۱۷ سال گذشت
سالگرد #۱۸تیر و حمله وحشیانه به #کوی_دانشگاه

۱۷ سال گذشت. هفده‌سال از آن روزی که #دانشجویان دست به یک اعتراض #مسالمت‌آمیز زدند تا به آرامی علیه بسته‌شدن یک روزنامه اعتراض کنند. دانشجویان به بسته‌شدن #روزنامه‌_سلام معترض بودند. این #روزنامه در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۸به جرم انتشار نامه‌ای از سعید امامی بسته شد. #سعید_امامی در نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت قربان‌علی دری نجف‌آبادی خواهان برخورد با #مطبوعات شده بود.
محاکمه‌ی روزنامه‌ی سلام علاوه بر مدعی‌العموم، چهار شاکی داشت که یکی از آن‌ها «محمود احمدی‌نژاد» استاندار اردبیل در دولت رفسنجانی بود. شاکی دیگر کامران دانشجو، استان‌دار اسبق تهران و وزیر علوم سابق در دولت احمدی‌نژاد بود. مهدی‌رضا درویش‌زاده نماینده‌ی دزفول در مجلس پنجم و حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه و نماینده‌ی مشهد در مجلس پنجم دو شاکی دیگر بودند.
#انصار_حزب‌الله به دانشجویان معترض حمله کرد. دست‌کم ۳۰۰ دانشجو #بازداشت شدند و مورد #بازجویی و #شکنجه قرار گرفتند. آمار از کشته‌شدن هفت نفر می‌گوید. #عزت_ابراهیم‌نژاد و #فرشته_علی‌زاده از کسانی هستند که نام آن‌ها در میان کشته‌شدگان کوی دانشگاه است. فرشته علی‌زاده دانشجوی دانشگاه الزهرا و مسئول برد انجمن این #دانشگاه بود. او در همان روز ناپدید شد و دیگر از او خبری نشد.
#تامی_حامی‌فر دختر دانش‌آموزی است که به گفته‌ی منابع دانشجویی در جریان همین اعتراضات توسط حمله پلیس و شبه‌نظامیان حکومتی کشته شد.
#سعید_زینالی یکی دیگر از افرادی است که از همان روز تا کنون و در جریان درگیری‌ها مفقود شد و تا کنون خبری از او نیست. نام سعید زینالی پس از حوادث جنبش سبز بر سر زبان‌ها افتاد و خانواده‌اش جرات کردند علی‌رغم همه‌ی تهدیدها از گم‌شدن فرزندشان سخن بگویند.
اکرم نقابی مادر سعید در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی از دیدارش با رئیس کل دادگستری استان تهران سخن گفت و قول مساعدی که آن‌ها برای پی‌گیری وضعیت فرزندشان دادند. قولی که هیچ‌گاه عملی نشد.
#اکبر_محمدی نیز از بازداشت‌شده‌های ۱۸ تیرماه بود که در ۸ مرداد ۱۳۸۵ به دلیل اعتصاب غذا به طرز مشکوکی در #زندان درگذشت. او در دوران بازداشت بارها شکنجه شده بود.
دو سال پس از این رویداد قوه قضاییه همه نیروهای پلیس و شبه نظامیان وابسته را تبرئه کرده و فقط یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده محکوم شد آن‌هم به دلیل دزدیدن یک #ریش‌تراش.
در نماز جمعه ۹ بهمن ۱۳۸۸ احمد جنتی، امام جمعه موقت وقت تهران و دبیر شورای نگهبان خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: «در ۱۸ تیر ضعف نشان دادید؛ چند نفر در آن زمان اعدام شدند؟ اگر حالا هم ضعف نشان دهید آینده بدتری در انتظار شماست.
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

«امروز ۲۴مین سالی است که فرشته پس از آن
هرگز به خوابگاه فرزانگان دانشگاه الزهرا بازنگشت و آخرین خبری که از او در دست است به تماسی تلفنی از یک تلفن کارتی در میدان ولیعصر با مادرش برمی‌گردد که در آن خبر داده که برای بازگشت به شهرش بلیط قطار گرفته اما هیچ‌گاه به آن قطار نمی‌رسد. دانشجویی که در ۱۸ تیر ۷۸ همگام با واقعه تلخ کوی دانشگاه، همچون سعید زینالی مفقود شد و هیچ‌کدام از نهادهای امنیتی مسئولیت این اتفاق را برعهده نگرفته و بعد از گذشت ۲۴ سال هنوز هم هیچ خبری از سرنوشت دقیق مسئول برد انجمن الزهرا در دست نیست غیر از آنکه نامش گذری تلخ و‌ دردآلود را در ذهن‌ها رقم بزند که حتما جوانی او نیز به گورهای تاریک خاوران ختم شده است و همین بی‌خبری سبب شد که مادرش ۶ ماه پس از گمشدن او دق کند و از دنیا برود.

#فرشته_علیزاده اولین هشتگ دانشگاه الزهرا است؛ آن هم در زمانی که هنوز موج تکنولوژی به جایی نرسیده بود که چشم‌ و‌ گوش جامعه به هشتگ شدن نام دانشجویان عادت کرده باشد و دانشگاه در آماج سرکوب و توحش حکومت قرار بگیرد؛ دانشجویی که باحضورش در جریان اعتراضات سال ۷۸ طلایه‌دار حضور در صحنه ظلم‌ستیزی و مبارزه با استبداد شد و قهرمان گمشده دانشگاهی است که پس از حضور درخشان دخترانش در جنبش "زن زندگی آزادی"، نامش برای همگان تصویری از کلیدواژه‌های شجاعت،ایستادگی و آزادگی را زنده می‌کند و دیگر از آن تصویر خاکستریِ مطلوب حاکمیت که سال‌ها در تلاش بود الزهرا را عرصه‌ی جولان خود و دانشگاه مطیع و باب‌میلش نشان بدهد چیزی باقی نمانده است.

فرشته گم شد اما در دل الزهرا هزاران هزار فرشته پیدا شد که هر یک به تنهایی برای جامعه‌ی خود منبع الهام بودند و شکستن دیوار بلند ستم، برای رسیدن به آن‌سوی راه آزادی را هرروز و هرروز تمرین می‌کنند و امروز راهش با همت بلند و ایستادگی دانشجویانی همچون سپیده رشنو، مائده دلبری، رایحه حسینی، فاطمه رشیدی، سارینا صادقی، نیلوفر میرزایی و...در خط مقدم شکستن دیوار استبداد ادامه دارد.

ما دانشجویان دانشگاه الزهرا در ۲۴مین سالگرد واقعه کوی دانشگاه با گرامی داشتن نام فرشته علیزاده، سعید زینالی، عزت ابراهیم‌نژاد و تمامی دانشجویانی که از این حادثه‌ زخمی با خود به یادگار دارند، اعلام می‌داریم همگام با دیگر دانشگاه‌های کشور که امروز عرصه اصلی بیداری و حق‌طلبی است، در راه شکستن قفس ظلم و پرگشودن در هوای آزادی همراه و هم‌صدا خواهیم ماند.
چرا که دستی که آزادی را فهمیده است، دیگر به بازوی انسان باز‌ نمی‌گردد.
برای او بال پرواز خواهد شد.»

جمعی از دانشجویان الزهرا

#یاری_مدنی_توانا


- تصاویر ارسالی دانشجویان الزهرا را در اینجا ببینید.


@Tavaana_TavaanaTech

«دهه دوم پس از انقلاب، درست پس از اعدام‌های دهه شصت و جنگ، ایران وضعیت آرام‌تری را تجربه کرد که با ظهور جبهه اصلاحات امید می‌رفت که جو خفقان باقی‌مانده از دهه شصت رفته رفته از بین برود و شاهد آزادی بیان بیشتر و موارد کمتری از نقض حقوق بشر در ایران باشیم

اما با وجود ظاهر آرام‌تر، در این دوران نیز عوامل جمهوری اسلامی ‌از روش‌های مختلفی برای حذف مخالفان خود استفاده کردند.
بین سال‌های ۱۳۶۹ و ۱۳۷۷،‌ شاهد قتل‌های زنجیره‌ای بودیم که شخصیت‌های سیاسی و اجتماعیِ منتقد نظام جمهوری اسلامی ‌در داخل و خارج از ایران را هدف می‌گرفتند.

هرچند هیچ‌ یک از مقامات جمهوری اسلامی ‌مسئولیت این قتل‌ها را به‌ عهده نگرفتند و همواره آن‌ها را به عوامل خارجی ‌یا به گروه‌های بنیادگرای خارج از نظام نسبت می‌دادند.

روزنامهٔ سلام در ۱۵ تیر ۱۳۷۸ نامه‌ای محرمانه از سعید امامی، متهم اصلی قتل‌های زنجیره‌ای را منتشر کرد که با ذکر نام ‌یکی از افرادی که بعدا کشته شد، خواستار اعمال محدودیت بیشتر برای وی شده بود.
روزنامهٔ سلام به‌دلیل انتشار این نامه تعطیل شد که این همین اتفاق منجر به وقایع هجده تیر ۱۳۷۸ و حمله به کوی دانشگاه تهران و اولین دور اعتراضات دانشجویی در تاریخ جمهوری اسلامی‌شد.
در این اعتراض‌ها هفت نفر در طی حمله به کوی دانشگاه کشته شدند و سعید زینالی که به دست ماموران دستگیر شده بود از آن زمان ناپدید شده و هنوز پیدا نشده است.

این اعتراضات شروع کننده راهی بودند که منجر به جنبش‌های مطالبه‌گری و آزادی خواهانه دهه‌های بعدی شد، و با وجود اجرای انواع تاکتیک‌های ارعاب توسط حکومت، پس از این جنبش نقش دانشجویان و جوانان در جنبش‌های اعتراضی پررنگ‌تر هم شد.»

متن و ویدیو از صفحه آزادماهی
@azadmahii

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادگی
#مهسا_امینی
#ایران_را_پس_میگیریم
#ایران_آزاد
#کوی_دانشگاه
#سعید_زینالی
#فرشته_علیزاده
#فریدون_فرخزاد
#قتلهای_زنجیره_ای
#داریوش_فروهر
#پروانه_اسکندری
#محمد_مختاری
#محمدجعفر_پوینده
#حمید_حاجی_زاده
#کارون_حاجی_زاده
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادری که بیست و شش سال به دنبال فرزندش میگردد ، سعید زینالی را ربودند و بی‌صدا، ناپدیدش کردند

۲۶ سال گذشت، چه بلایی سر #سعید #زینالی آمده؟ او کجاست ؟؟

این صدای مادر سعید #زینالی است، #دانشجویی که ۲۶ سال است خبری از او نیست... سعید زینالی دانشجویی ۲۳ ساله ای بود چند روز بعد از ۱۸ تیر ۷۸ در منزل خود بازداشت شد. مادر سعید، ۲۶ سال است که چشم به در دوخته، دل به نشانی بسته و روحش را تکه‌تکه در راهروهای بی‌پاسخ دادگاه‌ها، نهادها و دیوارهای بسته جا گذاشته.نه فقط خودش، که دخترش را زندانی کردند، همسرش را از کار انداختند، خانواده‌اش را درهم کوبیدند، فقط برای آنکه بگویند:فراموش کن. نپرس. دنبال چهار تا استخوان نباش...

من یک مادر هستم...

مادری که ۲۶ سال پیش، فرزند جوانش را برای ده دقیقه بردند و دیگر هرگز برنگرداندند. ۲۶ سال است که دنبال خبری، نشانی، یا حتی یک نشانه‌ام تا بفهمم چه بر سر سعیدم آمد.زنده است؟ اسیر است؟ جانش را گرفتند؟
من هیچ ندارم… نه قبری که اشکم را بر آن بریزم، نه سنگی که دست بر آن بکشم، نه حتی یک تکه خاک که بگویم فرزندم این‌جاست...

تنها مانده‌ام با یک دنیا سؤال و یک دل پر از داغ.

۲۶ سال است که قلبم هر روز می‌شکند. هر شب، در تاریکی، با اشک می‌خوابم و هر صبح با امیدی پوسیده از خواب بیدار می‌شوم. امیدی که نه از پاسخ، که از مادری ریشه می‌گیرد.دلم نه فقط برای فرزند خودم، که برای تک‌تک مادرانی می‌سوزد که هر روز، یکی‌شان داغدار می‌شود، هر روز، مادری چشم‌به‌راه می‌ماند، بی‌پاسخ، بی‌صدا...

من تمام این سال‌ها، خودم همین بوده‌ام.
من داغ مادرانه را با گوشت و پوست حس کرده‌ام و تنها آرزویم این است که یک روز، این رنج تمام شود. اما نمی‌دانم… نمی‌دانم صدایمان را کجا باید برد؟
به که باید گفت؟کجا بروم که شاید یک‌بار برای همیشه هیچ مادری در این سرزمین داغدار نشود.

بیاییم همگی صدای مادران باشیم، صدای اکرم نقابی، صدای سعید زینالی و صدای تمام فرزندانی که در تاریکی بلعیده شدند.
تا دیگر هیچ مادری، تنها اشک نریزد.

✍️مسعود علیزاده masoudalizadeh___

#سعید_زینالی_کجاست
#سعید_زینالی_را_فراموش_نمیکنیم
#۱۸تیر۷۸
#علیه_فراموشی
#اکبر_محمدی_هجده_تیر
#فرشته_علیزاده_کجاست #فرشته_علیزاده #سعید_زینالی #اکبر_محمدی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

۱۸ تیر، زخمی در حافظه، گامی در راه آزادی

✍🏽 بینش نوروزی | ۱۸ تیر ۱۴۰۴

۱۸ تیر، نه فقط یادآور شبی‌ست که به خوابگاه کوی دانشگاه حمله شد، بلکه نمادی‌ست از زخمی که جامعه‌ی ما از سرکوب اندیشه و اعتراض بر تن دارد.

در آن شب و روزها،
دانشجویانی که پرسیدند، ایستادند، نوشتند و فریاد زدند، با باتوم و گلوله پاسخ گرفتند. برخی جان باختند، برخی سلامتی‌شان را از دست دادند، و بسیاری تا همیشه با زخم‌های ناپیدا به زندگی ادامه دادند.

اما آن رنج‌ها بی‌ثمر نماند.
هر جنبش، هر فریاد، هر مقاومت مدنی،
دیوار ترس را ترک انداخت و پایه‌های استبداد را فرسوده‌تر کرد.

امروز،
حکومت از همیشه ضعیف‌تر است؛ نه فقط به‌خاطر انباشتِ دروغ، بی‌کفایتی، بی‌عدالتی، و سرکوب. که این ضعف، ثمره‌ی تمام آن ایستادگی‌هاست:
از ۱۸ تیر تا دی ۹۶، از آبان ۹۸ تا خیزش زن، زندگی، آزادی.

اگرچه مردم هزینه‌های سنگینی پرداخته‌اند،
اما هرگز این‌چنین به آزادی نزدیک نبوده‌اند.

در این روز،
یاد و احترام خود را نثار تمام کسانی می‌کنیم که در راه آگاهی، کرامت و آزادی، ایستادند و رنج کشیدند.

و باور داریم که هیچ سرکوبی نمی‌تواند راه را برای همیشه ببندد؛ چرا که مردم، آگاه‌تر و امیدوارتر از همیشه‌اند.


از کانال تلگرام بینش نوروزی
https://t.me/BineshNowruzi

طرح از میلاد وثوقی

#۱۸تیر #فرشته_علیزاده #سعید_زینالی #عزت_ابراهیم_نژاد #کوی_دانشگاه #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech