«بیتا شفیعی فقط یک نام نیست؛
او صدای نسلی‌ست که در جوانی، انفرادی، ارعاب و وثیقه‌های سنگین را تجربه می‌کند،
اما شکسته نمی‌شود.

دختری که هم‌زمان با بیست‌ویکمین سالروز تولدش،
هفته‌هاست در سلول انفرادی نگه داشته شده؛
نه صرفاً به‌عنوان یک «متهم»،
بلکه به‌مثابه نمادی از استقامت نسل جوان ایران در برابر ظلم و بیداد.

نسلی که در دامان شیرزنانی چون مریم عباسی نیکوها پرورش یافته است؛
مادرانی که پا‌به‌پای فرزندانشان،
در سیاه‌چاله‌های رژیم محبوس می‌شوند
تا آینده‌ای روشن برای فرزندان فردای ایران رقم بخورد.

ما به رسم انسانیت و احترام،
با یادآوری زادروز بیتا شفیعی،
خواستار آزادی فوری و بی‌قیدوشرط
تمام دختران و پسران،
شیرزنان و دلیرمردان آزادی‌خواه
محبوس در زندان‌های حکومت هستیم.

رژیمی که از جوانان می‌ترسد،
زیرا می‌داند این نسل
با سرکوب خاموش نمی‌شود،
با زندان عقب نمی‌نشیند،
و با ترس، تسلیم نخواهد شد.

استقامت بیتا یادآور یک حقیقت انکارناپذیر است:
مقاومت زنده است.

و آینده،
از آنِ نسلی‌ست که ایستاده می‌ماند.»

متن و ویدیو از مخاطبان توانا

#بیتا_شفیعی #مریم_عباسی_نیکو #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چرا فرد مفیدی مثل کیوان را زندانی میکنید؟
وقتی سوگواری و حضور مدنی جرم می‌شود!

ارسالی شهروندی از جغتای

بازداشت مرتضی(کیوان) کیوانلو، فعال سیاسی سبزوار و فرزند جغتای، نمونه‌ای روشن از جرم‌انگاری کنش‌های بدیهی مدنی است. دلیل این بازداشت نه اقدام خشونت‌آمیز بوده و نه تهدید امنیت عمومی؛ بلکه صرفاً شرکت در مراسم هفتم زنده‌یاد خسرو علیکردی، وکیل حقوق بشری‌ای که سال‌ها وکالت زندانیان سیاسی را بر عهده داشت.
این مراسم، گردهم‌آیی مسالمت‌آمیز شهروندانی بود برای سوگواری و ادای احترام. با این حال، جمهوری اسلامی بسیاری از شرکت‌کنندگان را بازداشت کرد. در میان آنان، نام صادق منصوری، استاد برجسته خوشنویسی در مشهد، نیز دیده می‌شود؛ امری که نشان می‌دهد سرکوب، نه فردمحور بلکه متوجه هر شکل از حضور مستقل و اخلاقی در جامعه است.
مرتضی کیوانلو برای مردم جغتای چهره‌ای شناخته‌شده و محبوب است: نجار و طراح خوش‌سلیقه، خیر اجتماعی و دوستدار محیط‌زیست. او مدارس بسیاری را در جغتای به کتابخانه مجهز کرده و پیش‌تر نیز پس از جنبش مهسا، زندان را تجربه کرده بود.
بازداشت دوباره‌ی او به‌دلیل شرکت در یک مراسم یادبود، نقض آشکار حق تجمع مسالمت‌آمیز و حق سوگواری است. چنین برخوردهایی نه امنیت می‌آورد و نه ثبات؛ بلکه اعتماد اجتماعی را فرسوده و شکاف میان جامعه و قدرت را عمیق‌تر می‌کند.

مطالبه شهروندان جغتای روشن است: پایان بازداشت‌های خودسرانه و آزادی فوری همه‌ی بازداشت‌شدگان این مراسم


لازم به ذکر است، روز گذشته، کیوان (مرتضی) کیوانلو، زندانی سیاسی سابق، در پی احضار تلفنی توسط نهاد امنیتی بازداشت شد.

#کیوان_کیوانلو #خسرو_علیکردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ایبو نوح؛ مردی اهل غنا که این روزها با ویدیوهایش در شبکه‌های اجتماعی خبرساز شده است.

او خود را «پیامبر جدید» معرفی می‌کند و می‌گوید از سوی خدا مامور شده مردم را از وقوع یک سیل بزرگ و جهانی آگاه کند؛ سیلی که به‌گفته او به‌زودی آغاز می‌شود و جهان را دربرمی‌گیرد.

ایبو نوح ادعا می‌کند برای نجات مؤمنان، چند کشتی چوبی ساخته و از مردم می‌خواهد پیش از دیر شدن، به او بپیوندند.

در ویدیوهای منتشرشده، دیده می‌شود گروهی از مردم با باور به سخنان او، در حال حرکت به‌سوی محلی هستند که «کشتی نوح» نامیده می‌شود؛ صحنه‌هایی که یادآور روایت‌های اسطوره‌ای، اما در دل دنیای امروز است.

واکنش‌ها اما دوگانه بوده: عده‌ای با ایمان و ترس، او را باور کرده‌اند و همراهش شده‌اند؛ در مقابل، بسیاری از کاربران، رسانه‌ها و کارشناسان دینی و علمی، این ادعاها را خرافی، خطرناک و سوءاستفاده از باورهای مردم می‌دانند.

ایبو نوح حالا نمونه‌ای از تلاقی ایمان، بحران باور، و قدرت شبکه‌های اجتماعی در عصر مدرن است.

#کشتی_نوح #ایبو_نوح #آخرالزمان #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

فیلم «ترانه» ساخته آهنگرانی، که روز گذشته در بی‌بی‌سی فارسی پخش شد، واکنش‌های زیادی و غالبا تحسین برانگیز درباره ترانه علیدوستی را برانگیخته است.
پریسا شمس، فیلمنامه‌نویس، از ترانه علیدوستی به‌عنوان نماد زن، زندگی، آزادی و سنگ محک و «نه» بزرگ به انتخاب بد و بدتر می‌نویسد. متن نوشته او که در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده به شرح زیر است:

برای تشخیص اصالت طلا و عیار آن چیزی وجود دارد به‌نام سنگ محک. اگر سنگ محک نباشد تشخیص زر ‌و بدل ممکن نیست. ما ایرانیان در مقطعی از دوران گذار هستیم که مانند اتاق تاریک است. مشتی آدم زخمی در کوری مطلق این سیاهی، ناتوان از دیدن چهره هم چون نمی‌توانیم دوست را از دشمن تشخیص دهیم، بی‌هدف به هم‌ مشت می‌زنیم. اما نیاز به تعلق داشتن باعث می‌شود با همان کوری هم دست‌هایی را بگیریم که ظن دوستی دارند. ناگهان نوری می‌تابد و چهره‌ها روشن می‌شوند. ساکنین زخمی اتاق تاریک چشم بر حقیقتِ صورت هم باز می‌کنند و دوست و دشمن عیان می‌شود. امثال ترانه همان نورند. #ترانه_علیدوستی به عنوان نماینده تمام عیار انقلاب زن، زندگی، آزادی همان سنگ محک است که جامعه ما به آن نیاز دارد. او‌ کمتر از یک ساعت مقابل دوربین ظاهر می‌شود و آنقدر حضورش منور است که میزان تعفن و حقارت جشن حافظ‌ها و امثالش در عظمت حضور او مشخص می‌شود. او با آن شکوه و گردن افراشته، غرور مبارزگری را بخاطرمان می‌آورد. با آن دستان هنوز زخمی‌ اما محکمش امید تغییر را در دل زنده می‌کند. دیگر این ترانه نیست که به کارنامه سینمایی‌اش افتخار کند، این تاریخ سینمای ایران است که وجود چنین زن مقتدر، موثر و قهرمانی افتخار خواهد کرد. هنرمندی تمام عیار که وقتی صحنه هنر را در اسارت حکومت دید، شاه‌نقشش را کف خیابان، توی سلول انفرادی، در انزوای بیماری، کنار مردم و میان مردم آفرید. تا وقتی ترانه و ترانه‌ها هستند یعنی نور هست، توان تشخیص سره از ناسره است و تشخیص آزادگی از بردگی شدنی‌ست. این بزرگ‌ترین وحشت این حکومت است که قریب به نیم‌قرن بقایش را فقط و فقط با نفوذ بین لایه‌های مردم حفظ کرده. با فریب دادن و راضی کردن ما به انتخاب بین بد و بدتر. ترانه و تمام مبارزان به‌حق راه آزادی یک نه بزرگند، یک فریاد رسا ‌و‌ بدون ترس و ملاحظه‌گری از جانب ملتی که دیگر بسش است انتخاب‌گری میان بد و بدتر. آنها صدای مردمی‌اند که هزینه داده‌اند و می‌دهند برای اینکه دیگر تنها یک چیز می‌خواهند: ایران آزاد و عبور از جمهوری اسلامی.

parisashams82

نظر شما چیست؟

#ترانه_علیدوستی #هنگامه_قاضیانی #مریم_بوبانی #پانته_آ_بهرام #کتایون_ریاحی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
با گذشت دو هفته از مراسم هفتم جاویدنام خسرو علیکردی، بازداشت تعداد زیادی از دستگیرشدگان ادامه دارد و خبرهای رسیده حکایت از پرونده‌سازی سنگین علیه این عزیزان دارد. علاوه بر افراد بازداشت شده در روز مراسم، در روزهای بعد هم تعداد دیگری از شهروندان بازداشت شده‌اند.
از جمله بازداشتی‌های روز ۲۱ آذر، دو تن از اعضای خانواده‌های دادخواه، طیبه نظری مادر جاویدنام مریم آروین و علی آدینه‌زاده پدر جاویدنام ابوالفضل آدینه‌زاده هستند. جواد علیکردی، برادر خسرو علیکردی همچنان در بازداشت است و پسر خاله و پسر دایی‌اش هم در روزهای گذشته بازداشت شده‌اند. نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، از دیگر بازداشت شدگان است، بازداشت او با واکنش‌های بین‌المللی زیادی مواجه شده است. پوران ناظمی، سپیده قلیان، هستی امیری، عالیه مطلب‌زاده، نورا حقی، حیدر چاه‌چمندی، از جمله بازداشت شدگان روز ۲۱ آذر ماه هستند. علی وثوقی‌نیا، محمدرضا صالحی‌فر، جواد جلالی، محمود خانعلی، کیوان کیوانلو، بهروز علیکردی، احمد کلمیشی، حسن پژوم، سینا کراچی، یحیی لندرانی، صادق منصوری و مهدی صدر حافظ از دیگر بازداشت شدگان هستند.

ویدیو، تازه به دستمان رسیده است و نشان می‌دهد که در داخل محوطه مسجد محل برگزاری مراسم جمعی از مردم خواهان همبستگی هستند.

سرکوب سوگواران، خود مهر تاییدی است بر قتل حکومتی جاویدنام خسرو علیکردی.
همزمان با سرکوب سوگواران در مراسم، ارتش سایبری در شبکه‌های اجتماعی تلاش کرد با ترویج روایت‌های جعلی و انکار بازداشت افراد، فضای مشوشی ایجاد کند و این روایت‌های جعلی هم از سازماندهی حکومت برای سرکوب فعالان سیاسی گواه می‌دهد.

#خسرو_علیکردی #سرکوب_سوگواری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پس از ۱۰ روز بی‌خبری، خواهر دادخواه پوران ناظمی با انتشار پستی در شبکه اجتماعی اکس، از تماس یک دقیقه‌ای این زندانی سیاسی خبر داد. به گفته مهشید ناظمی، حال پوران بسیار وخیم بوده و از خانواده خواسته است تا مدارک پزشکی‌اش را به وکیل تحویل دهند.
این خواهر دادخواه در ادامه نوشت:
«بازداشت خودسرانه او، ضرب‌وشتم در زمان بازداشت، محروم‌کردن از حق دسترسی به وکیل منتخب و محدودسازی شدید حق تماس با خانواده، نقض آشکار ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و قانونی است.
در حالی که وضعیت جسمی و سلامتی او ما را به‌شدت نگران‌کرده است. ادامه بازداشت و رفتار خشونت‌آمیز با او می‌تواند جانش را به خطر بیندازد و مسئولیت مستقیم هرگونه آسیب متوجه نهاد بازداشت‌کننده خواهد بود.
ما خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی بازداشت شدگان و دسترسی فوری به وکیل منتخب، امکان تماس منظم با خانواده و رسیدگی پزشکی مستقل و فوری هستیم.
سکوت در برابر چنین نقض‌هایی، عادی‌سازی بی‌قانونی و بی‌عدالتی است.»

پوران ناظمی فعال مدنی، شاعر و نویسنده‌ و یکی از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ فعال سیاسی است.
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در آستانه سال نوی میلادی به یاد بیاوریم عزیزانی را که به بهانه باورداشتن به آئین مسیحیت، شکنجه شدند به قتل رسیدند به حبس محکوم شدند یا از حقوق شهروندی محروم شدند.

‎سرکوب و قتل مسیحیان و نوکیشان مسیحی توسط جمهوری اسلامی از بهمن ۵۷ با قتل کشیش ارسطو سیاح آغاز شد.
پس از آن ‌‎کشیش حسین سودمند را اعدام کردند.
در سال ۱۹۹۴ میلادی در مدت ۶ ماه ۳ تن از رهبران برجسته مسیحی را در ایران به طرز وحشیانه‌ای به قتل رساندند.
از حبس نوکیشان مسیحی هم بنویسیم.

یکدست‌سازی
طرح از رضا عقیلی
https://dialog.tavaana.org/homogenization/


#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#کریسمس
@Tavaana_TavaanaTech

در روزهای گذشته، متن لایجه بودجه سال ۱۴۰۵ با حذف چهار صفر به مجلس شورای اسلامی رفت. به گفته اقتصاددانان این بودجه انقباضی‌ترین بودجه ممکن برای ۱۴۰۵ بوده است، اما کماکان شاهد اختصاص هزاران میلیارد تومان سرمایه مردم ایران به نهادهای مذهبی هستیم.

گوشه‌ای از بودجه تعیین‌شده برای نهادهای مذهبی را در پوستر می‌بینید.

همه اینها در حالی است که بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران نزدیک به ۹۳۰ هزار کودک و نوجوان ترک تحصیل کرده‌اند. بیش از ۷۰ درصد جامعه درگیر فقر هستند. و مهمتر از آن سال‌ها ست که مردم عادی از حق درمان محروم شده‌اند. گرانی دارو باعث شده هزینه‌های سلامت شهروندان به شدت بالا رود.

در ایران آزاد این اعداد و ارقام به چه نهادهایی واگذار می‌شد؟

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #اقتصاد
@Tavaana_TavaanaTech

«بازگشتی در کار نیست»؛
چرا زنان ایران از سرپیچی از حجاب دست نمی‌کشند

گاردین در مقاله‌ای به قلم دیپا پَرِنت می‌نویسد با وجود تلاش‌های تازه حکومت ایران برای تشدید اجرای حجاب اجباری، زنان بسیاری همچنان آگاهانه از این قوانین سرپیچی می‌کنند و معتقدند بازگشت به وضعیت پیش از اعتراضات پس از کشته‌شدن مهسا امینی ممکن نیست.

به‌نوشته این روزنامه، در خیابان‌های تهران و دیگر شهرها، زنان جوان بیش از گذشته بدون حجاب ظاهر می‌شوند و با انتشار ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی، نافرمانی مدنی خود را علنی می‌کنند.

این گزارش به قانون «حجاب و عفاف» که از سال ۲۰۲۴ اجرا شده اشاره می‌کند؛ قانونی که مجازات‌هایی چون جریمه‌های سنگین، شلاق و حتی احکام زندان پنج تا ۱۵ ساله را برای آنچه «بدپوششی» خوانده می‌شود، در نظر گرفته است.

با این حال، زنان مصاحبه‌شونده با گاردین می‌گویند حکومت به دلیل ترس از تکرار اعتراضات گسترده مردمی و واکنش افکار عمومی داخلی و بین‌المللی، از بازداشت‌های وسیع و برخوردهای فراگیر پرهیز می‌کند.

گاردین می‌نویسد بسیاری از زنان حجاب اجباری را نه صرفا یک قانون پوشش، بلکه مسئله‌ای سیاسی و نماد مقاومت می‌دانند و عقب‌نشینی از آن را بی‌اعتنایی به فداکاری‌های مردم در سال‌های اخیر تلقی می‌کنند.

هم‌زمان، بحران‌های اقتصادی، کم‌آبی، اعتراض‌های کارگری، جنگ، تحریم‌ها و فشارهای امنیتی، حکومت را در موقعیتی شکننده قرار داده است.

به گفته فعالان حقوق بشر، حکومت نه توان و نه آمادگی اجرای یکدست و سخت‌گیرانه قوانین حجاب را دارد، زیرا هر برخورد شدید می‌تواند جرقه ناآرامی‌های تازه‌ای را بزند.

این گزارش نتیجه می‌گیرد که سرپیچی زنان از حجاب اجباری نشانه تغییری عمیق و پایدار در جامعه ایران است؛ تغییری که به باور بسیاری، دیگر قابل بازگشت نیست.

متن کامل را اینجا بخوانید.

#حجاب_اجباری #پوشش_اختیاری #زنان_ایرانی #گفتگو_توانا

@dialogue1402

در آستانه سال نو میلادی و جشن کریسمس زمانی که در بسیاری از نقاط جهان مردم گرد هم می‌آیند تا تولد عیسی مسیح را گرامی بدارند، به یاد بیاوریم که در ایران نوکیشان مسیحی (افرادی که انتخاب کرده‌اند به مسیحیت گرویده و آن را باور دارند) همچنان تحت فشار سیستماتیک و سرکوب قرار دارند.

مساله‌ای که نه بر مبنای جرم یا رفتار خشونت‌آمیز، بلکه صرفا بر اساس انتخاب عقیده و باور شخصی است.

آمارهای منتشرشده در این سال‌ها و گزارش‌های نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد که بسیاری از نوکیشان مسیحی در ایران به دلیل ایمان خود بازداشت، زندانی و به احکام سنگین محکوم شده‌اند.

برای نمونه، پس از جنگ ۱۲روزه دست‌کم ۵۳ مسیحی و نوکیش در ۱۹ شهر تنها به خاطر گرویدن به مسیحیت یا فعالیت‌های کلیسایی بازداشت شدند.

در موارد متعدد دیگر، گروه‌هایی از نوکیشان مسیحی به احکام سنگین زندان محکوم شده‌اند، چندین نفر از آنها تنها به‌ دلیل حضور در جلسات کلیسای خانگی با برخورد قضایی و زندان مواجه شده‌اند.

این سرکوب‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که آزادی انتخاب و تغییر دین، به‌رغم پذیرش محدود ادیان رسمی در قوانین ایران، یک حق بنیادی در ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که به صراحت حق آزادی دین و باور را تضمین می‌کند و شامل انتخاب، گرویدن و ابراز آن می‌شود.

پیامدهای این فشارها فراتر از زندان است؛ خانواده‌ها از هم دور می‌افتند، افراد با محرومیت‌های اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو می‌شوند، بسیاری مجبور به مهاجرت برای حفظ امنیت و آزادی عقیده خود می‌شوند.

این در حالی است که اقوام مسیحی ایرانی، تاریخی طولانی از همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر ایرانیان داشته‌اند، اما فشار ایدئولوژیک و حکومتی جمهوری اسلامی باعث شده که شمار قابل توجهی از آنها کشور را ترک کنند، در حالی که خواست اصلی تنها آزادی ایمان و آزادی زیستن مطابق با وجدان و باور شخصی است.

در این کریسمس، به یاد همه کسانی هستیم که برای باورشان هزینه داده‌اند و یادآور حقوق انسانی جهانی باشیم که باید برای همه انسان‌ها محترم شمرده شود.

#کریسمس #نوکیش_مسیحی #مسیحیان_ایران #آزادی_مذهبی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

تداوم نگهداری عالیه مطلب‌زاده در سلول انفرادی؛ عدم تحویل داروهای اصلی تجویز شده

دختر عالیه مطلب‌زاده، فعال مدنی بازداشت‌شده در جریان مراسم هفتم جاویدنام خسرو علیکردی، با انتشار متنی در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) از تداوم نگهداری مادرش در سلول انفرادی و شرایط نگران‌کننده او خبر داد.
بر اساس این گزارش، عالیه مطلب‌زاده شامگاه چهارشنبه ۴ دی‌ماه، پس از مدت‌ها بی‌خبری، در یک تماس تلفنی کوتاه اعلام کرده است که تنها نمونه ایرانی داروهای تجویزشده و آن هم در تعداد محدود در اختیار او قرار داده شده است. این در حالی است که طی هفته‌های گذشته، خانواده برای تحویل داروهای اصلی و تخصصی تجویز شده از سوی پزشکان معالج اقدام کرده بودند، اما با امتناع نهاد امنیتی مربوطه روبه‌رو شده‌اند. به گفته خانواده، این نهاد اعلام کرده بود: «اگر لازم باشد، خودمان داروهایش را تهیه می‌کنیم.»
عالیه مطلب‌زاده همچنین در این تماس کوتاه گفته است که هیچ اطلاعی از مدت زمان ادامه بازداشت، شرایط روزهای آینده و یا زمان پایان نگهداری در سلول انفرادی به او داده نشده است.
محدودیت شدید تماس تلفنی و آنچه گفته و ناگفته باقی مانده، نشان می‌دهد که این فعال مدنی همچنان تحت شرایط ویژه بازجویی و نگهداری در سلول انفرادی قرار دارد. این در حالی است که بنا بر تأکید پزشکان، وضعیت جسمی و بیماری او ایجاب می‌کند از هرگونه فشار روانی، استرس و شرایط فرساینده به دور باشد.

عالیه مطلب‌زاده پیش‌تر در سومین روز بازداشت در تماسی کوتاه از ضرب و شتم خود هنگام بازداشت و انتساب اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و صدور قرار بازداشت خبر داده بود.

عالیه مطلب‌زاده، روزنامه‌نگار، عکاس، فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی سابق، پس از آزادی از زندان ماه‌ها درگیر مداوای بیماری سرطان بود، بارها احضار و تهدید شده بود و حتی حساب‌های بانکی‌اش را مسدود کرده بودند. خانم مطلب‌زاده از فعالان کمپین یک میلیون امضا (تغییر برای برابری) و آزادی مطبوعات بوده است.

#عالیه_مطلب‌زاده #عالیه_مطلب_زاده #خسرو_علیکردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
نگرانی از وضعیت حامد حسینی؛ گزارش‌ها از شکنجه در بازجویی و احتمال پرونده‌سازی سنگین

گزارش‌ها حاکی از آن است که حامد حسینی، شهروند بازداشت‌شده اهل مشهد، در جریان بازجویی‌های نهادهای اطلاعاتی با شکنجه و فشار برای اخذ اعتراف اجباری مواجه بوده و نگرانی‌ها درباره وضعیت جسمی و سلامت او افزایش یافته است.
بر اساس اطلاعات دریافتی، با وجود گذشت حدود دو هفته از بازداشت این شهروند، اتهامات رسمی علیه او تاکنون به‌طور شفاف اعلام نشده و در عین حال، نشانه‌هایی از تلاش برای پرونده‌سازی سنگین علیه وی گزارش شده است. همچنین اعلام شده که نهادهای امنیتی با دسترسی او به وکیل انتخابی مخالفت کرده‌اند.
حامد حسینی دو هفته پیش، در جریان برگزاری مراسم هفتم جان‌باخته دادخواه، خسرو علیکردی، در مسجد غدیر مشهد، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و پس از آن به زندان منتقل گردید.
این شهروند حدوداً ۳۵ ساله، متأهل و پدر یک فرزند است. ادامه بی‌خبری از وضعیت دقیق حقوقی و جسمی او، در کنار گزارش‌ها از فشارهای شدید در دوران بازجویی، موجب افزایش نگرانی خانواده و نزدیکانش شده است.

#حامد_حسینی #خسرو_علیکردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زرتشت یا زردشت (اوستایی: زَرَثوشترَه) پیامبر ایرانی، رهبر و اصلاح‌گر دینی، اندیشمند و شاعر بزرگ ایرانی است که با آموزه‌های خود یکی از کهن‌ترین نظام‌های فکری و اخلاقی جهان را بنیان نهاد.

او انسان را موجودی آزاد و مسئول می‌دانست که باید آگاهانه میان «اشه» (راستی و نیکی) و «دروج» (دروغ و پلیدی) انتخاب کند.

در نگاه زرتشت، اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک نه‌تنها فضیلت فردی، بلکه پایه نظم کیهانی و رستگاری جهان است.

آموزه‌های او هسته اصلی دین مزدیسنا را شکل داد و تاثیری ژرف بر فرهنگ، اخلاق و اندیشه ایرانی و حتی ادیان بعدی گذاشت.

زرتشت به جای ترس، بر خرد، مسئولیت‌پذیری و کرامت انسان تاکید داشت و جهان را عرصه مشارکت فعال انسان در پیروزی نیکی می‌دانست.

۵ دی (روز خور در ماه دی) طبق سنت زرتشتیان معاصر ایران (و برخی منابع متاخر) به عنوان سالروز درگذشت او گرامی داشته می‌شود.

این روز در گاهشمار زرتشتی «خور ایزد» نام دارد و زرتشتیان در آن مراسم نیایش، خواندن اوستا و یادبود برگزار می‌کنند.

«بنا بر سنت زرتشتیان ایران» این روز فرصتی زیبا برای یادآوری پیام انسانی زرتشت است که پس از هزاران سال همچنان تازه و تاثیرگذار باقی مانده.

#زرتشت #زرتشتیان_ایران #به_دینی #اشوزرتشت #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

محمود و قاسم قره‌لی، شهروندان اهل سبزوار، به خاطر شرکت در مراسم هفتم جاویدنام خسرو علیکردی بازداشت شدند


به نوشته شهرام سدیدی، فعال سیاسی، نیروهای امنیتی دو شهروند اهل سبزوار به نام‌های #قاسم_قره‌قلی (۳۵ساله، سمت چپ) و #محمود_قره‌قلی (۳۳ساله سمت راست) را در روز چهارشنبه سوم دی ماه ۱۴۰۴، به‌خاطر شرکت در مراسم هفتم خسرو علیکردی، در محل کارشان در سبزوار بازداشت کرده‌اند.

طبق آخرین خبر این دو نفر به قرنطینه‌ی زندان سبزوار منتقل شده‌اند و از اتهامات و وضعیت آن‌ها اطلاعی در دست نیست.

علاوه بر چند ده نفر که در روز ۲۱ آذر ماه در مراسم هفتم خسرو علیکردی بازداشت شدند، از آن روز تا کنون هر روز تعدادی از شهروندان از جمله زندانیان سیاسی سابق در شهرهای مشهد، سبزوار و جغتای بازداشت شده‌اند.

#خسرو_علیکردی #سرکوب_سوگواری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روایتی از آخرین بوسه‌ها، آغوش آخر، تابوت‌های تحویلی، و شش سال بی‌عدالتی

شش سال از آخرین سفر همسر و فرزند حامد اسماعیلیون به ایران می‌گذرد؛ سفری که قرار بود دو هفته بعد با بازگشت آن‌ها به خانه پایان یابد، اما به فاجعه‌ای بدل شد که با سرنگونی پرواز پی‌اس۷۵۲ در آسمان ایران، جان ۱۷۶ انسان بی‌گناه را گرفت. اسماعیلیون در این یادداشت، از آغوش آخر، از تابوت‌هایی که به‌جای عزیزانش تحویل گرفت، و از شش سال انتظار فرساینده برای حقیقت و عدالت می‌نویسد؛ متنی که هم روایت سوگ شخصی است و هم کیفرخواستی علیه جنایتی که با گذر زمان و تغییر دولت‌ها، نه فراموش شده و نه بسته شده است.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«شش سال پیش در چنین روز و ساعتی برای آخرین بار در آغوش‌شان گرفتم. قرار بود دو هفته‌ی بعد به خانه بازگردند. چند هفته‌ی بعد جمهوری اسلامی دو تابوت چوبی که در پرچمِ ننگینِ حکومت‌شان پیچیده شده بود تحویلم داد و گفت: شهادت‌شان را تبریک می‌گوییم.

شش سال از آخرین دیدار ما گذشته است و نزدیک به شش سال از جنایت سرنگون کردن پرواز پی‌اس۷۵۲ در آسمان ایران می‌گذرد. در این شش سال وقوع پاندمی، وقوع چند جنگ، برگزاری دو انتخابات در کانادا و اتفاق افتادنِ یک‌ جنبش مترقی در ایران از سر ما گذشته است. به جای آقای جاستین ترودو، آقای مارک کارنی نخست‌وزیر کانادا هستند. هیچ‌کدام از وزرای آن روزگار در آن سمت‌ها حضور ندارند. آقای شمپین وزیر خارجه‌ی وقت در مسوولیت دیگری‌ست، آقای مارک گارنو وزیر حمل و نقل وقت از دنیا رفته است، سه وزیر خارجه از جمله خانم ملانی جولی و خانم آنیتا آناند بعد از آقای شمپین به سمت وزیر خارجه منصوب شده‌اند و پنج وزیر حمل و‌ نقل بعد از آقای گارنو. خانم کتی فاکس مدیر وقت سازمان ایمنی حمل و نقل در کانادا دو سال پیش بازنشسته شده‌اند و آقای شاکتیانو پرزیدنت وقت سازمان جهانی هوانوردی غیرنظامی تا شش روز دیگر بیشتر در این سمت حضور ندارند. خانم برندا لاکی دیگر فرمانده‌ی پلیس فدرال کانادا نیستند. آقای باب ری سفیر وقت کانادا در سازمان ملل چند ماه پیش بازنشسته شدند و آقای رالف گودل مشاور وقت نخست‌وزیر که در راه حقیقت و عدالت تلاش بسیاری کردند از چند هفته‌ی پیش در مقام سفیر کانادا در بریتانیا بازنشسته شدند و به کانادا برگشتند.

خانم لاریسا گالادزه سفیر وقت کانادا در اوکراین هم دیگر در این سمت حضور ندارند. آقای یوگنی ینین معاون وزیر خارجه‌ی اوکراین که مسوول پیگیری پرونده‌ی این جنایت بودند در حادثه‌ی سقوط هلی‌کوپتر کشته شدند و در این مدت هفت دادستان مختلف به مقام دادستانی کل اوکراین منصوب شده‌ و بعدها برکنار شده‌اند.

تقریبا اکثریت وکلایی که در دولت با این پرونده آشنایی داشتند به جز چهار وکیلی که مسوولیت مستقیم دارند از جمله پروفسور پیام اخوان، بقیه به ماموریت‌های جدیدی گماشته شده‌اند.

در ایران هم اتفاقات کم نبوده است. جواد ظریف را چون دستمالی در سطل زباله انداخته‌اند، رییسی را ارسبارانیدند و در جنگی که در خرداد ماه رخ داد نه از امیرعلی حاجی‌زاده و گردن باریک‌تر از مویش دیگر نشانی ماند نه از حسین سلامی و استراتژیِ جنگِ نامتقارنش. نه از غلامعلی رشید و نقشه‌های مزورانه‌اش اثری ماند نه از محمد باقری و ملی‌گراییِ متقلبانه‌اش. جان به در بردن جنایتکاری چون علی شمخانی هم چون انتشار عفونتی مزمن بود که هیچ‌کس آن را به گردن نمی‌گرفت.

ما مانده‌ایم و آدمکشی به نام علی خامنه‌ای. ما مانده‌ایم و آدمکشی به نام علی خامنه‌ای و دو پرونده‌ی فعال در لاهه که امیدوارم در بهاری که می‌آید به حضور ما در دادگاه منجر شود.

شش سال سپری شد و سیل سالیان بر ما گذشته است. یاد در پیِ یاد در پیِ یاد. مدام از خودم پرسیدم بوسیدمش در آن آغوش آخرین یا نه؟ می‌دانستم یک به یک را بوسیده‌ام و باز هر روز در نشخوار خاطره که چون خنجر در پر شالم است و در هر فرصتی بر تنم می‌نشیند پرسیدم از خود که آیا بوسیدمش، قبل از موشک‌ها؟ قبل از ترکش‌ها؟ قبل از کشتن؟ قبل از تابوت‌ها؟ قبل از آن‌که انگشتر از انگشت بی‌جان پریسا بیرون بکشند و قبل از آن‌که عر‌وسکِ فیلِ صورتیِ ری‌را را زیر بولدوزر ببرند؟ از خود پرسیدم و دوباره به خودم گفتم ما مانده‌ایم و آدمکش‌ها.

هیچ انتظاری در دنیا دردناک‌تر از انتظار عدالت نیست هرچند مبارزه برای عدالت هم خود عادلانه نیست. از خود پرسیدم و به خودم دلداری دادم که چهار دولت متضرر همچنان متحد باقی خواهند ماند و روز عدالت فرا خواهد رسید. روز دادگاه لاهه فرا خواهد رسید.»

#هواپیمای_اوکراینی #ps752justuce #دادخواهی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
کوکب بداغی فعال صنفی معلمان از خوزستان به دادگاه انقلاب شهرستان ایذه احضار شد.

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، این فعال صنفی معلمان و عضو کانون صنفی معلمان خوزستان باید ظرف پنج روز آینده به دادگاه انقلاب شهرستان ایذه مراجعه کند.

در احضاریه ارسال شده، اتهام این فعال صنفی معلمان، تبلیغ علیه نظام درج شده است و نوشته شده که داشتن کارت ملی الزامی است. احضاریه برای وکیل ایشان ارسال نشده است و در احضاریه نوشته نشده که وکیل می‌تواند همراه ایشان باشد. گفته می‌شود این بدان معناست که ایشان از حق داشتن وکیل در این جلسه محروم است!

اخیرا خانم بداغی همراه سه فعال صنفی دیگر خوزستان در دادگاه تجدیدنظر از کلیه اتهامات انتسابی تبرئه شده بودند و حکم سنگینی که علیه ایشان صادر شده بود، ملغی شده است. ولی حالا به فاصله چند هفته دوباره درگیر یک پرونده دیگر شده‌اند در حالی که فعالیت خاصی انجام نداده‌اند.

نهادهای امنیتی با پرونده‌سازی مکرر علیه فعالان مدنی، آن‌ها و خانواده‌شان را تحت آزار روانی و استرس قرار می‌دهد تا صدایشان را خاموش کند.

#ایذه #کوکب_بداغی #یاری_مدنی_توانا



@Tavaana_TavaanaTech

آقای حیدر چاه‌چمندی، از بازداشت‌شدگان مراسم هفتم جاویدنام خسرو علیکردی، که ویدیوی شاهنامه‌خوانی او با پیشانی خونین، مورد توجه قرار گرفته بود، عاشق آزادی و عاشق ایران است. او در مناسبت‌های مختلف اشعاری حماسی از فردوسی و عارف قزوینی و دیگر شاعران ایرانی از حفظ می‌خواند.

این ویدیو دو بخش است، ابتدا شعری از عارف قزوینی :

از دست عدو نالۀ من از سر درد است
اندیشه هر آن کس کند از مرگ، نه مرد است
جانبازی عشاق نه چون بازی نرد است
مردی اگرت هست، کنون وقت نبرد است
از اشک همه روی زمین زیر و زبر کن
مشتی گرت از خاک وطن هست به سر کن
غیرت کن و اندیشۀ ایام بتر کن
اندر جلو تیر عدو سینه سپر کن

و در ادامه ویدیویی از شعرخوانی آقای چاه‌چمندی در قله دماوند را می‌بینیم، شعری از فریبا صفری‌نژاد که به سبک شاهنامه درباره ضحاک زمان سروده بود و سال پیش با صدای آقای فرح‌اندوز اجرا و منتشر شده بود.

امروز این مرد عاشق وطن در زندان ضحاک است، بدون ملاقات و بدون تماس و دخترش «دلارام» بسیار بی‌تاب برای آزادی پدرش است.

به امید آزادی او و همه زندانیان سیاسی

#حیدر_چاه_چمندی #خسرو_علیکردی #مشهد #دماوند #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

هشدار فوری درباره سلامت عباس واحدیان شاهرودی

کانال تلگرام عباس واحدیان شاهرودی، خبر داد که بیش از ۲۰ روز از انجام آزمایش‌های پزشکی عباس واحدیان شاهرودی، زندانی سیاسی عضو #بیانیه۱۴ محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد، گذشته اما مسئولان زندان همچنان از تحویل نتایج آزمایش‌ها خودداری می‌کنند. این پنهان‌کاری در حالی ادامه دارد که وضعیت جسمی او به‌طور نگران‌کننده‌ است.
عباس واحدیان شاهرودی دچار مشکل در بلع غذا شده و از وجود توده‌ای سخت در ناحیه جناق سینه خبر داده است؛ موضوعی که پزشک معالج نیز هنگام معاینه نسبت به آن ابراز نگرانی جدی کرده است. با این حال، نه‌تنها اقدامی برای ادامه درمان صورت نگرفته، بلکه نتایج آزمایش‌ها عمداً از او پنهان می‌شود.
او به‌صراحت اعلام کرده که به مسئولان زندان اعتماد ندارد و خواستار آن است که نتایج آزمایش‌ها با حضور وکیل یا یکی از اعضای خانواده‌اش و مستقیماً توسط پزشک اعلام شود. این درخواستِ بدیهی تاکنون نادیده گرفته شده است.
عباس واحدیان شاهرودی در سال ۱۴۰۰ در سلامت کامل وارد زندان شد و اکنون با بیماری‌های متعدد تنفسی، قلبی و پوستی دست‌وپنجه نرم می‌کند. ادامه این وضعیت و پنهان‌کاری پزشکی می‌تواند سلامت و جان او را با خطر جدی مواجه کند.
مسئولیت هرگونه آسیب جبران‌ناپذیر، مستقیماً بر عهده مسئولان زندان و نهادهای ذی‌ربط است.

جمهوری اسلامی، از تعلل در درمان زندانیان سیاسی، به آن‌ها فشار مضاعف وارد می‌کند تا صدایشان را خاموش کند.

#عباس_واحدیان_شاهرودی #زندان_وکیل_آباد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

میلاد محمدی، برادر دادخواه شهریار محمدی:
خانم ترانه علیدوستی، لطفا مستقل و کنار مردم باقی بمانید

میلاد محمدی، برادر جاویدنام شهریار محمدی، در یک پیام ویدئویی خطاب به ترانه علیدوستی، بازیگر و کنشگر مدنی، از تجربه‌های تلخ خود و خانواده‌اش در پی سرکوب‌های جمهوری اسلامی گفت و از ایستادگی هنرمندانی چون علیدوستی در کنار مردم ایران قدردانی کرد.
او در این ویدیو با معرفی خود، به آسیب‌های جسمی و روحی واردشده بر اثر سرکوب‌ها اشاره کرد و گفت که از ناحیه پای چپ و شنوایی دچار آسیب شده و بینی‌اش شکسته است. محمدی همچنین از کشته‌شدن برادرش شهریار محمدی به‌دست نیروهای حکومتی و بازداشت و شکنجه مادر داذخواهش، سخن گفت.
میلاد محمدی با تأکید بر شرافت و انسان‌دوستی ترانه علیدوستی، حضور او را در فضای عمومی و مواضع صریحش در حمایت از مردم، عاملی برای تغییر فضای آلوده به توهین و فحاشی دانست. او به مصاحبه اخیر علیدوستی اشاره کرد و گفت که از سخنان او نکات مهمی آموخته و باور دارد میلیون‌ها نفر دیگر نیز از او الهام گرفته‌اند.
وی در ادامه، با نام بردن از چهره‌هایی چون هنگامه قاضیانی، وریا غفوری و علی دایی، از آنان به‌عنوان نمونه‌هایی از افراد «باشرف» یاد کرد که در داخل ایران کنار مردم ایستاده‌اند. محمدی همچنین با اشاره به وضعیت دشوار خانواده‌اش، از جمله زندانی‌بودن پدرش و بیماری مادرش که تنها در بوکان زندگی می‌کند، از هنرمندان و چهره‌های تأثیرگذار خواست که مردم را تنها نگذارند و وارد «فضای سیاسی آلوده و جناحی» نشوند.
او تأکید کرد که درد مردم ایران فراتر از جناح‌بندی‌های سیاسی است و به نقض گسترده حقوق بشر، از جمله تعرض، شکنجه و سرکوب سیستماتیک هزاران زن و شهروند در داخل کشور اشاره کرد. این برادر دادخواه در پایان، ضمن ابراز امیدواری برای رسیدن پیامش به «انسان‌های باشرف»، از ترانه علیدوستی خواست مستقل بماند و همچنان کنار مردم بایستد و پیام خود را با تأکید دوباره بر شعار «زن، زندگی، آزادی» به پایان رساند.

#ترانه_علیدوستی #زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech