برگزاری جشن نوروز، با حضور خانواده‌های اعدام‌شدگان در روستای اطمیش- مهاباد

‏امروز جمعە ٣فروردین ١٤٠٣ شمسی، مراسم جشن نوروز⁩ در روستای اطمیش- مهاباد برگزار شد؛ آتش نوروز توسط پدر و مادر جانباختگان اعدام‌های اخیر، ‌ #محسن_مظلوم⁩، ‌ #وفا_آذربار⁩ و ‌ #سالارمجاور⁩ بر افروختە شد.

‏‌ #محمد_فرامرزی⁩
‏‌ #پژمان_فاتحی⁩
‏‌ #زن_زندگى_آزادى⁩ #نوروز #مهاباد #نوروز۱۴۰۳ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جاویدنام شورش نیکنام از جمله افرادی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ در شهر مهاباد و سرکوب وحشیانه حکومت در روزهای ۲۸ و ۲۹ آبان به شدت زخمی شده بود، او را به ارومیه منتقل کردند و سرانجام روز یکشنبه ۶ آذر در بیمارستان ارومیه جان باخت.

«شورش نیز همچون ‎ #شمال_خدیری‌پور ، ‎#سمکو_مولودی و ‎#کمال_احمدپور پدر یک دختر خردسال بود.. چه دخترهایی که سایه و مهر پدر از سرشان گرفته شد.

حالا دختر کوچولوی شورش نیکنام، تا آخر عمرش باید بر سر مزار پدرش با او دیدار کند.


#شورش_نیکنام #مهاباد #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فرهاد پوریاری، هنرمند ایرانی، این بار تندیس شنی باوان، دختر جاویدنام فرشته احمدی، را درست کرد.

فرشته احمدی ۳۲ساله بود و مادر دو فرزند خردسال

پنجم آبان ۱۴۰۱، بر پشت بام خانه‌شان ایستاده بود که با گلوله ماموران در مهاباد کشته شد

همسر فرشته گفته است: «حتی وقتی می‌خواستم فرشته را از خانه بیرون ببرم [بعد از اصابت گلوله] همه جا را گلوله‌باران کردند.»

تصویر دختر خردسال فرشته که خاک مزار مادر را در مشت گرفته بود، قلب همگان را به درد آورد

دخترک کوچک بر سر مزار مادر فریاد می‌زد: «دایه کجایی؟ دایه»

حالا دخترک ترسیده از بی‌مادری، شب‌ها با اعلامیه مادر می‌خوابد

جمهوری اسلامی ادعا کرده است: «شلیک گلوله از داخل منزل فرشته احمدی انجام شده است.»

رحیم گلی، همسر فرشته، می‌گوید: «هیچ کسی به غیر از جمهوری اسلامی فرشته را شهید نکرده. ... من رژيم جمهوری اسلامی را دشمن خودم می‌دانم.»

https://youtu.be/DJYYFAwcOpY

#مهسا_امینی #فرشته_احمدی #انقلاب_۱۴۰۱ #مهاباد #باوان #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز زادروز جاویدنام کبری شیخه است. اسرین، خواهر جاویدنام شهریار محمدی، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

 
مادرم حرفی بزن که تشنه لالایی‌‌ام
من که جان میدم برایت همدم تنهایی‌‌ام
من همیشه کودکم
آغوشِ تو جای من است
من اگر خوبم دعایت
پشتِ دنیای من است
بوسه بر دستانِ گرمت میزنم شاهِ دلم
با حضورت خانه روشن می‌شود ماهِ دلم
هرچه می‌خواهد دلم پیش تو پیدا می‌شود
این همه خوبی چه جوری در دلت جا می‌شود


#كبرى_شيخه
#ژن_ژيان_ئازادی


«کبری زنی زحمتکش و رنجدیده بود. در سن نوجوانی، زمانی که تنها ۱۳ سال سن داشت، ازدواج کرد. در ۱۸ سالگی صاحب سه فرزند شده بود. در کشاورزی و دامداری کمک‌حال نان‌آور خانواده بود. صدای سوزناک و دلنشینی داشت و هر بار که برای نوه‌هایش لالایی می‌خواند، اشک‌هایش او را همراهی می‌کردند.»

این مادربزرگ شجاع و مهربان روز ۵ آبان ۱۴۰۱، در آغوش فرزندانش جان شیرینش را از دست داد.

منزل کبری شیخه در خیابان کارگر،دیگر خیابان منتهی به میدان ملا جامی و یکی از کانون‌های تجمع کنندگان در اعتراضات روز خونین مهاباد، بود. به‌گفتۀ شاهدان عینی، کبری شیخه مدام از داخل خانه خود برای جوانان معترض روسری و ماسک می‌آورد تا صورت خود را بپوشانند و شناسایی نشوند.

«کبری شیخه در این درگیری‌ها مردم و فرزندان خود را همراهی می‌کرد؛ شعار می‌داد، برای معترضان سنگ جمع می‌کرد تا از خود دفاع کنند و از فاصله خیلی نزدیک با مأموران حکومتی درگیر می‌شد؛ آن‌قدر نزدیک که پسر کوچکش هر بار بازوی او را می‌گرفت و او را به داخل حیاط خانه می‌کشاند. اما او هر بار با گفتن جمله‌ای با این مضمون که "تا روزی که جوانان این مرز و بوم سینه خود را در برابر گلوله‌ها سپر کنند، من نمی‌توانم در خانه بمانم"، از حیاط خانه بیرون می‌رفت و با معترضان همراهی می‌کرد»

«در میانه شلیک گلوله از سوی نیروهای امنیتی به معترضان، پسر کبری شیخه به سمت منزل رفت و از مادرش خواست که او هم به منزل بازگردد. کبری شیخه هنوز کامل از درِ خانه عبور نکرده بود که مورد اصابت گلوله قرار گرفت و بر زمین افتاد. با هر سختی بود، خود را به داخل حیاط و آغوش پسرش رساند. فوران خون از گردن مادر، پسر را متوجه این مسئله کرد که کبری شیخه تیر خورده است. با تصور این‌که زخم سطحی است، با روسری مادرش زخم را می‌بندد تا جلو خونریزی را بگیرد، غافل از این‌که گلوله جنگی آن‌چنان از فاصله نزدیک شلیک شده بود که کتف کبری را نیز شکافته و بعد از بیرون آمدن از بدنش به درب منزل برخورد کرده بود.»

#مهاباد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز، سه‌شنبه ۱۳ شهریور، سیاوش سلطانی، پسر دادخواه کبری شیخه از جانباختگان انقلاب ۱۴۰۱، بازداشت شد.

به گفته شاهدان عینی این اقدام ماموران وزارت اطلاعات بدون ارائه حکم قضایی و همراه با اعمال خشونت صورت گرفته است.
با نزدیک‌شدن به دومین سالگرد انقلاب ۱۴۰۱ جمهوری اسلامی خانواده‌های دادخواه را تهدید می‌کند.
این داستان شجاعت زنی ست که همراه مردم بود:
منزل کبری شیخه در خیابان کارگر،دیگر خیابان منتهی به میدان ملا جامی و یکی از کانون‌های تجمع‌کنندگان در اعتراضات روز خونین مهاباد، بود. به‌گفته شاهدان عینی، کبری شیخه مدام از داخل خانه خود برای جوانان معترض روسری و ماسک می‌آورد تا صورت خود را بپوشانند و شناسایی نشوند.

این را منبعی آگاه به «رادیوفردا» گفته و روز کشته‌شدن این مادر معترض را این‌گونه شرح داده است: ««کبری شیخه در این درگیری‌ها مردم و فرزندان خود را همراهی می‌کرد؛ شعار می‌داد، برای معترضان سنگ جمع می‌کرد تا از خود دفاع کنند و از فاصله خیلی نزدیک با ماموران حکومتی درگیر می‌شد؛ آن‌قدر نزدیک که پسر کوچکش هر بار بازوی او را می‌گرفت و او را به داخل حیاط خانه می‌کشاند. اما او هر بار با گفتن جمله‌ای با این مضمون که "تا روزی که جوانان این مرز و بوم سینه خود را در برابر گلوله‌ها سپر کنند، من نمی‌توانم در خانه بمانم"، از حیاط خانه بیرون می‌رفت و با معترضان همراهی می‌کرد»

یکی از نزدیکان کبری شیخه به رادیوفردا گفت: «در میانه شلیک گلوله از سوی نیروهای امنیتی به معترضان، پسر کبری شیخه به سمت منزل رفت و از مادرش خواست که او هم به منزل بازگردد. کبری شیخه هنوز کامل از درِ خانه عبور نکرده بود که مورد اصابت گلوله قرار گرفت و بر زمین افتاد. با هر سختی بود، خود را به داخل حیاط و آغوش پسرش رساند. فوران خون از گردن مادر، پسر را متوجه این مسئله کرد که کبری شیخه تیر خورده است. با تصور این‌که زخم سطحی است، با روسری مادرش زخم را می‌بندد تا جلوی خون‌ریزی را بگیرد، غافل از این‌که گلوله جنگی آن‌چنان از فاصله نزدیک شلیک شده بود که کتف کبری را نیز شکافته و بعد از بیرون‌آمدن از بدنش به درب منزل برخورد کرده بود.»
«کبری زنی زحمتکش و رنجدیده بود. در سن نوجوانی، زمانی که تنها ۱۳ سال سن داشت، ازدواج کرد. در ۱۸ سالگی صاحب سه فرزند شده بود. در کشاورزی و دامداری کمک‌حال نان‌آور خانواده بود. صدای سوزناک و دلنشینی داشت و هر بار که برای نوه‌هایش لالایی می‌خواند، اشک‌هایش او را همراهی می‌کردند.»
این مادربزرگ شجاع و مهربان روز ۵ آبان ۱۴۰۱، در آغوش فرزندانش جان شیرینش را از دست داد.

#کبری_شیخه #مهاباد
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

«شهرهای کردنشین ایران همواره در برابر ظلم و ستم جمهوری اسلامی جزو اولین‌ها بودند، همیشه مقاومت کردند و از پای ننشستند.»

بپاخیز

شعر و‌ دکلمه : مهدی کرباسیان
آهنگساز : کیان پوراصلی
ویدئو : M.M

mehdi_karbasian_official
Kian_pourasli

#کردستان #ایلام #کرمانشاه #جوانرود #مهاباد #سقز #سنندج #بوکان #مریوان #اشنویه #پاوه #پیرانشهر #کامیاران #صحنه #ایران #مهسا_امينى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شامگاه چهارشنبه چهارم آبان‌ماه ۱۴۰۱، اسماعیل (سمکو) مولودی ٣٥ ساله فرزند عبدالقادر، به دلیل شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در مهاباد به قتل رسید.
ویدیویی از مادر سمکو منتشر شده بود که همراه با رقص عزاداری می‌کند.
دالیا، دختر سمکو مولودی، هم در ویدیویی خطاب بە مادر کیان پیرفلک گفته بود: «غصه نخور، بابام مراقب کیان خواهد بود.»

#سمکو_مولودی #مهاباد #انقلاب_۱۴۰۱ #مهسا_امینی‌ #کارتون #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد کشته‌شدن جاویدنام زانیار ابوبکری، فرزند عبدالله و خدیجه، ۲۲ ساله، دیپلم مکانیک

بعد از سربازی، علاوه بر مکانیکی، نماکاری ساختمان هم انجام می‌داد، زانیار روز ۵ آبان کشته می‌شود، او در آن روز همراه با مادر و برادرش به خیابان‌ها می‌روند، برادر زانیار در میان شلوغی‌ها ناپدید می‌شود، زانیار برای حفظ جان مادرش می‌گوید بدو، تیراندازی می‌کنند، اما ناگهان زانیار بر زمین می‌افتد و شکمش می‌شود فواره خون.

به نوشته  منبعی آگاه در شبکه‌های مجازی، «زانیار با دختری که خیلی دوستش داشت بنام «دیمن» نامزد بود  و قرار بود به زودی ازدواج کنند.

