«بازگشتی در کار نیست»؛
چرا زنان ایران از سرپیچی از حجاب دست نمی‌کشند

گاردین در مقاله‌ای به قلم دیپا پَرِنت می‌نویسد با وجود تلاش‌های تازه حکومت ایران برای تشدید اجرای حجاب اجباری، زنان بسیاری همچنان آگاهانه از این قوانین سرپیچی می‌کنند و معتقدند بازگشت به وضعیت پیش از اعتراضات پس از کشته‌شدن مهسا امینی ممکن نیست.

به‌نوشته این روزنامه، در خیابان‌های تهران و دیگر شهرها، زنان جوان بیش از گذشته بدون حجاب ظاهر می‌شوند و با انتشار ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی، نافرمانی مدنی خود را علنی می‌کنند.

این گزارش به قانون «حجاب و عفاف» که از سال ۲۰۲۴ اجرا شده اشاره می‌کند؛ قانونی که مجازات‌هایی چون جریمه‌های سنگین، شلاق و حتی احکام زندان پنج تا ۱۵ ساله را برای آنچه «بدپوششی» خوانده می‌شود، در نظر گرفته است.

با این حال، زنان مصاحبه‌شونده با گاردین می‌گویند حکومت به دلیل ترس از تکرار اعتراضات گسترده مردمی و واکنش افکار عمومی داخلی و بین‌المللی، از بازداشت‌های وسیع و برخوردهای فراگیر پرهیز می‌کند.

گاردین می‌نویسد بسیاری از زنان حجاب اجباری را نه صرفا یک قانون پوشش، بلکه مسئله‌ای سیاسی و نماد مقاومت می‌دانند و عقب‌نشینی از آن را بی‌اعتنایی به فداکاری‌های مردم در سال‌های اخیر تلقی می‌کنند.

هم‌زمان، بحران‌های اقتصادی، کم‌آبی، اعتراض‌های کارگری، جنگ، تحریم‌ها و فشارهای امنیتی، حکومت را در موقعیتی شکننده قرار داده است.

به گفته فعالان حقوق بشر، حکومت نه توان و نه آمادگی اجرای یکدست و سخت‌گیرانه قوانین حجاب را دارد، زیرا هر برخورد شدید می‌تواند جرقه ناآرامی‌های تازه‌ای را بزند.

این گزارش نتیجه می‌گیرد که سرپیچی زنان از حجاب اجباری نشانه تغییری عمیق و پایدار در جامعه ایران است؛ تغییری که به باور بسیاری، دیگر قابل بازگشت نیست.

متن کامل را اینجا بخوانید.

#حجاب_اجباری #پوشش_اختیاری #زنان_ایرانی #گفتگو_توانا

@dialogue1402

در آستانه سال نو میلادی و جشن کریسمس زمانی که در بسیاری از نقاط جهان مردم گرد هم می‌آیند تا تولد عیسی مسیح را گرامی بدارند، به یاد بیاوریم که در ایران نوکیشان مسیحی (افرادی که انتخاب کرده‌اند به مسیحیت گرویده و آن را باور دارند) همچنان تحت فشار سیستماتیک و سرکوب قرار دارند.

مساله‌ای که نه بر مبنای جرم یا رفتار خشونت‌آمیز، بلکه صرفا بر اساس انتخاب عقیده و باور شخصی است.

آمارهای منتشرشده در این سال‌ها و گزارش‌های نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد که بسیاری از نوکیشان مسیحی در ایران به دلیل ایمان خود بازداشت، زندانی و به احکام سنگین محکوم شده‌اند.

برای نمونه، پس از جنگ ۱۲روزه دست‌کم ۵۳ مسیحی و نوکیش در ۱۹ شهر تنها به خاطر گرویدن به مسیحیت یا فعالیت‌های کلیسایی بازداشت شدند.

در موارد متعدد دیگر، گروه‌هایی از نوکیشان مسیحی به احکام سنگین زندان محکوم شده‌اند، چندین نفر از آنها تنها به‌ دلیل حضور در جلسات کلیسای خانگی با برخورد قضایی و زندان مواجه شده‌اند.

این سرکوب‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که آزادی انتخاب و تغییر دین، به‌رغم پذیرش محدود ادیان رسمی در قوانین ایران، یک حق بنیادی در ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که به صراحت حق آزادی دین و باور را تضمین می‌کند و شامل انتخاب، گرویدن و ابراز آن می‌شود.

پیامدهای این فشارها فراتر از زندان است؛ خانواده‌ها از هم دور می‌افتند، افراد با محرومیت‌های اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو می‌شوند، بسیاری مجبور به مهاجرت برای حفظ امنیت و آزادی عقیده خود می‌شوند.

این در حالی است که اقوام مسیحی ایرانی، تاریخی طولانی از همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر ایرانیان داشته‌اند، اما فشار ایدئولوژیک و حکومتی جمهوری اسلامی باعث شده که شمار قابل توجهی از آنها کشور را ترک کنند، در حالی که خواست اصلی تنها آزادی ایمان و آزادی زیستن مطابق با وجدان و باور شخصی است.

در این کریسمس، به یاد همه کسانی هستیم که برای باورشان هزینه داده‌اند و یادآور حقوق انسانی جهانی باشیم که باید برای همه انسان‌ها محترم شمرده شود.

#کریسمس #نوکیش_مسیحی #مسیحیان_ایران #آزادی_مذهبی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

تداوم نگهداری عالیه مطلب‌زاده در سلول انفرادی؛ عدم تحویل داروهای اصلی تجویز شده

دختر عالیه مطلب‌زاده، فعال مدنی بازداشت‌شده در جریان مراسم هفتم جاویدنام خسرو علیکردی، با انتشار متنی در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) از تداوم نگهداری مادرش در سلول انفرادی و شرایط نگران‌کننده او خبر داد.
بر اساس این گزارش، عالیه مطلب‌زاده شامگاه چهارشنبه ۴ دی‌ماه، پس از مدت‌ها بی‌خبری، در یک تماس تلفنی کوتاه اعلام کرده است که تنها نمونه ایرانی داروهای تجویزشده و آن هم در تعداد محدود در اختیار او قرار داده شده است. این در حالی است که طی هفته‌های گذشته، خانواده برای تحویل داروهای اصلی و تخصصی تجویز شده از سوی پزشکان معالج اقدام کرده بودند، اما با امتناع نهاد امنیتی مربوطه روبه‌رو شده‌اند. به گفته خانواده، این نهاد اعلام کرده بود: «اگر لازم باشد، خودمان داروهایش را تهیه می‌کنیم.»
عالیه مطلب‌زاده همچنین در این تماس کوتاه گفته است که هیچ اطلاعی از مدت زمان ادامه بازداشت، شرایط روزهای آینده و یا زمان پایان نگهداری در سلول انفرادی به او داده نشده است.
محدودیت شدید تماس تلفنی و آنچه گفته و ناگفته باقی مانده، نشان می‌دهد که این فعال مدنی همچنان تحت شرایط ویژه بازجویی و نگهداری در سلول انفرادی قرار دارد. این در حالی است که بنا بر تأکید پزشکان، وضعیت جسمی و بیماری او ایجاب می‌کند از هرگونه فشار روانی، استرس و شرایط فرساینده به دور باشد.

عالیه مطلب‌زاده پیش‌تر در سومین روز بازداشت در تماسی کوتاه از ضرب و شتم خود هنگام بازداشت و انتساب اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و صدور قرار بازداشت خبر داده بود.

عالیه مطلب‌زاده، روزنامه‌نگار، عکاس، فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی سابق، پس از آزادی از زندان ماه‌ها درگیر مداوای بیماری سرطان بود، بارها احضار و تهدید شده بود و حتی حساب‌های بانکی‌اش را مسدود کرده بودند. خانم مطلب‌زاده از فعالان کمپین یک میلیون امضا (تغییر برای برابری) و آزادی مطبوعات بوده است.

#عالیه_مطلب‌زاده #عالیه_مطلب_زاده #خسرو_علیکردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech