Forwarded from گفت‌وشنود
تنها در دنیای موسیقی نیست که چهره‌های جدید با محتواهای خلاقانه تازه ظهور می‌کنند؛ تنها در دنیای سینما این‌طور نیست؛ تنها در قلمرو فناوری نیست که ابتکارهای تازه رخ می‌دهد. در واقع یک حیات اجتماعی پویا در تمامی شئون خود پویا خواهد بود و محتواهای تازه برای عرضه خواهد داشت.
در کشور ما ایران در دهه‌های اخیر، حیات دینی حقیقتا پویا بوده و چهره‌ها و شخصیت‌هایی ظهور کرده‌اند که اگر با آنها برخورد سخت نمی‌شد، قادر به ایجاد تشکل و سازمان‌های نو دینی هم بودند.
معاونت «فرق و مذاهب» در وزارت اطلاعات، دهه‌هاست که مسئول مستقیم سرکوب پویایی‌های دینی در حیات اجتماعی ایرانیان است. بعضی از این چهره‌ها یا خیزش‌های معنوی کاملا نوظهور بوده‌اند و خود را ادامه هیچ سنت کهنی معرفی نمی‌کرده‌اند. بعضی دیگر، قدیمی‌ترند و محصول تحولات دینی در صدها سال گذشته بوده‌اند.
از نمونه چهره‌های جدید پیمان فتاحی ملقب به ایلیا م. رام‌الله یا محمدعلی طاهری بنیان‌گذار عرفان حلقه است. از چهره‌های کمی قدیمی‌تر حسینعلی نوری ملقب به بهاءالله است که در قرن نوزدهم میلادی آیین بهایی را در ایران تاسیس کرد. این آیین به جهت سرکوب شدید در خاستگاه خود، در خارج از ایران گسترش یافت و اکنون در سراسر دنیا پیرو دارد؛ بنا به منابع موجود تعداد پیروان آیین بهایی در سراسر جهان، پنج تا هشت میلیون نفر است. بهاییان هنوز در ایران زندگی می‌کنند و هر از گاهی اخبار تلخ زندان و شکنجه و مصادره اموال و گاهی حکم اعدام پیروان بهایی به رسانه‌ها مخابره می‌شود.
نظر به اینکه پژوهش در تکاپوی نوآورانه دینی در میان ایرانیان و گسترش رواداری را بخشی از وظایف خود می‌دانیم، به سراغ چهره‌های جوان و سرزنده‌ای می‌رویم که با علاقه و بی‌باکانه رخ نشان می‌دهند، از گفت‌وگو استقبال می‌کنند و از هویت خود می‌گویند.
یکی از این چهره‌های جوان که خود را پژوهشگر تاریخ اندیشه می‌نامد و هم‌اکنون در تابستان ۱۴۰۳ دانشجوی دکتری رشته تاریخ در دانشگاه کمبریج است ایقان شهیدی، هم‌وطن بهایی و زندانی سیاسی سابق، است. او مهربانانه و با حوصله درخواست ما برای گفت‌وگو را پذیرفت و چنانچه در ادامه می‌خوانید، دقیق و مستند، همه آنچه به خاطرش رنج بسیار کشیده بود را با ما در میان گذاشت.
برای مطالعه این مصاحبه به صفحه گفت‌وشنود رجوع کنید:
https://dialog.tavaana.org/iqan-shahidi-bahai-faith/
#ایمان_بهایی #آیین_بهایی #نوگرایی_دینی #دین #ادیان_نوظهور #حضرت_بهاءالله #نیایش #انفرادی #ایستادگی #گفتگو
@dialogue1402
در کشور ما ایران در دهه‌های اخیر، حیات دینی حقیقتا پویا بوده و چهره‌ها و شخصیت‌هایی ظهور کرده‌اند که اگر با آنها برخورد سخت نمی‌شد، قادر به ایجاد تشکل و سازمان‌های نو دینی هم بودند.
معاونت «فرق و مذاهب» در وزارت اطلاعات، دهه‌هاست که مسئول مستقیم سرکوب پویایی‌های دینی در حیات اجتماعی ایرانیان است. بعضی از این چهره‌ها یا خیزش‌های معنوی کاملا نوظهور بوده‌اند و خود را ادامه هیچ سنت کهنی معرفی نمی‌کرده‌اند. بعضی دیگر، قدیمی‌ترند و محصول تحولات دینی در صدها سال گذشته بوده‌اند.
از نمونه چهره‌های جدید پیمان فتاحی ملقب به ایلیا م. رام‌الله یا محمدعلی طاهری بنیان‌گذار عرفان حلقه است. از چهره‌های کمی قدیمی‌تر حسینعلی نوری ملقب به بهاءالله است که در قرن نوزدهم میلادی آیین بهایی را در ایران تاسیس کرد. این آیین به جهت سرکوب شدید در خاستگاه خود، در خارج از ایران گسترش یافت و اکنون در سراسر دنیا پیرو دارد؛ بنا به منابع موجود تعداد پیروان آیین بهایی در سراسر جهان، پنج تا هشت میلیون نفر است. بهاییان هنوز در ایران زندگی می‌کنند و هر از گاهی اخبار تلخ زندان و شکنجه و مصادره اموال و گاهی حکم اعدام پیروان بهایی به رسانه‌ها مخابره می‌شود.
نظر به اینکه پژوهش در تکاپوی نوآورانه دینی در میان ایرانیان و گسترش رواداری را بخشی از وظایف خود می‌دانیم، به سراغ چهره‌های جوان و سرزنده‌ای می‌رویم که با علاقه و بی‌باکانه رخ نشان می‌دهند، از گفت‌وگو استقبال می‌کنند و از هویت خود می‌گویند.
یکی از این چهره‌های جوان که خود را پژوهشگر تاریخ اندیشه می‌نامد و هم‌اکنون در تابستان ۱۴۰۳ دانشجوی دکتری رشته تاریخ در دانشگاه کمبریج است ایقان شهیدی، هم‌وطن بهایی و زندانی سیاسی سابق، است. او مهربانانه و با حوصله درخواست ما برای گفت‌وگو را پذیرفت و چنانچه در ادامه می‌خوانید، دقیق و مستند، همه آنچه به خاطرش رنج بسیار کشیده بود را با ما در میان گذاشت.
برای مطالعه این مصاحبه به صفحه گفت‌وشنود رجوع کنید:
https://dialog.tavaana.org/iqan-shahidi-bahai-faith/
#ایمان_بهایی #آیین_بهایی #نوگرایی_دینی #دین #ادیان_نوظهور #حضرت_بهاءالله #نیایش #انفرادی #ایستادگی #گفتگو
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
@dialogue1402
شستن گناهان با آب
راجه ایالتی در هندوستان به نام ایالت مانی‌پور وقتی می‌خواهد گناهانش را کفاره دهد، خود را می‌شوید! مطابق با گزارش فریزر در «شاخه زرین»: «رسم بود که گناهان راجه مانی‌پور به کس دیگری، معمولا به مجرمی انتقال می‌یافت برای انتقال دادن گناه، راجه و همسرش رداهای نفیس در بر، روی داربستی که در بازار برپا می‌شد، آب‌تنی می‌کردند در حالی که شخص مجرم، آن زیر ایستاده بود. با ریختن آب از بدن آنها بر سر مجرم، گناهان آنها نیز شسته می‌شد و بر بلاگردان نازل می‌گردید.»
آیین شستشو با آب به قصد شستن گناهان نمونه‌های فراوانی در سیاره دارد؛ این نوع آیین‌ها تنها شکلی از آیین‌های «انتقال شر» هستند. آیین‌های انتقال شر چنانکه از نام انها پیداست قرار است که شر و نحوست را به کس یا چیز دیگری منتقل کنند.
این نوع آیین‌ها به تعبیر فریزر، می‌توانند جنبه تبهکارانه هم داشته باشند! و این زمانی‌ست که تدارک می‌کنند تا شر به انسان یا حیوانی زنده منتقل شود. در ساده‌ترین شکل از این آیین‌های انتقال شر، سگ بینوایی قربانی می‌شود:
«در غرب هیمالیا مردم سگی را انتخاب می‌کنند و به او بنگ و حشیش می‌دهند تا با ارواح درآمیزد و شیرینی و تنقلات می‌خورانند و آزاد می‌کنند تا در دهکده بگردد. سپس دنبالش می‌کنند و با چوب و سنگ می‌کشندش و تصور می‌کنند که با این عمل، در آن سال بلا و آفت و بیماری در دهکده وجود نخواهد داشت…»
در اپیزود ۲۸ از دیگری‌نامه که به زودی منتشر خواهد شد به آیین «شستن گناهان با آب» به منزله نوعی آیین انتقال شر خواهیم پرداخت. در این اپیزود، داستان مشهور ادیپ شهریار را با صدای صداپیشگان ما خواهید شنید. تراژدی ادیپ شهریار در حقیقت بازگوکننده نوعی آیین اننتقال شر است.
#دیگری_نامه #انتقال_شر #آیین_انتقال_شر #شستن_گناه #رواداری #گفتگو
@dialogue1402
شستن گناهان با آب
راجه ایالتی در هندوستان به نام ایالت مانی‌پور وقتی می‌خواهد گناهانش را کفاره دهد، خود را می‌شوید! مطابق با گزارش فریزر در «شاخه زرین»: «رسم بود که گناهان راجه مانی‌پور به کس دیگری، معمولا به مجرمی انتقال می‌یافت برای انتقال دادن گناه، راجه و همسرش رداهای نفیس در بر، روی داربستی که در بازار برپا می‌شد، آب‌تنی می‌کردند در حالی که شخص مجرم، آن زیر ایستاده بود. با ریختن آب از بدن آنها بر سر مجرم، گناهان آنها نیز شسته می‌شد و بر بلاگردان نازل می‌گردید.»
آیین شستشو با آب به قصد شستن گناهان نمونه‌های فراوانی در سیاره دارد؛ این نوع آیین‌ها تنها شکلی از آیین‌های «انتقال شر» هستند. آیین‌های انتقال شر چنانکه از نام انها پیداست قرار است که شر و نحوست را به کس یا چیز دیگری منتقل کنند.
این نوع آیین‌ها به تعبیر فریزر، می‌توانند جنبه تبهکارانه هم داشته باشند! و این زمانی‌ست که تدارک می‌کنند تا شر به انسان یا حیوانی زنده منتقل شود. در ساده‌ترین شکل از این آیین‌های انتقال شر، سگ بینوایی قربانی می‌شود:
«در غرب هیمالیا مردم سگی را انتخاب می‌کنند و به او بنگ و حشیش می‌دهند تا با ارواح درآمیزد و شیرینی و تنقلات می‌خورانند و آزاد می‌کنند تا در دهکده بگردد. سپس دنبالش می‌کنند و با چوب و سنگ می‌کشندش و تصور می‌کنند که با این عمل، در آن سال بلا و آفت و بیماری در دهکده وجود نخواهد داشت…»
در اپیزود ۲۸ از دیگری‌نامه که به زودی منتشر خواهد شد به آیین «شستن گناهان با آب» به منزله نوعی آیین انتقال شر خواهیم پرداخت. در این اپیزود، داستان مشهور ادیپ شهریار را با صدای صداپیشگان ما خواهید شنید. تراژدی ادیپ شهریار در حقیقت بازگوکننده نوعی آیین اننتقال شر است.
#دیگری_نامه #انتقال_شر #آیین_انتقال_شر #شستن_گناه #رواداری #گفتگو
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
@dialogue1402
تاریخ ادیان خیلی پیچیده‌تر از آن چیزی شکل گرفته است که در بدو امر به نظر می‌رسد؛ این تاریخ به ویژه معمولا آن چیزی نیست که متولیان خود دین و سنت روایت می‌کنند.
آنچه در ارتباط با تاریخ مسیحیت بسیار جالب است این است که هیچ سندی در مورد تاریخ دقیق تولد عیسی مسیح وجود ندارد. اما می‌توان فهمید که چرا ۲۵ دسامبر به عنوان میلاد مسیح انتخاب شده است.
در اپیزود بیست و نهم از دیگری‌نامه به نام «از جادو تا دین» که به زودی منتشر خواهد شد، به بهانه نقل از جیمز فریزر در «شاخه زرین» به این مقوله خواهیم پرداخت.
#دیگری_نامه #مسیحیت #میلاد_مسیح #پرستش_خورشید #مشرکانه #آیین
@dialogue1402
تاریخ ادیان خیلی پیچیده‌تر از آن چیزی شکل گرفته است که در بدو امر به نظر می‌رسد؛ این تاریخ به ویژه معمولا آن چیزی نیست که متولیان خود دین و سنت روایت می‌کنند.
آنچه در ارتباط با تاریخ مسیحیت بسیار جالب است این است که هیچ سندی در مورد تاریخ دقیق تولد عیسی مسیح وجود ندارد. اما می‌توان فهمید که چرا ۲۵ دسامبر به عنوان میلاد مسیح انتخاب شده است.
در اپیزود بیست و نهم از دیگری‌نامه به نام «از جادو تا دین» که به زودی منتشر خواهد شد، به بهانه نقل از جیمز فریزر در «شاخه زرین» به این مقوله خواهیم پرداخت.
#دیگری_نامه #مسیحیت #میلاد_مسیح #پرستش_خورشید #مشرکانه #آیین
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@dialogue1402
«بلاگردان»
دیگری‌نامه
اپیزود بیست و هفتم
خطر هیجانات جمعی و از دست رفتن نظم، به قدری به انسان نزدیک است که می‌توان دید غالب سنت‌های دینی و آیینی برای آن تمهیداتی دارند.
بخش بزرگی از این تمهیدات را در آنچه جیمز فریزر، انسان‌شناس اسکاتلندی، «انتقال شر» می‌نامد و با مفهوم بلاگردان توصیف می‌کند، می‌توانیم بفهمیم. فریزر در اثر مشهور خود «شاخه زرین» داده‌های آیینی بسیاری را در سراسر زمین جمع‌آوری می‌کند که در تمامی آنها روش‌هایی برای انتقال شر دیده می‌شود.
هیچ‌کدام از این روش‌ها را نمی‌توان روشی علمی یا در معنای متعارف کلمه، مبتنی بر تجربه نامید. اما گستردگی وجود روش‌های انتقال شر نشان می‌دهد که انسان دست‌کم به لحاظ روانشناختی به کنترل وجه پیش‌بینی‌ناپذیر خود، نیاز مبرمی دارد.
در بیست‌وهفتمین اپیزود از پادکست دیگری‌نامه، به مفهوم «انتقال شر» یا به‌عبارت‌دیگر، به مفهوم بلاگردان‌ها می‌پردازیم.
برای مطالعه متن این اپیزود به صفحه گفت‌وشنود مراجعه بفرمایید:
https://dialog.tavaana.org/others-27/
برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در یوتیوب به:
https://youtu.be/CSSGS9U3Xc8?si=7S_Jr3otv-_PQDFD
و برای شنیدن نسخه کامل در ساندکلود به:
https://on.soundcloud.com/jYh1GnN5xgimoEUv9
و برای شنیدن نسخه کامل در کست‌باکس به:
https://castbox.fm/vb/740894885
رجوع کنید.
#دیگری_نامه #ادیپ #ادیپوس #ادیپ_شهریار #بلاگردان #انتقال_شر #آیین_انتقال_شر #جیمز_فریزر #شاخه_زرین #دیگری_ستیزی #دیگری_دشمن
@dialogue1402
«بلاگردان»
دیگری‌نامه
اپیزود بیست و هفتم
خطر هیجانات جمعی و از دست رفتن نظم، به قدری به انسان نزدیک است که می‌توان دید غالب سنت‌های دینی و آیینی برای آن تمهیداتی دارند.
بخش بزرگی از این تمهیدات را در آنچه جیمز فریزر، انسان‌شناس اسکاتلندی، «انتقال شر» می‌نامد و با مفهوم بلاگردان توصیف می‌کند، می‌توانیم بفهمیم. فریزر در اثر مشهور خود «شاخه زرین» داده‌های آیینی بسیاری را در سراسر زمین جمع‌آوری می‌کند که در تمامی آنها روش‌هایی برای انتقال شر دیده می‌شود.
هیچ‌کدام از این روش‌ها را نمی‌توان روشی علمی یا در معنای متعارف کلمه، مبتنی بر تجربه نامید. اما گستردگی وجود روش‌های انتقال شر نشان می‌دهد که انسان دست‌کم به لحاظ روانشناختی به کنترل وجه پیش‌بینی‌ناپذیر خود، نیاز مبرمی دارد.
در بیست‌وهفتمین اپیزود از پادکست دیگری‌نامه، به مفهوم «انتقال شر» یا به‌عبارت‌دیگر، به مفهوم بلاگردان‌ها می‌پردازیم.
برای مطالعه متن این اپیزود به صفحه گفت‌وشنود مراجعه بفرمایید:
https://dialog.tavaana.org/others-27/
برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در یوتیوب به:
https://youtu.be/CSSGS9U3Xc8?si=7S_Jr3otv-_PQDFD
و برای شنیدن نسخه کامل در ساندکلود به:
https://on.soundcloud.com/jYh1GnN5xgimoEUv9
و برای شنیدن نسخه کامل در کست‌باکس به:
https://castbox.fm/vb/740894885
رجوع کنید.
#دیگری_نامه #ادیپ #ادیپوس #ادیپ_شهریار #بلاگردان #انتقال_شر #آیین_انتقال_شر #جیمز_فریزر #شاخه_زرین #دیگری_ستیزی #دیگری_دشمن
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
@dialogue1402
می‌توانید حدس بزنید که بسیاری از این بلاگردان‌های حرفه‌ای که داوطلب گرفتن درد و مرض دیگران می‌شدند، برای کار خود پول دریافت می‌کنند. از آنجا که هیچ شری واقعاً این طوری منتقل نمی‌شود، می‌توان حدس زد که این بلاگردانی، شغل ساده و کم‌دردسری‌ست که احیاناً، دست‌کم گاهی اوقات، پول خوبی هم از آن به دست می‌آید. نمازخوان‌های حرفه‌ای که پول می‌گیرند و برای نمازهای نخوانده‌ی فرد درگذشته‌ی خانواده، نماز می‌خوانند، در حقیقت به نوعی بلاگردانی می‌کنند. از دید آدم ناباورمند، کار آنها شبیه دعانویس‌ها و رمال‌هایی‌ست که برای دفع بلا یا شری، نمایشی بازی می‌کنند و مبلغی می‌گیرند و از این راه امرار معاش می‌کنند.
اما قضیه خیلی جدی‌ست! چون حتی در سنت‌های بزرگ دینی هم ردّ این بلاگردانی را می‌توان پیدا کرد؛ آن هم نه در زرنگی بعضی آدم‌های ناقلا که داوطلبانه، انتقال شری را به عهده می‌گیرند تا پولی به جیب بزنند، بلکه حتی در داستان‌های مقدس آنها در متون مرجع دینی‌شان.
در اپیزود بعدی دیگری‌نامه با نام «شستن گناهان با آب» که فردا منتشر خواهد شد، در ادامه مضمون «بلاگردان» به آیین شستن گناهان با آب که در سراسر سیاره نمونه دارد، خواهیم پرداخت.
#دیگری_نامه #دیگری_دشمن #دیگری_بلاگردان #آیین #بلاگردان #آیین_انتقال_شر #رواداری #گفتگو
@dialogue1402
می‌توانید حدس بزنید که بسیاری از این بلاگردان‌های حرفه‌ای که داوطلب گرفتن درد و مرض دیگران می‌شدند، برای کار خود پول دریافت می‌کنند. از آنجا که هیچ شری واقعاً این طوری منتقل نمی‌شود، می‌توان حدس زد که این بلاگردانی، شغل ساده و کم‌دردسری‌ست که احیاناً، دست‌کم گاهی اوقات، پول خوبی هم از آن به دست می‌آید. نمازخوان‌های حرفه‌ای که پول می‌گیرند و برای نمازهای نخوانده‌ی فرد درگذشته‌ی خانواده، نماز می‌خوانند، در حقیقت به نوعی بلاگردانی می‌کنند. از دید آدم ناباورمند، کار آنها شبیه دعانویس‌ها و رمال‌هایی‌ست که برای دفع بلا یا شری، نمایشی بازی می‌کنند و مبلغی می‌گیرند و از این راه امرار معاش می‌کنند.
اما قضیه خیلی جدی‌ست! چون حتی در سنت‌های بزرگ دینی هم ردّ این بلاگردانی را می‌توان پیدا کرد؛ آن هم نه در زرنگی بعضی آدم‌های ناقلا که داوطلبانه، انتقال شری را به عهده می‌گیرند تا پولی به جیب بزنند، بلکه حتی در داستان‌های مقدس آنها در متون مرجع دینی‌شان.
در اپیزود بعدی دیگری‌نامه با نام «شستن گناهان با آب» که فردا منتشر خواهد شد، در ادامه مضمون «بلاگردان» به آیین شستن گناهان با آب که در سراسر سیاره نمونه دارد، خواهیم پرداخت.
#دیگری_نامه #دیگری_دشمن #دیگری_بلاگردان #آیین #بلاگردان #آیین_انتقال_شر #رواداری #گفتگو
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@dialogue1402
«شستن گناهان با آب»
دیگری‌نامه
اپیزود بیست و هشتم
یونانیان باستان تصور می‌کردند که درد عشق را با آب‌تنی در رود سلمنوس (Selemnos) مداوا می‌توان کرد. بومیان پرو، با فرو بردن سر در رودخانه‌ای گناهانشان را می‌شویند و پاک می‌شوند… وقتی بومی تی‌پی‌هوکان سانتیاگو بیمار است گاهی سعی می‌کند با پختن سه دسته نان شیرینی هفت تایی، خود را از شر بیماری راحت کند. هفت تا از نان‌شیرینی‌ها را بر بالای بلندترین درخت کاج جنگل قرار می‌دهد، هفت تای دیگر را پای آن درخت خاک می‌کند و هفت‌تای دیگر را توی چاهی می‌اندازد و سپس با آب آن چاه خود را می‌شوید. به‌این‌وسیله بیماری را به آب چاه می‌سپارد و راحت می‌شود…
کاهنه‌های دایاک بدبختی را با زدن و روبیدن و کوبیدن هوا با شمشیرهای چوبی از خانه‌ها می‌رانند و شمشیر را سپس در رودخانه می‌شویند تا شومی و بدبختی با آب برود. گاهی بدبختی و بدشگونی را با جاروهای ساخته از برگ خاصی و آغشته به آب برنج و خون از خانه جارو می‌کنند. پس از پاک شدن اتاق‌های خانه، آن را به خانه بازیچه‌ای ساخته از نی انتقال می‌دهند و خانه کوچک پر از بدشگونی و بدبختی را توی رودخانه می‌اندازند رودخانه آن را به سوی دریا می‌برد و بار شوم و نحس‌اش را به کشتی کتری‌مانندی می‌دهد که وسط دریاها شناور است و همه بدختی‌ها و درد و رنج آدمیان را در درون پروسعت خود جای می‌دهد.
این نمونه‌ها جنبه کاملا سودمند انتقال شر را می‌نمایانند؛ نشان می‌دهند که انسان چگونه بر آن است که با منتقل کردن درد و محنت‌اش به اشیای مادی به آسودگی دست یابد و سپس آن اشیاء را به دور اندازد یا به صورتی درآورد که دیگر بی‌گزند باشند. با این حال، غالبا انتقال شر به اشیای مادی فقط گامی‌ست به سوی انداختن آن به دوش انسان زنده دیگر.
این جنبه تبهکارانه این انتقال است…
برای مطالعه ادامه یادداشت رجوع کنید به صفحه گفت‌وشنود:
https://dialog.tavaana.org/others-28/
برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در یوتیوب به:
https://youtu.be/0LYO7aqRY-E?si=sf9vO7X87F39h3kn
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در ساند کلود به:
https://on.soundcloud.com/3ixzphk27ey78DTm8
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در کست‌باکس به:
https://castbox.fm/vb/745487118
رجوع بفرمایید.
#دیگری_نامه #آیین #آیین_انتقال_شر #شاخه_زرین #جیمز_فریزر #دیگری_دشمن #دیگری_بلاگردان
@dialogue1402
«شستن گناهان با آب»
دیگری‌نامه
اپیزود بیست و هشتم
یونانیان باستان تصور می‌کردند که درد عشق را با آب‌تنی در رود سلمنوس (Selemnos) مداوا می‌توان کرد. بومیان پرو، با فرو بردن سر در رودخانه‌ای گناهانشان را می‌شویند و پاک می‌شوند… وقتی بومی تی‌پی‌هوکان سانتیاگو بیمار است گاهی سعی می‌کند با پختن سه دسته نان شیرینی هفت تایی، خود را از شر بیماری راحت کند. هفت تا از نان‌شیرینی‌ها را بر بالای بلندترین درخت کاج جنگل قرار می‌دهد، هفت تای دیگر را پای آن درخت خاک می‌کند و هفت‌تای دیگر را توی چاهی می‌اندازد و سپس با آب آن چاه خود را می‌شوید. به‌این‌وسیله بیماری را به آب چاه می‌سپارد و راحت می‌شود…
کاهنه‌های دایاک بدبختی را با زدن و روبیدن و کوبیدن هوا با شمشیرهای چوبی از خانه‌ها می‌رانند و شمشیر را سپس در رودخانه می‌شویند تا شومی و بدبختی با آب برود. گاهی بدبختی و بدشگونی را با جاروهای ساخته از برگ خاصی و آغشته به آب برنج و خون از خانه جارو می‌کنند. پس از پاک شدن اتاق‌های خانه، آن را به خانه بازیچه‌ای ساخته از نی انتقال می‌دهند و خانه کوچک پر از بدشگونی و بدبختی را توی رودخانه می‌اندازند رودخانه آن را به سوی دریا می‌برد و بار شوم و نحس‌اش را به کشتی کتری‌مانندی می‌دهد که وسط دریاها شناور است و همه بدختی‌ها و درد و رنج آدمیان را در درون پروسعت خود جای می‌دهد.
این نمونه‌ها جنبه کاملا سودمند انتقال شر را می‌نمایانند؛ نشان می‌دهند که انسان چگونه بر آن است که با منتقل کردن درد و محنت‌اش به اشیای مادی به آسودگی دست یابد و سپس آن اشیاء را به دور اندازد یا به صورتی درآورد که دیگر بی‌گزند باشند. با این حال، غالبا انتقال شر به اشیای مادی فقط گامی‌ست به سوی انداختن آن به دوش انسان زنده دیگر.
این جنبه تبهکارانه این انتقال است…
برای مطالعه ادامه یادداشت رجوع کنید به صفحه گفت‌وشنود:
https://dialog.tavaana.org/others-28/
برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در یوتیوب به:
https://youtu.be/0LYO7aqRY-E?si=sf9vO7X87F39h3kn
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در ساند کلود به:
https://on.soundcloud.com/3ixzphk27ey78DTm8
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در کست‌باکس به:
https://castbox.fm/vb/745487118
رجوع بفرمایید.
#دیگری_نامه #آیین #آیین_انتقال_شر #شاخه_زرین #جیمز_فریزر #دیگری_دشمن #دیگری_بلاگردان
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@dialogue1402
«در ابتدا عمل بود»
تاثیر آیین بر همبستگی اجتماعی
امروز ۲۸ مرداد زادروز ستارخان ملقب به سردار ملی‌ست. نیما قاسمی، پژوهشگر فلسفه، در گفتگویی کلاوبهاوسی به میزبانی توانا، درباره «آیین» و «کنش آیینی» صحبت می‌کند و همبستگی‌های برآمده از این نوع کنش‌ها را بنیادی‌تر و استوارتر از همبستگی‌های کلام‌محور می‌داند. او در بخشی از این گفتگوی کلاوبهاوسی که با حضور صاحبنظران دیگر برگزار شد، بر نقش سیاسی آیین‌های ملی در خیزش‌های سالهای اخیر تاکید می‌گذارد.
در بریده زیر از این گفتگو، قاسمی، اصالت و استقلال کنش آیینی نسبت به ایده و ایدئولوژی را مطرح می‌کند.
برای شنیدن نسخه کامل در یوتیوب از لینک زیر استفاده کنید:
https://youtu.be/UbihtkzswFU?si=ANkbWmsljaql-NJl
برای شنیدن نسخه کامل در ساند کلود از لینک زیر استفاده کنید:
https://on.soundcloud.com/Pf1r2jsWADqyUHZU6
#توانا #رواداری #گفتگو #آیین #کنش_آیینی #آیین_ملی #ستارخان #سردار_ملی
@dialogue1402
«در ابتدا عمل بود»
تاثیر آیین بر همبستگی اجتماعی
امروز ۲۸ مرداد زادروز ستارخان ملقب به سردار ملی‌ست. نیما قاسمی، پژوهشگر فلسفه، در گفتگویی کلاوبهاوسی به میزبانی توانا، درباره «آیین» و «کنش آیینی» صحبت می‌کند و همبستگی‌های برآمده از این نوع کنش‌ها را بنیادی‌تر و استوارتر از همبستگی‌های کلام‌محور می‌داند. او در بخشی از این گفتگوی کلاوبهاوسی که با حضور صاحبنظران دیگر برگزار شد، بر نقش سیاسی آیین‌های ملی در خیزش‌های سالهای اخیر تاکید می‌گذارد.
در بریده زیر از این گفتگو، قاسمی، اصالت و استقلال کنش آیینی نسبت به ایده و ایدئولوژی را مطرح می‌کند.
برای شنیدن نسخه کامل در یوتیوب از لینک زیر استفاده کنید:
https://youtu.be/UbihtkzswFU?si=ANkbWmsljaql-NJl
برای شنیدن نسخه کامل در ساند کلود از لینک زیر استفاده کنید:
https://on.soundcloud.com/Pf1r2jsWADqyUHZU6
#توانا #رواداری #گفتگو #آیین #کنش_آیینی #آیین_ملی #ستارخان #سردار_ملی
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@dialogue1402
«از جادو تا دین»
دیگری‌نامه
اپیزود ۲۹
…این ایده که انسان مدرن سکولار از جهات مختلف هنوز به شیوه‌ای دینی می‌اندیشد و به شیوه‌ای دینی رفتار می‌کند، ذهن بسیاری از دین‌پژوهان از جمله میرچا الیاده را اشغال کرده بوده است. اینکه حتی در جوامعی با چند صد سال سوابق سکولاریسم، انسان غیر دینی خالص به ندرت یافت می‌شود، مستند الیاده قرار گرفت تا اهمیت پژوهش‌های خود در لایه‌های زیرین و بسیار کهن ذهن مذهبی بشر را جا بیندازد.
الیاده در کتاب مقدس و نامقدس در خصوص انسان غیردینی مدرن می‌نویسد: «او خود را با مجموعه‌ای از انکاریات و ردیات شکل می‌دهد؛ لیکن وی شکار واقعیاتی‌ست که رد و انکار کرده است.» چنین ذهنیتی هنوز هم انگیزش خیلی از پژوهشگران برای مطالعه تاریخ کهن و به‌ویژه مطالعه اسطوره‌هاست. برای بسیاری از آنها سلبریتی‌های موزیک پاپ، به‌عنوان نمونه، با آن هواداران پرشور و حتی دیوانه‌یشان، با آن نورپردازی‌ها و دکورسازی‌های پرخرجی که در اجراهای بزرگ‌شان می‌کنند، در حقیقت خدایان یا نیم‌خدایان دوران کهن‌اند که با سر و شکلی تازه، همان مجموعه اعمال کهن، یعنی اعمال آیینی را بازسازی و بازتولید کرده‌اند.
این ذهنیت که انسان مانند عروسکی کوک‌شده، روی خط «الگوهای کهن» پیش می‌رود و کمتر از آن الگوهای کهن تخطی می‌کند، در سریال تلویزیونی «خدایان آمریکایی»، دستمایه داستان‌پردازی قرار گرفته است. در این سریال، کاراکترهای اصلی داستان، در حقیقت موجودات افسانه‌ای اعصار کهن‌اند…
برای مطالعه ادامه این یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-29/
برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در یوتیوب به:
https://youtu.be/mKMNRmqS1IA
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در ساند کلود به:
https://soundcloud.com/tavaana/38d27820-d45c-448b-9576-efaf64c7d586
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در کست‌باکس به:
https://castbox.fm/vb/747579939
مراجعه بفرمایید.
#دیگری_نامه #دیگری #جادو #دین #نقد_دین #بلاگردان #آیین_انتقال_شر #جیمز_فریزر #ادیپ #ادیپوس #سوفوکل
@dialogue1402
«از جادو تا دین»
دیگری‌نامه
اپیزود ۲۹
…این ایده که انسان مدرن سکولار از جهات مختلف هنوز به شیوه‌ای دینی می‌اندیشد و به شیوه‌ای دینی رفتار می‌کند، ذهن بسیاری از دین‌پژوهان از جمله میرچا الیاده را اشغال کرده بوده است. اینکه حتی در جوامعی با چند صد سال سوابق سکولاریسم، انسان غیر دینی خالص به ندرت یافت می‌شود، مستند الیاده قرار گرفت تا اهمیت پژوهش‌های خود در لایه‌های زیرین و بسیار کهن ذهن مذهبی بشر را جا بیندازد.
الیاده در کتاب مقدس و نامقدس در خصوص انسان غیردینی مدرن می‌نویسد: «او خود را با مجموعه‌ای از انکاریات و ردیات شکل می‌دهد؛ لیکن وی شکار واقعیاتی‌ست که رد و انکار کرده است.» چنین ذهنیتی هنوز هم انگیزش خیلی از پژوهشگران برای مطالعه تاریخ کهن و به‌ویژه مطالعه اسطوره‌هاست. برای بسیاری از آنها سلبریتی‌های موزیک پاپ، به‌عنوان نمونه، با آن هواداران پرشور و حتی دیوانه‌یشان، با آن نورپردازی‌ها و دکورسازی‌های پرخرجی که در اجراهای بزرگ‌شان می‌کنند، در حقیقت خدایان یا نیم‌خدایان دوران کهن‌اند که با سر و شکلی تازه، همان مجموعه اعمال کهن، یعنی اعمال آیینی را بازسازی و بازتولید کرده‌اند.
این ذهنیت که انسان مانند عروسکی کوک‌شده، روی خط «الگوهای کهن» پیش می‌رود و کمتر از آن الگوهای کهن تخطی می‌کند، در سریال تلویزیونی «خدایان آمریکایی»، دستمایه داستان‌پردازی قرار گرفته است. در این سریال، کاراکترهای اصلی داستان، در حقیقت موجودات افسانه‌ای اعصار کهن‌اند…
برای مطالعه ادامه این یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-29/
برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در یوتیوب به:
https://youtu.be/mKMNRmqS1IA
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در ساند کلود به:
https://soundcloud.com/tavaana/38d27820-d45c-448b-9576-efaf64c7d586
و برای شنیدن نسخه کامل این اپیزود در کست‌باکس به:
https://castbox.fm/vb/747579939
مراجعه بفرمایید.
#دیگری_نامه #دیگری #جادو #دین #نقد_دین #بلاگردان #آیین_انتقال_شر #جیمز_فریزر #ادیپ #ادیپوس #سوفوکل
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
@dialogue1402
«… به خاطر آنکه علماء و دولت ایران، حضرت بهاءالله را از ایران تبعید کردند و ایشان را به مملکت عثمانی سرگون نمودند، مزار حضرت بهاءالله و حضرت عبدالبهاء در داخل کشور عثمانی یعنی در عکّا و حیفاء قرار گرفت و عکّا و حیفا مرکز روحانی و اداری جامعه‌ی جهانی بهایی گردید.
۲۷ سال پس از وفات حضرت عبدالبهاء بود که با تشکیل دولت اسرائیل، عکا و حیفا جزئی از خاک این کشور گشت. مخالفان امر بهایی که از انصاف و خرد بویی نبرده‌اند بهائیان ایران را به عنوان جاسوسان صهیونیزم مورد زجر و آزار قرار داده‌اند و حقوق اولیه ایشان را مسلوب کرده‌اند. دلیل اصلی این افراد برای توجیه افعال ضدانسانی و ضدخدایی‌شان این است که مرکز اداری و روحانی بهائیان در اسرائیل قرار دارد و بهاییان برای مخارج این مرکز، تبرُّعاتی به مرکز اداری بهایی در حیفاء می‌فرستند. آیا بی‌انصافی و بی‌رحمی و خشونت بیش از این هم می‌شود؟
نابردباری همین افراد بود که به سرگونی و تبعید حضرت بهاءالله از وطن خود به کشور عثمانی منجر گردید. این دولت ناشکیبا و علماء تنگ‌نظر و نابردبار بودند که به آزار و اذیت بهائیان پرداختند؛ حقوق اولیه‌ی ایشان را مسلوب نمودند؛ به قتل و غارت و کشتار ایشان پرداخته و شارع بهایی را از ایران اخراج کرده و بالاخره به زندان عکا تبعید نمودند. آنگاه بهاییان ایران را متهم به جاسوسی اسرائیل می‌سازند چرا که پیامبر بهایی در عکا وفات می‌کند و لذا مرکز اداری و روحانی بهایی در فلسطین قرار می‌گیرد؛ جایی که بیش از نیم قرن بعد مبدل به دولت اسرائیل می‌شود.»
آنچه خواندید از مقاله‌ی بلند «آیین جهانی بهایی» نوشته‌ی نادر سعیدی بود. در اپیزود بیست و نهم از دیگری‌نامه با نام «از جادو تا دین» به جنبه تبهکارانه آیین‌های «انتقال شر» پرداختیم. برای دسترسی به این اپیزود از لینک زیر استفاده کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-29/
#دیگری_نامه #رواداری #بهاییان #ایمان_بهایی #بلاگردان #آیین_انتقال_شر
@dialogue1402
«… به خاطر آنکه علماء و دولت ایران، حضرت بهاءالله را از ایران تبعید کردند و ایشان را به مملکت عثمانی سرگون نمودند، مزار حضرت بهاءالله و حضرت عبدالبهاء در داخل کشور عثمانی یعنی در عکّا و حیفاء قرار گرفت و عکّا و حیفا مرکز روحانی و اداری جامعه‌ی جهانی بهایی گردید.
۲۷ سال پس از وفات حضرت عبدالبهاء بود که با تشکیل دولت اسرائیل، عکا و حیفا جزئی از خاک این کشور گشت. مخالفان امر بهایی که از انصاف و خرد بویی نبرده‌اند بهائیان ایران را به عنوان جاسوسان صهیونیزم مورد زجر و آزار قرار داده‌اند و حقوق اولیه ایشان را مسلوب کرده‌اند. دلیل اصلی این افراد برای توجیه افعال ضدانسانی و ضدخدایی‌شان این است که مرکز اداری و روحانی بهائیان در اسرائیل قرار دارد و بهاییان برای مخارج این مرکز، تبرُّعاتی به مرکز اداری بهایی در حیفاء می‌فرستند. آیا بی‌انصافی و بی‌رحمی و خشونت بیش از این هم می‌شود؟
نابردباری همین افراد بود که به سرگونی و تبعید حضرت بهاءالله از وطن خود به کشور عثمانی منجر گردید. این دولت ناشکیبا و علماء تنگ‌نظر و نابردبار بودند که به آزار و اذیت بهائیان پرداختند؛ حقوق اولیه‌ی ایشان را مسلوب نمودند؛ به قتل و غارت و کشتار ایشان پرداخته و شارع بهایی را از ایران اخراج کرده و بالاخره به زندان عکا تبعید نمودند. آنگاه بهاییان ایران را متهم به جاسوسی اسرائیل می‌سازند چرا که پیامبر بهایی در عکا وفات می‌کند و لذا مرکز اداری و روحانی بهایی در فلسطین قرار می‌گیرد؛ جایی که بیش از نیم قرن بعد مبدل به دولت اسرائیل می‌شود.»
آنچه خواندید از مقاله‌ی بلند «آیین جهانی بهایی» نوشته‌ی نادر سعیدی بود. در اپیزود بیست و نهم از دیگری‌نامه با نام «از جادو تا دین» به جنبه تبهکارانه آیین‌های «انتقال شر» پرداختیم. برای دسترسی به این اپیزود از لینک زیر استفاده کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-29/
#دیگری_نامه #رواداری #بهاییان #ایمان_بهایی #بلاگردان #آیین_انتقال_شر
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
@dialogue1402
جشن شکرگزاری (Thanksgiving)
جشن شکرگزاری که در چهارمین پنج‌شنبه ماه نوامبر برگزار می‌شود، فرصتی است برای گردهمایی خانواده‌ها و دوستان و جشن گرفتن به مناسبت برداشت محصول و شکرگزاری برای داشته‌ها؛ امسال این روز مصادف با ۲۸ نوامبر شده است.
ریشه‌های جشن شکرگزاری در آمریکای شمالی به دورانی که مردم با شکرگزاری به درگاه خداوند برای افزایش محصولات دعا می‌کردند بازمی‌گردد. در گذشته این جشن بیشتر از امروز شکل مذهبی داشت. هرچند امروز این جشن کمتر جنبهٔ مذهبی دارد و بیشتر یک تعطیلات فرهنگی است، ولی همچنان بسیاری از مردم این روز را به عنوان فرصتی برای شکرگزاری و سپاسگزاری از آنچه در زندگی دارند، گرامی می‌دارند.
از نظر سنتی، در این روز معمولا غذاهایی مثل بوقلمون، سیب‌زمینی پوره، سس کرنبری و پای کدوحلوایی سرو می‌شود. این غذاها نمادهایی از فصل پاییز و فراوانی نعمت‌ها هستند. البته مراسم مذهبی هنوز در برخی کلیساها برگزار می‌شود، اما بخش اصلی جشن شکرگزاری بیشتر به گردهمایی خانوادگی و زمان سپری کردن با عزیزان تبدیل شده است.
در انجیل، تأکید فراوانی بر شکرگزاری و سپاسگزاری از خداوند برای نعمت‌ها وجود دارد. برای مثال، در نامه اول به تسالونیکیان (۵:۱۸)، آمده است:
«در همه چیز شکرگزاری کنید، زیرا این است اراده خدا در مسیح عیسی برای شما.»
همچنین، در کتاب مزامیر، بارها از لزوم شکرگزاری به درگاه خداوند به خاطر نعمت‌ها و رحمت‌های او صحبت شده است. از این رو، گرچه جشن شکرگزاری به‌طور خاص به عنوان یک روز مذهبی در کتاب مقدس ذکر نشده است، اما روح و مضمون آن با اصول مسیحیِ سپاسگزاری و قدردانی هماهنگ است.
به نظر می‌رسد که جشن شکرگزاری بیشتر از جشن‌های برداشت محصول در اروپای قرون وسطی و بعدها به مهاجران اولیهٔ آمریکای شمالی انتقال پیدا کرده و تبدیل به یک تعطیلات خاص شده است. این جشن‌ها از جشن‌های سنتی برداشت محصول، که در فرهنگ‌های مسیحی و غیرمسیحی رایج بوده‌اند، تأثیر گرفته‌اند و به این صورت با یک مضمون شکرگزاری در زمینهٔ برداشت محصول و نعمت‌های طبیعی همراه شده‌اند.
#مسیحیت #جشن #شکرگزاری #دین #آیین #رواداری #گفتگو
@dialogue1402
جشن شکرگزاری (Thanksgiving)
جشن شکرگزاری که در چهارمین پنج‌شنبه ماه نوامبر برگزار می‌شود، فرصتی است برای گردهمایی خانواده‌ها و دوستان و جشن گرفتن به مناسبت برداشت محصول و شکرگزاری برای داشته‌ها؛ امسال این روز مصادف با ۲۸ نوامبر شده است.
ریشه‌های جشن شکرگزاری در آمریکای شمالی به دورانی که مردم با شکرگزاری به درگاه خداوند برای افزایش محصولات دعا می‌کردند بازمی‌گردد. در گذشته این جشن بیشتر از امروز شکل مذهبی داشت. هرچند امروز این جشن کمتر جنبهٔ مذهبی دارد و بیشتر یک تعطیلات فرهنگی است، ولی همچنان بسیاری از مردم این روز را به عنوان فرصتی برای شکرگزاری و سپاسگزاری از آنچه در زندگی دارند، گرامی می‌دارند.
از نظر سنتی، در این روز معمولا غذاهایی مثل بوقلمون، سیب‌زمینی پوره، سس کرنبری و پای کدوحلوایی سرو می‌شود. این غذاها نمادهایی از فصل پاییز و فراوانی نعمت‌ها هستند. البته مراسم مذهبی هنوز در برخی کلیساها برگزار می‌شود، اما بخش اصلی جشن شکرگزاری بیشتر به گردهمایی خانوادگی و زمان سپری کردن با عزیزان تبدیل شده است.
در انجیل، تأکید فراوانی بر شکرگزاری و سپاسگزاری از خداوند برای نعمت‌ها وجود دارد. برای مثال، در نامه اول به تسالونیکیان (۵:۱۸)، آمده است:
«در همه چیز شکرگزاری کنید، زیرا این است اراده خدا در مسیح عیسی برای شما.»
همچنین، در کتاب مزامیر، بارها از لزوم شکرگزاری به درگاه خداوند به خاطر نعمت‌ها و رحمت‌های او صحبت شده است. از این رو، گرچه جشن شکرگزاری به‌طور خاص به عنوان یک روز مذهبی در کتاب مقدس ذکر نشده است، اما روح و مضمون آن با اصول مسیحیِ سپاسگزاری و قدردانی هماهنگ است.
به نظر می‌رسد که جشن شکرگزاری بیشتر از جشن‌های برداشت محصول در اروپای قرون وسطی و بعدها به مهاجران اولیهٔ آمریکای شمالی انتقال پیدا کرده و تبدیل به یک تعطیلات خاص شده است. این جشن‌ها از جشن‌های سنتی برداشت محصول، که در فرهنگ‌های مسیحی و غیرمسیحی رایج بوده‌اند، تأثیر گرفته‌اند و به این صورت با یک مضمون شکرگزاری در زمینهٔ برداشت محصول و نعمت‌های طبیعی همراه شده‌اند.
#مسیحیت #جشن #شکرگزاری #دین #آیین #رواداری #گفتگو
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
امروز یکم دی‌ماه در تقویم ما ایرانیان، «خرم‌روز» نامیده شده و جشن دیگان برگزار می‌شود. شب گذشته، طولانی‌ترین شب سال بود و بنابراین، اول دی‌ماه را به عنوان روز تولد خورشید، نه فقط در فرهنگ ما بلکه در فرهنگ‌های دیگر هم جشن می‌گرفته‌اند. جشن تولد خورشید در روم باستان تنها چند روز با اول دی به تقویم ایرانی فاصله داشته و به جای بیست و یکم دسامبر، ۲۵ دسامبر برگزار می‌شده است. این جشن در دوران مسیحیت هم به عنوان جشن تولد عیسی مسیح گرامی داشته شده است!
تاریخ ادیان خیلی پیچیده‌تر از آن چیزی شکل گرفته است که در بدو امر به نظر می‌رسد؛ این تاریخ به ویژه معمولا آن چیزی نیست که متولیان خود دین و سنت روایت می‌کنند.
آنچه در ارتباط با تاریخ مسیحیت بسیار جالب است این است که هیچ سندی در مورد تاریخ دقیق تولد عیسی مسیح وجود ندارد. اما می‌توان فهمید که چرا ۲۵ دسامبر به عنوان میلاد مسیح انتخاب شده است.
در اپیزود بیست و نهم از دیگری‌نامه به نام «از جادو تا دین» به بهانه نقل از جیمز فریزر در «شاخه زرین» به این مقوله پرداختیم. برای دسترسی به این اپیزود به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-29/
#دیگری_نامه #مسیحیت #میلاد_مسیح #پرستش_خورشید #مشرکانه #آیین
@dialogue1402
تاریخ ادیان خیلی پیچیده‌تر از آن چیزی شکل گرفته است که در بدو امر به نظر می‌رسد؛ این تاریخ به ویژه معمولا آن چیزی نیست که متولیان خود دین و سنت روایت می‌کنند.
آنچه در ارتباط با تاریخ مسیحیت بسیار جالب است این است که هیچ سندی در مورد تاریخ دقیق تولد عیسی مسیح وجود ندارد. اما می‌توان فهمید که چرا ۲۵ دسامبر به عنوان میلاد مسیح انتخاب شده است.
در اپیزود بیست و نهم از دیگری‌نامه به نام «از جادو تا دین» به بهانه نقل از جیمز فریزر در «شاخه زرین» به این مقوله پرداختیم. برای دسترسی به این اپیزود به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-29/
#دیگری_نامه #مسیحیت #میلاد_مسیح #پرستش_خورشید #مشرکانه #آیین
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
در تقویم ایران باستان، هر روز سال یک نامی داشته است و دومین روز هر ماه، «بهمن» نامیده می‌شده است. بنابراین در ماه بهمن که یازدهمین ماه سال است، دومین روز، نام ماه و نام روز یکی می‌شود؛ یعنی می‌شود بهمن‌روز از ماه بهمن! این روز را جشن می‌گرفته‌اند.
در صفحه انجمن زرتشتیان تهران در مورد این جشن آمده است: «روز دوم بهمن‌ماه به نام بهمن خوانده می‌شود که مربوط به امشاسوند بهمن است و به مناسبت هم‌نام بودن ماه و روز به بهمنگان و یا بَهْمَنْجَه نامیده می‌شود. امشاسپند بهمن، بنا به نوشته‌های باستان و اوستا، نگهبان چهارپایان سودمند است.»
در قرون اولیه پس از فروپاشی ساسانی که هنوز بسیاری از جشن‌ها و آیین‌های ایرانی نزد مردم برگزار می‌شد و مشهور بود، شاعران هم به جشن بهمن اشاره‌ها می‌کردند. انوری از جمله سروده است:
«بعدها کز سر عشرت همه روز افکندی / سخن رفتن و نارفتن ما در افواه / اندر آمد ز در حجره من صبحدمی / روز بهمنجنه یعنی دوم بهمن‌ماه »
[ یعنی: صبح دوم بهمن شد و گاه جشن آمد و پیکی از ناحیه شاه، شاعر را دعوت به دربار کرد… ]
ابوریحان بیرونی و علی‌بن طوسی و چند تن دیگر از نویسندگان ایرانی‌تبار به این جشن و آیین‌هایش اشاره کرده‌اند. ابوریحان در کتاب التفهیم می‌گوید: در این روز شیر خالص و پاک می‌خورند و معتقدند که حافظه تقویت می‌شود و فراموشی می‌برد. در خراسان، دانه‌های روغنی را با گوشت می‌پزند و با تره می‌خورند. یکی از کامل‌ترین مقالات در مورد این جشن در دانشنامه جهان اسلام یافتنی‌ست. از جمله در دانشنامه جهان اسلام با تکیه بر منابع آمده است که «بهمن» نام گیاهی بوده و بهمن‌چنه به معنای روز چیدن این گیاه هم هست که خوردن آن را فرخنده می‌دانستند. بنابراین، مقارنه سه نام «بهمن»، یکی نام روز، دیگری نام ماه، و دیگری نام گیاه، موجب خجستگی این وقت بوده است. در همین منبع آمده است که ایرانیان تا روزگار مغول این جشن را پاس می‌داشته‌اند.
رنگ سپید و خروس، از دیگر نشان‌های این وقت از سال بوده است.
#هویت #آیین #جشن #فستیوال #دین #دین_مزدایی #امشاسپندان
@dialogue1402
در صفحه انجمن زرتشتیان تهران در مورد این جشن آمده است: «روز دوم بهمن‌ماه به نام بهمن خوانده می‌شود که مربوط به امشاسوند بهمن است و به مناسبت هم‌نام بودن ماه و روز به بهمنگان و یا بَهْمَنْجَه نامیده می‌شود. امشاسپند بهمن، بنا به نوشته‌های باستان و اوستا، نگهبان چهارپایان سودمند است.»
در قرون اولیه پس از فروپاشی ساسانی که هنوز بسیاری از جشن‌ها و آیین‌های ایرانی نزد مردم برگزار می‌شد و مشهور بود، شاعران هم به جشن بهمن اشاره‌ها می‌کردند. انوری از جمله سروده است:
«بعدها کز سر عشرت همه روز افکندی / سخن رفتن و نارفتن ما در افواه / اندر آمد ز در حجره من صبحدمی / روز بهمنجنه یعنی دوم بهمن‌ماه »
[ یعنی: صبح دوم بهمن شد و گاه جشن آمد و پیکی از ناحیه شاه، شاعر را دعوت به دربار کرد… ]
ابوریحان بیرونی و علی‌بن طوسی و چند تن دیگر از نویسندگان ایرانی‌تبار به این جشن و آیین‌هایش اشاره کرده‌اند. ابوریحان در کتاب التفهیم می‌گوید: در این روز شیر خالص و پاک می‌خورند و معتقدند که حافظه تقویت می‌شود و فراموشی می‌برد. در خراسان، دانه‌های روغنی را با گوشت می‌پزند و با تره می‌خورند. یکی از کامل‌ترین مقالات در مورد این جشن در دانشنامه جهان اسلام یافتنی‌ست. از جمله در دانشنامه جهان اسلام با تکیه بر منابع آمده است که «بهمن» نام گیاهی بوده و بهمن‌چنه به معنای روز چیدن این گیاه هم هست که خوردن آن را فرخنده می‌دانستند. بنابراین، مقارنه سه نام «بهمن»، یکی نام روز، دیگری نام ماه، و دیگری نام گیاه، موجب خجستگی این وقت بوده است. در همین منبع آمده است که ایرانیان تا روزگار مغول این جشن را پاس می‌داشته‌اند.
رنگ سپید و خروس، از دیگر نشان‌های این وقت از سال بوده است.
#هویت #آیین #جشن #فستیوال #دین #دین_مزدایی #امشاسپندان
@dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
همزمان با بیانیه هجده نفر از کارشناسان حقوقی سازمان ملل در محکومیت تبعیض سیتماتیک و سرکوب بهاییان و به ویژه زنان بهایی، خبر آمد که دژخیمان حکومت جمهوری اسلامی به ده زن بهایی در اصفهان حمله کردند. حمله به بهاییان اصفهان یادآور جنایت ظل‌السلطان، فرزند ناصرالدین شاه و حاکم آن دوره اصفهان است که بهایی‌کشی مفصلی راه انداخت که نقل آن در تاریخ آمده است. در اسلاید، روایت فریدون وهمن از تبهکاری این شاهزاده قجری را که با حمایت و همراهی امام جمعه اصفهان، شیخ محمدتقی نجفی همراه بود، می‌خوانید.
گروه‌های به لحاظ عددی در اقلیت، به ویژه اگر اقلیت دینی باشند، شوربختانه همواره در معرض حملات دسته‌جمعی توده‌ها در جوامع میزبان قرار داشته‌اند. اسناد انسان‌شناختی نشان می‌دهد که جوامع انسانی مستعد جنون جمعی‌اند و هر گاه که انگیزش‌های کافی برای آنها فراهم شود و یا محرک‌هایی بیابند، تمایل دارند که خشم و خروش خود را بر سر یک «بلاگردان» خالی کنند. رفتار توده‌ها در این لحظات، به کلی فاقد علل معقول یا منطقی‌ست. انسان‌شناسان می‌گویند که بز بلاگردان ساختن و شرارت و نحوست سال را بر سر آن خالی کردن، یک الگوی رفتاری دیرینه در انسان بوده است؛ چیزی که جیمز فریزر، انسان‌شناس اسکاتلندی، آن را جنبه تبهکارانه آیین‌های «انقال شر» می‌نامد.
برای مطالعه بیشتر درباره این نوع آیین‌ها و گرایش توده‌های مذهبی برای حمله به یک اقلیت، به اپیزود بیست و هفتم از پادکست دیگری‌نامه با عنوان «بلاگردان» مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-27/
#بلاگردان #بهایی #آیین_بهایی #اقلیت_دینی #اقلیت #جیمز_فریزر #دیگری_نامه #دیگری
@dialogue1402
گروه‌های به لحاظ عددی در اقلیت، به ویژه اگر اقلیت دینی باشند، شوربختانه همواره در معرض حملات دسته‌جمعی توده‌ها در جوامع میزبان قرار داشته‌اند. اسناد انسان‌شناختی نشان می‌دهد که جوامع انسانی مستعد جنون جمعی‌اند و هر گاه که انگیزش‌های کافی برای آنها فراهم شود و یا محرک‌هایی بیابند، تمایل دارند که خشم و خروش خود را بر سر یک «بلاگردان» خالی کنند. رفتار توده‌ها در این لحظات، به کلی فاقد علل معقول یا منطقی‌ست. انسان‌شناسان می‌گویند که بز بلاگردان ساختن و شرارت و نحوست سال را بر سر آن خالی کردن، یک الگوی رفتاری دیرینه در انسان بوده است؛ چیزی که جیمز فریزر، انسان‌شناس اسکاتلندی، آن را جنبه تبهکارانه آیین‌های «انقال شر» می‌نامد.
برای مطالعه بیشتر درباره این نوع آیین‌ها و گرایش توده‌های مذهبی برای حمله به یک اقلیت، به اپیزود بیست و هفتم از پادکست دیگری‌نامه با عنوان «بلاگردان» مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/others-27/
#بلاگردان #بهایی #آیین_بهایی #اقلیت_دینی #اقلیت #جیمز_فریزر #دیگری_نامه #دیگری
@dialogue1402