مرتضی کیوانلو زندانی سیاسی ساکن سبزوار که به خاطر فعالیت در خیزش مهسا زندانی شده است و اینک به مرخصی آمده است، بر سر مزار حکیم ابوالقاسم فردوسی حضور پیدا کرده و بزرگترین پیام فردوسی برای حاکمان سرزمینمان را بیان می‌کند.

#مرتضی_کیوانلو #فردوسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خسرو پناه، دبیر شورای انقلاب فرهنگی:

فردوسی‌ها امروز باید شاهنامه‌ها را درباره سنوار بنویسند


به نظر شما هدف این معمم کوچک‌شمردن شاهنامه است یا بزرگ نشان‌دادن سنوار؟

آیا چنین مقایسه‌ای در امتداد حملاتی است که معمم‌ها به فردوسی و شاهنامه و تاریخ ایران انجام می‌دهند و یا مقایسه‌ای اتفاقی و ناشی از اغراق در معرفی یحیی سنوار؟

#شاهنامه #فردوسی #یحیی_سنوار #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

به آواز گفت :
ای سرِ سرکشان / زِ برگشتنِ بختت آمد نشان!
تو زین با تنِ خویش بد کرده‌یی/ دَم از شهرِ ایران برآورده‌یی!
زِ تو دور شد فره و بخردی / بیابی تو باداَفرهِ ایزدی!
شکسته شد این نامور‌پشتِ تو / کزین پس بُوَد باد در مشتِ تو!جهانی پُر از دشمن و پُر بَدان / نمانَد به تو تاج تا جاودان!
بدین گیتیت‌در نکوهش بُود / به روزِ شمارَت پژوهش بُود!
ز گیتی ندانی سَخُن جز دروغ، / به کژی گرفتی زِ هرکس فروغ، میانِ کَیان دشمنی افگنی، / همی این بِدان، آن بدین برزنی،
ندانی همی جز بدآموختن، / گسستن زِ نیکی، بَدی توختن،
یکی کِشت کردی تو اندر جهان / که کس ندرَوَد آشکار و نِهان

بادافره : مکافات بدی / توختن : جستن، خواستن شهرِ ایران : ایرانشهر، کشور ایران . عتاب پشوتن (برادر اسپندیار) خطاب به پدرش گشتاسپ و وزیرش جاماسپ که موجب مرگ اسپندیار شدند. شاهنامه‌ی فردوسی / تصحیح خالقی مطلق / جلد پنجم / ص 429

از صفحه آذرگشسب
azzargoshasp

#پرستو_احمدی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #نه_به_حجاب_اجباری #فردوسی #شاهنامه #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

طوس - سرود "ای ایران" در کنار آرامگاه فردوسی؛ پژواک هویت ملی در برابر استبداد

در حالی که رژیم جمهوری اسلامی با سرکوب، تحریف تاریخی و ترویج ایدئولوژی ارتجاعی، هویت ملی ایرانیان را هدف قرار داده است، مردم ایران با پافشاری بر میراث پرافتخار خود، پیوندشان را با ریشه‌های ملی و تاریخی‌شان استوارتر از همیشه حفظ می‌کنند.

خواندن دسته‌جمعی سرود ملی و میهنی "ای ایران" در کنار آرامگاه فردوسی، نماد وفاداری ایرانیان به فرهنگ، تاریخ و هویت ملی‌شان است. این حرکت، نه تنها ادای احترام به بزرگ‌ترین پاسدار زبان و فرهنگ ایران، فردوسی بزرگ، بلکه پاسخی کوبنده به تلاش‌های رژیم برای محو کردن شکوه ایران و جایگزینی آن با فرهنگ تحمیلی ایدئولوژیک و استبدادی است.

۲۵ اسفند، سالروز پایان یافتن سرودن شاهنامه، یادآور پیروزی زبان، هویت و شکوه ایران در برابر یورش بیگانگان است. در این روز، صدای مردم ایران در آرامگاه فردوسی با سرود "ای ایران" طنین‌انداز شد، صدایی که از عمق تاریخ برخاسته و نشان می‌دهد که ایران فراتر از سلطه هر حکومت استبدادی، همیشه سرزمین آزادگان و سرافرازان باقی خواهد ماند.

این سرود، پیمان ملت با ایران‌زمین است؛ عهدی که هیچ قدرتی قادر به گسستن آن نیست.

#ایران #فردوسی #طوس #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به گفته دادستان استان فارس برای تعدادی از شرکت‌کنندگان در مراسم تحویل سال در تخت‌جمشید، آرامگاه حافظ، آرامگاه خیام، آرامگاه فردوسی و ... پرونده قضائی تشکیل شده است.
در فیلم‌ها و تصاویر منتشرشده هم‌وطنان‌مان در لحظه تحویل سال با رقص و پایکوبی شعارهایی هم علیه دیکتاتوری جمهوری اسلامی سر دادند. اکنون دادستان استان فارس از احضار تعدادی از شرکت‌کنندگان در مراسم نوروز به اتهام «هتاکی» و «عدم رعایت شئونات اسلامی» خبر می‌دهد.
جمهوری اسلامی دشمن شادی و نشاط ایرانیان است به هر بهانه‌ای.
از یاد نبریم سخنان بزرگان! جمهوری اسلامی را درباره نوروز و چهارشنبه‌سوری. «نوروز جشن گاو و خر است» «چهارشنبه‌سوری سند حماقت ما ست» «چهارشنبه‌سوری کار نحسی است»

#نوروز
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#تخت_جمشید
#فردوسی

@Tavaana_TavaanaTech

‌
بیست و پنجم اردیبهشت‌ماه در تقویم رسمی ایران به نام بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی نام‌گذاری شده است؛ شاعری که با سرودن شاهنامه، یکی از سترگ‌ترین آثار حماسی جهان را پدید آورد و سهمی بی‌بدیل در پاسداری از زبان فارسی و هویت ایرانی ایفا کرد. شاهنامه نه تنها روایتگر تاریخ و اسطوره‌های ایران‌زمین است، بلکه نمادی از خردورزی، آزادگی و پایداری فرهنگی یک ملت در برابر فراموشی و تحریف تاریخ است.

با وجود این جایگاه رفیع، فردوسی در ساختار فرهنگی و رسمی جمهوری اسلامی ایران، آن‌گونه که شاید سزاوارش باشد، گرامی داشته نمی‌شود. دلیل این امر را می‌توان در رویکرد ایدئولوژیک نظام دانست که تمرکز آن بر برجسته‌سازی مفاهیم دینی و اسلامی، به‌ویژه در چارچوب شیعه‌محور، است. شاهنامه اما اثری است با گرایش آشکار به فرهنگ و تاریخ پیش از اسلام، و فردوسی نیز در آن نه با زبان دین، بلکه با زبان خرد، وطن‌دوستی و اسطوره سخن می‌گوید. از این‌رو، همواره نوعی فاصله میان نهادهای رسمی و این شاعر بزرگ وجود داشته است.

فردوسی با نگاهی ملی‌گرایانه، استقلال فرهنگی ایران را در برابر سلطه بیگانه و حتی نفوذهای دینی غیرایرانی ستایش می‌کند. همین ویژگی‌ها باعث شده تا بزرگداشت فردوسی، بیشتر به کوشش علاقه‌مندان فرهنگ و زبان فارسی و نهادهای غیردولتی یا مستقل وابسته باشد تا دستگاه رسمی فرهنگ‌سازی.

با این همه، فردوسی در قلب مردم ایران زنده است. آنچه او بر صفحه زبان و تاریخ این سرزمین نگاشت، فراتر از هر حکومت و دوره‌ای، به عنوان سرمایه‌ای فرهنگی، ملی و زبانی باقی خواهد ماند. شاهنامه تا امروز نه فقط کتابی برای خواندن، که تجلی هویت تاریخی ایرانیان است؛ و روز بزرگداشت فردوسی فرصتی است برای بازگشت به ریشه‌ها، به یادآوری آنکه زبان فارسی و فرهنگ ایرانی چگونه در سایه همت مردانی چون فردوسی دوام آوردند.

#فردوسی #اسطوره #زبان_فارسی #پارسی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه اخراج‌شده، در این ویدیو با نگاهی تأمل‌برانگیز به شاهنامه فردوسی، از حکومتی هزارساله سخن می‌گوید؛ اما نه در افسانه، بلکه در بطن تاریخ و ذهن ما.
او می‌گوید: تصور کنید نه ده سال، نه صد سال، بلکه هزار سال یک نفر بر مردم حکومت کند؛ نه با رأی آن‌ها، بلکه فقط با زور، ترس و فریب. نامش در شاهنامه آمده: ضحاک؛ همان پادشاه افسانه‌ای با دو مار بر دوش. اما افسانه را باید کنار گذاشت تا به حقیقتی که در دل آن نهفته است، رسید.
فردوسی می‌نویسد: «چو ضحاک شد بر جهان شهریار / بر او سالیان انجمن شد هزار». چگونه ممکن است کسی هزار سال حکومت کند؟ با شمشیر؟ نه، شمشیر فقط ابتدای ماجراست. پایدارترین قدرت، قدرتی‌ست که ذهن‌ها را تسخیر کند.
او ادامه می‌دهد: «نهان گشت کردار فرزانگان / پراکنده شد کام دیوانگان». راز ماجرا این‌جاست: وقتی خرد پنهان می‌شود، وقتی دانایان خاموش یا سرکوب می‌شوند و نادانان الگو و قهرمان، آن‌جاست که استبداد جان می‌گیرد.
ضحاک فقط یک نفر نبود. ضحاک نظامی بود از سرکوب، دروغ، فراموشی و فریب. به همین دلیل هزار سال ماندگار شد؛ نه با قدرت نظامی، بلکه با حذف صداهای مخالف، با ناامید کردن مردم، با خراب کردن اعتماد و ویران کردن باور به امکان دنیایی بهتر.
فردوسی هشدار می‌دهد: «هنر خوار شد، جادویی ارجمند / نهان راستی، آشکارا گزند». وقتی هنرمند تبعید می‌شود، حقیقت سانسور می‌شود و دروغ جایگزین واقعیت، استبداد ریشه می‌دواند. ضحاک از یک فرد تبدیل به ساختار می‌شود: به مدرسه، منبر، رسانه.
اما شاهنامه فقط قصه ضحاک نیست. قصه کاوه هم هست؛ آهنگری ساده که فریاد کشید: «بس است!» و ورق تاریخ از همان‌جا برگشت.
دکتر باقری‌نیا در پایان تأکید می‌کند: شاید امروز هم وقت آن رسیده که به ضحاک زمانه‌مان نگاه کنیم و بپرسیم: ما چقدر در ماندگاری او نقش داشته‌ایم؟ چون ضحاک، همیشه از ذهن‌ها شروع می‌کند.


#فردوسی #ضحاک #شاهنامه #استبداد #خامنه_ای #حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech