد زیادی غافل شده‌ایم؛ به ویژه حوزه #آموزش را فراموش کرده‌ایم. نمونه‌اش سطح مدیرانی است که برای اداره این وزارتخانه تعیین شده‌اند. از سوی دیگر در همین موضوع آموزش، مسوولان امور و حتی جامعه آن قدر درگیر مسائل صنفی معلمان هستند - که بحق هم هست - متوجه خطرات کیفیت بسیار نازل ‌آموزشی نیستند که البته بخش مهمی از این نزول کیفی نیز مرتبط با همان مشکلات صنفی معلمان است. بخشی نیز محصول بی‌توجهی و درک نادرست مدیریت جامعه از نقش آموزش به ویژه آموزش ابتدایی در جامعه جدید است. آنان غایت آموزش را در حد حفظ کردن برخی گزاره‌های دینی و تجربی می‌بینند و حداکثر خواندن و نوشتن و جدول ضرب و ریاضیات را هدف آموزش و پرورش می‌دانند. حضور دو ساله #کرونا نیز این بحران را عمیق‌تر کرده است. عدم حضور دانش‌آموزان در مدرسه و تشکیل کلاس‌های درس از طریق آموزش مجازی امری ضروری بود که چون مشکلات آن را رفع نکنند، موجب افت شدید کیفیت آموزشی و نیز پرورشی می‌شود. بدون تردید بی‌توجهی به مساله آموزش و پرورش سیاستی فراگیر بوده و اکنون نیز هست. این یعنی آینده کشور را قربانی فقر آموزشی امروز خود می‌کنیم.| عباس عبدی روزنامه اعتماد

🔸ادامه مطلب👈 اینجا

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

⁠ ⚠️آينده شغلي و بي‌انگيزگي تحصيلي


‌شکسپير مي‌گويد داشتن علم بهتر از داشتن ثروت است ولي نداشتن ثروت بدتر از نداشتن علم است. همين جمله مصداق #جواناني است که در سوداي ثروت، بي‌خيال علم و دانش شده‌اند؛ وصف حالي که پژوهشگران از آن با عنوان بي‌انگيزگي تحصيلي ياد مي‌کنند.

به گفته اميرکبير هيچ جامعه‌اي فراتر از انديشه معلمانش رشد نخواهد کرد. در همين جمله اهميت نقش #استاد و #معلم و آموزش جواناني که آينده‌ساز يک کشور هستند، به‌خوبي احساس مي‌شود. اما اين روزها به جاي شوق به تحصيل و #آموزش و سواد، بي‌انگيزگي تحصيلي گريبانگير قشر نوجوان و جوان کشور شده‌است. وضعيت اقتصادي خانواده‌ها، کيفيت پايين آموزش و عدم جايگاه شغلي مناسب و حقوق‌هاي پايين، بخشي از عواملي هستند که باعث مي‌شود دانشجويان و حتي دانش‌آموزان از تحصيل و فراگيري علم دلسرد شوند.

[عنوانهای مطالبی که در این گفتگو آمده]👇

🔻اميد به آينده

🔻آينده شغلي

🔻بي‌انگيزگي تحصيلي

🔻کيفيت آموزش

🔻خطر جامعه بي‌سواد

🔸متن کامل مطلب 👈اینجا

مقاله،‌ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle

⁠ 🔻آموزش و پرورش مهم ترین مساله

...شاید از نظر مردم مهم‌ترین مسأله‌ای که با آن دست به گریبان هستند، تورم، درآمد پایین و بیکاری و مسکن و غذا است. به طور قطع از نظر سلسله مراتب نیازهای بشر، این اولویت‌ها درست است، ولی اگر قدری به آینده نگاه کنیم، می‌بینیم که مسایل مهم‌تری هم داریم. از نظر بنده نظام آموزشی بویژه آموزش ابتدایی و متوسطه در وضعیت ناکارکردی مفرط قرار دارد و متأسفانه هیچ نوع سیاست‌گذاری مفید آموزشی نیز در جهت اصلاح این نظام فشل آموزشی نیز وجود ندارد.

🔘بخش مهمی از مشکلات اجتماعی بویژه در حوزه آسیب‌های اجتماعی نیز محصول همین ضعف است، که گروهی از دانش‌آموزان را کاملاً بیگانه با هنجارها و ارزش‌های مثبت و اخلاقی بار آورده است. اگر هم دانش‌آموزانی هستند که ویژگی‌های مثبت دارند، به طور مشخص تحت تأثیر خانواده هستند، به عبارت دقیق‌تر نظام آموزش عمومی ایران قادر نیست به عنوان یک نهاد مستقل، نقش مثبتی را در تربیت فرزندان این کشور برای آینده ایفا کند، همه بار تربیتی آنان همچنان بر دوش خانواده است. خانواده‌ای که خود درگیر مشکلات فزاینده‌ای شده و کمر آن زیر بار تأمین نیازهای اولیه خمیده شده است.

🔘مهم‌تر اینکه فقر خانواده موجب شده که از اقتدار آن بر فرزندان کاسته شود و در آینده احتمال ضد اجتماعی‌تر شدن نوجوانان و جوانان بیش‌تر خواهد شد، چرا که هیچ ساختار کنترلی بر آنها وجود ندارد، جز پلیس و قاضی که اینها نیز کارآیی لازم را ندارند چون بدون نهادهای نظارتی ایجابی مثل خانواده، آموزش و پرورش، رسانه و دین، آنها ناکارآمد هستند و هر چهار نهاد مذکور در ایران دچار ناکارآمدی مفرط شده‌اند و حتی در مواردی می‌توان گفت که ضد کارکردی هم هستند.

🔘تصور رسمی از مدرسه همان مکتب‌خانه‌های قدیم است با این تفاوت که مکتب‌خانه‌ها کارکرد تربیتی هم داشتند ولی مدرسه امروز فاقد این کارکرد است، زیرا نقش آموزگار را در آموزش کم؛ و آنان را تبدیل به ابزاری برای انتقال مطالب کتاب‌های درسی کرده است که نه خودشان اعتقاد جدی به آن دارند و نه دانش‌آموزان با آن همنوایی دارند، و نه حتی خانواده‌ها آن را قبول دارند.

🔘نظام آموزشی بیش از پیش دولتی و از بالا شده است و در عین حال سیاست‌گذاران این نظام نیز بسیار ضعیف و ناتوان‌تر از گذشته شده‌اند و در نهایت شکاف عمیقی میان آموزش رسمی با نیازهای واقعی دانش‌آموزان به وجود آمده که نیازهای خود را از طریق سایر شیوه‌ها، چون خانواده، رسانه‌های غیر رسمی و دوستان و آشنایان تأمین می‌کنند.

🔘مشکل واقعی نظام آموزشی در غیبت مردم، نخبگان و معلمان در شکل‌گیری آموزش اعم از موضوعات آموزشی و شیوه و نیز محتوای آموزش است. در هر سه زمینه شکاف عمیقی میان یک نظام آموزشی مطلوب با آموزش رسمی موجود دیده می‌شود. شیوه موجود مبتنی بر حفظیات، محتوای آنها بعضاً نادرست و سوگیرانه و موضوعات نیز به شدت بی‌ربط یا کم‌ربط با نیازهای روزمره و اولویت‌های جامعه است. و با توجه به وضعیت خطیر معیشت آموزگاران و بودجه کم آموزش و پرورش، تصور می‌رود که در ادامه وضع آموزش بدتر هم خواهد شد.

🔘مشکل اصلی طبقاتی شدن آموزش نیست، مشکل فراتر از آن است. مشکل ضد کارکردی شدن نهاد آموزش رسمی و انتقال وظایف آن به خانواده و رسانه است و چون خانواده دچار مشکلات ویژه خود است و رسانه رسمی نیز در قعر موقعیت تاریخی خود قرار دارد، وظیفه اجتماعی کردن نوجوانان و جوانان این کشور در عمل روی زمین مانده و تربیت آنان باری به هر جهت خواهد بود و این خطری است که آینده ایران را حتی بیش از کمبود آب تهدید می‌کند، چون نسلی که چنین رشد کنند، دیگر نمی‌توان آنها را به نقطه صفر آموزش برگرداند. نوجوانان تا سنین ۱۲ تا ۱۵ سالگی هر چه تربیت شوند، شده‌اند، دیگر به این راحتی نمی‌توانند تغییر بنیادی کنند.

🔘نظام اقتصادی ایران نیز در حداقل‌ها کار می‌کند، هر چند به عللی که جداگانه باید بحث شود در آینده نزدیک دچار نوعی عقب‌افتادگی می‌شود که آن را زمین‌گیر می‌کند، ولی چون بخش مهمی از اقتصاد در دستان مردم است، به هر حال حداقل‌هایی را دارد، و چون مشکلات آن موضوعیت عاجل دارند، لذا فشار برای اصلاح آنها بالاست. ولی نظام آموزشی چنین نیست، هم اینکه مردم و نخبگان به کلی از آن دور هستند و هم اینکه مشکلات آن به فوریت تبدیل به مسأله نمی‌شود.

🔘در هر حال امید می‌رود که کارشناسان این حوزه، بویژه آموزگاران بیش از گذشته نسبت به طرح مسایل این حوزه اقدام کنند، چون فعلاً مسأله منحصر شده به دستمزد و حقوق آموزگاران که البته مهم است، ولی این بخش آشکار کوه یخ مشکلات این نظام است و با وجود نیروهای به شدت ناکارآمد برای اداره این وزارتخانه، آینده بیش از آنکه به نظر می‌رسد خطیر خواهد بود.
#آموزش_پرورش
عباس عبدی روزنامه نگار

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

🔻تعلیم و تربیت در عصر ناصری

...رشد تعلیم و تربیت مدنی در گرو تأیید علمای دین و انحصار آنان بر چگونگی و میزان دست یابی به معرفت بود در بیشتر عصر ناصری دارالفنون یگانه مؤسسه غیر مذهبی دانشهای جدید بود از این استثنا که بگذریم در سراسر این دوره هیچ مدرسه ابتدایی متوسطه یا عالی جدید پیش از دهه آخر قرن‌نوزدهم میلادی در ایران به وجود نیامد. ناصرالدین، برخلاف اصلاح طلبان مصر وعثمانی، حتی برای آوردن جزء ناچیزی از آموزش غربی به کشورش بی اشتیاق و همچنان دو دل باقی ماند. به دارالفنون که زاده فکر صدر اعظم مقتولش امیر کبیر بود مباهات میکرد، و گاهی به کلاسهای آنجا می رفت و پیشرفت شاگردان را زیر نظر می‌گرفت ، ولی در باطن با آن سر عناد داشت و هرگز حاضر نشد که خود تأسیسات مشابهی بسازد یا دیگران را به این امر تشویق کند شاه در حقیقت هیچ وقت کاملاً به اهمیت تعلیم و تربیت جدید همچون ابزاری برای پیشرفت مادی مملکت نبرد و نگرانی اش از مخاطرات ناشی از دانش مغرب زمین تا حد زیادی با نظریات محافظه کارانه علمای همزمانش میخواند آموزش و پرورش عمومی به شیوه غربی به نظرش دعوتی برای نوآوری و در نهایت زمینه دگر اندیشی و انقلاب سیاسی بود. قدغن ساختن مسافرت خارج مگر برای مأموریت سیاسی و دولتی رویه ای که کم و بیش در اواخر سلطنتش پیش گرفت، موجب شد که تعداد تحصیل کردگان فرنگ در دوایر دولتی در سطح بسیار پایین بماند و آن معدودی نیز که در فرنگ تحصیل کرده بودند غالباً به اشتغالاتی بی ارتباط به تخصص شان گمارده شدند. فارغ التحصیلان #دارالفنون هم آن قدرنبودند که بتوانند زمام امور دولتی را از قبضهٔ دیوانیان قدیمی در بیاورند. لذا مفهوم تعلیم و تربیت برای اکثریت اهالی مملکت از مکتب و #مدرسه سنتی فراتر نمی رفت در چهار دیواری مدرسه نیز علما تمامی عناصر دگراندیشی را که امکان بالقوه اصلاح نظام تحصیلاتی مَدرَسی قدیم را داشتند به عقب می‌راندند اصحاب حکمت و پیروان مكاتب صوفیه و شیخیه منزوی و یا به حوزه های درسی دور دست پراکنده شدند.
سلطه اصولیه در اشاعه علم اصول فقه در مدارس مطلق العنان باقی ماند. از مخالفت علمای شرع که بگذریم فقدان شگرف مؤسسات #آموزش_پرورش به سبک نوین را دشوار بتوان به چیز دیگری جز نظریات شخصی شاه و چشم انداز محدود او در مورد مسئولیتهای دولت در امور عامه نسبت داد پافشاری او در انفاذ نظریات خود بی‌شک تا اندازه ای ناشی از قلت امکانات مالی حکومت قاجار هم بود، ولیکن درباره این امر نباید بیش از اندازه غلو کرد با وجود کم پولی مزمن حکومتِ #قاجار، شاه قادر بود مخارج طرحهای مورد نظر خود از قبیل ارتباطات، قشون، عمران شهری و البته کاخ سازی را تأمین کند به علاوه مشاوران خواستار نوآوری در زمینه های آموزشی و قضایی نیز در پیرامون او کم نبودند. شاه به حرفهای اینان گوش میداد ولی نه آن چنان جداً که بخواهد به‌دان‌ها جامه عمل بپوشاند. درعوض جنبه هایی از علوم قدیمه را که اگر نه صد درصد به سلیقهٔ اصولیه ولی به ضرر آنها نیز نبود، تشویق میکرد حمایت او از حکما از جمله از ملاهادی سبزواری و میرزا ابوالحسن جلوه و طرف داری گه گاهی اش از حاجی میرزا کریم خان کرمانی، پیشوای شیخیه کرمان، دو نمونه از این خط مشی بود اشتیاق شاه به حفظ وضعیت موجود بیش از هر چیز علت این گونه ابراز تفقدهای موازنه ساز بود و در نتیجه نمی توانست موجد تحولی اساسی چون ایجاد مدارس جدید یا نظام قضایی باشد.

منبع :کتاب قبله عالم، عباس امانت، ص ۵۴۰ و ۵۴۱

کانال مقاله ها  🌺 @eduarticle

⁉️آموزش و کلید‌واژه پولی‌سازی


هنگامی که سخنان [صحرایی]وزیر #آموزش‌_پرورش در یک برنامه زنده تلویزیونی و در توجیه آموزش پولی را که می‌گفت: شما اگر بخواهید ماشین مدل بالاتری سوار شوید، باید پول بیشتری بدهید! شنیدم، به یاد محوری‌ترین و البته عامیانه‌ترین شعار اقتصاد بازار یعنی «هرچه پول بدهی، آش می‌خوری» افتادم! منطق بازار در اقتصاد لیبرالی و شکل خشن‌تر آن یعنی اقتصاد نئولیبرالی این است که هرکس پول بیشتری دارد، می‌تواند از ابزارها، امکانات و سبک زندگی بهتری برخوردار باشد و کسی هم که پول ندارد، بی‌گمان شایستگی بهره‌مندی از این زندگی بهتر را ندارد و باید بسوزد و بسازد و بمیرد! البته هدف این یادداشت ورود به دعوای پرپیچ‌و‌خم و پایان‌ناپذیر چپ و راست نیست و کاری هم به این ندارم که به احتمال فراوان اقتصاد بازار در بسیاری از گستره‌ها توانسته و می‌تواند گره‌گشای بسیاری از دشواری‌های اقتصادی کشورها شود؛ اما... .

... اگرچه گاه‌گداری در سخنان دست‌اندرکاران کلید‌واژه‌هایی از عدالت آموزشی می‌شنویم، از آن میان در همین گفت‌و‌گوی تلویزیونی وزیر، اما به باور نگارنده و با توجه به رفتار و نگاه و شیوه مدیریت آنان، عدالت‌گریزی به‌ویژه در بخش آموزش کشور آشکار و هویداست. کسی که در یک برنامه تلویزیونی زنده مانند یکی از هواداران پر‌و‌پا‌قرص نئولیبرالیسم، برخورداری از آموزش کیفی را با ماشین مدل بالا! مقایسه می‌کند، پیامی روشن می‌فرستد که آموزش کالایی است که باید با پول آن را خرید. این پیام نه‌تنها در وزیر؛ بلکه چنان در استخوان‌بندی ساختار کنونی آموزش نفوذ کرده که کم‌و‌بیش در وجود همه معاونت‌های زیر دست وزیر نهادینه شده و به جان بدل شده‌ است.

🔸متن کامل مطلب در سایت ما 👈اینجا

کانال مقاله ها  🌺 @eduarticle

🟦مشق #نئولیبرالیسم در مدرسه

یادگیری و آموزش حقِّ همۀ انسان‌هاست و باید همۀ انسان‌ها، جدای از زبان و نژاد و ثروت بتوانند آموزشی هم‌سطح داشته باشند و نباید این تفاوت‌ها باعث ایجاد وضعیتی شود که گروهی از آموزش بازداشته شوند و یا آموزشی بی‌کیفیت داشته باشند و در مقابل گروه اندکی به دلیل داشتن ثروت و سرمایۀ اقتصادی و یا به دلایل دیگر از #آموزش باکیفتی نسبت به دیگران برخوردار باشند. این وظیفۀ خطیر به آموزش و پرورش سپرده شده است تا با ایجاد شرایط مطلوب امکان آموزش همۀ انسان‌ها را به وجود آورد تا هر کس بنا بر استعداد و توانایی و علایقش ‌رشد معقول و منطقی‌ای داشته باشد. در ایران نیز نهاد آموزش و پرورش وظیفه دارد امکانات لازم را فراهم کند تا هرکسی که خواستار تحصیل است، بتواند به امر یادگیری بپردازد. به عبارت دیگر دولت مؤظّف است امکانات لازم برای تحصیل همۀ مردم را در اختیار آنان قرار دهد و این اصل به صراحت در اصل سی قانون اساسی بیان شده است. طبق این اصل، نباید سیاست‌هایی را در پیش گرفت که آموزش، کالایی و پولی‌سازی شود و منطق بازار و سود و زیان بر آن غالب شود و افراد بتوانند آن‌را خریداری کنند. این وضعیت منجر به کالایی‌سازی و رقابت و در نهایت انحصارطلبی می‌شود و باعث دریافت آموزشی نابرابر خواهد شد که #عدالت یکی از قربانیان آن است و مقوم جامعۀ طبقاتی است که در آن اصول انسانی پایمال و حقوق طبیعت و موجودات دیگر بازیچۀ سوداگران می‌شود.

🔸ادامه مقاله در سایت بانک مقاله ها 👈اینجا

کانال مقاله ها  🌺 @eduarticle