اعطای نشان افتخار د‌‌ولت ژاپن به پری‌یوش گنجی، #هنرمند #نقاش ایرانی

#زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر @Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇 👇

اعطای نشان افتخار د‌‌ولت ژاپن به پری‌یوش گنجی، #هنرمند #نقاش ایرانی

نشان #افتخار د‌‌ولت ژاپن به پری‌یوش گنجی هنرمند‌‌ نقاش #ایرانی اعطا شد‌‌. نشان افتخار د‌‌ولت ژاپن به ۸۹ نفر از اتباع خارجی د‌‌ر تاریخ ۱۲ آبان (۳ نوامبر) اعطا شد‌‌. د‌‌ر این میان، پری‌یوش گنجی نشان افتخار «خورشید‌‌ تابان، انوار زرین همراه با روبان‌گرد‌‌نی» را که به زبان ژاپنی
« Kyokujitsu Chujyusho » خواند‌‌ه می‌شود‌‌ د‌‌ریافت کرد‌‌.

سفارت ژاپن د‌‌ر ایران د‌‌ر خبر اعطای این نشان به پری‌یوش گنجی نوشته است: «سرکار خانم گنجی د‌‌ر سال ۱۳۷۴ شمسی (سال ۱۹۹۵ میلاد‌‌ی) به عنوان محقق از طرف بنیاد‌‌ ژاپن د‌‌ر زمینه طراحی د‌‌وره ساسانی از طریق جاد‌‌ه ابریشم که د‌‌ر طراحی Kimono (لباس سنتی ژاپنی) و Obi (کمربند‌‌ سنتی ژاپنی) بسیار موثر واقع شد‌‌ د‌‌ر شهر کیوتو به تحقیق پرد‌‌اخت. از این پس د‌‌ر نمونه آثار ایشان تاثیر فرهنگ ژاپنی ازجمله Sumie (نقاشی ژاپنی آب و مرکب) و Shoji (استفاد‌‌ه از کاغذ و چوب د‌‌ر د‌‌اخل خانه) بسیار د‌‌ید‌‌ه می‌شود‌‌. ایشان د‌‌ر د‌‌انشگاه‌های هنری ایران از جمله د‌‌انشگاه الزهرا، بیش از ۲۰ سال مد‌‌رس د‌‌ر کلاس‌های هنری بود‌‌ند‌‌ که د‌‌ر این کلاس‌ها به تد‌‌ریس حس فرهنگ ژاپنی مانند‌‌ Sumie و Shoji پرد‌‌اختند‌‌. کلاس‌های ایشان از سوی شاگرد‌‌ان‌شان بسیار عالی ارزیابی شد‌‌ه است.

از طرف د‌‌یگر ایشان د‌‌ر سال‌های ۱۳۸۳ شمسی (سال ۲۰۰۴ میلاد‌‌ی) و سال ۱۳۸۵ شمسی (سال ۲۰۰۶ میلاد‌‌ی) د‌‌ر ژاپن نمایشگاه هنری آثار معاصر ژاپن و ایران را برگزار کرد‌‌ند‌‌ و به عنوان د‌‌بیر نمایشگاه د‌‌ر موفقیت آن سهم بسزایی د‌‌اشتند‌‌. همان‌طور که د‌‌ر بالا نیز ذکر شد‌‌، سهم ایشان د‌‌ر معرفی و گسترش هنر ژاپنی د‌‌ر ایران و همچنین ارتقای تباد‌‌لات هنری میان ژاپن و ایران بسیار بالا ارزیابی شد‌‌ه است لذا نشان افتخار «خورشید‌‌ تابان، انوار زرین همراه با روبان گرد‌‌نی» را د‌‌ریافت کرد‌‌ند‌‌. سفارت ژاپن د‌‌ر ایران از این پس نیز امید‌‌ آن را د‌‌ارد‌‌ که سرکار خانم گنجی همچنان به فعالیت خود‌‌ د‌‌ر زمینه‌های گوناگون از جمله توسعه روابط هنری بین ژاپن و ایران اد‌‌امه د‌‌هند‌‌.»

منبع خبر روزنامه قانون

با پری‌وش گنجی آشنا شوید

پروی‌وش گنجی در سال ۱۳۲۴ در تبریز به دنیا آمد. پدرش استاد طراحی و چاپ پارچه بود. گنجی پس از آموختن اصول نقاشی در هنرستان هنرهای زیبای دختران «بهزاد» زیر نظر استاد نقاش رضا فروزی و استاد #مینیاتور محمود فرشچیان هنرآموزی کردو پیش از این او از پدرش طراحی و چاپ پارچه نیز آموخته بود. او برای ادامه‌ی تحصیل به انگلستان رفت و تحصیلات عالی خود را در رشته‌ی #طراحی پارچه در دانشکده‌ی هنرهای همر اسمیت لندن ادامه داد. پایان‌نامه‌ی پری‌وش گنجی به موضوع «کاشی‌های دوره‌ی صفویه اصفهان» اختصاص داشت. پس از بازگشت به ایران برای مدت کوتاهی، گنجی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم‌کاری داشت. او هم‌چنین نماینده‌ی فرهنگی بنیاد ژاپن در ایران است.
او تا کنون نماشگاه‌های موفق بسیاری در اروپا، ژاپن و ایران داشته است.
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر

رحیم معینی کرمانشاهی در ۹۰ سالگی رخت از جهان بربست

«رحیم معینی کرمانشاهی» از شاعران و ترانه‌سرایان قدیمی ایران لحظاتی پیش درگذشت.

«معینی کرمانشاهی» نیمه بهمن ماه سال ۱۳۰۴ چشم به جان گشود. وی #شاعر، #نویسنده، #نقاش و #روزنامه‌نگار مشهور کشورمان بود. قریحه شاعری وی زبانزد بود و قطعات او دست‌مایه ترانه و آهنگ‌های خوانندگان مشهور است. از آثار او می‌توان به مجموعه شعرهای ای شمع‌ها بسوزید، فطرت، خورشید شب و حافظ برخیز اشاره کرد. وی همچنین اشعار ماندگاری چون عجب صبری خدا دارد، لوح مخدوش با مطلع «من نگویم به درددل من گوش کنید» و ترانه‌هایی چون یاد کودکی، خواب نوشین و آشفته حالی اشاره نمود.

از کارهای دیگر او می‌توان شب زنده‌داری و #طاووس با آهنگسازی پرویز #یاحقی، از تو گذشتم (آهنگ از حبیب‌الله بدیعی) و انسان با خوانندگی #داریوش اقبالی را نام برد. #معینی_کرمانشاهی با «علی تجویدی» نیز همکاری داشته و نخستین #ترانه سرایی برای گل‌ها را بر روی آهنگی از #تجویدی با مطلع «چه می‌شد رها بودم از هر قیدی» آغاز کرد. این همکاری نهایتا به خلق ۴۰ اثر مشترک انجامید.

تخلص وی «امید» و «معینی» بود.

با هم بخشی از لوح مخدوش و از سروده‌های‌ ماندگار و مشهورش را می‌خوانیم:

من نگويم، كه به درد دل من گوش كنيد
بهتر آن است كه اين قصه فراموش كنيد

عاشقان را بگذاريد بنالند همه
مصلحت نيست، كه اين زمزمه خاموش كنيد

خون دل بود نصيبم، به سر تربت من
لاله افشان به طرب آمده، مي نوش كنيد

بعد من سوگ مگيريد، نيرزد به خدا
بهر هر زرد رخي، خويش سيه پوش كنيد

غير غم دار و ندارم به جهان چيست مگر؟
رشك كمتر به من ِ هستي بر دوش كنيد

خط بطلان به سر نامه هستي بكشيد
پاره اين لوح سبك پايه‌ی مخدوش كنيد

سخن سوختگان طرح جنون مي‌ريزد
عاقلان، گفته‌ی عشاق فراموش كنيد

@Tavaana_Tavaanatech

۲۶ آبان‌ماه امسال، #ادبیات و #هنر ایران، ترانه‌سرای نام‌دار و به یادماندنی ِ خود، رحیم #معینی_کرمانشاهی را از دست داد.
او #نقاش، #روزنامه‌نگار، #نویسنده، #شاعر و #ترانه‌سرا بود که بسیاری از ترانه‌های او بر سر زبان‌ها است و زمزمه می‌شود. برای مثال سروده‌ی «عجب صبری خدا دارد» یکی از این سروده‌ها است.

#داریوش اقبالی، خواننده‌ی ایرانی در مراسم یادبود او یاد ایشان را گرامی می‌دارد و ترانه‌ی «مسبب» از سروده‌های معینی کرمانشاهی را به صورت زنده اجرا می‌کند.

معینی کرمانشاهی متولد ۱۵ بهمن ۱۳۰۱ در کرمانشاه است.

یادش گرامی!
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

دختر #نقاش و تابلویی از دلیری
bit.ly/1PKkiu9
به مناسبت زادروز آتنا فرقدانی

«بیش‌تر طرح‌هایم سرخروسی است که بدن ندارد و چشم‌هایش باز است. یکی از نقاشی‌ها که خیلی روی آن حساس بودند، دیواری بود که بالای آن آسمان بود و روی دیوار اعلامیه زده شده بود و روی اعلامیه سر یک خروس بود که پایین آن نوشته بودم: "خروسی به‌نام سحر ناپدید گشته است از یابنده تقاضا می‌شود آن را به مردم تحویل دهد." درباره این طرح زیاد بازجویی شدم و نوشتم که منظورم از سحر بیداری است و خروسی که سرش از بدنش جدا شده در حقیقت نماد بیداری است و با وجود اینکه سرش از بدنش جدا شده اما همچنان زنده و بیدار است.»
جملات بالا، توضیحات #آتنافرقدانی است، از طرح‌های سیاسی و اجتماعی‌اش. این نقاش و فعال مدنی در شهریور ۱۳۹۳ توسط مأموران امنیتی بازداشت و روانه زندان شد. یکی از روزهای انفرادی و در دستشویی‌های زندان، آتنا دو لیوان کاغذی در سطل زباله پیدا کرد. آن‌ها را برداشت و به شوق نقاشی زیر لباس‌اش مخفی کرد. دقایقی نگذشته بود که مأموران بند به سلولش حمله کردند و با خشونت زیاد او را برهنه کردند. آتنا که تازه فهمیده بود برخلاف گفته‌های قبلی مأموران بند، دوربین‌های دستشویی و حمام، باعث این اتفاق شده‌اند، شرایط روحی و روانی‌اش از این‌که در تمام این مدت کسانی شاهد او و بقیه هم‌بندی‌هایش بوده‌اند به هم ریخت.

آتنا در اعتراض به این مساله دست به اعتصاب غذا زد و در اواسط آبان‌ماه همان سال با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. پس از آزادی از بازداشتگاه بند دو الف متعلق به سپاه پاسداران، در آذرماه ۱۳۹۳ فرقدانی با انتشار ویدئویی به افشاگری در مورد وجود دوربین‌های مداربسته در دستشویی‌ها و حمام‌های بند زنان در بند ۲ الف سپاه پرداخت و جزئیات ضرب و شتم و هتک حرمت خود از سوی چند زندانبان زن را بازگو نمود. به گفتهٔ فرقدانی وی در این مورد نامه‌های بسیاری به مقامات و مسئولین جمهوری اسلامی ایران نوشت، ولی این نامه‌ها بی‌پاسخ ماند. در نتیجه وی پیامی ویدئویی در اینترنت منتشر کرد تا مردم را از این موضوع و نیز ضربو شتم و "هتک حرمت" خود از سوی چند #زندانبان زن آگاه ساخته و شاید بتواند قدمی کوچک برای توقف #خشونت علیه زنان بردارد.
پس از انتشار این ویدئو، آتنا ۲۰ دیماه ۹۳ به دادگاه احضار شد و پس از ضرب و شتم در دادگاه و در پیش چشمان خانواده‌اش بازداشت و به زندان قرچک ورامین منتقل شد. این دختر هنرمند همچنان زندانی‌ست.
ویدیو مربوط است به روایت شجاعانه آتنا فرقدانی از هتک حرمت در بند #زنان #زندان #اوین :bit.ly/1tvffTH

مطالب #توانا را بدون فیلتر در تلگرام دنبال کنید:
@Tavaana_TavaanaTech

داریوش اقبالی و رحیم معینی کرمانشاهی هر دو در یک روز و در پانزدهم بهمن‌ماه به دنیا آمده‌اند.

داریوش #خواننده‌ سرشناس که هم‌واره در اوج بوده است و معینی کرمانشاهی، ترانه‌سرایی که سراینده‌ی بسیاری از آهنگ‌های خاطره‌ساز است. داریوش و معینی کرمانشاهی کارهای مشترک نیز داشته‌اند.
یکی از کارهای مشترک داریوش و معینی کرمانشاهی ترانه‌ی «مسبب» است با آهنگ‌سازی زنده‌یاد عماد رام.
داریوش اقبالی در مراسمی که به مناسبت بزرگ‌داشت زنده‌یاد معینی کرمانشاهی برگزار شده ترانه‌ی «مسبب» را به صورت زنده اجرا می‌کند.

آبان‌ماه امسال، #ادبیات و #هنر ایران، ترانه‌سرای نام‌دار و به یادماندنی ِ خود، رحیم معینی کرمانشاهی را از دست داد.
او #نقاش، #روزنامه‌نگار، #نویسنده، #شاعر و #ترانه‌سرا بود که بسیاری از ترانه‌های او بر سر زبان‌ها است و زمزمه می‌شود. برای مثال سروده‌ی «عجب صبری خدا دارد» یکی از این سروده‌ها است.

#داریوش‌اقبالی
#رحیم‌معینی‌کرمانشاهی
#موسیقی


@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

#جاودانگان سال ۹۴؛ نیما پتگر
bit.ly/25nNNGX

نیما پتگر، #نقاش ایرانی متولد اسفندماه ۱۳۲۵در تهران بود. پدرش علی‌اصغر پتگر نیز نقاش بود. نیما طراحی را از پدرش آموخت. هنوز بسیار نوجوان بود که در کلاس‌های آزاد هنری به تدریس طراحی پرداخت.

او در سال ۱۳۴۷ به ایتالیا رفت و یک سال بعد در آکادمی هنرهای زیبای رم در رشته‌ مجسمه‌سازی به تحصیل مشغول شد.

در سال ۱۳۵۲ از آکادمی هنرهای زیبای رم فارغ‌التحصیل شد. پس از آن و در سال‌های ۱۳۵۳-۱۳۵۴ دوره‌ طراحی فیگور و در سال‌های ۱۳۵۴-۱۳۵۵ دوره نقاشی را گذراند و در همان سال ۵۵ به ایران بازگشت.

در تمام سال‌های زندگی‌اش پتگر در آتلیه هنری خود به خلق آثار و تدریس مشغول بود.از آثار نیما پتگر پنج اثر نقاشی در موزه‌ هنرهای معاصر تهران، یک اثر در موزه‌ هنرهای معاصر آبادان و یک سردیس گچی از آثار او در آکادمی هنرهای زیبای رم قرار دارد.

نیما پتگر در گفت‌وگویی در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کنید تصویری که بعدا از شما باقی می‌ماند، چقدر شبیه به شماست؟ می‌گوید:

«می‌شود حدس زد، اما من به آن فکر نمی‌کنم چون اصلا مسئله‌ من نیست. هر چیزی در جهان، تاریخ مصرفی دارد. نفس کار کردن و احساس زیست پشت بوم برای من مسئله است.»

نیما پیگر در مجامع هنری و رسانه‌ها حضور پر رنگی نداشت و بیش‌تر انزوا گزیده بود اما تاثیر به‌سزای او در هنر ایران کتمان‌ناپذیر است.

از نیما پتگر بیش از ۵۰ نمایشگاه گروهی و ۷ نمایشگاه انفرادی در فرهنگ‌سراها و مراکز فرهنگی و موزه‌های داخل و خارج ایران برگزار شده است.

دژار پتگر فرزند نیما می‌گوید که پدرش در سال‌های اخیر به دلیل سرخوردگی از فضای عمومی #هنر در ایران کم‌کار شده بود.

#نیما_پتگر در پنجم فروردین‌ماه سال ۱۳۹۴ و در سن ۶۸ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.

@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

سال‌گرد نوسازی آرامگاه فردوسی و یادی از هوشنگ سیحون، معمار برجسته ایرانی

ساختمان آرام‌گاه در سال ۱۳۱۱ آغاز شد و ۱۸ ماه طول کشید تا برای جشن هزاره‌ی فردوسی در سال ۱۳۱۳ آماده شود. مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود که به‌ترین سنگ‌تراشان تصاویری از شاه‌نامه بر آن حک کردند. ساختمان بنا از همان ابتدا به دلیل عدم محاسبه‌ی دقیق مقاومت خاک شروع به جذب رطوبت کرد و این‌گونه شد که به دستور انجمن آثار ملی و در سال ۱۳۴۳ بازسازی بنا با نظارت هوشنگ سیحون آغاز شد و در دهم اردیبهشت ۱۳۴۷ به پایان رسید.

هوشنگ سیحون در تشریح تاریخچه‌ی بازسازی و مرمت آرام‌گاه فردوسی در گفت‌وگویی می‌گوید که انجمن آثار ملی ایران، در اوایل حکومت رضا شاه پهلوی تصمیم به برگزاری مراسم هزاره‌ی فردوسی و بنای آرام‌گاه این شاعر نامی می‌گیرد. سیحون که در آن زمان دانش‌آموز دوره‌ی ابتدایی بود به خاطر می‌آورد که یک تومان به طرح ساخت آرام‌گاه کمک کرده است. «چون انجمن آثار ملی از خودش پول نداشت، بودجه آنرا گذاشتند به حساب بلیط‌های اعانه ملی که مردم بخرند. دانه‌ای یک تومان بود.» سیحون ادامه می‌دهد که در اوایل دهه‌ی ۱۳۴۰ قرار شد که بنای آرام‌گاه که به شدت آسیب دیده و فرسوده شده بود، تخریب و از نو ساخته شود و انجام این کار به عهده‌ی وی گذاشته شده است.«ساختمان را دیگر از آن حالت اولیه به کلی درآوردیم. یک ساختمان مدرن با طرح جدید در داخل (بنا شد). تصمیم گرفتیم که خارح ساختمان شکل و شمایل قبلی‌اش باقی بماند.»

هوشنگ سیحون که بود؟

هوشنگ سیحون، #معمار، #نقاش و رئیس سابق دانش‌کده‌ی هنرهای زیبای تهران ۳۱ مردادماه سال ۱۲۹۹ در تهران به دنیا آمد. پدر بزرگ او میرزا عبدالله فراهانی، بنیان‌گذار موسیقی سنتی و مادر او، مولود خانم از نوازندگان تار و سه تار بود.

اولین اثر #معماری او در ایران، طراحی و ساخت آرام‌گاه بوعلی سینا در همدان بود. سیحون این آرام‌گاه را زمانی طراحی کرد و ساخت که تنها ۲۵ سال سن داشت.

آثار سیحون در سال ۱۹۷۲ در کنار هنرمندانی چون پیکاسو و سالوادور دالی در نمایش‌گاهی در دانش‌گاه ماساچوست به نمایش در آمد.

#هوشنگ_سیحون در گفت‌وگویی از خانه‌ای می‌گوید که میان باغی در روستای کلیگون واقع در مسیر جاده‌ای که از جنوب به شمال تهران می رفت و از لشکرک به طرف اوشان و فشم می‌گذشت قرار داشته که پس از انقلاب مصادره شده است: «پسر من این خانه را بسیار دوست داشت. اما متاسفانه این خانه پس از انقلاب مصادره گردیده و به اجاره داده شده بود. پسر من سرانجام این خانه را از آنها اجاره کرد. بعد از مدتی آمدند و گفتند که باید از آن خانه برود چون قصد فروشش را دارند. این بار هم پسرم هر طور که شده بود پولی جمع کرد و آن را خرید. این هم از عجایب روزگار است که کسی ناچار شود یک بار خانه‌ی خودش را اجاره کند و بعد هم آن را بخرد!! در جریان مصادره‌ی این خانه بود که بسیاری از کارهای طراحی، نقاشی و مجموعه‌ای از آثار عتیقه‌ام، از جمله بزرگترین مجسمه ی گاو به دست آمده از منطقه ی باستانی مارلیک، غارت شدند و بعضی از آنها بعدها از بازارهای هنری و #عتیقه در خارج کشور سر در آوردند.»

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/eFbWH1

@Tavaana_TavaanaTech