ایران بریفینگ

…بچه‌ها تیر خوردم… فقط نمیرم!
این، صدای عرفان زمانی بود و شما او را کشتید، نه فقط نکشتید، خفه‌اش کردید.گلوله زدید.پا گذاشتید روی گردنش.
مردم را تهدید کردید و بعد، تماشا کردید که نفسش قطع شود.

#عرفان_زمانی ۲۳ سال داشت،کارگر بود. دانشجو بود.اسم دخترش را هم انتخاب کرده بود: «روشنا»

اما شما نگذاشتید پدر شود.نه فقط جانش را گرفتید،آینده‌اش را هم بلعیدید.فکر کردید عرفان را دفن کردید؛ اما بذرش را کاشتید،او یکی بود،اما حالا هزاران نفر به‌جای او فریاد می‌زنند. هزاران نفر به‌جای او نفس می‌کشند و روزی خواهد آمد،روزی که همان پوتینی که روی گردنش گذاشتید،زیر پای ما خرد خواهد شد.

«عرفان زمانی، کارگر ۲۳ ساله که در محله «شعرباف» از فاصله نزدیک با شات‌گان هدف قرار گرفت. گلوله از پشت به پهلو و کلیه عرفان آسیب زده بود و شاهدان می‌گویند او در آن لحظه به گیلکی گفته بود: «بچه‌ها من تیر خوردم. فقط نمیرم.»
او نگران بوده است که کسی به مادرش خبر ندهد.
از این محل تا بیمارستان «شفا» فاصله زیادی نیست و می‌شد جان عرفان را نجات داد اما به گفته شاهدان، وقتی او کف خیابان افتاده و در حال خون‌ریزی بوده است، ماموران بالای سرش ایستاده و با تهدید مردم و شلیک هوایی، مانع از رساندن عرفان به بیمارستان شده بودند.
در تصاویر ثبت‌ شده از این جنایت، یکی از ماموران را می‌بینیم که پایش را روی گردن او گذاشته و مثل شکارچیان، ژست پیروزی گرفته است.
عرفان اهل سیاهکل بود و برای شرکت در اعتراض‌ها به لاهیجان می‌رفت. وقتی سه ساله بود، پدرش آن‌ها را ترک کرد و او همراه مادرش از تهران به ولایت اجدادی کوچ کردند. از نوجوانی اهل کار بود و از کابینت‌سازی تا ساختمان‌سازی، و‌در آخر نجاری شغل‌های مختلفی را تجربه کرده بود. هم‌زمان درس هم می‌خواند و دانشجو بود.»

یکی از مخاطبان ایران بریفینگ درباره عرفان می‌گوید: «از سمیه ابراهیم‌پور، مادر عرفان بنویسبد، او در در تنهایی عظیمی فرو رفته است که با تنهایی‌ خود در تمام سال‌های بزرگ‌ کردن عرفان بدون پدر، قابل مقایسه نیست. مثل یک کشتی بی‌لنگر، مثل غریقی در دل اقیانوس، سمیه با موج‌ها می‌رود و از درون مویه می‌کند.»
‏#روز_جهانی_کارگر #علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

❤9👍2🔥2

665 views11:06