در اتفاقی تاریخ‌ساز، سعید ملایی، قهرمان جودوی جهان که ایرانی است به اسراییل سفر کرده است تا در گرند اسلم تل‌آویو شرکت کند.

سعید ملایی اخیرا تابعیت کشور مغولستان را پذیرفت تا بتواند بدون محدودیت ایدئولوژیک و سیاسی، به رقابت ورزشی بپردازد.

گزارش تلویزیون ایران‌اینترنشنال از این اتفاق را می‌شنویم.

#سعید_ملایی #ایران_اسرائیل #جودو

@Tavaana_TavaanaTech

آیا مردم نباید بدانند؟

به بهانه درگیری‌های اخیر جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل

✍️موسی برزین، حقوقدان

جمهوری اسلامی ایران تاکنون چه قدر برای اهداف نظامی خود همچون ساخت موشک‌های و انرژی هسته‌ای هزینه کرده است؟ آیا این هزینه‌ها در شرایط فعلی اقتصادی منطقی است؟ آیا واقعا این هزینه‌ها توان نظامی ایران را بالا برده است؟ اگر این چنین است چرا موشک‌های جمهوری اسلامی هیچ موفقیتی در هدف قراردادن خاک اسرائیل کسب نکردند؟ چرا باید کشور ایران برای چندین دهه به اسرائیل دشمن باشد و بودجه هنگفتی برای مقابله با آن صرف کند؟ آیا هیچ راه دیپلماتیک برای حل و فصل این موضوع وجود ندارد؟
‌
این‌ها سوالاتی است که شاید ذهن بسیاری از مردم را در این روزها درگیر کرده است در حالی که مردم به هیچ وجه نمی توانند پاسخ روشنی به این سوالات بیابند زیرا جمهوری اسلامی در مورد برنامه‌های نظامی خود و بودجه ای که برای آن خرج می‌کند به شدت مخفی کار است. آیا اصلا مردم حق کسب آگاهی در این مورد را دارند؟ آیا جمهوری اسلامی حق این را دارد که بگوید مصارف نظامی محرمانه است و مردم نباید بدانند؟ آیا مردم حق نظارت بر این گونه موارد را ندارند؟
‌
کانت فیلسوف آلمانی در کتاب «نقد عقل محض» بیان می‌دارد: «حکمران حافظ منفعت عموم است و بنابر این هیچ دلیلی وجود ندارد برای اینکه از نظارت عموم بر اعمالش بگریزد. در واقع حکمرانی که از چنین نظارتی بیم داشته باشد بیمناک آن است که اعمالش در خدمت منفعت عموم نیست و در این تردید به سر می‌برد که حقیقت در پرتو اصل علنی گشتن کنش‌ها، آشکار شود.»
‌
بر این اساس حق آگاهی و دسترسی به اطلاعات از جمله حقوق شهروندی و از اصول بنیادین حقوق بشر است. این مسأله چندان مهم است که عده‌ای اطلاعات را اکسیژن دموکراسی می‌دانند. دادن اطلاعات به مردم می‌تواند سبب آگاهی عمومی و مبنایی برای تصمیم‌گیری و قضاوت درست باشد. اگر اطلاعات تقدیم افکار عمومی شود، این افکار در درستی یا نادرستی آن بحث و تصمیم گیری خواهد کرد. در این میان چنانچه حاکمان امری نادرست انجام داده باشند افکار عمومی می‌تواند نادرستی آن را تشخیص دهد.
‌
شفافیت اطلاعاتی باعث تسهیل نظارت بر فعالیت‌ها و کم‌کاری‌های مقامات عمومی می‌شود. شهروندان با دسترسی آزاد به اطلاعات می‌توانند از سوءاستفاده‌های مقامات سیاسی از قدرت و در نهایت از زیان به جامعه خود جلوگیری نمایند. این مسأله مبنای مسؤلیت دولت‌ها در ارائه اطلاعات به مردم است.

اختیار و تمایل صاحبان قدرت سیاسی به پنهان‌کاری نتیجه‌ای جز پرورش زمینه سوءاستفاده از قدرت و استبداد را نخواهد داشت. بر همین اساس هیچ دولتی نمی‌تواند حق مردم را در بهره‌مندی از اطلاعات انکار کرده یا ضرورت شفافیت بخشیدن به اقدامات مقامات عمومی را به عنوان یک اصل بنیادین دموکراسی و پاسخگو بودن دولت در برابر ملت را رد کند.

آزادی بیان مبنای دیگری برای وظیفه دولت‌ها در ارائه اطلاعات به مردم است. اگر دولت‌ها و نهادهای عمومی اطلاعات مربوط به مسائل عمومی کشور را در اختیار شهروندان قرار ندهند، بدیهی است مردم اطلاعات کافی نداشته و نمی‌توانند در موردی اظهارنظر کرده و آزادانه نظر خود را بیان نمایند.

حق مشارکت در تعیین سرنوشت خود نیز مبنای دیگری برای اصل حق آگاهی مردم است. مردمی که از آگاهی کافی و لازم برخوردار نبوده و نمی‌دانند در کشور خویش چه می‌گذرد و حاکمان آن‌ها چه برنامه‌هایی برای اداره کشور دارند، چگونه می‌توانند در امور مملکتی خویش مشارکت کرده و از این راه در تعیین سرنوشت خود دخالت نمایند.

با توجه به این مطالب می‌توان گفت اصل بر انتشار و افشا بوده و دولت‌ها موظفند که اطلاعات عمومی را منتشر نمایند و چنانچه استثنائاتی وجود داشته باشد این استثنائات بایستی بر طبق قانون و مضیق و معین باشند.
.
ادامه مقاله را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/269earh9

#مقاله #جنگ #ایران_اسرائیل #آزادی_بیان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech