زادروز جاویدنام فرهام نیکپور، بر سر مزارش

آمل، ۷ اردیبهشت ۱۴۰۲

پدر فرهام نیک‌پور در زادروز فرزندش که تازه بیست ساله می‌شد، بر سر مزارش شامپاین باز کرد.

او ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«کاش میشد با هم برقصیم و بنوشیم ....ولی افسوس...
امروز بیست ساله میشی و من و مادرت از همین جا برات بوسه می‌فرستیم و دعا میکنیم راهت پر رهرو باشه . عزیز بابا تولدت مبارک»

farhad_cx

فرهام نیکپور، جوان ۲۰ ساله، ۳۰ شهریور در آمل بازداشت شد.
هنگام بازداشت و زندان به شدت مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفته بود.
او پس از آزادی در تاریخ ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ بعد از دریافت احضاریه دوباره به دادسرا، خودکشی کرد و جان باخت.

مادر فرهام در مراسم چهلم او گفت: «پسرم یه مرگ‌خاموش داشت، ولی صداشو‌ همه شنیدند. صداش جهانی شد. حالا فرهامم، من صدای تو میشم. من دادخواه تو میشم. من انتقام تمام اون روزها رو‌ ازشون می‌گیرم. تمام اون شکنجه‌ها، تمام اون کتک‌ها. من دادخواه تو میشم. من رهرو راه تو میشم. و فقط‌ میخوام یاد و‌ نام تورو جاوید نگهدارم.»

#فرهام_نبکپور #مهسا_امینی #آمل #انقلاب_ملی
#یاری_مدنی_توانا #فرهام_نیک_پور

@Tavaana_TavaanaTech

با نزدیک شدن به سالگرد جان‌باختن عزیزانمان، نیروهای حکومت تلاش می‌کنند، دسترسی به مزار جان‌باختگان راه آزادی را سخت‌تر کنند. در آمل نرده‌های مشرف به مزار غزاله چلابی را از جا درآوردند و به جایش دیوار سیمانی کشیدند.

مادر غزاله چلابی در واکنش به این موضوع، ضمن انتشار تصاویری از دخترش و مزار او نوشت:
«سیزدهم مردادماه ۱۳۶۸برابر بود با اول محرم همان سال که تو دختر کوچولوی زیبا خونه‌مون رو با اومدنت روشن کردی.
دهمین روز تولدت که من باید به رسم خودمون حمام دهم میرفتم برابر بود با روز عاشورای حسینی
امسال عاشورای حسینی در حالی برگزار می‌شود که تو و جوانان بسیاری از این وطن به خون نشسته در میان ما نیستید.
غزالم زیبای من، وقتی تو را با ظالمانه‌ترین شکل ممکن از ما جدا کردند قاتلان و مزدوران حکومتی بدن فیزیکی تو را در گوشه‌ترین جای یک امام‌زاده به خاک سپردند. کوردلان فکر می‌کردند اگر مزار تو در گوشه‌ای در جای تنگی قرار بگیرد کسی نمی‌تواند برای عرض ادب و احترام حاضر گردد. دوربینی هم در کنجی نصب کردند امااااااا مردم از جای جای وطن ، از زن ومرد و پیر و جوان در کنار مزارت حاضر شدند و ما را تنها نگذاشتند.
امسال عاشورا به بهانه اینکه همه هییت‌های عزادار حسینی از کنار مزارت عبور می.کنند از ترسشان برای اینکه آثار جنایت خود را مخفی کنند تمام نرده‌های آهنی دور امامزاده را کنده و بجایش بلوک سیمانی کردند .این نخود مغزها نمی‌داننند که راهت و آرمانت در قلب تک تک ایرانیان و همه آزدگان جهان به ثبت رسیده است.
یادت مانا🕊راهت پر رهرو✌️✌️زنده باد آزادی وطن ✌️✌️🕊🕊#نه_به_جمهوری_اسلامی #انقلاب مهسا #انتقام-میگیریم »

@fateme.mojtabaei.2113

- این تصاویر را مخاطبان توانا با وجود جو امنیتی، خطر کردند و تهیه کرده و برای ما ارسال کرده‌اند.

- لازم به ذکر است، تصاویری به دست ما رسیده که نشان می‌دهد در شهرستان بوکان هم در راه دسترسی به مزار جان‌باختگان راه آزادی موانعی ایجاد کرده‌اند.

#غزاله_چلابی #آمل #مهسا_امينى #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گروه موزیک هیأت طایفه نیاکی از طوایف شهر آمل امروز و در روز عاشورا با لباس‌های سفید مقابل مزار جاویدنام غزاله چلابی حاضر شدند و با نواختن موزیک در حضور مادر او به این جانباخته انقلاب ایران ادای احترام کردند.
چند روز پیش کنار مزار غزاله چلابی دیوار کشیدند تا از دیدرس مردم دور باشد، اما مردم آنجا را گلباران کردند و روی دیوار شعار «زن، زندگی، آزادی» را نوشتند.
این همدلی و همبستگی ستودنی است و همین است که پایه‌های رژیم تبهکار را به لرزه می‌اندازد.

#غزاله_چلابی #آمل #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیویی به دست ما رسیده که نشان می‌دهد، خیابان‌های اطراف محل مزار جاویدنام غزاله چلابی با موانع بتنی بسته شده است‌.
طبق گزارش‌های دریافتی از شهروندان، از روز گذشته تعداد زیادی نیروهای نظامی یگان ویژه با تجهیزات کامل در خیابان‌های شهر مستقر شده‌اند.
لازم به ذکر است، در هفته گذشته نرده‌های امام‌زاده قاسم را کنده و به جایش دیوار بتونی گذاشتند تا مزار غزاله چلابی در دیدرس مردم نباشد. اما در روز عاشورا گروه‌ موسیقی طایفه نیاکی با اجرای موزیک به غزاله چلابی ادای احترام کردند و در پی آن اعضای آن احضار شدند و از آن‌ها اعتراف اجباری گرفته شد.

#غزاله_چلابی #مهسا_امينى
#آمل #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فرهام (ابراهیم)نیک پور، شهروند ساکن آمل و یکی از بازداشت شدگان خیزش زن،زندگی،آزادی در روز سی شهریور ۱۴۰۱ بود که با کمک به چند نفر از زخمی شدگان در روز اعتراضات در درمانگاه بازداشت شد و او ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۱ مدت کوتاهی پس از آزادی به دلیل فشارهای امنیتی و قضایی و آسیب‌های ناشی از شکنجه در دوران بازداشت به زندگی خود پایان داد.

ثمین راعی، مادر فرهام در مراسم چهلم او گفت: «پسرم یه مرگ‌خاموش داشت، ولی صداشو‌ همه شنیدند. صداش جهانی شد. حالا فرهامم، من صدای تو میشم. من دادخواه تو میشم. من انتقام تمام اون روزها رو‌ ازشون می‌گیرم. تمام اون شکنجه‌ها، تمام اون کتک‌ها. من دادخواه تو میشم. من رهرو راه تو میشم. و فقط‌ میخوام یاد و‌ نام تورو جاوید نگهدارم.»

فرهاد نیکپور، پدر فرهام در اردیبهشت ۱۴۰۲ در زادروز فرزندش که تازه بیست ساله می‌شد، بر سر مزارش شامپاین باز کرد و در صفحه اینستاگرامش نوشت:
«کاش میشد با هم برقصیم و بنوشیم ....ولی افسوس...
امروز بیست ساله میشی و من و مادرت از همین جا برات بوسه می‌فرستیم و دعا میکنیم راهت پر رهرو باشه»

ساخت تندیس از فرهاد پوریاری
farhad_pouryari

#فرهام_نیکپور #آمل #زن_زندگی_آزادی #مرد_میهن_آبادی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تصاویری از مراسم تشییع پیکر، جاویدنام جواد روحی

روستای کلیکان آمل، ۹ شهریور ۱۴۰۲

جواد روحی ۳۵‌ساله، لیسانس حقوق و اهل یکی از روستاهای آمل بود. جواد از جمله سه متهم پرونده آتش‌سوزی یک کیوسک پلیس راهنمایی و رانندگی در ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در ‎نوشهر بود.
او دی ماه سال گذشته توسط دادگاه انقلاب ‎ساری به اتهامات افساد‌فی‌الارض، محاربه و ارتداد به سه بار اعدام محکوم شده بود.

