‌
در ادامه جلسات پنجاه‌و‌هشتمین نشست‌ سالانه شورای حقوق‌ بشر سازمان ملل متحد در ژنو، مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نخستین گزارش خود را به شورای حقوق بشر سازمان ملل ارائه کرد.

مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل، در نشست شورای حقوق بشر درباره افزایش بی‌سابقه اعدام‌ها در ایران هشدار داد. در سال ۲۰۲۴، بیش از ۹۰۰ اعدام ثبت شده است.

وی تأکید کرد که جمهوری اسلامی از مجازات اعدام برای سرکوب سیاسی استفاده می‌کند.

گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل اشاره کرد که تبعیض علیه اقلیت‌های مذهبی از جمله بهائیان، اهل سنت و نوکیشان مسیحی و اقلیت‌های قومی همچون شهروندان تُرک، کُرد، عرب و بلوچ همچنان در ایران ادامه دارد.

در مورد زنان، او حجاب اجباری و افزایش سرکوب فعالان حقوق زنان را محکوم کرد و از اعمال خشونت علیه زنانی که از قوانین پوشش اجباری تبعیت نمی‌کنند، ابراز نگرانی کرد. به گفته وی، محدودیت‌های گسترده‌ای بر حقوق اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زنان اعمال شده است.

ساتو در ادامه با اشاره به آمار بالای اعدام زنان در ایران گفت در حال حاضر سه زندانی سیاسی زن به نام‌های پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی، با مجازات اعدام در ایران مواجه هستند.

گزارشگر ویژه سازمان ملل با اشاره به مستندساری دست‌کم ۱۷۹ مورد زن‌کشی طی سال ۲۰۲۴ در ایران گفت: «زن‌ها چه مجازات اعدام متوجه‌شان شده باشد، چه به قتل رسیده باشند، در موراد زن‌کشی با داستان‌های مشابهی از جمله ازدواج اجباری یا ازدواج در کودکی مواجه هستند.»

او اشاره کرد که به واسطه قوانین جمهوری اسلامی، زنان در ایران همچنان شهادتشان نصف شهادت مردان محسوب می‌شود و در زمینه اشتغال و زمینه‌های مختلف اجتماعی با محدودیت‌های فراوانی مواجه هستند.

گزارشگر ویژه حقوق بشر با اشاره به ادامه آزاد و اذیت و ارعاب و تهدید مدافعان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران و وکلا، به‌ویژه در زندان‌های ایران گفت در موراد بسیاری خدمات درمانی در زندان از آن‌ها سلب شده و حتی خانواده‌های زندانیان سیاسی در خارج زندان‌ها تهدید شده‌اند.

در ادامه نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، نمایندگان کشورهای مختلف به ارائه دیدگاه‌های خود در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران پرداختند و از جمهوری اسلامی خواستند به ادامه نقض حقوق شهروندان در ایران پایان دهد.


#حقوق_بشر #جمهوری_اسلامی #مای_ساتو #زنان #اعدام #اقلیت‌های_دینی #بهائیان_ایران #نوکیشان_مسیحی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‏‌
ژنو – شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در نشست اخیر خود، مأموریت مای ساتو، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران را برای یک سال دیگر تمدید کرد. این تمدید با ۲۴ رأی موافق، ۸ رأی مخالف و ۱۵ رأی ممتنع به تصویب رسید. در همین راستا جامعه جهانی بهائی بیانیه ای صادر کرد که چکیده آن در ادامه آمده است .

در گزارش ارائه‌شده به شورا،  با ابراز نگرانی جدی از تداوم نقض گسترده حقوق بشر در ایران، به‌ویژه وضعیت اقلیت‌های دینی، از جمله جامعه بهائی، نسبت به سرکوب سیستماتیک و هدفمند این گروه‌ها هشدار داده است.

به گفته گزارشگر ویژه، جامعه بهائیان در ایران با فشارهای فزاینده‌ای همچون بازداشت‌های خودسرانه، تخریب اموال، محرومیت از تحصیل و اشتغال و تبلیغات رسمی نفرت‌پراکنانه روبه‌روست. این اقدامات، که به‌صورت ساختاری و نهادینه‌شده اعمال می‌شوند، مصداق بارز نقض آزادی دین و عقیده و تبعیض بر پایه باورهای مذهبی به شمار می‌روند.

شورای حقوق بشر در بیانیه‌ای از جمهوری اسلامی ایران خواسته است که به تعهدات بین‌المللی خود در زمینه حقوق بشر پایبند بماند، به سرکوب اقلیت‌های دینی پایان دهد و زمینه را برای همکاری مؤثر با گزارشگر ویژه و سایر سازوکارهای سازمان ملل فراهم سازد.

سیمین فهندژ، نمایندهٔ جامعهٔ جهانی بهائی در دفتر سازمان ملل متحد در ژنو، در این خصوص اظهار داشت: «این واقعیت که جامعهٔ بین‌المللی برای سومین سال متوالی، علاوه بر قطعنامهٔ سالانهٔ مجمع عمومی سازمان ملل، دو سازوکار بین‌المللی دیگر را به اتفاق آرا تصویب کرده است، نشان‌دهندهٔ وخامت وضعیت نقض حقوق بشر در ایران است. برخورد ظالمانه و شرم‌آور حکومت ایران با شهروندان خود به‌دلیل باورهایشان، در تضاد کامل با تعهدات حقوق بشری این کشور در عرصهٔ بین‌المللی است و اکنون به روشنی در برابر دیدگان جهانیان قرار دارد و هیچ ناظر منصفی نمی‌تواند آن را انکار کند.»

در حالی که دولت ایران همچنان مشروعیت این مأموریت را رد کرده و گزارش‌ها را مغرضانه می‌خواند، نهادهای حقوق بشری و جامعه مدنی بین‌المللی از تمدید این مأموریت به‌عنوان گامی ضروری برای حمایت از قربانیان نقض حقوق بشر و تضمین پاسخ‌گویی یاد می‌کنند.

#کمیته_حقیقت_یاب_سازمان_ملل #اقلیت‌_دینی #بهائیان #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
جامعهٔ جهانی بهائی پیرو قطعنامه پارلمان اروپا و در مورد مهوش ثابت بیانیه‌ای منتشر کرد، چکیده آن در ادامه آمده است.

بروکسل—۴ آوریل ۲۰۲۵— پارلمان اروپا قطعنامه‌‌ای فوری در مورد ایران تصویب کرده است که در آن نگرانی خود را نسبت به وخامت وضعیت حقوق بشر در این کشور ابراز می‌دارد. این قطعنامه به‌طور مشخص خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط مهوش ثابت شده است. این سومین قطعنامهٔ فوری پارلمان اروپا در پنج ماه گذشته است که تشدید آزار و سرکوب بهائیان ایران را که مدت‌ها است با سرکوب سیستماتیک مواجه هستند محکوم می‌کند. قطعنامهٔ فوری، سازوکاری است که پارلمان اروپا برای جلب توجه و محکوم کردن موارد فوری نقض حقوق بشر در سراسر جهان از آن استفاده می‌کند.
این قطعنامه، پروندۀ مهوش ثابت را به‌عنوان یک مورد با فوریت ویژه برجسته کرده است و نسبت به آزار، سرکوب و حبس او هشدار می‌دهد. خانم ثابت که اکنون ۷۲ سال دارد یکی از اعضای گروه سابق «یاران ایران» بود، گروهی غیررسمی که به نیازهای اساسی بهائیان در ایران رسیدگی می‌کرد. او صرفاً به دلیل اعتقاد به آیین بهائی بیش از ۱۳ سال را در زندان گذرانده است. خانم ثابت در آذر ۱۴۰۳، پس از سال‌ها عدم رسیدگی پزشکی و شرایط سخت زندان، تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفت. او اکنون با وجود وخامت وضعیت سلامتی‌اش با چشم‌انداز هولناک بازگشت به زندان برای گذراندن ادامهٔ حکم ناعادلانهٔ ۱۰ سال حبس خود مواجه است. وضعیت وی از آن زمان تا کنون به شدت وخیم‌تر شده است و گزارش‌های متعدد پزشکی هشدار داده‌‌اند که ادامهٔ حبس می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد.
در جریان مذاکرات عمومی پارلمان اروپا دربارهٔ این قطعنامه، هلموت برندشتاتر، عضو پارلمان اروپا از اتریش، با اشارهٔ خاص به پروندهٔ خانم ثابت گفت:
«ایران کشوری به غایت زیبا و شگفت‌انگیز است، با مردمانی فوق‌العاده و تاریخی بسیار قابل‌توجه... اما می‌خواهم دربارهٔ شخص دیگری نیز صحبت کنم: مهوش ثابت. او نویسنده‌ای ۷۰ ساله است که تا به حال چندین بار زندانی شده است. او اکنون، در سن ۷۰ سالگی، بار دیگر به ده سال زندان محکوم شده که در حقیقت نوعی حکم اعدام است. چرا؟ صرفاً به این دلیل که بهائی است.»

#داستان_ما_یکیست #مهوش_ثابت #بهائیان_ایران #اروپا #گفتگو_توانا


@Dialogue1402

‌
تعداد زیادی از درختان آرامستان بهائیان در جاده خاوران تهران، موسوم به گلستان جاوید تهران، بریده شده‌اند.

مرکز اسناد حقوق بشر ایران گزارش داده: به نظر می‌رسد این اقدام در ادامه فشارهای همیشگی جمهوری اسلامی ایران بر جامعه بهائی صورت گرفته است.

در سال‌های گذشته نیز بخش‌هایی از این آرامستان که محل دفن اموات بوده‌اند، با استفاده از بلدوزر خاک‌برداری شده‌اند.

از زمان انقلاب اسلامی تاکنون، بی‌حرمتی به قبور بهائیان، تخریب آرامستان‌ها و مقابر، و جلوگیری از دفن اموات بهائی در بسیاری از شهرهای ایران بارها تکرار شده است.

جامعه بهائی ایران که از بزرگ‌ترین اقلیت‌های مذهبی غیررسمی کشور محسوب می‌شود، همواره با تبعیض‌های سیستماتیک، محرومیت از تحصیل و اشتغال، بازداشت‌های خودسرانه و نقض گسترده حقوق انسانی مواجه بوده است؛ امری که بارها مورد اعتراض نهادهای بین‌المللی حقوق بشر قرار گرفته است.

#بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #گلستان_جاوید #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

‌
مریم ذبیحی امرئی، شهروند بهائی، به ده ماه حبس تعزیری به‌دلیل فعالیت آموزشی، محکوم شد.

به گفته منابع مطلع، چهارشنبه ۲۷ فروردین ۱۴۰۴، دادگاه خانم مریم ذبیحی امرئی، شهروند بهایی، در شعبه ۱۰۴ دادگاه کیفری ۲ قائمشهر به ریاست قاضی رضا مجازی برگزار شد.

وی به اتهام «فعالیت آموزشی مغایر و مخل شرع اسلام» از طریق برگزاری امتحان برای دانشگاه غیررسمی بهایی (BIHE) در منزل خود، به ده ماه حبس تعزیری محکوم شد.

برگزاری جلسات امتحان دانشجویان دانشگاه غیررسمی بهائیان ایران در منزل شخصی او، مصداق اتهام مطروحه علیه خانم ذبیحی عنوان شده است.

روز دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۴۰۲، منزل مریم ذبیحی توسط نیروهای امنیتی تفتیش شد. ماموران تمام وسایل الکترونیکی، کتاب‌های درسی، لپتاپ‌ ها و تبلت‌ های پنج جوان بهائی که مهمان این منزل بودند را ضبط کردند.

بهاییان در ایران با محدودیت‌های گسترده‌ای مواجه هستند؛ از جمله محرومیت از تحصیلات عالی، اشتغال در نهادهای دولتی و حتی اعمال محدودیت‌هایی در زندگی اجتماعی و مذهبی روزمره.


#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #بهائی #رواداری #اقلیت‌_دینی #آزادی_دین #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
گلنوش نصیری و فریده مرادی برای تحمل دوران محکومیت خود راهی زندان شدند.

به گزارش گفت‌وشنود و نقل از هرانا، این دو زن بهائی روز شنبه پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای مشهد، برای تحمل هشت ماه حبس خود بازداشت و به زندان وکیل آباد این شهر منتقل شدند.
گلنوش نصیری و فریده مرادی اخیرا برای اجرای حکم حبس به واحد اجرای احکام احضار شده بودند.

سال گذشته این دو شهروند بهائی در خصوص اتهام عضویت در دسته ها و جمعیت ها با هدف بر هم زدن امنیت کشور توسط شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور تبرئه شدند. آنها پیشتر در خصوص این اتهام به سه سال حبس محکوم شده بودند.

در پاییز سال ۱۴۰۲ این شهروندان در مرحله بدوی توسط شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد به ریاست هادی منصوری هر کدام به سه سال و هشت ماه حبس محکوم شده بودند. این حکم پس از چندی در شعبه چهار دادگاه تجدیدنظر خراسان رضوی عینا تایید شد.


#بهائی #بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #رواداری #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
محل کسب چهار شهروند بهائی در ارومیه، توسط ماموران اداره اماکن این شهر پلمب شد. پلمب این واحدهای صنفی پس از آن صورت گرفت که این شهروندان بهائی در یکی از اعیاد آیینی‌ خود، از بازگشایی محل کسب‌شان خودداری کردند.

براساس گزارش هرانا، در این روز فروشگاه پوشاک فرائض رضایی، فروشگاه لوازم الکتریکی عنایت جواهردوست، فروشگاه پوشاک شیوا دهقان و فروشگاه قطعات یدکی تجهیزات سرمایشی شهاب نجف زاده، توسط ماموران اداره اماکن پلمب شده است.
یک منبع مطلع نزدیک به این شهروندان بهائی گفت: «روز پنج‌شنبه، همزمان با یکی از اعیاد بهائیان، که طبق باور دینی‌شان موظف به تعطیلی محل کسب هستند، این چهار شهروند نیز مغازه‌های خود را بسته بودند، اما در همان روز مغازه‌هایشان توسط مأموران اداره اماکن پلمب شد. روز شنبه برای پیگیری موضوع به اداره اماکن مراجعه کردند، اما ماموران اعلام کردند که بازگشایی مغازه‌ها تنها با دستور قاضی انجام خواهد شد و زمان آن نیز نامشخص است.»

گفتنی است که در سال ۱۳۹۵ محل کسب پیشین آقای جواهردوست پلمب شده بود. همچنین محل کسب آقای نجف زاده نیز در سال ۱۳۹۶ توسط اداره اماکن پلمب شد که پس از ۱۷ ماه حکم فک پلمب آن به دستور شورای تامین استان آذربایجان غربی و مصوبه شورا صادر شد.

بهائیان، که بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان در ایران هستند، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محرومند؛ آنها نه‌تنها اجازه ورود به دانشگاه را ندارند، بلکه در بسیاری از مشاغل از پیش حذف شده‌اند.

اخراج از کار، تعطیلی کسب‌وکارها و فشارهای اقتصادی، بخشی از سیاست سرکوب آنهاست.

#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #رواداری #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

نامه‌ای برای کودکان افغانستانی؛

انیسا فنائیان: "خواستم شمعی روشن کنم"

انیسا فنائیان، شهروند بهایی ساکن سمنان، که از ۲۱ اسفند ۱۴۰۳ برای اجرای حکم هشت سال حبس تعزیری بازداشت شده است، نامه‌ای خطاب به کودکان افغانستانی محروم از تحصیل منتشر کرده است. این نامه، که در آن با زبانی صمیمی و روایتی شخصی از سال‌ها تبعیض مذهبی سخن گفته شده، واکنشی انسانی به رنج کودکانی است که همچنان به دلیل نداشتن مدارک تابعیتی یا تفاوت‌های قومی و مذهبی، از حق آموزش محروم‌اند.

متن کامل نامه او به کودکان افغانستانی در ادامه آمده است:

«نامه‌ای برای کودکان افغانستانی

اولین بار که دیدمتان، با خودم فکر کردم: چرا شما فقط به‌علت محل تولدتان باید مورد تبعیض قرار بگیرید و از اساسی‌ترین حق انسان‌بودنتان، یعنی حق دانش و آگاهی محروم شوید؟
آرزو داشتید مثل هر کودک دیگری به مدرسه بروید و شوق دانستن از برق نگاهتان مشهود بود. من می‌دانستم که این فقط یک آرزوی کودکانه نیست.

دانستن، اصلی‌ترین نیاز بشر است؛ حتی مهم‌تر از آب و غذا.
زیرا نبود آب و غذا تنها به جسم انسان آسیب می‌زند، اما در نبود آگاهی، نه‌تنها فرد، بلکه دیگران، جامعه، محیط‌زیست، و حتی انسانیت در معرض خطر قرار می‌گیرند.
درد تبعیضی که در پس نگاهتان پنهان شده بود، برای من نیز آشناست.
بگذارید برایتان بگویم از آن سال‌ها، از آن تبعیض‌های آشنا...

اولین واقعه:
پایان سال یازدهم بودم. آن زمان، به جای سال دوازدهم، نام «پیش‌دانشگاهی» را به کار می‌بردند. برای ثبت‌نام، پرسش‌نامه‌هایی توزیع کردند که ستونی با عنوان "مذهب" داشت.
اواخر مرداد بود که مطلع شدیم دانش‌آموزان بهایی سراسر کشور را از ورود به سال آخر دبیرستان محروم کرده‌اند، با جمله‌ای آشنا: «یا بنویسید اسلام، یا نمی‌توانید وارد مدرسه شوید.»
باز هم سخن از صداقت، آزادی عقیده، و...
نتیجه آن شد که ما یک سال از تحصیل محروم ماندیم.
جامعه بهایی با بینشی ستودنی، آموزش این دانش‌آموزان را خود به عهده گرفت؛ اما محرومیت رسمی شامل حال ما شد.

سال بعد، وقتی دوستانم بدون دغدغه وارد دانشگاه شدند، من با معدل بالای ۱۹، تنها به‌دلیل بهایی‌بودن، از ورود به دانشگاه محروم شدم.
چند سال بعد، با حذف ستون مذهب، در کنکور شرکت کردم اما این‌بار با برچسب "نقص پرونده" مواجه شدم.

دومین واقعه:
دخترم به کلاس هفتم می‌رفت. برای ثبت‌نام، معدل بالا، بومی‌بودن و ثبت‌نام به‌موقع لازم بود که همه را داشت.
مدیر مدرسه از ثبت‌نام او طفره می‌رفت و نهایتاً اعتراف کرد که دلیل عدم ثبت‌نام، بهایی‌بودن خانواده ماست.

با پیگیری جدی، دخترم را ثبت‌نام کردند، اما دو سال تمام تحت تبعیض و آزار مدیر مدرسه قرار گرفت. فشار روانی سنگینی که به یک نوجوان وارد شد، باعث شد مدرسه‌اش را تغییر دهیم.
پایان سال دوازدهم، برای دریافت مدرک دیپلم و کارنامه به دفتر مدیر رفتم.
با خنده گفت: «تا برای این کارنامه خوب شیرینی ندهید، مدارک را نمی‌دهم!»
گفتم: «دختر من، با این همه توانایی، تنها به‌دلیل بهایی‌بودن از ورود به دانشگاه محروم شده است.»
پاسخش فقط سکوت بود و سکوت.

سومین واقعه:
پسر شش‌ساله‌ام را در مدرسه‌ای ثبت‌نام کردیم و شهریه را هم پرداختیم.
یک ماه بعد، به ما اطلاع دادند که به‌علت اعتقادات مذهبی ما، فرزندمان را از مدرسه اخراج کرده‌اند.
پیگیری‌های ما بی‌نتیجه ماند.
در دبستانی دیگر، همان ابتدا پرسیدند: «آیا بهایی هستید؟»
وقتی پاسخ دادیم بله، مؤدبانه گفتند سیاست مدرسه، پذیرش نکردن دانش‌آموز بهایی است.
در مدرسه‌ای دیگر، با وجود قبولی پسرم در آزمون ورودی، از ثبت‌نام او خودداری کردند.
و او فقط ۶ سالش بود.

وقتی کلاس ششم را به پایان رساند، برای ثبت‌نام در دوره متوسطه اول به مدرسه‌ای دیگر رفتیم.
همه‌چیز خوب پیش رفت تا آنکه مدیر متوجه شد ما بهایی هستیم.

با خونسردی گفت: «از اول هم می‌دانستم بهایی هستید، ولی فکر کردم عقیده‌تان را تغییر داده‌اید. سیاست مدرسه ما این است که دانش‌آموز بهایی نمی‌پذیریم.»
با نهایت ادب، کودک ۱۲ ساله‌ای را تنها به‌دلیل باور والدینش، از حق آموزش محروم کردند.
گفت‌وگوی ما درباره ارتباط نداشتن اعتقاد والدین با حق تحصیل کودک، به جایی نرسید.
آری، درد شما برای من آشناست.
اما نخواستم تنها هم‌دردی کنم.
در برابر تاریکی، خواستم شمعی روشن کنم.
تصمیم گرفتم به شما کمک درسی بدهم.
ساعات حضوری‌ام در کنار شما ــ وقتی پس از کار روزانه در کوره‌های داغ آجرپزی، خسته اما مشتاق سر کلاس می‌آمدید ــ
از بهترین لحظات زندگی من بودند.»


#انیسا_فنائیان #بهائی #داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech