یک #حقوقدان #زن به ریاست‌جمهوری تایوان #انتخاب شد
۶۰ درصد از رای‌دهندگان تایوان برای نخستین بار یک زن را به عنوان رییس‌جمهور این کشور برگزیدند: "تسای اینگ ون". او از اعضای "حزب دموکراتیک پیشرو تایوان" است و سیاست "استقلال از چین" را دنبال می‌کند.
به گزارش خبرگزاری‌ها، انتخابات جزیره‌ی تایوان با پیروزی "تسای اینگ ون"، نامزد "حزب #دموکراتیک پیشرو" این کشور در رقابت با "اریک چو" از حزب حاکم کومینتانگ روز شنبه (۱۶ ژانویه) به پایان رسید.
"اریک چو" تنها توانست ۳۰ درصد آرا را از آن خود کند. او پس از اعلام نتایج موقتی انتخابات، به "تسای" تبریک گفت و با ابراز تاسف اعلام کرد که از رهبری حزب حاکم کناره‌گیری خواهد کرد.
با پیروزی "تسای اینگ ون"، "حزب دموکراتیک پیشرو تایوان" ۶۸ کرسی از ۱۱۳ کرسی پارلمان این کشور را از آن خود کرد. حزب کومینتانگ توانست تنها ۳۳ نماینده به مجلس در تایپه، پایتخت این جزیره بفرستد.
این سومین دوره‌ی انتخابات پس از اعلام استقلال تایوان در سال‌های دهه‌ی ۱۹۹۰، ۱۸ میلیون تن از ۲۳ میلیون ساکن جزیره حق رای داشتند.
DW (فارسی)
@Tavaana_Tavaanatech
۶۰ درصد از رای‌دهندگان تایوان برای نخستین بار یک زن را به عنوان رییس‌جمهور این کشور برگزیدند: "تسای اینگ ون". او از اعضای "حزب دموکراتیک پیشرو تایوان" است و سیاست "استقلال از چین" را دنبال می‌کند.
به گزارش خبرگزاری‌ها، انتخابات جزیره‌ی تایوان با پیروزی "تسای اینگ ون"، نامزد "حزب #دموکراتیک پیشرو" این کشور در رقابت با "اریک چو" از حزب حاکم کومینتانگ روز شنبه (۱۶ ژانویه) به پایان رسید.
"اریک چو" تنها توانست ۳۰ درصد آرا را از آن خود کند. او پس از اعلام نتایج موقتی انتخابات، به "تسای" تبریک گفت و با ابراز تاسف اعلام کرد که از رهبری حزب حاکم کناره‌گیری خواهد کرد.
با پیروزی "تسای اینگ ون"، "حزب دموکراتیک پیشرو تایوان" ۶۸ کرسی از ۱۱۳ کرسی پارلمان این کشور را از آن خود کرد. حزب کومینتانگ توانست تنها ۳۳ نماینده به مجلس در تایپه، پایتخت این جزیره بفرستد.
این سومین دوره‌ی انتخابات پس از اعلام استقلال تایوان در سال‌های دهه‌ی ۱۹۹۰، ۱۸ میلیون تن از ۲۳ میلیون ساکن جزیره حق رای داشتند.
DW (فارسی)
@Tavaana_Tavaanatech
#انتخابات یا #انتخاب «من»؟
حتی کسانی هم که «من» را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند. البته نه برای انتخاب شدن که فقط برای انتخاب کردن و رای دادن. چون کسانی می‌توانند رای بگیرند و انتخاب شوند که «من» آنها را قبول داشته باشم.
شورای نگهبان، در واقع پاسدار و نگهبان همین «من» است. «من»ی که حتی اگر در سال‌های بعد هم در میان نباشم از هم اکنون باید برای محکم کردن جای پای «من» در آینده، برنامه بریزم و بی‌خیال مردم، آن را اجرا کنم. خصوصاً حالا که برجامی هم در کار آمده است و دیگر خوشبختانه «دشمنان خارجی» هم مثل قضیه‌ی هسته‌ای نمی‌توانند جلوی «من» را بگیرند تا کوتاه بیایم.
این طوری است که #انتخابات، از انتخاب بین این یا آن تبدیل می‌شود به انتخاب بین «من» و «من».
و این طوری است که ترجمه‌ی این جمله که «حتی کسانی هم که من را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند» می‌شود «هان ای کسانی که من را قبول ندارید، همانا می‌توانید به کسانی رای دهید که من قبولشان دارم.»
این است منطق نامتوازن یک «من» که از قضا رهبر یک کشور است.
حسین قاضیان- جامعه‌شناس on.fb.me/1K0IeXx
(شما چه فکر می‌کنید؟)
@Tavaana_Tavaanatech
حتی کسانی هم که «من» را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند. البته نه برای انتخاب شدن که فقط برای انتخاب کردن و رای دادن. چون کسانی می‌توانند رای بگیرند و انتخاب شوند که «من» آنها را قبول داشته باشم.
شورای نگهبان، در واقع پاسدار و نگهبان همین «من» است. «من»ی که حتی اگر در سال‌های بعد هم در میان نباشم از هم اکنون باید برای محکم کردن جای پای «من» در آینده، برنامه بریزم و بی‌خیال مردم، آن را اجرا کنم. خصوصاً حالا که برجامی هم در کار آمده است و دیگر خوشبختانه «دشمنان خارجی» هم مثل قضیه‌ی هسته‌ای نمی‌توانند جلوی «من» را بگیرند تا کوتاه بیایم.
این طوری است که #انتخابات، از انتخاب بین این یا آن تبدیل می‌شود به انتخاب بین «من» و «من».
و این طوری است که ترجمه‌ی این جمله که «حتی کسانی هم که من را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند» می‌شود «هان ای کسانی که من را قبول ندارید، همانا می‌توانید به کسانی رای دهید که من قبولشان دارم.»
این است منطق نامتوازن یک «من» که از قضا رهبر یک کشور است.
حسین قاضیان- جامعه‌شناس on.fb.me/1K0IeXx
(شما چه فکر می‌کنید؟)
@Tavaana_Tavaanatech
Facebook
حسین قاضیان - انتخابات یا انتخاب «من»؟... | Facebook
انتخابات یا انتخاب «من»؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حتی کسانی هم که «من» را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند. البته نه برای انتخاب شدن...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حتی کسانی هم که «من» را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند. البته نه برای انتخاب شدن...
آزادی از نگاه نیاکان و مقایسه آن با دیدگاه معاصران
اثر بنجامین کانستنت
ــ ترجمه‌ای جدید از #توانا
بنجامین کانستنت (۱۷۶۷-۱۸۳۰) نظريه‌پرداز سياسی فرانسوی-سوييسی، کنشگر سياسی و نويسنده‌ای بود که مدافع آزادی فردی در دوره‌ی پر فراز و نشیب انقلاب فرانسه، حکومت ناپلئون و بازگشت پادشاهی فرانسه بود. استدلال‌های او در دفاع از آزادیهای فردی و دولت نماينده‌ی مردم هم بر انديشه‌ی کلاسيک #ليبرال و هم بر سياست فرانسه اثر گذاشت. «آزادی قدما در مقایسه با آزادی متجددان» (۱۸۱۶) که يکی از مهمترین مقالات کانستنت است، آزادی در روزگار قدیم را که به معنای آزادیهای رسمی سياسی ولی نه به معنای آزادیهای فردی بود با آزادی در عصر تجدد مقايسه می‌کند که محورش احترام گذاشتن به حقوق فردی، دولت نماينده‌ی مردم، حاکميت قانون و حق کسب و کار و تجارت است.
او در بخشی از این اثر خواندنی می‌آورد:
«آقایان، ابتدا از خود بپرسید که امروزه فردی انگلیسی، فرانسوی یا شهروندی در ایالات متحده آمریکا چه درک و دریافتی از واژه «آزادی» دارد. [با چشمپوشی از برخی تفاوتها] برای هرکدام از آنها آزادی به این معنی است که فقط ملزم به تبعیت از قانون باشد و اینکه بر اساس اراده مستبدانه هیچ فرد یا افرادی، #بازداشت، #زندانی، #شکنجه و #اعدام نشود.
برای آنان آزادی یعنی #حق #ابراز عقیده برای همگان، انتخاب شغل و پرداختن به آن، مدیریت و یا حتی #سوءمدیریت دارایی خود؛ اینکه برای رفت و آمد به کسب اجازه نیاز نداشته باشند و به توضیح و #توجیه انگیزه ها و مقاصدشان مجبور نباشند. آزادی یعنی حق همگان برای گردهمایی و همکاری با افراد دیگر، چه برای گفتگو درباره منافع، یا برای ابراز باورهای مذهبی، یا فقط برای وقت گذرانی به نحوی که دوست دارند و لذت میبرند. در نهایت، آزادی یعنی حق #تاثیرگذاری بر دولت چه از طریق #انتخاب مقامات مشخص و چه از طریق #نمایندگان، #دادخواهی و خواسته هایی که مقامات کمابیش مجبور به پاسخگویی به آنها هستند.
حال این آزادی را با آنچه در دوران باستان بود مقایسه کنید.
آزادی در دوران باستان بیشتر حقی جمعی انگاشته میشد و عبارت بود از #مشارکت همگانی اما مستقیم در چندین بخش از کلیت حکومت: در رایزنیها، در میدانهای عمومی و درباره #جنگ و #صلح، در شکل گیری اتحادها با دولتهای خارجی، در #رای دادن به قوانین، در قضاوتها، در بررسی حسابها، رفتارها و نظارت مقامات، در احضار آنها برای حضور در برابر اجتماع مردم، در متهم کردن، محکوم کردن و تبرئه کردن آنان. اما اگر در عهد باستان آزادی این گونه تعریف میشد، آنان همراه این آزادی جمعی، فرد را کاملا تحت #انقیاد جامعه قرار میدادند.
در آن دوره تقریبا هیچ کدام از لذات آزادیهای دوران #مدرن را مشاهده نمیکنید. تمام رفتارهای خصوصی تحت نظارت شدید قرار داشت. #استقلال_فردی اساسا به رسمیت شمرده نمیشد، نه در زمینه #عقاید، نه در کار و نه در #مذهب. حق انتخاب دین که ما آن را یکی از مهمترین حقوق میدانیم در دوران باستان جرم و کفر تلقی میشد.»
متن کامل را از لینک زیر دانلود کنید:
https://goo.gl/6u3fjc
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
اثر بنجامین کانستنت
ــ ترجمه‌ای جدید از #توانا
بنجامین کانستنت (۱۷۶۷-۱۸۳۰) نظريه‌پرداز سياسی فرانسوی-سوييسی، کنشگر سياسی و نويسنده‌ای بود که مدافع آزادی فردی در دوره‌ی پر فراز و نشیب انقلاب فرانسه، حکومت ناپلئون و بازگشت پادشاهی فرانسه بود. استدلال‌های او در دفاع از آزادیهای فردی و دولت نماينده‌ی مردم هم بر انديشه‌ی کلاسيک #ليبرال و هم بر سياست فرانسه اثر گذاشت. «آزادی قدما در مقایسه با آزادی متجددان» (۱۸۱۶) که يکی از مهمترین مقالات کانستنت است، آزادی در روزگار قدیم را که به معنای آزادیهای رسمی سياسی ولی نه به معنای آزادیهای فردی بود با آزادی در عصر تجدد مقايسه می‌کند که محورش احترام گذاشتن به حقوق فردی، دولت نماينده‌ی مردم، حاکميت قانون و حق کسب و کار و تجارت است.
او در بخشی از این اثر خواندنی می‌آورد:
«آقایان، ابتدا از خود بپرسید که امروزه فردی انگلیسی، فرانسوی یا شهروندی در ایالات متحده آمریکا چه درک و دریافتی از واژه «آزادی» دارد. [با چشمپوشی از برخی تفاوتها] برای هرکدام از آنها آزادی به این معنی است که فقط ملزم به تبعیت از قانون باشد و اینکه بر اساس اراده مستبدانه هیچ فرد یا افرادی، #بازداشت، #زندانی، #شکنجه و #اعدام نشود.
برای آنان آزادی یعنی #حق #ابراز عقیده برای همگان، انتخاب شغل و پرداختن به آن، مدیریت و یا حتی #سوءمدیریت دارایی خود؛ اینکه برای رفت و آمد به کسب اجازه نیاز نداشته باشند و به توضیح و #توجیه انگیزه ها و مقاصدشان مجبور نباشند. آزادی یعنی حق همگان برای گردهمایی و همکاری با افراد دیگر، چه برای گفتگو درباره منافع، یا برای ابراز باورهای مذهبی، یا فقط برای وقت گذرانی به نحوی که دوست دارند و لذت میبرند. در نهایت، آزادی یعنی حق #تاثیرگذاری بر دولت چه از طریق #انتخاب مقامات مشخص و چه از طریق #نمایندگان، #دادخواهی و خواسته هایی که مقامات کمابیش مجبور به پاسخگویی به آنها هستند.
حال این آزادی را با آنچه در دوران باستان بود مقایسه کنید.
آزادی در دوران باستان بیشتر حقی جمعی انگاشته میشد و عبارت بود از #مشارکت همگانی اما مستقیم در چندین بخش از کلیت حکومت: در رایزنیها، در میدانهای عمومی و درباره #جنگ و #صلح، در شکل گیری اتحادها با دولتهای خارجی، در #رای دادن به قوانین، در قضاوتها، در بررسی حسابها، رفتارها و نظارت مقامات، در احضار آنها برای حضور در برابر اجتماع مردم، در متهم کردن، محکوم کردن و تبرئه کردن آنان. اما اگر در عهد باستان آزادی این گونه تعریف میشد، آنان همراه این آزادی جمعی، فرد را کاملا تحت #انقیاد جامعه قرار میدادند.
در آن دوره تقریبا هیچ کدام از لذات آزادیهای دوران #مدرن را مشاهده نمیکنید. تمام رفتارهای خصوصی تحت نظارت شدید قرار داشت. #استقلال_فردی اساسا به رسمیت شمرده نمیشد، نه در زمینه #عقاید، نه در کار و نه در #مذهب. حق انتخاب دین که ما آن را یکی از مهمترین حقوق میدانیم در دوران باستان جرم و کفر تلقی میشد.»
متن کامل را از لینک زیر دانلود کنید:
https://goo.gl/6u3fjc
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
Tavaana
آزادی از نگاه نیاکان و مقایسه آن با دیدگاه معاصران، اثر بنجامین کانستنت
در دوران معاصر،« مردم‌سالاری » نشانگر کشوری است که در آن هر کسی آزادانه رأی خود را به #صندوق می‌اندازد، #انتخابات، آزادانه مورد اعتراض قرار گرفته و به چالش کشیده می‌شوند، ریاست مجریه یا با رجوع به آرای عمومی و یا از طریق مجلسی منتخب و متشکل از نمایندگان مردم #انتخاب می‌گردد و اهم آزادی‌ها و #حقوق_مدنی نیز در آن به رسمیت شناخته شده و تضمین شده‌اند. مردمسالاریها همواره صلح‌آمیز نبوده و صلح‌آمیز نیز عمل نکرده‌اند - همه ما با تاریخ مردمسالاریها و چگونگی عملکرد آنها در مواردی همچون استعمار، دخالت‌های پنهانی در امور دیگر کشور‌ها و یا افراط و زیاده‌روی در اعمال قدرت از سوی آنها، آشنایی داریم. از طرف دیگر،مردمسالاریها اغلب در رابطه با حکومتهای خودکامه به خشونت متوسل می‌شوند. با این حال، روابط میان مردم‌سالاریهای باثبات از تفاوتهایی کیفی برخوردار هستند...
«بروس راست» معتقد است #صلح بین المللی درنتیجه چند عامل به وجود می آید. راست، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ییل، معتقد است که به دلیل موانع بین المللی و هنجارهای فرهنگی امکان جنگ بین دولت های دموکراتیک کم می باشد. بنابراین، او طرفدار گسترش بیشتر #دموکراسی در سراسر جهان می باشد. وی تاثیرات وابستگی اقتصادی، قوانین بین المللی و نهادها در ایجاد صلح را شرح می دهد.
لینک دانلود: bit.ly/1TH2Kj6
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
«بروس راست» معتقد است #صلح بین المللی درنتیجه چند عامل به وجود می آید. راست، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ییل، معتقد است که به دلیل موانع بین المللی و هنجارهای فرهنگی امکان جنگ بین دولت های دموکراتیک کم می باشد. بنابراین، او طرفدار گسترش بیشتر #دموکراسی در سراسر جهان می باشد. وی تاثیرات وابستگی اقتصادی، قوانین بین المللی و نهادها در ایجاد صلح را شرح می دهد.
لینک دانلود: bit.ly/1TH2Kj6
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