علی شریف‌زاده اردکانی، وکیل دادگستری، شرح ملاقات خود با پدر دادخواه جاویدنام پویا بختیاری در زندان چوبیندر قزوین را به شرح زیر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

«‏منوچهر بختیاری را در زندان چوبیندر قزوین ملاقات کردم مردی که موهایش در زندان سپید شده بود، از پشت دیوارهای سرد، از داغی گفت که خاموش نشده.

گفت: زندانی‌ام، اما آزادتر از آن‌ها که حقیقت را انکار می‌کنند.

دل‌گیر و سنگین برگشتم؛ با تصویر پدری رنجدیده و غروری که در بند نشد.»


ـ جمهوری اسلامی، پسر را می‌کشد و پدر و مادر دادخواه را زندانی می‌کند! حساب‌های بانکی خانواده را مسدود می‌کند، عمو و دایی را هم بازداشت می‌کند.... آن وقت مسئولان این حکومت در این روزها می‌گویند دونالد ترامپ تصویری غیرواقعی از ایران ارائه داده است!

#منوچهر_بختیاری #پویا_بختیاری #دادخواهی #آبان۹۸ #آبان_ادامه_دارد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تندیس شنی جاویدنام عادل کیان‌پور
کاری از هنرمند گرامی، فرهاد پوریاری
ساخته شده در سواحل عمان

عادل کیانپور  زندانی سیاسی‌ای بود که از چهارم دی‌ماه سال ۱۴۰۰ در اعتراض به محرومیت از حق دادرسی عادلانه و بدون رسيدگى پزشكى اعتصاب غذای خود را آغاز کرده بود و در پی وخامت حال بعدازظهر روز شنبه، ۱۱ دی ۱۴۰۰ در زندان شیبان اهواز جان باخت.

این زندانی سیاسی پیش‌تر طی حکمی از سوی دادگاه انقلاب اهواز، به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام»، «تبلیغ به سود گروه‌های مخالف» و «تشویش اذهان عمومی به قصد برهم زدن امنیت ملی» به تحمل سه سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

عادل آن سال مهر ماه دچار بیماری کرونا شده بود ولی به او مرخصی نداده بودند.

مادر آقای کیانپور پس از زندانی‌شدن فرزندش دچار سکته شده و در وضعیت مناسبی به‌سر نمی‌برد.

عادل که مدتی به یک گروه در کردستان عراق پیوسته بود، وقتی فکر کرد فریب خورده، به ایران بازگشته بود و خود را تسلیم کرده و تبرئه شده بود، اما مجددا بازداشت شد و در ممنوعیت ملاقات ماه‌ها تخت شکنجه قرار گرفته بود. او به سه سال حبس محکوم شد. همسرش از او در این مدت جدا شد.

مادر عادل می‌گوید؛
«عادل زمانی که زندان بود وقتی دادگاه داشت و با لباس زندان و زنجیر به پاهایش و چند مامور می‌آمد دادگاه انقلاب و من در راهرو می‌دیدمش، بغلش می‌کردم و گریه می‌کردم. با دستانش اشک‌هایم رو پاک می‌کرد و می‌گفت مادر سرت بالا بگیر! من نه دزدم نه اختلاس‌گرم و نه از دیوار کسی بالا رفتم، من به خاطر وطنم و هم وطنان پای در راهی گذشتم شاید بر گشتی نباشد، روزی شما و ملتم به من افتخار می‌کنند.»

چند بار اعتصاب غذا کرد که اعتنایی نکردند و وعده وعید دادند. با توجه‌ به شرایطی که برایش پیش امده بود در یک فایل صوتی خطاب به «محسنی اژه‌ای»گفت: «مگه نگفتین هر کس خارج کشور هست ما کمک می‌کنیم به زندگی برگرده؟ منظورتون از زندگی، زندگی تو زندان بود؟ اینجور رفتارها رو نه فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم.»

بعد از گذشت ۵ ماه، ۲ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان وثیقه تعیین کردند که موقتا از زندان آزاد شود، اما ماموران نگذاشتند که مادرش وثیقه بگذارد. متعاقباً در زندان به کرونا مبتلا شد. ...چهارم دی ماه اعتصاب غذا کرد و یازدهم درگذشت.

#علیه_فراموشی #یادمون_نمیره #عادل_کیانپور #دادخواهی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید...

این متن و نوشته را پدر زنده‌یاد محسن لنگرنشین منتشر کرده است.
پدری که پسرش را با پرونده‌سازی کشته‌اند. خود ویدیوی اعترافات اجباری او بهترین سند برای جعلی بودن اتهامات بوده است. در آن ویدیو سایتی را نشان دادند و گفتند که او از طریق آن سایت به موساد وصل شده است، ولی آن سایت، ساختگی بود و متعلق به جمهوری اسلامی!!
همچنین در تصاویری که ادعا کردند واقعی است، محسن لنگرنشین طی دو سال در نپال، گرجستان، اصفهان، تهران، همدان و کاشان .... همه جا یک تی‌شرت سبز رنگ پوشیده است!!!!

محسن لنگرنشین در فایلی صوتی گفته بود که شکنجه شده، به او گفتند مادر و خواهرت را بازداشت کرده‌ایم، به او گفتند که نامزدت و بقیه اعضای خانواده را هم بازداشت می‌کنیم. او را با اعدام مصنوعی تهدید کردند و از او اعتراف اجباری گرفتند.

بلی کاری ز دست یک فرد یا خانواده تنها، یا چند خانواده برنمی‌آید، ولی بالا اتحاد، سازماندهی، ایثار و همکاری، می‌توان موفق شد.


#محسن_لنگرنشین #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

آوا، خواهر جاویدنام آرمیتا گراوند، این چند ثانیه تصویر را منتشر کرد و نوشت:

«آرمیتای قشنگم نام پاک وپرافتخارت هرگزازیادهاودل هابیرون نمی رود به نام نام تو آرمیتای شجاع و جاودان🤍»

awvageravand_

ـ در ایران، زندگی معمولی و بدون روسری بیرون رفتن زنان، عین مبارزه و نماد شجاعت است و جانیان آرمیتای نوجوان را به خاطر همین مبارزه مدنی کشتند.
یک زمانی برای نسل‌های آینده باورنکردنی خواهد بود و خواهند پرسید، آخر پس مردم چه کار می‌کردند؟ باید برایشان توضیح داد که چه خفقانی حاکم بود و بهای مبارزه چقدر سنگین بود...
ولی افرادی بودند که ایستادند و برای آزادی ایران از جان خود گذشتند.


#آرمیتا_گراوند
#آرمیتا #علیه_فراموشی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

در دومین سالگرد اعدام جاویدنام صالح میرهاشمی، خانواده‌اش در سکوتی آمیخته با اندوه، سفره‌ای از مهر گستردند. غذایی ساده اما باعزت، که با نام صالح مزین شده بود؛ جوانی که حالا نه‌فقط فرزند یک خانواده، که فرزند قلب‌های زخمی یک ملت است.

صالح، ورزشکاری خوش‌نام و جوانمرد از اصفهان، در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات «خانه اصفهان» بازداشت شد؛ نه در حین درگیری، بلکه در مسیر سفر به شمال، بی‌هیچ حکم قضایی. ۴۷ روز، خانواده‌اش بی‌خبر ماندند، دل‌نگران و سرگردان. پیش از اغاز بازجویی‌ها، تصویر صالح در تلویزیون حکومت به عنوان «تروریست» پخش شد.

در بازجویی، او شکنجه شد: شوک الکتریکی، اعدام مصنوعی، تهدید به آسیب رساندن به عزیزانش. اما هیچ‌گاه تسلیم نشد. در برابر سناریوی دروغین بازجویان ایستاد و به کسی تهمت نزد. دادگاهی ناعادلانه، بدون شواهد، تنها بر پایه‌ی «اعترافات اجباری» دیگر بازداشت‌شدگان، او را به مرگ محکوم کرد. صالح، در تمام آن روند حتی فرصت دفاع از خود نداشت. خانواده‌اش هم از پیگیری حقوقی محروم شدند. درخواست اعاده دادرسی رد شد و در شبی تعطیل و خاموش، حکم اعدام با شتاب اجرا شد.

پرونده «خانه اصفهان» پس از کشته شدن سه بسیجی، بهانه‌ای شد برای بازداشت کور ده‌ها شهروند. سه نفر قربانی این سناریو شدند؛ صالح، مجید کاظمی و سعید یعقوبی به اتهام «محاربه» محکوم به اعدام شدند؛ بی‌آن‌که دادگاه حتی به فایل صوتی پلیس –که شلیک نیروهای خودی را تأیید می‌کرد– توجهی کند. چند نفر هم حکم زندان طولانی‌مدت گرفتند.

صبحگاه تلخ ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، سه پیکر بی‌جان به خاک سپرده شد، بی‌حضور خانواده، بی‌آخرین وداع. مزار آن‌ها بارها تخریب شد، خانواده‌ها بارها تهدید و بازداشت. اما نام این دلیران، امروز از سنگ‌ها گذشته، در دل‌ها مانده است؛ نماد مظلومیت، جوانمردی و ایستادگی در برابر بیداد.


#صالح_میرهاشمی #خانه_اصفهان #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مراسم دومین سالگرد جان‌باختن جاویدنام سعید یعقوبی، روز ۲۵ اردیبهشت ماه بر سر مزارش برگزار شد و مزارش گلباران شد.


سعید یعقوبی از متهمان پرونده خانه اصفهان بود که در روز ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ اعدام شد.

۲۵ آبان ‌۱۴۰۱، در میدان نگهبانی محله خانه اصفهان، سه عضو نیروی بسیج کشته شدند.

نیروهای امنیتی مدعی شدند که کشته‌شدن این نیروها، یک «اقدام تروریستی» بوده و ۶ نفر را در ارتباط با این پرونده بازداشت کردند، که مجید کاظمی، سعید یعقوبی و صالح میرهاشمی در جریان این پرونده محکوم به اعدام شدند.

در این پرونده، هیچ شواهد و مدارکی در پرونده به جز اعترافات اجباری متهمان علیه خود و یکدیگر وجود ندارد. حتی تصویر محل حادثه نیز هیچ چیزی را نشان نمی‌دهد. متهمان صرفا افرادی هستند که در صحنه اعتراضات آن شب حضور داشته‌اند. هیچکدام نپذیرفتند که به سوی ماموران تیراندازی کرده‌اند. تنها مستند تیراندازی متهمان به سوی ماموران اعترافات اجباری آن‌ها علیه یکدیگر است. حتی علیه خود نیز اعتراف اجباری نکردند که در تیراندازی نقش داشته‌اند.


#سعید_یعقوبی #خانه_اصفهان #نه_به_اعدام #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

امیر شهیدی، پدر جاویدنام مهرشاد شهیدی، دانشجوی ۲۰ ساله‌ای که چهارم آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات مردمی در اراک جان باخت، در نامه‌ای سرگشاده که در سایت خبری امتداد منتشر شده، روایت پررنج و مستندی از روند ناعادلانه، فرسایشی و مغایر قانون در رسیدگی به پرونده قتل فرزندش را بازگو کرده است. مهرشاد، جوانی با استعداد، مهربان، هنرمند و ورزشکار بود که علاقه شدیدی به باریستایی، آشپزی، تدوین و ژیمناستیک داشت. او شب حادثه پس از پایان کار به خانه بازنگشت و با توجه به فضای امنیتی آن روزها، خانواده‌اش به جست‌وجو در بیمارستان‌ها، ارگان‌های امنیتی، کلانتری‌ها و مراکز مختلف پرداختند. با وجود اینکه اطلاعات سپاه در جریان کامل حادثه بود، هیچ نهادی پاسخ مشخصی به خانواده نداد تا اینکه صبح روز بعد، در تماس با پزشکی قانونی، از وجود جسدی بی‌نام در سردخانه مطلع شدند. خانواده پیکر مهرشاد را شناسایی کردند و پس از آن، بازجویی در اداره اطلاعات، فشارهای متعدد، و وعده‌هایی در ازای سکوت آغاز شد.

خانواده شهیدی با طرح شکایتی رسمی، خواستار شناسایی و مجازات عاملان قتل عمد شدند. بابک اسلامی و مصطفی نیلی به‌عنوان وکلای خانواده وارد پرونده شدند، اما بازپرس شعبه اول دادسرای اراک، در اقدامی غیرمنتظره، پرونده را مشمول تبصره ۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری اعلام کرد که تنها به جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی مربوط است، نه قتل عمد. این تصمیم باعث محرومیت وکلا از مطالعه پرونده شد. در ادامه، بدون امکان دسترسی به محتویات پرونده، بازپرس قرار منع تعقیب درباره قتل عمد صادر کرد. وکلای خانواده در مهلت قانونی به این قرار اعتراض کردند اما دادگاه اعتراض را با استناد به این ادعا که وکلا فاقد سمت هستند رد کرد، در حالی که وکالت‌نامه آن‌ها پیش‌تر ضمیمه پرونده شده بود.

در نهایت، شعبه ۱۰۳ کیفری دو برای اتهام ضرب و جرح عمدی و قتل شبه‌عمد بری سی‌ام اردیبهشت تعیین جلسه کرد. با این حال، حتی با وجود دستور قاضی، مطالعه پرونده از سوی مقامی ناشناس متوقف شد و وکلا همچنان از دسترسی به محتویات پرونده محروم ماندند. امیر شهیدی با تأکید بر اینکه رسیدگی به قتل شبه‌عمد بدون قطعیت قرار منع تعقیب قتل عمد فاقد وجاهت قانونی است، اعلام کرده که تا فراهم شدن امکان دفاع عادلانه، در این جلسه شرکت نخواهد کرد.

متن کامل نامه و روایت پدر مهرشاد را در لینک زیر بخوانید:
https://tinyurl.com/4987m7de

#مهرشاد_شهیدی #دادخواهی #اراک #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جمعی از پدران دادخواه ایران، میهمان وریا غفوری در شعبه جدید کافه‌اش بودند.

وریا غفوری که در کنار خانواده‌های دادخواه حضور یافت و تاوانش را با کنار گذاشته شدن از تیم ملی و تیم استقلال تهران داد، چهره محبوبی برای خانواده‌های جان‌باختگان راه آزادی شده است.

پدر یلدا آقلفضلی، پدر متین نادرخانی، پدر امیرمهدی فرخی‌پور، پدر فرزین معروفی، پدر ابوالفضل امیرعطایی در کنار وریا غفوری


#وریا_غفوری #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر دادخواه جاویدنام علی عباسی از جان‌باختگان سمیرم در انقلاب مهسا، درباره درگذشت پدر جاویدنام مهران بصیر توانا نوشت:

«حال هیچ‌کدام از ما پدر مادرهای دادخواه خوب نیست درد فراق فرزند به یکطرف، پرونده‌سازی‌ها و آزار حکومت طرف دیگر و مردمی که در سکوت
و خدایی که به خواب رفته»


علی عباسی، ۲۴ ساله، جوانی ورزشکار (والیبالیست) بود که تازه دو هفته از پایان خدمت سربازیش می‌گذشت.
او روز ۲۵ آبان ماه در جریان خیزش مردم سمیرم با اصابت گلوله جنگی نیروهای حکومتی به گردنش، جان باخت.
مادرش قرار بود شب یلدا برایش جشن پایان سربازی بگیرد، اما جمهوری اسلامی نگذاشت.
کارت پایان خدمت علی، پس از جان‌باختنش به در منزلشان رسید، ولی او ۳۸ روز قبل‌ترش جانش را نثار آزادی ایران کرده بود.

خانواده علی عباسی در این مدت خیلی تحت فشار قرار گرفتند. آن‌ها را مجبور کردند تا نوشته‌های روی سنگ مزار را پاک کنند.

خانواده‌های جان‌باختگان در طی چند سال اخیر بسیار آزار دیده‌اند، بازداشت، تماس تهدیدآمیز در خصوص بازداشت سایر فرزندان یا اعضای خانواده، شکستن سنگ مزار، ممانعت از برگزاری مراسم و ... از جمله آزارها بوده‌اند.
هم اینک چندین نفر از دادخواهان در زندان هستند. پدر محمدمهدی کرمی، مادر و پدر و عمو و دایی پویا بختیاری و .... از آن جمله‌اند.

برخی از پدر و مادرهای داغدار در همین چند سال اخیر جان خود را در غم فراق عزیزانشان از دست داده‌اند.

این خانواده‌ها، هزینه زیادی داده‌اند و شایسته توجه، همدلی و همباری هستند. تنهایشان نگذاریم و بهترین هدیه به آن‌ها عدم سکوت در برابر ستمگر و تلاش مضاعف برای آزادی ایران است.

#علی_عباسی #سمیرم #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«ری‌را، حکومت کودک‌کش جمهوری اسلامی، تو را از ما گرفت. تو را، صدایت را، خنده‌هایت را، سوال‌هایت را، شک‌ها و یقین‌هایت را، تمام آنچه می‌توانستی باشی و می‌توانستی بشوی را. اما نمی‌توانند، عمق نگاهت را، و وعده‌ی عدالت و دادخواهی را از ما بگیرند.

ری‌را، پرنده‌ی کوچک، امروز پانزده‌ساله می‌شدی. اما در جهانی بی‌عدالت، در جغرافیایی که حقیقت را می‌کشند و کودک را، هنوز صدایت شنیده می‌شود. نه تنها در دل پدرت و اقوامت، بلکه در دل همه‌ی ما ایرانیان که با اشک و امید به دادخواهی نامت را تکرار می‌کنیم.

یاد تو، یاد تمام جان‌باختگان پرواز پی‌اس ۷۵۲، زنده است. و این صداها، روزی دیوار ظلم را فرو خواهند ریخت.

عدالت خواهد آمد. به نام تو، به نام تمام کودکانی که هرگز نباید قربانی سیاست و جنایت می‌شدند.

ری‌را جان، تولدت مبارک.»

ـ متن ارسالی یکی از مخاطبان توانا، به مناسبت زادروز ری‌را اسماعیلیون از کودکان کشته شده در هواپیمای اوکراینی


#ری‌را_اسماعیلیون #نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی
#ps752justice
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

«ماهم رفت ماهت بمیرد آسمان

دو سال گذشت
دو سال است که فرزندم را کشتند.
نه در میدان جنگ، نه در مقابله با دشمن
در خیابان‌های شهر خودش، با دستانی خالی و قلبی پُر از زندگی.
پسرم را کشتند چون "آزادی" می‌خواست
چون نمی‌خواست زیر چکمه‌های استبداد بماند
او فریاد زد، نه تنها برای خودش
بلکه برای نسلی که به تاریکی "نه" می‌گوید و به زندگی "آری".
اما پاسخ فریادش، گلوله بود
پاسخ رؤیایش، مرگی بی‌رحم و بی‌شرم
کشتندش، مثل هزاران جوان دیگر
تا صدا را خاموش کنند، اما نتوانستندچون من به او قول دادم و صدایش را به جهان رساندم
دو سال گذشته
اما زخممان تازه‌تر از همیشه است
قاتلی محاکمه نشد چون قاتل و قاضی یک نفر بودند
اما من مریم مادر ابولفضل ساکت نماندم دنیا را خبردار کردم و هرروز به جهانیان از پسرم و دردهایش می‌گویم و ساکت نخواهم ماند
جمهوری اسلامی
با خون پسرم نمی‌توانی زنده بمانی
با گلوله دهان‌ها را می‌بندی
اما نمی‌توانی حافظه‌ی ما را پاک کنی
این سالگرد، سالگرد مرگ او نیست
سالگرد رسوایی شماست
سالگرد ننگ کسانی‌ست که دست‌شان به خون فرزند من آغشته است و روزی جواب پس میدهند
من تا آخرین نفس، دادخواه او هستم.
نام پسرم در حافظه‌ی این سرزمین حک شده،
در کنار نام آزادی
شما او را کشتید
اما هزاران دختر و پسر دیگر از خاکسترش برمی‌خیزند
و روزی خواهد آمد شما سقوط کرده‌اید و نام شما در کنار «جنایت کارانی نوشته می‌شود که برای کردم تمام شده‌اند
و نام پسرم را در کنار «آزادی»

پسرم من از تو دورم اما ثانیه به ثانیه در جهان نامت را فریاد میزنم نمی‌گذارم اتش دادخواهیت خاموش شود
ابولفضل امیرعطایی فرزند مریم »

از صفحه اینستاگرام مادر جاویدنام ابوالفضل امیرعطایی

#ابولفضل_امیرعطایی
#دادخواهی
#سالگرد
#دلتنگی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم زادروز جاویدنام امید مؤیدی بر سر مزارش برگزار شد
مادرش بر سر مزار فرزندش تولدش را جشن گرفت.
اگر امید را نکشته بودند، او تازه ۲۳ ساله می‌شد و سال‌ها برای تحقق آرزوهایش زمان داشت.

امید مویدی دانشجوی ۲۰ ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه باهنر شیراز بود که هنگام بازگشت از تمرین در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱با شلیک مستقیم ماموران کشته شد.

روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱، پسر جوان معترضی روی زمین افتاده است، تعدادی مأمور مسلح او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، مردم قصد کمک دارند، اما ماموران با شلیک تیرهوایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند تا برای کمک به معترض جلوتر نیایند، امید مؤیدی، دانشجوی سال آخر تربیت‌بدنی شیراز جلوتر می‌آید تا به جوانی که کتک می‌خورد؛ کمک کند، ماموران از پشت امید را هدف گلوله قرار می‌دهند، تیری به طرف کمر او شلیک می‌کنند، امید روی زمین می‌افتد، اما گویی این برای ماموران کافی نیست، دوباره شلیک می‌کنند، این بار تیر خلاص است به پیشانی امید.


#شیراز #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #امید_مؤیدی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حضور حمیده بی‌غم، مادر جاویدنام بهنام لایق‌پور، بر سر مزار جاویدنام مهران سماک

مادر بهنام که نتوانسته بود برای تولد مهران بر سر مزار او حاضر شود، امروز به بندرانزلی رفت و بر سر مزار مهران سماک حاضر شده و با او سخن می‌گوید...


#بهنام_لایق_پور #مهران_سماک #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام علی فاضلی، شمع تولد سی و دو سالگی فرزندش را بر سر مزار او فوت کرد

علی فاضلی ۶ آبان ۱۴۰۱ با شلیک گلوله ماموران در آمل کشته شد. ماموران خانواده را مجبور کرده بودند برای تحویل پیکرش، بگویند بسیجی است ما خانواده و دوستان نزدیک‌اش بعدها آن را افشا کردند.
پروژه بسیجی‌سازی روی علی در حالی اجرا شد که دوستان و خانواده بارها از شرکت او در تظاهرات گفته‌اند. انتشار تصاویر آخرین استوری‌های اینستاگرام علی در شبکه‌های مجازی هم همین را می‌گفت.
کاربری در توییتر نوشت که علی هر هفته بر سر مزار غزاله چلابی می‌آمد و برای او گل می‌آورد. ویدیویی از رقص علی فاضلی نیز بارها در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. حکومت همزمان با علی فاضلی، برای شهروند کشته‌شده دیگری در آمل به نام «هادی چاکسری» سناریوی مشابهی پیاده کرده است

https://tavaana.org/fa/AliFA

#علی_فاضلی #آمل #مهسا_امینی #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #انقلاب_۱۴۰۱ #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش اسرین محمدی با بدرقه خانواده‌های دادخواه، به کانادا مهاجرت کرد، مهاجرتی که برای او همراه با اندوه بوده است.
اسرین ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«من اسرینم؛ خواهری دادخواه از بوکان.
به جرم چاپ چند عکس ساده از برادرهای کشته‌شده‌ام برای مراسم اولین سالگردشان، مجرم شناخته شدم؛ بازداشت شدم و زیر شکنجه‌ی روحی و جسمی قرار گرفتم.

به خاطر همین “جرم”، ناچار شدم خاکم را ترک کنم.
و حالا، پس از یک سال و شش ماه بی‌پناهی و رنج، به مکانی نسبتاً امن رسیده‌ام.


از صمیم قلبم سپاسگزارم از خانواده‌های دادخواه، عزیزتر از جان:
#یلدا_آقافضلی
#متین_نادرخانی
#سپهر_اعظمی
#فرزین_معروفی
#امیرمهدی_فرخی_پور

که کیلومترها راه را طی کردند تا در این لحظات سخت کنارم باشند.

آمدند تا بعد از رفتن من، نگذارند #دایه_مینا وزنِ سنگین تنهایی را تنها به دوش بکشد.

ما مهاجر نیستیم؛
ما تبعیدیانیم. رانده‌شدگان از خاکی که برایش جنگیدیم، گریختگان از جایی که باید خانه‌مان می‌بود.

و حالا در سرزمینی ایستاده‌ایم که دست‌کم، جان و صدای ما در امان است —
اما دل‌مان هنوز آن‌جاست، کنار مزار عزیزان‌مان،
در خیابان‌های زخمی،
در فریادهایی که خاموش نشدند.»

#شهریار_محمدی
#دایه_مینا
#میلاد_محمدی
#اسرین_محمدی
#دادخواهی


از صفحه اسرین محمدی، خواهر جاویدنام شهریار محمدی


#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته زادروز جاویدنام فایق مام‌قادری بود

پدر دو فرزند، که در روز ۲۳ مهر ۱۴۰۱ در شهرستان مهاباد در خودرو شخصی خود، به رگبار بسته شد

روز ۲۳ مهر ۱۴۰۱، در شلوغی خیابان‌های مهاباد، نیروهای سازمان اطلاعات سپاه برای بازداشت برادر فایق خانه را محاصره می‌کنند، در همان حین، فایق سوار بر خودرو شخصی خود به همراه دوستش مسعود فرج‌زاده، در نزدیکی خانه به رگبار بسته می‌شوند.

بر اساس اظهارات شاهدان عینی، هشت گلوله جنگی به فایق اصابت کرده است. دو گلوله به سر او، دو گلوله به ناحیه پشت، دو گلوله به دست و دو گلوله هم به پایش اصابت کرده است.

فایق ۲۵ روز به کما می‌رود، اما بدنش طاقت این جراحات سنگین را ندارد و جانش را در بیمارستان از دست می‌دهد.

نیروهای سپاه پاسداران خانواده مام‌ قادری را تحت فشار قرار داده‌اند که تشییع‌ جنازه بدون حضور مردم و با حضور نیروهای سرکوب برگزار شود اما تصاویری شگفت‌انگیزی از حضور مردم در مراسم فایق در نیمه شب منتشر شد.

#فایق_مام_قادری #دادخواهی #مهاباد #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ناهید شیرپیشه، مادر دادخواه پویا بختیاری، با پایان ایام مرخصی به زندان زنجان بازگشت.
منا بختیاری، دختر این زندانی، ضمن اعلام این خبر در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«این بار حتی اجازه نداد تا زندان زنجان همراهی‌اش کنیم.
امیدوارم با توجه به وضعیت روحی و جسمی ایشان با آزادی مشروط‌شان موافقت شود.»

ناهید شیرپیشه تیر ۱۴۰۱ بازداشت و توسط شعبه یک دادگاه انقلاب کرج با اتهاماتی از جمله «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» به ۵ سال حبس محکوم شد. طبق گزارش نهادهای حقوق بشری، او در زندان دست به خودکشی زده بود و به سلول انفرادی منتقل شده بود.

فرزند رشید یک خانواده را کشته‌اند مادر و پدر دادخواهش را زندانی کرده‌اند و دست از آزار خانواده‌ بر نمی‌دارند.
مردم چشمم به خون آغشته شد / در کجا این ظلم بر انسان کنند؟

صدای زندانیان باشیم صدای خانواده‌های دادخواه باشیم و اجازه ندهیم جمهوری اسلامی این‌چنین به سرکوب دادخواهی و دادخواهان بپردازد.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #ناهید_شیرپیشه
#پویا_بختیاری

@Tavaana_TavaanaTech

عبدالکریم موسوی اردبیلی، از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸ عالی‌ترین مقام قضایی در ایران بود.
اگرچه برخی تلاش می‌کنند از موسوی اردبیلی چهره‌ای فرهنگی نشان دهند ولی شواهد آن‌چنان آشکار است که چاره‌ای نمی‌ماند جز آنکه از موسوی اردبیلی نیز تصویر یک ناقض بی‌رحم حقوق بنیادین انسان‌ها عرضه شود.

موسوی اردبیلی که در دهه ۶۰، امام جمعه تهران نیز بود در ۱۴ مرداد ۱۳۶۷ در دفاع از کشتار زندانیان سیاسی گفت:
«قوه قضایی در فشار بسیار سخت افکار عمومی است که چرا این‌ها را محاکمه می‌کنید. این‌ها که محاکمه ندارند؛ حکم‌شان معلوم، موضوعش معلوم و جزایش نیز معلوم می‌باشد. قوه قضایی در فشار است که این‌ها چرا محاکمه می‌شوند. قوه قضایی در فشار است که چرا تمام این‌ها اعدام نمی‌شوند و یک دسته‌شان زندانی می‌شوند؟ ... من با شما هماهنگ هستم و به شما حق می‌دهم و می‌گویم این‌ها نباید عفو شوند.»

در دوره زعامت قضایی موسوی اردبیلی، نقض حقوق سیستماتیک شهروندان بهایی کشور نیز برقرار شد و ده‌ها شهروند بهایی کشته شدند، تنها به این علت که بهایی بودند! موسوی اردبیلی از بزرگ‌ترین دشمنان آیین بهایی بود و از پست قضایی خود کمال بهره را برد تا در آزار باورمندان به این آیین بکوشد.

بیش‌تر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Mosavi-Ardebili

#یاری_مدنی_توانا #دادخواهی #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech