رقص در زندان، خوب یا بد؟!
نوشته یک دکتر روانشناس از ایران
تصور کنید...
✳️ قرار است به مدت چند سال در یک محدوده محصور زندگی کنید. نه از اینترنت و شبکههای اجتماعی خبری هست، نه از تلفن همراه، نه لپتاپ، کامپیوتر، یا تبلت، و نه شبکههای ماهوارهای.
🔷 نه از خرید رفتن خبری هست، نه پارک، نه سینما، نه رستوران، نه عروسی، نه جشن، نه مهمانی، نه غذاهای لذیذ، نه مناسبتهای اجتماعی عمومی، نه دیدن مداوم و راحت خانواده، فامیل، و دوستان، و نه برقراری رابطه عاطفی یا جنسی. نمیتوانید هر ساعتی که خواستید بخوابید یا بیدار شوید. بعضی مواقع حتی نمیتوانید هر زمان که خواستید حمام بروید.
♦️ تنها افرادی که با آنها سروکار دارید: همبندی یا همسلولی، زندانبانان، و بازجوها هستند. شاید هر چند روز یکبار بتوانید برای مدت کوتاهی با خانوادهتان تلفنی صحبت کنید یا به صورت هفتگی برای چند دقیقه دیدار داشته باشید. همین امکان هم در صورت کوچکترین تخلفی (حتی تخلفات غیرواقعی و منتسب) از شما گرفته میشود.
💢 تنها چیزی که هر روز میبینید افرادی تکراری هستند که مثل شما، با کولهباری از غم و اندوه، دوران محکومیت چند ساله خود را در زندان میگذرانند. یا زندانبانهایی که مثل ربات برنامهریزی شده، کارهای تکراری را هر روز انجام میدهند. البته اگر خوششانس باشید و این افراد نخواهند عقدههای خود را سر شما که اکنون در بیدفاعترین حالت خود هستید خالی کنند.
موارد بالا، تازه زمانی است که فرد حکم خود را گرفته و دوران محکومیت خود را میگذراند.
♨️ در ابتدای بازداشت، بسته به نوع جرم انتسابی به شما، باید بدرفتاریها و شاید شکنجهها، بازجوییهای مداوم، توهینها، تحقیرها، و تهدیدهای خود و خانوادهتان را هم تحمل کنید.
🔺 افراد زندانی، بسته به شرایط جسمی و روحی و موقعیت اجتماعیشان پیش از بازداشت، برای اینکه بتوانند این شرایط را تحمل کنند و از پا درنیایند، روشهای مختلفی را امتحان میکنند. یکی درس میخواند، یکی کتاب مینویسد، یکی مهارت میآموزد، یکی بدنسازی میکند، یکی ورزش میکند، و الی آخر.
✅ تنها تفریحشان خاطرهگویی، صحبت کردن، آواز خواندن، رقصیدن، و کارهایی از این قبیل است تا در اثر فشارهای روحی وارده دچار فروپاشی یا فرسودگی روانی نشوند.
✅ تنها امیدشان، به حمایت افرادی است که در خارج از زندان هستند و میتوانند صدای دادخواهی آنها باشند.
#روانشناسی #زندان #تاب_آوری #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نوشته یک دکتر روانشناس از ایران
تصور کنید...
✳️ قرار است به مدت چند سال در یک محدوده محصور زندگی کنید. نه از اینترنت و شبکههای اجتماعی خبری هست، نه از تلفن همراه، نه لپتاپ، کامپیوتر، یا تبلت، و نه شبکههای ماهوارهای.
🔷 نه از خرید رفتن خبری هست، نه پارک، نه سینما، نه رستوران، نه عروسی، نه جشن، نه مهمانی، نه غذاهای لذیذ، نه مناسبتهای اجتماعی عمومی، نه دیدن مداوم و راحت خانواده، فامیل، و دوستان، و نه برقراری رابطه عاطفی یا جنسی. نمیتوانید هر ساعتی که خواستید بخوابید یا بیدار شوید. بعضی مواقع حتی نمیتوانید هر زمان که خواستید حمام بروید.
♦️ تنها افرادی که با آنها سروکار دارید: همبندی یا همسلولی، زندانبانان، و بازجوها هستند. شاید هر چند روز یکبار بتوانید برای مدت کوتاهی با خانوادهتان تلفنی صحبت کنید یا به صورت هفتگی برای چند دقیقه دیدار داشته باشید. همین امکان هم در صورت کوچکترین تخلفی (حتی تخلفات غیرواقعی و منتسب) از شما گرفته میشود.
💢 تنها چیزی که هر روز میبینید افرادی تکراری هستند که مثل شما، با کولهباری از غم و اندوه، دوران محکومیت چند ساله خود را در زندان میگذرانند. یا زندانبانهایی که مثل ربات برنامهریزی شده، کارهای تکراری را هر روز انجام میدهند. البته اگر خوششانس باشید و این افراد نخواهند عقدههای خود را سر شما که اکنون در بیدفاعترین حالت خود هستید خالی کنند.
موارد بالا، تازه زمانی است که فرد حکم خود را گرفته و دوران محکومیت خود را میگذراند.
♨️ در ابتدای بازداشت، بسته به نوع جرم انتسابی به شما، باید بدرفتاریها و شاید شکنجهها، بازجوییهای مداوم، توهینها، تحقیرها، و تهدیدهای خود و خانوادهتان را هم تحمل کنید.
🔺 افراد زندانی، بسته به شرایط جسمی و روحی و موقعیت اجتماعیشان پیش از بازداشت، برای اینکه بتوانند این شرایط را تحمل کنند و از پا درنیایند، روشهای مختلفی را امتحان میکنند. یکی درس میخواند، یکی کتاب مینویسد، یکی مهارت میآموزد، یکی بدنسازی میکند، یکی ورزش میکند، و الی آخر.
✅ تنها تفریحشان خاطرهگویی، صحبت کردن، آواز خواندن، رقصیدن، و کارهایی از این قبیل است تا در اثر فشارهای روحی وارده دچار فروپاشی یا فرسودگی روانی نشوند.
✅ تنها امیدشان، به حمایت افرادی است که در خارج از زندان هستند و میتوانند صدای دادخواهی آنها باشند.
#روانشناسی #زندان #تاب_آوری #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍31❤7
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
دکتر حسن باقرینیا، رواندرمانگر و استاد اخراجشدهی دانشگاه، در این ویدیو میگوید:
چگونه ممکن است یک انسان عادی، تنها با دریافت یک دستور، به دیگری شوک مرگبار وارد کند؟ آیا تنها یک جملهی ساده، مانند «لطفاً ادامه بده»، میتواند وجدان انسانی را خاموش کند؟
او با اشاره به کتاب اطاعت از اتوریته نوشتهی استنلی میلگرام، تأکید میکند که این کتاب گزارشی تکاندهنده از یک آزمایش روانشناختی است که نشان میدهد چگونه قدرت دستور میتواند افراد عادی را به اجرای اعمال مرگبار وادار کند؛ حتی زمانی که این اعمال با اصول اخلاقی و انسانی در تضاد کامل است.
او توضیح میدهد: در این آزمایش، فردی در نقش «معلم» قرار میگرفت و مأمور بود به «شاگرد» که در واقع یک بازیگر بود، در صورت پاسخ نادرست، شوک الکتریکی وارد کند. میزان این شوکها با هر پاسخ اشتباه افزایش مییافت تا نهایتاً به ۴۵۰ ولت میرسید – ولتاژی که با برچسب «خطرناک – کشنده» مشخص شده بود.
او میافزاید: با وجود التماسها و فریادهای شاگرد، ۶۵ درصد شرکتکنندگان تا پایان آزمایش ادامه دادند، تنها به این دلیل که مردی با روپوش سفید از آنها خواسته بود ادامه دهند. این یافته نشان میدهد که در حضور یک مقام قدرتمند، افراد اغلب مسئولیت اعمالشان را به آن مقام واگذار میکنند و تنها خود را «مجری دستور» میدانند.
او یادآوری میکند که این سازوکار روانی، محدود به آزمایشگاه نیست؛ بلکه در ارتش، در نظامهای اداری، در بیمارستانها و حتی در زندگی روزمره نیز تکرار میشود.
آقای باقرینیا در پایان میگوید: اطاعت کورکورانه، آتشیست زیر خاکستر. دستور، اخلاق را توجیه نمیکند. گاهی قهرمان بودن یعنی «نه» گفتن؛ نه به اتوریتهای که تلاش میکند وجدان ما را خاموش کند.
#حسن_باقری_نیا #قدرت #روانشناسی #مسئولیت_فردی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
چگونه ممکن است یک انسان عادی، تنها با دریافت یک دستور، به دیگری شوک مرگبار وارد کند؟ آیا تنها یک جملهی ساده، مانند «لطفاً ادامه بده»، میتواند وجدان انسانی را خاموش کند؟
او با اشاره به کتاب اطاعت از اتوریته نوشتهی استنلی میلگرام، تأکید میکند که این کتاب گزارشی تکاندهنده از یک آزمایش روانشناختی است که نشان میدهد چگونه قدرت دستور میتواند افراد عادی را به اجرای اعمال مرگبار وادار کند؛ حتی زمانی که این اعمال با اصول اخلاقی و انسانی در تضاد کامل است.
او توضیح میدهد: در این آزمایش، فردی در نقش «معلم» قرار میگرفت و مأمور بود به «شاگرد» که در واقع یک بازیگر بود، در صورت پاسخ نادرست، شوک الکتریکی وارد کند. میزان این شوکها با هر پاسخ اشتباه افزایش مییافت تا نهایتاً به ۴۵۰ ولت میرسید – ولتاژی که با برچسب «خطرناک – کشنده» مشخص شده بود.
او میافزاید: با وجود التماسها و فریادهای شاگرد، ۶۵ درصد شرکتکنندگان تا پایان آزمایش ادامه دادند، تنها به این دلیل که مردی با روپوش سفید از آنها خواسته بود ادامه دهند. این یافته نشان میدهد که در حضور یک مقام قدرتمند، افراد اغلب مسئولیت اعمالشان را به آن مقام واگذار میکنند و تنها خود را «مجری دستور» میدانند.
او یادآوری میکند که این سازوکار روانی، محدود به آزمایشگاه نیست؛ بلکه در ارتش، در نظامهای اداری، در بیمارستانها و حتی در زندگی روزمره نیز تکرار میشود.
آقای باقرینیا در پایان میگوید: اطاعت کورکورانه، آتشیست زیر خاکستر. دستور، اخلاق را توجیه نمیکند. گاهی قهرمان بودن یعنی «نه» گفتن؛ نه به اتوریتهای که تلاش میکند وجدان ما را خاموش کند.
#حسن_باقری_نیا #قدرت #روانشناسی #مسئولیت_فردی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍24