🔷💠🔹🔹
@AdabSar
#پرسش_و_پاسخ
پرسش #محمدرضا_مظاهری
درود
از کوشش شما دوستان گرامی در راستای گسترش پارسی گویی سپاسگزاری میکنم.
چرا نویسندگان بزرگوار ادبسار همچون جناب میلاد فرخ وند، واژه "عربی" را "اربی" می نویسند؟ به چه دلیلی درست آن"اربی"است؟
با سپاس فراوان
پاسخ #میلاد_فرخ_وند
با درود
هرگاه نامی بیگانه به یک زبان اَندَر(وارد) می‌شود باید از ویژگیِ گفتار و دستورِ زبانِ گیرنده پیروی کند.
آیا اگر بخواهیم یک نام هندی را به پارسی تَرابنویسیم با همان دبیره‌ی(خت/#خط) سانسکریت بازمی‌نویسیم‌اش؟
پاسخ "نه" است.
افسوسمندانه چنین رویکردی در برابرِ نام‌های اربیِ اندرشده به پارسی نبوده و دستورِ نگارشِ دبیره‌ی پارسی را نابهنجار کرده است؛ تا آنجا که برخی نام‌های پارسی را نیز با وات‌های بیگانه می‌نویسند.
واژه‌ی "عربی" در زبانِ پارسی به گونه‌ی "اَربی" خوانده می‌شود زیرا در زبانِ پارسی واتِ(#حرف) "ع" نداریم، پس نوشتن آن به دیسه‌ی(شکلِ) "عربی" نادرست است.
همانگونه که می‌دانید وات(حرف)های «ع»، «ح»، «ص»، «ض»، «ط» و «ظ» پارسی نیستند و بیگانه به شمار می‌روند و در راستای درست‌نویسی باید این وات‌ها را از نوشتار و دبیره‌ی پارسی زدود.★
به پیروی از این نکته بهتر است برای نمونه، «عرب» را «ارب» و «عربی» را «اربی» نوشت. همچنین نام‌هایی مانند اصفهان، آفریقا، عربستان، فلسطین را پی به پی(به ترتیب) اسپهان/سپاهان، آفریکا، اربستان، فلستین/پلستین نوشت.
پی‌نوشت:
★ وات "ث"و "ذ" پارسی‌اند ولی بهتر است نوواژه‌ها و نام‌هایی که به پارسی بازنویسی می‌شوند را با این وات‌ها ننوشت و کاربرد این دو وات به واژه‌های دیرینه کرانمند(#محدود) بماند زیرا گویِشوَران امروزی میان «ث» با «س» و «ذ» با «ز» جدایی نمی‌گذارند.
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
#پرسش_و_پاسخ
پرسش #محمدرضا_مظاهری
درود
از کوشش شما دوستان گرامی در راستای گسترش پارسی گویی سپاسگزاری میکنم.
چرا نویسندگان بزرگوار ادبسار همچون جناب میلاد فرخ وند، واژه "عربی" را "اربی" می نویسند؟ به چه دلیلی درست آن"اربی"است؟
با سپاس فراوان
پاسخ #میلاد_فرخ_وند
با درود
هرگاه نامی بیگانه به یک زبان اَندَر(وارد) می‌شود باید از ویژگیِ گفتار و دستورِ زبانِ گیرنده پیروی کند.
آیا اگر بخواهیم یک نام هندی را به پارسی تَرابنویسیم با همان دبیره‌ی(خت/#خط) سانسکریت بازمی‌نویسیم‌اش؟
پاسخ "نه" است.
افسوسمندانه چنین رویکردی در برابرِ نام‌های اربیِ اندرشده به پارسی نبوده و دستورِ نگارشِ دبیره‌ی پارسی را نابهنجار کرده است؛ تا آنجا که برخی نام‌های پارسی را نیز با وات‌های بیگانه می‌نویسند.
واژه‌ی "عربی" در زبانِ پارسی به گونه‌ی "اَربی" خوانده می‌شود زیرا در زبانِ پارسی واتِ(#حرف) "ع" نداریم، پس نوشتن آن به دیسه‌ی(شکلِ) "عربی" نادرست است.
همانگونه که می‌دانید وات(حرف)های «ع»، «ح»، «ص»، «ض»، «ط» و «ظ» پارسی نیستند و بیگانه به شمار می‌روند و در راستای درست‌نویسی باید این وات‌ها را از نوشتار و دبیره‌ی پارسی زدود.★
به پیروی از این نکته بهتر است برای نمونه، «عرب» را «ارب» و «عربی» را «اربی» نوشت. همچنین نام‌هایی مانند اصفهان، آفریقا، عربستان، فلسطین را پی به پی(به ترتیب) اسپهان/سپاهان، آفریکا، اربستان، فلستین/پلستین نوشت.
پی‌نوشت:
★ وات "ث"و "ذ" پارسی‌اند ولی بهتر است نوواژه‌ها و نام‌هایی که به پارسی بازنویسی می‌شوند را با این وات‌ها ننوشت و کاربرد این دو وات به واژه‌های دیرینه کرانمند(#محدود) بماند زیرا گویِشوَران امروزی میان «ث» با «س» و «ذ» با «ز» جدایی نمی‌گذارند.
@AdabSar
🔷💠🔹🔹