در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، روز مراسم خاکسپاری اسماعیل مولودی از جان‌باخته‌های مهاباد در ۵ آبان ۱۴۰۱، شروع بزرگ‌ترین قیام‌های مردم در کردستان بود. نیروهای امنیتی با بی‌رحمی از سلاح‌های جنگی استفاده می‌‌کردند ‌و اعتراضات به خشونت کشیده شد. زانیار و برادر کوچکترش همراه مادرشان به خیابان رفتند، ماموران با ساچمه شلیک می‌کردند، همه درخت‌ها پر از ساچمه بود. تیراندازی با سلاح جنگی که آغاز شد، زانیار سنگ‌ آخر را به طرف ماموران پرت کرد، دست راست مادرش را  گرفت و گفت فرار کنیم، در همان حال، زانیار جلوی پای مادرش به زمین افتاد و فریاد زد «ئه ی دایه گیان» (ای مادر جان)، مادرش فکر کرد زانیار زمین خورده است،  دور کمر پسرش را گرفت تا بلند کند  ولی نتوانست.»

این منبع آگاه ادامه داده: «دو جوان به کمک مادر آمدند تا زانیار را بلند کنند، اما مادر تازه فهمید که زانیار گلوله خورده و شروع کرد به داد و فریاد. از شکم زانیار خون فواره می‌زد، با گلوله قناسه به پسرش شلیک شده بود. گلوله از پشت به سمت چپ کمر زانیار شلیک شده بود و از سمت راست شکمش خارج شده بود. زانیار را به بیمارستان رساندند و او را فوری به اتاق عمل می‌برند، اما زانیار توان تحمل چنین جراحتی را نداشت و جان سپرد.»

#زانیار_ابوبکری #علیه_فراموشی #مهاباد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز سالگرد جان‌باختن جاویدنام نسرین قادری است.

در اوج روزهای خیزش انقلابی ۱۴۰۱ مردم ایران، پیکر بی‌جان و کبود نسرین قادری، دانشجوی دکترای فلسفه، ۳۵ ساله، اهل مریوان، در آپارتمانی در شهرک اندیشه پیدا شد.

او از معترضانی بود که در اعتراضات شرکت می‌کرد و در فضای مجازی نیز پست‌هایی انتقادی منتشر می‌کرد، برادرش او در آپارتمان با بدنی کبود و آثار ضرب و شتم بر سر و بدنش پیدا می‌کند.

خانواده نسرین تحت برای انجام مراسم کفن و دفن تحت فشار قرار می‌گیرند، موقع انتقال پیکرش، برادرش برای جلوگیری از جنازه دزدی توسط نهادهای امنیتی تا مریوان سوار بر آمبولانس می‌شود و پدر و مادرش با ماشینی دیگر پشت آمبولانس حرکت می‌کنند، اما وقتی به مریوان می‌رسند به پدر نسرین می‌گویند که تا در مصاحبه‌ای نگوید که در اثر بیماری زمینه‌ای فوت شده، اجازه دفن داده نمی‌شود.
ساعت ۵ صبح روز ۱۵ آبان، در تاریکی نسرین با حضور تعداد زیادی مامور در خفا به خاک سپرده می‌شود، اما برادرش که دیگر تاب تحمل ندارد، عنوان می‌کند که نسرین چطور کشته شده است، اگر چه در همان موقع خبرگزاری‌های داخلی عنوان کردند که نسرین در اثر مصرف متانول جان خود را از دست داده است، سناریویی تکراری که در جریان خیزش سراسری بسیار شاهد آن بودیم.

ویدیو از صفحه حمید قادری

#نسرین_قادری #مهاباد
#زن_زندگی_آزادی #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جاویدنام شورش نیکنام از جمله افرادی بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ در شهر مهاباد و سرکوب وحشیانه حکومت در روزهای ۲۸ و ۲۹ آبان به شدت زخمی شده بود، او را به ارومیه منتقل کردند و سرانجام روز یکشنبه ۶ آذر در بیمارستان ارومیه جان باخت.

«شورش نیز همچون ‎ #شمال_خدیری‌پور ، ‎#سمکو_مولودی و ‎#کمال_احمدپور  پدر یک دختر خردسال بود.. چه دخترهایی که سایه و مهر پدر از سرشان گرفته شد.

حالا دختر کوچولوی شورش نیکنام، تا آخر عمرش باید بر سر مزار پدرش با او دیدار کند.


#شورش_نیکنام #مهاباد #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در طی موج بازداشت‌های اخیر که در کمتر از دو هفته گذشته اتفاق افتاده، دست‌کم ۳۸ هموطن در شهرهای مختلف استان‌های آذربایجان غربی و کرمانشاه توسط نیروهای امنیتی دستگیر و به مکان‌های نامعلوم منتقل شده‌اند. از سرنوشت و وضعیت سلامتی آنان اطلاعی در دست نیست.
تنها یکی از بازداشت‌شدگان، آقای سیامند سید احمدی که در روز ۲۴ آذر دستگیر شده بود، پس از چند ساعت بازجویی در همان روز آزاد شد. اما تا بدین لحظه از سرنوشت بقیه بازداشت‌شدگان اطلاعی در دسترس نیست.
صدای جان‌های در خطر باشیم؛ جان‌هایی که احتمالا در زیر شکنجه‌اند و چشم امیدشان به ما دوخته شده است.

اسامی ۴۱ نفر بازداشت شده در یک ماه اخیر:

ریبوار رسولی، ایوب رسولی،عثمان جهانی‌فر (شوانه)، یوسف قال، آرام مبذوله، زانیار صیداحمدی، سیامند صیداحمدی، قادر خرامان‌فر، کمال‌مسعودی، جلال صدفی، دانا احمدی، پویا دلجو، یوسف_رنجبر، کاوه‌ سهرابی، امید صالحی، اَیمن صفایی، کومار‌صالحی، هیمن پالانی، عرفان مرادی، خالد کمری، پیام رنجبر، رحمان دانا، عبدالله عمری، عبدالله قلی‌زاده، هیمن قلی‌زاده، حمید عنایتی، فرید عنایتی، عبدالله قوه، کاوە استوار، هیمن‌ بهرامی، سوران‌ ارشد، چیا نصراللهی، نازنین الیاسی، آرام محمدی، بهزاد محمودی، افشین ساعدی، توفیق امینی، نورالدین ملا‌علیزاده، ابراهیم گل‌عنبر، محمد بهروزی، سالار شمسی‌برهان

اطلاع‌رسانی درباره بازداشت‌شدگان از کارهای اولیه‌ای است که خانواده، دوستان و وکلای بازداشت‌شدگان باید انجام دهند.
خانواده بازداشت‌شدگان لازم است که اطلاعات حقوقی خود را افزایش دهند و با مراجعه به دادسرا پیگیر وضعیت عزیزان خود باشند و در خصوص آن‌ها اطلاع‌رسانی کنند و به رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری اطلاع دهند.

#زندانی_سیاسی #بوکان #پیرانشهر #جوانرود #مهاباد #سرپل_ذهاب #پاوه #اشنویه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
«من را به یاد داشته باشید زمانی که فرزندتان را به مدرسه می‌برید،
من را یاد داشته باشید زمانی که منتظرید بچه‌تان برگردد و برایش غذای موردعلاقه‌اش را بپزید.
من را به یاد داشته باشید وقتی کنار فرزندتان خوابیده‌اید و برایش لالایی می‌خوانید.
من را به یاد داشته باشید وقتی در این شب‌های طولانی با بچه‌هایتان به مهمانی یا شهربازی می‌روید.
من را به یاد داشته باشید وقتی فرزندانتان مریض هستند و کل شب نمی‌خوابید و نگرانشان هستید.
من را به یاد داشته باشید وقتی روز مادر است و مادری نیست که به او تبریک بگویم یا دیگر عیدی نیست که کنار هم جشن بگیریم.
من را به یاد داشته باشید که همه این‌ها را به ناحق از من گرفتند و زندگی‌ام را تباه کردند.
من را مجبور کردند که در سن کم، بزرگ شوم.»

از صفحه یادبود جاویدنام فرشته احمدی

فرشته احمدی ۳۲ساله بود و مادر دو فرزند خردسال

پنجم آبان ۱۴۰۱، بر پشت بام خانه‌شان ایستاده بود که با گلوله ماموران در مهاباد کشته شد

#فرشته_احمدی #مهاباد #باوان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech