#در_باب_مرگ ۴

...اگر روی قبرها می زدیم و از مردگان سوال می کردیم آیا دوست دارند باز هم #زنده شوند، سرهای خود را به نشان نفی تکان می دادند. در ضیافت #افلاطون عقیده ی #سقراط نیز همین است، و حتی #ولتر شاد و خوش مشرب نیز اعتراف می کند که " ما زندگی را دوست داریم، اما در کل #نیستی هم نکات مثبت خود را دارد... من نمی دانم زندگی ابدی چیست، اما این زندگی فعلی شوخی ناجوری است." ...

#شوپنهاور
#جهان_همچون_اراده_و_تصور
ص۹۱۷

📖 @philosophibisansoor

#در_باب_مرگ ۱۲

... واضح است که از دست دادنِ چیزی که فقدانش احساس نمی شود نمی تواند شر باشد؛ لذا این که وجود نخواهیم داشت باید به اندازه ی این که وجود نداشته ایم موجبِ آزردگی و ناراحتی ما شود. بنابراین، از منظر #شناخت، مطلقا به نظر نمی رسد پایه و اساسی برای ترس از #مرگ وجود داشته باشد؛ بلکه #آگاهی عبارت است از شناسایی، و از این رو برای آگاهی، مرگ هیچ شری نیست. به علاوه واقعیت این است که این بخشِ شناسنده ی خودِ ما نیست که از مرگ می ترسد، بلکه fuga mortis (گریز از مرگ) فقط و فقط از #اراده ی کوری ناشی می شود که هر چیز زنده ای سرشار از آن است. اما همان طور که پیش از این اشاره کردیم، این fuga mortis ذاتیِ هر چیز #زنده است، چرا که این اراده ی زندگی است و کل ماهیت درونی اش عبارتست از شوق به زندگی و هستی. #شناخت اصلا ذاتیِ آن نیست، بلکه صرفا در نتیجه ی عینیت یابیِ #اراده در افرادِ جانوری ظاهر می شود. حال اگر اراده به واسطه ی شناخت، مرگ را به عنوانِ پایان #پدیدار ی که خود را با آن یکی کرده، و لذا خود را محدود به آن دیده، مشاهده کند، کلِ ماهیتِ آن با تمام توانش به مبارزه با مرگ بر خواهد خواست...

#جهان_همچون_اراده_و_تصور
ص۹۱۹ و ۹۲۰
#شوپنهاور
📖 @philosophibisansoor

#در_باب_مرگ ۴

...اگر روی قبرها می زدیم و از مردگان سوال می کردیم آیا دوست دارند باز هم #زنده شوند، سرهای خود را به نشان نفی تکان می دادند. در ضیافت #افلاطون عقیده ی #سقراط نیز همین است، و حتی #ولتر شاد و خوش مشرب نیز اعتراف می کند که " ما زندگی را دوست داریم، اما در کل #نیستی هم نکات مثبت خود را دارد... من نمی دانم زندگی ابدی چیست، اما این زندگی فعلی شوخی ناجوری است." ...

#شوپنهاور
#جهان_همچون_اراده_و_تصور
ص۹۱۷

📖 @philosophibisansoor

#در_باب_مرگ ۱۲

... واضح است که از دست دادنِ چیزی که فقدانش احساس نمی شود نمی تواند شر باشد؛ لذا این که وجود نخواهیم داشت باید به اندازه ی این که وجود نداشته ایم موجبِ آزردگی و ناراحتی ما شود. بنابراین، از منظر #شناخت، مطلقا به نظر نمی رسد پایه و اساسی برای ترس از #مرگ وجود داشته باشد؛ بلکه #آگاهی عبارت است از شناسایی، و از این رو برای آگاهی، مرگ هیچ شری نیست. به علاوه واقعیت این است که این بخشِ شناسنده ی خودِ ما نیست که از مرگ می ترسد، بلکه fuga mortis (گریز از مرگ) فقط و فقط از #اراده ی کوری ناشی می شود که هر چیز زنده ای سرشار از آن است. اما همان طور که پیش از این اشاره کردیم، این fuga mortis ذاتیِ هر چیز #زنده است، چرا که این اراده ی زندگی است و کل ماهیت درونی اش عبارتست از شوق به زندگی و هستی. #شناخت اصلا ذاتیِ آن نیست، بلکه صرفا در نتیجه ی عینیت یابیِ #اراده در افرادِ جانوری ظاهر می شود. حال اگر اراده به واسطه ی شناخت، مرگ را به عنوانِ پایان #پدیدار ی که خود را با آن یکی کرده، و لذا خود را محدود به آن دیده، مشاهده کند، کلِ ماهیتِ آن با تمام توانش به مبارزه با مرگ بر خواهد خواست...

#جهان_همچون_اراده_و_تصور
ص۹۱۹ و ۹۲۰
#شوپنهاور
📖 @philosophibisansoor

◾️همه از مرگ می‌ترسند، من از زندگی سمج خودم!
چقدر هولناک است وقتی که مرگ آدم را نمی‌خواهد و پس می‌زند! تنها یک چیز به من دلداری می‌دهد، دو هفته پیش بود در روزنامه خواندم که در اتریش کسی سیزده بار به انواع گوناگون قصد خودکشی کرده و همه‌ی مراحل آنرا پیموده： خودش را دار زده ریسمان پاره شده، خودش را در رودخانه انداخته، او را از آب بیرون کشیده‌اند و غیره...
بلاخره برای آخرین بار خانه را که خلوت دیده با کارد آشپزخانه همه‌ی رگ و پی خودش را بریده و این دفعه‌ی سیزدهمین می‌میرد!
این به من دلداری می‌دهد!

#صادق_هدایت
#زنده_به_گور

@philosophibisansoor