دیوان عالی کشور در خرداد ماه هر سه حکم اعدام او را رد و پرونده را برای رسیدگی مجدد به شعبه هم‌عرض ارجاع داده بود.

دادگاه انقلاب ساری اما عامدانه و با وجود آگاهی نسبت به شرایط جسمانی و روانی وخیم او از آزادی جواد به قید وثیقه خودداری کرد.

جواد در دوران بازداشت تحت شکنجه و آزارهای جسمی و روانی شدیدی قرار داشت.

امروز خبرگزاری میزان، رسانه قوه قضاییه در توجیه علت مرگ جواد روحی، از بیمار بودن او پیش از بازداشت نوشت، خود این موضوع عذر بدتر از گناه است. چرا یک فرد با آن وضعیت ادعایی را در زندان نگه داشتید؟ چرا شکنجه‌اش کردید؟!
جواد روحی در بازجویی‌ها بیش از چهل روز تحت شکنجه‌ و آزار بود. حبس در سردخانه،فریز کردن بیضه‌ها،شوک برقی،ضرب و شتم، شلاق،تهدید با اسلحه از شکنجه‌هایی بود که او در انفرادی تحمل کرده بود و‌ در اثر آن با مشکلات جسمانی متعددی مواجه شد…

مرگ جواد روحی، یک قتل حکومتی است و نه فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم.

#جواد_روحی #آمل #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تصویری از مزار جاویدنام جواد روحی
روستای کلیکان آمل

ارسالی مخاطبان توانا

«درود توانا.
الان که این عکس رو می‌فرستم تازه از سر خاک جاوید نام جواد روحی برمی‌گردم.
سکوت بود وغم و سردی خاک»

جواد روحی ۳۵‌ساله، لیسانس حقوق و اهل یکی از روستاهای آمل بود. جواد از جمله سه متهم پرونده آتش‌سوزی یک کیوسک پلیس راهنمایی و رانندگی در ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در ‎نوشهر بود.
او دی ماه سال گذشته توسط دادگاه انقلاب ‎ساری به اتهامات افساد‌فی‌الارض، محاربه و ارتداد به سه بار اعدام محکوم شده بود.

دیوان عالی کشور در خرداد ماه هر سه حکم اعدام او را رد و پرونده را برای رسیدگی مجدد به شعبه هم‌عرض ارجاع داده بود.

دادگاه انقلاب ساری اما عامدانه و با وجود آگاهی نسبت به شرایط جسمانی و روانی وخیم او از آزادی جواد به قید وثیقه خودداری کرد.

جواد در دوران بازداشت تحت شکنجه و آزارهای جسمی و روانی شدیدی قرار داشت.

زمانی که جواد روحی بعد از چند روز بازجویی اولیه به بازداشتگاه «شهید کاظمی ساری» متعلق به اطلاعات سپاه واقع در زندان تیرکلای این شهر، منتقل شد «از شدت شکنجه و ترس، اختیار ادرارش را از دست داده بود و قدرت تکلم هم نداشت». نهاد بازداشت‌کننده جواد روحی اطلاعات سپاه بود و طی روزهای بعد از آن، و در همان بازداشتگاه بارها و بارها بازجویی شد. بر اثر فشارهای بازجویی در روزهای اول توان حرکت خود را هم از دست داده بود و با توجه به عدم کنترل ادرار، شرایط برای سایر هم‌سلولی‌هایش هم غیرقابل تحمل شده بود و از این رو بار دیگر او را به انفرادی منتقل کردند. در جریان این بازجویی‌ها یکی از شب‌ها وضعیت او چنان وخیم شد که جواد روحی را عریان به میان کریدور بند منتقل کرده و برای کنترل علایم حیاتی دکتر را همانجا بالای سر او بردند.
جواد روحی بعد از مدتی در سلول خود دچار وسواس شده و لااقل روزی ده‌بار به حمام می‌رفت و می‌گفت که این کار به او آرامش می‌دهد.»

#جواد_روحی #آمل #مهسا_امینی #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز زادروز عرفان رضایی است، جوانی که قرار بود امروز بیست و دو سالگی‌اش را جشن بگیرد، ولی جنایتکاران نگذاشتند. عرفان جوان دلاوری بود که باید درباره شرح شجاعت او داستان‌ها نوشت. او در صف اول حضور یافته و الهام‌بخش سایر مبارزان بود. وقتی عکس خامنه‌ای را پاره می‌کرد، غزاله چلاوی هم آن پایین بین جمعیت حضور داشت و اشک شوق می‌ریخت. عرفان برای تغییر آمده بود و با جان و دل ایستاده بود. امثال عرفان، غزاله، محسن مالمیر، جواد روحی، محمد حسن‌زاده، شهریار محمدی، نیکا شاکرمی و سایر جوانان دلیر میهن آمذه بودند تا کار را تمام کنند. بلی برای تمام کردن کار نیاز به شهامتی از جنس شهامت این عزیزان داریم.
مادر عرفان چندی پیش نوشته بود:
«من اما با افتخار می‌گویم ...
عرفانم به عمد از سفر طبیعت‌گردی، زودتر از‌ موعد برگشت و در جواب منعِ مادربزرگش، از شرکت در این اعتراضات  گفت : ( چرا نرم؟ اتفاقا صف اول میرم!)

و پسر من در صف اول جلوی مردم ایستاد.
پسرم از بیلبورد برای پاره‌کردن عکس (او) بالا رفت.
ضربه‌ای که برای پاره کردنش به تصویر زد ... صدایش...
صدایش ‌‌‌..
گوش‌نوازترین صدای این روزهاست وقتی برای هزارمین بار کلیپش را می‌بینم . _ آخ کسی که فیلمش را گرفتی .‌‌...آرزو می‌کنم تنت سالم و روزگار بر وقف مرادت باشد ‌._

بعد جلوی صف به سمت ماشین ضد اعتراضات (به گفته خودشان ضد شورش) حمله کرد. روی ماشینِ  در حال حرکت پرید ...
_ آخ فیلمبردار ‌..آخ فیلمبردار .‌‌..دستانت را بوسه باران می‌کنم ‌...._ »

روایت است که در ساعات آخر زندگی، عرفان پرچم ایران را روی شانه‌اش حمل می‌کرد. آری او برای ایران و برای آزادی جنگید و جانش را نثار کرد.
مادرش را منع کرده‌اند که برای زادروز او بر سر مزارش حاضر شود، ولی یاد عرفان در دل میلیون‌ها ایرانی زنده است و شرح شهامتش در کتاب‌های درسی ایران پس از پیروزی خواهد آمد. او الهام‌بخش جوانان بسیاری است که پای در راه می‌گذارند. عرفان بذر شد و هزاران دلاور خواهد رویاند و سرانجام نور بر ظلمت پیروز خواهد شد و نقش برجسته عرفان و عرفان‌ها در پیروزی از خاطر نخواهد رفت.

- عرفان رضایی، معترض ۲۱ ساله، روز ۳۰ شهریور در آمل هدف گلوله سرکوبگران قرار گرفت و کشته شد.


#عرفان_رضایی #آمل #یادمون_نمیره #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شش روز مانده به سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی

جمهوری اسلامی، از همه‌چیز می‌ترسد، حتی از قبرستان!

با نزدیک شدن سالگرد قتل حکومتی مهساامینی، علاوه بر افزایش بازداشت معترضان و بستگان کشته‌شدگان در خیزش انقلابی ۱۴۰۱، اقداماتی از جمله نصب دوربین‌های امنیتی، دیوارکشی اماکن دولتی و بستن آرامستان‌ها شدت پیدا کرده است.

نصب دوربین در ورودی آرامستان «آیچی»سقز و خیابان‌های پر تردد سنندج، بستن ورودی آرامستان مهاباد، دیوارکشی اطراف ساختمان فرمانداری #آمل، شهرداری سیرجان و ساختمان حفاظت اطلاعات رشت از جمله این اقدامات امنیتی است که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده‌ است.
پیش از این تلاش کردند تا در بوکان دسترسی به مزار جان‌باختگان راه آزادی را سخت کنند. در اراک اطراف مزار مهرشاد شهیدی را به همین منظور تغییر دادند، در آمل جلوی مزار جاویدنام غزاله چلابی دیوار کشیدند!

فکر می‌کنند با این کارها بقای حکومتشان بیشتر می‌شود؟ فکر می‌کنند عدم رضایت مردم کاهش می‌یابد؟ فکر می‌کنند می‌توانند جلوی طغیان مردم را بگیرند؟

باید ببینیم و تعریف کنیم. ...

#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیوهایی منتشرنشده از روز ۳۰ شهریور آمل به دست ما رسیده است.
تصاویری از روز با شکوهی که مردم آمل شهر نیروهای سرکوبگر را به عقب رانده و فراری دادند.
پیشتر تصاویر دیگری از این روز منتشر کرده‌ایم که نشان می‌داد مردم عکس خمینی و خامنه‌ای را پایین کشیدند و پاره کردند و روی خودروی زرهی ضدشورش می.پرند و آن‌ها را به عقب می‌رانند.

این قدرت مردم متحد است که رژیم را ترسانده است و خواب از چشمان دیکتاتور ربوده است.

سی شهریور همان روزی است که غزاله چلابی و عرفان رضایی در آمل کشته شدند ...
اما چیزی نمانده بود که شهر سقوط کند.

#آمل #علیه_فراموشی #مردم_متحد #اتحاد_رمز_پیروزی #تکثیر_شهامت #مهسا_امینی #عرفان_رضایی #غزاله_چلابی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فرزانه برزه‌کار، مادر جاویدنام عرفان خزابی، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«عرفانم
حتی اگر روزی نتوانم در این صفحه مجازی اسمت را فریاد بزنم
حتی اگر هزاران دوربین بر مزارت نصب کنند
جلوی زائرانت را بگیرند، جلوی سالگرد و تولدت را بگیرند
دنیا چشم از تو برنمی‌دارد
دنیا آن پسر شجاع و بی باک که جلوی هزاران دوربین و اسلحه و نیرو قدعلم کرد را فراموش نمی‌کند.
دنیا آن پسر شجاعی که گفت من جلوتر از همه حقم را فریاد میزنم
و جلوتر از همه سینه سپر کرده بود را فراموش نمی‌کند.
دنیا آن پسری که حرفش حرف بود را فراموش نمی‌کند.
دنیا اولین اولین بلاگردان وطن در شهر آمل را فراموش نمی‌کند.
دنیا عرفان و میدان هفده شهریور آمل را فراموش نمی‌کند.
تو مظهر پاکی ونماینده رشادت و فداکاری هستی
نیاز به مهر و امضا نیست
تو در دل‌ها، تو در یادها و افکار مردمت حک شدی.
تو زنده هستی و زنده می‌مانی.
مرگ تنها توانست از تو گودالی پرکند.»


- عرفان رضایی، معترض ۲۱ ساله، روز ۳۰ شهریور در آمل هدف گلوله سرکوبگران قرار گرفت و کشته شد. عرفان در صف اول مبارزان بود، همان جوانی که شجاعانه روی ماشین قوای سرکوبگر پرید، همان که رفت بالای بیلبورد و عکس خامنه‌ای را پاره کرد، شهامت و دلاوری مثال زدنی عرفان را مگر می‌توان فراموش کرد؟ عرفان سرمشق بسیاری از جوانان شده است.


#عرفان_رضایی #آمل #یادمون_نمیره #دادخواهی #نه_فراموش_میکنیم_نه_میبخشیم #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

زادروز سینا لوح‌موسوی؛ نوجوان ۱۶ ساله‌ای که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، روز ۳۰ شهریور ماه با گلوله سرکوبگران در شهر آمل کشته شد

آخرین روز تابستان است، سینا که عاشق و دلداده فوتبال است، پس از تمرین همراه با دوستانش در حال برگشت به خانه است که شلوغی‌های خیابان او را به سمت خود می‌کشد. روبروی فرمانداری آمل، ماموران به سمت جمعیت حمله می‌کنند و به سوی‌شان شلیک می‌کنند. مردم پراکنده شده هر کدام به‌سویی می‌روند. در این میان تیری جنگی به زیر بغل سینا می‌خورد و او غرق در خون روی زمین می‌افتد. روی زمین افتاده و کوله‌پشتی تازه‌اش که مادرش براش خریده غرق خون می‌شود. خون تمام پیراهنش و تنش را سرخ سرخ می‌کند و جان شیرینش را از دست می‌دهد.

پیکر بی جان سینا را در قبرستان امام‌زاده ابراهیم آمل به خاک می‌سپارند.

مادر سینا در این فایل صوتی از دلتنگی‌هایش می‌گوید و به پسر قهرمانش افتخار می‌کند.

#سینا_لوح_موسوی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #آمل #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در اولین ساعات سال ۱۴۰۳، تعدادی از هموطنان بر سر مزار جاویدنام غزاله چلابی حاضر شدند و آنجا را گلباران کردند.

در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در حالی که در خیابان فیلم می‌گرفت، ناگهان، گلوله‌ای به سمت غزاله چلابی شلیک شد و بر زمین افتاد. تلفنش هنوز در دستش بود و در حال ضبط تصویر مردمی که بهت‌زده و حیران بالای سر غزاله جمع شده بودند و فریاد می‌زدند: «یکی رو کشتند.»

غزاله چلابی، ۳۳ ساله، فارغ‌التحصیل رشته‌ «امور بانکی» و حسابدار یک شرکت خصوصی بود. او عاشق سفر‌های هیچهایکی و طبیعت‌گردی بود و همیشه رمان‌های تازه را دنبال می‌کرد، با همه مهربان بود و برای شنیدن حرف‌های آدم‌های اطرافش گوشی شنوا داشت. غزاله از سگ‌های بیمار و گرسنه‌ خیابانی حمایت می‌کرد و چند سالی بود که هر جمعه ساعت چهار صبح راهی یکی از کوه‌های اطراف آمل می‌شد. علَم‌کوه و دماوند و خیلی از قله‌های معروف ایران را فتح کرده بود و هر روز می‌دوید که برای کوهنوردی آماده باشد. غزاله یکی از همان زن‌هایی بود که در سال‌های اخیر هرجا که می‌توانست روسری‌اش را برمی‌داشت.

غزاله پس از اصابت تیر، پنج روز در کما بود. چنانکه خاله‌اش می‌گوید یک گلوله‌ی جنگی به پیشانی‌‌اش شلیک شده بود، پیشانی‌اش را سوراخ کرده بود و به حالت انفجار از سرش بیرون رفته بود. طوری که پشت سرش به اندازه یک نارنگی سوراخ شده بود. دکترهایش گفته بودند بصل‌‌النخاعش آسیب ندیده بود و برای همین با اینکه دچار مرگ مغزی شده بود اما حرکات غیرارادی بدنش مثل تپش قلب و عملکرد شُش‌ها ادامه داشت. غزاله می‌خواست که در صورت مرگ مغزی اعضای بدنش اهدا شود. دوبار هم در سال‌های گذشته کارت‌های اهدای عضو را پر کرده بود. وقتی که دکترها اعلام کردند راهی برای زنده نگه‌داشتنش نیست، هنوز ۹ عضو بدنش سالم بود و می‌شد که برای پیوند به دیگران اهدا شود. اما نهادهای امنیتی اجازه این کار را ندادند.

#غزاله_چلابی #آمل #نوروز #نوروز۱۴۰۳ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech