Forwarded from گفت‌وشنود
ژورنال پژوهشی مطالعات امنیتی «اسمال وارز»، که تحلیل‌هایی در حوزه نظامی و منازعات منتشر می‌کند، با اشاره به نظام ایدئولوژیک سیاسی در ایران با استناد به مفهوم دینی «تقیه» که در سنت شیعی، پنهان کردن ایمان در شرایط تهدید است، نوشت این روش به راهبردی در سطح دولت برای فریب تبدیل شده است.
این ژورنال با اشاره به منازعات هسته‌ای و نظامی تهران در عرصه بین‌المللی نوشت: «این سازوکار به ایران امکان می‌دهد در حالی که نیروهای نیابتی‌اش در خارج عملیات انجام می‌دهند، وارد مذاکره شود.»
اسمال‌وارز افزود در دوره‌های تنشِ شدید، مقام‌های جمهوری اسلامی ممکن است در خارج سخنانی آشتی‌جویانه بر زبان آورند، در حالی که خطابه‌های داخلی رهبر بر مواضع آشتی‌ناپذیر تاکید می‌کند.
این ژورنال افزود این دوگانگیِ پیام نه‌تنها رقبا را سردرگم می‌کند، بلکه به تندروهای داخلی اطمینان می‌دهد که اهداف ایدئولوژیک دست‌نخورده مانده است.
در ادامه مطلب همچنین اشاره شده که نظام آموزشی داخلی ایران از کودکی جنگجویان ایدئولوژیک می‌سازد.
#حکومت_ایدئولوژیک #جمهوری_اسلامی #تقیه #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
ژورنال پژوهشی مطالعات امنیتی «اسمال وارز»، که تحلیل‌هایی در حوزه نظامی و منازعات منتشر می‌کند، با اشاره به نظام ایدئولوژیک سیاسی در ایران با استناد به مفهوم دینی «تقیه» که در سنت شیعی، پنهان کردن ایمان در شرایط تهدید است، نوشت این روش به راهبردی در سطح دولت برای فریب تبدیل شده است.
این ژورنال با اشاره به منازعات هسته‌ای و نظامی تهران در عرصه بین‌المللی نوشت: «این سازوکار به ایران امکان می‌دهد در حالی که نیروهای نیابتی‌اش در خارج عملیات انجام می‌دهند، وارد مذاکره شود.»
اسمال‌وارز افزود در دوره‌های تنشِ شدید، مقام‌های جمهوری اسلامی ممکن است در خارج سخنانی آشتی‌جویانه بر زبان آورند، در حالی که خطابه‌های داخلی رهبر بر مواضع آشتی‌ناپذیر تاکید می‌کند.
این ژورنال افزود این دوگانگیِ پیام نه‌تنها رقبا را سردرگم می‌کند، بلکه به تندروهای داخلی اطمینان می‌دهد که اهداف ایدئولوژیک دست‌نخورده مانده است.
در ادامه مطلب همچنین اشاره شده که نظام آموزشی داخلی ایران از کودکی جنگجویان ایدئولوژیک می‌سازد.
#حکومت_ایدئولوژیک #جمهوری_اسلامی #تقیه #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
👍18❤4💯1
Forwarded from گفت‌وشنود
شیخ محمود حلبی، بنیان‌گذار «انجمن حجتیه»، یکی از چهره‌های شاخص تعصب مذهبی و دگماتیسم دینی در سده معاصر ایران بود.
او در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ خورشیدی با ظاهری زاهدانه و لحنی پرشور، بر منبرهایی می‌نشست که در آن‌ها نه دعوت به خرد بود و نه تساهل، بلکه ترس، تکفیر و انتظار آخرالزمانی.
حلبی از طلبه‌ای ساده در مشهد به رهبری جریان گسترده‌ای بدل شد که با شعار «مبارزه با بهائیت» شکل گرفت، اما در عمل به ترویج تفکری ضد عقل، ضد مدرن و ضد هر گونه گفت‌وگو با دیگری انجامید.
در روایت تاریخ معاصر، انجمن حجتیه به‌زودی از یک حلقه مذهبی به شبکه‌ای پرنفوذ بدل شد که بر ذهن هزاران جوان اثر گذاشت.
آنان می‌آموختند که دنیا را جز از دریچه تقابل حق و باطل نبینند، که هر صدای متفاوت، نشانه نفوذ شیطان است و هر تلاش برای اصلاح اجتماعی، تعجیل در کاری است که فقط «امام زمان» باید انجام دهد.
حلبی و پیروانش با فلسفه، عرفان، آزادی اندیشه و حتی فعالیت سیاسی مخالفت می‌کردند؛ چراکه باور داشتند حکومت در عصر غیبت، نامشروع است و باید در انتظار «ظهور» بود، نه در پی تغییر جامعه.
چنان‌که فال‌اسیری آرامگاه حافظ را با کلنگ تعصب ویران کرد، حلبی نیز در جهان ذهن و ایمان شاگردانش، ویرانی دیگری را رقم زد: ویرانی گفت‌وگو و اندیشه.
او در برابر نوگرایی فرهنگی و فلسفی، دیوارهایی از ترس و تردید کشید و نسلی را پرورش داد که به‌جای پرسیدن، می‌ترسید.
میراث فکری‌اش، سال‌ها بعد، در لایه‌هایی از نظام دینی و آموزشی ایران بازتاب یافت، میراثی که همچنان میان ایمان و خرد، فاصله می‌افکند.
انجمن حجتیه، که در آغاز به‌ظاهر نهادی مذهبی و غیرسیاسی معرفی می‌شد، به‌تدریج چنان گسترش یافت که به یکی از شبکه‌های پنهان قدرت در ایران بدل شد.
بسیاری از اعضا و شاگردان حلبی، پس از انقلاب ۱۳۵۷، در دستگاه‌های مختلف نظام نفوذ کردند و در آموزش، امنیت، قضا و نهادهای مذهبی نقش‌های کلیدی گرفتند.
هرچند انجمن بعدها فعالیت رسمی‌اش را «محدود» اعلام کرد، اما حضور فکری و تشکیلاتی آن همچنان در لایه‌لایه ساختار قدرت محسوس است.
تفکر بسته و آخرالزمانی حلبی، در بسیاری از مدیران و تصمیم‌گیران جمهوری اسلامی ردّی پررنگ بر جای گذاشته است؛ ردی از همان ایمان آمیخته به ترس و تعصب، که گفت‌وگو را گناه می‌داند و انتظار را بر مسئولیت ترجیح می‌دهد.
#انجمن_حجتیه #شیخ_محمود_حلبی #بهائی_ستیزی #آخرالزمان #تقیه #مهدویت #نارواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
شیخ محمود حلبی، بنیان‌گذار «انجمن حجتیه»، یکی از چهره‌های شاخص تعصب مذهبی و دگماتیسم دینی در سده معاصر ایران بود.
او در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ خورشیدی با ظاهری زاهدانه و لحنی پرشور، بر منبرهایی می‌نشست که در آن‌ها نه دعوت به خرد بود و نه تساهل، بلکه ترس، تکفیر و انتظار آخرالزمانی.
حلبی از طلبه‌ای ساده در مشهد به رهبری جریان گسترده‌ای بدل شد که با شعار «مبارزه با بهائیت» شکل گرفت، اما در عمل به ترویج تفکری ضد عقل، ضد مدرن و ضد هر گونه گفت‌وگو با دیگری انجامید.
در روایت تاریخ معاصر، انجمن حجتیه به‌زودی از یک حلقه مذهبی به شبکه‌ای پرنفوذ بدل شد که بر ذهن هزاران جوان اثر گذاشت.
آنان می‌آموختند که دنیا را جز از دریچه تقابل حق و باطل نبینند، که هر صدای متفاوت، نشانه نفوذ شیطان است و هر تلاش برای اصلاح اجتماعی، تعجیل در کاری است که فقط «امام زمان» باید انجام دهد.
حلبی و پیروانش با فلسفه، عرفان، آزادی اندیشه و حتی فعالیت سیاسی مخالفت می‌کردند؛ چراکه باور داشتند حکومت در عصر غیبت، نامشروع است و باید در انتظار «ظهور» بود، نه در پی تغییر جامعه.
چنان‌که فال‌اسیری آرامگاه حافظ را با کلنگ تعصب ویران کرد، حلبی نیز در جهان ذهن و ایمان شاگردانش، ویرانی دیگری را رقم زد: ویرانی گفت‌وگو و اندیشه.
او در برابر نوگرایی فرهنگی و فلسفی، دیوارهایی از ترس و تردید کشید و نسلی را پرورش داد که به‌جای پرسیدن، می‌ترسید.
میراث فکری‌اش، سال‌ها بعد، در لایه‌هایی از نظام دینی و آموزشی ایران بازتاب یافت، میراثی که همچنان میان ایمان و خرد، فاصله می‌افکند.
انجمن حجتیه، که در آغاز به‌ظاهر نهادی مذهبی و غیرسیاسی معرفی می‌شد، به‌تدریج چنان گسترش یافت که به یکی از شبکه‌های پنهان قدرت در ایران بدل شد.
بسیاری از اعضا و شاگردان حلبی، پس از انقلاب ۱۳۵۷، در دستگاه‌های مختلف نظام نفوذ کردند و در آموزش، امنیت، قضا و نهادهای مذهبی نقش‌های کلیدی گرفتند.
هرچند انجمن بعدها فعالیت رسمی‌اش را «محدود» اعلام کرد، اما حضور فکری و تشکیلاتی آن همچنان در لایه‌لایه ساختار قدرت محسوس است.
تفکر بسته و آخرالزمانی حلبی، در بسیاری از مدیران و تصمیم‌گیران جمهوری اسلامی ردّی پررنگ بر جای گذاشته است؛ ردی از همان ایمان آمیخته به ترس و تعصب، که گفت‌وگو را گناه می‌داند و انتظار را بر مسئولیت ترجیح می‌دهد.
#انجمن_حجتیه #شیخ_محمود_حلبی #بهائی_ستیزی #آخرالزمان #تقیه #مهدویت #نارواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
👎14👌8❤1